Alles over afkicken van een drugs en/of alcoholverslaving

_bron

Welkom in het algemene topic over drugs- en alcoholverslaving

Dit topic is bedoeld voor iedereen die wil afkicken of afgekickt is van een drugs- en/of alcoholverslaving.


Wanneer ben je verslaafd aan alcohol of drugs?
Jellinek

Criteria van verslaving

Verslaving wordt vastgesteld aan de hand van 11 criteria van de zogenaamde DSM-V* De DSM-V is een wereldwijd gebruikt boek waarin alle psychiatrische aandoeningen beschreven staan. De DSM spreekt niet van alcoholisme of verslaving maar van “stoornissen in het gebruik van middelen” (substance abuse disorders). Een “stoornis in het gebruik van middelen” kan ontstaan door gebruik van verschillende middelen zoals alcohol, cannabis, opaten, stimulerende middelen.
Voldoe je aan twee of drie criteria dan heb je een milde stoornis in het gebruik van middelen. Voldoe je aan vier of vijf criteria dan is er sprake van gematigde (moderate) stoornis en bij zes of meer symptomen is er sprake van een ernstige stoornis.
De 11 criteria zijn:
•Vaker en in grotere hoeveelheden gebruiken dan het plan was.
•Mislukte pogingen om te minderen of te stoppen.
•Gebruik en herstel van gebruik kosten veel tijd.
•Sterk verlangen om te gebruiken
•Door gebruik tekortschieten op het werk, school of thuis.
•Blijven gebruiken ondanks dat het problemen meebrengt in het relationele vlak
•Door gebruik opgeven van hobby’s, sociale activiteiten of werk
•Voortdurend gebruik, zelfs wanneer je daardoor in gevaar komt
•Voortdurend gebruik ondanks weet hebben dat het gebruik lichamelijke of psychische problemen met zich mee brengt of verergert.
•Grotere hoeveelheden nodig hebben om het effect nog te voelen oftewel tolerantie.
•Het optreden van onthoudingsverschijnselen, die die minder hevig door meer van de stof te gebruiken.


Welke opvattingen zijn er over verslaving
Jellinek

Over verslaving kun je op verschillende manieren denken. De manier waarop over verslaving denkt bepaalt ook de aanpak. Er zijn de volgende opvattingen of modellen.
•Het morele model
•Het farmacologische model
•Het psychiatrische model
•Het sociale model
•Het medische model
•Het biospsychosociale model
•Het gedragtherapeutische model
•Het hersenziekte model
•Het aanvaardigsmodel.


Op dit moment wordt vooral uitgegaan van het biopsychosociale model en het hersenziekte model


Het biopsychosociale model¹
Het biopsychosociale model gaat ervan uit dat verslaving ontstaat door het gelijktijdig werkzaam zijn van verschillende factoren, namelijk:
– een biologische vatbaarheid
– stoornissen in de persoonlijke ontwikkeling
– maatschappelijke factoren.
Iemand kan bepaalde genen hebben waardoor verslaving makkelijker ontstaat. Een stoornis in iemands persoonlijke ontwikkeling kan een verslaving bevorderen.Negatieve invloeden van uit de omgeving zoals gebrek aan warmte, seksueel misbruik kunnen een rol spelen bij het ontstaan van verslaving.

De aanpak moet gericht zijn op meerdere interventies: medicatie, psychotherapie en verbetering van sociale omstandigheden.

Het hersenziekte model²
Het hersenziekte model ziet verslaving als een hersenziekte.
De hersenen van verslaafden functioneren anders. Het centrum dat zorgt voor prettige gevoelens (beloningscentrum) functioneert minder goed. Drugs prikkelen dit centrum op een zeer heftige manier en zorgen voor een zeer sterke ervaring die men niet meer vergeet. Ook kan het vermogen om met sterke verlangens om te gaan, bij de een minder goed functioneren als bij de ander.

De aanpak moet gericht zijn op de ontwikkeling van medicatie die de werking van de hersenen kan beïnvloeden.

Voor meer informatie over de andere modellen zie Jellinek – Welke opvattingen zijn er over verslaving

•¹:'het biopsychosociale model’ Voor meer informatie over het biopsychosociale model zie psychischepsychischegezondheid.nl - bio-psycho-sociaal-model
•²:’het hersenziekte model' Voor meer informatie over het hersenziekte model zie Jellinek.nl – waarom is verslaving een chronische hersenziekte


Tips
-De dagelijkse mailing van Narcotics Anonymous: 'Just For Today' daily meditation emails. http://www.jftna.org/jft-subscription.htm. Je krijgt dan iedere ochtend een ondersteunende mail met een inspirerende en motiverende boodschap over verschillende aspecten van de weg naar herstel.

-----------------------------------------------------

Let op!! Verheerlijking van gebruik en/of drooggebruik zijn niet toegestaan!!! Posts waarin dit wel gebeurt zullen worden verwijderd!

[ Bericht 18% gewijzigd door Samzz op 30-06-2016 21:58:02 ]

quote:

Op zaterdag 25 juni 2016 23:29 schreef AlwaysHappy het volgende:
Ik heb er even een centraal topic van gemaakt. Bedankt voor de OP!

Thanx! Ik zal de OP vanavond/ vanacht of morgen afmaken

quote:

Op zaterdag 25 juni 2016 19:51 schreef Milan. het volgende:

<Lok quote>

Ik zal maar beginnen met mijn verhaal in het kort.

Ik raakte op mijn 18de verslaafd aan cocaïne. Heb twee jaar intensief gebruikt. En ben over 3 weken precies 4 jaar clean

quote:

Op maandag 27 juni 2016 00:33 schreef DaneV het volgende:
Verslaving is geen ziekte maar een natuurlijke reactie op de inname van middelen die het beloningssysteem op een onnatuurlijke manier stimuleren. Als een gezond persoon maar genoeg inneemt van een bepaald middel, dan wordt hij sowieso verslaafd. Daar is geen "verslavingsgen" voor nodig.

Er zijn mensen die de grens van verslaving (snel) bereiken en mensen die het gebruik van bepaalde middelen in de hand kunnen houden. Eenmaal verslaafd, kan de één er vanaf komen en de ander blijft er zijn hele leven mee vechten. Die verschillen zijn imo vooral te verklaren door psychosociale factoren, niet door een genetische afwijking of aangeboren zwakte.

Er is een verschil tussen misbruik en verslaving. Iemand kan een bepaalde periode een bepaald middel heel erg misbruiken en daardoor veel symptomen van een verslaving krijgen, maar wanneer iemand de genetische aanleg niet heeft zal deze niet daadwerkelijk verslaafd raken. Dit betekent niet dat het voor zo iemand makkelijk is om te stoppen of dat diegene geen alcohol-/drugsprobleem heeft, maar diegene zal niet dezelfde mate van craving en geestelijke dwang ervaren als iemand die wel verslaafd is.

Edit:
Heb jij zelf gebruikt?

[ Bericht 1% gewijzigd door madam-april op 27-06-2016 01:12:46 ]

Mijn sirene

Zo fijn, zo bijzonder,
Je vervulde mij met genot;

Zo onschuldig leek je,
Die eerste keer;

Je veroverde mijn hart,
Je lokte me in jouw val;

Je bent de liefde van mijn leven,
Je bent mijn grootste vijand;

Ik heb afscheid van je genomen,
Maar je laat me nooit meer los;

Toch heb jij jouw grip nu verloren,
Ik heb de strijd gewonnen;

Ik mis je,
Maar het is goed zo.

_{©madam-april}

quote:

Op maandag 27 juni 2016 00:59 schreef Droopie het volgende:
Ik denk ook dat in veel gevallen verslaving geen ziekte is.
Ja sommige mensen zijn veel vatbaarder om mateloos gedrag te vertonen, en dan zullen ook je hersens een flinke douw krijgen, maar een ziekte mwah.

Veel is gelegen aan de wilskracht, omstandigheden en omgeving.
Word je de hand boven je hoofd gehouden door de omgeving, kan een gebrek aan wilskracht je opbreken.
Heb je wilskracht maar ben je oud en alleen, is de neiging om de handdoek in de ring te gooien er eerder dan bij jonge mensen.

Wel is een bepaalde soort groep mensen vatbaarder voor de verslaving, adhd'ers omdat ze heel druk kunnen zijn en er rustiger van worden of angsthazen die zich tijdens het stappen helemaal het mannetje voelen of verdrietige mensen die hun emoties willen dempen.

Ik kom hier verder nog op terug

Ik denk dat misbruik vaak verward wordt met verslaving. Ze lijken heel erg op elkaar maar het zijn echt twee verschillende dingen.

quote:

Op maandag 27 juni 2016 01:00 schreef Droopie het volgende:

[..]

Heel mooi gedicht ☺

Dankje ☺

quote:

Op maandag 27 juni 2016 00:39 schreef EggsTC het volgende:
Mooie op, kijken waar dit naar toe gaat. Ik denk ook niet dat een verslaving een "ziekte" is. Iedereen kan dit triggeren, de ene heeft er alleen wat meer last van dan een ander.

Dankje ☺

Heb jij zelf gebruikt, als ik dat vragen mag?

[ Bericht 7% gewijzigd door madam-april op 27-06-2016 01:23:54 ]

quote:

Op maandag 27 juni 2016 12:02 schreef EggsTC het volgende:

[..]

Ik heb alles gebruikt wat je kan bedenken, met een paar uitzonderingen that is. Ik ben alleen niet aan veel dingen verslaafd geweest, wel aan enkelen.

Aan welke middelen ben je verslaafd geweest, als ik vragen mag?

quote:

Op donderdag 30 juni 2016 13:19 schreef Droopie het volgende:
Hey, een nieuwe OP!
Ziet er netjes uit.

Dankje

Ik heb de OP aangepast omdat ik vond dat de nadruk teveel lag op de visie dat verslaving een hersenziekte is. Ik vond dat het een te beperkt beeld gaf van verslaving en de visies op verslaving.


Ik heb mezelf de laatste tijd meer verdiept in het bio-psycho-sociaal-model en hoe dat zich verhoudt tot het hersenziekte model.

Ik denk dat ze elkaar niet uitsluiten. Ik ben van de overtuiging afgestapt dat je zonder de genetische aanleg niet verslaafd kan raken. Ik geloof wel dat iemand met die aanleg er wel (veel) vatbaarder voor is.

Ik geloof wel dat, wanneer iemand eenmaal verslaafd* is, de hersenen onomkeerbaar veranderd zijn. Verslaving is een ziekte en door de onomkeerbare veranderingen een chronische ziekte.

*Verslaafd= voldoet aan 6 of meer criteria van de DSM-V.

quote:

Op donderdag 30 juni 2016 20:55 schreef DaneV het volgende:

[..]

Ik denk dat de meeste effecten van verslaving wel omkeerbaar zijn. Gelukkig maar, anders zou een ex-verslaafde de rest van zijn leven met ontwenningsverschijnselen rond lopen.

De onbewuste associatie van substantie X die het beloningscentrum sterk stimuleert zal misschien wel erg lang, zo niet voor eeuwig aanwezig blijven. Dat neurale pad is immers jaren gestimuleerd door gebruik. Of zo`n herinnering/associatie een chronisch ziekteverschijnsel is, ik weet het niet...

De meeste effecten zijn zeer zeker omkeerbaar, maar de veranderingen in de hersenen zijn dat niet.

Langdurig, intensief gebruik zorgt ervoor dat het aantal dopamine receptoren verminderd. Dit is een blijvende verandering.

De (krachtige) herinneringen, die zijn opgeslagen in zowel ons reptielenbrein als ons in ons zoogdierenbrein, zijn (zoals je al aangaf) eveneens een blijvende verandering.

Deze twee onomkeerbare veranderingen zorgen ervoor dat het risico op een terugval altijd aanwezig blijft. De 'trek' zal altijd blijven bestaan, ik ken mensen die bijv. al 20 jaar afgekickt waren, ruim 5 jaar geen 'trek-moment' hadden gehad en toen plotseling weer een 'trek-moment' kregen, totaal onverwacht. Sommige van hen dachten dat ze 'genezen' waren omdat ze al zolang geen symptomen hadden ervaren. Zij zagen er geen kwaad in om die ene keer te gebruiken/dat ene drankje te doen, ze waren immers 'genezen', ze vielen uiteindelijk allemaal terug de een al na een week, een andere na een paar maanden, maar allemaal vielen ze terug. Dat is het verraderlijke van verslaving, je kunt jaren lang geen symptomen meer hebben en dan ineens, totaal onverwachts, steekt het weer de kop op. Verslaafden die niet meer gebruiken zijn in remissie, de mogelijkheid op een terugval is immers altijd aanwezig, je kunt dus niet spreken van genezing.

Een chronische ziekte is een aandoening waarbij er geen uitzicht is op volledig herstel.

Bij verslaving is er geen uitzicht op volledig herstel. De veranderingen in de hersenen zijn onomkeerbaar waardoor het risico op een terugval altijd blijft bestaan, zelfs na jaren van remissie.

Verslaving voldoet dus absoluut aan de criteria voor een chronische ziekte.

quote:

Op donderdag 30 juni 2016 22:11 schreef Droopie het volgende:

[..]

Is liefdesverdriet een ziekte verschijnsel? Rouw is dat een ziekte?

Als ik iemand bacardi zie drinken vind ik het geen schok meer, maar dat heeft wel zijn tijd nodig gehad en soms knaagt het nog wel.
Maar onbewust is het ook een soort heimwee naar de leuke tijden en lekkere gevoel.

Zowel liefdesverdriet als rouw, zijn een reactie op een verlieservaring. Het verdriet om het verlies kan de proporties aannemen van een psychologische stoornis, de posttraumatische stressstoornis. Dus om jouw vraag te beantwoorden; in sommige gevallen wel. In sommige gevallen zullen liefdesverdriet / rouw leiden tot een posttraumatische stressstoornis.


Je ervaart de trek/associatie nog steeds alleen heb je, door je behandeling, geleerd om weerstand te bieden tegen dat gevoel.

[ Bericht 6% gewijzigd door madam-april op 30-06-2016 23:08:45 ]

quote:

Op donderdag 30 juni 2016 23:06 schreef Droopie het volgende:

[..]

Met je eens dat het een stoornis kan veroorzaken in de hersens, maar PTSS wordt volgens google niet als een ziekte gezien.
Wel lees ik dat het gaat lopen kloten met stofjes in je hoofd. Of iig een gebrek aan rustgevende stofjes.

Waar ik overigens nog nooit van gehoord had (anandamide)

Waar lees jij dat het niet als ziekte wordt gezien?

quote:

Op donderdag 30 juni 2016 23:22 schreef DaneV het volgende:

[..]

Volgens er geen bewijs dat verslavende middelen het aantal dopaminereceptoren in het brein zou verminderen. Wat wel duidelijk is, is dat langdurig gebruik van middelen die de dopamine-afgifte stimuleren zorgt voor een toename van het stofje dat dopamine terug de synaps in stuurt (DAT, Dopamine Transporter). Na enkele maanden staking is de hoeveelheid DAT weer op het niveau voor de verslaving.

Het schijnt overigens wel zo te zijn dat mensen (en apen ) die minder beschikbare dopamine D2 receptoren in bepaalde delen van hun hersenen hebben, een grotere kans hebben om de inname van bepaalde middelen als prettig te ervaren en daarmee een grotere kans om verslaafd te raken. Dat is dus een argument voor de aanleg-theorie.

Volgens mij is dat wel wetenschappelijk bewezen. Ik heb de bronnen nu niet paraat maar ik zal ze voor je opzoeken.

quote:

Op donderdag 30 juni 2016 23:22 schreef DaneV het volgende:

Het is in ieder geval een interpretatie van de definitie chronische ziekte. Ik vindt niet dat een ex-alcoholist die al jaren van de drank af is en niet van plan is om nog ooit te drinken, aan enig criterium binnen de term ziekte voldoet. Zijn lichaam functioneert helemaal zoals het hoort en op psychisch vlak voldoet hij op geen enkele manier meer aan de criteria voor verslaving.

Dat hij door te drinken krachtige herinneringen oproept, waardoor hij meer risico loopt om opnieuw over de schreef te gaan, maakt hem niet chronisch ziek.

Daar vergis je je in. De hersenen functioneren niet volledig zoals het hoort (de veranderingen zijn immers onomkeerbaar) en ook op psychisch vlak ervaart hij nog steeds symptomen van een verslaving, alleen niet dezelfde als van iemand met een actieve verslaving.

Het drinken is in zo'n geval niet de aanleiding maar het gevolg van een trigger. Het is de ziekte die zo iemand er toch weer toe weet te verleiden om weer te gebruiken.

quote:

Op donderdag 30 juni 2016 23:32 schreef DaneV het volgende:
In principe is die discussie zinloos idd, maar ik geloof zelf dat het averechts werkt om tegen een verslaafde te zeggen dat hij ziek is, vooral als je er ook nog eens bij zegt dat hij dat de rest van zijn leven zal zijn. Ik zou eerst eens even een goede borrel inschenken als ik dat als alcoholist zou horen...

"Ziek zijn" roept, bij mij althans, een soort hopeloosheid en slachtofferrol op. Terwijl iemand die verslaafd is volgens mij toch vooral moet inzien dat hij zelf degene is die zijn lichaam structureel aan het vergiftigen is en dat hij er ZELF voor kan zorgen dat hij weer kerngezond wordt. Al dan niet met hulp, wat lang niet altijd nodig is.

_{Sowieso vindt ik het bijzonder kwalijk dat allerlei afwijkende gedragingen als ziekte worden bestempeld dankzij het DSM-IV, maar dat is een andere discussie.}

Het is geen excuus het is een verklaring. En er is een groot verschil tussen een excuus en een verklaring.

Het feit dat het een ziekte is ontslaat iemand niet van zijn verantwoordelijkheid. Het is een behandelbare ziekte, je kunt het onder controle krijgen.

quote:

Op vrijdag 1 juli 2016 01:54 schreef DaneV het volgende:

[..]

Klopt. Maar door het een (chronische) ziekte te noemen leg je in mijn ogen de verklaring buiten het bewuste gedrag van de verslaafde en creëer je daarmee een voedingsbodem voor een excuus. Hij zou er immers niet zo veel aan kunnen doen dat hij die fles wijn voor de zoveelste keer opentrekt, want hij heeft nou eenmaal die "verslavingsziekte". Hij mag dan misschien verantwoordelijkheid hebben voor zijn leven, maar door zijn "ziekte" lukt het hem nou eenmaal niet om deze te nemen.

De verklaring ligt ook buiten het bewuste gedrag van de verslaafde. Er zullen vast mensen zijn die het aangrijpen als excuus, maar dat maakt het nog geen excuus. Heel kort gezegd: het gebruik is gedrag, de craving is de ziekte. Het gedrag kun je veranderen, de ziekte niet.

Heb je enig idee hoe frustrerend het is als je niet begrijpt waarom het jou zoveel meer moeite kost om te stoppen dan een ander? Je voelt je minder dan anderen, je hebt het gevoel dat je gewoon een zwakkeling bent omdat het je maar niet lukt.

Toen mijn behandelaar mij uit legde hoe het zat voelde ik me zo ontzettend opgelucht. Ik hoefde me niet meer te schamen, het was niet mijn schuld, dat ik verslaafd was betekende niet dat ik zwak was. Ik geloofde weer in mijn eigen kracht. Ik kon al mijn energie steken in de strijd en verloor geen energie meer aan het me schuldig voelen en aan het mezelf de schuld geven. De verklaring gaf me (zelf)begrip, rust en kracht.

quote:

Op vrijdag 1 juli 2016 01:54 schreef DaneV het volgende:

Feit blijft dat hij bij ieder glas, iedere spuit of iedere snuif de keuze heeft om het wel of niet te doen. Er is geen "ziekte" die zijn keuzes daarin beïnvloedt. Inzien dat je die keuzevrijheid hebt, is in mijn ogen de belangrijkste stap uit verslaving.

Dat ligt een heel stuk genuanceerder.

De middenhersenen geven het signaal dat je het middel nodig hebt, dat signaal is zelfs sterker dan het signaal dat je moet eten, drinken of slapen. (Je hersenen zeggen in feite: 'je hebt het middel harder nodig om te overleven dan eten, drinken en/of slapen') De neocortex van een verslaafde werkt minder goed, daardoor komen de rationele overwegingen (je hebt het middel niet echt nodig, het middel maakt je kapot, etc.) veel minder goed binnen. Een verslaafde heeft dus te maken met aan de ene kant de middenhersenen die hem vertellen dat hij het middel nodig heeft en aan de andere kant de neocortex die door een verminderde werking minder goed weerstand kan bieden tegen de dwingende verlangens van de middenhersenen.

Er is dus weldegelijk een ziekte die je keuzes daarin beïnvloedt, sterker nog dat is precies wat de ziekte doet. Het is letterlijk een gevecht tegen je eigen hersenen.

quote:

Op vrijdag 1 juli 2016 01:54 schreef DaneV het volgende:

Bovendien vind ik het "onder controle houden van een ziekte" een onterecht negatief vooruitzicht voor iemand die wil stoppen met een middel. Daarmee geef je de boodschap dat een ex-verslaafde zijn hele leven lang zal moeten vechten tegen zijn verslaving. En mits je dat jezelf niet wijsmaakt, hoeft dat ook echt niet zo te zijn imo.

Het is een realistisch vooruitzicht. Het blijft niet je hele leven een gevecht maar je moet wel je hele leven waakzaam blijven. Je moet je leven erop inrichten, je moet alert blijven op triggers zodat je ze op tijd (h)erkent en er tijdig op kan reageren/ anticiperen. Je moet altijd paraat staan om te vechten.

Ik ben al bijna 4 jaar clean, al jaren geen cravings ervaren, wel af en toe lichte 'trek-momentjes' maar nooit zo heftig dat ik ook maar een klein beetje overwoog om weer te gebruiken.. tot een paar weken terug, ineens was het daar, totaal onverwacht werd ik overmand door de drang om te gebruiken. Dit was ontzettend heftig, ik stond met het geld en mijn telefoon in mijn hand, klaar om te halen.. De reden dat ik toen niet ben teruggevallen is simpel: ik heb een goed noodplan en ben alert op het risico van een terugval, dus ik heb mijn noodplan altijd paraat. Ik was er op voorbereid, ik wist dat de mogelijkheid bestond dat het me ooit een keer kon overvallen, ik had nooit verwacht dat het zou gebeuren maar ik wist dat de mogelijkheid bestond. Ik had mijn noodplan bij de hand en dankzij mijn noodplan kon ik (zonder nadenken*) adequaat handelen.

*Nadenken betekent overwegen en omdat mijn neocortex minder goed werkt is het voor mij in zo'n situatie moeilijk om een keuze te maken gebaseerd op een rationele overweging. In mijn noodplan staat letterlijk stap voor stap wat ik moet doen om het van mijn hersenen te winnen. Niet nadenken, niet overwegen, gewoon de stappen volgen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op vrijdag 1 juli 2016 01:54 schreef DaneV het volgende:

En mits je dat jezelf niet wijsmaakt, hoeft dat ook echt niet zo te zijn imo.

Ik vind die zin erg denigrerend. Alsof het mijn schuld is dat ik die cravings ervaar (kan ervaren).. Verslaafd zijn is geen keuze, cravings ervaren is geen keuze..

quote:

Op zaterdag 2 juli 2016 09:56 schreef Divje het volgende:
*volgt*

Sinds 28 Februari clean na 15 12 _{(sinds 15de, goedemorgen )} jaar gebruik. Bevalt me opperbest

wat goed!