quote:
Op maandag 8 augustus 2016 23:41 schreef kuolema het volgende:[..]
Op de middelbare school werd ik een keer in een apart lokaal gezet in de pauze. Ik werd gedwongen mijn schetsen voor kunst (creatieve vakken waren het grootste probleem w.b.t. blokkeren) die pauze te maken, er werd gedreigd met een schorsing als ik dat niet zou doen. Dat is een van de meeste vernederende en verschrikkelijke dingen die ik daar heb meegemaakt. Maar ... ik deed het. Dus blijkbaar werkt het wel bij mij. Uiteraard heeft dat het probleem niet opgelost. Volgens mij stuurde de docent me daarheen, maar ik ben er vrij zeker van dat hij dat in opdracht deed van de vertrouwenspersoon. Ik was bang voor haar
Ik hoop toch wel een andere oplossing te vinden dan dwang en dreiging
. Ik denk eigenlijk niet dat er een oplossing is.
Het werkte hier alleen maar vanwege de extreme externe druk.
Forceren op deze manier werkt (uiteindelijk) niet, omdat dit geen leren maar dresseren is (het heeft het probleem niet opgelost).
Walgelijk dat er vanuit
een school zoiets is gedaan. Wat hebben je ouders hiervan gezegd? Want dit is een best abnormale gang van zaken voor een school.
Schijnbaar was die angst voor die vertrouwenspersoon wel terecht.
quote:
[..]
Ik weet het niet. Ik wil niet falen, maar als ik niets doe of inlever faal ik ook dus dat verklaart het niet helemaal.
[..]
Nee het is echt nog niet goed. Zo kan ik het niet inleveren. Naja, praktisch gezien kan het wel maar aangezien ik mezelf dan voor schut zet én niet word toegelaten, kan ik het beter niet inleveren.
Het zou op zich kunnen dat als je het niet inlevert, niemand jouw werk hoeft te zien en dat dat een motivator voor je kan zijn om zeg maar jezelf (al dan niet onbewust) tegen te werken (om te voorkomen dat je zeg maar je '
schandelijke' product verspreidt zonder dat het je wat oplevert).
Hoe weet je zo zeker dat je met dat wat je nu hebt, niet toegelaten zou worden?
Staan er nu soms echt letterlijk maar 12 woorden ofzo?
Als dat laatste zo is, dan denk ik dat ik je sowieso wel gelijk geef
.
quote:
Wat me erg heeft geholpen was dat voor het eerste tentamen op de universiteit een voorbeeldvraag werd getoond. Ik wist niet wat ik moest verwachten want alles was nieuw, dus was al zenuwachtig voor dat moment
Maar toen ik het zag was ik meteen opgelucht, dacht 'oh als het zo makkelijk is gaat het wel lukken'. Verder dacht ik bij het maken van de tentamens aan hoeveel medestudenten ik had en dat mijn eventueel ontzettend domme antwoorden vast niet zo zouden opvallen. Dat hielp ook wel.
Herkenbaar. Ik ben geregeld bezig met games modden en hierbij werk ik o.a. veel met tekstbestanden. Maar ik merk dat ik beter kan leren met voorbeelden dan met een (al dan niet ellenlange) uitleg. Dan hoef ik dit alleen maar op m'n eigen manier na te doen, dan heb ik een duidelijk kader van hoe het zeg maar moet.
quote:
Maar daarvoor, toen ik vavo deed, ging het ook al beter. Terwijl de situatie daar leek op die van de middelbare school en ik denk ook niet dat voorgaande alles verklaart.
Maar het was wel een andere situatie waar je blijkbaar minder 'geblokkeerd' raakte.
Jij hebt echt geen blad voor de mond en kan schijnbaar ook vrijuit denken en redeneren, zolang je maar niet 'gehinderd' wordt en je je in een relatief veilige omgeving bevindt.
Tis bij jou een beetje gewoon "*KRAK* en toen stond alles stil....." (kan uiteraard ook meerdere blokkades parallel aan elkaar hebben die zich gaan opstapelen).
En wat daarna gebeurt, lijkt bij jou meer op een soort interne touwtrekwedstrijd (alsof je tegen een muur duwt, de muur duwt gewoon net zo sterk weer terug). Niet zo gek dat je de hele tijd moe bent, zelfs als dit je enige probleem was geweest.
quote:
[..]
Editten doe ik ook vaak, kan ook niet omgaan met een fout die ik niet meer kan verbeteren als de edittijd verstreken is. Of als ik al gequote ben. Fok!ken is mijn
exposuretherapie Serieus. Soms wil ik ergens graag op reageren maar dan lukt het niet en soms geef ik het dan op.
Ik weet tegenwoordig ook niet altijd wat ik neer moet tikken, maar het meeste doe ik op gevoel en ik heb me in de loop der tijd talloze keren gecontroleerd kwetsbaar opgesteld. In het begin had ik hier veel meer moeite mee (niet zoveel als jij denk ik), maar ik heb d.m.v. trial&error geleerd om er toch wat van te kunnen bakken nu. Mag ook wel met dat enorme postaantal van mij
. Mijn exposuretherapie was fok!meets en het fokken rondom de meets, wat ging dat moeizaam de eerste jaren (was zonder kalmeringsmiddelen al helemaal best kansloos).
Ik ben dan niet bang om te falen en heb (gelukkig) ook geen gebrek aan lef, maar heb wel de neiging dingen perfect te willen, steeds kleine details verbeteren, dingen efficiënter maken (dit laatste vind ik nog steeds moeilijk). Steeds verder willen perfectioneren, ook al heeft dat rationeel gezien nog maar heel weinig rendement. Die neiging is wel goed om te vormen tot iets bruikbaars.
quote:
Dat vind ik zo jammer.
Chatten gaat je verder best goed af, terwijl er dan wel mensen zijn die het kunnen zien/lezen. Misschien omdat dit om kleinere lappen tekst gaat? Of omdat het meer vertrouwd is?
Hoe goed ben je eigenlijk in het maken van bijvoorbeeld schema's (dus zeg maar schematische info i.p.v. info in de vorm van zeg maar letters, woorden en zinnen)? Loop je daar tegen vergelijkbare problemen aan (meer/minder problemen)?
quote:
[..]
Ja, zo herkenbaar!
[..]
Als de grootst mogelijke faalhaas ooit bij een psycholoog of goedbedoelende vriend komt zal hem nog worden verteld dat hij dat helemaal niet is want ´Je durft wel helemaal alleen te lopen! En hé, je kan ook binnen een kwartier je veters strikken! Wat knap zeg! Je hebt een mailtje gestuurd van maar liefst 12 woorden en er slechts drie uur over gedaan. Echt helemaal fantastisch!´ Zucht ...
O god, vreselijk
Aan dit soort gedrag heb ik echt een gruwelijke hekel
.
Er staat tegenwoordig zelfs in mijn behandelplan dat (ongeacht de omstandigheden), hulpverleners niet (nooit!!!) moeten proberen om dit soort dingen bij me te doen, want dan is het best mogelijke resultaat dat ik doe alsof ik het nooit gehoord heb (maar gewoonlijk ga ik zoiemand vrijwel meteen wantrouwen (en nog wat andere negatieve dingen), zeker als dit bij de persoon die dit bij me doet niet om een incident gaat).
quote:
Wat de studie betreft heb ik echt alleen maar gefaald. En dat is een van de belangrijkste dingen in mijn leven. Op andere vlakken doe ik ook van alles fout, dus ik heb niets om het te compenseren.
Natuurlijk zijn er wel dingen waar ik niet in faal, dat geldt voor iedereen. Maar daar red ik het niet mee. De dingen die belangrijk voor me zijn lukken niet.
Ik kan doorgaan met proberen en falen, mezelf dat leed aan blijven doen en blijven hopen dat het toch een keer goed gaat. Maar ik heb daar de energie niet meer voor. Ik ben zo moe van de stress en teleurstellingen. Ik wil dat niet meer.
Of ik moet mijn eisen bijstellen (wat ik regelmatig te horen krijg). Die zijn al niet hoog. Dan moet ik alles wat ik graag zou willen, loslaten. Dan staat het écht vast dat ik een mislukking ben, omdat ik het heb opgegeven. Dat kan en wil ik ook niet. Dan heb ik nog weinig om voor te leven.
Wat zou je allemaal graag willen en welke dingen lukken er (afgezien van je studie) allemaal nog meer niet?
Zijn er dingen die je in het verleden graag wilde en waarbij het je gelukt is die te krijgen?
En zijn er dingen die in het verleden niet lukten en nu wel lukken en waar je ook wel trots op kunt zijn? Kan je überhaupt wel trots op jezelf zijn?
quote:
[..]
Ja. Maar ik heb er toch ook last van als ik weet dat niemand het te zien gaat krijgen. Dat het er staat, dat het bestaat vind ik al te erg.
[..]
Ja, zoals ik al zei, ik geloof er niet echt in. Maar ik wil het zo graag, daarom blijf ik het proberen.
Ik vind de opdracht niet walgelijk, maar alles wat met mij te maken heeft, dus ook alles wat ik produceer.
En dat woord durf ik niet te gebruiken omdat dat misschien zou kunnen suggereren dat het goed is of perfect, terwijl dat niet zo is. Het is niet echt af, want het is niet perfect. Maar het is wel inleverbaar.
[..]
Nee.
quote:
Verder dacht ik bij het maken van de tentamens aan hoeveel medestudenten ik had en dat mijn eventueel ontzettend domme antwoorden vast niet zo zouden opvallen.
Als ik deze gegevens combineer met een aantal dingen uit je pohi (ik ben express heel erg beknopt hier), dan zou ik kunnen concluderen dat je jezelf walgelijk vindt en dat dit je heel erg/bovenmatig bezighoudt.
Klopt dit?
Verder lijk je als de dood te zijn dat je door iemand gekwetst wordt (en al helemaal als dit voor jou onverwachts gebeurt), maar weet niet in hoeverre dit in verband staat met het al dan niet jezelf walgelijk vinden (maar meehelpen zal het in dit geval sowieso niet).
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 09-08-2016 18:49:52 ]