SPT Sport Algemeen
Ben jij sportief? Volg je alles wat met sport te maken heeft? Of heb je gewoon iets te melden of te vragen over een sport? Dan is dit het forum waar je zijn moet.
gffedomme nu heb ik trekquote:Op dinsdag 29 maart 2016 13:33 schreef Gripper het volgende:
[..]
Schnitzel! Mit Ofen kartoffel mit kräuterquark und salat beilage?
En een Hefe Weisse erbij
Wo bist du Jung?
Waar, dan ga ik daar fietsen #rokjesdagquote:
De scheermessen kunnen ook weer van zolder. 20 graden zondag
Hier 16 graden
Hier ook 16quote:
[..]
Waar, dan ga ik daar fietsen #rokjesdag
Hier 16 graden
#GoProopstuurenrijkwordendoorfilmpjesopyoutubezettenvanrokjesenzoquote:
[..]
Waar, dan ga ik daar fietsen #rokjesdag
Metalman. Maar ook ESF fan. Solo vakantiefietser met tentje. Dichter.
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
Kan je niet beter waterdichte sokken kopen? Van sealskinz bijvoorbeeld.quote:
[..]
Dat is een goede, al is het maar iets wat het vocht tegenhoudt
Ik ga voor naturel, mijn voeten zijn standaard al kaas-ui.quote:
[..]
Ik doe linkervoet kaas-ui en rechtervoet bolognese om te kijken of dat nog enig verschil uitmaakt.
The colour of her eyes were the colour of insanity
Nu in Memmingen. Ik logeer bij een opatje van 75 die nog fietst. Rondleiding door het centrum gekregen en samen een biertje gedronken. Hij heeft tegen iedereen in de bar lopen verkondigen dat ik uit Holland gefietst kwam en dat ik morgen naar Munchen ga fietsenquote:
[..]
Schnitzel! Mit Ofen kartoffel mit kräuterquark und salat beilage?
En een Hefe Weisse erbij
Wo bist du Jung?
gekkenwerk vonden ze het.Het laatste uur vandaag was echt kut. Te koud gekleed, het was al laat, begon te regenen en ik was helemaal leeg. Na dat ene biertje sta ik nu echt op omvallen
Morgen nog een dagje en dan ben ik er
Op dinsdag 25 augustus 2015 15:48 schreef Toekito het volgende:
de grootste schande van heel FOK! naast Fylax is Kano als mod.
de grootste schande van heel FOK! naast Fylax is Kano als mod.
En mijn achillespees voelt geirriteerd, dus daar ga ik morgen geen risicos mee nemen. En twee nachten wat slecht geslapen, dat breekt ook op.
Het is wel grappig om te merken hoe het verschil kan zijn door wat te eten enzo, doordat ik nu best vermoeid ben luistert dat allemaal een stuk nauwkeuriger dan normaal.
Het is wel grappig om te merken hoe het verschil kan zijn door wat te eten enzo, doordat ik nu best vermoeid ben luistert dat allemaal een stuk nauwkeuriger dan normaal.
Op dinsdag 25 augustus 2015 15:48 schreef Toekito het volgende:
de grootste schande van heel FOK! naast Fylax is Kano als mod.
de grootste schande van heel FOK! naast Fylax is Kano als mod.
Succes, brute heldquote:Op dinsdag 29 maart 2016 20:26 schreef kanovinnie het volgende:
[..]
Nu in Memmingen. Ik logeer bij een opatje van 75 die nog fietst. Rondleiding door het centrum gekregen en samen een biertje gedronken. Hij heeft tegen iedereen in de bar lopen verkondigen dat ik uit Holland gefietst kwam en dat ik morgen naar Munchen ga fietsen
Het laatste uur vandaag was echt kut. Te koud gekleed, het was al laat, begon te regenen en ik was helemaal leeg. Na dat ene biertje sta ik nu echt op omvallen
Morgen nog een dagje en dan ben ik er
.
Flèche Belge, verslag van Team Fe
Traditioneel vindt in het paasweekend in veel randonneurlanden een Flèche plaatst. Dit jaar was de handigste finishplaats voor mij Tournai in Henegouwen. Dit jaar viel het paasweekend samen met het einde van de Winterpokal van een Duits forum, een competitie waarin ik al jaren meedoe met een klassiekerploeg. Vandaar dat bij mij snel het idee geboren was om er met een ploeg klassiekerliefhebbers deel te nemen. Een Flèche rij je in tegenstelling tot een brevet namelijk niet alleen. Een team bestaat uit 3-5 fietsen. Het is de bedoeling dat je zoveel mogelijk bij elkaar blijft en minimaal 3 mensen laat finishen. Deze opzet leent zich natuurlijk heel goed voor een team op een themabasis, zoals in ons geval de voorliefde voor klassieke stalen fietsen.
Al snel had ik de basis van het team bij elkaar, Ingo en Roy, beiden bekend van de brevetten in Maastricht en Merselo. Tobit kwam er snel bij. Een nieuweling moest afzeggen, dus vroeg ik Jean-Michel erbij. Hiermee leek het team compleet. Met rijders uit Duitsland, Limburg en Noord-Brabant was een startplek al snel logisch, Venlo. Hier stopt zowel de NS als de Duitse spoorwegen. Vanuit Venlo kun je verschillende routes plannen, je moet een omweg maken om aan het voorgeschreven minimale aantal kilometers te komen, 360. Hoe dat berekend werd was mij op het moment dat ik de route maakte nog niet duidelijk, ik koos voor de strengste rekenmethode, de Britse. Met wast zoekwerk kwam ik op een leuke route uit. Venlo – Achelse Kluis – Herentals – Antwerpen – Brugge – Oostende – Roubaix – Tournai. Veelal over rustige wegen, vaak zelfs verkeersvrij en zeer vlak. Allen de wind is op deze route een onvoorspelbare factor. Vandaar dat ik het stuk in de buurt van de kust voor de nacht inplande en het laatste stuk zuid-oost, in een normaal geval net voldoende om daar de wind mee te hebben.
De route moet je vooraf aanmelden. Dit leverde geen probleem op. Veel stukken zijn bekende randonneursroutes dus er waren geen vragen. De controles stonden op de logische plekken om niet te kunnen afsnijden. Dat is het voordeel van het uitgaan van de strengste regels. De strengste regels leverden precies 360km op, de kortste weg tussen de controles. De GPS track was iets langer, 376km. De controleplanning leverde ook logische eetstops op. In de vroege middag een lichte lunch in de Achelse Kluis, aan het begin van de avond eten in Herentals en ergens ten noorden van Gent een friture in de voornacht. Tot zover de theorie en de planning.
Een Engels spreekwoord zegt 'no battle plan survives the first contact with the enemy'. Voor randonneurs gaat dit spreekwoord ook vaak op. In ons geval overleefde het plan zelfs niet de aanloop. Op woensdagavond meldde Jean-Michel me dat hij griep leek te krijgen en waarschijnlijk niet zou starten. Gelijk kwam de vraag op of we een vervanger konden opstellen. De reglementen geven hierover geen uitsluitsel. Op donderdagochtend, nadat Tobit me meldde dat hij een vervanger had, stuurde ik een mail naar de organisatie. 's Avonds na het werk kwam het antwoord, ja het mag. De vervanger had zich al bij me gemeld op Facebook. Na wat discussie meldde hij zich aan en zo kon ik vlak voor het slapen gaan melden dat Björn Jean-Michel zou vervangen.
Een start om 12 uur op maar een uur per trein van huis is natuurlijk een luxepositie. Ik kon dan ook in rust de laatste voorbereidingen treffen en op de trein naar Venlo stappen. De trein uit Mönchengladbach was al een paar minuten in Venlo toen Veolia me er bracht. Met nog een half uur te gaan hadden we nog genoeg tijd voor de laatste voorbereidingen, het bevestigen van de kaderplaatjes en het verdelen van de controlekaarten. Nog even een laatste vette hap bij de Febo en we lieten onze controlekaarten afstempelen aan het loket.
Ingo had een week eerder het eerste stuk van de route gereden en wist dus gelijk welk zandpad we moesten vermijden. Al snel reden we de stad uit het platteland op. Ik had een verkeersluwe route gezocht. Maar die bleek niet altijd verkeersluw te zijn. Al snel drukte een chauffeur van een melkvrachtwagen ons allemaal bijna de greppel in. De rust van de Leenderheide kwam dan ook geroepen en al snel kwamen we op de vaste aanlooproute naar de Achelse Kluis.
Op de binnenplaats was het beangstigend stil. Even voelen aan de deur en inderdaad, het restaurant is dicht. Gelukkig was de abdijwinkel open dus een stempel was mogelijk. Maar iets te eten niet, behalve dan het vloeibare voedsel van plaatselijke brouwerij. Het bleek dat het restaurant geen alcohol mocht schenken op goede vrijdag en daarom maar gelijk helemaal dicht was. De magen knorden bij degenen die niet naar de Febo geweest waren dus een omweg naar het centrum van Achel was gewenst. Daar was niks fatsoenlijks open. Pas vlak voor Neerpelt kwamen we een open frituur tegen. De etensplanning konden we gelijk omgooien, Herentals zou te snel komen om te eten. Daarnaast vertrouwden we het niet meer of er na Antwerpen nog iets open zou zijn. Dus de beslissing viel om in Herentals snel te controleren en in Antwerpen te eten.
Met vertraging en meer kilometers en een volle buik kwamen we bij het kanaal aan. Vanaf hier liep het soepel. Geen navagatievragen, en geen vrachtwagens die je de berm in drukken. Alleen de tegenwind begon goed voelbaar te worden. Herentals bereikten we nog tijdens daglicht. Het idee was een snelle stop bij de Panos maar die was al dicht. Een paar straten verderop vonden we een kroeg. Even een bak koffie voor het verder rijden. De diverse kroeggasten waren erg geïnteresseerd in onze plannen. Al met al was het er eigenlijk te gezellig en bleven we langer dan verwacht.
In de avondschemering gingen we verder richting Antwerpen. De kroegbaas had geen stempel dus een foto van een markant punt in Herentals werd een extra bewijsstuk. Het Albertkanaal van Herentals naar Antwerpen is beduidend minder interessant dan het kanaal ten oosten van Herentals. Gelukkig merkten we er in het donker minder van, van de draaiende wind des te meer. In Antwerpen moesten we de route weer aanpassen, diverse bouwwerkzaamheden blokkeerden het pad langs het Albertkanaal. Uiteindelijk bereikten we de binnenstad. Vlak voor de tunnel kozen we een pizzeria uit. Een goede pizzeria met een erg gastvrije eigenaar. Maar ook een fors oponthoud, zeker omdat we 9km verderop weer controle hadden.
Na de pizzeria hield het oponthoud niet op. Vlak voor de tunnel merkte Björn dat hij een platte band had. In de lift probeerde hij bij te pompen maar het lek was te groot. In de tunnel werd het dan een nieuwe band en voor de veiligheid een nieuwe buitenband monteren. Nog meer oponthoud. In Beveren was geen snelle controle mogelijk, alleen een caféstop. Op dit stuk verloren we uiteindelijk veel te veel tijd. In plaats van een tijdsbuffer op te bouwen verloren we een dik uur op het schema van 15km/u. Dit terwijl we flink doorgetrapt hadden. De extra stops haal je nooit in.
Na Beveren werd de wind wat draaierig. De route bleef echter goed lopen. Er zaten hele stukken in van de Borders of Belgium. Tot Brugge liep het best aardig. Er waren meer café's een eetplekken over dan gedacht, de oorspronkelijke etensplanning was goed mogelijk geweest op dit stuk. Brugge bereikten we dan ook zonder veel problemen. In Brugge vond de plaatselijke politie het wel bijzonder, 5 goed verlichte fietsers in een stad waar bijna niemand licht op z'n fiets heeft. Ingo legde hun uit waarmee we bezig waren, ze vielen bijna uit hun busje van verbazing.
Na Brugge nam de wind fors toe. Het was te merken dat we in de buurt van de kust kwamen. Belangrijker nog, de wind had een vaste richting genomen, in plaats van west was het nu een zuidenwind. Net voordat we dik 100km tegen de wind gepland hadden, een dik 100km waar we nog dik 6 uur voor over hadden. In Oostende was het lastig om een controleplek te vinden. Uiteindelijk kozen we voor een hotel waar we aan de balie een handtekening en een kaartje kregen. Uiteraard kwamen we om de hoek wat open kroegen en een friture tegen. De verleiding van de friture konden we niet weerstaan. Vanwege de wind had ik besloten om niet de geplande route vlak langs de kust te volgen maar een paar honderd meter landinwaarts, via de grote weg. Er was toch geen mens op de weg nu in de late nacht. Na de vette hap ging het verder naar Veurne, pal tegen de wind in. De grote weg bleek opgebroken te zijn vlak voor het verlaten van Oostende. Zoals gebruikelijk voor randonneurs reden we gewoon door de opbreking heen. Dit keer met minder succes, Björn scoorde z'n 2e lekke band van de dag. Net op een punt waar we een ruime bankhal zagen. Onmiddellijk trokken we ons terug. Björn verving zijn band, Ingo, Roy en Tobit knapten een uiltje. Ik nam de kaart en de planning erbij om de schade te beoordelen. Het resultaat van deze schadeanalyse was minder. We moesten nu dik 100km doen in een uur of 6, tegen de wind in. Geen mogelijkheden tot afkorten. Tijd voor plan B. Plan B bij een Flèche is dat je binnen de 24 uur op het 360km punt komt. Zelfs dit zou nog kritisch worden maar zeker niet onmogelijk.
Onderweg naar Veurne zakte het tempo dramatisch. Naderhand hoorde ik berichten van windkracht 5. Ik kreeg visioenen van de Oostvaardersdijk tijdens de 300 van Boekelo. In plaats van tijd te winnen kwamen we met nog meer vertraging in Veurne aan. Een snelle stop bij de bakker en weer verder. De route paste ik licht aan. Ik had gedacht hier aan het eind van de nacht te zijn, vandaar dat ik de route via de weg had gelegd. Nu het autoverkeer weer op volle sterkte op de weg zat was het fietspad aan de andere kant van het kanaal beter. Ook nu weer een bekende route van brevetten.
Bij een Flèche moet je na 22 uur een extra stempel halen. Die 22 uur gingen voorbij in de buitenwijken van Ieper. Ik maakte snel een foto van m'n GPS om een duidelijk tijdstempel te halen. 328Km op de teller met nog 2 uur te gaan. Onder normale omstandigheden geen punt. Maar met deze wind, de inmiddels volgelopen benen en een stedelijke agglomeratie te doorkruisen een onhaalbare kaart. We geven onze poging op en besluiten alleen nog maar te genieten. Dit wordt een finish buiten tijd. In Ieper drinken we nog wat voordat we via de traditionele weg, de Menenpoort, de stad verlaten. Onderweg komen we nu regelmatig deelnemers aan de toureditie van Gent Wevelgem tegen. Zij hebben amper weet van wat wij doen. Twee Franse fietsers die we in Ieper tegen kwamen kunnen zich er meer van voorstellen. Zij hadden net hun zondagsrondje via Oostende en Calais bijgesteld vanwege de wind.
Onze 24 uur verlopen vlak voor de geplande controle in Tourcoing. Weer een foto en op zoek naar een stempelplek. We vinden een open garage in Roncq die ons voorziet van een stempel. Niet veel verderop moeten we onze reguliere stempel halen, in Tourcoing. We genieten van een baguette op de markt in Tourcoing. Dit ziet er toch beter uit dan we kennen uit de beelden van de klassiekers, Tourcoing is niet al te vervallen. De vervallen beelden zien we enkele kilometers later, in Roubaix. De jongens uit het Roergebied voelen zich direct thuis tussen de vervallen industrie. Uiteraard ontbreekt een rondje rond de wielerbaan niet in de route.
Even buiten Roubaix stoppen we voor een sanitaire stop. We willen net wegrijden als we 4 randonneurs zien aankomen. We stappen gelijk op en kijken wie het zijn. Een van hen ken ik, Thierry, een vaste deelnemer aan de Maastrichtse brevetten. Hij rijdt noodgedwongen op een singlespeed na een valpartij in de nacht. Samen rijden we door naar Tournai. De organisatie is nog aanwezig als wij aankomen, uren buiten tijd. De andere deelnemers zijn op het stadhuis voor enkele plichtplegingen. Wij kunnen het aangenamer doen, er staan borden met eten klaar en we kunnen rustig nagenieten.
De Union Audax Tournai heeft het goed bekeken. De finish is op de start/finish van een van hun gewone toertochten. Daardoor kunnen wij meeliften met de voorzieningen die er toch al voorhanden zijn, een puik idee. Nadat wij goed gegeten hebben en wat bijgekomen zijn komt er een toeristentreintje aantuffen met de andere deelnemers. Björn en Tobit kunnen direct hun fietsen inladen in de bus die hen naar huis brengt. Ingo, Roy en ik fietsen naar het station. Vanwege de scherpe conroles in Brussel kiezen we voor de langzame verbinding via de Borinage. In Luik nog een keer eten halen wen we nemen afscheid van elkaar. Roy gaat via Aken naar Keulen, Ingo rijdt met mij mee naar Maastricht en dan door naar Venlo, hij kan vanaf daar op de fiets naar huis.
De missie Flèche was niet helemaal geslaagd maar we kwamen dichtbij. Uiteindelijk misten we maar 7km. Met het niet stoppen in Ieper waren we een paar kilometer dichterbij gekomen maar hadden we het net niet gehaald, Tourcoing is niet de stad waar je een hoog tempo kunt rijden. De redenen voor de vertraging zijn duidelijk:
-continu tegenwind (maar 3km wind in de rug)
-meerdere lekke banden
-een 1e controle die misliep
-daardoor teveel extra stops waar het niet nodig was
-controles gepland volgens de strengste regels (de Britse) en niet daar waar ze qua pauzeindeling handig zouden zijn
-een laatste stuk met teveel bebouwing zodat een eindsprint niet mogelijk was.
Veel leermomenten voor een volgende Flèche. Ik zal er zeker nog meerdere rijden. Het plannen en het team vormen is een leuk extra onderdeel van deze discipline van het randonneuren.
Traditioneel vindt in het paasweekend in veel randonneurlanden een Flèche plaatst. Dit jaar was de handigste finishplaats voor mij Tournai in Henegouwen. Dit jaar viel het paasweekend samen met het einde van de Winterpokal van een Duits forum, een competitie waarin ik al jaren meedoe met een klassiekerploeg. Vandaar dat bij mij snel het idee geboren was om er met een ploeg klassiekerliefhebbers deel te nemen. Een Flèche rij je in tegenstelling tot een brevet namelijk niet alleen. Een team bestaat uit 3-5 fietsen. Het is de bedoeling dat je zoveel mogelijk bij elkaar blijft en minimaal 3 mensen laat finishen. Deze opzet leent zich natuurlijk heel goed voor een team op een themabasis, zoals in ons geval de voorliefde voor klassieke stalen fietsen.
Al snel had ik de basis van het team bij elkaar, Ingo en Roy, beiden bekend van de brevetten in Maastricht en Merselo. Tobit kwam er snel bij. Een nieuweling moest afzeggen, dus vroeg ik Jean-Michel erbij. Hiermee leek het team compleet. Met rijders uit Duitsland, Limburg en Noord-Brabant was een startplek al snel logisch, Venlo. Hier stopt zowel de NS als de Duitse spoorwegen. Vanuit Venlo kun je verschillende routes plannen, je moet een omweg maken om aan het voorgeschreven minimale aantal kilometers te komen, 360. Hoe dat berekend werd was mij op het moment dat ik de route maakte nog niet duidelijk, ik koos voor de strengste rekenmethode, de Britse. Met wast zoekwerk kwam ik op een leuke route uit. Venlo – Achelse Kluis – Herentals – Antwerpen – Brugge – Oostende – Roubaix – Tournai. Veelal over rustige wegen, vaak zelfs verkeersvrij en zeer vlak. Allen de wind is op deze route een onvoorspelbare factor. Vandaar dat ik het stuk in de buurt van de kust voor de nacht inplande en het laatste stuk zuid-oost, in een normaal geval net voldoende om daar de wind mee te hebben.
De route moet je vooraf aanmelden. Dit leverde geen probleem op. Veel stukken zijn bekende randonneursroutes dus er waren geen vragen. De controles stonden op de logische plekken om niet te kunnen afsnijden. Dat is het voordeel van het uitgaan van de strengste regels. De strengste regels leverden precies 360km op, de kortste weg tussen de controles. De GPS track was iets langer, 376km. De controleplanning leverde ook logische eetstops op. In de vroege middag een lichte lunch in de Achelse Kluis, aan het begin van de avond eten in Herentals en ergens ten noorden van Gent een friture in de voornacht. Tot zover de theorie en de planning.
Een Engels spreekwoord zegt 'no battle plan survives the first contact with the enemy'. Voor randonneurs gaat dit spreekwoord ook vaak op. In ons geval overleefde het plan zelfs niet de aanloop. Op woensdagavond meldde Jean-Michel me dat hij griep leek te krijgen en waarschijnlijk niet zou starten. Gelijk kwam de vraag op of we een vervanger konden opstellen. De reglementen geven hierover geen uitsluitsel. Op donderdagochtend, nadat Tobit me meldde dat hij een vervanger had, stuurde ik een mail naar de organisatie. 's Avonds na het werk kwam het antwoord, ja het mag. De vervanger had zich al bij me gemeld op Facebook. Na wat discussie meldde hij zich aan en zo kon ik vlak voor het slapen gaan melden dat Björn Jean-Michel zou vervangen.
Een start om 12 uur op maar een uur per trein van huis is natuurlijk een luxepositie. Ik kon dan ook in rust de laatste voorbereidingen treffen en op de trein naar Venlo stappen. De trein uit Mönchengladbach was al een paar minuten in Venlo toen Veolia me er bracht. Met nog een half uur te gaan hadden we nog genoeg tijd voor de laatste voorbereidingen, het bevestigen van de kaderplaatjes en het verdelen van de controlekaarten. Nog even een laatste vette hap bij de Febo en we lieten onze controlekaarten afstempelen aan het loket.
Ingo had een week eerder het eerste stuk van de route gereden en wist dus gelijk welk zandpad we moesten vermijden. Al snel reden we de stad uit het platteland op. Ik had een verkeersluwe route gezocht. Maar die bleek niet altijd verkeersluw te zijn. Al snel drukte een chauffeur van een melkvrachtwagen ons allemaal bijna de greppel in. De rust van de Leenderheide kwam dan ook geroepen en al snel kwamen we op de vaste aanlooproute naar de Achelse Kluis.
Op de binnenplaats was het beangstigend stil. Even voelen aan de deur en inderdaad, het restaurant is dicht. Gelukkig was de abdijwinkel open dus een stempel was mogelijk. Maar iets te eten niet, behalve dan het vloeibare voedsel van plaatselijke brouwerij. Het bleek dat het restaurant geen alcohol mocht schenken op goede vrijdag en daarom maar gelijk helemaal dicht was. De magen knorden bij degenen die niet naar de Febo geweest waren dus een omweg naar het centrum van Achel was gewenst. Daar was niks fatsoenlijks open. Pas vlak voor Neerpelt kwamen we een open frituur tegen. De etensplanning konden we gelijk omgooien, Herentals zou te snel komen om te eten. Daarnaast vertrouwden we het niet meer of er na Antwerpen nog iets open zou zijn. Dus de beslissing viel om in Herentals snel te controleren en in Antwerpen te eten.
Met vertraging en meer kilometers en een volle buik kwamen we bij het kanaal aan. Vanaf hier liep het soepel. Geen navagatievragen, en geen vrachtwagens die je de berm in drukken. Alleen de tegenwind begon goed voelbaar te worden. Herentals bereikten we nog tijdens daglicht. Het idee was een snelle stop bij de Panos maar die was al dicht. Een paar straten verderop vonden we een kroeg. Even een bak koffie voor het verder rijden. De diverse kroeggasten waren erg geïnteresseerd in onze plannen. Al met al was het er eigenlijk te gezellig en bleven we langer dan verwacht.
In de avondschemering gingen we verder richting Antwerpen. De kroegbaas had geen stempel dus een foto van een markant punt in Herentals werd een extra bewijsstuk. Het Albertkanaal van Herentals naar Antwerpen is beduidend minder interessant dan het kanaal ten oosten van Herentals. Gelukkig merkten we er in het donker minder van, van de draaiende wind des te meer. In Antwerpen moesten we de route weer aanpassen, diverse bouwwerkzaamheden blokkeerden het pad langs het Albertkanaal. Uiteindelijk bereikten we de binnenstad. Vlak voor de tunnel kozen we een pizzeria uit. Een goede pizzeria met een erg gastvrije eigenaar. Maar ook een fors oponthoud, zeker omdat we 9km verderop weer controle hadden.
Na de pizzeria hield het oponthoud niet op. Vlak voor de tunnel merkte Björn dat hij een platte band had. In de lift probeerde hij bij te pompen maar het lek was te groot. In de tunnel werd het dan een nieuwe band en voor de veiligheid een nieuwe buitenband monteren. Nog meer oponthoud. In Beveren was geen snelle controle mogelijk, alleen een caféstop. Op dit stuk verloren we uiteindelijk veel te veel tijd. In plaats van een tijdsbuffer op te bouwen verloren we een dik uur op het schema van 15km/u. Dit terwijl we flink doorgetrapt hadden. De extra stops haal je nooit in.
Na Beveren werd de wind wat draaierig. De route bleef echter goed lopen. Er zaten hele stukken in van de Borders of Belgium. Tot Brugge liep het best aardig. Er waren meer café's een eetplekken over dan gedacht, de oorspronkelijke etensplanning was goed mogelijk geweest op dit stuk. Brugge bereikten we dan ook zonder veel problemen. In Brugge vond de plaatselijke politie het wel bijzonder, 5 goed verlichte fietsers in een stad waar bijna niemand licht op z'n fiets heeft. Ingo legde hun uit waarmee we bezig waren, ze vielen bijna uit hun busje van verbazing.
Na Brugge nam de wind fors toe. Het was te merken dat we in de buurt van de kust kwamen. Belangrijker nog, de wind had een vaste richting genomen, in plaats van west was het nu een zuidenwind. Net voordat we dik 100km tegen de wind gepland hadden, een dik 100km waar we nog dik 6 uur voor over hadden. In Oostende was het lastig om een controleplek te vinden. Uiteindelijk kozen we voor een hotel waar we aan de balie een handtekening en een kaartje kregen. Uiteraard kwamen we om de hoek wat open kroegen en een friture tegen. De verleiding van de friture konden we niet weerstaan. Vanwege de wind had ik besloten om niet de geplande route vlak langs de kust te volgen maar een paar honderd meter landinwaarts, via de grote weg. Er was toch geen mens op de weg nu in de late nacht. Na de vette hap ging het verder naar Veurne, pal tegen de wind in. De grote weg bleek opgebroken te zijn vlak voor het verlaten van Oostende. Zoals gebruikelijk voor randonneurs reden we gewoon door de opbreking heen. Dit keer met minder succes, Björn scoorde z'n 2e lekke band van de dag. Net op een punt waar we een ruime bankhal zagen. Onmiddellijk trokken we ons terug. Björn verving zijn band, Ingo, Roy en Tobit knapten een uiltje. Ik nam de kaart en de planning erbij om de schade te beoordelen. Het resultaat van deze schadeanalyse was minder. We moesten nu dik 100km doen in een uur of 6, tegen de wind in. Geen mogelijkheden tot afkorten. Tijd voor plan B. Plan B bij een Flèche is dat je binnen de 24 uur op het 360km punt komt. Zelfs dit zou nog kritisch worden maar zeker niet onmogelijk.
Onderweg naar Veurne zakte het tempo dramatisch. Naderhand hoorde ik berichten van windkracht 5. Ik kreeg visioenen van de Oostvaardersdijk tijdens de 300 van Boekelo. In plaats van tijd te winnen kwamen we met nog meer vertraging in Veurne aan. Een snelle stop bij de bakker en weer verder. De route paste ik licht aan. Ik had gedacht hier aan het eind van de nacht te zijn, vandaar dat ik de route via de weg had gelegd. Nu het autoverkeer weer op volle sterkte op de weg zat was het fietspad aan de andere kant van het kanaal beter. Ook nu weer een bekende route van brevetten.
Bij een Flèche moet je na 22 uur een extra stempel halen. Die 22 uur gingen voorbij in de buitenwijken van Ieper. Ik maakte snel een foto van m'n GPS om een duidelijk tijdstempel te halen. 328Km op de teller met nog 2 uur te gaan. Onder normale omstandigheden geen punt. Maar met deze wind, de inmiddels volgelopen benen en een stedelijke agglomeratie te doorkruisen een onhaalbare kaart. We geven onze poging op en besluiten alleen nog maar te genieten. Dit wordt een finish buiten tijd. In Ieper drinken we nog wat voordat we via de traditionele weg, de Menenpoort, de stad verlaten. Onderweg komen we nu regelmatig deelnemers aan de toureditie van Gent Wevelgem tegen. Zij hebben amper weet van wat wij doen. Twee Franse fietsers die we in Ieper tegen kwamen kunnen zich er meer van voorstellen. Zij hadden net hun zondagsrondje via Oostende en Calais bijgesteld vanwege de wind.
Onze 24 uur verlopen vlak voor de geplande controle in Tourcoing. Weer een foto en op zoek naar een stempelplek. We vinden een open garage in Roncq die ons voorziet van een stempel. Niet veel verderop moeten we onze reguliere stempel halen, in Tourcoing. We genieten van een baguette op de markt in Tourcoing. Dit ziet er toch beter uit dan we kennen uit de beelden van de klassiekers, Tourcoing is niet al te vervallen. De vervallen beelden zien we enkele kilometers later, in Roubaix. De jongens uit het Roergebied voelen zich direct thuis tussen de vervallen industrie. Uiteraard ontbreekt een rondje rond de wielerbaan niet in de route.
Even buiten Roubaix stoppen we voor een sanitaire stop. We willen net wegrijden als we 4 randonneurs zien aankomen. We stappen gelijk op en kijken wie het zijn. Een van hen ken ik, Thierry, een vaste deelnemer aan de Maastrichtse brevetten. Hij rijdt noodgedwongen op een singlespeed na een valpartij in de nacht. Samen rijden we door naar Tournai. De organisatie is nog aanwezig als wij aankomen, uren buiten tijd. De andere deelnemers zijn op het stadhuis voor enkele plichtplegingen. Wij kunnen het aangenamer doen, er staan borden met eten klaar en we kunnen rustig nagenieten.
De Union Audax Tournai heeft het goed bekeken. De finish is op de start/finish van een van hun gewone toertochten. Daardoor kunnen wij meeliften met de voorzieningen die er toch al voorhanden zijn, een puik idee. Nadat wij goed gegeten hebben en wat bijgekomen zijn komt er een toeristentreintje aantuffen met de andere deelnemers. Björn en Tobit kunnen direct hun fietsen inladen in de bus die hen naar huis brengt. Ingo, Roy en ik fietsen naar het station. Vanwege de scherpe conroles in Brussel kiezen we voor de langzame verbinding via de Borinage. In Luik nog een keer eten halen wen we nemen afscheid van elkaar. Roy gaat via Aken naar Keulen, Ingo rijdt met mij mee naar Maastricht en dan door naar Venlo, hij kan vanaf daar op de fiets naar huis.
De missie Flèche was niet helemaal geslaagd maar we kwamen dichtbij. Uiteindelijk misten we maar 7km. Met het niet stoppen in Ieper waren we een paar kilometer dichterbij gekomen maar hadden we het net niet gehaald, Tourcoing is niet de stad waar je een hoog tempo kunt rijden. De redenen voor de vertraging zijn duidelijk:
-continu tegenwind (maar 3km wind in de rug)
-meerdere lekke banden
-een 1e controle die misliep
-daardoor teveel extra stops waar het niet nodig was
-controles gepland volgens de strengste regels (de Britse) en niet daar waar ze qua pauzeindeling handig zouden zijn
-een laatste stuk met teveel bebouwing zodat een eindsprint niet mogelijk was.
Veel leermomenten voor een volgende Flèche. Ik zal er zeker nog meerdere rijden. Het plannen en het team vormen is een leuk extra onderdeel van deze discipline van het randonneuren.
Mooi verhaal Ivo, maar wat een hoop gedoe allemaal met dichte restaurants en stempelplaatsen.
Mijn planning voor Alpe D'Huzes begint steeds meer invulling te krijgen. Los van de normale trainingsrondjes in de buurt en de minimaal 1x per week op de fiets naar het werk (75 km) staan nu de volgende tripjes gepland in de weekenden.
9 april: 85 km fietsen in Limburg met 1700 hoogtemeters
16 april: Rondje fietsen met vrienden in omgeving Den Bosch, 80-100 km
23 april: Luik-Bastenaken-Luik toertocht, 80 km met 1200 hoogtemeters
30 april: Fietsen naar Papendal voor ophalen kleding Alpe D'huzes
5 mei: Klimclassic 110 km met 1100 hoogtemeters
21/22 mei: trainingsweekend Limburg
28 mei - 4 juni: Weekj Alpe D'Huzes
Alle weekenden zitten dus vol, alleen het weekend van Pinksteren nog niet. Nog ergens iets leuks te fietsen rond Pinksteren?
Mijn planning voor Alpe D'Huzes begint steeds meer invulling te krijgen. Los van de normale trainingsrondjes in de buurt en de minimaal 1x per week op de fiets naar het werk (75 km) staan nu de volgende tripjes gepland in de weekenden.
9 april: 85 km fietsen in Limburg met 1700 hoogtemeters
16 april: Rondje fietsen met vrienden in omgeving Den Bosch, 80-100 km
23 april: Luik-Bastenaken-Luik toertocht, 80 km met 1200 hoogtemeters
30 april: Fietsen naar Papendal voor ophalen kleding Alpe D'huzes
5 mei: Klimclassic 110 km met 1100 hoogtemeters
21/22 mei: trainingsweekend Limburg
28 mei - 4 juni: Weekj Alpe D'Huzes
Alle weekenden zitten dus vol, alleen het weekend van Pinksteren nog niet. Nog ergens iets leuks te fietsen rond Pinksteren?
Goede planning, zo snel geen ideeën voor Pinksteren. Tecklenburger Rundfahrt zou ook gaaf zijn om te doen maar dat is 7 mei.quote:
Mooi verhaal Ivo, maar wat een hoop gedoe allemaal met dichte restaurants en stempelplaatsen.
Mijn planning voor Alpe D'Huzes begint steeds meer invulling te krijgen. Los van de normale trainingsrondjes in de buurt en de minimaal 1x per week op de fiets naar het werk (75 km) staan nu de volgende tripjes gepland in de weekenden.
9 april: 85 km fietsen in Limburg met 1700 hoogtemeters
16 april: Rondje fietsen met vrienden in omgeving Den Bosch, 80-100 km
23 april: Luik-Bastenaken-Luik toertocht, 80 km met 1200 hoogtemeters
30 april: Fietsen naar Papendal voor ophalen kleding Alpe D'huzes
5 mei: Klimclassic 110 km met 1100 hoogtemeters
21/22 mei: trainingsweekend Limburg
28 mei - 4 juni: Weekj Alpe D'Huzes
Alle weekenden zitten dus vol, alleen het weekend van Pinksteren nog niet. Nog ergens iets leuks te fietsen rond Pinksteren?
Stilaan weer op topniveau na z'n dikke jaren als fietsende hamburger
Je hebt de Classic Boretti vanuit Rhenen, maar die is duur en druk.
Je kunt ook de klimmetjestocht vanuit Soest doen, ook op zaterdag.
Als je voor de km's wilt gaan, kun je ook nog op maandag de elfstedentocht doen.
(Of het randoneursbrevet vanuit Maastricht op zaterdag
)
Je kunt ook de klimmetjestocht vanuit Soest doen, ook op zaterdag.
Als je voor de km's wilt gaan, kun je ook nog op maandag de elfstedentocht doen.
(Of het randoneursbrevet vanuit Maastricht op zaterdag
)
Ik zou toch zeker voor de 160km van de klimclassic gaan. Dan kun je met andere FOK!kers meefietsen.quote:
Mooi verhaal Ivo, maar wat een hoop gedoe allemaal met dichte restaurants en stempelplaatsen.
Mijn planning voor Alpe D'Huzes begint steeds meer invulling te krijgen. Los van de normale trainingsrondjes in de buurt en de minimaal 1x per week op de fiets naar het werk (75 km) staan nu de volgende tripjes gepland in de weekenden.
9 april: 85 km fietsen in Limburg met 1700 hoogtemeters
16 april: Rondje fietsen met vrienden in omgeving Den Bosch, 80-100 km
23 april: Luik-Bastenaken-Luik toertocht, 80 km met 1200 hoogtemeters
30 april: Fietsen naar Papendal voor ophalen kleding Alpe D'huzes
5 mei: Klimclassic 110 km met 1100 hoogtemeters
21/22 mei: trainingsweekend Limburg
28 mei - 4 juni: Weekj Alpe D'Huzes
Alle weekenden zitten dus vol, alleen het weekend van Pinksteren nog niet. Nog ergens iets leuks te fietsen rond Pinksteren?
En ga met de pinksteren naar Limburg, en dan op 21 mei de La Chouffe classic.
Zat te denken aan 100 of 135 km van DTC Driebergen. Als ik dan ook heen en weer fiets kom ik op 140/175 km uit.quote:
Je hebt de Classic Boretti vanuit Rhenen, maar die is duur en druk.
Je kunt ook de klimmetjestocht vanuit Soest doen, ook op zaterdag.
Als je voor de km's wilt gaan, kun je ook nog op maandag de elfstedentocht doen.
(Of het randoneursbrevet vanuit Maastricht op zaterdag
Classico Giro is ook nog dat weekend met pelotonstocht van 110 km (heb ik de 1ste versie ooit eens met Gripper gereden), maar ook een toertocht van 120. Vertrek uit Utrecht.
quote:
en dan op 21 mei de La Chouffe classic.
Bier tijdens een toertocht.
'nuff said.
21 mei ligt al helemaal vast, is met de hele Alpe D'Huzes crew. Dus daar valt weinig aan te veranderen denk ik.quote:
[..]
Ik zou toch zeker voor de 160km van de klimclassic gaan. Dan kun je met andere FOK!kers meefietsen.
En ga met de pinksteren naar Limburg, en dan op 21 mei de La Chouffe classic.
160 km voor Klimclassic is ook een optie, wel beetje afhankelijk hoe de tocht in limburg gaat over anderhalve week. Ben namelijk eigenlijk helemaal geen klimmer, dus die hoogtemeters gaan wel een dingetje worden ben ik bang voor.
3x is de planning. Zou graag meer willen, maar planning is best wel een issue met 2 kinderen thuis en een vriendin die ook meedoet en dus ook wil fietsen.quote:
Komt neer op 85 km en 3300 hoogtemeters, wel verspreidt over een hele dag van 4:00 's ochtends tot 18:00 's avonds.
Alsof ik mezelf hoor. Heb nog nooit een echte berg beklommen (nog 8 weken). Hoogtemeters is een getal. Iets waar je vooraf je druk om kan maken, en achteraf slechts een getal op je strava is. Als de weg eenmaal omhoog gaat hou je je daar echt niet mee bezig. Althans ik niet. Gewoon bljiven trappen tot het over is, en dan rustig naar de volgende. Dat werkt prima voor de units in limburg en belgie, (nooit langer dan 15 minuten)quote:
Ben namelijk eigenlijk helemaal geen klimmer, dus die hoogtemeters gaan wel een dingetje worden ben ik bang voor.
Gewoon doorfietsen. Hoewel ik me ook wel druk kan maken over het feit dat de mont ventoux geen 'rustmomenten' kent... Mjah, ik maak me wel vaker druk over zaken die achteraf wel meevallen.
tldr; #rmjk
Jawel joh, bij Chalet Reynard heb je toch een parkeerplaats.quote:
[..]
Alsof ik mezelf hoor. Heb nog nooit een echte berg beklommen (nog 8 weken). Hoogtemeters is een getal. Iets waar je vooraf je druk om kan maken, en achteraf slechts een getal op je strava is. Als de weg eenmaal omhoog gaat hou je je daar echt niet mee bezig. Althans ik niet. Gewoon bljiven trappen tot het over is, en dan rustig naar de volgende. Dat werkt prima voor de units in limburg en belgie, (nooit langer dan 15 minuten)
Gewoon doorfietsen. Hoewel ik me ook wel druk kan maken over het feit dat de mont ventoux geen 'rustmomenten' kent... Mjah, ik maak me wel vaker druk over zaken die achteraf wel meevallen.
tldr; #rmjk
