Precies dit, tijdens mijn PhD werkte ik nooit meer dan in mijn contract stond. Daarna als postdoc ook niet. Maar in mijn onderwijsbanen was het vaak 50-60 uur. Dat zou ik nu dus echt niet meer willen.quote:Op dinsdag 31 mei 2016 21:20 schreef Clubsoda het volgende:
Ludann, ik vond promoveren met een baby (-dreumes-peuter) echt uitermate relaxed De vrijheid, goddelijk. Later beginnen, eerder ophouden, geen gedoe als je kind een dag ziek is en niet naar het kdv kan. Hoewel ik best een pittig project had (voortdurend maar geen significante resultaten) heb ik nooit structureel overgewerkt en er ook niet extreem veel meer tijd in gestoken dan mijn werkuren. Het hangt denk ik ook erg af van je groep. Bij ons hing een fijne sfeer en werden er aan de lopende band kinderen geboren en stond mijn promotor daar ook echt achter. In ruil voor de flexibiliteit inderdaad soms langer doorwerken en het voortdurende gevoel dat er nog iets moet. En alle andere dingen die promoveren stom maken maar dat heeft weinig met het kind te maken Ik werkte overigens 32 uur per week en ging ook eens per jaar op conferentie. Dan zag ik mijn inderdaad een week niet, maar dat vond ik niet onoverkomelijk.
Nu ik klaar ben en in de kliniek en het onderwijs werk, is het allemaal beduidend minder ontspannen. Sowieso denk ik dat binnen de wetenschap je promotietraject een relatief rustige periode is. Focus op één project, geen gedoe om subsidies, beperkte onderwijsverplichting...
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Mousemicky: goed punt van het in verwarring brengen van Wolk door haar overdag op te zoeken, daar had ik niet bij stilgestaan. Dat is misschien niet zo'n goed idee.
Hupje, gefeliciteerd met je contractsverlenging!
De functie zelf lijkt me erg leuk en ik vind het geen probleem om 4 dagen te werken, het is alleen dat het een beetje knaagt dat Wolk dan 4 dagen ergens anders zou zijn dan bij mij of mijn man. Maar als jouw, vlindertje89, informatie klopt dan zou ik 3 om 4 dagen kunnen werken, dat lijkt me perfect! Bedankt voor de informatie. Over de onderwijstaken wisten ze trouwens niet echt wat te zeggen in het gesprek, noch qua inhoud, noch qua hoeveelheid uren.
Clubsoda: bedankt voor het delen van je ervaring, dat klinkt best positief!
Over grenzen bewaken, ik denk dat ik dat wel kan. Ik doe het tenslotte nu ook. Vooraf werd ik vanuit mijn opleiding gewaarschuwd dat het geen doen was, fulltime studeren met een baby, maar dat gaat me vrij makkelijk af eigenlijk en nog met goede cijfers ook. Maar ik ben niet zo arrogant te denken dat dat bij een phd hetzelfde zal zijn, dat is echt wel een schepje erbij neem ik aan. Dus ja, lastig in te schatten vind ik. Het onderzoek is wel min of meer hetzelfde als het onderzoek wat ik nu uitvoer (veldwerk, interviews bij mensen thuis).
Maar ja, goed, ik heb de baan nog niet. Ik ga als ik deze promotieplaats niet krijg alleen niet naar een andere solliciteren denk ik. Op deze heb ik ook eigenlijk alleen maar gesolliciteerd omdat het zo perfect aansluit op wat ik eerder gedaan heb en het me zo aansprak.
Bedankt voor het duimen iedereen. Voordeel van deze overdenkingen is wel dat ik het niet zo erg meer zou vinden als de baan naar die ander gaat. Ik zie gewoon wel hoe het loopt.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Dit ja! Tuurlijk wil een werkgever dat weten. En waarom? Omdat ze dat meewegen bij de beslissing je wel of niet aan te nemen. Als het niet meespeelt, hoeven ze het toch niet te weten? En het mag niet meespelen, dus mogen ze het niet vragen.quote:Op woensdag 1 juni 2016 08:34 schreef Bloesem. het volgende:
De vraag/het gesprek is misschien niet vreemd vanuit het oogpunt van de werkgever, maar wel gewoon bij wet verboden. Als ze de vraag anders hadden gesteld, was er niets aan de hand geweest (bijv. de vraag hoe ze omgaat met hoge werkdruk) Scheef misschien, maar wel hoe het is.
Dat vrouwen vaker problemen hebben met kind naar de opvang etc. en mannen minder vaak switchen tussen parttime en fulltime heeft imho ook te maken met dezelfde verwachtingen als waar deze vraag vandaan komt. Gewoon fout dus.
Interessant dat zij het nog nooit hebben meegemaakt en persoonlijk vinden.quote:Op woensdag 1 juni 2016 08:29 schreef Mariposas het volgende:
Grappig om te lezen: http://nos.nl/op3/artikel(...)-altijd-krijgen.html
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.En zal ik je dan maar aanvullen? Ik wil helemaal niet meer aan het werk. Echt niet. Ik heb nu die webwinkel, waar ik echt hard voor werk, maar thuis en alleen als mini slaapt. Zodra ze wakker is, klap ik m'n laptop dicht. Een andere omgeving is nu nog te groot en een stap te ver.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Sorry bloesem, ik snap niet zo goed wat je met je laatste zin bedoeldquote:Op woensdag 1 juni 2016 08:34 schreef Bloesem. het volgende:
De vraag/het gesprek is misschien niet vreemd vanuit het oogpunt van de werkgever, maar wel gewoon bij wet verboden. Als ze de vraag anders hadden gesteld, was er niets aan de hand geweest (bijv. de vraag hoe ze omgaat met hoge werkdruk) Scheef misschien, maar wel hoe het is.
Dat vrouwen vaker problemen hebben met kind naar de opvang etc. en mannen minder vaak switchen tussen parttime en fulltime heeft imho ook te maken met dezelfde verwachtingen als waar deze vraag vandaan komt. Gewoon fout dus.
De verwachting in de maatschappij is nog steeds, man werkt fulltime en zorgt daarnaast nog wat, vrouw werkt parttime en neemt het leeuwendeel van de zorg op zich. Door die verwachting gaan mannen inderdaad minder vaak parttime werken en vinden vrouwen het lastiger hun kind 'achter te laten' (want je moet er toch zelf voor zorgen, wat voor moeder ben je anders, je hebt toch niet voor niks een kind? - aldus de maatschappij dus, zeker niet mijn eigen mening). En werkgevers hebben die verwachting ook, en stellen dus veel eerder vragen over de combinatie werk en gezin aan een vrouw dan aan een man.quote:Op woensdag 1 juni 2016 09:43 schreef Adrian4 het volgende:
[..]
Sorry bloesem, ik snap niet zo goed wat je met je laatste zin bedoeld
Ik vind het ook heel persoonlijk: hoe je de boel thuis regelt, afstemt met je partner en hoe je relatie met je kinderen is. Niet prettig als mensen met wie ik alleen een zakelijke band heb out of the blue dit soort vragen stellen. En in een sollicitatiegesprek zou ik het ook heel onaangenaam vinden. Hoe ik de dingen thuis organiseer, is mijn zaak, daar hoef ik geen verantwoording over af te leggen of openheid over te geven. Ik vind dat deze mannen eigenlijk nog heel open zijn. Het gaat wildvreemden toch allemaal niets aan?quote:Op woensdag 1 juni 2016 09:10 schreef Krisvc het volgende:
[..]
Interessant dat zij het nog nooit hebben meegemaakt en persoonlijk vinden.
Duidelijk en erg herkenbaar. Ik heb ook altijd wel het gevoel dat ik niet zo'n "oermoeder" ben en daar voel ik me dan weer slecht door... Maar als ik het dan weer reëel bekijk hebben we het prima voor elkaar en zijn we met z'n drieën blij op deze manier. En dan ben ik er weer trots op dat we dit voor elkaar krijgen zo. Ik ben ook zo enorm gelukkig met mijn man!quote:Op woensdag 1 juni 2016 09:50 schreef lunapuella het volgende:
[..]
De verwachting in de maatschappij is nog steeds, man werkt fulltime en zorgt daarnaast nog wat, vrouw werkt parttime en neemt het leeuwendeel van de zorg op zich. Door die verwachting gaan mannen inderdaad minder vaak parttime werken en vinden vrouwen het lastiger hun kind 'achter te laten' (want je moet er toch zelf voor zorgen, wat voor moeder ben je anders, je hebt toch niet voor niks een kind? - aldus de maatschappij dus, zeker niet mijn eigen mening). En werkgevers hebben die verwachting ook, en stellen dus veel eerder vragen over de combinatie werk en gezin aan een vrouw dan aan een man.
Precies! Dat was wat ik bedoeldequote:Op woensdag 1 juni 2016 09:50 schreef lunapuella het volgende:
[..]
De verwachting in de maatschappij is nog steeds, man werkt fulltime en zorgt daarnaast nog wat, vrouw werkt parttime en neemt het leeuwendeel van de zorg op zich. Door die verwachting gaan mannen inderdaad minder vaak parttime werken en vinden vrouwen het lastiger hun kind 'achter te laten' (want je moet er toch zelf voor zorgen, wat voor moeder ben je anders, je hebt toch niet voor niks een kind? - aldus de maatschappij dus, zeker niet mijn eigen mening). En werkgevers hebben die verwachting ook, en stellen dus veel eerder vragen over de combinatie werk en gezin aan een vrouw dan aan een man.
Bedankt voor het melden! Er is een speciaal topic voor dit soort dingen maar die kan ik even niet vinden nu. Iemand anders?quote:Op woensdag 1 juni 2016 10:25 schreef maikel112 het volgende:
Ik zag net een terugroepactie voorbij komen van de Zensy babywarmer/kruik. Deze kan in sommige gevalen opbollen of scheuren.
Misschien iemand hier die hem gebruikt? Les het onderstaande bericht dan even!
http://www.terugroepactie(...)nsy-babywarmer-kruik
Kijk, nog een positief verhaal. Ik denk dat het ook helpt misschien dat ik de manier van werken nu al gewend ben (onregelmatig en vaak dingen thuis doen). Thanks!quote:Op dinsdag 31 mei 2016 23:26 schreef Minarosa het volgende:
Succes Lu! Ben benieuwd. Ik ben gepromoveerd toen ik nog geen baby had en werk nu in de wetenschap met kind. Ik vind de combinatie prima te doen, al is de baan veeleisend. Je bent weliswaar flexibel maar de combi onderwijs-onderzoek vraagt in mijn geval wel regelmatig tijd buiten kantooruren. Daar staat tegenover dat ik gemakkelijk laat kan komen, vroeg kan weggaan, thuis kan werken et cetera. Flexibiliteit is tweezijdig. Werk trouwens momenteel 4 dagen (contract 5, maar ouderschapsverlof. Als dat afgelopen is ga ik officieel naar 4 dagen). Veel succes!
Interessant inderdaad, bedankt voor de link. Vooral opvallend dat de vragen zo vreselijk persoonlijk zijn. Wat Franny ook al zegt. Raar eigenlijk dat het heel normaal is om dat soort vragen wel aan vrouwen te stellen maar niet aan mannen.quote:Op woensdag 1 juni 2016 08:29 schreef Mariposas het volgende:
Grappig om te lezen: http://nos.nl/op3/artikel(...)-altijd-krijgen.html
Ja, eens. Die traditionele man-vrouw verdeling mag van mij wel wat meer op de schop. En de manier waarop je daarmee begint is door vrouwen gelijke baankansen te bieden. Ergens moet een begin gemaakt worden in deze cyclus van verwachtingen.quote:Op woensdag 1 juni 2016 08:34 schreef Bloesem. het volgende:
De vraag/het gesprek is misschien niet vreemd vanuit het oogpunt van de werkgever, maar wel gewoon bij wet verboden. Als ze de vraag anders hadden gesteld, was er niets aan de hand geweest (bijv. de vraag hoe ze omgaat met hoge werkdruk) Scheef misschien, maar wel hoe het is.
Dat vrouwen vaker problemen hebben met kind naar de opvang etc. en mannen minder vaak switchen tussen parttime en fulltime heeft imho ook te maken met dezelfde verwachtingen als waar deze vraag vandaan komt. Gewoon fout dus.
Hiero: OUD / Kinderzaken in het nieuws deel 3quote:Op woensdag 1 juni 2016 10:27 schreef LuDann het volgende:
[..]
Bedankt voor het melden! Er is een speciaal topic voor dit soort dingen maar die kan ik even niet vinden nu. Iemand anders?
Dank je, ik zet hem er even in.quote:Op woensdag 1 juni 2016 10:39 schreef lunapuella het volgende:
[..]
Hiero: OUD / Kinderzaken in het nieuws deel 3
Nou ja, om de toekomst hoef ik het niet te doen. Na de dood van mijn tante (veel te vroeg) heb ik mezelf voorgenomen nooit meer iets te doen voor de toekomst, maar alleen wat me nu interesseert of boeit (uiteraard betaal ik wel rekeningen en zo he haha, maar ik bedoel qua werk/studie/andere levenskeuzes) Precies om die reden ben ik deze studie gaan doen Wat het dilemma maakt, is dat alles wat ik vroeger belangrijk en boeiend vond, nu minder belangrijk en boeiend is voor me. En zeker minder belangrijk en boeiend als ik 't vergelijk met mini, die met afstand op 1 staat. Maar ik weet ook dat dat langzaam kan gaan veranderen, dus ik wil ook niet zomaar opgeven. En ik vind 't nog steeds leuk en interessant (maar ik zie erg op tegen stage en onderzoek, omdat dat al mijn tijd gaat opslokken en omdat ik het beroep nooit serieus heb overwogen, alleen aspecten uit het beroep) Nou ja, ik blijf nog even rustig overwegen. Ik heb afgesproken dat ik voorlopig geen definitieve keuzes maak wb werk of school, dus ik blijf gewoon nog even wiebelenquote:Op woensdag 1 juni 2016 10:41 schreef LuDann het volgende:
Bloesem, ik snap dat het lastig is, de kwestie school of werk. Veel succes met de overdenkingen daaromtrent. Aan de ene kant staat je gevoel volgen en aan de andere kant is het misschien goed met het oog op de toekomst om toch te kijken of je je studie af kunt maken.
Bhaha, dat had ik me ook al bedacht.quote:Op woensdag 1 juni 2016 11:36 schreef Bloesem. het volgende:
Luna kap nou! Is wel gelijk de lunaverwarring over
quote:Op woensdag 1 juni 2016 09:16 schreef Bloesem. het volgende:
Heel begrijpelijk sillie.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Knap dat je met die instelling kan leven! Ik wou dat ik dat wat meer kon, ik probeer altijd alles zoveel mogelijk te plannen en vooruit te denken (om vaak dan uiteindelijk toch een andere kant op te gaan, dus het helpt eigenlijk ook nog niet echt). Welke studie doe je, als ik vragen mag?quote:Op woensdag 1 juni 2016 11:35 schreef Bloesem. het volgende:
[..]
Nou ja, om de toekomst hoef ik het niet te doen. Na de dood van mijn tante (veel te vroeg) heb ik mezelf voorgenomen nooit meer iets te doen voor de toekomst, maar alleen wat me nu interesseert of boeit (uiteraard betaal ik wel rekeningen en zo he haha, maar ik bedoel qua werk/studie/andere levenskeuzes) Precies om die reden ben ik deze studie gaan doen Wat het dilemma maakt, is dat alles wat ik vroeger belangrijk en boeiend vond, nu minder belangrijk en boeiend is voor me. En zeker minder belangrijk en boeiend als ik 't vergelijk met mini, die met afstand op 1 staat. Maar ik weet ook dat dat langzaam kan gaan veranderen, dus ik wil ook niet zomaar opgeven. En ik vind 't nog steeds leuk en interessant (maar ik zie erg op tegen stage en onderzoek, omdat dat al mijn tijd gaat opslokken en omdat ik het beroep nooit serieus heb overwogen, alleen aspecten uit het beroep) Nou ja, ik blijf nog even rustig overwegen. Ik heb afgesproken dat ik voorlopig geen definitieve keuzes maak wb werk of school, dus ik blijf gewoon nog even wiebelen
Mijn man vindt het ook echt minder moeilijk. ik was onlangs dik in de stress omdat kleuter voor het eerst op grote schoolreis ging (mijn angsten bleken een hele klein stukje nog terecht ook ). Maar man heeft daar totaal geen moeite mee.quote:Op woensdag 1 juni 2016 14:12 schreef Minarosa het volgende:
Ik ga ook naar conferenties in het (verre) buitenland en krijg dan constant de vraag of dat niet moeilijk is als jonge moeder. Aan mijn mannelijke collega's met kleine kinderen wordt niets gevraagd
quote:Op woensdag 1 juni 2016 09:05 schreef silliegirl het volgende:
Allemaal hard werkende mama's hier!
Dan gooi ik 'm er maar in: ik ervaar de combi werk en baby wel als zwaarder dan ik had verwacht. Ik werk nu 24 uur, maar meer zou ik niet meer willen. Mijn ambities (en ik was ambitieus hoor..) zijn ergens kwijtgeraakt tijdens mijn zwangerschap en ik moet ze nog vinden. Tijd met W. is prioriteit 1 nu.
Maar:Dat kan ik me goed voorstellen (we hebben hetzelfde beroep maar ik werk met volwassenen ) Ik merk ook dat ik het echt ingrijpend vind als ik mensen in mijn spreekkamer heb zitten met een hersentumor (en dat betekent helaas een doodvonnis) met kinderen van de leeftijd van de mijne bijvoorbeeld. Of mensen die als kind allerlei akeligs hebben opgelopen. Het maakt de willekeur van dingen zo duidelijk en dat kan heel confronterend zijn.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik denk dat hoe zwaar de combinatie werk en kinderen al dan niet is, van meer afhangt dan het aantal uren op papier. De reistijd, de inhoud van je werk, de autonomie die je ervaart, de verdeling van je uren.... Het laat zich niet zo makkelijk vergelijken. Ik heb altijd 32 uur gewerkt maar moest na een verandering van functie echt een nieuw evenwicht zoeken. En nu mijn kind naar school gaat weer opnieuw.
Ik krijg die vraag over conferenties dus nooit Ik heb twee conferenties in de VS gehad waarbij ik een (ruime) week weg was. Binnenkort ga ik twee dagen en ik ga bewust een dag eerder terug om mijn kind nog een avond te zien voordat hij met zijn vader op vakantie gaat. Dat vind ik erg jammer, om de helft te moeten missen maar mij kind drie weken niet zien is niet acceptabel voor me. En mijn leidinggevende vindt dat gelukkig volkomen begrijpelijk.I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Ik vind dit inderdaad wel lastig, het onpraktische van borstvoeding als je reist (zonder je kind in mijn geval). Mijn vriend gaat niet mee want hij heeft zijn eigen baan en samen met baby zo lang reizen voor werk, zonder opvang, is geen optie. Hij drinkt nog steeds graag aan de borst (bijna een jaar) dus ik moet tijdens het reizen (vliegveldtoiletten...) wel kolven om de stuwing tegen te gaan en ter plekke ook. De eerste keer vond ik dat erg vervelend, maar alles went en ik werd er handiger in. Hotel uitzoeken met koelkast, niet te ver van de werkplek of conferentie, klaar. Als je niet kunt kolven zoals in jouw geval dan lijkt het me inderdaad heel moeilijkquote:Op woensdag 1 juni 2016 14:59 schreef SaskiaR het volgende:
Ik ga ook nog wel naar conferenties, maar tot nu toe is N. meegegaan. Ik weet ook niet hoe dat anders zou moeten, want N. drinkt nog bv, wil geen gekolfde bv en het lukt me zelf ook niet meer om te kolven.
Overigens is mijn man hier de gevoelige, die in huilen uitbarst bij zielige kindjes op tv. Hij wilde ook niet dat ze naar kdv ging, want daar was ze nog veel te klein voor! Nu dus 1 middagje per week
Meestal 2 nachtvoedingen. Best ok dus.quote:Op woensdag 1 juni 2016 18:28 schreef Krisvc het volgende:
Wat heerlijk Jagar! Slaapt ie daardoor 's nachts ook beter?
Mijn baby was vanochtend om half 6 wakker en heeft maar 40 minuten geslapen de hele dag op de opvang. Compleet over de zeik en overprikkeld nu. Arm ding.
Vergeleken met ieder 1,5 uur wakker is dat volgens mij best vooruitgang.quote:Op woensdag 1 juni 2016 19:49 schreef Jagärtrut het volgende:
[..]
Meestal 2 nachtvoedingen. Best ok dus.
Och, die arme mini van jou... Slaapt het arme ding al?
quote:Op donderdag 2 juni 2016 11:58 schreef Sara82 het volgende:
Wat fijn dat het slapen beter gaat Jagar! Beetje rust is fijn he?
Kruips in huize Saskia! Leuk! Gelukkig ging het onbenullige omvallen er snel af hier, hoop dat dat bij jullie ook zo is.
Benieuwd hoe je sollicitatie afloopt LuDann. Zo te lezen is het misschien best goed te doen in combinatie met kind. Lukt vast! En beetje gare vraag he, net alsof je er van tevoren niet over nadenkt, je bent niet debiel zeg. Wat hadden ze dan verwacht, dat je zou zeggen: "euh, oja, mijn kind! Fijn dat je het even zegt, die was ik helemaal vergeten joh!"
Aerenia, geen spreidbroekie meer! Hoe lang heeft ze er nou eentje gehad?
Heb een meesternacht gehad! Om 12 uur (net voordat ik ging slapen) nam mr. T nog een slok, en sliep door tot 6:45!!! Maar wachtwachtwacht, er komt nog meer: zonder aan te leggen in mijn bed gelegd, en toen sliep meneer nog van 7:15 tot 9:00! Whoopwhooooop!!!
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |