Ik heb nog steeds die costochronditis (vrij logisch aangezien 't chronisch is). Ik train lekker door nadat ik nog van een lichte whiplash hersteld ben en een gekneusde voet heb voor nu 8 maanden.
Ik heb toen van de huisarts 2 weken diclofenac gekregen, de 'zware' variant die je niet bij de drogist kunt halen. Toen had ik er geen last van, maar ik werd er niet goed van om dagelijks 3 pillen(pilletjes) in te moeten nemen met het idee dat als ik er mee zou stoppen ik insta pijn zou krijgen. Plus dat ik maar 7 dagen per week kon halen. Dus ik moest elke week de apotheek om herhaalrecept gaan vragen en weer terug komen
.
Ik ben toen gaan trainen en eigenlijk heb ik er sinddien weinig last van gehad, ik merk goed dat het er is. Maar het belemmert mij in niets eigenlijk.
Nu was ik afgelopen week helemaal kapot, aangezien ik twee dagen om 5 uur ben opgestaan met beide dagen ~5 uur slechte slaap (wakker/nerveus). Nu kreeg ik zondag toch echt weer last van mijn borst, doordat ik vermoeid was en een vochttekort heb gekregen van alcohol (wat een ontsteking in de hand helpt). Ook ben ik zaterdag avond gewoon in slaap gevallen tijdens het drinken. Zegt genoeg denk ik...
Daarom ga ik nu een stuk minder werken, eigenlijk 50% (2 dagen in plaats van 4-5). Want ik wil absoluut nog trainen (en groeien). Maar ook een sociaal leven hebben met mijn vrienden. Ik vind het enorm vervelend dat ik elke dag gesloopt ben door het verhaal hier boven en nog wat kleine 'emotionele' dingen.
Denken jullie wellicht dat als ik weer diclofenac neem ik de ontsteking beter/meer kan onderdrukken dat dit mij veel energie gaat schelen?
Ik eet trouwens wel (wisselend) ruim 3000 Kcal per dag op 71Kg @170cm @ 13-15% vet. Wat genoeg moet zijn om aan te komen, en ik kom ook gewoon nog langzaam aan. Dus een fysiek gebrek aan energie zal ik het niet noemen denk ik.
Ik denk dat ik teveel op mijn bord neem met trainen (herstellen), mijn chronische ontsteking en een slecht slaap ritme (die laatste is sowieso 't moeilijkst om aan te pakken).
Trainen is voor mij vind ik belangrijker op dit moment dan werken, en school ben ik tijdelijk een half jaar mee gestopt. Ik zou eigenlijk denken dat als ik stop met het hele verhaal van krachttraining mij deze 'problemen' zou verhelpen. Maar dat wil ik absoluut niet.
tl;dr diclofenac weer proberen en kijken of het baat (doet het sowieso). Maar dan voel ik mij wellicht chronisch emotioneel verslaafd aan een ontstekingsremmer. De pijn is geen probleem van mijn ontsteking.
quote:
Op zondag 20 maart 2016 20:43 schreef BredeBroeder het volgende:Even een serieuze vraag..
Hoe komt 't dat buikspieren zo keihard zijn? Sinds deze cut heb ik voor 't eerst echt duidelijke "sixpack-abs
" maar het valt me op dat ze veel harder zijn dan bijvoorbeeld het aanspannen van je bicep/tricep. Het is net een soort bot dat je amper in kan drukken, itt quads bijv.
Volgens mij ook omdat deze je lichaam beschermen (je ingewanden) van fysieke aanvallen van buitenaf. Denk aan een knuppel of vuist.
quote:
Van waxy maize krijg ik een gore smaak in mijn mond (het is gewoon allesbinder) en een bloated gevoel in mijn buik. Het schijnt wel sneller opgenomen te worden dan malto. Maar ik kies liever maltodextrine. Is ook zoet (half zo zoet als suiker). En niet slecht voor je tanden.