Het peutertopic (2-4 jaar) deel 185

Gaaf goitske.

Danic zijn de kinderen van je zus ook niet ongeveer even oud als die van jou? En vergelijken ze daarom onbewust? Maar wel herkenbaar en de gouden tip heb ik ook niet voor je helaas.

Ik merk dat mijn ouders ook erg vergelijken ean en haar neefje zijn praktisch even oud. Alleen zijn start was beter dan die van ean. Haar tempo lag altijd wat lager en dat maakte mij altijd al erg onzeker en die opmerkingen erover deed dat niet goed. Sowieso zijn ze erg van het kritiek geven en daar kon en kan ik nog steeds niet tegen. Een beetje het gevoel van er niet bij horen. En zo voelt het nog steeds zowel bij mijn ouders als bij mijn schoonouders. Een kleinzoon bij mijn ouders was echt helemaal het einde eindelijk een zoon. En mijn schoonouders hadden al een kleinkind en die van je dochter is specialer dan die van je zoon.

Einde klaagpost.

Wij zijn perfect dus wij krijgen nooit commentaar :p

Mijn familie bemoeit zich er eigenlijk totaal niet mee. Ook al ben ik het kleine zusje.

Mijn schoonfamilie is heel anders, die bemoeien zich over alles met elkaar. B is 4 weken ouder dan zijn nichtje en 6 weken ouder dan zijn andere nichtje dus er wordt genoeg vergeleken. Maar ik moet zeggen dat dat nu echt veel minder is. Vooral mijn schoonmoeder is enorm ingebonden, tenminste naar ons, mijn schoonzusjes krijgen genoeg over zich heen.

Wij krijgen wel ongevraagd advies en vragen van collega's, vrienden en kenissen. 'Krijgt ie alleen water' 'jenaplan, zou je dat wel doen' etc maar als ik het hier allemaal lees, valt het bij ons reuze mee.

Ik word momenteel vooral gek van de 'wanneer komt de 2e?' vraag.

Bij jullie ook die vraag? Wat zeg je dan? "We doen ons best maar het wil nog niet zo lukken?" of zo?

quote:

Op zondag 22 mei 2016 19:49 schreef Goitske het volgende:
Haha exode die 2e vraag ben ik ze voor geweest
Ik kreeg de vraag of het wel echt gepland? Ik was na 9 maanden weer zwanger dus jan was anderhalf toen teun werd geboren
Krijg nu nog wel eens de vraag of het wel de bedoeling was aangezien ze nu 2 en 3 zijn

Herkenbaar

Kyara, ik zeg meestal, echt ik doe er alles aan maar het lukt gewoon niet, wat zou het toch zijn?

Maar serieus waarom vraag je dat? Goede vrienden mogen dat echt wel vragen, familie ook, maar anders kan zo'n vraag toch heel fout vallen? Mijn beste vriendin heeft net een miskraam gehad, op dezelfde dag werd bij een goede vriendin van mijn vrouw het kindje bij 23 weken dood geboren en een andere vriendin overweegt ivf omdat de 2e maar niet lukt. Dat is toch pijnlijk? Of je wilt geen 2e en dan mag je dat uitleggen.

Misschien scheelt het ook als je op oudere leeftijd een kind krijgt? We krijgen eigenlijk nooit commentaar over opvoeding, de keuzes die we maken en ook nooit vragen over wanneer de tweede komt. Het scheelt misschien ook dat mijn vriend 'al' 48 is en bovendien al een kind van 21 heeft. Dus hij heeft reeds bewezen dat hij een kind kan opvoeden. .
Kortom, ik kan het iedereen aanraden: pas op je 38e een kind krijgen. . . Volgens mij gaat zo ongeveer iedereen in onze omgeving er wel vanuit dat het bij eentje gaat blijven. Mijn ouders zeiden zelfs een keer tegen me: "Nee, een tweede ga je niet doen toch? Wees nou blij dat het met I zo goed gegaan is allemaal, op jouw leeftijd, neem nou geen risico's verder." Ik vind het wel lief van ze op zich, ze zeggen het uit bezorgdheid natuurlijk en met de beste bedoelingen, maar het komt ook wat overdreven over.

Exode, naar mijn idee mogen ook alleen goede vrienden zo'n vraag stellen. Het is te intiem voor gewoon even een praatje bij de koffie.

quote:

Op zondag 22 mei 2016 19:48 schreef Kyara het volgende:
Bij jullie ook die vraag? Wat zeg je dan? "We doen ons best maar het wil nog niet zo lukken?" of zo?

!

Hier eigenlijk zelden commentaar op onze opvoeding, maar ik geloof dat wij enorm goed zijn in uitstralen dat het ons geen fuck interesseert wat de wereld denkt En de spaarzame mensen die ooit wel kritiek hadden zijn geen onderdeel van ons leven meer, dat kan ik ook wel aanraden (Niet vanwege de kritiek, gewoon omdat ze stom zijn)

De vraag over een volgend kindje vind ik enorm intiem, dat is wat mij betreft iets voor onder goede vriendinnen.. niet voor op de verjaardag van de buurvrouw ofzo.

Ik blijf het bizar vinden dat mensen informeren naar wanneer nummer 2 komt. Er zit bijna 4 jaar tussen L en de jongens en ook hier is de vraag regelmatig voorbij gekomen. Het is een vraag die ik nooit zou stellen aan iemand anders. Je weet simpelweg niet wat er bij diegene speelt. Aan goede vrienden zou ik wellicht wel vragen of ze er nog een tweede bij zouden willen, maar dan alleen als het gesprek toch al die richting op ging. Al heb ik die vraag ook nog nooit gesteld. Ik zou echter nooit vragen wanneer die tweede dan komen gaat, dat vind ik echt te ver gaan.

Hetzelfde geldt voor de vragen/opmerkingen die ik over tweelingen krijg. Soms lusten de honden er geen brood van. Had je er niet liever één bij gewild? Of... Ik ben blij dat ík er maar één heb, ik zou niet op twee tegelijk zitten te wachten. Dat soort opmerkingen.
Het ergste is nog wel dat dat door wildvreemden of vage kennissen gezegd wordt. Met dat soort mensen ben ik heel snel klaar in ieder geval.

De nr 2 vraag krijg ik ook veel. Goede vriendinnen weten wel hoe het zit maar verder laat ik het erg in't midden. Zeker met familie weet ik nu al dat als ze weten dat we bezig zijn, er continue naar de status gevraagd gaat worden.Daar heb ik niet zo'n zin in, ze horen het echt wel als het zo ver is

Nikki, dat zijn echt onbeschofte opmerkingen

Goitske, wat leuk zo bij de bakker!

Na de 2 succesvolle potjes momenten heb ik hem vandaag niet meer zo ver gekregen Hij heeft er wel opgezeten maar er kwam niet. Ach, we zien wel hoe het loopt.

Afgelopen week hebben we de bevestiging gehad van de basisschool! Blijkbaar waren we heel laat met inschrijven maar desondanks was er toch een plek voor F op de school die we wilden We zijn er met hem gaan kijken vorige week en hij wilde niet meer mee naar huis Goed teken lijkt me

Die vraag over een 2e waren wij ook voor. Wel vind ik het soms wel vervelend dat men er zonder meer vanuit gaat dat we nu *dus* klaar zijn. Sowieso is zo'n vraag erg intiem en kan ook enorm pijnlijk zijn denk ik.

Ik begreep trouwens van mijn moeder dat zij ook veel vragen heeft gehad "waarom ze nog geen oma was" en dat mensen daar ook enorm op door bleven vragen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Kyara op 22-05-2016 22:35:05 ]

Hier krijg ik meer van iedereen te horen dat ik het bij eentje moet houden. En dat terwijl ik zo keihard rammel en zo graag voor nummer twee een poging zou willen doen. Maar commentaar maakt mij dan toch wel heel onzeker.

De mensen die aannemen dat je na een dood kindje snel weer voor een zwangerschap wil gaan zijn ook niet op twee handen te tellen. En ik snap de insteek wel ofzo, maar again: zo intiem.

Hier ook vaak de vraag wanneer we voor de 2e gaan. Kaylee is nu bijna 3 dus vinden mensen het ineens tijd ofzo?
Wij zijn allebei heel stellig dat er hier geen tweede komt. En als mensen vragen waarom niet is ons antwoord heel simpel daarom niet.
We kunnen kaylee nu alles geven wat we graag willen. ( een tweede is wel welkom maar voorlopig gewoon niet haha)

Goitske wat gaaf, zelf je taart en broodjes bakken bij een echte bakker!! Leuke foto's ook, ze gaan er helemaal in op .

Ik begrijp echt niet dat mensen het nodig vinden om zich te bemoeien met hoeveel kinderen je wenst of juist niet. En al helemaal dat ze er dan ook nog een mening aan ophangen .

Omen, laat je niet van je stuk brengen. Als jij ruimte hebt in je huis en hart, past er heus een kindje bij. Je bent zo'n lieve moeder voor Riley! Ik vind het heel naar dat anderen je zo onzeker maken. Realistisch erover nadenken is prima, maar een mooi plan terzijde schuiven alleen omdat anderen vinden dat het niet hoort, is niet de bedoeling .

Hier hadden I en ik een creepy gesprek vanmiddag. Hij had een klein onderdeeltje van een keukenspeeltje afgehaald, en ik zei hem dat hij dat er nu niet meer op kon laten omdat A het dan in zijn mond kon doen.

I: als A dood is, en wij weer met z'n drieën zijn, mag het er dan wel weer op?
Mama: euh als A dood zou gaan, zou ik daar wel verdrietig van worden, hoor.
I: ja maar A kan niet héél lang bij ons blijven, boven de aarde.
Mama: Waarom niet dan?
I: dat kan gewoon niet.

En toen begon hij weer over iets heel anders. Niks meer over gehoord... Maar ik had serieus overal kippenvel .

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dat kan ik me voorstellen Phaidra. Ik zou op een ander moment dat gesprek nog eens aanzwengelen, denk ik.

Hier kregen wij ook regelmatig de vraag voor een 2e kindje.. Sorry, maar nee, die komt er niet. Dan is mijn kind maar 'zielig'.. ze komt niets te kort en daarbij is de situatie nu heel en zo anders hier, dat ik het niet zou kunnen.. Mijn man doet en kan weer erg veel zelf, maar of het weer ooit de volle 100% wordt is nog steeds de vraag.

En heftig gesprek Phaidra..

En Goitske, wat een leuk uitje!

Ik kan me je kippenvel goed voorstellen Phaidra, best heftig om te horen van zo'n kleintje. Ik zou er ook nog eens over beginnen denk ik.

Omen, jij kan dat! Een tweede. Laat jezelf niet van jouw wens afbrengen door je omgeving, je bent zoveel meer waard

Goitske, wat een leuk uitje en leuke foto's!

Hier bijna nooit de vraag of we een tweede willen. We zijn blijkbaar overduidelijk 1-kind-ouders

Vraag over een tweede hebben we nooit gehad eigenlijk.

Wel mn moeder die zei dat ik debiel was als ik voor een tweede ging. Zoveel moeite al gedaan had voor de eerste. Daar moest ik maar blij en trots op wezen dat het toch nog gelukt was

De opmerkingen als ik dan mijn nichtje of neefje vast had deden me meer zeer. Zo van: staat je goed zo'n baby. Of: ik denk wel dat jij een geweldige moeder zou zijn. Dan zei ik wel: dat denk ik ook maar helaas kan ik geen kinderen krijgen. Dat gaf zo'n schokeffect dat ik die opmerkingen op een gegeven moment ook niet meer kreeg

Hier was de shock juist groot bij sommigen toen ze hoorden dat nr 3 onderweg is
maar ik snap jullie ergernissen wel hoor over al die opmerkingen. Ik ben daar altijd erg voorzichtig in maar sommige mensen flappen er dan dingen uit ... . Alsof het allemaal maar zo vanzelfsprekend is.

Phaidra jeetje dat is echt heel creepy

Omen wat naar van die opmerkingen . Ook ik zie jou als een hele warme, sterke mama. Je moet het maar durven .. een kindje bewust in je eentje opvoeden. Ik vind het petje af als ik iedere keer weer die warme verhalen van jou en Riley lees. Als jouw gevoel voor een tweede zo sterk is, dan hoop ik dat je daar op een dag naar durft te luisteren en al die mensen met een mening fijn achter je kunt laten. Het is jouw leven! Ik ben er van overtuigd dat het je gaat lukken want ik vind je een van de meest toegewijde mama's op dit forum waar ik soms nog heel veel van kan leren! Zo steek die maar in je zak