[Wielrennen] #219 RoomGod wint.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2016 17:17 schreef Rellende_Rotscholier het volgende:
Lotto Djumbo weer gefaald dus. Gras is groen.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2016 17:15 schreef Slobeend het volgende:
Als 2e en 3e worden maar geen dingetje wordt voor Dylan. Wel erg constant.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2016 00:02 schreef wimderon het volgende:

[..]

Met je 'sterkst mogelijk opstelling' naar Catalonië gaan, terwijl er niets te halen is

quote:

Op vrijdag 18 maart 2016 17:15 schreef Slobeend het volgende:
Als 2e en 3e worden maar geen dingetje wordt voor Dylan. Wel erg constant.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2016 18:45 schreef TargaFlorio het volgende:

[..]

Het is bij sommigen ook nooit goed...

quote:

Op vrijdag 18 maart 2016 18:47 schreef TargaFlorio het volgende:

[..]

Als hij dezelfde curve doormaakt als Krek dan zie ik geen problemen.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2016 18:49 schreef wimderon het volgende:

[..]

Wat is hier goed aan dan?

quote:

Op vrijdag 18 maart 2016 18:56 schreef TargaFlorio het volgende:

[..]

Wat is er mis om met een sterke ploeg aan de start te staan?

quote:

Tony Martin: via de Hel naar de wielerhemel

Op de kasseien van de Diepstraat zijn grote wielerkampioenen geboren. Neem Tony Martin, al jarenlang één van de beste coureurs ter wereld. Winnaar van bijna zestig (!) koersen. Nog steeds is hij apetrots op zijn eerste profoverwinning ooit: de legendarische Volta Limburg Classic van 2008. Vergeten zal hij die dag nooit.

5 april 2008. Met ferme slagen kletterde de regen tegen het asfalt. De gure, ijskoude wind sneed door merg en been. De Volta Limburg Classic (toen nog de Hel van het Mergelland) van 2008, die geteisterd werd door barre weersomstandigheden, draaide uit op een ware Helletocht. Het had een heroïsch wedstrijdverloop tot gevolg. Kort samenvattend was het de koers van…

… De met veel bombarie aangekondigde topsprinter Alessandro Petacchi, die na amper vijftig kilometer gedesillusioneerd afstapte en briesend naar een warme douche zocht.
… De sterke Bobbie Traksel, die afstevende op de derde plaats, maar vlak voor de aankomst zijn ketting stuk trapte en lopend zijn weg vervolgde.
… Ene Bauke Mollema, die volledig uitgeput als voorlaatste (op ruim twaalf minuten van de winnaar) de finish bereikte.
… De Belg Pieter Jacobs die met zes minuten achterstand op de nummers één en twee beslag legde op de laatste podiumplek.
… De 97 uitvallers. Slechts 37 renners bereikten de eindstreep.

Maar bovenal was het de koers van Adam Hansen en Tony Martin. De één een stoere Australiër, de ander een jong Duits talent van 22 jaar. De twee ploegmaten (rijdend voor het Amerikaanse Columbia High Road) nestelden ze zich vrijwel onmiddellijk na het vertrek uit Eijsden vooraan in het peloton. Na een kilometer of twintig besloot het duo het tempo een beetje op te voeren. Een paar minuten later keken Hansen en Martin achterom. Er kwam niemand. Helemaal niemand. Er gaapte een enorme leegte. Hansen ging naast zijn jeugdige metgezel rijden en fluisterde hem iets toe. De boodschap was helder: doorrijden.

Hoe harder de ijsregen uit de asgrauwe wolken viel, hoe groter de voorsprong van de twee werd. Ze glibberden en gleden door spekgladde afdalingen. Ze zwoegden zwijgend over de met modder besmeurde hellingen.

Ergens halverwege de wedstrijd reed Hansen plotseling lek. Martin zag het gebeuren en kneep zonder aarzelen in de remmen. Terwijl hij stilstond, tuurde hij over het golvende landschap. In de verre verte zag hij felle zwaailichten en ploeterende coureurs. Waren het de achtervolgers? Zeker weten deed Martin het niet. Van het slagveld dat hij en zijn ploeggenoot hadden aangericht, had hij geen weet. Verspreid over het kletsnatte en steenkoude Mergelland reden plukjes renners. Klappertandend. Bibberend tot in de diepste vezel.

Twee uur later draaiden Hansen en Martin de Diepstraat op. Een glimlach stond op de verkleumde gezichten gebeiteld. Een high-five, een wederzijds schouderklopje; op deze mistroostige zaterdagmiddag was een vriendschap voor het leven geboren. Tot een spurt tussen het tweetal kwam het niet; gentleman Adam Hansen liet zijn trouwe kompaan winnen. De toeschouwers, massaal verscholen onder paraplu’s en regenjassen, klapten hun handen stuk. Ze waren getuige geweest van de doorbraak van een toekomstig kampioen.

Fenomeen

Nog datzelfde jaar toonde Martin zich aan het internationale wielerpubliek met enkele puike optredens, onder meer in de Ronde van Italië. Vanaf het daaropvolgende seizoen (2009) ging het hek voorgoed van de dam. Der Panzerwagen, zoals zijn bijnaam luidt, walste van de ene naar de andere grote overwinning. Tony Martin groeide uit tot een fenomeen. Zodra hij zich op een tijdritfiets nestelt, slaat zijn kerosinemotor aan en draaien zijn stalen benen op volle toeren. De kracht die hij uit zijn gespierde kuiten perst, is verpletterend.

Een blik werpen op zijn erelijst doet je ogen duizelen. Vijfmaal wereldkampioen tijdrijden (waarvan drie keer individueel), een handvol Touretappes, twee ritten in de Vuelta en een karrenvracht aan overige triomfen op het hoogste niveau. 57 om precies te zijn. Een palmares om stil van te worden.

Onvergetelijk

Ondanks al die ontelbare successen, zal Martin de plek waar het voor hem allemaal begon nooit vergeten. Een aantal jaar geleden refereerde hij in een interview met een erkend wielertijdschrift aan zijn eerste profzege. Vol passie sprak onze oosterbuur over die koude dag in Zuid-Limburg. Hoe hij had afgezien. Hoe koud het wel niet was geweest. Hoe hij, euforisch van kop tot teen, juichend over de meet rolde. Hoe groot zijn glimlach op het podium was. Hoe de kussen van de rondemissen als bevroren

quote:

Op vrijdag 18 maart 2016 19:31 schreef wimderon het volgende:

[..]

Niets. Dat het juist hier is, in een race met een paar handen vol sterkere klimmers, met kleine kans op prijzen of het moeten dragen van de koers en ook nog eens geen tijdrit in het parcours, kan ik niet volgen.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2016 19:37 schreef Sjoerd102 het volgende:
Op de site van de Volta Limburg Classic post men 1x keer per week een verhaal over een oud winnaar.
Deze week een erg leuk stuk over Tony Martin

[..]

quote:

Op vrijdag 18 maart 2016 00:02 schreef wimderon het volgende:

[..]

Met je 'sterkst mogelijk opstelling' naar Catalonië gaan, terwijl er niets te halen is

quote:

Op donderdag 17 maart 2016 23:14 schreef Marcoss het volgende:
Er ligt momenteel 75 centimeter sneeuw op Port Ainé, waar over een week de aankomst bergop is in de ronde van Catalonië, dat wordt weer een afgelasting op deze manier..

quote:

Op zaterdag 19 maart 2016 09:22 schreef Mykonos het volgende:
Volgens de voorbeschouwing van Wielerflits is er volgende week een grote kans dat het weer te slecht wordt om te finishen op Port Aine in Catalonie (2000 meter hoogte). Dat zou de derde ronde op rij kunnen worden waarin de koninginnerit geannuleerd wordt...