Depressie & Angst #135

Het is hier behoorlijk rustig. Update van mijn kant. Nu ongeveer jaar geleden dat ik begon met (al half jaar afgeronde) behandeling bij psycholoog. Ik moet zeggen dat vanaf september tot februari echt top waren en het lang is geleden dat ik me toen zo voelde.

Merk dat de negativiteit en paniek er weer langzaam in kruipt de afgelopen maanden. Komt onder andere door stress met afstuderen en het niet leuk meer hebben op mijn werk. Het feit dat ik de afgelopen weken gauw 65 uur draai aan werk en studie helpt er niet echt bij.

Merk dat de studie er weer onder begint te lijden en dat het vertrouwen ook weer weg ebt. Ik weet dat rust de remedie is, maar dat kan dus niet
Ik hoop dat ik mijn studie gewoon kan afronden binnen de volgende 6 weken. Kan ik opzoek voor een ander bijbaantje, uitkijken naar een master en genieten van een aantal weken rust

quote:

Op maandag 25 april 2016 15:34 schreef Mathemaat het volgende:
Even update-tje:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dat is fijn dat dat kan. Ik heb ook wel eens gevraagd of ik een paar maanden de studie op pauze kon zetten, maar daar deden ze niet aan op de uni. Alleen als je ernstig ziek was, depressies en andere psychische klachten vielen daar niet onder.

quote:

Op dinsdag 10 mei 2016 09:54 schreef Donnie-Brasco het volgende:

[..]

Dat is fijn dat dat kan. Ik heb ook wel eens gevraagd of ik een paar maanden de studie op pauze kon zetten, maar daar deden ze niet aan op de uni. Alleen als je ernstig ziek was, depressies en andere psychische klachten vielen daar niet onder.

What? Welke uni is dat?

quote:

Op dinsdag 10 mei 2016 09:54 schreef Donnie-Brasco het volgende:

[..]

Dat is fijn dat dat kan. Ik heb ook wel eens gevraagd of ik een paar maanden de studie op pauze kon zetten, maar daar deden ze niet aan op de uni. Alleen als je ernstig ziek was, depressies en andere psychische klachten vielen daar niet onder.

Hoe kan dat niet? Is het niet, ongeacht de reden, mogelijk om je tijdelijk uit te schrijven en daarna weer verder te gaan met waar je was gebleven?
Bij mij doen ze er niet moeilijk over (tot nu toe).

Ik moet me weer gaan inschrijven. En de decaan mailen. Durf ik niet.

quote:

Op woensdag 11 mei 2016 15:28 schreef kuolema het volgende:

[..]

Hoe kan dat niet? Is het niet, ongeacht de reden, mogelijk om je tijdelijk uit te schrijven en daarna weer verder te gaan met waar je was gebleven?
Bij mij doen ze er niet moeilijk over (tot nu toe).

Ik moet me weer gaan inschrijven. En de decaan mailen. Durf ik niet.

Ik heb me tijdens mijn studie (op Fontys) uitgeschreven voor onbepaalde tijd en ben twee jaar later weer begonnen. Een hoop vakken waren veranderd, maar met wat creatief schuiven van studiepunten heb ik het toch voor elkaar gekregen. Dit was in 2010-2012

Vandaag uitgemaakt met m'n vriendin. Ik zocht wat meer commitment en dat kon ze niet geven. Veel gesproken gisteren, en we houden nogsteeds van elkaar, hebben veel geknuffeld en gekust, maar ik kon niet meer.

Ik voel me wel heel kut, want ik wilde graag met haar door. Het feit dat zij ook niet genoeg in mij zag om dieper te worden samen doet ook pijn, helemaal omdat ze bleef zeggen hoe veel ze van me hield en dat ze echt heel verliefd op me is. Ze zat gewoon niet lekker in haar vel met hoe ik het graag zag, en dan moet ik haar die ruimte geven om haar te laten gaan.

Nu werken tot 5,15, morgen ook de hele dag, maar wellicht zeg ik dat af. Vanochtend enorm lopen huilen en de tranen staan me continu in de ogen, afleiding is leuk, maar heb het gevoel dat ik gewoon even een paar uur flink moet huilen.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 14:56 schreef duracellkonijntje het volgende:
Vandaag uitgemaakt met m'n vriendin. Ik zocht wat meer commitment en dat kon ze niet geven. Veel gesproken gisteren, en we houden nogsteeds van elkaar, hebben veel geknuffeld en gekust, maar ik kon niet meer.

Ik voel me wel heel kut, want ik wilde graag met haar door. Het feit dat zij ook niet genoeg in mij zag om dieper te worden samen doet ook pijn, helemaal omdat ze bleef zeggen hoe veel ze van me hield en dat ze echt heel verliefd op me is. Ze zat gewoon niet lekker in haar vel met hoe ik het graag zag, en dan moet ik haar die ruimte geven om haar te laten gaan.

Nu werken tot 5,15, morgen ook de hele dag, maar wellicht zeg ik dat af. Vanochtend enorm lopen huilen en de tranen staan me continu in de ogen, afleiding is leuk, maar heb het gevoel dat ik gewoon even een paar uur flink moet huilen.

*hug

Huilen helpt wel, echt! Het is een van de weinige dingen die ik echt regelmatig doe.

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 17:23 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

*hug

Huilen helpt wel, echt! Het is een van de weinige dingen die ik echt regelmatig doe.

Net ook alweer een hele sessie gehad. Man, wat is zo'n eerste dag vooral kut. Alles voelt zo surreeel.

Sterkte duracel, lijkt me inderdaad heel zwaar. Rustig aan de eerste dagen!


Zo. Eerder meegeschreven dat vriend depressief was en hij geen hulp kon/durfde te vragen. Vandaag is hij toch geweest, met heel veel moeite bij z'n add psycholoog. Alles op tafel gegooid en met spoed een psychiater bijgekomen. Ze belde of ik kon komen maar kon er pas veel later zijn. Diagnose, ernstige depressie en suïcidaal. De psychiater belde of ik het zag zitten dat hij thuis kwam, anders werd het opnamen. Hij heeft kalmeringspillen en antidepssiva gehad en ik heb hem opgehaald. Nu ligt hij te slapen. Ben benieuwd hoe hij zich morgen voelt. Nu vooral heel leeg, moe en bang voor de medicijnen. Ik ben vooral opgelucht dat ze er eindelijk echt mee bezig zijn. Pff. Zo ook maar slapen.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2016 21:55 schreef Koettie het volgende:
Sterkte duracel, lijkt me inderdaad heel zwaar. Rustig aan de eerste dagen!

Zo. Eerder meegeschreven dat vriend depressief was en hij geen hulp kon/durfde te vragen. Vandaag is hij toch geweest, met heel veel moeite bij z'n add psycholoog. Alles op tafel gegooid en met spoed een psychiater bijgekomen. Ze belde of ik kon komen maar kon er pas veel later zijn. Diagnose, ernstige depressie en suïcidaal. De psychiater belde of ik het zag zitten dat hij thuis kwam, anders werd het opnamen. Hij heeft kalmeringspillen en antidepssiva gehad en ik heb hem opgehaald. Nu ligt hij te slapen. Ben benieuwd hoe hij zich morgen voelt. Nu vooral heel leeg, moe en bang voor de medicijnen. Ik ben vooral opgelucht dat ze er eindelijk echt mee bezig zijn. Pff. Zo ook maar slapen.

Wat goed dat hij het toch heeft gedaan! En voor jou fijn dat je de zorg wat uit handen kunt geven. Hopelijk is dit de eerste stap naar verbetering. Sterkte en zo .

quote:

Op donderdag 12 mei 2016 14:56 schreef duracellkonijntje het volgende:
Vandaag uitgemaakt met m'n vriendin. Ik zocht wat meer commitment en dat kon ze niet geven. Veel gesproken gisteren, en we houden nogsteeds van elkaar, hebben veel geknuffeld en gekust, maar ik kon niet meer.

Ik voel me wel heel kut, want ik wilde graag met haar door. Het feit dat zij ook niet genoeg in mij zag om dieper te worden samen doet ook pijn, helemaal omdat ze bleef zeggen hoe veel ze van me hield en dat ze echt heel verliefd op me is. Ze zat gewoon niet lekker in haar vel met hoe ik het graag zag, en dan moet ik haar die ruimte geven om haar te laten gaan.

Nu werken tot 5,15, morgen ook de hele dag, maar wellicht zeg ik dat af. Vanochtend enorm lopen huilen en de tranen staan me continu in de ogen, afleiding is leuk, maar heb het gevoel dat ik gewoon even een paar uur flink moet huilen.

Sterkte man.

quote:

Op zaterdag 14 mei 2016 00:17 schreef TvhN het volgende:

[..]

Sterkte man.

Thanks man.

Morgen intake bij psycholoog. Die gedachte alleen al* levert mega-veel stress op. Zo erg dat ik net huilend terug kwam van de supermarkt: paniek zonder reden.

Bah

*plus het feit dat er weer grote rekeningen binnen gaan komen én mijn lief onder 't mes moet op donderdag én ik de uitslag van mijn uitstrijkje krijg.. stressvolle week!

Gaat hier wel ok. Vriend is heel open en neemt z'n medicatie prima. Wel moe en suf maar dat hoort er allemaal bij. En bang voor de toekomst. Morgen weer naar de psych

Hier minder helaas. Laatste tijd niet lekker in m'n vel, laatst behoorlijk ruzie gehad thuis. Wordt de laatste tijd nog al denigrerend behandeld. Na al het gezeik thuis van mijn moeder depressief in de afgelopen jaren gaat het weer een stuk beter met werk/opleiding en gewoon het leven ansich van m'n zus. Een reden om op mij neer te kijken, omdat het met mij minder gaat. Zij heeft in/na de zware periode lekker een tussenjaar kunnen nemen en rustig aan kunnen doen.

Ik daarentegen niet en leef al behoorlijk lang met stress en paniekaanvallen. Alle opmerking van m'n zus zorgde voor een uitspatting na de zoveelste opmerking over hoe kut ik ben en hoe geweldig zij is. Aantal dingen in huis aan gort geslagen en met de ergste ziektes lopen strooien. Uiteindelijk bijna hele avond liggen janken. Dat mijn moeder later kwam en ook kritisch was dat dat ik niet alles uit het leven haal in vergelijking met mijn zus, was het helemaal klaar.

Uiteindelijk door haar niet op kamers kunnen gaan, enorme studie vertraging opgelopen en zelf last van depressie/paniek aanvallen gekregen door haar situatie. M'n zus heeft lekker mogen bij komen een jaar en liep zelf altijd weg van het gezin als het weer eens moeilijk was met moeder (suïcidale aanvallen etc), waar ik achter bleef om mijn vader te helpen en hulpdiensten te regelen enzovoorts. Om mij dan vervolgens te verwijten dat het met mij niet zo goed gaat als mijn zus heeft mij heel veel pijn gedaan, omdat ik zo'n opmerking ook nooit verwacht had.

Je helpt iemand ten koste van jezelf, en diegene die weg liep wordt de hemel ingeprezen en jij wordt met de nek aangekeken. Beetje klaar met deze vieze gore kk zooi. Zelfvertrouwen op 0, paniekstoornis terug en nu een familie waar je dacht altijd op te kunnen vertrouwen gaan je nu veroordelen nu het zelf met hen beter gaat. Het is al 5 jaar een teringzooi en elke keer als het weer beter gaat wordt je weer terug gegooid, ben er klaar mee

Gatver Donnie, dat is inderdaad wel het laatste wat je wil horen op zo'n moment.

[ Bericht 4% gewijzigd door Koettie op 17-05-2016 15:07:35 ]

Even updatetje:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op dinsdag 17 mei 2016 13:05 schreef Koettie het volgende:
Gatver Donnie, dat is inderdaad wel het laatste wat je wil horen kleine zo'n moment.

Ja, hopelijk binnen 5 weken m'n bachelor gehaald. Heb ik eindelijk mijn diploma, zijn zij blij en kan ik eindelijk een paar weken rust nemen en weer aan mezelf werken.

Jeetje. En ik maar hopen dat de zomer wat vrolijkheid zou brengen bij ons allemaal.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op dinsdag 17 mei 2016 18:27 schreef bloempjuh het volgende:
Jeetje. En ik maar hopen dat de zomer wat vrolijkheid zou brengen bij ons allemaal.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Mijn ervaring is dat de zomer vaak het ergste is. Misschien ook doordat ik door de afgelopen jaren alle zomers heb moeten associeren met nare periodes.

Zodra de zon komt krijg ik alweer dat nare gevoel, doet me dan denken aan dat ik zelf veel paniek had en bijvoorbeeld moeder regelmatig spoorloos verdwenen was en je maar constant aan het zoeken was langs spoorlijnen. Nee dan liever december, dan voel ik mij het best.

Fijn dat intake goed gegaan is. Dat gesloopt zijn ken ik. Als je rust kan nemen, doe het dan, anders ga je er aan onder door. Ik heb het niet gedaan toen, resulterend in twee weken lang +20 uur in bed liggen huilen.

quote:

Op dinsdag 17 mei 2016 14:58 schreef Donnie-Brasco het volgende:

[..]

Ja, hopelijk binnen 5 weken m'n bachelor gehaald. Heb ik eindelijk mijn diploma, zijn zij blij en kan ik eindelijk een paar weken rust nemen en weer aan mezelf werken.

Misschien even twee weekjes weg? Kan wel even opluchten lijkt me. Succes iig de laatste weken!

Poeh. Hier ook weer bal. Gister naar de psycholoog geweest en ik was mee. Drie keer niets, merkte meteen dat hij heel ongemakkelijk werd en dichtklapte. Ze willen nu eerst 'hem activeren' door leuke dingen doen zodat hij de cirkel doorbreekt. Logisch en ook echt wel goed.. Behalve dat ze dit al maanden proberen te doen en dat gewoon teveel voor hem is. Nu gelukkig klein begonnen met een formulier waarop hij drie keer per dag invult wat hij gedaan heeft en hoe hij zich voelde. Maar het is gewoon ingewikkeld. Hij heeft een hobby die niet veel mensen hebben en daar voelt hij zich alleen in. Daarnaast weinig sociaal contact omdat hij of achterlijk vroeg in de ochtend moet beginnen, of tot 12 uur in de nacht werkt. Afspreken met vrienden is dan lastig en daar lult ze elke keer overheen."Ach joh, dan komen ze toch na een ochtenddienst??" Ja, dan is ie toch bekaf. En er moet wel wát gebeuren maar ze deed er zo makkelijk over dat hij zich meteen niet meer serieus genomen voelt. We hebben afgesproken dat ik zoveel mogelijk meega, als vriend dat wil iig. Tot nu toe wel. Maar goed, ik denk dat ik haar even ga bellen deze week om te praten. Mits vriend dat oke vindt.

En! Viendje zijn ouders waren hier dit weekend, maakte zich ook zorgen natuurlijk. Ze hebben aangeboden een huis te kopen wat wij dan mogen huren. Superlief, scheelt ons een bak geld en zij gaan er niet op achteruit dus dikke win win. En daarnaast mogen wij zelf zoeken, dus niet dat ze ons ergens dumpen. Alleen zijn ze nu constant aan het bellen en mailen met dingen die ze zien. Vriend is net bijna opgenomen in een crisiscentrum man, alsof hij nu in staat is te beslissen over zoiets. Ze verwachten echt veel te veel van hem. Net gebeld en gelukkig nam z'n moeder het heel goed op. Lastig, zij willen ook alleen maar helpen natuurlijk. En je ziet ook niet dat hij nu zo diep zit, daar heeft hij een mooi schildje voor.

Nu is vriendje paar uur werken, ben benieuwd hoe hij thuis komt

[ Bericht 0% gewijzigd door Koettie op 18-05-2016 12:02:50 ]

quote:

Op dinsdag 17 mei 2016 14:58 schreef Donnie-Brasco het volgende:

[..]

Ja, hopelijk binnen 5 weken m'n bachelor gehaald. Heb ik eindelijk mijn diploma, zijn zij blij en kan ik eindelijk een paar weken rust nemen en weer aan mezelf werken.

Hoop t ook voor je

Wat een lelijke reacties van je moeder en zus. Heb je een vader of andere bekende van je zus en moeder die jou kunnen helpen om hen duidelijk te maken dat jouw situatie komt door alles dat er thuis is gebeurd?
En dat je hun steun nu juist ook nodig hebt met je studie en dat dit gezeik niet motiverend is?

Sterkte!

Koettie, ook sterkte. Wat een heftige situatie voor je.

quote:

Op woensdag 18 mei 2016 13:25 schreef Elvi het volgende:

[..]

Misschien een gekke vraag hoor.. maar waarom meldt hij zich niet ziek bij zijn werk? Als hij in de crisisopvang terecht komt moet dat sowieso dus ik begrijp even niet waarom niet nu al om te voorkomen dat hij daar terecht komt?

Hij wil niet. En lijkt me ook niet handig. Hij vindt z'n werk heel leuk en het is altijd een reden om uit bed te komen. Geeft voldoening en ritme dus zolang ie het aankan moet ie lekker blijven werken. Daarnaast heeft hij nog geen vast contract.

Edit: hij hoeft nu niet naar crisisopvang hé. Dat was een optie van het weekend. Sluit niet uit dat het later kan gebeuren natuurlijk maar staat niet gepland ofzo.

Gaat verrassend snel beter met me na de breuk. Er is not wel dat eenzame gevoel, en ik ben nog vrij down, alleen door m'n emoties alle ruimte te geven en mezelf gezond bezig te houden (en al het contact met haar voorlopig verbroken te hebben), gaat het sneller dan verwacht tot nu toe.

Heel fijn ook om te zien dat iedereen me zo goed heeft opgevangen. Ik hoop dat m'n stemming snel weer beter is.