Weltrusten mijn heer
Het was lang geleden dat dit alles veroorzaakt werd. Een gewone jongen erfde de krachten van de langst levende Valheru, Asschen Sukar. De Valheru´s waren niets meer dan op macht beluste wezens, die daar aan ten onder gingen. Er was niets dan kwaads over hem terug te vinden. Asschen leek de enige te zijn die iets goeds in zich had.
Lange tijd ging dit goed, en kon de jongen goed doen met de krachten van de Valheru. Hij trouwde zelfs de koningin der elfen. Als Half mens half Valheru was hij tot grootse dingen in staat. En heeft hij vele levens gered.
Na een lang leven stierf de jongen aan een onbekende ziekte. Maar zijn lichaam verging niet. Het bleef verassend goed bewaard. De mensen waren bang dat er magie in het spel was. En sloten het lichaam op, ver van het bewoonde deel van de wereld.
* Arutha veegde wat zweet van zijn voorhoofd. En viel even stil. Hij had het verhaal al vele malen moeten vertellen. Maar dat was aan de mensen op zijn eigen wereld. En niet aan de mensen op de wereld waar Asschen nu zat. De oude man schraapte zijn keel, en ging verder
Langzaam maar zeker werd het lichaam overgenomen door de kracht die zich jarenlang schuil had gehouden. Asschen Sukar had na jaren van lang wachten weer een lichaam. Het goede dat ooit in hem had gezeten was totaal verdwenen. De geest van de jongen kon hem nu niet meer bedwingen. En Asschen had vrij spel. Vanaf dat moment heeft hij jaren lang Midkemia geteisterd, duizenden mensen zijn vermoord, verminkt of verwond geraakt. Het heeft vele jaren geduurd eer we hem te pakken kregen. Samen met de hoofdpriesters van alle ordes in de stad hebben we Asschen´s geest uit het lichaam verbannen. Althans, het slechte wat in hem zat. Een goed man was wat er over bleef van de eens zo moordzuchtige Valheru.
Toen is hij een normaal leven gaan leiden, niet wetend dat die immense krachten nog steeds schuil gingen in zijn lichaam. Hij kreeg een vrouw, en een dochter. Lange tijd ging dit goed, tot een kruimeldief zijn dochter vermoorde om aan Asschen te ontsnappen.
Door de emoties kreeg Asschen´s slechte kant de kans om terug te keren. En om de moorden te voorkomen heeft de hofmagiër hem verbannen naar een andere wereld.
Deze wereld.
Er viel een korte stilte. En de oude man draaide onrustig op zijn stoel. Hij kon de man voor hem onmogelijk vertellen dat hij die hofmagiër was. En dat hij verantwoordelijk was voor de Valheru die hier nu rond liep.
Asschen was verantwoordelijk geweest voor de dood van zijn dochter. en het was tijd voor wraak.
Hij loopt naar de deur en klopt aan. geruisloos zwaait de deur open en Puc loopt naar binnen.
Goeden morgen allen..
Goede morgen mijn heer, wat kan ik voor U betekenen?
* Dagobert laat de man binnen en loopt naar de keuken om wat te eten voor hem te halen. Het verhaal van Arutha spookt door zijn hoofd. Nu de vreemdeling er is, is het beter te zwijgen. Later zal het gesprek voort gaan, nu is er gevaar op de loer totdat Dagobert zeker weet dat de vreemdeling te vertrouwen is. Dagobert loopt de zitkamer weer in met wat eten, hij dient het uit en gaat dan ook zelf zitten.
Vertelt U eens. Van waar komt U en wat brengt U hier?
Ik kom van een wereld genaamd Midkemia en via de gallerij der werelden ben ik hier gekomen door een scheuring in de ruimte en bezoek eigenlijk alle goddienstige bolwerken op alle werelden. Puur om te kijken of ze nog steeds zorgvuldig omgaan met hun erfgoed dat hun in bewaring is gegeven. Als bolwerk van het goede, zijn de abdijen per wereld wel verschillend maar dienen het zelfde doel.
Nadat het op de wereld van Midkemia wat rustiger is geworden zijn we verder gaan zoeken naar de kracht die achter de chaos zit en alleen maar chaos en vernietiging wenst. En wij blijven deze nog steeds bestrijden kosten wat het kost. Wij zijn dus uitgezworven via de scheuringen in de ruimte naar verschillende werelden waar wij vermoeden dat de naamloze weer zou kunnen toeslaan.
* Puc_de_Zwarte neemt ondertussen een hap van het eten en drinkt wat.
De geruchten over de Valheru zijn niet onopgemerkt gebleven in de gallerij der werelden, en vele "huurlingen" wachten er op hoe dit alles zal aflopen. dit ook omdat mede de afloop hier bepalend kan zijn voor de situatie op andere werelden.
Als abt heeft u een zwijgplicht over dit geheel. maar u moet weten dat het conklaaf der schaduwen altijd het goede dient. Als ik van de gelegenheid van uw gastvrijheid gebruik mag maken dan zou ik gaarne een slaapplaats in de abdij willen accepteren.
* Arutha nam wat eten van de tafel, en ging in een rustig hoekje zitten eten. Het was nu beter om uit het zicht van de tovenaar te blijven. Diens toorn hoefde nu niet opgewekt te worden
Ik hoop dat U hier zich thuis zal voelen. Ik ben er weer vandoor, ik heb nog wat meer zaken te regelen.
Mocht er wat zijn, schroom niet te vragen.
* Dagobert loopt terug naar beneden en ziet dat Arutha rustig zit te eten.
Sorry dat ik U stoor, maar er zit me iets dwars. Heeft U enig idee wie deze man is? Ik weet het niet helemaal of hij te vertrouwen valt.
Dat kan toch niet. Het zal wel verbeelding zijn.Puc gaat naar de kamer en bedankt de abt hartelijk voor z'n gastvrijheid. Dan gaat hij aan het bureau zitten en schrijft een brief . de brief gaat in een envelop en met een simpel zegel sluit Puc de envelop.
Met een sierlijke zwaai en wat woorden laat puc een vreemde vogel verschijnen, de envelop stop hij in het zakje dat aan het lichaam van het beest hangt en hij stuurd de vogel op pad.
Dan gaat hij op het bed liggen nadenken over wat hier wel niet gaande kan zijn.
Later dan maar
Dagobert trekt zijn laarzen aan, ontdoet zich van zijn pij en hult zich in zijn cape. Zijn vertrouwde zwaard hangt hij aan zijn riem. Hij pakt de ring om zijn nek en kust het zachtjes.
Dat je me de goede weg mag wijzen, Rebel* fluistert hij. Dan loopt Dagobert naar buiten. De zon staat laag aan de hemel op deze zonnige winterdag. Het is niet al te koud en de grond is zo danig bevroren dat het plezierig loopt. Als hij achterom kijkt ziet hij dat de Abdij er goed bij staat. Een mooie rustplek in het midden van de vlakte. Dagobert verkiest het veld boven de weg en loopt zo onopgemerktmogelijk richting de rand van het bos. Daar gaat hij tegen een boom zitten en valt in gedachten.
code:* Snel Pakte Arutha als zijn spullen, en vertrok. Elders op het eiland roerden krachten zich. Krachten die tegen de valheru waren gericht. Daar moest hij heen.De magiër is niet te vertrouwen
* Dagobert denkt en denkt, het kost hem even voordat hij de oplossing heeft, maar uiteindelijk komt die er dan toch. De man die niet te vertrouwen is zal de Abdij verlaten omdat hij zich aangevallen voelt door de goede. De man met een gouden hart weet dat de waarheid boven tafel zal komen en blijft. Langzaam staat Dagobert op, hij loopt terug naar de abdij om te kijken of zijn gasten nog wat nodig hebben. Eenmaal binnen ligt er een briefje. 'De Magiër is niet te vertrouwen' Arutha had het geschreven en was vertrokken.
'De magiër is dus wel te vertrouwen' * mummelt Dagobert. Opgewekt dat hij er eindelijk achter is wat de waarheid is loopt hij weer naar buiten. Hij denkt over zijn volgende stap als er plots een wild paard aan komt rennen. Het raast voorbij en niet veel later komt er een vage verschijning achteraan. Dagobert schrikt zich rot en grijpt zijn zwaard. Zodra het zwaard uit de schede is verdwijnt de verschijning. Het paard komt tot rust en loopt op Dagobert af. Zachtjes geeft het kopjes, als een kat. Hij beseft zich dat Dagobert zijn redder was. Dagobert bekijkt het paard en besluit het verder te beschermen. Het is een prachtig stevig gebouwd paard. Licht geelachtig bruin van kleur met donkere manen en ogen. Een prachtdier. Dagobert leidt het paard naar de binnenplaats van zijn Abdij en zet een bak met eten naast de fontijn neer. 'Die red het wel zo' denkt hij. Geheel afgedwaald van zijn intentionele plannen loopt Dagobert weer naar binnen en zet een grote pot thee.
Dagobert drinkt zijn thee op en loopt dan naar boven. Puc heeft al die dagen in de gasten verblijven gezeten en zo goed als niks van zich laten horen. Dagobert loopt naar boven en zit een swak licht onder de deur vandaan komen. Zachtjes doch doordringend klopt hij aan.
"Binnem"
* Roept Hij
Goede avond mijn heer, alles nog naar wens? Ik zie U zo weinig de laatste dagen.
* Pas als Dagobert enige tijd in de kamer is begint hem wat op te vallen. De vlam de kaars is niet gelig rood zoals gebruikelijk, hij is groen. Dagobert houdt zich stil en wacht eerst op antwoord van de goede man.
Alles is nog steeds naar wens, de zaken buiten de abdij zijn voor mij niet zo belangrijk al spelen zich er wel aardige gebeurtenissen af.
* Puc maakt een gebaar met z'n vingers en een driedemensionale kaart ontvouwt zich in het midden van de kamer. Puc laat aan de abt de verschillende stromingen van macht zien die zich hebben getoont, en legt uit wat dit alles uitmaakt in het grote geheel.
Ziet u abt , dit is maar een wereld zoals zovelen. Op al de werelden heeft deze strijd zich afgespeeld, of speelt het zich af. Het is de eeuwig durende strijd tussen het "goede" en het "kwade". Voor het eilandrijk op zich is het belangrijk voor de toekomst wat hier gebeurt. Maar op het geheel gezien is het een gebeurtenis ten grote van een speldeknopje.
* Puc denkt even terug aan Midkemia waar hij zoveel familie, vrienden en bekenden is verloren.
Abt, wat vindt u van dit alles. Is het het waard om voor te strijden ?
Ja, waard is het het zeker. De rust zal weder keren. De juiste macht zal winnen. Vrienden zullen verloren gaan, vijanden het overleven, maar uit eindelijk komt alles op zijn pootjes terecht.
Hier in Zilea zullen we er weinig last van hebben. Dit is het centrum der rust, daar waar mensen komen voor meditatie en voor een goede nachtrust. De heiligen zullen ons beschermen.
Zoals U al zei, het is een conflict ter groote van een speldenknop, een storm in een glas water. Zolang de krijgers zich binnen de grenzen van het slagveld begeven is er niks aan de hand. Ik heb vertrouwen in de situatie.
Of het goede zal overwinnen is nog maar de vraag, maar ook als het slechte wint gaat het leven door en hebben we een waardevolle les geleerd.
Wie er ook zal winnen, het is een waardevolle les. Alleen tegen welke prijs. Ik kan en mag me er nu niet mee bemoeien. Het zou te gevaarlijk zijn om de macht van de oude magie hier zomaar los te laten. Ik hoop alleen dat bijde groepering beseffen wat ze aan het doen zijn.
Het zou niet erg slim zijn om een portal open te laten naar de 7e cirkel , Dat is een beetje slordig en wordt een beetje een dure prijs voor de overlevenden. Dus hopelijk laten ze de portal dicht.
Een goede vriend en akelig klein mannetje zit bij de verdedigende partij om een oogje in het zijl te houden, al doet hij niet veel. Maar je weet wel wie ik bedoel 
Wij van het conclaaf der schaduwen houden ons nog steeds afzijdig in dit conflict.
* Puc gebaart wat en er verschijnt een kleine tafel met wat drank en kleine hapjes
Tast toe waarde abt , we hebben alle tijd en deze abdij zal ten alle tijden veilig zijn. Het is neurtrale heilige grond en alle partijen houden zich daar aan.
* Wat ongemakkelijk kijkt Dagobert naar de hapjes. Hij pakt er een op en kijkt er naar. Het lijkt alsof het echt is. Hij staat er versteld van. Hij proeft er van. De smaak lijkt normaal, het is echt. Dagobert kan het maar niet geloven.
Hoe doet U dat?
* Dagobert pakt een drankje en luisterd naar de uitleg van Puc.
* Puc heeft die vraag al een hele tijd niet meer gehoord.
Nou kijk, magie is eigenlijk niets anders dan een wens die uitgevoerd wordt voor jou door de god of goden die je steunt en of aanbidt. Er zijn magiers die beweren dat magie niet bestaat en alles een truukje noemen.
Maar in feite, wens ik gewoon een tafel met wat hapjes en drankjes en de ouden goden voldoen mijn verzoek. In ruil ben ik eigenlijk een soort van pion in hun eeuwigdurende de schaakspel.
Eigenlijk is het godslastering maar de goden doen niets anders dan spelletjes spelen. en "Goed" is de ene kant en "Kwaad" de andere. En tja de mensen zijn de pionnen in de spelen.
Nou zijn er ook magiers die bv hun spullen op bergen in een tijdsscheuring, een stukje ruimte dat oneindig groot is maar zich gewoon buiten de tijd en ruimte bevind. Die dragen zeg maar de toegang tot hun kelder met zich mee, in plaats dat het onder hun huis ligt.
* Puc hoopt dat de Abt wat met deze korte uitleg kan en nodigt hem uit om er rustig bij te gaan zitten onder het genot van een glas goede wijn.
Boeiend, ik heb veel gelezen over magie en lichte 'trucje' lukken nog wel eens. Maar ik ben nooit in staat geweest iets te laten verschijnen vanuit het niets. Fascinerend.
* Dagobert neemt nog een hapje en loopt dan de kamer uit.
Ik ben er zo weer
* Even later komt Dagobert terug de kamer in met zijn staf. Voorzichtig zwaait hij wat in de rondte en plots zweeft zijn wijnglas naar zijn hand. Zweet verschijnt op zijn voorhoofd. Hij heeft het duidelijk zwaar. Vlak voordat hi jhet glas kan vast pakken valt het naar de grond, maar net op tijd grijpt Puc in. Met een simpele handeling laat hij het glas rustig op de rond landen.
Euh, tja, dat is zover ik kom.
* Dagobert kijkt wat beschamend in de rondte en neemt nog een slok wijn.
Beste abt, je wil het te graag, je moet je laten leiden door de god of goden waar je in gelooft.
Als het kanaal er eenmaal is , het moet wel gevormt worden eerst, dan gaat het vanzelf. Maar als er geen geloof is dan werkt het niet.
Het zelfde werkt met de vlammen.
* Puc kijkt naar de kaarsen en laat ze achter eenvolgens groen blauw, rood, paars en normaal geel/oranje branden.
Ziet u , maar alle truukjes ten spijt er gaat niets boven een ouderwetse met de hand gemaakt maaltijd hoor. En misbruik van de "macht" wordt door de "goede" goden gestraft. Mensen kunnen er gek van worden.
Waarom gebruikt u eigenlijk de staf als u wilt toveren ? Is het een aangepaste staf ?
* Dagobert pakt de staf en bekijkt hem eens goed. Het is een mooi versierde houtenstaf met een metalen knop en punt. Niks speciaals, gewoon een wandelstok. Dagobert legt de staf weer neer en sipt aan zijn wijn.
Ja, eigenlijk is er dus niet echt een reden voor.
|
|
