Artikel over Wim Kok in VK

quote:

Op zaterdag 14 mei 2016 21:28 schreef eriksd het volgende:

[..]

Inderdaad, het land ligt in puin.

quote:

Op zaterdag 14 mei 2016 20:54 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

Volgens mij is dit net nu de narrow-minded gedachtegang waar Ryan3 op doelt (wat bij draagt aan een naargeestige en bedrukte sfeer in het land).

[..]

quote:

Op zaterdag 14 mei 2016 22:19 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Direct de gordijnen in gaan als iemand een grapje maakt....

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 23:14 schreef Ryan3 het volgende:

[..]

Het land is iig tov de jaren 1994-2002 niet beter af.
Er heerst een nare sfeer.

Daarom werd ik ook geëmotioneerd, we kunnen in dit land zoveel beter. Ben ik echt van overtuigd. We behoren wel tot de betere landen in de wereld.

quote:

Op zaterdag 8 augustus 2015 17:20 schreef Klopkoek het volgende:
Er staat in het magazine gedeelte van de Volkskrant wel een leuk artikeltje over het geluks- en gelijkheidsparadijs Denemarken. Ook hoe Britse elite-moedertjes zich erover beklagen dat hun zoon naar dezelfde creche moet als die van de busschauffeur enz. Sommige schaduwkanten, dat in de betere buurten afgunst en nijd regeren (tegenover elkaar, tegen buitenlanders) worden even benoemd. Waar het allemaal uiteindelijk op neer komt is: de 10% en 5% rijkste Denen zijn vrijwel even gelukkig als de 10% rijkste Amerikanen en Britten, daar zit een insignificant verschil tussen, maar de 30% armste Denen zijn vele malen gelukkiger dan hun 'soortgenoten' elders.
Ook frappant: er zijn onderzoeken gedaan waar in hoofdsteden van Europa tien portemonnees per hoofdstad werden achtergelaten. Inclusief een boel geld en identiteitskaart. Enkel in Oslo en Kopenhagen kwamen ze alle 10 netjes terug. In andere hoofsteden niet. Verassing.

twitter:

volkskrant twitterde op zondag 09-08-2015 om 17:54:15 Waarom scoort Denemarken altijd zo hoog op de geluksladder? http://t.co/Okd5oOeeyQ http://t.co/9eJapg26gG reageer retweet

quote:

Denemarken: waar gezelligheid hygge heet

Olaf Tempelman op zoek naar geluk in Scandinavië

ARTIKELNederland scoort hoog op de geluksladder, maar Denemarken scoort steevast het hoogst. Wat doen ze daar beter? Olaf Tempelman kreeg, op zoek naar het aardse paradijs, lessen in geluk van inwoners, activisten en onderzoekers.

Door: Olaf Tempelman 8 augustus 2015, 02:00

Tien minuten ten zuiden van Breda kan een mens zich in een andere wereld wanen. Rijd acht uur noordwaarts en een cultuurschok blijft uit. Er bestaat een land waar de fietspaden even degelijk zijn, de tuinen even aangeharkt, de motregens even striemend, de mannen even ongalant, de vrouwen even robuust en de communicatie even onverbloemd. Gezelligheid heet er hygge. Als we het smørrebrød, de kleine zeemeermin, de pijprokers, de helmen op de fiets en de ø, de æ en de å er even buiten laten, is er geen land ter wereld dat zo op Nederland lijkt als Denemarken.

Juist daarom kan het steken dat ze er gelukkiger zijn. Sterker: met grote regelmaat wordt wetenschappelijk aangetoond dat Denemarken het gelukkigste land ter wereld is. Nederland doet het in die onderzoeken niet slecht, vaak staat het in de topvijf. Maar wat Duitsland en Argentinië zijn als het gaat om voetbal, dat is Denemarken als het gaat om geluk: net die cruciale fractie beter.

Geluk is, kun je betogen, nog belangrijker dan voetbal. Dat ik Deens geluk meer wantrouwde dan Argentijnse balkunstenaars, had allereerst te maken met een Deense vriendin van ons, Luise, die naar Schotland is geëmigreerd omdat ze Denemarken een bekrompen oord vindt. Ze groeide op in het Deense Beverly Hills, Rungsted. Wie van niets weet, ziet daar vriendelijke villa's aan de prachtige Oostzee. Wij weten dat achter de muren daarvan afgunst en snobisme koning en koningin zijn, dat de huwelijken er wankelen en dat de vele jacuzzi's niemand gelukkig maken.

THE ALMOST NEARLY PERFECT PEOPLE
Elke prachtplek brengt een paar ondankbare mensen voort. Hád ik gezegd zonder The Almost Nearly Perfect People. In deze bestseller schetst de Brit Michael Booth geen vleiend beeld van het gelukkigste land. Als Denen de gelukkigste mensen op aarde zijn, stelt hij, 'dan doen ze verdomd goed hun best om dat te verbergen'. Hoe Booths huwelijk met een Deense de publicatie kon overleven, vragen lezers zich af na een litanie over 'afgrijselijk weer', 'belachelijke belastingen', 'afstotende ongemanierdheid' en - waar kennen we het van - wantrouwen tegen mensen die hun hoofd boven het maaiveld uitsteken. Tijdens een uitstapje met het gezin naar Legoland moet Booth zich bedwingen niet uit pure smørrebrød-haat als een dinosaurus op de legoversie van Kopenhagen in te trappen.

Britten kunnen excentriek zijn. Wat ik me vaak afvroeg: hoe kan een land het gelukkigste ter wereld zijn als er zoveel sinistere films en series vandaan komen? Je kijkt naar iets Deens en je ziet twee echtelieden zwijgend tegenover elkaar zitten in een mooi houten buitenhuis. In de volgende scène hakt de vrouw met een bijl op de man in, onderwijl kreten slakend met øø's, ææ's en åå's.

Meik Wiking, de jonge wetenschapper die leiding geeft aan het Institut for Lykkeforskning, Deens voor Geluksonderzoek, kan hartelijk om die constatering lachen. 'Ik kom geregeld in Latijns-Amerikaanse landen met enorme misdaadcijfers. Kijk je 's avonds op je hotelkamer naar de tv, dan zie je op alle kanalen geluk en harmonie. Als er op straat angst heerst, wil je graag even ontsnappen naar een gelukkige wereld. Hier in Noord-Europa is er zo'n overdosis veiligheid dat de amusementsindustrie is gaan inspelen op de behoefte aan duisternis en gevaar.'

HERKENBAAR
Veiligheid is een van de acht factoren die de onderzoekers van Lykkeforskning cruciaal achten voor de hoge Deense geluksscores. De andere zeven: vertrouwen, welvaart, vrijheid, werk, democratie, burgerdom, evenwicht. 'Het meeste is bij jullie hetzelfde', zegt Wiking. In elk geval herkenbaar: de locatie waar we op verzoek van de gelukswetenschapper hebben afgesproken. Niet op het Lykkeforskningkantoor, maar op een plek waar we Deens geluk 'in het echt' kunnen zien, een terras aan het Sankt Hans Torv waar Kopenhagers massaal aan het bier zijn gegaan nu de zon heel even schijnt.

Waar komt dat 'extra Deense geluk' ten opzichte van Nederland vandaan? Wiking drukt zich behoedzaam uit. Het kan hem zitten in een wat sterker gemeenschapsgevoel, wat meer kleinschaligheid, meer ruimte ook: vijf miljoen in plaats van zeventien op eenzelfde stuk land, het scheelt. Een in Kopenhagen wonende Nederlander zegt het als volgt: 'Als je bij mooi weer niet meteen uren in de file naar het strand staat, erger je je een stuk minder aan je medemens.'

Deens geluk, zegt Meik Wiking, 'heeft natuurlijk ook te maken met de Deense verzorgingsstaat'. Die is van oudsher royaler geproportioneerd dan de Nederlandse en de afgelopen vijftien jaar minder uitgekleed. 'Het gevoel dat niet alles afhangt van winnen of verliezen, dat er een goed vangnet is alsje valt, dat blijkt in vrijwel elk onderzoek belangrijk voor geluk. Het is opvallend dat Europese verzorgingsstaten zo onder vuur liggen: ze komen steevast het beste uit geluksonderzoek.'

'EEN GOEDE BALANS'

Inkomensverschillen zijn in gelukkige landen klein, werkweken kort. Wiking spreekt van 'een goede balans' tussen arbeid en vrije tijd. Wat heb je aan al je welvaart als je, zoals in de VS, tot je dood bezig bent met werken? Dan ga je 'rijk dood'.

Dragør is een schilderachtig vissersplaatsje waar je Zweden aan de overkant van het water kunt zien liggen. In de haven komen vrouwen met rood aangelopen hoofden terug van de dagelijkse ochtendduik in de Oostzee. Zoals zoveel inwoners van een land waar de zee nergens verder dan vijftig kilometer weg is, bezitten die van Dragør boten waarmee ze gaan vissen - niet voor hun levensonderhoud, zoals overal ten zuiden van Turijn: voor hun plezier.

Noem Steen en Katrine Nielsen gerust een gelukkig echtpaar uit Dragør. Op weg naar hun boot lopen we tussen havenschuurtjes waar de mensen hun hengels, netten en bootspullen bewaren. Je vroeg naar een plek waar je Deens geluk kunt zien, zeggen Steen en Katrine, dit is er zo een. Skurbyen, 'schuurtjesdorp', noemen ze het hier. Als mensen terugkomen van het water, dan worden hier vissen gerookt, dan staat iedereen te kletsen en is het hier een en al hygge.

Voordat we naar de haven liepen, sloten Steen en Katrine de deur van hun schitterende 18de-eeuwse huis in de autovrije binnenstad niet af: niet nodig. Let op straat op al die kinderwagens die moeders, met kind en al, onbewaakt voor de winkels achterlaten. Doen ze ook in Kopenhagen. In een onderzoek werden tien portemonnees met identiteitskaarten rondgestrooid in Europese hoofdsteden. Alleen in Kopenhagen en Oslo kwamen ze allemaal terug.

Aan tafel in de knusse woonkamer met lage eikenhouten balken hoeft Katrine Nielsen niet lang na te denken welke van Wikings acht factoren zij het belangrijkst vindt voor Deens geluk: vertrouwen. 'Dat is ook de reden dat Denen geen moeite hebben met hoge belastingen. Ze vertrouwen erop dat het geld goed wordt besteed.' Nee, mensen uit de Angelsaksische wereld begrijpen dat niet. Bij Michael Booth lees je klaagzangen over 'socialistische Deense dienstverlening'. Britse vrouwen in Kopenhagen hebben er moeite mee dat ze samen met de vrouw van de buschauffeur op zwangerschapsgym moeten, en dat ze hun kind niet met wat extra geld snel op een crèche voor beterverdienenden geplaatst krijgen. Gelijke Denen, gelijke kappen.

Denen, zegt Katrine Nielsen, zijn sterk betrokken bij het bestuur van hun land. De democratie is direct en kleinschalig. De burgemeesters die Denen kiezen, die kennen ze vaak persoonlijk. 'Zie je dat in het centrum van Dragør helemaal geen hoogbouw staat? Dat hebben we tegengehouden.'

INVLOED UITOEFENEN
Noem het behoudzucht van lokale gemeenschappen, noem het argwaan tegen rendementsdenken: typisch is dat langs het Deense spoor veel 19de-eeuwse treinstations nog overeind staan. Denen, zegt een lang in Kopenhagen wonende Nederlander, 'voelen dat ze invloed hebben op hun land. En ze doen meer moeite om tradities in stand te houden, ook in de familiesfeer en op feestdagen. Nederland is meer van 'lekker makkelijk' - dat leidt ook makkelijk tot vervlakking.'

Rasmus Helveg Petersen, de boomlange Deense minister van Klimaat en Energie (inmiddels demissionair), vraagt of hij een selfie met mij mag maken. Ik vertel Petersen dat ik niet eerder voor een selfie werd gevraagd door een minister die jeans draagt.

Het bureau van de minister staat in een eenvoudige kamer met uitzicht op de 17de-eeuwse Kopenhaagse haven. Hoe beter de democratie, hoe soberder behuisd, zeggen ze. Waar bewindslieden in paleizen met gouden kranen zetelen, is het voor gewone mensen vaak niet pluis. In zijn eenvoudige kamer serveert Petersen, afkomstig uit een partij die lijkt op D66 maar veel ouder is, visballetjes. Uit 'de acht Deense geluksfactoren' kiest ook hij 'vertrouwen' als belangrijkste. 'Vertrouwen is het cement van een samenleving. Voorbeeld: in een paar jaar tijd is meer dan 30 procent van de Denen biologische melk gaan drinken. In Italië had dat nooit gekund, daar hadden ze gedacht: 'er zit iets achter, ze proberen ons op te lichten'. Denemarken is ook koploper als het gaat om milieuvriendelijke energie. Vroeger kende de buitenwereld ons van spek en porno, tegenwoordig van windenergie en biologische landbouw.'

Pardon: méér dan van windenergie kent de buitenwereld Denemarken tegenwoordig toch van dingen die juist niet met vertrouwen te maken hebben? Bijvoorbeeld van wantrouwen tegen Brussel en de euro . Of: van de Dansk Folkeparti, Europa's eerste 'postmoderne' anti-immigratiepartij. Die partij stond aan de wieg van het strengste immigratiebeleid van Europa en diende als voorbeeld voor een Nederlandse politicus: zonder die o zo succesvolle DF geen PVV. Bij intern vertrouwen hoort wantrouwen tegen het externe, twee kanten van één medaille, toch?

EUROSCEPSIS

'Dat hoeft helemaal niet', zegt Petersen glimlachend. 'Wat betreft de euroscepsis: Denemarken is economisch succesvoller dan ooit dankzij de eurozone, en de meeste mensen weten dat. Vroeger was de Deense kroon net als de gulden gekoppeld aan de Duitse mark, nu aan de euro. Schrijf dat op voor Nederlanders die denken dat Denemarken zo succesvol is omdat het de euro niet heeft: de kroon heeft alleen maar een sentimentele functie.'

'Wat betreft de Folkeparti: de komst van multiculturele samenlevingen was voor veel Europeanen een schok, niet alleen voor Denen. Het is een fait accompli, mensen zullen eraan wennen. Waarom Denen als eersten hun stekels opzetten? Een kleine gemeenschap voelt zich snel bedreigd. En Denen kennen geen traditie van politieke correctheid. Ze zeggen wat ze vinden, onverbloemd en recht in je gezicht. De Folkeparti, de Mohammedcartoons, de giraf Marius... je ziet steeds hetzelfde.'

Giraffe Marius: zijn geschiedenis moet je kennen als je Denemarken wilt begrijpen, zegt Petersen. Deze gezonde giraf werd in de dierentuin van Kopenhagen ten overstaan van jonge kinderen afgemaakt om inteelt in de giraffenfamilie te voorkomen, en vervolgens aan de leeuwen gevoerd. Overal in Europa werd geschokt gereageerd.

Een woordvoerder van de dierentuin verklaarde: 'Ik ben trots omdat we kinderen een enorm inzicht hebben gegeven in de anatomie van een giraf.'

Op de auto van Luise, onze Deens vriendin die naar Schotland emigreerde, zit een sticker: Foreigners, don't leave us alone with the Danes! Michael Booth wordt in het gelukkigste land ter wereld een combinatie van grofheid en conformisme gewaar. Opvallend voor buitenstaanders is de uniformiteit van Deense interieurs, in de hand gewerkt door de alomtegenwoordigheid van objecten van dezelfde 20ste-eeuwse Deense designers. Wie op 55 graden noorderbreedte tussen de Noordzee en de Oostzee woont, die heeft stoelen van Børge Mogensen en lampen van Arne Jacobsen - het is een wet die zich bijna kan meten met die van de zwaartekracht.

Hechte kuddes brengen zwarte schapen voort. Toeval of niet, een opvallend aantal bekende Deense films handelt over individuen die de hechte gemeenschap tegen zich in het harnas jagen. In Festen van Thomas Vinterberg richt de woede van het collectief zich op de zoon die de hygge op het familiefeest verpest door de incest van papa wereldkundig te maken. In Jagten maakt de gemeenschap jacht op een kleuterleider die ze ten onrechte van kindermisbruik beschuldigt. De zwarte schapen van Lars von Trier vergaat het doorgaans nog veel slechter.

Denen, zegt Michala Clante Bendixen, hoofd van de hulporganisatie Refugees Welcome, lijken soms meer een stam dan een natie. 'Tot een stam treed je lastig toe en uit een stam word je hard verstoten.' Bendixen is een van de oprichters van het Trampolinehuset, het trampolinehuis. Hier, aan de Thoraveg in een buitenwijk van Kopenhagen, ben je lichtjaren verwijderd van de grachten in het centrum en de haven van Dragør - hier staat sociale woningbouw uit de jaren zeventig, vaak met bewoners van niet-Deense origine. Bendixen: 'Tot ver in de jaren negentig had Denemarken een ruimhartig asielbeleid, maar er werd niets aan integratie gedaan.'

VAKCURSUSSEN EN DEENS LEREN
Het Trampolinehuis is er om vreemdelingen te helpen 'de sprong' naar de Deense maatschappij te maken. 'Denemarken is een lastig land voor wie er niet vandaan komt, niet eens zozeer vanwege racisme, als wel vanwege de met regels en eisen dichtgetimmerde arbeidsmarkt.' Veel vluchtelingen zeggen tegen Bendixen: ik pak alle soorten werk aan, laat mij maar wc's schoonmaken. Makkelijker gezegd dan gedaan. Om wc's schoon te maken of vuilnis op te halen, moet je eerst Deens leren en daarna allerlei vakcursussen volgen.

Het Trampolinehuis probeert nóg een vacuüm te vullen: er zijn nauwelijks plekken waar Denen en asielzoekers elkaar kunnen treffen. 'De Deense gemeenschap is gesloten, het leven speelt zich binnenshuis af. De meeste vluchtelingen komen uit landen waar ze buiten op straat contacten leggen. Vergeet dat maar in het Deense klimaat.' In het Trampolinehuis kunnen nieuwkomers Deense lessen volgen en echte Denen leren kennen. Denen kunnen er gratis hun haar laten knippen bij een Syrische kapper en hun broeken laten verstellen bij een Afghaanse kleermaker.

Wie hier naar de verhalen van vluchtelingen luistert, bijvoorbeeld die van Agoub uit Damascus of Isam uit Khartoem, hoort dat ze in Kopenhagen bleven steken op weg naar Zweden, alom bekend om zijn ruimhartige asielbeleid. Agoub en Isam hebben inmiddels in Denemarken politiek asiel gekregen, echter: toen ze bij een controle door de Deense politie werden ingerekend, dachten ze dat alles verloren was. Toen ze aan hun lange reis naar het noorden begonnen, wisten ze één ding zeker: dat ze het nooit en te nimmer in Denemarken moesten proberen. Noem dat imago de trots van de Folkeparti.

'Ik ben vijftien jaar geleden met Refugees Welcome begonnen uit afschuw en schaamte over wat Pia Kjærsgaard en haar Folkeparti allemaal aanrichtten', zegt Bendixen. 'Bij landelijke verkiezingen heeft nooit meer dan 14 procent van de Denen op ze gestemd. Maar ze wisten het asielbeleid 180 graden te draaien en het aanzien van Denemarken te bezoedelen. Ik denk dat ik dat het ergste vond: hun annexatie van de Deense identiteit, alsof Pia Kjærsgaard Denemarken zou zijn. Ik ben net zo goed Denemarken! Dat zou ik willen zeggen tegen Nederlandse lezers: laat je Nederland niet afpakken door Wilders.

GELUKKIG EN SUCCESVOL
'Mensen in mijn omgeving durfden niet meer de Deense vlag uit te hangen. Waarom niet? Het Trampolinehuis is bij uitstek Deens. Denemarken is een gelukkig en succesvol land omdat het egalitair is, mensen zijn hier écht gelijk, niet alleen op papier. We doen niet aan voorkeursbehandelingen en privileges. Waarom dan een muur om je land zetten uit angst dat anderen er met je verworvenheden vandoor gaan? De scheidslijn tussen wantrouwen tegen de buitenwereld en gebrek aan geloof in je eigen kracht is dun.'

Het gelukkigste land ter wereld: een klein schiereiland dat zijn verworvenheden afschermt. Noem dat een interessante overeenkomst met beroemde ideale samenlevingen. Van het Utopia van Thomas Moore en het Nieuwe Atlantis van Francis Bacon tot het Eiland van Aldous Huxley en het Ecotopia van Ernest Callenbach: ideale samenlevingen zijn steevast ófwel eilanden ófwel plekken die anderszins, met muren en bewakers, stevig tegen een minder ideale buitenwereld worden beschermd. Prachtplekken midden in de wereld waar de deuren wijd openstaan, die vonden utopisten nog niet uit.

Rasmus Helveg Petersen moet hard lachen: 'Al die utopieën zijn fictie, nietwaar? Denemarken is non-fictie! Het ligt midden in de wereld en is compleet afhankelijk van de wereld. En het mooie is: het heeft de wereld veel te bieden.'

Variaties op die laatste zin werden uitgesproken door alle voor dit stuk geïnterviewde Denen. Michala Clara Bendixen zegt: 'Je hebt mensen die Denemarken tegen de wereld willen beschermen. Ik hoor bij mensen die de wereld graag wat Deenser maken.'

Geluksonderzoeker Meik Wiking: 'In Denemarken vallen dingen te leren waar andere landen hun voordeel mee kunnen meedoen. Het is mooier die kennis te verspreiden dan voor jezelf te houden - dat is het doel van het Instituut voor Geluksonderzoek.' Zo spreken inwoners van een gelukkig land, zou je bijna zeggen. In Togo, nummer 158 in de World Happiness Index van 2015, hebben ze nog geen Institut for Lykkeforskning.

------------

Deens arbeidsethos

Zitten een Italiaan, een Fransman en een Deen in een Italiaanse bar. 'Dat de poten van onze barkrukken zo kort lijken', zegt de Italiaan, 'komt niet doordat ze zo kort zijn, maar doordat Italiaanse vrouwen zulke lange benen hebben.' Zegt de Fransman: 'Dat ik met mijn handen de tailles van mijn maîtresses kan omvatten, komt niet doordat ik zulke grote handen heb, maar doordat Franse vrouwen zulke slanke tailles hebben.' Zegt de Deen: 'Als ik 's ochtends naar mijn werk ga, geef ik de vrouw een fijne klap op de kont. Als ik weer thuiskom, zie ik de afdruk van mijn hand nog zitten. Dat komt niet doordat Deense vrouwen zulke dikke konten hebben, maar doordat we lekker kort werken.'

Deens geluk

In 2012, 2013 en 2014 kwam Denemarken als beste uit de bus in het World Happiness Report van de Verenigde Naties. Het land eindigde ook als eerste in de Satisfaction With Life Index en heeft al jaren de beste cijfers in de World Database of Happiness.

Geluksonderzoekers zien een grote maatschappelijke betrokkenheid bij Denen, en weinig politiek cynisme. Ze doen veel vrijwilligerswerk en zijn nog ouderwets vaak lid van politieke partijen en vakbonden. Bij verkiezingen zijn opkomstpercentages van 88 procent heel gewoon.

Geluksprofessor Meik Wiking: 'Er is geen enkel verschil tussen het geluk van de rijkste 10 procent van de Denen en van de Amerikanen. Er is véél verschil tussen het geluk van de armste 30 procent. Mensen die hun leven in de VS een 2 geven, die geven het hier een 7.'

quote:

Zweden is hoe Nederland was: progressief, blik op de wereld gericht. Een echte troefkaart hebben we niet meer. We hebben een probleem.

quote:

“Er zijn partijen die er belang bij
hebben de overheidsbijdrage te bagatelliseren.
Kijk naar de strijd die
president Obama moest voeren om
de gezondheidszorg te hervormen.
Zijn regering werd bemoeizucht
verweten. Belachelijk, als je bedenkt
hoeveel geld de Amerikaanse overheid
via de National Institutes of Health
(NIH) spendeert aan onderzoek
naar nieuwe medicijnen en biotech.
Jaarlijks 32 miljard dollar. 75 procent
van de radicaal nieuwe medicijnen
wordt ontwikkeld door de NIH.
Dat is geen bemoeizucht, dat is innovatie
creëren!
“Alleen: dat weten mensen in de
VS niet, en in Europa al helemaal
niet, want de VS verkopen zichzelf
als marktmodel. Ik probeer het echte
verhaal te vertellen en argumenten
te geven die tonen dat bijvoorbeeld
Silicon Valley, maar trouwens
ook recente economische successen
in China, Singapore, Zuid-Korea of
Brazilië, het resultaat zijn van enorme
directe en indirecte overheidsinvesteringen
in innovatie.”

quote:

Professor Banerjee suggests the spread of welfare aversion around the world might be an American confection. “Many governments have economic advisers with degrees from the United States who share the same ideology,” he said. “Ideology is much more pervasive than the facts.”

quote:

Op zondag 15 mei 2016 11:47 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

Ik zag geen smilies, PI of iets anders dat op een grap moet wijzen. Zou niet de eerste keer zijn dat je iets veel te duur vindt. Zeker als het de PO betreft.

quote:

Het land achter de dijk heeft meer te bieden en verandert zienderogen, zegt Coates. ,,In de vijf jaar dat ik er woon, heb ik het zien gebeuren. De economische crisis heeft overheidsdiensten aangetast en ook de manier waarop mensen tegen de politiek aankijken is snel veranderd. De vluchtelingencrisis laat nu de grenzen van tolerantie zien. Nederland is niet meer wat het wilde zijn."

Ironisch is volgens Coates de timing van dat alles. Want juist nu, in een tijd waarin landen als de Verenigde Staten en Groot-Brittannië Nederland gaan navolgen als het gaat over homorechten, cannabis en euthanasie, gaat het gidsland zelf zijn geprezen liberale wetgeving omkeren.

,,Er gaat een schok door het land, omdat Nederland tot het jaar 2000 zo'n welvarend land was, waar de grote problemen eigenlijk aan voorbijgingen. Olie- en gasinkomsten financierden de welvaart. Nu is dat minder en is er die harde confrontatie met de complicaties van immigratie, klimaatverandering en economische crisis. En dat allemaal tegelijk."

quote:

,,Er gaat een schok door het land, omdat Nederland tot het jaar 2000 zo'n welvarend land was, waar de grote problemen eigenlijk aan voorbijgingen. Olie- en gasinkomsten financierden de welvaart.

quote:

Op zondag 22 mei 2016 08:49 schreef Weltschmerz het volgende:

[..]

Even wat neoliberale propaganda tussendoor.

quote:

Op zaterdag 21 mei 2016 20:15 schreef Klopkoek het volgende:
http://www.joop.nl/opinie(...)als-je-zijlstra-hebt

Hans Dijkstal draait zich om in zijn praalgraf.

quote:

Op zaterdag 21 mei 2016 20:15 schreef Klopkoek het volgende:
http://www.joop.nl/opinie(...)als-je-zijlstra-hebt

Hans Dijkstal draait zich om in zijn praalgraf.

quote:

Op zondag 22 mei 2016 16:52 schreef Kaas- het volgende:

[..]

Zowaar een goed artikel op Joop.

quote:

Op zondag 22 mei 2016 16:52 schreef Kaas- het volgende:

[..]

Zowaar een goed artikel op Joop.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 21:07 schreef skrn het volgende:

[..]



Dat kwartje zit heel diep bij sommige mensen, verschrikkelijk gewoon.

quote:

Op zondag 22 mei 2016 16:54 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Vind je dat serieus? dan ligt je standaard wel erg laag

quote:

Op zondag 22 mei 2016 08:49 schreef Weltschmerz het volgende:

[..]

Even wat neoliberale propaganda tussendoor.

quote:

Op zondag 22 mei 2016 18:21 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

Kun je dat uitleggen? Gas is veel minder belangrijk geweest dan de neoliberale afbraakagenda claimt?

quote:

Op zondag 22 mei 2016 17:41 schreef Kaas- het volgende:

[..]

Daaaaag Piet.