quote:
Een van onze grootste sporters neergezet als een Malle Eppie
Ik zie me nog staan in het Philips Stadion. Het was 1992. En met Roda JC hadden we met 2-0 verloren bij PSV. Vooraf had ik me voorgenomen dat ik het hem hoe dan ook zou vragen. Als jochie voor de tv zag ik hem in de jaren ervoor een omhaal van Hugo Sanchez uit de hoek ranselen tegen Real Madrid, die penalty van Belanov stoppen in de EK-finale tegen Rusland. En nu stond ik daar, oog in oog met mijn inspiratiebron. Of ik alsjeblieft zijn handschoenen mocht, vroeg ik Hans van Breukelen. ‘Alsjeblieft, jongen’, zei hij. Zo trots als een pauw was ik. En nog steeds. Het paar hangt nog altijd bij mijn moeder thuis op zolder, als tastbaar relikwie van mijn allereerste profduel.
Het spookte door mijn hoofd rondom de aanstelling van Van Breukelen als nieuwe technisch directeur van de KNVB. Goede zet, dacht ik. Uit eigen ervaring weet ik namelijk wat hij als commissaris bij PSV heeft neergezet. Toon Gerbands en Marcel Brands krijgen terecht de credits voor het feit dat de club onder hen professioneler en volwassener is geworden. Maar weinigen weten dat Van Breukelen hierin een belangrijke factor was. Alle mensen op de werkvloer zijn vol lof over hem.
En dat is niet zo gek. Van Breukelen bezit kwaliteiten die in de voetballerij moeilijk te vinden zijn, en al zeker niet in één persoon. Hij is integer, betrouwbaar, betrokken en gedreven. En onderschat zijn staat van dienst niet, hè. Hans was geen natuurtalent, maar wel een man die dankzij zijn nooit aflatende inzet een Europa Cup I, een EK en talloze kampioenschappen won. Hij sluit dus feilloos aan op dat rapport van de bond, Winnaars van morgen.
Van Breukelen is bij uitstek een winnaar. Iemand die de nodige klappen incasseerde in zijn leven, ook privé, en desondanks altijd weer opstond. Daarmee dus een rolmodel is voor de internationals. Daarnaast is hij ongelooflijk loyaal. Ik las in VI dat Dick Advocaat niet uitsluit dat hij opstapt bij Oranje, wanneer er een leuk treintje langskomt in Den Haag. Zal Hans nooit doen. Hij zal zich vol passie inzetten om zijn klus succesvol af te ronden. En dat het hem lukt, geloof ik echt. Ik zie eigenlijk maar één reden waarom Van Breukelen niet zal slagen: hij is te gevoelig voor aanvallen uit de media. Op mensen die hem doelbewust in de zeik zetten. Niet om wat hij doet, maar om wie hij is.
Hans praat openlijk over zijn twijfels en geeft motivatietrainingen. Dan val je bij machotypes als Johan Derksen niet in het pulletje. Ik zou als Van Breukelen alleen maar keihard lachen als een lolbroek acterende analyticus als René van der Gijp bij Voetbal Inside zou roepen dat ik een ‘mafketel’ ben. Dan zou ik redeneren: Ik trek me alleen iets aan van mensen die zichzelf zijn, die écht wat bereikt hebben in hun leven, die hun verantwoordelijkheden durven pakken. Hans is na een opmerking van Van der Gijp een week van slag, hoe hard hij ook roept van niet. Daar ken ik hem veel te goed voor.
Daarover gesproken: Ik heb me vreselijk gestoord aan de aan Van Breukelen gewijde column van Nico Dijkshoorn in VI. Misschien is het mijn tekortkoming dat ik zijn humor niet snap, maar ik wíl het ook niet snappen. Kritiek hebben is prima. Maar pak iemand dan aan op zijn tactische plannen of op zijn prestaties. Nee, Dijkshoorn zet een van onze grootste sporters ooit, zonder enige onderbouwing neer als een Malle Eppie. En waarschijnlijk zonder dat hij hem ooit onder ogen is gekomen. Want daar heeft Dijkshoorn toch al een handje van. Hij heeft het in zijn stukken vaak over ‘bange hertjes’. Maar ik vind Nico zelf een bang hertje. Iemand die alleen achter zijn schrijfmachine durft. Zodra hij bij De Wereld Draait Door zit om de mensen in de studio te becommentariëren, weet hij niet hoe snel hij ze moet ophemelen. Dan heb ik duizend keer meer waardering voor Van Breukelen. Een man die, met al zijn kwetsbaarheden, altijd zichzelf is. Die mensen aankijkt als hij met ze praat, ze daardoor kan verenigen, en een umfeld creëert waarin gepresteerd wordt. Zie PSV.
Maar goed, Van Breukelen blijft natuurlijk een keeper. En die schijnen weinig verstand van voetbal te hebben, worden dus ook niet altijd serieus genomen. De schrijver van dit stukje herkent dat, die heeft hetzelfde probleem. Dus of het een succes wordt in Zeist, valt te bezien. Maar voor mij staat één ding vast: als Hans van Breukelen zich niet gek laat maken door de kritiek, loodst hij Oranje naar het WK van 2018.
Was getekend,