Depressie & Angst #134

Soms kan ik daar echt uren over dagdromen. Mocht ik ooit een smak met geld winnen dan stap ik in het eerste vliegtuig naar een plek met witte stranden en lekkere temperatuur en kom ik de eerste komende 3 maanden niet terug

Ik overweeg sinds een paar dagen om een paar weken naar Zweden te gaan in mei/juni, alleen. Heb er zaterdagnacht veel over opgezocht maar de kans is groot dat het bij fantaseren blijft want er zijn veel zaken waarvan ik bang ben dat ik er niet goed mee om kan gaan (bijv. onduidelijkheid, plotselinge veranderingen/tegenslagen, minder hygiëne en psychische crisis) waardoor het me meer stress oplevert dan plezier. Op zich geen ramp, want dan heb ik toch een nieuwe ervaring, maar het gaat veel geld kosten en dat vind ik dan zonde.

[ Bericht 8% gewijzigd door kuolema op 21-03-2016 17:53:38 ]

Ik heb in 't verleden al veel gereisd en heb al veel landen gezien en zou het denk ik niet snel in m'n ééntje willen doen, vooral vanwege de onveiligheid en omdat het praktischer voor me is om minstens één iemand mee te nemen. Denk bijvoorbeeld aan een treinrit met bagage. Alleen is er bijvoorbeeld niemand die even op m'n spullen kan letten, maar als ik iemand mee heb kan die lekker even op de spullen letten terwijl ik even snel wc doe of even de benen strek ofzo
En mocht er iets misgaan (bijvoorbeeld portemonnee gerold), dan ben ik niet meteen geldloos in het buitenland.
En het is superhandig dat we op elkaar terug kunnen vallen, al is het maar voor geval er iemand iets overkomt of wanneer bijvoorbeeld iemands batterijen leeg zijn

Eigenlijk zou ik niet snel zelf een reis(je) plannen, maar als een bekende van mij mij een aanbod zou doen, dan zou ik daar zeer zeker wel serieus over nadenken (ben zo een keer met m'n zus en zwager meegegaan naar Spanje, kon ik ook als inval-kinderoppas fungeren ).

Zelf zou het me vrij weinig uitmaken naar welk land ik zou gaan, elk land heeft wel iets speciaals denk ik en nieuwe dingen vind ik wel leuk. Ik vind het sowieso wel een bijzondere ervaring die ik dan gelijk kan delen met de persoon/personen met wie ik samen reis. En wanneer ik met bekenden ben, dan heb ik ook altijd iemand om op terug te vallen, ook voor als er iets te kiezen is. En gewoonlijk krijg ik wel genoeg alleen-momenten, desnoods zoek ik die zelf wel op

Maar helaas is reizen ook duur en alleen vind ik te eng

Wel valt me elke keer op dat wanneer ik dan weer thuis ben, ik me ook weer opgeladen en verfrist voel, scheelt echt enorm soms om zo de sleur te doorbreken

edit:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 10% gewijzigd door magnetronkoffie op 21-03-2016 21:31:56 ]

Er gebeuren teveel nare dingen in mn omgeving op t moment, deze week begrafenis 2 van deze maand... mn stemming gaat aardig naar de haaien zo....

quote:

Op zondag 20 maart 2016 09:59 schreef ChildoftheStars het volgende:
Dinsdag mag ik na een half jaar opname weer thuis wonen. Er zijn goede therapieën ingezet. Het gaat een stuk beter nu Ik zal dinsdag meer vertellen

Ook híer nog maar even:

quote:

Op dinsdag 15 maart 2016 20:15 schreef Donnie-Brasco het volgende:

[..]

Qua medicatie heb ik weinig ervaring (alleen oxazepam), met een paniekstoornis helaas wel. Ik weet niet precies waar je inzicht wilt krijgen, maar je vraagt maar raak.

Qua medicatie denk ik dat de mensen in dit topic bij elkaar zo'n beetje alles geslikt hebben wat de markt te bieden heeft, dus zijn vast mensen hier die hun ervaring kunnen delen.

Voor de rest welkom Tof dat je inzicht wilt krijgen, voor jou misschien heel vanzelfsprekend, maar vaak begrijpen mensen zulk soort aandoeningen niet en willen ze ze niet begrijpen.

Ik wil vooral begrip creëren, bij mij. bijvoorbeeld: Waarom loopt iemand er 4 jaar mee door? Ik weet dat hij niet aan de medicijnen wou vanwege de verslavingsgevoeligheid van hem icm de verslaving van de medicijnen, dus dat snap ik nog wel.

Inmiddels is hij een week bezig en is de dosis op advies verdubbeld. De waarschuwing dat alles in het begin veel erger wordt klopt. Hij zit als een bang vogeltje trillend en zwetend op de bank en durft het huis niet meer uit. Door de ophoging van de dosis slaapt hij ook nog eens nauwelijks waardoor hij al helemaal niks meer kan hebben. Ik hoop voor hem dat het snel beter wordt.

Overigens lees ik behoorlijk heftige ervaringen hier. Ik wil jullie allemaal sterkte wensen en hoop dat het allemaal beter wordt.

quote:

Op zondag 20 maart 2016 09:59 schreef ChildoftheStars het volgende:
Dinsdag mag ik na een half jaar opname weer thuis wonen. Er zijn goede therapieën ingezet. Het gaat een stuk beter nu Ik zal dinsdag meer vertellen

Vergeet je je update niet?

quote:

Op donderdag 24 maart 2016 21:32 schreef hardromacore2.0 het volgende:

[..]

Rustig.

Heel zinvol, bedankt.

Ja Fripsel, het zit zo scheef in de GGZ. Ondanks meeneming van basis-GGZ in de basisverzekering tegenwoordig. Dat hele gedoe van ¤200,- verplichte eigen bijdrage van destijds was een grof schandaal.

Hier goed gesprek gehad met psycholoog. Ik zal waarschijnlijk toch geen depressie hebben, maar ben zoooo bang dat ik afgewezen word, en nog wat angsten, dat ik bijna elk weekend alleen thuis zit. Ik ben heel eenzaam, vond zij ook. En dan voel ik me ongelukkig. Ik leef op van contact met mensen. Maar dat gun ik mezelf niet, want ik moet alleen maar heel veel van mezelf. Ik leef nooit in het hier en nu, maar altijd voor later.

quote:

Op donderdag 24 maart 2016 15:28 schreef fraubitch het volgende:

[..]

Ik wil vooral begrip creëren, bij mij. bijvoorbeeld: Waarom loopt iemand er 4 jaar mee door? Ik weet dat hij niet aan de medicijnen wou vanwege de verslavingsgevoeligheid van hem icm de verslaving van de medicijnen, dus dat snap ik nog wel.

Inmiddels is hij een week bezig en is de dosis op advies verdubbeld. De waarschuwing dat alles in het begin veel erger wordt klopt. Hij zit als een bang vogeltje trillend en zwetend op de bank en durft het huis niet meer uit. Door de ophoging van de dosis slaapt hij ook nog eens nauwelijks waardoor hij al helemaal niks meer kan hebben. Ik hoop voor hem dat het snel beter wordt.

Niet te snel ophogen scheelt misschien wel bij het wennen. Het is zwaar, maar het kan ook heel veel opleveren.

quote:

Op vrijdag 25 maart 2016 00:57 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Stress is op dit moment echt, ik voel me een speelbal.

Pillen hoeven niet erg te zijn. Wat ik wel erg vind is dat ik al jaren aanklop voor hulp, ze me 100x afgewimpeld hebben met "je bent nog zo jong voor serieuze medicijnen. Dus hou nog maar even vol.", en ik nu dus wel aan de alprazolam zit om 14 weken wachttijd te overbruggen terwijl het naar 8 weken hartstikke verslavend schijnt te zijn.

Lekker iedere keer het hyperen maar weer zo lang mogelijk volhouden om maar zo weinig mogelijk verslavende troep te slikken terwijl er psychologen thuis zitten en patiënten wachten..

Sorry soms moet m'n frustratie er even uit. Ik weet uiteindelijk ook wel dat het losse poppetjes zijn in een systeem maar damn sommige poppetjes..

Anti-depri pillen zijn niet zo verslavend als de 'pammetjes'. Maar ook die kun je met rustig afbouwen wel weer kwijtraken Bij alles geldt, niet te snel willen op/afbouwen, ook al vind de dokter dat het wel kan... (die voelen er niks van....)

Even een update:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 2% gewijzigd door Mathemaat op 27-03-2016 12:37:13 ]

quote:

Op zaterdag 26 maart 2016 11:28 schreef zomie het volgende:

[..]

Niet te snel ophogen scheelt misschien wel bij het wennen. Het is zwaar, maar het kan ook heel veel opleveren.

Dat is ook wat zijn psycholoog zegt inderdaad. Hij heeft de druppelversie blijkbaar. Normaal begint men met 5 druppels hij begon met 2 en is nu opgehoogd naar 4.
Is laatst voor het eerst naar buiten geweest. Ging redelijk goed tot het moment dat hij naar huis ging. Toen kwam de paniekaanval.
Ik heb laatst maar boodschappen voor hem gedaan zodat ie tenminste iets te eten in huis heeft.
Overigens expres onaangekondigd gedaan. Want op bezoek gaan is uit den boze.

quote:

Op zondag 27 maart 2016 12:11 schreef Mathemaat het volgende:
Even een update:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Heb je wel eens bloedtesten laten doen op tekorten?

quote:

Op zondag 27 maart 2016 12:52 schreef fraubitch het volgende:

[..]

quote:

Heb je wel eens bloedtesten laten doen op tekorten?

Yep, ik ben schoon.

quote:

Op donderdag 24 maart 2016 20:35 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Vergeet je je update niet?

Niet vergeten, werd een beetje geleefd, maar ik zit er nu klaar voor om te gaan typen

Hier komt hij dan, mijn update...
Het is hier echt heel erg goed mis gegaan in december. Ik had een soort van EMDR/trauma-bootcamp van twee weken gehad, wat resulteerde in dat ik compleet ingestort ben. Ik ben op de psychiatrische intensive care beland (voor drie maanden), waarvan ik twee maanden grootste deel gesepareerd ben geweest. Wanneer ik uit de sep kwam, had ik één op één begeleiding, plus camera toezicht van een tweede vpk. Ik was, ben het niet meer, extreem in de war en suïcidaal. Ik leefde van herbeleving naar herbeleving en sliep bijna niet meer van de nachtmerries. Natuurlijk volgde hieruit een IBS en RM. Bijna elk moment uit de separeer zorgde er in een noodtime voor dat ik binnen de kortste tijd weer met overmacht gesepareerd werd en gesedeerd. Dat was echt hel, ik heb er nog steeds nachtmerries van. Al heb ik heel veel respect voor de vpk die daar werken. Zij hebben geuit hoe afschuwelijk ze dat vonden en deden alles om mij zoveel mogelijk vrijheid en autonomie te gunnen. Bijvoorbeeld een keer zaten er twee bij mij in de sep, zodat eentje een potje scrabble met me kon spelen, om me gewoon wat menselijk contact te gunnen.

Maar goed, die periode ging voorbij, op den duur, toen de goede medicatie (haldol, en nee, ik ben niet psychotisch. Al heb ik in de boven beschreven periode wel randpsychotisch gedrag vertoont). Die deed zijn werk goed, eerder daar medicatie (weet niet meer wat), wat me nog meer verwarde. Anyway, de haldol werkte wel. De tijden buiten de separeer werden steeds meer uitgebreid (eerst drie keer per dag een half uur, dat werden uurtjes, dat meerdere malen uurtjes etc). Daarna werd de één op één, de nachten in de sep, de camara etc. afgebouwd.
De laatste twee weken heb ik op de open afdelen gezeten. En de laatste twee weken van de IC zonder camera en oefenen met naar buiten gaan en naar huis gaan etc.

Er is een heel behandelplan voor mij geschreven dat ik moet volgen, dat ik ook wil volgen, maar de dwang is voelbaar. Ik ben voorwaardelijk thuis nu, dat gaat aardig. Ik ben regelmatig goed in de war merk ik, ik ben heel fragiel. Ook ben ik geacht weer wat aan te komen, ben weer te dun.

Maar, ondanks al deze toestanden. In totaal (ook voor de bootcamp gerekend) zes maanden opgenomen geweest. Straks ga ik weer zo'n bootcamp doen (en ik ben er doodsbang voor) en in Assen daarna verder met de trauma's. Ondanks dat ik geen borderline heb (getest en normaal bevonden ), ga ik wel een MBT-training volgen, aangepast behandelprogramma, om te kijken of ze me we wat stabiliteit kunnen geven.

Het goede nieuws is dat ik in die zes maanden mijn partner heb ontmoet, ik heb een vriendje (nu bijna vijf maanden) die ondanks die toestanden bij me bleef. Die van me houdt, voorzichtig is, mijn grenzen accepteert, maar soms ook bewaakt... Ik ben echt dol op hem, en begrijp absoluut niet waarom hij bij me is en bij me gebleven is.

Op dit moment heb ik geen studie, school wil me ook niet zolang ik onder toezicht sta (dat gaat een lang verhaal worden voordat ik mijn diploma's heb, vrees ik). Al ga ik dit voorjaar wel kijken voor weinig belastend vrijwilligerswerk.

Vanaf nu zal ik ook weer hier actief zijn

BTW: contact met mijn moeder is nu goed. Die is in de tussentijd heel erg ziek geweest, maar ze is een soort van aan de beterende hand.
Ze heeft wel wat meer begrip voor alles nadat dit is gebeurd. Af en toe is ze nog wel enorm kwetsend, maar ze doet haar best

quote:

Op maandag 28 maart 2016 17:08 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hier komt hij dan, mijn update...
Het is hier echt heel erg goed mis gegaan in december.....

....Vanaf nu zal ik ook weer hier actief zijn

Heel fijn dat je weer een beetje op de rit zit. Ik hoop dat hiermee ook de druk een beetje van de ketel is, dat je meer aan verwerken kan toekomen. Fijn dat je een vriend hebt, als ie zo van je kan houden dan kan het alleen nog maar veel mooier worden Pas goed op jezelf

quote:

Op maandag 28 maart 2016 17:08 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hier komt hij dan, mijn update...

Welkom terug

quote:

Op maandag 28 maart 2016 19:45 schreef zomie het volgende:

[..]

Heel fijn dat je weer een beetje op de rit zit. Ik hoop dat hiermee ook de druk een beetje van de ketel is, dat je meer aan verwerken kan toekomen. Fijn dat je een vriend hebt, als ie zo van je kan houden dan kan het alleen nog maar veel mooier worden Pas goed op jezelf

Dank je wel Dat komt allemaal wel goed denk ik. En inderdaad, het is heerlijk om weer een soort leven te hebben.

quote:

Op dinsdag 29 maart 2016 16:50 schreef kuolema het volgende:

[..]

Welkom terug

Dank je wel

quote:

Op maandag 28 maart 2016 17:08 schreef ChildoftheStars het volgende:

He Child, goed dat je weer thuis bent en een partner hebt. En wat een nare tijd (understatement) heb je gehad. Gaan die bootcamps vanuit het TRTC? Nemen ze de volgende keer goede voorzorgsmaatregelen? Als je last hebt van je tijd op de HIC, praat daar ook over he. Je kunt evt ook een evaluatie aanvragen. Ik heb vier en vijf jaar geleden zo'n periode doorgemaakt (volgens mij is dat alleen al genoeg om rand psychotische verschijnselen te krijgen) en het moet geen extra onverwerkte shit worden he. Ik wens je veel sterkte in de aankomende behandeling. En het is heel vervelend van je studie, dat begrijp ik, maar als je deze ellende doorkomt dan komt dat ook wel weer. Echt waar.