Het dreumestopic (1 - 2 jaar) deel 363

quote:

Op donderdag 26 mei 2016 12:27 schreef Crumpette het volgende:
Zal wel meevallen toch? Tis niet alsof je je kint kwijt bent . Mits echt onvindbaar zou ik wel even een nieuw bewijs van alle vaccinaties vragen als dat kan, dat kon in de toekomst nog wel eens handig zijn.

Soesa, lastig lijkt me dat!

Gevonden Moest er de hele boekenkast voor doorspitten, maar daar stond hij tussen En nee zou niet dramatisch zijn geweest maar wel onhandig.

Ik vrees dat mijn kind aan het vloeken is geslagen. Als iets niet lukt of er valt iets, dan zegt ze soms domme. Wij vloeken thuis niet (verdorie soms, komt ook volgens mij zelden voor), dus ik vermoed dat het bij de kids bij go vandaan komt.

Ik moet er (hoe erg ook) soms wel om gniffelen

Wat vloeken betreft moet ik echt oppassen. Niet dat ik zo grofgebekt ben (helemaal niet), maar ik ben zo vreselijk onhandig en dan floept er nog wel eens wat uit als ik weer eens mijn teen stoot aan de tafel, struikel over de IKEA-stoel of mijn hand brand aan een pan.

De moeheid slaat hier flink toe de laatste dagen, standaard om half 10 naar bed en nu zit ik op mijn werk al weer schandalig te gapen. Gelukkig geen lessen meer, maar wel bergketens nakijkwerk en mijn tweede corrector belt straks nog voor het examenwerk. Hopelijk hoef ik niet flink te vechten voor mijn leerlingen, want dat win ik in deze staat niet.

quote:

Op donderdag 26 mei 2016 13:31 schreef Sunshine1982 het volgende:
Ik vrees dat mijn kind aan het vloeken is geslagen. Als iets niet lukt of er valt iets, dan zegt ze soms domme. Wij vloeken thuis niet (verdorie soms, komt ook volgens mij zelden voor), dus ik vermoed dat het bij de kids bij go vandaan komt.

Ik moet er (hoe erg ook) soms wel om gniffelen

Nou ja scheelt misschien voor je eigen gevoel dat jij het haar niet hebt geleerd (de vraag is hoe je het weer afleert ). Volgens mij ontkom je er toch niet aan.

Iemand trouwens nog tips mbt niet luisteren als het om de katten gaat? Ik begin er echt een punthoofd van te krijgen en vind het vooral sneu voor die beesten want die hebben niet gevraagd om een kind dat hen steeds belaagt.

Lucas jaagt ze dus steeds op, als Poes op de bankleuning slaapt gaat hij er ook op zitten en schopt tegen d's aan. Hij wil ook wel eens gewoon lief doen en aaien of zijn hoofdje tegen ze aan leggen maar die beesten zijn er inmiddels ook helemaal klaar mee dus rennen weg, blazen of halen uit. Het maakt ALLEMAAL geen indruk. Gisteren had de jongste kat haar nagels serieus IN zijn hoofdhuid vastzitten; hij keek even verbaasd en toen ze losliet en wegrende stond hij hard te lachen en ging er weer achteraan Als hij een keer een kras krijgt en huilt, is het effect ook weer verdwenen na tien minuten.

Zelf blijf ik herhalen dat hij lief/ zachtjes/ etc moet doen met de poezen, we aaien samen en beloon hem ook als hij wel lief doet, laatste tijd zeg ik zelfs dat hij er niet naartoe mag (wat hij toch doet), we zetten hem ook in de hoek na een waarschuwing te hebben gegeven. Ik zeg dat de poezen boos zijn en het niet fijn vinden dat hij erachter aan rent, ik zeg dat ik boos ben; maakt allemaal geen indruk. Ik heb het idee dat hij het gewoon nog niet snapt, dat hij echt denkt dat de katten een spelletje spelen en daarom weg rennen of blazen.

Ik weet gewoon niet goed wat ik met de situatie aan moet. Gelukkig zijn de katten de meeste tijd van de dag gewoon tevreden en niet gestresst, liggen nog altijd graag beneden ondanks alles. Maar ik wil hem dit gedrag zo snel mogelijk afleren en goed gedrag aanleren maar ik weet gewoon echt niet meer hoe En ik ben bang dat het straks met de baby net zo gaat.

Mja als ze het echt zat zijn gaan ze ook weg en op zolder liggen. Maar ik vind het niet de bedoeling dat die beesten maar weg moeten en elders hun heil moeten zoeken omdat hij ze niet met rust kan laten/ normaal kan benaderen. En ik zie het toch als mijn taak hem daar bewust van te maken.

quote:

Op donderdag 26 mei 2016 14:38 schreef Crumpette het volgende:
Mja maar ze zijn echt nog wel heel klein he, die jongens van ons. Ik ga er niet van uit dat W dat binnenkort gaat snappen. Er komt ongetwijfeld een tijd dat de kat zijn hart op kan halen aan aaien van W en W2, maar nu heeft hij gewoon even pech en zoekt het maar uit, want ik heb er de kracht niet voor om dat ook nog in goede banen te leiden .

Lucas wordt over een aantal weken 2, dat vind ik nog wel een verschil

Daarbij snapt hij heeeeel veel dingen wel. Hij weet bv dat als iets dampt dat dat heet is en je er niet aan moet komen/ moet blazen (zonder zelf ervaren te hebben dat heet betekent dat het pijn doet). Hij weet zelfs dat als je in de keuken de linker kraan aanzet, dat er heet water uitkomt en als je de rechter aanzet dat het veilig is om met je handjes eronder te gaan. Hij weet dat als hij een banaan uit de schil haalt, hij het onderste stukje eraf moet halen... Dat lijken me eigenlijk complexere zaken dan een simpel: nee niet achter de kat aan, want die vindt dat niet leuk/ de poes is boos/ dat doet pijn, etc. Wellicht kan hij niet zoveel met woorden als 'niet leuk', 'boos' en 'pijn'.

Hier heb ik juist ineens vanuit het niets een omkeerpunt wat de poezels betreft.
Was het eerst jagen en vooral wegrennen door de katten, of lijdzaam ondergaan dat er bovenop ze gezeten werd
Nu gaat F zomaar aaien en legt hij zijn hoofdje op ze en de poezen gaan er nu voor liggen en knorren ipv angstig kijken.
Het gaat gewoon rustig en onbesuisd en lief.
Maar ook ik heb aardig wat momenten 'sturen' erin gehad.

Oh en over 'vloeken' hoorde ik vanmorgen mezelf terug
Onze katten zijn de laatste dagen oervervelend naar elkaar met achter elkaar aan happen en vechten en doen.
Dus roep ik nogal eens luid KAPPEN en neem een sprint naar ze
Vanmorgen hoor ik F ineens; Floloow (Frodo) kappuh en zie hem er achteraan draven.
Oeps

Hier gaat het tussen L en Guus nu wat beter (Aaf was nooit een probleem, daar kan hij letterlijk bovenop gaan liggen zeg maar ) Hij was te onvoorzichtig en luidruchtig, Guus vluchtte voortdurend voor 'm, maar recent kan hij zich iets beter inhouden en kan er af en toe geaaid of zelfs kopjes/kusjes gegeven worden. Dit is denk ik een 'houd moed'

Chanty, misschien is het in geval van de kat leuker om 'stout' te zijn en niet naar je moeder te luisteren dan in de andere gevallen die je als voorbeeld geeft. Het is veel te leuk om het niet te doen. Kinderen zijn best selectief in wat ze wel willen snappen en wat niet. .

I respecteert die van ons eigenlijk heel goed. Ik denk dat ze nog maar een paar keer echt achter haar aan is gegaan. Verder is de poes nogal schrikachtig en daar schrikt I die dan weer van. . Wat ook opvalt: I gaat op exact hetzelfde toontje en dezelfde manier tegen de poes praten als ik. En dan zie je die poes echt kijken alsof die gek aan het worden is. . .

quote:

Op donderdag 26 mei 2016 15:00 schreef Franny_G het volgende:
Chanty, misschien is het in geval van de kat leuker om 'stout' te zijn en niet naar je moeder te luisteren dan in de andere gevallen die je als voorbeeld geeft. Het is veel te leuk om het niet te doen. Kinderen zijn best selectief in wat ze wel willen snappen en wat niet. .

DAT idee heb ik ook ja! En ik snap zelfs dat het hilarisch is om achter de beesten aan te hollen maar goed, betekent niet dat ik het dus maar goed vind. Maar ik herken wat Crump zegt... ik heb er soms gewoon niet de energie voor om voor de 100e keer op te staan en hem weg te halen bij de beesten en hem aan te spreken op zijn gedrag en te zeggen hoe het wel moet.

Blue dat geeft hoop, als sloopkogel het kan En handig zo'n hulpofficier

+1 op selectief oostindisch En ook op geen puf hebben om er 100x achteraan te gaan. _{en ik ben niet eens zwanger}

En offtopic: het is het voorjaar denk ik Blue, hier hebben ze ook elk jaar zo'n seasonal fittie-periode

Ik kan het nu goed aan I merken als ik haar iets duidelijk probeer te maken wat zij niet wil horen of begrijpen. Dan gaat ze vrolijk de andere kant op zitten kijken, iets zeggen over een ander onderwerp (kijk mama, auto!) , of heel druk ineens iets anders doen. Of ze zegt gewoon het tegenovergestelde 'I, niet je eten op de grond gooien, je weet dat dat niet mag!"
I: 'Wel! Wel eten op grond gooien. Mag wel!"
. Peuters. .

Ooh dat uitdagen... soms moet ik er zo ontzettend om lachen inwendig.
Dan schudt hij zijn hoofdje, en zegt Nee Sedduh en kijkt me aan om mijn reactie te peilen.
Weet inmiddels wel dat als ik niet reageer het ook niet gebeurt en als ik er wel op reageer dat dan de uitvoering voortgezet wordt

Praters... Dat lijkt me zooo leuk (maar ook zooo vermoeiend!). Dat ze terug gaan praten en dat je jezelf erin terug hoort (oh oh...).

Poezen: Sjaak wil niets liever dan de poezen aan de staart trekken. 1 van de 2 poezen is heel schuw en laat Sjaak niet dichterbij dan 4 meter komen, de ander is niet zo snugger en zit vaak heel rustig te wachten tot dat handje naar de staart gaat. Nog geen klauwen gelukkig, we proberen er ook wel eens wat van te zeggen maar er wordt toch niet geluisterd. Pick your battles.

Poezenstruggles: check! Hier 2 katten waarvan 1 sws al wegvliegt zodra hij Nora ziet en de ander die is wat heldhaftiger, die laat zich zowaar aaien door haar. Aaien doet ze dus, maar inderdaad ook dingen die hij niet leuk vindt. Grijpen in zijn lijfje, poot vasthouden, staart pakken. Maar kat vindt alles goed, ik verwacht niet zo snel dat Nora een knauw krijgt. En inderdaad, het maakt 0 indruk als je er wat van zegt Maar dat is bij alles nu wel zo'n beetje. Ik vraag me soms af waarom ze oren heeft gekregen

quote:

Op donderdag 26 mei 2016 14:58 schreef BlueEyes het volgende:
Hier heb ik juist ineens vanuit het niets een omkeerpunt wat de poezels betreft.
Was het eerst jagen en vooral wegrennen door de katten, of lijdzaam ondergaan dat er bovenop ze gezeten werd
Nu gaat F zomaar aaien en legt hij zijn hoofdje op ze en de poezen gaan er nu voor liggen en knorren ipv angstig kijken.
Het gaat gewoon rustig en onbesuisd en lief.
Maar ook ik heb aardig wat momenten 'sturen' erin gehad.

Oh en over 'vloeken' hoorde ik vanmorgen mezelf terug
Onze katten zijn de laatste dagen oervervelend naar elkaar met achter elkaar aan happen en vechten en doen.
Dus roep ik nogal eens luid KAPPEN en neem een sprint naar ze
Vanmorgen hoor ik F ineens; Floloow (Frodo) kappuh en zie hem er achteraan draven.
Oeps

Zo riep mijn F van de week: 'Nee Puis, niet te tafel. MAG NIE '

En herkenbaar Franny, dat omkeren. Dat zeg ik 'Mag mama een knuffel?' Zegt F: 'Nee, niet knuffel' en dan na 10 sec quasi boos kijken 'Mama wel knuffel '

Nou geruststellend dat jullie Kids ook oostindisch doof zijn.


Fazz ik heb mezelf nog niet terug gehoord, zo ver is hij nog niet met praten.

quote:

Op donderdag 26 mei 2016 14:06 schreef Chanty het volgende:

[..]

Nou ja scheelt misschien voor je eigen gevoel dat jij het haar niet hebt geleerd (de vraag is hoe je het weer afleert ). Volgens mij ontkom je er toch niet aan.

Iemand trouwens nog tips mbt niet luisteren als het om de katten gaat? Ik begin er echt een punthoofd van te krijgen en vind het vooral sneu voor die beesten want die hebben niet gevraagd om een kind dat hen steeds belaagt.

Lucas jaagt ze dus steeds op, als Poes op de bankleuning slaapt gaat hij er ook op zitten en schopt tegen d's aan. Hij wil ook wel eens gewoon lief doen en aaien of zijn hoofdje tegen ze aan leggen maar die beesten zijn er inmiddels ook helemaal klaar mee dus rennen weg, blazen of halen uit. Het maakt ALLEMAAL geen indruk. Gisteren had de jongste kat haar nagels serieus IN zijn hoofdhuid vastzitten; hij keek even verbaasd en toen ze losliet en wegrende stond hij hard te lachen en ging er weer achteraan Als hij een keer een kras krijgt en huilt, is het effect ook weer verdwenen na tien minuten.

Zelf blijf ik herhalen dat hij lief/ zachtjes/ etc moet doen met de poezen, we aaien samen en beloon hem ook als hij wel lief doet, laatste tijd zeg ik zelfs dat hij er niet naartoe mag (wat hij toch doet), we zetten hem ook in de hoek na een waarschuwing te hebben gegeven. Ik zeg dat de poezen boos zijn en het niet fijn vinden dat hij erachter aan rent, ik zeg dat ik boos ben; maakt allemaal geen indruk. Ik heb het idee dat hij het gewoon nog niet snapt, dat hij echt denkt dat de katten een spelletje spelen en daarom weg rennen of blazen.

Ik weet gewoon niet goed wat ik met de situatie aan moet. Gelukkig zijn de katten de meeste tijd van de dag gewoon tevreden en niet gestresst, liggen nog altijd graag beneden ondanks alles. Maar ik wil hem dit gedrag zo snel mogelijk afleren en goed gedrag aanleren maar ik weet gewoon echt niet meer hoe En ik ben bang dat het straks met de baby net zo gaat.

Wij hebben een beetje ditzelfde probleem.. Vooral als L moe is.
De poes vind hij lief en als we zeggen dat hij moet aaien en niet slaan dan doet hij dat. Meestal laat hij de poes ook met rust.. maar....

L trekt aan de haren, prikt in de ogen, knijpt in de neus, krabt in het gezicht, bijt in arm en slaat zijn grote zus. Vooral als iets hem frustreert doet hij dit (hij krijgt zijn laars niet aan, hij mag iets niet van mij, zulke dingen). Het maakt ook niet echt uit wat zuslief op dat moment aan het doen is, hij holt er gewoon heen om te meppen. Boos worden lijkt niet te helpen. Wat ook niet helpt is dat zijn zus als ik boos wordt meestal verontwaardigd tegen mij zegt dat het geen pijn deed hoor! (moeilijk te geloven als L een hele pluk losse haren in zijn hand heeft). Nou ja, af en toe spelen ze ook heel lief en het is ook niet altijd, maar ik hoop dat het snel over is..

Oh en L zegt dan meestal ook nog (als W een keer wél moet huilen), au! pijn! en wijst dan naar W

Poeh wmik dat klinkt helemaal lastig. W. is wel een bikkel zo te horen maar kan me voorstellen dat je dit zo niet wilt. Lucas gaat ook steeds vaker slaan als hem iets niet zint maar dan slaat hij ons en wij kunnen dat wel handelen. Met dieren of andere kinderen ligt dat toch lastiger.

quote:

Op donderdag 26 mei 2016 15:59 schreef Chanty het volgende:
Poeh wmik dat klinkt helemaal lastig. W. is wel een bikkel zo te horen maar kan me voorstellen dat je dit zo niet wilt. Lucas gaat ook steeds vaker slaan als hem iets niet zint maar dan slaat hij ons en wij kunnen dat wel handelen. Met dieren of andere kinderen ligt dat toch lastiger.

Ja W is inderdaad wel een bikkel..
L slaat of bijt óns echt nooit en heb gelukkig ook nog nooit van de opvang gehoord dat hij daar zoiets doet. maar ik hoop maar dat het een fase is die snel overgaat.