OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Wat gaan jullie allemaal snel opeens, veel nieuwe lieve baby'tjes 
Vergeleken met al die kleine frummeltjes is F een reus. Wel een heel lieve reus, die gek is op water, en die gisteren geleerd heeft om te kruipen! Hoezee, geen vale shirts meer van het tijgeren over de tegels in de tuin, maar gewoon gaten in de knieëen
Vergeleken met al die kleine frummeltjes is F een reus. Wel een heel lieve reus, die gek is op water, en die gisteren geleerd heeft om te kruipen! Hoezee, geen vale shirts meer van het tijgeren over de tegels in de tuin, maar gewoon gaten in de knieëen
ik wil wel even gezegd worden dat bij heel, héél veel vrouwen de buik nooit meer de oude wordt. Noch andere dingen aan je lichaam. Veel veranderingen zijn gewoon permanent. Laat dus alsjeblieft los dat je weer zo moet worden zoals je was voor je een kind kreeg, want de kans dat dat nooit gaat gebeuren is veel groter dan dat het wel gaat gebeuren. Daar kan geen sport je mee helpen. En dat mag ook, want je bént ook veranderd. 
disclaimer
dit jaquote:Op dinsdag 26 juli 2016 11:37 schreef Stormqueen het volgende:
ik wil wel even gezegd worden dat bij heel, héél veel vrouwen de buik nooit meer de oude wordt. Noch andere dingen aan je lichaam. Veel veranderingen zijn gewoon permanent. Laat dus alsjeblieft los dat je weer zo moet worden zoals je was voor je een kind kreeg, want de kans dat dat nooit gaat gebeuren is veel groter dan dat het wel gaat gebeuren. Daar kan geen sport je mee helpen. En dat mag ook, want je bént ook veranderd.
:)
Check 
Al vind ik het nog meevallen, kijkend naar voor- en na-foto's van mijn eigen moeder had ik erger verwacht... (Iets met theezakjes
)
Al vind ik het nog meevallen, kijkend naar voor- en na-foto's van mijn eigen moeder had ik erger verwacht... (Iets met theezakjes
)
SQ, dat wilde ik ook zeggen. Je wordt volgens mij nooit meer als voorheen en daar is imho niks mis mee. Je bent moeder geworden, dat vergt iets van je complete zelf (van conceptie tot ouderschap) Er zullen stukken van jezelf verdwijnen die je nooit meer terug krijgt, maar ook stukken van jezelf verschijnen die je nooit eerder zag en daar mag je wmb ontzettend trots op zijn (en natuurlijk mag je sporten als je niet tevreden bent met je lijf, zo bedoel ik het niet, maar je mag het tegelijkertijd ook koesteren)
Ik heb het wel eens eerder verteld geloof ik, maar er bestaat een (antroposofische) theorie dat je tijdens het 'vormen' van je kindje zoveel vormkracht van jezelf inzet, dat dat nooit meer helemaal kan herstellen. Dat je nooit meer zoveel vormkracht zult hebben als daarvoor, omdat je hem of haar met alle kracht die je in je hebt gevormd hebt (en dat je daarom altijd wat vergeetachtiger blijft bijvoorbeeld) Vind ik mooi
(en natuurlijk mag je sporten als je niet tevreden bent met je lijf, zo bedoel ik het niet, maar je mag het tegelijkertijd ook koesteren)Ik heb het wel eens eerder verteld geloof ik, maar er bestaat een (antroposofische) theorie dat je tijdens het 'vormen' van je kindje zoveel vormkracht van jezelf inzet, dat dat nooit meer helemaal kan herstellen. Dat je nooit meer zoveel vormkracht zult hebben als daarvoor, omdat je hem of haar met alle kracht die je in je hebt gevormd hebt (en dat je daarom altijd wat vergeetachtiger blijft bijvoorbeeld) Vind ik mooi
En soms heeft het ook meer tijd nodig. Mijn moeder heeft, zo'n 15 jaar na d'r laatste baby (van 4 in totaal), best wel weer echt een mooi lichaam. Haar buik was vroeger slap(per) en die is inmiddels gewoon weer slank. Maar daar is dus tijd overheen gegaan. 
Haar borst zijn nooit uit vorm geraakt. Ze heeft wel lang gevoed, vooral haar jongste twee kinderen tot aan basisschoolleeftijd.
Maar ja, nu is ze ergens in de 50 en krijgt ze rimpeltjes en een pluk grijzig haar en zo..
Zag per ongeluk net mezelf in de spiegel en daar kan ik dan wel een beetje van huilen, maar dat heeft niet alleen met de zwangerschap te maken..
Haar borst zijn nooit uit vorm geraakt. Ze heeft wel lang gevoed, vooral haar jongste twee kinderen tot aan basisschoolleeftijd.Maar ja, nu is ze ergens in de 50 en krijgt ze rimpeltjes en een pluk grijzig haar en zo..
Zag per ongeluk net mezelf in de spiegel en daar kan ik dan wel een beetje van huilen, maar dat heeft niet alleen met de zwangerschap te maken..
Na de eerste ben ik wel weer helemaal terug geveerd zonder er iets voor te doen. Zelfs nog slanker dan voor de zwangerschap. Maar mijn heupen zijn altijd breder gebleven dus veel broeken zaten niet meer optimaal bij mijn heupen ook al was ik lichter. Maar realiseer me ook dat de kans dat ik weer zo makkelijk terug veer klein is. Laat staan dat ik ooit nog mijn oude broeken aan kan want volgens mij zijn mijn heupen nu nog breder. Ach ja... Ben 32, over 18 jaar gaat toch alles rimpelen 
Chanty's wegen zijn ondoorgrondelijk :p
Ftfyquote:
Na de eerste ben ik wel weer helemaal terug geveerd zonder er iets voor te doen. Zelfs nog slanker dan voor de zwangerschap. Maar mijn heupen zijn altijd breder gebleven dus veel broeken zaten niet meer optimaal bij mijn heupen ook al was ik lichter. Maar realiseer me ook dat de kans dat ik weer zo makkelijk terug veer klein is. Laat staan dat ik ooit nog mijn oude broeken aan kan want volgens mij zijn mijn heupen nu nog breder. Ach ja... Ben 32, over 3 jaar gaat toch alles rimpelen
disclaimer
Over 18 jaar pas? Op m'n 50e pas rimpels zou ik voor tekenen!quote:
Na de eerste ben ik wel weer helemaal terug geveerd zonder er iets voor te doen. Zelfs nog slanker dan voor de zwangerschap. Maar mijn heupen zijn altijd breder gebleven dus veel broeken zaten niet meer optimaal bij mijn heupen ook al was ik lichter. Maar realiseer me ook dat de kans dat ik weer zo makkelijk terug veer klein is. Laat staan dat ik ooit nog mijn oude broeken aan kan want volgens mij zijn mijn heupen nu nog breder. Ach ja... Ben 32, over 18 jaar gaat toch alles rimpelen
Hier herken ik inderdaad dat ik qua heupen maar ook borstomtrek na kind 1 breder ben gebleven. En ik moet het al niet van m'n smalheid hebben
gevoelsmatig ben ik nu na de tweede niet nog breder, ik zit ook al op prebaby2gewicht (maar dat was een stukje hoger dan voor m'n eerste zwangerschap). Zelf vind ik het ook niet zo gek, dat ik na twee kinderen anders oog dan daarvoor. Maar ik ben ook niet heel ijdel (en te lui om te sporten )Die 'deken' herken ik niet zo, wel dat m'n prioriteiten gewoon niet zo bij de buitenwereld liggen. Bij dochter werd m'n blik denk ik bij iets van 15 maanden weer iets meer naar buiten gericht.
Hmmmm geen idee wat daar staatquote:
Svane als ik naar mijn moeder kijk dan duurt het nog wel even ja
En aangezien ik met 39 zwangerschap nog aangezien werd als "pas 18" denk ik dat de aftakeling nog even op zich laat wachten [ Bericht 0% gewijzigd door Chanty op 26-07-2016 14:39:34 ]
Chanty's wegen zijn ondoorgrondelijk :p
Zo even handen vrij voor wat meer nuance.
Het is gewoon een beetje dubbel allemaal met dat fysiek weer terugkeren. Vind ik dan.
Je lijf is fysiek gewoon veranderd en dat is okay, dat is normaal en zou niet erg moeten zijn. Net zoals dat het niet erg is/zou moeten zijn dat je rimpels krijgt op een gegeven moment. Of "fijne lijntjes" Dus dat de vorm van je lijf veranderd, of dat je bekken of je ribbenkast gewoonweg wat breder blijft soit. Hetzelfde geldt voor dat je borsten nu eenmaal wat veranderen, je tepels niet meer zo klein en roze zijn als voor je eerste zwangerschap, striae en het feit dat sommige vrouwen gewoon zo'n soort buik-plooi overhouden. Ongeacht of ze een keizersnede hebben gehad of niet en of ze slank zijn of niet.
That having said zijn er zeker dingen die niet okay zijn en die echt wel weer zouden moeten verbeteren, en indien niet, die dan wat aandacht behoeven. Denk aan incontinentie, pijn bij het vrijen of bekkenpijn. Dat is geen normale situatie en niet iets wat je maar zou moeten accepteren.
En er zijn dingen waarvan ik denk van tsja als je er niet blij mee bent dan moet je er wat aan doen en daar vallen vooral de zwangerschapskilo's onder. Ik ben echt echt geen voorstander van binnen 6 maanden na je bevalling alweer retestraks in het vel zitten. Maar mensen die 5 jaar na geboorte van hun laatste kind nog steeds zeggen van ja zwangerschapskilo's zijn blijven plakken én die daar zelf aangeven een probleem mee te hebben dan denk ik bij mezelf, doe er dan iets aan.
Het is gewoon een beetje dubbel allemaal met dat fysiek weer terugkeren. Vind ik dan.
Je lijf is fysiek gewoon veranderd en dat is okay, dat is normaal en zou niet erg moeten zijn. Net zoals dat het niet erg is/zou moeten zijn dat je rimpels krijgt op een gegeven moment. Of "fijne lijntjes"
Dus dat de vorm van je lijf veranderd, of dat je bekken of je ribbenkast gewoonweg wat breder blijft soit. Hetzelfde geldt voor dat je borsten nu eenmaal wat veranderen, je tepels niet meer zo klein en roze zijn als voor je eerste zwangerschap, striae en het feit dat sommige vrouwen gewoon zo'n soort buik-plooi overhouden. Ongeacht of ze een keizersnede hebben gehad of niet en of ze slank zijn of niet. That having said zijn er zeker dingen die niet okay zijn en die echt wel weer zouden moeten verbeteren, en indien niet, die dan wat aandacht behoeven. Denk aan incontinentie, pijn bij het vrijen of bekkenpijn. Dat is geen normale situatie en niet iets wat je maar zou moeten accepteren.
En er zijn dingen waarvan ik denk van tsja als je er niet blij mee bent dan moet je er wat aan doen en daar vallen vooral de zwangerschapskilo's onder. Ik ben echt echt geen voorstander van binnen 6 maanden na je bevalling alweer retestraks in het vel zitten. Maar mensen die 5 jaar na geboorte van hun laatste kind nog steeds zeggen van ja zwangerschapskilo's zijn blijven plakken én die daar zelf aangeven een probleem mee te hebben dan denk ik bij mezelf, doe er dan iets aan.
:)
Ik ben juist slanker dan ik in tien jaar geweest ben. Zonder sporten trouwens, gewoon door verantwoord eten. Mijn buik is echter zooo reddeloos verloren ik moet ook lachen als mensen op een foto van mij reageren dat ze jaloers zijn op mijn strakke lijntje strak er hangt vel over mijn navel en ik hou al twintig jaar mijn buik in
ik moet ook lachen als mensen op een foto van mij reageren dat ze jaloers zijn op mijn strakke lijntje strak er hangt vel over mijn navel en ik hou al twintig jaar mijn buik in
disclaimer
daar hebben ze hemdjes en bridget-jones onderbroeken voor toch?quote:Op dinsdag 26 juli 2016 12:32 schreef Stormqueen het volgende:
Ik ben juist slanker dan ik in tien jaar geweest ben. Zonder sporten trouwens, gewoon door verantwoord eten. Mijn buik is echter zooo reddeloos verloren
Hier ook 10 kilo kwijt (tov voor de zwangerschap van kleine A. dan). Idd ook vooral met gezonder eten, hoewel daar nog steeds wel wat winst te halen valt momenteel
Maar goed, dat stukje heb ik echt zelf in de hand, daar kan ik de zwangerschappen wel de schuld van geven maar uiteindelijk stop ik het zelf in mn mik.Hier is mn ribbenkast ook wijder geworden, met name na de eerste zwangerschap. Maar ik merkte wel nu bij de derde dat het toch weer breder werd/is. Dus blijkbaar is het ergens in de tussentijd wel weer een beetje soort van teruggeplooid. Waarschijnlijk niet helemaal maar toch ietsje bijgetrokken.
:)
Nuance is inderdaad wel op z'n plaats. Ik zit als 41-jarige sowieso in een proces dat je onvermijdelijk merkt dat je verandert bij het ouder worden, zowel lichamelijk als geestelijk en dat je je bewust wordt van het feit dat het leven in fases verloopt en dat je als je eenmaal eind 30/begin 40 bent nu eenmaal niet meer piep bent. Op foto's van toen ik 25 - 30 was, zie ik nog zo'n glad gezichtje, dat is er nu niet meer, en had ik ook wat meer 'babyvet' in mijn gezicht. Het heeft niet alleen met kinderen krijgen te maken, ook als je geen kinderen krijgt ervaar je dat. Je lichaam blijft hoe dan ook niet hetzelfde. Daar is niets tragisch of ingewikkelds aan, dat hoort erbij. Ik merk hier op het forum dat er vaak een beetje apocalyptisch ( 
) wordt geschreven over uiterlijk als je oud(er) wordt, alsof je dan helemaal voorgoed verloren bent. 
. Dat is ook echt onzin, natuurlijk.
De zwangerschap en wat dat met mijn lichaam heeft gedaan, speelt eigenlijk maar een kleine rol in dit alles. Het leven is wat mij betreft een ontwikkelproces waarin er continu veranderingen zijn, en waar je eigenlijk alleen maar door kunt groeien, als mens. Ik vind het idee van Bloesem, dat er 'stukken van jezelf verdwijnen' voor mezelf niet herkenbaar. Ik ben niets kwijt geraakt, niets wezenlijks in ieder geval, er is alleen maar bijgekomen.
) wordt geschreven over uiterlijk als je oud(er) wordt, alsof je dan helemaal voorgoed verloren bent. . Dat is ook echt onzin, natuurlijk. De zwangerschap en wat dat met mijn lichaam heeft gedaan, speelt eigenlijk maar een kleine rol in dit alles. Het leven is wat mij betreft een ontwikkelproces waarin er continu veranderingen zijn, en waar je eigenlijk alleen maar door kunt groeien, als mens. Ik vind het idee van Bloesem, dat er 'stukken van jezelf verdwijnen' voor mezelf niet herkenbaar. Ik ben niets kwijt geraakt, niets wezenlijks in ieder geval, er is alleen maar bijgekomen.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Nou, zo zwart-wit is het voor mij ook helemaal niet. Ben nooit de slankste geweest, na de bevalling redelijk terug naar waar ik vandaan kwam, behalve mijn buik. Ik denk dat het feit dat ik me daar nu ineens 'druk' over maak me meer doet. Vroeger kon het me echt niet schelen of ik een buik had, nu wel. En dat heeft alles te maken met alle vernieuwingen. Een baby waar ik voor moet zorgen en onzekerheden over heb, nog steeds vergeetachtig. Dan had ik me graag helemaal fijn in mijn lichaam willen voelen.
En sporten en ik... Na een jaar lang herniapijn en pijnbehandelingen kan ik de motivatie niet meer vinden, zo bang dat die ellende weer terug zou komen. Oh ja, en ik haat sporten ook
Ouder worden vind ik dan weer helemaal niet erg. Er werd me laatst gevraagd of ik mijn ID kon laten zien bij het kopen van een fles wijn. Met m'n baby in de kinderwagen
En veel mensen vind ik, als ze natuurlijk oud worden, heel mooi.
En sporten en ik... Na een jaar lang herniapijn en pijnbehandelingen kan ik de motivatie niet meer vinden, zo bang dat die ellende weer terug zou komen. Oh ja, en ik haat sporten ook
Ouder worden vind ik dan weer helemaal niet erg. Er werd me laatst gevraagd of ik mijn ID kon laten zien bij het kopen van een fles wijn. Met m'n baby in de kinderwagen
En veel mensen vind ik, als ze natuurlijk oud worden, heel mooi.
‘Jouw ouders hadden zeker liever een jongetje gehad?’
En even voor alle lurkende rammelaars: het is het allemaal waard
‘Jouw ouders hadden zeker liever een jongetje gehad?’
Fysiek en hormonaal merk ik niets eigenlijk, het was al gauw weer als vroeger. Hoogstens wat minder fit, want ik sport niet. Dat is het grootste verschil met vroeger, planning. Je komt gewoon niet meer aan alles toe wat je eerst deed. Daardoor heb ik soms wel het gevoel dat ik een ander mens ben. Alle tijd gaat op aan werken, baby en huishouden, en al die leuke en sociale dingen doe ik niet meer.
En mn man kom ik ook niet aan toe, dat vindt ik wel heel jammer...
het is nu alleen maar om de beurt baby/ werken, tijd voor relatieonderhoud is er niet echt.
En mn man kom ik ook niet aan toe, dat vindt ik wel heel jammer...
het is nu alleen maar om de beurt baby/ werken, tijd voor relatieonderhoud is er niet echt.
Carpe diem, quam minimum credula postero.
Dat van de wereld zijn en weer mezelf worden, heb ik eigenlijk alleen maar bij de eerste ervaren. Maar ik was zo apetrots dat het me verder niet zo kon boeien hoe ik het allemaal moest overleven . Bij nr 2 en nr 3 voelde ik me juist heel snel weer gewoon mezelf.
En ik voel me tot nu toe in het leven alleen maar beter en beter, dus voor mij is het moederschap alleen maar verrijkend geweest. De beperkingen vond ik daardoor ook niet zo erg, omdat ik me juist veel geborgener in het leven voelde. Minder onzeker (nogsteeds wel op sommige fronten, maar minder wezenlijk).
. Bij nr 2 en nr 3 voelde ik me juist heel snel weer gewoon mezelf.En ik voel me tot nu toe in het leven alleen maar beter en beter, dus voor mij is het moederschap alleen maar verrijkend geweest. De beperkingen vond ik daardoor ook niet zo erg, omdat ik me juist veel geborgener in het leven voelde. Minder onzeker (nogsteeds wel op sommige fronten, maar minder wezenlijk).
Ik ben sinds mn kinderen ook een beetje mn hobbies kwijt ofzo. Ik hang meestal maar wat op de bank en we kijken wat series, maar iets voor mezelf doen zit er gewoon niet in. Geen puf voor ook. Vannacht was weer zo'n heerlijke dramanacht met voedingen om de anderhalf uur zo ongeveer en vervolgens een peuter die om 5 uur wakker is omdat de kat aan zn deur krabt. Sja, dan ben ik gewoon dood na een werkdag. Die twee uurtjes dat ik in de trein zit zijn dan de enige me-time van de dag en dan nog niet echt, want ik zit altijd in een drukke trein.quote:
Fysiek en hormonaal merk ik niets eigenlijk, het was al gauw weer als vroeger. Hoogstens wat minder fit, want ik sport niet. Dat is het grootste verschil met vroeger, planning. Je komt gewoon niet meer aan alles toe wat je eerst deed. Daardoor heb ik soms wel het gevoel dat ik een ander mens ben. Alle tijd gaat op aan werken, baby en huishouden, en al die leuke en sociale dingen doe ik niet meer.
En mn man kom ik ook niet aan toe, dat vindt ik wel heel jammer...
We hebben wel de planning om straks als mini naar de opvang gaat af en toe allebei een vrije dag te nemen om samen iets te doen. Ik merk dat me dat echt oplaadt, om even niet waakzaam te zijn, maar gewoon even onze aandacht op elkaar richten. Alleen nu zit ik dan nog met kolven, dus hebben we nog maar 1 middagje samen doorgebracht. Ik geef mini ook niet makkelijk uit handen eigenlijk, terwijl ze toch heel relaxed is doorgaans.
En groofsken, voor jou heb ik alleen maar ontzag. Manmanman, wat vind ik twee kinderen en weinig slaap heftig en dan heb ik nog iemand die heel veel doet in huis. Alleen zou ik echt omgevallen zijn denk ik. Ik moet gewoon een armbandje met WWGD ipv WWJD
We zijn net beide gebadderd en ik zit nu aan mijn ontbijt, vandaag is geen topdag 
Oh how you'd have a happy life, if you did the things you like
Ik ben tijdens de zwangerschap bijna niet aangekomen dus daar merk ik geen veranderingen. Mijn buik is wel behoorlijk slap, maar ik was al niet de dunste, dus het valt denk ik niet zo op. Een brede borstkas had ik altijd al, ook daar geen veranderingen gelukkig.
Geestelijk ben ik wel veranderd. Het lijkt sinds de bevalling wel of ik ineens adhd heb ofzo. Ik kan me slecht focussen en vergeet steeds waar ik mee bezig was of wat ik zou gaan doen. Als ik me voor een dag een klusje voor neem, heb ik aan het eind van de dag drie andere dingen half gedaan. Ik hoop dat dit tijdelijk is, want het lijkt me niet handig als ik weer aan het werk ga.
Geestelijk ben ik wel veranderd. Het lijkt sinds de bevalling wel of ik ineens adhd heb ofzo. Ik kan me slecht focussen en vergeet steeds waar ik mee bezig was of wat ik zou gaan doen. Als ik me voor een dag een klusje voor neem, heb ik aan het eind van de dag drie andere dingen half gedaan. Ik hoop dat dit tijdelijk is, want het lijkt me niet handig als ik weer aan het werk ga.
Mag jij in bad dan?? Ik wou graag in bad, maar ik las net dat het niet verstandig is zolang je nog vloeit (en daarna zou het beter zijn nog enkele dagen wachten). Maar jij hebt ook nog een open wond toch?quote:
We zijn net beide gebadderd en ik zit nu aan mijn ontbijt, vandaag is geen topdag
Klopt dat bad afgeraden wordt. Zij ging in badje, in onder de douche, ik bedoelde figuurlijk 'gebadderd'quote:
[..]
Mag jij in bad dan?? Ik wou graag in bad, maar ik las net dat het niet verstandig is zolang je nog vloeit (en daarna zou het beter zijn nog enkele dagen wachten). Maar jij hebt ook nog een open wond toch?
Verwarring alom, sorry
Moet de wond drie keer per dag uitspoelen, dus zo schoon als nu ben ik nooit geweest
Oh how you'd have a happy life, if you did the things you like
