[Etappe 16] Moirans-en-Montagne - Bern (Zwi) #2 Beren in Bern

Etappe 16: Moirans-en-Montagne - Bern (Zwitserland), 209 km

De mogelijk zwaarste rit van de Tour werd nog best leuk, als je het gevecht in de kopgroep volgde tenminste. Het duurde lang voor er een groep wegreed, maar toen die groep weg was bleek die vol te zitten met leuke renners. Lange tijd bleven ze samen, tot op de Grand Colombier. Die klim bleek mooi, maar vooral heel lastig te zijn. Het leuke aan deze rit was dat het dalen belangrijker bleek te zijn dan het klimmen. Bergop was Majka de sterkste, maar in de afdaling waren er een aantal veel beter. Na zijn vliegles van een aantal dagen geleden was Alaphilippe ineens weer sterk, maar zijn fiets werkte dan weer niet mee. Ook onze vriendelijke vriend uit Tatarije, Zakarin, liet zich eindelijk eens zien, maar bij hem werkten de lenzen dan weer niet mee en hij daalde toch alsof hij tegenliggers verwachtte. Jarlinson Pantano, al jaren een leuke aanvallende renner, bleek de beste daler van de groep. Hij was bergop niet goed genoeg om Majka te volgen, maar kwam tijdens de twee afdalingen van de Grand Colombier ook twee keer weer terug. Dat Pantano aan de meet heel snel is wist Majka waarschijnlijk niet, want hij ging nog met overtuiging de sprint aan. Al snel kwam hij erachter dat Pantano toch iets explosiever was. De strijd voorin was leuk, maar daarachter was het niet zo spectaculair. Aru deed een halfslachtige aanval, maar Poels haalde hem terug. Daarna probeerde Bardet ook nog niets, maar daar kon Wout alleen maar om lachen. Een relatief grote groep bleef bij elkaar, alleen Tejay van Garderen zakte door het ijs. Verder veranderde er niets. De klassementsrenners kunnen zich gaan richten op de Alpen. Deze rit zal niet zo interessant voor ze zijn, maar voor één renner in het peloton is deze rit wel heel speciaal. We gaan naar Bern, de stad van Fabian Cancellara.




De laatste rit voor de tweede rustdag vertrekt vanuit Moirans-en-Montagne. Dit is een klein dorpje met 2300 inwoners in de Jura. Het staat bekend als de Franse hoofdstad van het speelgoed. We bevinden ons in het land van het kind, zoals ze deze buurt ook wel noemen. Heel lang geleden maakte men in de bossen van de Jura al allerlei dingen van hout, dit evolueerde op zo'n manier dat men er uiteindelijk o.a. schaakborden van begon te maken. Van het een ontstond het ander en zo is Moirans-en-Montagne nu nog steeds een stad waar ontzettend veel speelgoed geproduceerd wordt. Ieder jaar in juli verandert Moirans-en-Montagne in de stad van het kind en zijn er allerlei festiviteiten, zoals workshops en shows. Gekkenhuis. Er is ook een heus speelgoedmuseum, Musée du Jouet, waar je 16.000 soorten speelgoed van over de hele wereld kan vinden. Qua sport heeft het dorp niet zo'n lange geschiedenis, we hebben weer eens een debutant in de Tour. Er is wel jaarlijks een wielerwedstrijd in Moirans-en-Montagne en deze wedstrijd draagt de naam van Alexis Vuillermoz. Hij komt uit Saint-Claude en dat ligt hier best dicht in de buurt. Alexis liet zich tijdens de vorige rit al goed zien, het fietsen door zijn eigen streek zal hem flink gemotiveerd hebben. De renners zullen vertrekken naast het lokale sportveld.



Het begint makkelijk. Over brede wegen rijden de renners naar het noorden en het gaat licht naar beneden. We zitten nog wel in de Jura, daardoor zal het niet de hele rit vlak zijn. Vijftien kilometer lang blijft het vlak, maar daarna zal het een paar kilometer vals plat oplopen richting Charcier, dat we na 20 kilometer passeren. Veel stelt het niet voor, maar na de vorige rit zal alles zwaar aanvoelen. De wegen zijn breed, maar er zijn wel behoorlijk veel bochten. Na Charcier is het een kilometer of 15 vlak, hoewel echt vlak in deze regio niet bestaat. Het gaat altijd wel een klein beetje naar boven of beneden. De renners rijden na 30 kilometer langs het Lac de Chalain, een schattig meertje met allerlei campings en bungalowparken eromheen. Na 35 kilometer komen ze door Pont-du-Navoy en steken ze ook over de gelijknamige brug. We volgen een aantal kilometer de rivier de Ain. Het gebied is al een tijdje behoorlijk open, als er een beetje wind is kan dat nog wel een rol spelen. ALs de renners Campagnole passeren na 45 kilometer loopt de weg 20 kilometer lang heel licht omhoog. In 20 kilometer tijd overwinnen de renners 300 hoogtemeters, dus dit komt neer op een stijging van 1,5% gemiddeld. Stelt allemaal niet zo gek veel voor, maar er zitten wel een paar wat stevigere stroken tussen. Het is in ieder geval wel een mooi gebied.



Met 65 kilometer koers in de benen bereiken de renners Censeau, waar ze rechts afslaan en voor het eerst op een iets minder brede weg terechtkomen. Het loopt nog een paar kilometer verder licht omhoog, de weg is behoorlijk glooiend, tot de renners na een kilometer of 70 een wat vlakker stuk krijgen. De weg loopt wel ongeveer tien kilometer precies rechtdoor, richting Bonnevaux. Na dit dorpje wordt de weg weer wat bochtiger, maar het is dan tenminste wel weer redelijk vlak. Dit deel van de rit is behoorlijk bosrijk, best een aardige omgeving om doorheen te fietsen. Als Malbuisson in beeld komt begint de weg toch weer wat omhoog te lopen. Er is nog geen lastige beklimming geweest, maar continu een klein beetje klimmen maakt deze rit toch nog wel een beetje pittig. Na 87 kilometer fietsen de renners door Malbuisson, een schattig dorpje dat in de heuvels naast het Lac de Saint-Point ligt. We zijn al bijna in Zwitserland ondertussen, nog maar een kilometertje of 20 tot de grens. De renners fietsen nog een tijd langs het meer van Saint-Point. Langs dit meer loopt het ook nog steeds licht omhoog, tot de renners na 94 kilometer in de buurt van Chaon het hoogste punt van de rit bereiken. De renners slaan daar rechtsaf, weg van het meer, richting Zwitserland.



Over brede wegen gaat het verder en onderweg komen de renners wel wat fraaie gebouwen tegen. In La Cluse-et-Mijoux staan er zelfs meerdere. Op de bergen aan de rand van dit dorp staat het Château de Joux, daartegenover op een andere rotspartij staat dan weer het Fort du Larmont. Ze hadden hier vroeger in ieder geval genoeg mogelijkheden om die Zwitsers een beetje in de gaten te houden. De renners fietsen verder en komen na 104 kilometer door Les Verrières-de-Joux. Dit is voorlopig het laatste Franse dorp dat de renners gaan zien. We zitten nu op de helft van de koers en op twee kilometer van de grens met Zwitserland. Na 106 kilometer zijn ze dan in Zwitserland en rijden ze langs een gebouwtje van de douane, dat er vrij ongezellig uitziet. Het is wel te merken dat we in Zwitserland zijn, want de weg is nu nog net even een stukje breder dan in Frankrijk. Tien kilometer lang zit er ook geen bocht in de weg. Een paar kilometer lang, net na de grensovergang, loopt de weg nog een klein beetje omhoog, maar daarna is het zowaar even vlak. Veel moois in de omgeving komen we nog niet tegen, het voorlopige hoogtepunt is toch het Château de Joux met daartegenover een iets minder fraai fort, maar toch knap om op die plek nog zo'n bouwwerk uit de grond te stampen.



Na een kilometer of 112 is er een korte afdaling, richting Fleurier. De wegen in Zwitserland zijn goed en breed, dus deze afdaling is prima te doen. De renners fietsen lang de rivier l'Areuse en na Fleurier, dat na 116 kilometer wordt gepasseerd, is het even een kilometer of 10 vlak. Daarna begint het weer een aantal kilometer omhoog te lopen, richting Brot-Dessous. Op het profiel lijkt het alsof er nu een enorm korte en steile klim aan zit te komen, maar dit is nogal een beginnersfout van degene die het kaartje heeft ontworpen. Er zit namelijk voor Brot-Dessous een tunnel van een kilometer lang. Volgens het kaartje gaan we over de berg heen, maar dat is uiteraard niet het geval. We gaan door de tunnel en daardoor is er dus geen steile klim. Het blijft bij iets meer dan vals plat. Na 132 kilometer zijn de renners in Brot-Dessous en gaan ze afdalen richting Neuchâtel. De eerste vijf kilometer van die afdaling rijden ze over een extreem brede weg, tot ze in Rochefort afslaan en over een iets minder brede weg verder gaan dalen. Nog steeds breed genoeg, daar niet van. Er zitten wel een paar bochten in, maar heel lastig is de afdaling niet. Na 144 kilomeer zijn de renners beneden bij het Lac de Neuchâtel. Het zal nu een behoorlijk lange tijd vlak zijn. De renners rijden Neuchâtel na 151 kilometer binnen. Niet eens zo'n grote stad, maar wel een van de bekendste steden in Zwitserland. Vooral het château mag er zijn.



Ook na Neuchâtel blijven de renners langs het meer fietsen, over een brede weg. Het blijft ook nog een tijdje vlak. Het wordt wat bochtiger, maar omdat de wegen zo breed zijn maakt het allemaal niet zo veel uit. Na 166 kilometer rijden de renners Ins binnen en één kilometer later is de tussensprint van de dag in Ins/Anet. Geen vlakke massasprint, het loopt in deze kilometer aan 3% omhoog. Na de tussensprint gaat het tien kilometer rechtdoor, tot Kerzers. Ondertussen zijn er wel een paar rotondes, maar verder zijn de wegen in Zwitserland erg geschikt voor een enorm peloton. De weg begint al langzaam omhoog te lopen, maar al snel is er ook weer een korte afdaling. De enige klim van de dag waar een puntje voor de bergtrui te verdienen is begint na 181 kilometer, in het dorpje Gümmenen. De Côte de Mühleberg is 1,2 kilometer lang en 4,8% gemiddeld. Toch wordt er wel langer geklommen, ook na het dorpje Mühleberg loopt de weg nog verder omhoog. In z'n totaliteit is de klim drie kilometer lang, maar het laatste deel is niet zo lastig. Buiten Mühleberg is er overigens een kerncentrale. Da's dan wel geinig, met al die nucleaire renners in het peloton. Ook is er nog een dam, waar op een iets gunstigere manier energie wordt opgewerkt.



Op twintig kilometer van de streep rijden de coureurs door Frauenkappelen. Het is weer even een aantal kilometer behoorlijk vlak. Dezelfde weg wordt nu al een tijd gevolgd. Brede weg, alleen de passages in de dorpjes willen door de nodige verkeersobstakels nog wel eens wat lastiger zijn. Na Frauenkappelen is er een korte afdaling, tot we Bern bijna binnenrijden. We komen aan in de buurt van een industrieterrein aan de rand van Bern. Het zou logisch zijn om direct naar het centrum van de stad te rijden, maar dat gaan we niet doen. We slaan af en verlaten Bern op die manier weer. Voor het eerst komen de renners op wat smallere wegen terecht. Nog steeds brede wegen, maar in vergelijking met de andere wegen van vandaag nogal een tegenvaller. De naam is dan weer prachtig, de Moosweg. Een mooie ode aan een lollerzwitsers uit vervlogen tijden, Alexandre Moos. De renners passeren nog wat dorpjes, waar de nodige bochten genomen moeten worden. Daarna gaat het rechtdoor richting Köniz, waar we op tien kilometer van het einde aankomen. Richting Köniz loopt de weg licht omhoog. In Köniz zelf is het stijgende gedeelte weer afgelopen. Het peloton gaat in dalende lijn verder richting Bern. Op acht kilometer van de streep rijden ze Bern binnen. Er zitten een aantal bochten in de finale, maar dat wordt allemaal pas echt interessant op vijf kilometer van de streep. De renners zijn de rivier de Aare overgestoken en slaan daarna linksaf. Direct begint de weg al licht omhoog te lopen, tot vier kilometer van de streep. Dan is er een korte maar venijnige afdaling met een lastige haarspeldbocht. De renners steken de Aare weer over en volgen daarna anderhalve kilometer die rivier, over een brede weg. Op iets meer dan twee kilometer van de streep wordt het leuk. De renners rijden door een poort en dan ligt er ineens een kasseienstrook. De weg wordt hier een stuk smaller en het gaat 250 meter lang aan 7% omhoog. De kasseienstrook is nog een stuk langer, 750 meter in totaal. De kasseien liggen er wel goed bij, bepaald geen Carrefour de l'Arbre dit. De renners rijden een rondje en rijden nu over de brug heen waar ze eerst onderdoor reden. Na de brug slaan ze linksaf en direct begint de weg alweer omhoog te lopen. 600 meter aan 6,5%. Op een kilometer van de streep komen de renners boven. De slotkilometer is vlak en er zit geen bocht meer in.




De finish van de rit is op de Papiermühlestrasse, de Papiermolenstraat. Rechts ligt BernExpo, een congresgebouw. Links ligt het Stade de Suisse, een voetbalstadion waar de club Young Boys z'n wedstrijden afwerkt. Da's nog wel komisch, we starten in een dorp waar ze speelgoed maken en we eindigen bij Young Boys. Bern is voor het eerst een aankomstplaats in de Tour, maar het is zeker geen onbekende plaats voor de edele wielersport. Als hoofdstad van Zwitserland komt Bern natuurlijk vaak genoeg voor in de Ronde van Zwitserland. In 2008 bijvoorbeeld, toen er ook een aankomst was op de Papiermühlestrasse, hoewel de finale toen wel helemaal anders was. De winst zou toen gaan naar de bekendste man uit Bern, Fabian Cancellara. Eén jaar later zou er een tijdrit zijn in Bern en ook die tijdrit zou gewonnen worden door Cancellara. Hij won toen zelfs het eindklassement in de Ronde van Zwitserland, dat was vrij lachwekkend. Voor het laatst was de Tour de Suisse in 2015 in Bern. Alexey Lutsenko won de rit in lijn, waarna Tom Dumoulin een dag later de tijdrit in en rond Bern won. Bern is niet echt een plaats voor sprinters, de aankomst hier is bijna altijd lastig. Er wonen 140.000 mensen in deze stad, die veel industrie heeft. Zo maken ze hier veel horloges, maar da's in Zwitserland dan weer moeilijk heel verrassend te noemen. De oude binnenstad van Bern staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Bovendien komt Toblerone uit Bern. Tot zover de nutteloze feitjes.



Het zal ook in Zwitserland vrij warm zijn. 28 graden in Bern, verwacht men. Geen kans op regen en ook de wind zal niet van de partij zijn. Daardoor wel weer een zware dag op de fiets, geen verkoeling mogelijk. Om 12:40 starten de renners in Moirans-en-Montagne en na een kwartier doelloos rondrijden is de neutralisatie voorbij. De finish in Bern wordt verwacht tussen 17:38 en 18:08, het kan dus mogelijk een latertje worden. We vrezen voor Buren. De uitzending van zowel NOS als Sporza zal om 14:10 beginnen. Je hoeft dan niet meteen voor de tv te gaan zitten, het kan wel een tijdje duren voor deze rit echt interessant wordt. Met een beetje pech pas in de laatste kilometers.



Eén ding is zeker: Het wordt in ieder geval geen massasprint. De finale is daarvoor te lastig. De Cavendishjes en de Kitteltjes gaan het hier niet doen. Dan rest de vraag wat het wel gaat worden. Dit kan een dag worden voor de vluchters, want in het peloton zal men na de vorige rit wel niet veel zin hebben om de hele dag hard te koersen. Toch hangt het er vooral vanaf wie er in de kopgroep zit. Als Sagan weer in de aanval gaat en hij krijgt nog wat snelle mannen mee krijg je hetzelfde scenario als in Revel. Ik denk dat hier een grote kopgroep gaat wegrijden en dat het peloton het verder wel best vindt. De sprinters zullen wel doorhebben dat ze alleen nog maar een kans hebben in Parijs. De beter klimmende sprinters zoals Coquard doen er beter aan om in de aanval te gaan. Zou mooi zijn als we weer zo'n grandioze kopgroep krijgen als in de rit naar Revel. Met één belangrijke toevoeging.
1. Cancellara. Iedereen noemt Cancellara, wie ben ik dan om iemand anders te noemen? Deze rit is natuurlijk speciaal ontworpen voor Spartacus en je kan het zien als een eerbetoon aan hem. Hij stopt er aan het eind van dit jaar mee en in zijn laatste Tour krijgt hij een kans om in zijn eigen stad te winnen. Kan bijna niet romantischer allemaal. Het is alleen de vraag hoe het met zijn vorm is. Hij heeft deze Tour nog bijna niets laten zien. Omdat hij zich spaarde voor deze rit of omdat hij simpelweg slechte benen heeft? We gaan het meemaken. Hij zal in ieder geval gemotiveerd zijn en hij gaat zeker in beeld rijden.
2. Sagan. Ja, dit is bijna een inkoppertje. Hij heeft z'n groene trui al lang en breed binnen, maar dat maakt niet uit. Hij zal wel weer in de aanval gaan, zoals hij tijdens de vorige rit eigenlijk ook wilde aanvallen. Dat lukte niet helemaal, dus dan moet hij het nu maar doen. Hij heeft hier een uitstekende mogelijkheid om zijn derde ritzege te pakken.
3. Van Avermaet. Greg heeft voor de Tour een aantal ritten aangestipt en deze rit zal zeker een stipje hebben. Hij heeft de smaak goed te pakken, won al een rit en ging daarna nog vaker in de aanval. Deze finale is hem op het lijf geschreven, dus moet hij wel weer in de aanval gaan.
4. Boasson Hagen. Is eigenlijk nog niet zo goed bezig geweest deze Tour. In de aanval in de rit naar Revel, maar daar was hij in de sprint nogal kansloos. Zijn sprint is sowieso niet echt sterk meer, maar verder is en blijft hij enorm sterk. Als hij nog iets wil laten zien in de Tour zal hij weer in de aanval moeten gaan en dan bij voorkeur tijdens deze rit. De aankomst maakt het wel wat gunstiger voor hem.
5. Albasini. Heeft nog helemaal niets laten zien. Nog minder dan niets zelfs. Maar dat maakt bij Albasini niet gek veel uit. Zodra hij in Zwitserland is gaat hij direct beter fietsen. Zou wel typisch zijn als dat nu weer het geval is, ik sluit het niet uit. Het is in ieder geval wel een finale die geschikt is voor hem. Een zware finale met een aantal klimmetjes, met goede benen is hij hier een van de grote kanshebbers. Alleen heeft hij geen goede benen, maar dat mag de pret niet drukken.

Ja Du Moulin klinkt ook een beetje Frans ja, leuk Herbert.

quote:

Op maandag 18 juli 2016 16:28 schreef Blue_note het volgende:

[..]

Alaphillipe toch? Zie het nu idd.

Nee Tony.