Zwarte gedachten en (irrationele) angsten tijdens de zwangerschap

quote:

Op vrijdag 30 september 2016 17:14 schreef Cygne het volgende:
Inmiddels zijn we in het tweede trimester aanbeland en over het algemeen gaat het ok. Tot er weer een echo of controle bij de verloskundige nadert. Dan ben ik er van overtuigd dat het toch ineens niet meer goed is.

Ik weet niet zeker of jij dat was in z&g maar ik vond het veelzeggend dat er stond dat de vk de plek is waar je altijd hoort dat je kindje dood is. Dat je die plek daarmee associeert. Ik weet niet hoe dat is, het lijkt me vreselijk. Ik hoop dat het in de loop van de zwangerschap wel minder wordt, zeker als je straks je kindje goed gaat voelen. Dat is zo mooi. .

Ik had de vorige zwangerschap heel veel vertrouwen, alleen de 20 weken echo vond ik even spannend. Het is heerlijk als je dat vertrouwen hebt, dat gun ik iedereen. Een soort onbevangenheid, maar jammergenoeg is dat niet altijd mogelijk, zeker niet bij deze voorgeschiedenis. Bij deze zwangerschap voel ik me veel zorgelijker tot nu toe. Dat kan ook komen door mijn slechte fysieke gesteldheid, maar het is wel iets waar ik samen met mijn vriend een beetje op ga letten. Ik mis nog de echte blijdschap over mijn zwangerschap, ik ben er momenteel vrij vlak onder en denk eerder aan alle vervelende dingen en aan wat er mis kan gaan, of moeilijk kan worden, dan aan de mooie dingen.

GM, jij ook sterkte. Zwanger zijn, is voor jou ook echt geen feestje jammergenoeg.. .

Burdie.

Het is ook dat ik na de eug eigenlijk had opgegeven dat het nog gebeuren. We zijn dat pgd-traject ook ingestapt met 'we zien wel' en 'als het niet lukt kunnen we het afsluiten'. We hadden ook helemaal niet verwacht dat het zou lukken en zelfs de eerste keer al, met zulke slechte kansen (maar 3 eicellen).

Ik ben al verder dan alle andere keren, de echo's zijn volgens het boekje en mijn buik groeit. Maar tóch kan dat nog steeds niet in mijn hoofd. Een gezond kind. Zelfs nu de oorzaak van de eerdere miskramen is weggenomen.

Franny Dat was ik ja, ik ging altijd wel eerder bloeden maar toch, die bevestiging kreeg ik bij de vk.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Merk ook dat al het verdriet van de afgelopen 2.5 jaar er nu ook pas uitkomt. Nu voel ik pas hoeveel pijn het heeft gedaan en hoe we eigenlijk alleen maar bezig zijn geweest met vechten om overeind te blijven staan.

GM

[ Bericht 45% gewijzigd door Cygne op 30-09-2016 18:08:12 ]

Heb je verder nog hulp bij het verwerken van alles, Cygne?

quote:

Op vrijdag 30 september 2016 18:01 schreef Franny_G het volgende:
Heb je verder nog hulp bij het verwerken van alles, Cygne?

Ja, ik heb een therapeut. En inmiddels ook een fijne vk-praktijk die hier ook vanaf weet.

Die waarnemer zal waarschijnlijk ook gewoon haar best hebben gedaan en zo, maar ik kan daar wel vreselijk boos om worden. .

quote:

Op vrijdag 30 september 2016 18:13 schreef Franny_G het volgende:
Die waarnemer zal waarschijnlijk ook gewoon haar best hebben gedaan en zo, maar ik kan daar wel vreselijk boos om worden. .r

Ik ook. Het was ook een hele christelijke praktijk. (ik woonde in de biblebelt) En dat mag, prima. Maar als ik aangeef bij de intake hoef ik daar verder niet zoveel mee. Zeker niet op zo'n moment.

Cygne, het lijkt me verschrikkelijk moeilijk en conflicterend om zoveel tegelijk te ervaren. Ik vind het heel bijzonder (en bijzonder knap) dat je je verwerkingsproces voelt en toelaat Dat verdien je namelijk, en je kindje ook

Lief, Bloesem.

Ik ben echt heel erg blij als het straks maart is en ik mijn kindje vast kan houden.

Deze week de ultieme test gehad. Niersteen met zoveel pijn dat ik aan het infuus moest. Ik kon het handelen omdat baby continu actief was. Lekker liep te trollen met de echo en het hartje luisteren. Zoals normaal.

Ik ben geen seconde bang geweest dat het mis zou gaan met de baby. Het vertrouwen daarin was zo groot en ondanks de pijn was dat zo'n fijn gevoel.

quote:

Op woensdag 30 november 2016 21:34 schreef Cygne het volgende:
Deze week de ultieme test gehad. Niersteen met zoveel pijn dat ik aan het infuus moest. Ik kon het handelen omdat baby continu actief was. Lekker liep te trollen met de echo en het hartje luisteren. Zoals normaal.

Ik ben geen seconde bang geweest dat het mis zou gaan met de baby. Het vertrouwen daarin was zo groot en ondanks de pijn was dat zo'n fijn gevoel.

Hoor die nou eens dan!

_{Niersteen?! Sterkte}

Wat goed dat de lucht eindelijk geklaard is Cygne

Fijn dat je dat in dit topic post, Cygne . Bemoedigend (hoop ik) voor andere aanstaande mama's. En natuurlijk fijn dat het vertrouwen er nu is!

Tja, up dan toch maar omdat ik ondanks super lieve reacties niet heel Z&G wil vol klagen.

Zwanger dus. Wat uiteraard fantastisch is want zwanger worden blijkt duidelijk geen probleem. Maar zwanger blijven wel. En dat doet wat met een mens.
Twix is het prachtige resultaat van mijn derde zwangerschap. En ook nu staat de teller weer op drie (na Twix dus). Zwangerschap 6 dus.

En de spanning is hels. Want wanneer gaat het nu mis? En met welke symptomen deze keer? Of misschien toch weer drie keer scheepsrecht?

Lieve malteser wat een onzekere tijden. Het is gewoon bijna onmogelijk om vertrouwen te hebben in een goede afloop als het al zo vaak mis is gegaan. Ik vind dat je je er nog kranig doorheen slaat.

quote:

Op dinsdag 5 september 2017 14:42 schreef Malteser het volgende:
Tja, up dan toch maar omdat ik ondanks super lieve reacties niet heel Z&G wil vol klagen.

Zwanger dus. Wat uiteraard fantastisch is want zwanger worden blijkt duidelijk geen probleem. Maar zwanger blijven wel. En dat doet wat met een mens.
Twix is het prachtige resultaat van mijn derde zwangerschap. En ook nu staat de teller weer op drie (na Twix dus). Zwangerschap 6 dus.

En de spanning is hels. Want wanneer gaat het nu mis? En met welke symptomen deze keer? Of misschien toch weer drie keer scheepsrecht?

Lieve Malteser, wat doe je het goed. Ik kan me niet voorstellen hoe je je voelt. Ik denk veel aan je, en hoop op een herhaling van 2015, met weer een paar weken verschil tussen jouw Snickers en mijn XX.

Hang in there!

Heb al een paar keer met de telefoon in mijn handen gestaan om de vk te bellen maar steeds niet gedaan want zij kunnen nu ook nog niks en sowieso geen garanties geven.

Wat ik nodig heb, kan niemand me nu bieden. Want de zekerheid heb je nooit dus die kan niemand me bieden.

Ondertussen probeer ik veel afleiding te zoeken maar daarin ben ik inmiddels wat beperkt door een buik die buitensporig groeit. Dus de dagen, zeker die alleen thuis met Twix, kruipen voorbij.

Malteser Ik had even gemist dat je opnieuw zwanger bent. Gefeliciteerd!
Wat een loodzware tijd voor jou. Hoever ben je nu?

Malteser, wat zwaar moet dat zijn.

Wat een hoop verdriet zal je beleefd hebben en hoe zwaar moet het nu voor je zijn. Misschien dat je het al gedeeld had ergens, maar is er een oorzaak gevonden voor de miskramen die je hebt gehad, of is het puur heel veel pech gehad hebben?

Cygne, thanks

quote:

Op dinsdag 5 september 2017 18:18 schreef Fuchsia_roze het volgende:
Malteser Ik had even gemist dat je opnieuw zwanger bent. Gefeliciteerd!
Wat een loodzware tijd voor jou. Hoever ben je nu?

Wat lief, een berichtje van jou .
Ik vermoed nu ergens tussen de 6 en de 7 weken zwanger te zijn. Exact weet ik het niet vanwege onregelmatige cyclus na de miskramen.

quote:

Op dinsdag 5 september 2017 19:42 schreef OliviaIsTaken het volgende:
Wat een hoop verdriet zal je beleefd hebben en hoe zwaar moet het nu voor je zijn. Misschien dat je het al gedeeld had ergens, maar is er een oorzaak gevonden voor de miskramen die je hebt gehad, of is het puur heel veel pech gehad hebben?

Het is niet onderzocht. In 'ons' ziekenhuis onderzoeken ze het na drie opeenvolgende miskramen tenzij je er zelf expliciet om vraagt. Dat hebben wij nooit gedaan vanwege het vertrouwen van mijn man dat het 'vanzelf' weer een keer goed zou gaan, net als bij Twix. Bij Twix bleek drie keer scheepsrecht, daar gaat man nu weer vanuit.

Ah, helder. En hoe voelt het voor jou dat je man het vertrouwen durft te hebben in deze zwangerschap? Is dat iets waar jullie het goed over kunnen hebben?

Ik vind het trouwens lastig om goed over te komen, zo digitaal. Alles wat ik schrijf is goed bedoeld en mijn interesse is oprecht. Als je sommige vragen vervelend vindt, negeer je ze maar gewoon hoor!

quote:

Op dinsdag 5 september 2017 20:25 schreef Malteser het volgende:

[..]

Het is niet onderzocht. In 'ons' ziekenhuis onderzoeken ze het na drie opeenvolgende miskramen tenzij je er zelf expliciet om vraagt. Dat hebben wij nooit gedaan vanwege het vertrouwen van mijn man dat het 'vanzelf' weer een keer goed zou gaan, net als bij Twix. Bij Twix bleek drie keer scheepsrecht, daar gaat man nu weer vanuit.

En wat vind je zelf? Ik kan me heel goed voorstellen dat jij (of een vrouw) een miskraam en een zwangerschap toch anders beleeft dan een/je man. Zou jij het wel willen laten onderzoeken? Heb je bijvoorbeeld iets aan de wetenschap dat er een verklaring is voor de miskramen (stel dat hoor)?

Niet dat ik denk dat jullie hier niet samen een beslissing in nemen, integendeel! Maar laat jouw onzekerheden/stress en niet overheersen door zijn vertrouwen en je wens om blij te kunnen zijn met je zwangerschap. Optimisme is goed, maar cijfer jezelf niet weg he

Oh en bel gewoon wél je verloskundige. Hier zijn ze ook voor. Ze kennen jou, je geschiedenis, en gewoon een simpel gesprek om je zorgen te delen kan jou net een dag door helpen misschien.

Maar je mag al je verloskundige bellen voor een gesprek. Ook voor het prille en rete onzekere. Daar kunnen ze ook steun aan geven.

Wat een ontzettende onzekere tijd.
Ik hoop zo ontzettend dat deze baby blijdt plakken. Maar je buik groeit dus al mooi groot?

quote:

Op dinsdag 5 september 2017 21:03 schreef OliviaIsTaken het volgende:
Ah, helder. En hoe voelt het voor jou dat je man het vertrouwen durft te hebben in deze zwangerschap? Is dat iets waar jullie het goed over kunnen hebben?

Ik vind het trouwens lastig om goed over te komen, zo digitaal. Alles wat ik schrijf is goed bedoeld en mijn interesse is oprecht. Als je sommige vragen vervelend vindt, negeer je ze maar gewoon hoor!

Het is dubbel. Hij heeft oprecht veel vertrouwen in deze zwangerschap. En dat spreekt hij ook uit. Ik heb dat vertrouwen niet. Hij gebruikt het dus ook om me op te beuren. We hebben het er samen wel over maar hij spreekt daarbij ook uit dat hij het anders voelt en dat het wellicht ook zo anders voelt omdat het in mijn lijf gebeurt.