Ik had exact dit bericht kunnen schrijven in okt-nov 2014. S1 was best extreem in die reactie en ook dat kwam goed. Maar het is echt niet leuk, zowel het gedrag als dat gevoel van tekortdoen naar allebei toe. Sterkte, ook voor LB! Komt goed!quote:Op zaterdag 19 maart 2016 16:58 schreef L0t.. het volgende:
[..]
We hebben het er al over gehad maar het is zo herkenbaar allemaal .
En schuldgevoel naar beide kinderen. Naar J omdat ik me soms zo erger aan haar gedrag terwijl het natuurlijk allemaal een logische reactie is op de nieuwe situatie en naar F omdat er zoveel van mijn energie naar J gaat dat ik het gevoel heb dat ik haar echt tekort doe qua aandacht.
En ik ben dit depressieve weer ook schijtzat . We gaan wel elke dag naar buiten maar het zou voor ieders humeur zoveel beter zijn als we gewoon lekker de hele dag de tuindeuren open zouden kunnen gooien.
Thnx! Hoe lang duurde dat ongv bij S?quote:Op zondag 20 maart 2016 19:47 schreef Spees_Eend het volgende:
[..]
Ik had exact dit bericht kunnen schrijven in okt-nov 2014. S1 was best extreem in die reactie en ook dat kwam goed. Maar het is echt niet leuk, zowel het gedrag als dat gevoel van tekortdoen naar allebei toe. Sterkte, ook voor LB! Komt goed!
En beide bedjes neerzetten zodat je even kan testen?quote:Op maandag 21 maart 2016 08:55 schreef Burdie het volgende:
Ja, kuiken zegt wel eens dat hij een ander bed wil. En eens moet het gebeuren hè .
(Het bed staat al klaar in de opslag, maar ik vind het toch een dingetje.)
Dat is wel wat freaky jaquote:Op maandag 21 maart 2016 09:11 schreef GotC het volgende:
Ik ben juist bang voor het moment dat je wakker wordt 's nachts, je doet je ogen open en mini staat je aan te staren
Dit gebeurt hier regelmatig. En dan ligt M nog gewoon in een ledikant. Hij kan er zo makkelijk uit klimmen en toch wil ik de zijkant er nog niet uithalen. Ben bang dat dat nog meer uitnodigt tot nachtelijke uitstapjes.quote:Op maandag 21 maart 2016 09:11 schreef GotC het volgende:
Ik ben juist bang voor het moment dat je wakker wordt 's nachts, je doet je ogen open en mini staat je aan te staren
Als het probleem is dat hij zich alleen voelt, zou ik idd overstappen naar een groter bed. Dan kun je bij hem liggen als hij die behoefte voelt.quote:Op maandag 21 maart 2016 08:36 schreef Burdie het volgende:
LB .
Iemand een tip om van een nachtbraker weer een doorslaper te maken? .
Vorige keer was de oplossing een kussen in bed, zodat hij niet steeds zijn hoofd stootte aan het hoofd bord. Nu weet ik niet zo wat het probleem is, behalve dat hij alleen maar wil knuffelen en bij ons in bed wil slapen (geen optie).
Zou overstappen naar een peuterbed helpen? Ben zo bang dat het averechts gaat werken .
Ja precies. Ik durf het nog even nietquote:Op maandag 21 maart 2016 09:45 schreef GotC het volgende:
Ah ja, dan eerst idd zijkant eruit
Lastig he?
Hier was het peuterbed juist de oplossing! W klom vaak uit haar ledikant, maar sinds ze haar bed heeft eigenlijk nooit meer.. Ze heeft het bedje zelf uitgezocht in de IKEA (denkt ze zelf iig) en geholpen met in elkaar zetten en was zo trots als een pauw.quote:Op maandag 21 maart 2016 09:34 schreef Mabawa. het volgende:
[..]
Dit gebeurt hier regelmatig. En dan ligt M nog gewoon in een ledikant. Hij kan er zo makkelijk uit klimmen en toch wil ik de zijkant er nog niet uithalen. Ben bang dat dat nog meer uitnodigt tot nachtelijke uitstapjes.
Hier hielp het om het van te voren uit te leggen wat je dillema is en bij de tijdsgebonden dingen om van te voren uit te leggen wanneer het stopt en dat dan nog een keer op tijd aan te kondigen. Maar het heeft ook wat tijd nodig vrees ik..quote:Op maandag 21 maart 2016 10:38 schreef Burdie het volgende:
Lastig hè Mabawa. Waar het dan aan ligt...
Als we toch ervaringen aan het uitwisselen zijn . Komt er een einde aan "één is niet genoeg"? Als ik kuiken bijv. één koekje geef, dan is dat niet genoeg. Dan komt hij daarna zeuren om meer en houdt daar alleen na flink wat drama mee op. Dan geef ik hem dus liever niks, heeft hij de lol van dat koekje niet, maar ook niet het drama daarna. Zelfde geldt ook voor niet-materiele dingen trouwens. Als we gaan wandelen is dat nooit lang genoeg, auto rijden moet altijd nóg langer, stoeien moet altijd nóg een keer, in bad zitten duurt nooit lang genoeg, etc.
Ik weet het niet precies meer. Volgens mij was het rond de 8-10 weken na de geboorte op zn hoogtepunt en toen heeft mn vriend ook vrij genomen omdat ik het echt niet meer trok (moet wel zeggen dat Suus s nachts ook de hele nacht rechtop moest worden gehouden dus slaapdeprivatie speelde ook wel mee)quote:Op maandag 21 maart 2016 07:18 schreef L0t.. het volgende:
[..]
Thnx! Hoe lang duurde dat ongv bij S?
LB
Hebben wij bij jan ook heel lang gehad, spock is laatst naar berlijn geweest en toen ben ik begonnen met jan zijn hekje er voor weg te laten dat hij zelf bij mij kon komen. Sinds dien staat hij bij Teun er tussen dat Jan niet bij Teun kan komenquote:Op maandag 21 maart 2016 09:15 schreef Burdie het volgende:
Ik denk dat wij zo'n deurhekje voor zijn kamer doen dan .
Moeilijk. Ik heb dit laatst een keertje meegemaakt. Toen lag I hysterisch te huilen op de grond en ze wilde niet aangeraakt worden. Ik bleef naast haar zitten en uiteindelijk kwam ze wel naar me toe. Ik wist ook niet wat ik anders kon doen. Niets behalve haar laten merken dat we (mijn vriend was er ook bij) bij haar blijven en er voor haar zijn. Het lijkt me dat het een fase is en dat je nu eenmaal beperkt bent in het sturen van deze dingen.quote:Op dinsdag 22 maart 2016 08:56 schreef Sylver_ het volgende:
Even een vraag over de driftbuien;
Meestal gaan ze van 0 naar 100 in 2 seconden, maar soms zie ik ze ook duidelijk aankomen. Dan begint het met iets boos weggooien en gaat ze op de grond zitten trappelen of draaien. Dan lukt het wel eens om haar af te leiden, maar ik vraag me af of dat 'goed' is. Van mij mag ze wel boos of gefrustreerd zijn als bijvoorbeeld iets niet lukt, maar als ik haar laat gaan dan eindigt het in een hysterische huilbui waarbij ik haar niet kan bereiken. Dan roept ze wel mama terwijl ze haar armen uitsteekt, maar als ik dan te dichtbij kom rent ze boos huilend weg. Dat herhaalt zich een aantal keer totdat ze uiteindelijk een beetje kalmeert en zich wel laat oppakken.
Beide dingen voelen niet zo goed. Als ik haar afleid (als dat lukt) dan heb ik het idee dat de emotie toch een beetje blijft sluimeren en later alsnog eruit komt. Maar als ik haar laat gaan dan wordt ze echt hysterisch en het ziet er zo zielig uit
Vandaag probeerde ik er over te praten toen ik het zag aankomen (emotie benoemen enzo, dat werkte voorheen nog wel), maar dat heeft hetzelfde effect als haar gewoon laten gaan.
Wat is jullie visie hierin? Hoe doen jullie dat?
Haha, ja je hoort jezelf soms terug .quote:Op woensdag 23 maart 2016 10:27 schreef Franny_G het volgende:
Ja mooi he, watmoetikkiezen, dat is de laatste tijd hier ook zo. Soms sta ik echt te luisteren om te horen wat ze allemaal zegt. Je hoort ook duidelijk de conditionering terug. .
Oh wat leuk! De mijne hebben niet echt verhalen voordat ze gaan slapen tegen de knuffelsquote:Op woensdag 23 maart 2016 21:38 schreef watmoetikkiezen het volgende:
Vertelde t aan mijn moeder en nu kreeg ik van haar een heel stuk geschreven tekst wat ze van mij ooit zittend voor mijn kamerdeur had opgeschreven. Superleuk!
Nu zat ik vanavond dus klaar met pen en papier bij de babyfoon, dacht dan zet ik t later in haar fotoboek.. Valt ze zonder iets te zeggen in slaap... morgen nog maar eens proberen..
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt."All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |