Mensen, ik kan het niet maken om te posten nu, maar het is jammer genoeg wel de waarheid. Ik ben op dag 2 (gisteren) uitgevallen. Tijdens het Brienenoord circuit rende ik een steile heuvel op, waarbij ik plots een flinke pijnscheut in m'n hamstring voelde. Ben toen nog de heuvel opgegaan, mank de heuvel weer af en een linksomkeert naar de sgt gemaakt, aangezien ik het hoge tempo onmogelijk kon bijhouden, en we waren pas bijna op de helft hoorde ik later.
Ik baal er ontzettend van, ik had 0 waarschuwingen en de eerste dag had ik goed doorlopen, maarja.. Ik mag gelukkig wel herkansen, ik hoef niet een heel jaar te wachten maar mag Amsterdam bellen om een nieuwe afspraak te maken, en dan word ik opnieuw ingedeeld. Ik heb nu wel 1 voordeel, en dat is dat ik exact weet wat er komen gaat tot en met waar ik uitviel.
Ik zal dan toch maar een verslag plaatsen, ondanks dat ik ben uitgevallen.
Maandag met een behoorlijk zenuwachtig gevoel richting de kazerne gegaan. Eenmaal aangekomen op de kazerne nog snel wat gegeten en met wat andere jongens naar de poort gelopen, waar we na een tijdje werden opgehaald door wat mariniers in opleiding. We werden meegenomen naar een zaal in het gebouw, waar we wat formulieren moesten invullen.
Na het invullen kregen we de instructie om persoonlijke spullen af te geven, een overall met een koppelriem en veldfles te pakken en je om te kleden. Na het omkleden trok je je hesje met je nummer aan, en kreeg je een zelfstudieopdracht voordat de MAST zou beginnen.
We kregen een introductie voor de MAST, en de kaderleden werden geintroduceerd, waarna we begonnen. De groep werd opgesplitst in tweeen, de eerste groep mocht beginnen met de til en draagtest en de tweede groep mocht de tenten gaan opzetten. Na het opzetten van de tenten mochten wij de til en draagtest doen, en deze was vrij goed te doen m.u.v. de laatste 5x lopen met 40kg. De til en draagtest houd in dat je een kistje van een tafel pakt op ongeveer schouderhoogte, naar achter om een pion heen loopt en deze weer op de tafel zet. Je begint met 20kg, en je werkt jezelf op naar 40kg.
Na de til en draagtest moesten we een stuk marsen, allemaal een crusader pakken. Het startgewicht was 25kg, toen 35, en als laatste 45kg. Ook dit was goed te doen, behalve dat ik dan m'n voeten voor de rest van de dag naar de klote had gelopen met 2 flinke blaren op de hielen en kleine blaartjes onder m'n voeten, voeten en sokken lekker onder het bloed, maargoed, op het moment zelf voelde ik m'n voeten toch niet meer, dus wat zou het?
Eenmaal koud gaat dat nogal pijn doen en liep ik er al als een halve invalide bij, maar dat mocht het niet drukken vond ik. Gelukkig was er een jongen met pleisters en sporttape waarvan ik wat mocht lenen dus ik had wel mazzel, maar echt preventie was het niet.
Na het marsen hadden we een intro lesje PT, touwklimmen, en wat oefeningen op het veld. Ook dit was goed te doen, behalve het mumselen dan ( liggen op je buik, enkels vastpakken en dan maar vooruit zien te komen
)
Naja afijn, dat was het middagprogramma van dag 1, 15 min om te douchen en dan zouden we een voorlichting krijgen van een wervingslid. Soepel om zolang op je stoeltje te zitten, eerlijkgezegd ging bijna alles het ene oor in het andere eruit, opletten was immers lastig als je al moe bent. Voor de rest best nuttige info, maar het meeste was al bekend.
Na de voorlichting hadden we even vrije tijd, we kregen alweer een zelfstudieopdracht, deze keer wat uitgebreider dan de vorige. Ik ga niet zeggen wat dit is, daar zal je zelf achter moeten komen als je de MAST gaat doen. Maargoed, iedereen was hier dus mee bezig, tot we mochten eten. Het eten was aardig veel, zeker soep voor 2x de hoeveelheid mensen waar we mee waren, dan nog zakken met hachee, brood, thee en pakjes drinken. ALLES moest op, en als je dan met je derde zak bezig bent dan is verplicht eten toch een milde straf
Maargoed, timings niet gehaald, dus het zou rechtgetrokken worden op een ander moment. En dat werd het ook, we lagen al vrij vroeg in, maar werden middernacht wakker gemaakt. "Opstaan lui, 5 minuten, iedereen aangetreden in sporttenue" werd er gezegd, nouja zoiets was eigenlijk wel te verwachten, en dan het praatje dat timings uiterst belangrijk zijn. Hadden we weer 5 minuten om in te gaan liggen, en daarna hadden we weer 5 minuten om alweer buiten te staan, en alweer 5 minuten om in te gaan liggen, pas toen ging het licht uit. En dan zit iedereen zo van, ik ga niet slapen, straks worden we weer geroepen maarja
Heb toch maar geprobeerd te slapen en dat ging de laatste paar uur een stuk vlotter dan de eerste paar uur.
Toen was het dag 2, ik wist dat de hele MAST om deze dag zou draaien, als je dat circuit fixed is de rest heel goed te doen als je getrained had voor de zwemtest. S' morgens vroeg nog flink ontbeten en toen mochten we al gaan opstellen. Iedereen was zenuwachtig, je wist immers dat je naar de klote ging, zo ik ook. Groep 2 mocht weer als eerste beginnen, en die zijn een dik halfuur bezig geweest met de warming up, en dan sta je daar aangetreden in de eerste rust, doodstil terwijl je in de verte kader hoort schreeuwen naar de cursisten. Dat maakt je nog een stuk zenuwachtiger.
Toen zagen wij de groep met kikkersprongen voorbij ons gaan, die gasten zagen eruit alsof ze al helemaal naar de klote waren, dat was dus niet fijn om te zien
Afijn, wij werden meegenomen door de sgt. Alles verliep in hoog tempo, de opdracht was een meter achter de sgt te blijven. De begonnen met een "warming up", wat eigenlijk alles behalve een warming up was. Rondjes rennen om de kaderleden, tussendoor opdrukken, squats, zitten, staan, liggen, noem het maar op, totdat je al uitgeput was.
Bij de warming up zijn al een man of 7 gestopt, en toen kwam het sein dat we de poort uit moesten. Weer tijdsdruk, 30 seconden om je tenue in orde te hebben, go, 10 seconden om te drinken etc. etc. Het eerste stuk hardlopen was al killing, misschien net aan een halve kilometer maar het tempo lag hoog en je moest het maar zien bij te houden, anders mocht je nog versnellen ook. En dan vliegen er aan alle kanten mensen uit, jongens die achterop raken zie je niet meer terug en het enige wat ik dacht is dat er vanzelf wel een einde aan komt. En toen hij stopte met hardlopen was ik opgelucht, want ik had het daar duidelijk zwaar mee. We moesten oefeningen doen, veel oefeningen. Hier kreeg ik m'n eerste compliment van de dag, gezien ik en mijn buddy eerste waren met de verschillende til-oefeningen. Dat voelt dan toch wel goed, waarna je 2 minuten later volkomen de grond in wordt getrapt dat je niks kan en verdomme moet doorlopen.
Het is ook zeker meerdere keren in m'n hoofd opgekomen om gewoon te stoppen. Ik voelde me beroerd, en het doet inderdaad wat met je als je zoveel mensen ziet uitvallen, dan ga je aan jezelf twijfelen (want die fitte vent die alles zo goed kon die stopt nu gewoon) En ook nog in de fire-man carry m'n buddy bijna ondergekotst omdat z'n schouder in m'n maag prikte, maar kon 't gelukkig binnenhouden.
En zo ging het, rust kreeg je niet, stilstaan was er niet bij. Drinken weer onder tijdsdruk en voor je het wist mocht je de sergeant weer volgen. En dan aan alle kanten de kpl's die je afblaffen, het is een mentaal spelletje, maar als je naar de klote bent is dat wat lastiger te bevatten. Ik ben erin getrapt, het hardlopen vond ik het zwaarste, dus liep ik een beetje achterop, en dan pakken ze je persoonlijk aan, en dan denk je al snel van verdomme, waarom ik.
Eenmaal na het tweede stuk hardlopen kwamen we bij de Brienenoord brug aan, hier was een steile heuvel naar boven waar je omhoog moest sprinten en weer naar beneden en weer omhoog etc. Ik dacht eindelijk, we zijn klaar met hardlopen en met dit soort onderdelen deed ik het juist goed. Dus ik sprint die heuvel op, en krijg ineens een flinke pijnscheut in m'n linker hamstring, ik ben naar boven gelopen, naar beneden proberen te rennen maar dat lukte niet meer, m'n hamstring steekte bij elke stap die ik zette, laat staan dat ik nog hele stukken moest gaan hardlopen. Ik ben toen naar beneden gegaan, mij gemeld bij de sgt samen met de vent die de hele tijd voorop liep, waarvan ik me verbaasde dat hij stopte. De sgt zei me dat ik 0 waarschuwingen had (je kon een waarschuwing krijgen als je uitkneep of de hele tijd achterliep), dus van hem mocht ik door, en ik wilde ook wel door maar het lukte niet. Ik werd gewezen naar het welbekende busje, waarbij ik schrok hoeveel mensen er al inzaten. Eenmaal in de bus kon ik wel janken, moed zakte me in de schoenen en ik had nergens meer zin in.
Aangekomen op de kazerne, werden we naar de zaal begeleid, waar ongeveer 70% van de hele startgroep zat die allemaal al waren uitgevallen, waaronder ik dus. Naja nog gegeten, spullen gepakt en de jongens nog gefeliciteerd die het wel hadden gehaald, en toen op naar huis.
Een heel naar einde, maar gelukkig mag ik me opnieuw aanmelden, en dat ga ik ook zeker doen. Ik ben vandaag meteen bij de dokter langsgeweest en die constateerde dat het overbelasting was en rust moest houden. Dus dat ben ik nu aan het doen.
1 ding weet ik in ieder geval zeker, en dat is dat elke bivak van VeVa qua fysieke belasting nog geen flikker voorstelt met dat circuit. Mensen breken, en je leert meteen je zwakke en sterke punten kennen. Ik weet dat mijn zwakke punt het hardlopen is, dus dat wordt intervallen op kisten, want voor de rest ging het mij aardig goed af.
[ Bericht 1% gewijzigd door BredeBroeder op 05-05-2016 14:08:43 ]