[reisverslag] Op de fiets naar München

Ik heb twee fietstrainers die mij graag zo ver willen krijgen dat ik een koers ga rijden. Dat is ze nog niet gelukt. Wel hebben ze allebei een trip naar Spanje en Italie gedaan.
Zoiets leek mij ook wel gaaf, maargoed, wanneer doe je dat? En hoe doe je dat? Ervaring met lange afstanden fietsen heb ik wel. Ik heb nu 7 keer langer dan 200 gereden dus dat zit wel goed. Maar welke spullen neem je mee? En hoe neem je dat mee? Allemaal lastig, dus het kwam er niet van.
Hiermee dus. 2 tassen met wat rommel er in
Totdat mijn zus voor een uitwisseling bij de bayerische rundfunk ging werken. Ik kon best een weekend langskomen zei ze. Dat leek me wel wat. Toen telde ik 1 en 1 bij elkaar op en keek eens op googlemaps hoeveel kilometer dat vanaf Amsterdam was. Ik kwam met een paar grote steden als stop/slaappunten al snel uit op 800-900 km. Dat vond ik wat ver. Toen ik over mijn plannen vertelde aan wat fietsvrienden bood Dave uit Gulpen meteen aan dat ik bij hem kon blijven logeren. Dus Gulpen zou het beginpunt worden en München het eindpunt.

Met dat bepaald was het nog een kwestie van slaapplekken zoeken tussen Gulpen & München. Daar had Freek mij een goede tip voor gegeven, namelijk de website warmshowers.org. Dat is een website waar mensen (meestal zelf fanatiek fietser) hun woning kosteloos beschikbaar stellen om te overnachten. Vaak ook met extra dingen erbij zoals mogelijkheden om te wassen, om mee te eten etc etc. Ik vond via die website 2 logeeradressen in Stuttgart en Memmingen.

Volgens een neefje die zelf ook een renner van hoog niveau is kwam ik op Heidelberg uit, want dat zou mooi zijn. Dan bleef enkel nog Koblenz over als andere plek om te blijven.

Dus het plan was als volgt:

Dag 0: Amsterdam-Gulpen (met de trein)
Dag 1: Gulpen-Koblenz 180 km, 1729 hm
Dag 2: Koblenz – Heidelberg 167 km, 828 hm
Dag 3: Heidelberg – Stuttgart 114 km, 1572 hm
Dag 4: Stuttgart – Memmingen 154.6 km, 1426 hm
Dag 5: Memmingen – Munchen 139 km, 1411 hm

Op papier zag etappe 3 er toch uit als de rustdag. Toch bleek dit niet het geval te zijn…. Maar daarover later meer.

Dag 0. Naar Gulpen

Alles in de week ervoor ingepakt, alle routes nog eens gechecked zodat ik niet over de snelweg ging, bagagedrager gemonteerd. Fiets voorzien van een nieuwe ketting, remblokken gechecked. Slot gekocht/ gemaakt (lange staalkabel met lussen en een los slotje). Wat kan er nou nog fout gaan?

’s Ochtends nog even gewerkt en zo rond 2 uur in de trein gestapt. Om half zes werd ik door Dave van het station opgepikt en reden we naar zijn huis in Gulpen. Ondertussen kwam ik nog wat bekende stukjes Limburg tegen van mijn fietstochten daar. Na een overheerlijke lasagne en een paar biertjes ging ik er op tijd in. Het zou een zware week worden en om dan jezelf op dag 1 al onnodig te vermoeien leek me niet handig.
Lekker in de trein

Dag 1. Naar Koblenz.

Na een goede nacht (dit is niet altijd vanzelfsprekend op dit soort tochten) en een luxe ontbijt gingen de tassen op de fiets, werd de vrouw des huizes nog hartelijk bedankt en gingen we onderweg. Dave zou zo ongeveer de eerste 50 km meerijden. Het weer was meer dan goed, alleen waaide het een beetje. Maargoed, je kan niet alles hebben. Al snel reden we Duitsland in, want de eerste etappe ging naar Vennbahn die in Aaken begint. De Vennbahn is een oude spoorrails die geasfalteerd is. Hij loopt van Aken naar Luxemburg. Het voordeel van dit soort route’s is dat er geen steile stukken inzitten, het maximale stijgingspercentage zal 3 of 4% zijn. Hierdoor kan je bergop toch een aardig tempo rijden en gaat het naar beneden wel lekker snel, maar ook weer niet zo snel dat je na 1 km bergafwaarts weer bergop moet. Wat mij betreft de beste manier om door heuvelachtig gebied te komen!

Bij 50 km hadden we nog even een cafeetje opgezocht om daar wat te drinken en te eten waarna Dave richting huis doorging. Het is immers paasweekend en de (schoon)ouders zouden langs komen. Doordat mijn tempo toch wat lager lag dan we beiden hadden ingeschat moest hij onderweg naar huis alle zeilen bijzetten om op tijd thuis te zijn. Beste Linda, als hij te laat thuis was, dan hierbij mijn verontschuldigingen!
Het uitzicht op dag 1. Bergen en de achterkant van Dave
Na de koffie was het toch echt aan mij om verder te gaan. Met nog flinke stukken tegenwind te gaan was dat toch wat minder, want totdat we uit elkaar gingen reed ik voornamelijk achter Dave. Het voordeel was wel dat het hoogste punt bereikt was en de laatste 55 km vlak waren met aan het begin zelfs nog een stukje afdaling. Dan blijft er 75 km door winderig en heuvelachtig terrein over. Maar het is niet altijd naar als er wind staat, want op een gegeven moment had ik in een afdaling wind in de rug en zag ik zomaar de snelheid naar 66.6 km/uur gaan iv de 15 tot 25 die er meestal op het scherm stond.

Doordat de etappe relatief lang was met 180 km deed ik hier 7.5 uur over. Ik was om even over 9 begonnen en kwam inclusief de pauzes pas om 18:30 in de schemering aan. Ik had wel lampen mee, maar die waren nog net niet nodig.
Aankomst in Koblenz

Het hotel was heerlijk classic. Het had 7 jaar leeggestaan en was sinds dit weekend open. Het bed was misschien niet het meest comfortabele waar ik in geslapen heb, maar dat zou wel goed komen.

Een man die de hele dag op de fiets gezeten heeft, heeft honger. Dus ik ging snel naar de plaatselijke pizzeria voor een soepje en een pizza. Daar kwam ik er achter dat de pizza eigenlijk net te groot was. Toch raar, want ik had het gevoel dat ik wel 2 pizza’s op kon toen ik naar binnen kwam.

Na de maaltijd heb ik nog even een rondje door Koblenz gelopen. Daarna nog even wat te eten en drinken bij de Lidl gehaald en een biertje gedronken in het plaatselijke café waar de samenstelling vooral uit wegwerkers en kampers bestond. En als gezamenlijke hadden om te roken, dus de hele kroeg stond blauw.

Wel vonden ze het allemaal erg jammer dat Johan was overleden. Ondanks dat liet ik het na 1 biertje voor gezien.

Zowel in het heuvellandschap als langs de Rijn was het hartstikke mooi fietsen. Maar daarvoor verwijs ik jullie naar de foto’s.

Dag 2. Naar Heidelberg

Ik had mijn wekker vroeg gezet zodat ik meteen om 8 uur kon ontbijten en wat vroeger dan gister op de fiets kon zitten. Buiten waren de wegen nat en regende het een beetje. Niet echt een heel prettig vooruitzicht, want een racefiets met bagage rijd toch anders in afdaling en tijdens het manoeuvreren door de stad dan zonder. Gelukkig bleek het slechte weer van korte duur, want voor ik Koblenz uit gereden was, was de regen al gestopt.

Hier kwam ik wel achter de eerste navigatieblunder. In plaats van het mooie asfaltpad langs de Rijn, ging ik eerst 2 km over een grindpad. Een nat grindpad. Dus mijn hele broek, overschoenen en fiets zaten vol met klei en grind. Daar was ik chagrijnig van geworden want om met al die rotzooi op de spullen nog de hele dag te moeten fietsen is nou niet zo’n heel fijn vooruitzicht.

Gelukkig kwam ik na een kilometer of 20 een camping tegen waar een tuinslang hing. Ik heb daar dan ook even snel mijn fiets en kleding afgespoten zodat ik ’s avonds niet met smerige zooi in Heidelberg zou aankomen.

Na 60 km ging ik van de Rijn af en een stukje binnendoor richting Mannheim. Hier kwam ik nog een schoonheidsfoutje in de navigatie tegen. Er is daar namelijk een brug waar je met de trap om hoog moet. Die brug is best hoog. Naar boven ging nog wel, maar naar beneden was het mede door de vermoeidheid toch lastig om de fiets te controleren. De fietsschoenen waar het lastig op naar beneden lopen is helpt ook niet mee.
De brug

Nadat ik dat overleefd had vond ik dat een gelletje wel verdiend had. Na het gelletje vloog ik eigenlijk in sneltreinvaart over een mooi fietspad van Mannheim naar Heidelberg. Dat het eerste stuk door Heidelberg eigenlijk best een vervelend stuk was met veel stoplichten en slecht wegdek moeten we maar vergeten.

In Heidelberg was het traplopen nog niet over, want het hostel zat op de derde verdieping. En de lift was stuk. Dus hijgend liep ik met de fiets in mijn armen naar boven toe.

Na een snelle douche en een nogal aparte ontmoeting met mijn sociaal incapabele Aziatische kamergenoten ging ik de stad maar in om te eten.

En ook hier overkwam me hetzelfde als gister. Ik nam een soepje vooraf en een burrito als voorgerecht. Iets wat ik normaal altijd op zou moeten kunnen. Maar ondanks de flinke trek die ik had kreeg ik het gewoonweg niet op. Weet iemand hoe dit komt? Wellicht omdat ik de hele dag door kleine hoeveelheden eet?

Och, het Heidelberger bier smaakte ook niet verkeerd dus een verloren maal was het zeer zeker niet.

Na een klein rondje door de stad ging ik weer terug naar het hostel waar mijn vriendelijke Aziatische vrienden de kachel hadden aangezet. Het was volgens mijn Garmin die aan het opladen was 26 graden! Dus ik had de kachel uitgedaan en het raam open, maar daar was de Aziatische dame het niet mee eens, die draaide hem ’s nachts stiekem weer open. Daar kwam ik om 3 uur ’s nachts achter toen ik badend in het zweet wakker werd. Meteen maar het dekbed van me af gegooid en de kachel weer uitgedaan en het raam open. Maar aan slapen kwam ik ook niet meer toe.

Dag 3. Naar Stuttgart

Voordeel, ik was wel vroeg bij het ontbijt. De Aziaten trouwens ook, want ik was na hun rare gedrag nou niet echt van plan om zo stil mogelijk te zijn

Het meisje die de ontbijtzaal beheerde wenste me een fijne paasdag. Toen moest ik er weer even aan denken dat het toch echt Pasen was en ik dit jaar voor het eerst in 10 jaar geen eieren zou verstoppen voor de jeugd van de kanoclub.

Dit gevoel was snel vergeten toen ik nog snel een klein rondje door Heidelberg reed. Een mooie zonsopkomst zorgde voor een paar mooie foto’s. Daarna begon de zwaarste dag van de week, ipv de makkelijkste dag van de week. Relatief gezien de meeste klimmeters per kilometer en constant tegenwind. Met een 39x25 verzet 11 tot 16% opbeuken met een flinke wind tegen is nou niet echt iets wat mij na twee van dat soort dagen goed af ging. Ik maakte me flink kwaad soms, dus hoefde niet af te stappen. Wel is dit denk ik mijn allerlangzaamste 100+ rit geweest.
Prachtig uitzicht in Heidelberg
Op het eind kwam ik weer door een schoonheidsfout in de navigatie in de problemen. Ik stuurde mezelf het bos in en verdwaalde daar een beetje. Uiteindelijk moest ik over een onverhard kiezelpad van 20% of meer naar beneden. Dit was op een racefiets niet te doen dus dat heb ik lopend gedaan.
Het pad des doods

Gelukkig kwam ik daarna bij mijn eerste warmshowers host, Andreas/Andi. Hij woont in Stuttgart op de 4de verdieping van een mooi oud appartementencomplex. Zonder lift helaas. Maar hij pakte voordat ik het doorhad mijn tassen van de fiets af en tilde die voor mij naar boven. Andi is een fanatiek fietser die oa 7 weken in Bolivia gefietst heeft met 2 vrienden. En hij werkt bij een fietsmagazine. Dus er was in ieder geval genoeg om over te praten! Na een gezellige avond met een paar biertjes en pizza’s gingen we wat later dan ik zelf gewild had te bed.
Onderweg naar Stuttgart

Dag 4. Naar Memmingen.

’s Ochtends vroeg weer op. Ik had opzich wel goed geslapen maar wel wat kort. Andi moest gewoon werken, dus redelijk snel alles ingepakt, de fiets weer naar beneden gesleept en gedag gezegd tegen Andy. Als je ooit eens op de fiets in Stuttgart bent en je moet nog een slaapplek hebben, raad ik Andi aan!

Allereerst moest het ontbijt nog even geregeld worden, gelukkig zijn er in Stuttgart meer dan genoeg bakkerijtjes. Op aanraden van Andi was ik eerst via de binnenstad naar de rivier de Neckar naar Memmingen. Door de rivier te volgen zou ik wel wat extra kilometers maken, maar hoefde ik niet meteen een klim met een hoogteverschil van 200 meter te doen. Wel stond er nog een stuk van 4.2 km a 7% gevolgd door een afdaling en daarna weer een stuk van 2.8 van ook 7% op het programma. Zeker het eerste stuk was aan het eind niet bepaald leuk meer.

Daarna was het alleen nog vals plat naar Memmingen toe. Omdat het erg warm weer was had ik nog voor de klimmen mijn lange broek voor de korte broek gewisseld. Uiteindelijk had ik toch eerder terug moeten wisselen naar mijn lange broek, want aan het einde van de dag werd het koud, winderig en regenachtig. Ik ben gelukkig niet zeiknat geregend, maar het was ook niet droog. Mede daardoor voelde ik ’s avonds mijn achillespees best wel, dat is iets waar ik al eens eerder last van gehad heb na een zeer zware inspanning.

Maargoed, dat mocht de pret niet drukken. Hooguit iets om rekening mee te houden de volgende dag.

Deze avond sliep ik bij Jorgen, een 75 jarige gepensioneerde leraar die nog graag op zijn stadsfiets door de stad heen fietst. En hij vind de gezelligheid van warmshowers en couchsurfing altijd leuk.

’s Avonds zijn we een rondje door Memmingen gelopen waar ik van ongeveer elk gebouw wel te horen kreeg wat er zo bijzonder aan was. Daarna gingen we nog in een Weinstubbe wat drinken, daar vertelde hij tegen iedereen die het wilde horen dat ik helemaal vanuit Holland naar München ging fietsen. En dat in maar 5 dagen! De meeste mensen geloofde het of niet, of vonden het gekkenwerk.

Daarna heb ik de eerste helft van Duitsland-Italië gekeken met hem voordat ik naar bed toe ging.
Memmingen by night

Dag 5. De laatste dag….

Ik wilde vroeg opstaan zodat ik niet heel laat in München zou komen. Want wat me opgevallen was is dat de afstand niets uitmaakte. Elke dag was ik de hele dag bezig om naar een bestemming te komen. Maargoed, terug naar het fietsen.

Het was weer een prachtige dag om te fietsen. Wat iets minder was, was dat er vrij veel vrij steile beklimmingen in zaten. Ik heb geregeld de 10% gezien en een aantal keer zelfs 16%..... Wel vaak gestopt voor lekkere taartjes en broodjes, want het is immers vakantie!

Toen ik op een bepaald moment eens naar rechts keek zag ik daar opeens de Alpen! Meteen heb ik mijn fiets tegen een paal aangesmeten en een foto gemaakt. Want hoe awesome is het om met je fiets van Nederland naar de bergen te fietsen? Ik had me namelijk helemaal niet gerealiseerd dat ik zo dicht bij de bergen zou komen!
De alpen!

Na een laatste stop was ik bijna bij München. Opeens kwam er een jongen op een racefiets voorbij die niet had gedacht dat ik in zijn wiel zou blijven hangen. Gelukkig kon ik hem bijhouden. Hij keek contant achterom en zag die rare Hollander met die gele fietstassen nog achter hem. Op een gegeven moment moest hij naar links en ik rechts, dus ik had hem nog even vriendelijk bedankt en schoot onder de snelweg door.

Daar had ik eigenlijk een raar moment, want ik leefde al de hele week toe naar dit moment. Ik zag het bord München maar ik vond het jammer dat ik er al was. Daarom besliste ik op dat moment dat ik vaker van dit soort dingen moet gaan doen. Het was zo’n mooi avontuur dat dit niet bij 1 deel kan blijven.
Ik ben er!
Ik had met mijn zus afgesproken dat ik alvast op het terras bij een koffiezaakje zou wachten waar ik nog even een banenensplit en taartpunt naar binnen schoof. Want immers is het vakantie

Waar ik de volgende keer heenga moet ik nog maar zien!

De volgende dag en de dag erna heb ik ook nog gefietst, door München & de Alpen maar heb ik nu nog even geen verslag van.

Het laatste wat me te doen staat is om Dave, Freek, Pascal, Ivo, Bernhard, Andreas, Jorgen en natuurlijk Fieke bedanken voor inspiratie en/of hulp!

En wat ik geleerd heb?
- Omdat twee anderen elke dag 200+ en zelfs 300 km kunnen rijden met bagage betekent niet dat ik het kan. (hier komt dus het bedonderen vandaan)
- Je verzet aanpassen aan het totaalgewicht van fiets+berijder is op de steile hellingen best handig.
- Rij niet elke dag het max. wat je kan, maar 75% zodat je altijd over hebt.
- De afstand die je dagetappe is, is de minimale afstand. Misrijden en omrijden voor supermarkten en eetcafés zit er uiteraard niet in
- Denk goed na over wat je mee neemt, want ondanks dat je het niet hoeft te tillen moet je het wel mee bergop slepen.
- En wellicht het belangrijkste, als je iets wilt doen, doe het dan. Anderen doen het niet voor je.

Dit was mijn spreekbeurt. Zijn er nog vragen?

Linkje naar de overige foto's

[ Bericht 0% gewijzigd door kanovinnie op 09-04-2016 19:07:51 ]

quote:

Op zaterdag 9 april 2016 19:15 schreef Dr_Flash het volgende:
Ik zou naar Konstanz ipv München gegaan zijn, en met kar. Waarschijnlijk zou ik daar minimaal 2 weken over doen trouwens. Dikke kudo's dus

Ja, maar daar woont mijn zus niet

quote:

Op zaterdag 9 april 2016 19:18 schreef Lavenderr het volgende:
Wat een geweldige prestatie en wat een superverslag.
Top van je, Kano

Thanks

quote:

Op zaterdag 9 april 2016 19:21 schreef Dr_Flash het volgende:

[..]

Nee, mijne ook niet. Maar goed, dat is een ander verhaal

Zul je altijd zien he?

quote:

Op zaterdag 9 april 2016 20:01 schreef buzz1291 het volgende:
Lekker verslag Kano. Wel een hoog gehalte gemaksvoer zo te lezen. Mis alleen de pics van je zusje nog

Ik neem aan dat het hoge gehalte gemaksvoer positief is?
De pics van mijn zusje post ik als jij op een FOK!fietsmeet komt

quote:

Op zaterdag 9 april 2016 20:04 schreef muzas het volgende:
Had het al eerder gelezen, maar moest weer lachen Heerlijke schrijfstijl. Wel leuker met foto's dóór het verhaal.

Mooie tocht, ga d'r gauw nog maar een fietsen en zo'n verhaal schrijven

Thanks. Zelf ben ik niet helemaal tevreden over mijn verhaal, maar dat komt vooral omdat ik het redelijk haastig heb opgeschreven. En ik heb het geduld niet om het pietje precies te gaan doen. Ik kan me voorstellen dat het met foto's leuker is dan zonder.

quote:

Op zaterdag 9 april 2016 20:22 schreef KolonelBroodje het volgende:
Respect hoor

Thanks

quote:

Op zaterdag 9 april 2016 20:47 schreef Fogel het volgende:
Mooi verslag kano
Volgende rit is naar Noorwegen?

Misschien. Al denk ik eerder naar het zuiden. Mooiweergarantie enzo.

quote:

Op zaterdag 9 april 2016 20:49 schreef Dr_Flash het volgende:

[..]

Nou ja weet ik niet Mijn zus woont in Lanaken, tegenover Maastricht in België. te ver om "even" heen te gaan, maar lang niet boeiend genoeg om een epische fietstocht voor te gaan ondernemen

Och, gedurende een week kan het toch wel? Kar erachter, lekker rustig die kant op tijdens een mooie nazomerweek oid?

quote:

Op zaterdag 9 april 2016 21:15 schreef poiuytr het volgende:
Mooi verslag en tocht Kano

Wat was je qua kosten ongeveer kwijt (trein, overnachtingen etc.)?

Thanks!
Ruw geschat:
Trein: 110 totaal
Hotel 50 euro
Hostel 25 euro
Dan 2 keer uit eten a 20 euro per keer (gok ik) en iets van 10 a 20 euro per dag verder aan spul. De bagagedrager en tassen waren samen zo'n 180 euro.
Vooral de twee keer bij mensen slapen en daar eten krijgen maakt het goedkoop, ik heb denk ik in Munchen zelf net zo veel geld uit gegeven als tijdens de reis er naar toe

En als je gaat kamperen en zelf kookt of even een pizza afhaalt kan het nog een stuk goedkoper.

quote:

Op zaterdag 9 april 2016 21:45 schreef UIO_AMS het volgende:
Leuk verslag. Wij gaan binnenkort ook naar Heidelberg, maar dan niet op de fiets.

Fijn ook zulke kamergenoten daar. .

Tip: Oude reisboeken van Bob den Uyl. Ging ook vaak op de fiets en schreef daar geweldig over.

Ik had ook niet verwacht dat jij/jullie zo'n reis zouden overleven op dit moment
Ik zal de tip onthouden. Er zijn alleen nog zo veel andere sites die ik wil lezen dat ik er waarschijnljik niet aan toe kom

quote:

Op zaterdag 9 april 2016 22:52 schreef liesje1979 het volgende:
Vinnie! Super verslag! Wat is een gelletje?

Thanks!

Een gelletje is een specifiek soort sportvoeding. Het is een vloeibare gel die je uit een zakje drinkt en waar eigenlijk alleen koolydraten in zitten. Omdat het vloeibaar is komt het heel snel (eigenlijk in je mond al) in je bloed waardoor je direct voeding krijgt.

Als je een sportreep eet duurt dit wat langer, want die moet eerst verteerd worden. Maar er zitten ook nadelen aan, want je kan ze niet blijven gebruiken. Het is meer iets om in het laatste uur (of laatste anderhalf a 2 uur) te gebruiken. Of als je er echt helemaal doorheen zit.

Dit zijn degene die ik vaak gebruik.

quote:

Op zondag 10 april 2016 14:12 schreef polariteit het volgende:
Erg tof verslag, gave prestatie! Valt me eigenlijk best mee hoeveel kilometer je per dag maakt

Tsja, als ik geen bagage zou hebben gehad of veel minder dan had ik ook wel 200 km per dag kunnen doen. Maja, het is toch vakantie

quote:

Op zondag 10 april 2016 11:41 schreef UIO_AMS het volgende:

[..]

Doe jezelf een plezier en koop dan de bundel "Er kon niets verkeerd gaan" van Bob den Uyl. Daarin is ook een kort stuk genaamd "Wat fietst daar?" integraal opgenomen. Hij beschrijft daar bijzonder grappig de essentie van de fietsreis.

Ja baas

quote:

Besteld bij bol.com

Er kon niets verkeerd gaan - Bob den Uyl nl - Paperback
Levertijd: Vandaag besteld, dinsdag in huis

[ Bericht 6% gewijzigd door kanovinnie op 10-04-2016 16:51:39 ]