Tijdens zijn zwerftocht komt Dagobert op een open weide. Een geleig gras groeit en de okeren koren worden versierd met vrolijke rode, paarse en blauw bloemen op hun prachtige groene stengels. De weide is omringt door een bos. Het vrolijke gekweeter van vogels klinkt. Een konijntje schiet weg voordat Dagobert te dicht bij komt. Dit lijkt een goede plek. Het lijkt in rust hier.
Dagobert besluit dat dit zijn nieuwe thuis wordt. Hij vindt het mooi hier, hij heeft het naar zijn zin. Hier kan hij vertoeven. Het enige dat hij nodig heeft is beschutting. De keuze is niet moeilijk. De gastvrije gevoelens uit zijn jongere jaren zijn er nog altijd. Maar ook de kwaliteits alcohol kan natuurlijk niet ontbreken in het eeuwige evenwicht. De gelige kalksteen die zich hier in de grond bevind is uitermate geschikt voorn het bouwen van een Abdij.
Het bouwen van het machtige bouwwerk vordert gestaag en na enkele weken Staat er een prachtig gebouw. Ook de toegangspoort heeft zijn uiteindelijke fase bereikt. Alleen de binnenplaats en de achtergelegen tuinen zijn nog niet gereed. Boven de poort hangt een bord.
'Wees welkom Reiziger', mommelt Dagobert. Dat klinkt als een goede lijfspreuk. Tevreden kijkt hij naar zijn bouwwerk. Het bestaat uit twee lagen. De hoge begane grond heeft alles wat Dagobert zelf nodig heeft. Een slaapvertrek met aanegbouwde badkamer, een keuken, de brouwerij, een ruime zitkamer met openhaard, een studie ruimte met een klein vertrek eraanvast wat ooit de bibliotheek zal moeten worden, twee extra kamers voor het geval er wat nodig is en een schattige klein kapelletje. De verdieping erboven bevat een zestal gastenverblijven. Zes aparte slaapkamers met elk een eigen badkamer. Ook op de eerste verdieping bevinden zich een keukentje en een zitkamer. Onder de Abdij is een enorme kelder voor de opslag.
Dagobert trek de grote deuren van de poort achter zich dicht. Hij kijkt om zich heen op de binnenplaats. Het gezellig gekletter va neen fontijn klinkt in de stilte. "Daar komt een schuurtje, achter die deur de tuin en daar een stal voor de paarden." denkt hij in zichzelf.
Hij geniet van de gedachtes. Het ziet er prachtig uit. Hij loopt naar binnen en pakt een lijst van zijn studietafel. Een prachtig wapen pronkt in de lijst.
Hij loopt verder en geniet van de rust. Loop naar de zitkamer en doet de terrasdeuren open. Hij loopt naar de hoek van het terras. Hier komt een vlaggemast, bedenkt hij zich. In zijn gedachten ziet hij de vlag al hangen.
Nog enkele weken en het ziet er voltooid uit. Met een gerust hard loopt Dagobert naar zijn slaapkamer en kruipt in zijn heerlijk grote zachte bed.
"Zilea, ik hou van jou" fluisterd hij tegen zichzelf.
Terwijl Dagobert langzaam wegdommeld gaat het gezellige gekletter van de fontijn door. De vogels zijn ondertussen al lang in hun nestjes.
Na de middag monteerd Dagobert de vlaggemast en hijst de vlag.
Af! zucht hij. Dagobert pakt een paar stukken papier, neemt ze onder zijn arm en loopt richting het dorp.
* Dagobert duikt z'n bed in. Het is al laat. Morgen is er weer een dag.
Hee Deegoburt! Long time man, is dit your place?
Ik ken hier really bijna nobody meer!
Hows life en wat zit er onder the kurk?
Proost!
Tis Frans, Terres de Plateau 1999.
Going goed hier hoor! K leef nog en heb mijn eigen housje.
Met you dan?
Heb you nog what wine for mij? What is dit voor resort: soort van healh-hotel, een kuuroord or so? Where zijn your klanten?
Nee, het is mijn huis. Hier leef ik, iedereen is welkom. Maar het is geen kuuroord, geen rustpaleis of wat dan ook.
Bai the wee, klanten heb ik niet. Gasten zouden het dan nog altijd zijn/
* Dagobert neemt zelf ook nog een glas wijn.
Oh by the way "proost" as we seggen here on the oude Eiland.
Gast zijn welkom, het is idd meer een pension. Een plek om een stukje rust te vinden. Idd, ik zal altijd gastvrij blijven
* Dagobert schenkt de glazen bij
Die vlag is omdat ik het mooi vind Geeft een stukje status he
* Toen hij wakker werd zag de inmiddels wat verwilderd uitziende man allerlei posters hangen. Hij is de aanwijzingen gevolgt in de hoop dat daar mensen zijn die hem verder kunnen helpen. Vertellen wie hij is bijvoorbeeld.
Eh, gegroet, ik ben... euh, dat weet ik dus niet. Hoi dan maar, het is hier wel gezellig
quote:
Op woensdag 4 december 2002 03:32 schreef TARAraboemdijee het volgende:
Palais des Merles (voormalige Ranjapaleis)* Toen hij wakker werd zag de inmiddels wat verwilderd uitziende man allerlei posters hangen. Hij is de aanwijzingen gevolgt in de hoop dat daar mensen zijn die hem verder kunnen helpen. Vertellen wie hij is bijvoorbeeld.
Eh, gegroet, ik ben... euh, dat weet ik dus niet. Hoi dan maar, het is hier wel gezellig
O sorry I was for a moment in slaap fallen.
Jee, Where ben I
Hi Tara hoe's the leven?
Lang you niet gezien!
* Ze loopt naar de tafel, neemt een slok wijn, gorgelt en slikt het door bij wijze van ochtendritueel.
You ook een glas?
Goed geslapen Loerka?
Ej, Tara! Welkom! Hoe staat het leven?
Tijd voor wijn?
Dankje Dagobert, hoe het met m'n leven staat? Ik heb geen flauw idee. Vertel jij het anders eens, het enige wat ik nu weet is mijn naam.
En ja, doe maar een glaasje, ik denk wel dat ik wijn lust.
met mij staat het leven goed, ik heb het weer op de baan en heb het lekker rustig. Ik heb van jou niet veel meer gehoord sinds je jezelf tot prins kroonde. Pluisje beschouwd zichzelf nog steeds prinses, maar zij is vertrokken, zo gaan de verhalen.
Oh? Ik ben ene prins? Dat verklaart waarom ik wakker werd in dat paleis! En wie is die Plsuiej precies? Zijn we familie dan? Als we ons beiden prins/prinses noemen.
Pluisje je opvolger die je van de troon dacht te hebben gestoten.
Te veel gedronken misschien? Vergiftigd? Ik weet het niet.
Ja, dat heb je allemaal gedaan. Maar als je het nu zelf ookal niet meer weet kan je je denkik wel Pirns-af beschouwen.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |