LIF Lifestyle
Alles over gezondheid, uiterlijke verzorging, mode, kleding, make-up, tabak, etc.
Een algemeen topic voor mensen die Chronisch ziek zijn. Je kunt hier zowel je positieve als negatieve ervaringen kwijt en we proberen elkaar zoveel mogelijk als kan te steunen. Het maakt niet uit welke Chronische ziekte je hebt, iedereen is welkom!
Ben je zelf ziek, ken je iemand die ziek is of ben je chronisch nieuwsgierig met brandende vragen? Aarzel vooral niet om mee te posten!
Om het voor iedereen wat overzichtelijker te houden, zodat je je eventuele vragen gericht kan stellen en om onze soms warrige medicijnhoofdjes wat rust te geven vind je hieronder onze awesome vaste gasten incluis een korte medische samenvatting.
Wil je ook een plekje in het lijstje? Stuur de TS dan even een PM of meldt het in het topic
Ben je zelf ziek, ken je iemand die ziek is of ben je chronisch nieuwsgierig met brandende vragen? Aarzel vooral niet om mee te posten!
Om het voor iedereen wat overzichtelijker te houden, zodat je je eventuele vragen gericht kan stellen en om onze soms warrige medicijnhoofdjes wat rust te geven vind je hieronder onze awesome vaste gasten incluis een korte medische samenvatting.
Wil je ook een plekje in het lijstje? Stuur de TS dan even een PM of meldt het in het topic
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Kom een kijkje nemen op onze facebookpagina van Stichting Queri.
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
Waarom vallen psychische klachten dan opeens onder zo'n specifiek andere groep?
Bij mij is het juist het probleem dat het zo door elkaar heen loopt, dus dan kan ik wegwezen hier.
Bij mij is het juist het probleem dat het zo door elkaar heen loopt, dus dan kan ik wegwezen hier.
Das dan wel handig, hoef je daarvoor iig geen afspraak te maken.quote:Op zaterdag 28 mei 2016 19:00 schreef LPFAN het volgende:
[..]
Haha jaIk moet eerst nog ff met mijn huisarts overleggen of het wel een goed idee is, en of ik het wel mag hebben. Maar wil toch binnenkort ff heen voor mijn been dus kan het dan gelijk ff bespreken.
Wat vervelend trouwens dat je ijzer en hb te laag zijn. Kan me voorstellen dat je dan bang bent om flauw te vallen. Als mijn Hb te laag is ben ik enorm uitgeput de hele tijd.
Mijn ijzer en hb zijn eigenlijk altijd al laag geweest, kan mij ook niet herrineren wanneer ik een bloeduitslag zonder dat vaste "goh, dit is aan de lage kant/ best laag" heb gehad.
Nooit pillen voor gehad en nog nooit flauw gevallen, dus ik kan het hebben. Wel soms van die duizelingen, maar om daarvoor aan de ijzerpillen te gaan vind ik ook wel ver gaan.
Twiddel
same here.quote:
Waarom vallen psychische klachten dan opeens onder zo'n specifiek andere groep?
Bij mij is het juist het probleem dat het zo door elkaar heen loopt, dus dan kan ik wegwezen hier.
Koning, keizer, admiraal, schijten moeten ze allemaal by cafca.
misschien omdat anders de doelgroep te groot en chaotisch wordt?quote:
Waarom vallen psychische klachten dan opeens onder zo'n specifiek andere groep?
Bij mij is het juist het probleem dat het zo door elkaar heen loopt, dus dan kan ik wegwezen hier.
Ik heb zelf niet zo'n goed idee, dus kan mis zitten
Twiddel
Hmm je kan het altijd proberen natuurlijk. Duizelingen zijn erg vervelend.quote:Op zaterdag 28 mei 2016 19:39 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Das dan wel handig, hoef je daarvoor iig geen afspraak te maken.
Mijn ijzer en hb zijn eigenlijk altijd al laag geweest, kan mij ook niet herrineren wanneer ik een bloeduitslag zonder dat vaste "goh, dit is aan de lage kant/ best laag" heb gehad.
Nooit pillen voor gehad en nog nooit flauw gevallen, dus ik kan het hebben. Wel soms van die duizelingen, maar om daarvoor aan de ijzerpillen te gaan vind ik ook wel ver gaan.
Kom een kijkje nemen op onze facebookpagina van Stichting Queri.
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
Ik vind het persoonlijk een van de grootste fouten die in de medische wereld gemaakt wordt. Daar zo'n onderscheid in maken.
Doe ik nog even niet. Ik krijg al een hoop medicatie en met die duizelingen valt nog prima te leven. Als het erger wordt en mijn ijzer en hb echt laag worden of ik flauwval begin ik er natuurlijk wel aan.quote:
[..]
Hmm je kan het altijd proberen natuurlijk. Duizelingen zijn erg vervelend.
Twiddel
De gevolgen van mijn diabetes komen inderdaad voort uit iets psychisch, namelijk het niet kunnen accepteren van de diabetes omdat ik mijn lichaam niks waard vind.quote:
Ik vind het persoonlijk een van de grootste fouten die in de medische wereld gemaakt wordt. Daar zo'n onderscheid in maken.
Ja snap ik dat je het dan ff laat liggen. Hopelijk blijft het bij dit en wordt het niet erger!quote:
[..]
Doe ik nog even niet. Ik krijg al een hoop medicatie en met die duizelingen valt nog prima te leven. Als het erger wordt en mijn ijzer en hb echt laag worden of ik flauwval begin ik er natuurlijk wel aan.
Kom een kijkje nemen op onze facebookpagina van Stichting Queri.
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
Kan ik nou écht niet gewoon een paar dagen niet reageren zonder dat jullie moeilijk doen? 
Dit topic is toch voor iedereen die er behoefte aan heeft?
En klachten kunne door elkaar lopen, ik vind het jammer dat mensen blijkbaar zich niet durven te uiten uit angst voor opmerkingen.
Dit topic is toch voor iedereen die er behoefte aan heeft?
En klachten kunne door elkaar lopen, ik vind het jammer dat mensen blijkbaar zich niet durven te uiten uit angst voor opmerkingen.
Zo ik was ook ff weg en heb ook die discussie volledig gemist. Maar ik ben het wel met de meeste eens, psychische dingen kunnen ergens anders. Al gaat het soms wel samen met iets lichamelijks (in mijn geval vergeetachtig door de schildklier)
En mensen moeten gewoon hun hart hier kunnen luchten. Ik zat juist gister aan mijn vriend te vertellen dat ik zoveel steun uit dit topic haal, en dat terwijl ik niemamd persoonlijk ken
En mensen moeten gewoon hun hart hier kunnen luchten. Ik zat juist gister aan mijn vriend te vertellen dat ik zoveel steun uit dit topic haal, en dat terwijl ik niemamd persoonlijk ken
Ik moest de groeten doen van Kapitein Ortega.
Zullen we gewoon niet elke keer discussiëren wat er wel en niet gezegd mag worden in dit topic en gewoon elkaar steunen en onze frustraties en positieve dingen posten?
Kom een kijkje nemen op onze facebookpagina van Stichting Queri.
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
Waar ik dit topic prettig voor vind is om af en toe even te spuien als ik me klote voel. Psychisch klote, door een lichamelijk iets. Pijn heb ik en die heb ik bijna altijd dus dat Is niet het vermelden waard, maar als ik er daardoor even gruwelijk doorheen zit dan vind ik het fijn om het te kunnen delen. Dan bespreek ik dus wat het psychisch met me doet.
Ik denk daarom dat je die scheiding niet zo zwart wit moet/kan trekken. Ik kan me voorstellen dat bijv iemand met autisme en een chronische ziekte net zo wil spuien als ik, en dat zou dan weer op een andere plek moeten. Komt op mij nodeloos ingewikkeld en niet echt gastvrij over
Ik denk daarom dat je die scheiding niet zo zwart wit moet/kan trekken. Ik kan me voorstellen dat bijv iemand met autisme en een chronische ziekte net zo wil spuien als ik, en dat zou dan weer op een andere plek moeten. Komt op mij nodeloos ingewikkeld en niet echt gastvrij over
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
en ditquote:
Zullen we gewoon niet elke keer discussiëren wat er wel en niet gezegd mag worden in dit topic en gewoon elkaar steunen en onze frustraties en positieve dingen posten?
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Maar dat is harstikke logisch dat een zware ziekte een wissel op je psyche trekt. Daar lijkt me dit topic ook voor.quote:
Waar ik dit topic prettig voor vind is om af en toe even te spuien als ik me klote vol. Psychisch klote, door een lichamelijk iets. Pijn heb ik en die heb ik bijna altijd dus dat Is niet het vermelden waard, maar als ik er daardoor even gruwelijk doorheen zit dan vind ik het fijn om het te kunnen delen. Dan bespreek ik dus wat het psychisch met me doet.
Ik denk daarom dat je die scheiding niet zo zwart wit moet/kan trekken. Ik kan me voorstellen dat bijv iemand met autisme en een chronische ziekte net zo wil spuien als ik, en dat zou dan weer op een andere plek moeten. Komt op mij nodeloos ingewikkeld en niet echt gastvrij over
precies, maar dan ook voor mensen die er door bijkomende psychische problemen misschien op een andere/heftigere manier last van hebben imho.quote:Op zaterdag 28 mei 2016 21:38 schreef mootie het volgende:
[..]
Maar dat is harstikke logisch dat een zware ziekte een wissel op je psyche trekt. Daar lijkt me dit topic ook voor.
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Ik ben niet bang voor opmerkingen. De onderwerpen waarover gepost wordt sluiten vaker niet, dan wel aan op mijn ervaringen/strubbelingen.quote:
Kan ik nou écht niet gewoon een paar dagen niet reageren zonder dat jullie moeilijk doen?
Dit topic is toch voor iedereen die er behoefte aan heeft?
En klachten kunne door elkaar lopen, ik vind het jammer dat mensen blijkbaar zich niet durven te uiten uit angst voor opmerkingen.
Ook ik ben op zoek naar herkenning en erkenning.
Lijkt me een prima planquote:
Zullen we gewoon niet elke keer discussiëren wat er wel en niet gezegd mag worden in dit topic en gewoon elkaar steunen en onze frustraties en positieve dingen posten?
Ik moest de groeten doen van Kapitein Ortega.
Nee blijf!quote:
Als hier nu die psychisch/fysiek oorlog ook nog gevoerd moet gaan worden ben ik hier sowieso weg.
Offtopic. Bij jouw nickname moet ik altijd aan een kat denken. Lijkt me een leuke kattennaAm
Ik moest de groeten doen van Kapitein Ortega.
Dit is de eerste keer dat het wordt aangestipt, en persoonlijk ben ik daar erg blij mee. Ik hoop dat er vanaf nu ook weer wat plek en aandacht is voor louter somatisch zieken in dit topic.quote:
Zullen we gewoon niet elke keer discussiëren wat er wel en niet gezegd mag worden in dit topic en gewoon elkaar steunen en onze frustraties en positieve dingen posten?
Wederom eens!quote:
[..]
Ik ben niet bang voor opmerkingen. De onderwerpen waarover gepost wordt sluiten vaker niet, dan wel aan op mijn ervaringen/strubbelingen.
Ook ik ben op zoek naar herkenning en erkenning.
Ik voel me nu heel schuldig omdat mijn posts op niks trekken.
Ik ga mijn topic wel bevuilen
Ik ga mijn topic wel bevuilen
Koning, keizer, admiraal, schijten moeten ze allemaal by cafca.
Het gaat mij vooral om de offtopic posts, die niks met zowel psychische alswel lichamelijke klachten te maken hebben.
Ik ga niet persoonlijk worden, want dan wordt vannelle boos
Ik ga niet persoonlijk worden, want dan wordt vannelle boos
Dit topic is mij nooit eerder opgevallen 
Bij deze mijn ziektegeschiedenis(je). Op 21 jarige leeftijd (ik ben nu 29) de diagnose psoriasis en artritis psoriatica (reuma) gekregen. 3 jaar lang lopen sukkelen met medicatie. Na vele hormoonzalven (psoriasis trekt even weg en komt 3 keer harder terug) overgegaan op mtx tabletten en injecties omdat ontstekingen in gewrichten te erg werden (Worstenteentjes). Spul werkte prima, maar ik werd er kotsmisselijk van, hierdoor 2 jaar studietijd verknald. Na aandringen bij reumatoloog overgestapt op enbrel injecties. Nu alweer dik 5 jaar tevreden gebruiker hiervan. De reuma speelt af en toe nog flink op, met als gevolg ontstekingen en veel ochtendstijdheid. Hier kan niet veel anders aan gedaan worden dan pijnstillers eten en keep on swimming. Naast de terugkerende reuma speelt ook de door de enbrel lagere weerstand af en toe een rol. Virusjes pak ik sneller op en laatste jaren chronisch verkouden. (Serieus te denken aan migreren baar warm oord). ondabls klachten wil ik perse door blijven gaan met de leuke dingrnbij het leven. Inmiddels 2 jaar werkzaam als wijkverpleegkundige waar mijn achtergrond mij veel helpt om het mentale proces van chronische zieke cliënten te begrijpen. Opgeven is dus voor mij geen optie
Bij deze mijn ziektegeschiedenis(je). Op 21 jarige leeftijd (ik ben nu 29) de diagnose psoriasis en artritis psoriatica (reuma) gekregen. 3 jaar lang lopen sukkelen met medicatie. Na vele hormoonzalven (psoriasis trekt even weg en komt 3 keer harder terug) overgegaan op mtx tabletten en injecties omdat ontstekingen in gewrichten te erg werden (Worstenteentjes). Spul werkte prima, maar ik werd er kotsmisselijk van, hierdoor 2 jaar studietijd verknald. Na aandringen bij reumatoloog overgestapt op enbrel injecties. Nu alweer dik 5 jaar tevreden gebruiker hiervan. De reuma speelt af en toe nog flink op, met als gevolg ontstekingen en veel ochtendstijdheid. Hier kan niet veel anders aan gedaan worden dan pijnstillers eten en keep on swimming. Naast de terugkerende reuma speelt ook de door de enbrel lagere weerstand af en toe een rol. Virusjes pak ik sneller op en laatste jaren chronisch verkouden. (Serieus te denken aan migreren baar warm oord). ondabls klachten wil ik perse door blijven gaan met de leuke dingrnbij het leven. Inmiddels 2 jaar werkzaam als wijkverpleegkundige waar mijn achtergrond mij veel helpt om het mentale proces van chronische zieke cliënten te begrijpen. Opgeven is dus voor mij geen optie
hardcoholic
Dan moet er wel over gepost worden.quote:
[..]
Dit is de eerste keer dat het wordt aangestipt, en persoonlijk ben ik daar erg blij mee. Ik hoop dat er vanaf nu ook weer wat plek en aandacht is voor louter somatisch zieken in dit topic.
(Ik las dat mensen niet meer durven posten.)Weet je wat het probleem met mij is? Ik heb al zo'n moeite met contact in allerlei vormen. Vaak genoeg gebeurd dat ik ergens bij aan wilde sluiten, mensen mij niet begrepen/ik hun niet en dat er ruzie ontstond of dat ik compleet genegeerd of getreiterd werd (online gesproken he). Ik ben juist zo blij dat dat hier in dit topic niet gebeurt (is). Dus ik durf me ook niet te mengen in andere langlopende topics met vaste gasten.
Misschien is een eigen topic, net als Sara een optie?
Af en toe off topic moet toch wel kunnen? Als het maar af en toe is.... Het is geen slowchat idd.quote:
Het gaat mij vooral om de offtopic posts, die niks met zowel psychische alswel lichamelijke klachten te maken hebben.
Ik ga niet persoonlijk worden, want dan wordt vannelle boos
En ik ben niet snel boos hoor, ik zeg alleen wat ik denk. Zouden meer mensen moeten doen.
Welkom!quote:
Dit topic is mij nooit eerder opgevallen
Bij deze mijn ziektegeschiedenis(je). Op 21 jarige leeftijd (ik ben nu 29) de diagnose psoriasis en artritis psoriatica (reuma) gekregen. 3 jaar lang lopen sukkelen met medicatie. Na vele hormoonzalven (psoriasis trekt even weg en komt 3 keer harder terug) overgegaan op mtx tabletten en injecties omdat ontstekingen in gewrichten te erg werden (Worstenteentjes). Spul werkte prima, maar ik werd er kotsmisselijk van, hierdoor 2 jaar studietijd verknald. Na aandringen bij reumatoloog overgestapt op enbrel injecties. Nu alweer dik 5 jaar tevreden gebruiker hiervan. De reuma speelt af en toe nog flink op, met als gevolg ontstekingen en veel ochtendstijdheid. Hier kan niet veel anders aan gedaan worden dan pijnstillers eten en keep on swimming. Naast de terugkerende reuma speelt ook de door de enbrel lagere weerstand af en toe een rol. Virusjes pak ik sneller op en laatste jaren chronisch verkouden. (Serieus te denken aan migreren baar warm oord). ondabls klachten wil ik perse door blijven gaan met de leuke dingrnbij het leven. Inmiddels 2 jaar werkzaam als wijkverpleegkundige waar mijn achtergrond mij veel helpt om het mentale proces van chronische zieke cliënten te begrijpen. Opgeven is dus voor mij geen optie
Alleen zo jammer dat je een goede reden hebt om hier te posten...
Denk dat het voor je patienten wel fijn is dat jij je goed in kunt leven.
Gaat toch prima hier?quote:
[..]
Dan moet er wel over gepost worden.
Weet je wat het probleem met mij is? Ik heb al zo'n moeite met contact in allerlei vormen. Vaak genoeg gebeurd dat ik ergens bij aan wilde sluiten, mensen mij niet begrepen/ik hun niet en dat er ruzie ontstond of dat ik compleet genegeerd of getreiterd werd (online gesproken he). Ik ben juist zo blij dat dat hier in dit topic niet gebeurt (is). Dus ik durf me ook niet te mengen in andere langlopende topics met vaste gasten.
Misschien is een eigen topic, net als Sara een optie?
In élk topic is er af en toe wel wat, dat hoort er blijkbaar bij helaas.
Welkom!quote:
Dit topic is mij nooit eerder opgevallen
Bij deze mijn ziektegeschiedenis(je). Op 21 jarige leeftijd (ik ben nu 29) de diagnose psoriasis en artritis psoriatica (reuma) gekregen. 3 jaar lang lopen sukkelen met medicatie. Na vele hormoonzalven (psoriasis trekt even weg en komt 3 keer harder terug) overgegaan op mtx tabletten en injecties omdat ontstekingen in gewrichten te erg werden (Worstenteentjes). Spul werkte prima, maar ik werd er kotsmisselijk van, hierdoor 2 jaar studietijd verknald. Na aandringen bij reumatoloog overgestapt op enbrel injecties. Nu alweer dik 5 jaar tevreden gebruiker hiervan. De reuma speelt af en toe nog flink op, met als gevolg ontstekingen en veel ochtendstijdheid. Hier kan niet veel anders aan gedaan worden dan pijnstillers eten en keep on swimming. Naast de terugkerende reuma speelt ook de door de enbrel lagere weerstand af en toe een rol. Virusjes pak ik sneller op en laatste jaren chronisch verkouden. (Serieus te denken aan migreren baar warm oord). ondabls klachten wil ik perse door blijven gaan met de leuke dingrnbij het leven. Inmiddels 2 jaar werkzaam als wijkverpleegkundige waar mijn achtergrond mij veel helpt om het mentale proces van chronische zieke cliënten te begrijpen. Opgeven is dus voor mij geen optie
Dit inderdaad!quote:
Gaat toch prima hier?
In élk topic is er af en toe wel wat, dat hoort er blijkbaar bij helaas.
Laten we het proberen voor iedereen gezellig te houden! We hebben het allemaal al moeilijk genoeg!
Welkom!
Welkom Ferdii!
Dat is behoorlijk wat.
Ik lees dat je werkt en je ervaring hierbij gebruikt, wat super is natuurlijk.
Ik werk ook, maar vind dat regelmatig lastig. Het kost me meer energie dan eigenlijk goed voor me is, maar ik vind het moeilijk om een tussenweg te vinden.
Ik zie het werk wat er ligt, voel de druk om het af te maken, en ga dan aan mezelf voorbij.
De leuke dingen moet ik dan laten liggen.
Ik probeer dit wel om te buigen, en dat lukt me af en toe.
Dat is behoorlijk wat.
Ik lees dat je werkt en je ervaring hierbij gebruikt, wat super is natuurlijk.
Ik werk ook, maar vind dat regelmatig lastig. Het kost me meer energie dan eigenlijk goed voor me is, maar ik vind het moeilijk om een tussenweg te vinden.
Ik zie het werk wat er ligt, voel de druk om het af te maken, en ga dan aan mezelf voorbij.
De leuke dingen moet ik dan laten liggen.
Ik probeer dit wel om te buigen, en dat lukt me af en toe.
Ik vind het persoonlijk wel jammer dat de users die er blijkbaar wel moeite mee hebben helemaal over het hoofd worden gezien.quote:
[..]
Gaat toch prima hier?
In élk topic is er af en toe wel wat, dat hoort er blijkbaar bij helaas.
Ik kom even binnen gewaggeld als modje
Af en toe offtopic post moeten best kunnen, maar het moet geen slowchat worden, zoals eerder gezegd. Daarnaast is dit een plek voor iedereen die chronisch ziek is, en dat kan zowel lichamelijk als geestelijk zijn. Dit is een topic waar veel mensen herkenning, een slag om de arm en positiviteit kunnen vinden en dat wil ik graag zo houden.
Dus hou elkaar een beetje in de gaten als er teveel offtopic wordt gepraat. Dan blijft het voor iedereen fijn, en wil iedereen ook blijven posten.
Af en toe offtopic post moeten best kunnen, maar het moet geen slowchat worden, zoals eerder gezegd. Daarnaast is dit een plek voor iedereen die chronisch ziek is, en dat kan zowel lichamelijk als geestelijk zijn. Dit is een topic waar veel mensen herkenning, een slag om de arm en positiviteit kunnen vinden en dat wil ik graag zo houden.
Dus hou elkaar een beetje in de gaten als er teveel offtopic wordt gepraat. Dan blijft het voor iedereen fijn, en wil iedereen ook blijven posten.
it's the map in my mind that sends me on my way.
Helemaal mee eens.quote:
Ik kom even binnen gewaggeld als modje
Af en toe offtopic post moeten best kunnen, maar het moet geen slowchat worden, zoals eerder gezegd. Daarnaast is dit een plek voor iedereen die chronisch ziek is, en dat kan zowel lichamelijk als geestelijk zijn. Dit is een topic waar veel mensen herkenning, een slag om de arm en positiviteit kunnen vinden en dat wil ik graag zo houden.
Dus hou elkaar een beetje in de gaten als er teveel offtopic wordt gepraat. Dan blijft het voor iedereen fijn, en wil iedereen ook blijven posten.
Ben eerlijk gezegd jaloers dat dit niet mijn woorden zijn.
On topic:
Gister een bureau in elkaar geknutseld en ik had verwacht dat ik vandaag zou verrekken van de pijn maar dat valt reuze mee!
Heb sinds mijn laatste positieve berichten wel behoorlijk wat meer pijn dan 1 week na de behandeling maar dat is meestal nog niet Oxy waardig dus wmb gaat het best goed.
Welkom Ferdii!!
Ik ben serieus aan het twijfelen geslagen of het revalidatiecentrum en hun manier van aanpak wel bij mij past.
Ik heb erg het gevoel dat ze mij in een standaard "pijnpatiënt" hokje proberen te stoppen, puur omdat ze zo gewend zijn om patiënten zo te benaderen.
Ik herken mijzelf echt niet in hun conclusie, observatie en het plan van aanpak.
Ze vinden dat ik de pijn teveel buiten mijzelf leg(dus een ander de schuld geef) en ik heb dus echt zoiets van wtf???? Dit baseren ze puur en alleen omdat ik 1x in een gesprek heb aangegeven dat ik toen er vorig jaar weer problemen kreeg met de neurostimulator ik twijfelde aan de juiste begeleiding van de fysio. Maar direct daarna relativeerde ik dat door aan te geven dat ik ook wel snapte dat dat ding hoe dan ook stuk zou gaan door het littekenweefsel.
Mijn directe omgeving herkent mij ook totaal niet in de conclusie, als er iemand juist altijd de pijn bij zichzelf houd ben ik het wel.
Ik ben diep teleurgesteld, want ik had echt mijn hoop gevestigd hierop.
Maar aan de andere kant weet ik dat ik nu zelf ook al een eind op de goede weg ben, ik beweeg veel meer(wandelen) en door heel bewust met voeding om te gaan ben ik nu al 12 kilo kwijt. Ik ga maar eens een goed gesprek met mijn huisarts aan deze week en dan beslis ik of ik wel of niet verder ga met het revalidatiecentrum. Maar tot nu toe staan de seinen op rood/einde lief dagboek
Ik ben serieus aan het twijfelen geslagen of het revalidatiecentrum en hun manier van aanpak wel bij mij past.
Ik heb erg het gevoel dat ze mij in een standaard "pijnpatiënt" hokje proberen te stoppen, puur omdat ze zo gewend zijn om patiënten zo te benaderen.
Ik herken mijzelf echt niet in hun conclusie, observatie en het plan van aanpak.
Ze vinden dat ik de pijn teveel buiten mijzelf leg(dus een ander de schuld geef) en ik heb dus echt zoiets van wtf???? Dit baseren ze puur en alleen omdat ik 1x in een gesprek heb aangegeven dat ik toen er vorig jaar weer problemen kreeg met de neurostimulator ik twijfelde aan de juiste begeleiding van de fysio. Maar direct daarna relativeerde ik dat door aan te geven dat ik ook wel snapte dat dat ding hoe dan ook stuk zou gaan door het littekenweefsel.
Mijn directe omgeving herkent mij ook totaal niet in de conclusie, als er iemand juist altijd de pijn bij zichzelf houd ben ik het wel.
Ik ben diep teleurgesteld, want ik had echt mijn hoop gevestigd hierop.
Maar aan de andere kant weet ik dat ik nu zelf ook al een eind op de goede weg ben, ik beweeg veel meer(wandelen) en door heel bewust met voeding om te gaan ben ik nu al 12 kilo kwijt. Ik ga maar eens een goed gesprek met mijn huisarts aan deze week en dan beslis ik of ik wel of niet verder ga met het revalidatiecentrum. Maar tot nu toe staan de seinen op rood/einde lief dagboek
@Caroro Dat klinkt echt rot. Alsof je niet serieus genomen wordt. Ik snap dat je twijfels hebt. Zijn er nog andere revalidatiemogelijkheden in de buurt?
Welkom! Reuma is geen pretje idd, Mijn beste vriendin heeft het ook.quote:
Dit topic is mij nooit eerder opgevallen
Bij deze mijn ziektegeschiedenis(je). Op 21 jarige leeftijd (ik ben nu 29) de diagnose psoriasis en artritis psoriatica (reuma) gekregen. 3 jaar lang lopen sukkelen met medicatie. Na vele hormoonzalven (psoriasis trekt even weg en komt 3 keer harder terug) overgegaan op mtx tabletten en injecties omdat ontstekingen in gewrichten te erg werden (Worstenteentjes). Spul werkte prima, maar ik werd er kotsmisselijk van, hierdoor 2 jaar studietijd verknald. Na aandringen bij reumatoloog overgestapt op enbrel injecties. Nu alweer dik 5 jaar tevreden gebruiker hiervan. De reuma speelt af en toe nog flink op, met als gevolg ontstekingen en veel ochtendstijdheid. Hier kan niet veel anders aan gedaan worden dan pijnstillers eten en keep on swimming. Naast de terugkerende reuma speelt ook de door de enbrel lagere weerstand af en toe een rol. Virusjes pak ik sneller op en laatste jaren chronisch verkouden. (Serieus te denken aan migreren baar warm oord). ondabls klachten wil ik perse door blijven gaan met de leuke dingrnbij het leven. Inmiddels 2 jaar werkzaam als wijkverpleegkundige waar mijn achtergrond mij veel helpt om het mentale proces van chronische zieke cliënten te begrijpen. Opgeven is dus voor mij geen optie
Kom een kijkje nemen op onze facebookpagina van Stichting Queri.
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
Het is alsof ze daar op de automatische piloot werken, zo van 'one size fits all'. Heel vervelend voor jou. Wel fijn dat je ook vanuit jezelf actief bent.quote:
Welkom Ferdii!!
Ik ben serieus aan het twijfelen geslagen of het revalidatiecentrum en hun manier van aanpak wel bij mij past.
Ik heb erg het gevoel dat ze mij in een standaard "pijnpatiënt" hokje proberen te stoppen, puur omdat ze zo gewend zijn om patiënten zo te benaderen.
Ik herken mijzelf echt niet in hun conclusie, observatie en het plan van aanpak.
Ze vinden dat ik de pijn teveel buiten mijzelf leg(dus een ander de schuld geef) en ik heb dus echt zoiets van wtf???? Dit baseren ze puur en alleen omdat ik 1x in een gesprek heb aangegeven dat ik toen er vorig jaar weer problemen kreeg met de neurostimulator ik twijfelde aan de juiste begeleiding van de fysio. Maar direct daarna relativeerde ik dat door aan te geven dat ik ook wel snapte dat dat ding hoe dan ook stuk zou gaan door het littekenweefsel.
Mijn directe omgeving herkent mij ook totaal niet in de conclusie, als er iemand juist altijd de pijn bij zichzelf houd ben ik het wel.
Ik ben diep teleurgesteld, want ik had echt mijn hoop gevestigd hierop.
Maar aan de andere kant weet ik dat ik nu zelf ook al een eind op de goede weg ben, ik beweeg veel meer(wandelen) en door heel bewust met voeding om te gaan ben ik nu al 12 kilo kwijt. Ik ga maar eens een goed gesprek met mijn huisarts aan deze week en dan beslis ik of ik wel of niet verder ga met het revalidatiecentrum. Maar tot nu toe staan de seinen op rood/einde lief dagboek
Helemaal mee eens!quote:
Ik kom even binnen gewaggeld als modje
Af en toe offtopic post moeten best kunnen, maar het moet geen slowchat worden, zoals eerder gezegd. Daarnaast is dit een plek voor iedereen die chronisch ziek is, en dat kan zowel lichamelijk als geestelijk zijn. Dit is een topic waar veel mensen herkenning, een slag om de arm en positiviteit kunnen vinden en dat wil ik graag zo houden.
Dus hou elkaar een beetje in de gaten als er teveel offtopic wordt gepraat. Dan blijft het voor iedereen fijn, en wil iedereen ook blijven posten.
Fijn dat het lijkt te werken!quote:
[..]
Helemaal mee eens.
Ben eerlijk gezegd jaloers dat dit niet mijn woorden zijn.
On topic:
Gister een bureau in elkaar geknutseld en ik had verwacht dat ik vandaag zou verrekken van de pijn maar dat valt reuze mee!
Heb sinds mijn laatste positieve berichten wel behoorlijk wat meer pijn dan 1 week na de behandeling maar dat is meestal nog niet Oxy waardig dus wmb gaat het best goed.
Het klinkt idd alsof je niet serieus genomen wordt.quote:
Welkom Ferdii!!
Ik ben serieus aan het twijfelen geslagen of het revalidatiecentrum en hun manier van aanpak wel bij mij past.
Ik heb erg het gevoel dat ze mij in een standaard "pijnpatiënt" hokje proberen te stoppen, puur omdat ze zo gewend zijn om patiënten zo te benaderen.
Ik herken mijzelf echt niet in hun conclusie, observatie en het plan van aanpak.
Ze vinden dat ik de pijn teveel buiten mijzelf leg(dus een ander de schuld geef) en ik heb dus echt zoiets van wtf???? Dit baseren ze puur en alleen omdat ik 1x in een gesprek heb aangegeven dat ik toen er vorig jaar weer problemen kreeg met de neurostimulator ik twijfelde aan de juiste begeleiding van de fysio. Maar direct daarna relativeerde ik dat door aan te geven dat ik ook wel snapte dat dat ding hoe dan ook stuk zou gaan door het littekenweefsel.
Mijn directe omgeving herkent mij ook totaal niet in de conclusie, als er iemand juist altijd de pijn bij zichzelf houd ben ik het wel.
Ik ben diep teleurgesteld, want ik had echt mijn hoop gevestigd hierop.
Maar aan de andere kant weet ik dat ik nu zelf ook al een eind op de goede weg ben, ik beweeg veel meer(wandelen) en door heel bewust met voeding om te gaan ben ik nu al 12 kilo kwijt. Ik ga maar eens een goed gesprek met mijn huisarts aan deze week en dan beslis ik of ik wel of niet verder ga met het revalidatiecentrum. Maar tot nu toe staan de seinen op rood/einde lief dagboek
Wel goed dat je al 12 kilo kwijt bent! 
Kom een kijkje nemen op onze facebookpagina van Stichting Queri.
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
Ik vind het te prijzen dat jij met je vele klachten toch werkt, en ja, ik kan me voorstellen dat jij veel begrip hebt voor zieke mensen.quote:
Dit topic is mij nooit eerder opgevallen
Bij deze mijn ziektegeschiedenis(je). Op 21 jarige leeftijd (ik ben nu 29) de diagnose psoriasis en artritis psoriatica (reuma) gekregen. 3 jaar lang lopen sukkelen met medicatie. Na vele hormoonzalven (psoriasis trekt even weg en komt 3 keer harder terug) overgegaan op mtx tabletten en injecties omdat ontstekingen in gewrichten te erg werden (Worstenteentjes). Spul werkte prima, maar ik werd er kotsmisselijk van, hierdoor 2 jaar studietijd verknald. Na aandringen bij reumatoloog overgestapt op enbrel injecties. Nu alweer dik 5 jaar tevreden gebruiker hiervan. De reuma speelt af en toe nog flink op, met als gevolg ontstekingen en veel ochtendstijdheid. Hier kan niet veel anders aan gedaan worden dan pijnstillers eten en keep on swimming. Naast de terugkerende reuma speelt ook de door de enbrel lagere weerstand af en toe een rol. Virusjes pak ik sneller op en laatste jaren chronisch verkouden. (Serieus te denken aan migreren baar warm oord). ondabls klachten wil ik perse door blijven gaan met de leuke dingrnbij het leven. Inmiddels 2 jaar werkzaam als wijkverpleegkundige waar mijn achtergrond mij veel helpt om het mentale proces van chronische zieke cliënten te begrijpen. Opgeven is dus voor mij geen optie
Het fijne aan mijn baan is de afwisseling in diensten. Niet 5 dagen achter elkaar van 9 tot 5, maar de ene keer een dag van 10 uur en daarna weer een ochtendje of avond dienst. Dit zorgt voor voldoende rust tussendoor waardoor het prima vol te houden is.quote:
[..]
Ik vind het te prijzen dat jij met je vele klachten toch werkt, en ja, ik kan me voorstellen dat jij veel begrip hebt voor zieke mensen.
Het blijft toch een balans in rust en activiteiten. Teveel achter elkaar zorgt voor nasleep. Ben je dat voor gaat het prima.
hardcoholic
Oh dat is wel fijn. Zo kun je ervoor zorgen dat je toch op tijd je rust krijgt. Ik zie dat bij Buurtzorg ook: daar regelen de medewerkers zelf hun uren.quote:
[..]
Het fijne aan mijn baan is de afwisseling in diensten. Niet 5 dagen achter elkaar van 9 tot 5, maar de ene keer een dag van 10 uur en daarna weer een ochtendje of avond dienst. Dit zorgt voor voldoende rust tussendoor waardoor het prima vol te houden is.
Het blijft toch een balans in rust en activiteiten. Teveel achter elkaar zorgt voor nasleep. Ben je dat voor gaat het prima.
Mooi vannelle! Houden zo.
Caroro, jammer dat ze zo kortzichtig zijn. Is er een mogelijkheid om aan een andere revalidatiecentrum te gaan?
En wat ontzettend goed dat je zoveel afgevallen bent!
Dat voelt sowieso goed.
Caroro, jammer dat ze zo kortzichtig zijn. Is er een mogelijkheid om aan een andere revalidatiecentrum te gaan?
En wat ontzettend goed dat je zoveel afgevallen bent!
Dat voelt sowieso goed.
Succes!quote:
Welkom Ferdi .
Ik mag zo weer vliegen, altijd leuk met zitten
Kom een kijkje nemen op onze facebookpagina van Stichting Queri.
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
Succes daarmee, het lijkt me geen pretje.quote:
Welkom Ferdi .
Ik mag zo weer vliegen, altijd leuk met zitten
Welkom!quote:
Dit topic is mij nooit eerder opgevallen
Bij deze mijn ziektegeschiedenis(je). Op 21 jarige leeftijd (ik ben nu 29) de diagnose psoriasis en artritis psoriatica (reuma) gekregen. 3 jaar lang lopen sukkelen met medicatie. Na vele hormoonzalven (psoriasis trekt even weg en komt 3 keer harder terug) overgegaan op mtx tabletten en injecties omdat ontstekingen in gewrichten te erg werden (Worstenteentjes). Spul werkte prima, maar ik werd er kotsmisselijk van, hierdoor 2 jaar studietijd verknald. Na aandringen bij reumatoloog overgestapt op enbrel injecties. Nu alweer dik 5 jaar tevreden gebruiker hiervan. De reuma speelt af en toe nog flink op, met als gevolg ontstekingen en veel ochtendstijdheid. Hier kan niet veel anders aan gedaan worden dan pijnstillers eten en keep on swimming. Naast de terugkerende reuma speelt ook de door de enbrel lagere weerstand af en toe een rol. Virusjes pak ik sneller op en laatste jaren chronisch verkouden. (Serieus te denken aan migreren baar warm oord). ondabls klachten wil ik perse door blijven gaan met de leuke dingrnbij het leven. Inmiddels 2 jaar werkzaam als wijkverpleegkundige waar mijn achtergrond mij veel helpt om het mentale proces van chronische zieke cliënten te begrijpen. Opgeven is dus voor mij geen optie
Welkom!!quote:
Dit topic is mij nooit eerder opgevallen
Bij deze mijn ziektegeschiedenis(je). Op 21 jarige leeftijd (ik ben nu 29) de diagnose psoriasis en artritis psoriatica (reuma) gekregen. 3 jaar lang lopen sukkelen met medicatie. Na vele hormoonzalven (psoriasis trekt even weg en komt 3 keer harder terug) overgegaan op mtx tabletten en injecties omdat ontstekingen in gewrichten te erg werden (Worstenteentjes). Spul werkte prima, maar ik werd er kotsmisselijk van, hierdoor 2 jaar studietijd verknald. Na aandringen bij reumatoloog overgestapt op enbrel injecties. Nu alweer dik 5 jaar tevreden gebruiker hiervan. De reuma speelt af en toe nog flink op, met als gevolg ontstekingen en veel ochtendstijdheid. Hier kan niet veel anders aan gedaan worden dan pijnstillers eten en keep on swimming. Naast de terugkerende reuma speelt ook de door de enbrel lagere weerstand af en toe een rol. Virusjes pak ik sneller op en laatste jaren chronisch verkouden. (Serieus te denken aan migreren baar warm oord). ondabls klachten wil ik perse door blijven gaan met de leuke dingrnbij het leven. Inmiddels 2 jaar werkzaam als wijkverpleegkundige waar mijn achtergrond mij veel helpt om het mentale proces van chronische zieke cliënten te begrijpen. Opgeven is dus voor mij geen optie
Hier ook 29 jaar oud. het geeft me steun om te weten dat er meer twintigers zijn die niet willen opgeven ondanks hun chronische ziekte.
Ik moest de groeten doen van Kapitein Ortega.
welkom.quote:
Dit topic is mij nooit eerder opgevallen
Bij deze mijn ziektegeschiedenis(je). Op 21 jarige leeftijd (ik ben nu 29) de diagnose psoriasis en artritis psoriatica (reuma) gekregen. 3 jaar lang lopen sukkelen met medicatie. Na vele hormoonzalven (psoriasis trekt even weg en komt 3 keer harder terug) overgegaan op mtx tabletten en injecties omdat ontstekingen in gewrichten te erg werden (Worstenteentjes). Spul werkte prima, maar ik werd er kotsmisselijk van, hierdoor 2 jaar studietijd verknald. Na aandringen bij reumatoloog overgestapt op enbrel injecties. Nu alweer dik 5 jaar tevreden gebruiker hiervan. De reuma speelt af en toe nog flink op, met als gevolg ontstekingen en veel ochtendstijdheid. Hier kan niet veel anders aan gedaan worden dan pijnstillers eten en keep on swimming. Naast de terugkerende reuma speelt ook de door de enbrel lagere weerstand af en toe een rol. Virusjes pak ik sneller op en laatste jaren chronisch verkouden. (Serieus te denken aan migreren baar warm oord). ondabls klachten wil ik perse door blijven gaan met de leuke dingrnbij het leven. Inmiddels 2 jaar werkzaam als wijkverpleegkundige waar mijn achtergrond mij veel helpt om het mentale proces van chronische zieke cliënten te begrijpen. Opgeven is dus voor mij geen optie
op dit moment 1 brok frustraties. alles loopt mis vandaag.
af en toe kriebelt mijn schildklier dat het pijn doet en naar mijn oog trekt.
Koning, keizer, admiraal, schijten moeten ze allemaal by cafca.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |