Niet, bedje staat nog in de opslag . Kuiken klimt er nog niet uit. Maar het zal wel binnen een paar weken gebeuren denk ik .quote:
Hij is al 'bijna' 2!quote:Op donderdag 17 maart 2016 20:58 schreef Twinkle20 het volgende:
Be dat deed mijn oudste ook. Dat was voor ons het moment om naar een peuterbedje over te gaan want ik had geen zin in enge valpartijen. We hadden een tijdje naast het peuterbedje een matrasje liggen want ze viel nog wel eens.. maar veel minder hard als wanneer ze uit het ledikant zou kletteren. Klinken van de deuren omhoog? En hebben jullie boven al een traphekje?
Edit: lees net dat de klink al omhoog staat dus.
Oudste heeft nog een tijd lang in slaapzak gelegen. Deken kwam echt pas rond haar tweede. Eerder snapte ze dat nog echt niet.
Oh shit. Dat was bij L het moment dat we over gingen naar eem peuterbedje, maar toen was ze wel 2.5.quote:Op donderdag 17 maart 2016 21:03 schreef BlueEyes het volgende:
Nikki hoe tof
En ja met slaapzak aan.
Zonder slaapzak wordt been op de rand gegooid om te klimmen
Super!!quote:Op donderdag 17 maart 2016 21:02 schreef _NIKKI_ het volgende:
Even een korte zusje-update. Ze is echt zwanger. 7w5d volgens de meting, precies op schema. Ik vind het zo tof.
Helaas is Lucas nog niet zo communicatief. Andere houding maar welke bij een poepluier. Kan m laten staan maar dan krijg ik de boel niet schoon tussen de billen en op zijn knieën voorover bukken snapt hij nog niet nog andere houdingen?quote:Op donderdag 17 maart 2016 20:17 schreef Franny_G het volgende:
Moeilijk, Chanty. Het is dan zo jammer dat je nog niet echt een gesprekje met je kind kan hebben hierover. Het is ook wel mogelijk dat het niet echte pijn is, maar wel een extreme uiting van 'ongemak' of weerstand. I heeft dat een tijdje gehad ook en het duikt af en toe op (van de week ook een keer). Dan gaat ze met het verschonen helemaal liggen trillen van angst. De eerste keer dat dit gebeurde, was een dag nadat een nieuwe oppas was geweest bij haar; ik dacht toen bijna meteen dat zij mijn kind had mishandeld of zo. . Ik begreep er niets van. Het ging weer over, maar een week erna kwam een kdv-leidster ook helemaal ongerust naar me toe; dat I zo panisch bang deed bij het verschonen en ook daar helemaal lag te trillen. Van de week deed ze het 's avonds ook weer, nu is ze weer wat ouder en het lukte nu wel om met haar te praten. Ze zei dat ze bang was en ze wilde ook dat ik wegging. Maar ik snap nog steeds niet waar dit af en toe vandaan komt. Het is ook niet dat ze op die momenten open of rode billen heeft die pijn doen. Het kan wel zijn dat de herinnering aan die keren, maken dat dan ineens de angst toeslaat of zoiets. Is het een idee om een andere houding te proberen bij het verschonen? Of eventueel staand proberen te verschonen?
Beterschap JM...quote:Op vrijdag 18 maart 2016 05:27 schreef JufMariska het volgende:
Oh Loj, da's ook zwaar
Hier veel huilen, maar wat er nou precies is..? Slokje water, extra fles, bij 'm blijven, poosje bij ons in bed, ik erheen, J erheen...
Net sliep hij weer even, toen weer dráma.. Ik zit nu in de stoel op zijn kamer, hij is in slaap gevallen op mijn buik, als de (inmiddels wat oversized) schildpad die hij in het begin was Ik heb zelf alleen tot nog toe ongeveer drie uur geslapen
Om 8u meteen maar de ha bellen..
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |