Het peutertopic (2-4 jaar) deel 182

quote:

Op maandag 21 maart 2016 09:45 schreef GotC het volgende:
Ah ja, dan eerst idd zijkant eruit
Lastig he?

Ja precies. Ik durf het nog even niet

Lastig hè Mabawa. Waar het dan aan ligt...

Als we toch ervaringen aan het uitwisselen zijn . Komt er een einde aan "één is niet genoeg"? Als ik kuiken bijv. één koekje geef, dan is dat niet genoeg. Dan komt hij daarna zeuren om meer en houdt daar alleen na flink wat drama mee op. Dan geef ik hem dus liever niks, heeft hij de lol van dat koekje niet, maar ook niet het drama daarna. Zelfde geldt ook voor niet-materiele dingen trouwens. Als we gaan wandelen is dat nooit lang genoeg, auto rijden moet altijd nóg langer, stoeien moet altijd nóg een keer, in bad zitten duurt nooit lang genoeg, etc.

quote:

Op maandag 21 maart 2016 09:34 schreef Mabawa. het volgende:

[..]

Dit gebeurt hier regelmatig. En dan ligt M nog gewoon in een ledikant. Hij kan er zo makkelijk uit klimmen en toch wil ik de zijkant er nog niet uithalen. Ben bang dat dat nog meer uitnodigt tot nachtelijke uitstapjes.

Hier was het peuterbed juist de oplossing! W klom vaak uit haar ledikant, maar sinds ze haar bed heeft eigenlijk nooit meer.. Ze heeft het bedje zelf uitgezocht in de IKEA (denkt ze zelf iig) en geholpen met in elkaar zetten en was zo trots als een pauw.
het oude bedje stond voor de zekerheid nog op haar kamer en werd als een soort van box gebruikt. Dreumes zat er af en toe in bij het naar bed brengen. Nu niet meer eigenlijk.

Peuter wil nu echt alles zelf doen. Pyama zit wel eens achterstevoren en de schoenen aan de verkeerde voeten. (Ze wordt héél boos als we haar er op wijzen. Dus we laten het gewoon en ze merkt het vanzelf wel, of niet)..

quote:

Op maandag 21 maart 2016 10:38 schreef Burdie het volgende:
Lastig hè Mabawa. Waar het dan aan ligt...

Als we toch ervaringen aan het uitwisselen zijn . Komt er een einde aan "één is niet genoeg"? Als ik kuiken bijv. één koekje geef, dan is dat niet genoeg. Dan komt hij daarna zeuren om meer en houdt daar alleen na flink wat drama mee op. Dan geef ik hem dus liever niks, heeft hij de lol van dat koekje niet, maar ook niet het drama daarna. Zelfde geldt ook voor niet-materiele dingen trouwens. Als we gaan wandelen is dat nooit lang genoeg, auto rijden moet altijd nóg langer, stoeien moet altijd nóg een keer, in bad zitten duurt nooit lang genoeg, etc.

Hier hielp het om het van te voren uit te leggen wat je dillema is en bij de tijdsgebonden dingen om van te voren uit te leggen wanneer het stopt en dat dan nog een keer op tijd aan te kondigen. Maar het heeft ook wat tijd nodig vrees ik..
Hier zijn we even in een rustige periode beland. Peuter en dreumes gaan ineens allebei goed en ook een stuk beter samen!

Burdie, wat betreft bed en slaapgedoe heb ik geen tips of ideeën. Bij I is het volgens mij zo dat juist haar ledikantje haar de geborgenheid geeft die ze nodig heeft, dus overstappen zie ik nog niet snel gebeuren.

Wat betreft het nooit genoeg. Dat is hier niet bij alles maar wel bij ergens weggaan (speeltuin bijv), of bij boekjes lezen (vooral bij het naar bed gaan). Het helpt het beste bij ons als we heel duidelijk alles aankondigen en ook consequent handelen. I is helemaal gek van boekjes lezen, dus nemen we daar ook echt de tijd voor, maar altijd drie boekjes; niet meer of minder. En dan zeggen we ook steeds dingen als: 'dit is nu het tweede boekje, hierna kunnen we nog een boekje lezen.' Zodra we daar zelf een keer vanaf wijken, merk je meteen dat het naar bed gaan lastiger gaat.

Het is af en toe veel uitleggen en veel duidelijk uitspreken bij alles wat ik doe over wat ze kan verwachten, over hoe en wat. En soms is er even boosheid of drama. Dat hoort er dan bij en ik maak me daar niet zo druk (meer) om. Het is gewoon onderdeel van die grenzen leren, en leren dat dingen die je leuk vindt ook weer kunnen eindigen. Geeft niet, dat 'drama' is haar goed recht.

Maar het drama is nu veel minder heftig dan pakweg een half jaar of een jaar geleden en het duurt ook niet zo lang. Dat scheelt enorm. Voorheen kon ze er in blijven hangen, nu is het even kort en krachtig. Hoe gaat dat bij kuiken?

Wij waren vanochtend als enigen in de speeltuin in het bos en we hebben een eekhoorntje gezien. !

Franny, wat leuk is dat zeg

Vandaag moest ik naar de tandarts en Riley ging mee. Zij wilde ook op de stoel liggen. Tandarts mocht ook echt in haar mond kijken en hij liet ons (mijn zus en mij) ook kijken.
Ze kreeg alleen een driftbui toen we weggingen. Tandarts merkte toen heel droog op dat hij het eigenlijk vooral andersom meemaakt. Driftbui bij binnenkomst en blij kind bij weggaan

quote:

Op maandag 21 maart 2016 07:18 schreef L0t.. het volgende:

[..]

Thnx! Hoe lang duurde dat ongv bij S?

LB

Ik weet het niet precies meer. Volgens mij was het rond de 8-10 weken na de geboorte op zn hoogtepunt en toen heeft mn vriend ook vrij genomen omdat ik het echt niet meer trok (moet wel zeggen dat Suus s nachts ook de hele nacht rechtop moest worden gehouden dus slaapdeprivatie speelde ook wel mee)

In mijn herinnering werd het toen geleidelijk beter en vanaf een maand of 5-6 flink beter.

Ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat het wel een beetje met ups en downs gaat. Paar maandjes terug speelden ze wel leuk samen en de laatste weken maken ze als we thuis zijn echt alleen maar ruzie. Ze willen precies alles wat de ander heeft wat (mee)spelen best moeilijk maakt. En dat verdelen van de aandacht blijft regelmatig wel pittig. Maar jij wordt er dus wel beter in om te schipperen en ook jullie oudsten zullen wel door deze fase heen komen

Als het lukt, probeer regelmatig uitjes 1 op 1 in te plannen met de oudste. Ik merkte in elk geval bij Sil dat hem dat enorm veel goed deed en dat ik zelf zo ook weer een paar uurtjes mijn zoon 'terug had'.

Maar t is gewoon ronduit kut als je er middenin zit

quote:

Op maandag 21 maart 2016 09:15 schreef Burdie het volgende:
Ik denk dat wij zo'n deurhekje voor zijn kamer doen dan .

Hebben wij bij jan ook heel lang gehad, spock is laatst naar berlijn geweest en toen ben ik begonnen met jan zijn hekje er voor weg te laten dat hij zelf bij mij kon komen. Sinds dien staat hij bij Teun er tussen dat Jan niet bij Teun kan komen
Ik hoor hem ook gelijk op een of andere manier ben ik gelijk wakker. Doe ik natuurlijk alsof ik slaap dan tikt hij op mijn neus (en bedankt spock) of geeft hij een kusje. Mamas worden wakker van kusjes heb ik hem geleerd

Hij blijft op zijn kamer meestal en roept of hij mag komen. Als nijntje wakker is komt hij er aam rennen mamaaaa nijntje is wakker

Even een vraag over de driftbuien;

Meestal gaan ze van 0 naar 100 in 2 seconden, maar soms zie ik ze ook duidelijk aankomen. Dan begint het met iets boos weggooien en gaat ze op de grond zitten trappelen of draaien. Dan lukt het wel eens om haar af te leiden, maar ik vraag me af of dat 'goed' is. Van mij mag ze wel boos of gefrustreerd zijn als bijvoorbeeld iets niet lukt, maar als ik haar laat gaan dan eindigt het in een hysterische huilbui waarbij ik haar niet kan bereiken. Dan roept ze wel mama terwijl ze haar armen uitsteekt, maar als ik dan te dichtbij kom rent ze boos huilend weg. Dat herhaalt zich een aantal keer totdat ze uiteindelijk een beetje kalmeert en zich wel laat oppakken.

Beide dingen voelen niet zo goed. Als ik haar afleid (als dat lukt) dan heb ik het idee dat de emotie toch een beetje blijft sluimeren en later alsnog eruit komt. Maar als ik haar laat gaan dan wordt ze echt hysterisch en het ziet er zo zielig uit

Vandaag probeerde ik er over te praten toen ik het zag aankomen (emotie benoemen enzo, dat werkte voorheen nog wel), maar dat heeft hetzelfde effect als haar gewoon laten gaan.

Wat is jullie visie hierin? Hoe doen jullie dat?

Onze peuter rent tegenwoordig naar de gang en als je haar achterna komt zegt ze dat ze alleen wil zijn. Dat laat ik dus maar gaan. (Is vooral als ze boos is omdat ze zelf iets "fout"gedaan heeft). Na een tijdje kijk ik dan om het hoekje en dan is het meestal weer goed, of ze komt zelf alweer terug met een heel verhaal. Als ik haar toch meteen probeer te troosten wordt het ook alleen maar erger.. (en inderdaad bij afleiden blijft het een beetje hangen en komt het heel snel weer, bovendien werkt afleiden meestal niet hier)
bij pijn door stoten oid kan ik haar trouwens wel meteen troosten..
Dreumes is ook heel heftig met boos zijn en die wil ook tegelijk wél en níet opgetild worden. Daar ben ik ook nog niet helemaal uit. Eerst ging hij hard met zijn hoofd tegen iets hards slaan, dat doet hij tegenwoordig (meestal) niet meer gelukkig. Maar dé handleiding heb ik helaas nog niet..

quote:

Op dinsdag 22 maart 2016 08:56 schreef Sylver_ het volgende:
Even een vraag over de driftbuien;

Meestal gaan ze van 0 naar 100 in 2 seconden, maar soms zie ik ze ook duidelijk aankomen. Dan begint het met iets boos weggooien en gaat ze op de grond zitten trappelen of draaien. Dan lukt het wel eens om haar af te leiden, maar ik vraag me af of dat 'goed' is. Van mij mag ze wel boos of gefrustreerd zijn als bijvoorbeeld iets niet lukt, maar als ik haar laat gaan dan eindigt het in een hysterische huilbui waarbij ik haar niet kan bereiken. Dan roept ze wel mama terwijl ze haar armen uitsteekt, maar als ik dan te dichtbij kom rent ze boos huilend weg. Dat herhaalt zich een aantal keer totdat ze uiteindelijk een beetje kalmeert en zich wel laat oppakken.

Beide dingen voelen niet zo goed. Als ik haar afleid (als dat lukt) dan heb ik het idee dat de emotie toch een beetje blijft sluimeren en later alsnog eruit komt. Maar als ik haar laat gaan dan wordt ze echt hysterisch en het ziet er zo zielig uit

Vandaag probeerde ik er over te praten toen ik het zag aankomen (emotie benoemen enzo, dat werkte voorheen nog wel), maar dat heeft hetzelfde effect als haar gewoon laten gaan.

Wat is jullie visie hierin? Hoe doen jullie dat?

Moeilijk. Ik heb dit laatst een keertje meegemaakt. Toen lag I hysterisch te huilen op de grond en ze wilde niet aangeraakt worden. Ik bleef naast haar zitten en uiteindelijk kwam ze wel naar me toe. Ik wist ook niet wat ik anders kon doen. Niets behalve haar laten merken dat we (mijn vriend was er ook bij) bij haar blijven en er voor haar zijn. Het lijkt me dat het een fase is en dat je nu eenmaal beperkt bent in het sturen van deze dingen.

Het enige wat ik nog kan bedenken, is er met haar over praten op een moment dat ze rustig is. Ik weet niet of je al een beetje gesprekjes met haar kunt voeren? Dan met haar praten over wat er gebeurt als ze boos of verdrietig is? Ik merk nu bijvoorbeeld dat I er zelf eigenlijk vrij laconiek en rustig op terugkijkt. Dan zegt ze bijvoorbeeld: "I boos. I huilen. Nu blij. Mama ook blij?"
Dus ik heb zelf wel eens het idee dat het op ons meer impact heeft dan op haarzelf. Het is voor haar gewoon een manier om haar emoties te ervaren, te uiten, en dat is dan soms voor ons gevoel even vrij extreem.

Nora rent tegenwoordig ook vaak naar de gang, maar ik volg haar dan wel altijd. Alleen blijf ik dan wel op een afstandje, want het wordt idd alleen maar erger als ik haar te snel wil troosten.

Er op een later moment over praten doen we idd vaak, Franny. Vooral omdat het met inmiddels duidelijk is dat op het moment suprême niet handig is om uit te leggen dat ze niet met het porseleinen servies moet gooien
En ik heb ontdekt dat als ik een knuffel of pop aan haar laat vragen wat er aan de hand was, dat ik veel meer uitleg krijg. Dus ik praat nu vaak via Teddy of Baby met Nora

Op het moment dat ik het zie aankomen ben ik vaak al te laat, ik kan dan eigenlijk niks meer doen of zeggen om het om te buigen. Achja, het is vast een fase

Hier speelt ze t trouwens s avonds vaak na in haar bedje. Dan hoor je popje praten ( "piepstemmetje") en geeft ze zelf antwoord. Laatst hoorden we:"schopschop" nee, je mag niet schoppen! "Schopschop" stop popje, nee, dat mag niet, ga maar aaien! "Aaiaai, lieve W" ha popje, wat leuk he?
Zo horen we dus achteraf nog vaak wat er overdag is gebeurd

Ja mooi he, watmoetikkiezen, dat is de laatste tijd hier ook zo. Soms sta ik echt te luisteren om te horen wat ze allemaal zegt. Je hoort ook duidelijk de conditionering terug. .

Vandaag onze laatste dag met een peuter in huis.

Wat een groei maken ze in 2 jaar tijd, die kindjes .

Leuk is dat he, watmoetikkiezen. Ik hoor idd ook vaak mezelf terug. Sommige dingen moet ik echt anders formuleren kwam ik achter


Oeh Kuukske, bij een kleuter!
Fijne verjaardag morgen!

quote:

Op woensdag 23 maart 2016 10:27 schreef Franny_G het volgende:
Ja mooi he, watmoetikkiezen, dat is de laatste tijd hier ook zo. Soms sta ik echt te luisteren om te horen wat ze allemaal zegt. Je hoort ook duidelijk de conditionering terug. .

Haha, ja je hoort jezelf soms terug .
Ik vind het wonderlijk hoeveel fantasie ze op deze leeftijd al hebben .

Kuuks, alvast gefeliciteerd!

Vertelde t aan mijn moeder en nu kreeg ik van haar een heel stuk geschreven tekst wat ze van mij ooit zittend voor mijn kamerdeur had opgeschreven. Superleuk!
Nu zat ik vanavond dus klaar met pen en papier bij de babyfoon, dacht dan zet ik t later in haar fotoboek.. Valt ze zonder iets te zeggen in slaap... morgen nog maar eens proberen..

quote:

Op woensdag 23 maart 2016 21:38 schreef watmoetikkiezen het volgende:
Vertelde t aan mijn moeder en nu kreeg ik van haar een heel stuk geschreven tekst wat ze van mij ooit zittend voor mijn kamerdeur had opgeschreven. Superleuk!
Nu zat ik vanavond dus klaar met pen en papier bij de babyfoon, dacht dan zet ik t later in haar fotoboek.. Valt ze zonder iets te zeggen in slaap... morgen nog maar eens proberen..

Oh wat leuk! De mijne hebben niet echt verhalen voordat ze gaan slapen tegen de knuffels

Ik schrijf wel regelmatig dingen op. Vandaag telde Jan gewoon foutloos tot 10 later nog weer tot 8 (poten tellen van een vogelspin brr ja mooi hoor lieffie)
Verder zat hij vandaag in de auto ik woon in apeldoorn, dus ik dacht kijkem hoe ver hij komt; en hoe heet de straat? Boswachtersveld ja daar woon ik!

Gefeliciteerd met je kleuter, Kuukske!

Wat leuk dat ze dat heeft opgeschreven, Kies.
Ik schrijf wel grappige woordjes van Nora op (zoals stofschuiven), misschien ook maar eens gesprekjes opschrijven

Goitske, echt tellen? Wat goed! Nora kan wel tot 20 'tellen' en van 10 naar 1, maar dat is gewoon een versje opzeggen. Met echt tellen komt ze nog niet verder dan 2, soms 3 maar meestal is het vanaf 3 al gewoon '1, 2, ... veel'

Kuukske gefeliciteerd met jullie kleuter

Gefeliciteerd Kuukske! Een kleuter

Wat een leuke verhalen allemaal over de fantasien en verwerkingen van jullie peuters!
Mijn vrouw praatte altijd op het toilet schijnbaar. Met 2 oudere broers en 1 oudere zus kwam ze aan tafel maar niet aan de beurt dus ging ze na het eten naar het toilet en vertelde daar hele verhalen.
Wij mogen van B niet praten aan tafel overigens. 'Nee mama, stil zijn!' zo zeg maar.

Gisteren een oppasmeisje, nou ja vrouw van 26, over de vloer gehad. 17 april een oppasavond als proef. Ben benieuwd! Gisteren toen ze kwam kennismaken was B peuterzilla, gillen, niets willen etc etc. Die bui was er al voordat zij binnenkwam overigens. Dus ze heeft hem meteen op zijn ergst gezien....

Bedankt allemaal!

Het is heerlijk, die peutertijd. Geniet ervan. Kindjes worden zo wijs . Hij was trots op alle slingers en ballonnen vanmorgen . .

exode, spannend, een oppas. Het is wel fijn, ik ben blij met de oppas die wij hebben.

Kuukske, van harte!

Vanochtend ging hier een blij meisje naar het kdv, verkleed als 'kokulijntje'.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ooh Franny. wat een lief kokulijntje.