quote:Verder aanstaande donderdag 16 November 2000 -11 -10 : De toekomst van Karel, Nederland 1, 21.35-22.21
Big-Brother verliest onschuldKijkt er nog iemand naar Big-Brother?
Uit cijfers van Intomart blijkt dat de tweede serie van deze real-life soap gemiddeld 800.000 kijkers trekt. Vorig jaar lag dat aantal op 1,5 miljoen. Moeten we , nu BB2 op z’n einde loopt, niet concluderen dat het programma is uitgewekt? Luidt de vraag aan Maarten Reesink, docent bij de vakgroep Film- en Televisiewetenschap van de UvA.In het onlangs verschenen Reality Soap!, een bundeling Big-Brother beschouwingen die bij de uitgeverij Boom verscheen, schrijft Maarten Reesink:” Big-Brother is een eerste, speelse, belangwekkende, intrigerende, bij vlagen saaie en misschien ook wel beangstigende, gezamenlijk verkenning van de 21e eeuw”, Reesink noemt BB onder verwijzing naar de Franse filosoof Baudrillard zelfs een “teken van de tijd”. Is dat niet wat overdreven?
Reesink Natuurlijk was Big-Brother een hype. En dat is het nog steeds. Wat de kijkcijfers betreft: inderdaad wordt het programma minder goed bekeken dan vorig jaar , maar onder de doelgroep- vrouwen tussen 15 en 29-scoort Big-Brother juist beter.
De tweedeling die zich vorig jaar duidelijk aftekende, zet dus door: ouderen haken af, jongeren omarmen het programma. Cultuurcritici, die nu eenmaal wat ouder zijn, praten er niet meer over en dus lees je minder over Big-Brother in de kranten. Maar de ontwikkelingen die hebben gelied tot de opkomst van het genre spelen nog steeds. John de Mol heeft gezegd dat het genre over vijf jaar is uitgemolken. Ik verwacht dat daarna allerlei Big-Brother uitwassen op tv zullen komen.uitwassen?
Ik bedoel dat reality-tv als genre nog maar in het begin staat. De combinatie internet-televisie-telefonie is totnutoe voorbehouden aan amasumentsprogramma’s, maar die worden straks ook toegepast op fictie of infomatie. Dan zal je de journalist op internet kunnen volgen in zijn zoektocht naar nieuwe onthullingen –ik noem maar wat. Voor mij is het programma Big-Brother minder interessant dan de ontwikkelingen die tot Big-Brother hebben geleid.Kijkt U naar Big-Brother 2?
Ja, ik moet wel.Hoe is de kwaliteit in vergelijking tot de eerste serie?
Er is iets verloren en er is iets gewonnen. Bij zowel deelnemers als kijkers is de onschuld weg. Bij de eerste serie had iedereen zoiets van:wat is dit?” Dat nieuwtje is er nu wel zo’n beetje af. Daar staat tegenover dat je nu meer deelnemrs ziet die het format gaan uittesten. Koen uit De Bus is daarvan het mooiste voorbeeld, in het Big=Brother huis Ed. Voor mij is Ed echt het hoogtepunt van deze tweede serie. Jammer dat hij weg moest.
Vorig jaar zeiden alle deelnemers over zichzelf:” ik zit heel spontaan mezelf te zijn” dit jaar prikken we daar doorheen. We weten dat je niet jezelf kunt zijn , en de bewoners weten dat ook. Dus gaan ze steeds meer spelen met de begrippen openbaar en privé. Bart is daar heel rudimentair mee begonnen, Ed heeft het overgenomen, en ik geloof dat Robin wel iets van Ed heeft opgestoken. Ik denk dat Robin op dit moment de grote favoriet is”Schrijver: Thomas van den Berg- VPRO
quote:P.sje voor Havoc: Ik heb ff geen tijd om een topic op te gaan graven met krantenartikelen e.d.
Ruud? Nooit van gehoordJe doet het natuurlijk voor de uitdaging. Effe weg uit de dagelijkse sleur. En om jezelf te leren kennen. Kijken of je het kan, honderd dagen zonder vrienden en familie.
Dat je al jaren aan het ploeteren bent in het schnabbelcircuit om een contract voor één singletje te krijgen, dat heeft niets met je aanwezigheid in het Big-Brotherhuis te maken. Je zingt gewoon onder de douche omdat je altijd zingt onder de douche. En in de tuin en in de slaapkamer en in de keuken.
Als je grappige stemmetjes van Cruijff en de broertjes De Boer nadoet, dan doe je dat om een leuke bijdrage te leveren aan het groepsgevoel. Dat er honderd () camera’s constant draaien en er misschien wel een hoge pief van Radio 538 of een platenmaatschappij zit te kijken…tjee, nooit aan gedacht.
Niet dat jet het niet leuk zou vinden, hoor, bekende Nederlander worden.
Net zoals voorganger Ruud, die een eigen CD opnam of spontane Mona, die een vaste rubriek in het programma van Patty Brard kreeg. En natuurlijk die lieve Karin, die Clinicclown werd, of iets dergelijks.
Voor het eerste jaar zit je in ieder gevall gramd met het openen van plaatselijke Febo’s en sportkledingzaken. Grappige opmerkingen die je in dronken toestand in het huis gezegd hebt, zullen je maandenlang op straat nageroepen worden. Totaal vreemden gaan je uitmaken voor schurk, omdat je die en die en die nomineerde, terwijl die en die en die jou nooit genomineerd had.
Dit wordt echter ruimschoots gecompenseerd door optredens bij Grootheden als Henny Huisman, Viola Holt, Marc Klein Essink. En als je dan in de supermarkt ziet dat je op de cover van een tijdschrift staat te pronken naast René Froger en Sugar Lee Hooper, kan niemand je nog wat maken. En je merkt dat Nederland eigenlijk wel genoeg krijgt van jou wannabe R’n’B en de grapjes die je op televisie maakt over het figuur van Erica Terpstra. Dan kom je in en zwart gat terecht. Je laatste reclame zal er een zijn om kalkaanslag op wasmachines te voorkomen en dan moet je toch echt weer de gang naar het arbeidsbureau inzetten.
Tja. Misschien is het toch wel waar: bekende Nederlander worden is niet zo moeilijk. Maar bekende Nederlander blijven, daar zul je dan toch misschien iets belachelijks achterhaalds als talent voor moeten hebbenAko
[Dit bericht is gewijzigd door Xamira op 10-11-2000 12:26]
|
|
