Depressie & Angst #134

quote:

Op donderdag 17 maart 2016 21:07 schreef Donnie-Brasco het volgende:

[..]

Net toevallig tweede stukje geschreven. Het blijft vooral zoekende nog qua schrijfstijl. Ik ben iemand die heel makkelijk praat met anderen en ook best wel persoonlijke dingen deelt mer anderen, echter is er altijd zo'n 10% in mijn hoofd die ik echt nooit tegen iemand vertel. Dus die gedachtes heb je wel, maar als je die dan echt uitspreekt/op papier zet is dat best raar.

[..]

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ja dat kan ik me voorstellen. Maar ik kan me ook best voorstellen dat zoiets went.

ik geloof dat mijn werk me geknakt heeft. ik ben overspannen, kom er maar niet uit. morgen ga ik een opdracht op het werk teruggeven. inhoudelijk is het zo leuk, het is goed voor mijn cv, maar de onzekerheid, de mensen, en de organisatie er om heen maken me bij voorbaat al ziek.

slechte verstandhouding met leidinggevende, ik ben het zo zat. ik ben net met vakantie geweest, niet tot rust gekomen, ik snak naar weer 2 weken weg.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2016 01:38 schreef Fripsel het volgende:

[..]

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dan nog. Het lijkt me niet dat het te laat is.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2016 03:31 schreef Andromache het volgende:
ik geloof dat mijn werk me geknakt heeft. ik ben overspannen, kom er maar niet uit. morgen ga ik een opdracht op het werk teruggeven. inhoudelijk is het zo leuk, het is goed voor mijn cv, maar de onzekerheid, de mensen, en de organisatie er om heen maken me bij voorbaat al ziek.

slechte verstandhouding met leidinggevende, ik ben het zo zat. ik ben net met vakantie geweest, niet tot rust gekomen, ik snak naar weer 2 weken weg.

Dat klinkt niet zo goed Blijf je wel leuke dingen doen met vrienden of familie.Altijd erg belangrijk. Ik heb het zelf de laatste tijd niet gedaan en dan merk ik dat ik langzaam aan me steeds meer gestresst voel. Die balans is echt heel belangrijk

quote:

Op vrijdag 18 maart 2016 09:12 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ik bedoelde meer als in, het is al boven.

Wat mij betreft had het onder mogen blijven. Ik voel me echt alsof ik in een slechte film zit

Ja. Nou. Ja. Advies blijft hetzelfde. Voor de rest weet ik niet hoe ik moet reageren. Sterkte.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2016 09:12 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ik bedoelde meer als in, het is al boven.

Wat mij betreft had het onder mogen blijven. Ik voel me echt alsof ik in een slechte film zit

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Met mij gaat het de laatste tijd best goed. Ik moet echter nog goed opletten: teveel stress = gelijk weer meer klachten. Ik zie het bestrijden van stress als mijn belangrijkste taak. En dingen als 'het is goed voor mijn CV' heb ik al lang geleden laten varen als zijnde minder belangrijk dan mn gezondheid.

quote:

Op dinsdag 15 maart 2016 15:06 schreef fraubitch het volgende:
Ik meld mij hier even, ik heb een kennis met een paniekstoornis en zou graag wat meer inzicht in willen krijgen.
Hij loopt er al 4 jaar mee. Gaat nu deze week beginnen met medicijnen. Heb begrepen dat alles eerst erger wordt voordat het gaat verbeteren en dat hij na een jaar weer mag gaan afbouwen. Lang proces, had ik zelf niet verwacht.

Ik ben er 4,5 jaar geleden mee begonnen en heb bijna een half jaar nodig gehad om de juiste dosis te vinden. Heb na 2 jaar proberen af te bouwen maar het ging toch minder goed. Ik gebruik deze medicijnen nog steeds tegen paniek/depressie en voel me er goed bij

Fijn dat het zo gaat Zomie.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2016 23:39 schreef Luchtbel het volgende:
Fijn dat het zo gaat Zomie.

Dank je
Ik blijf hier wel meelezen, wie weet kan ik nog af en toe wat nuttigs zeggen

quote:

Op vrijdag 18 maart 2016 11:41 schreef zomie het volgende:

[..]

Ik ben er 4,5 jaar geleden mee begonnen en heb bijna een half jaar nodig gehad om de juiste dosis te vinden. Heb na 2 jaar proberen af te bouwen maar het ging toch minder goed. Ik gebruik deze medicijnen nog steeds tegen paniek/depressie en voel me er goed bij

+1

Ben ivm kinderwens nog 1 keer geswitcht en sindsdien stabiel op 20mg fluoxetine. Dikke kans dat dit levenslang is maar als ik mij zo voel vind ik dat prima!

Ik voel me heel, heel zwart. Het zou zo maar weer eens een depressie kunnen zijn. Schematherapie van vier jaar geleden i.v.m. dysthymie/trekken van ontwijkende prsoonlijkheidsstoornis heeft wel geholpen, maar blijkbaar zijn de heftige veranderingen in mijn leven toch weer aanleiding om nu weer in depressie te schieten. Zo hoeft het leven voor mij niet. Alles is zwart. Iedereen gaat bij me weg. Ik ben heel erg zuur. Het leven is helemaal niet de moeite waard. Ik heb alleen nog mijn werk en daarnaast vrijwel niemand. En dat werk is ook vreselijk. Ik weet niet meer hoe ik hier uit moet komen zonder pillen. Alles al geprobeerd, RET, schematherapie, nu mindfulness en een angsttraject in de basis-GGZ. Ik kom niet meer onder de pillen uit, denk ik. Twijfel over ziek melden op het werk.

Ik had nooit geboren moeten worden. Waar heb ik het aan verdiend dat ik een ongelukkige jeugd heb gehad, dat ik een slechte start had eenmaal op de universiteit, dat nooit meer te boven ben gekomen, en ik weinig liefde ervaar? Waar heb ik die godverdomde neerslachtigheid aan verdiend? Is dit nu wat het leven is? Totaal niet de moeite waard.

Dinsdag mag ik na een half jaar opname weer thuis wonen. Er zijn goede therapieën ingezet. Het gaat een stuk beter nu Ik zal dinsdag meer vertellen

quote:

Op zondag 20 maart 2016 09:59 schreef ChildoftheStars het volgende:
Dinsdag mag ik na een half jaar opname weer thuis wonen. Er zijn goede therapieën ingezet. Het gaat een stuk beter nu Ik zal dinsdag meer vertellen

quote:

Op zondag 20 maart 2016 04:51 schreef Andromache het volgende:
Ik voel me heel, heel zwart. Het zou zo maar weer eens een depressie kunnen zijn. Schematherapie van vier jaar geleden i.v.m. dysthymie/trekken van ontwijkende prsoonlijkheidsstoornis heeft wel geholpen, maar blijkbaar zijn de heftige veranderingen in mijn leven toch weer aanleiding om nu weer in depressie te schieten. Zo hoeft het leven voor mij niet. Alles is zwart. Iedereen gaat bij me weg. Ik ben heel erg zuur. Het leven is helemaal niet de moeite waard. Ik heb alleen nog mijn werk en daarnaast vrijwel niemand. En dat werk is ook vreselijk. Ik weet niet meer hoe ik hier uit moet komen zonder pillen. Alles al geprobeerd, RET, schematherapie, nu mindfulness en een angsttraject in de basis-GGZ. Ik kom niet meer onder de pillen uit, denk ik. Twijfel over ziek melden op het werk.

Ik had nooit geboren moeten worden. Waar heb ik het aan verdiend dat ik een ongelukkige jeugd heb gehad, dat ik een slechte start had eenmaal op de universiteit, dat nooit meer te boven ben gekomen, en ik weinig liefde ervaar? Waar heb ik die godverdomde neerslachtigheid aan verdiend? Is dit nu wat het leven is? Totaal niet de moeite waard.

Zoals hierboven al geschreven, waarom zijn pillen erg?

Ik kan niet meer zonder maar ben ook erg blij met mijn leven nu met.

quote:

Op zondag 20 maart 2016 09:59 schreef ChildoftheStars het volgende:
Dinsdag mag ik na een half jaar opname weer thuis wonen. Er zijn goede therapieën ingezet. Het gaat een stuk beter nu Ik zal dinsdag meer vertellen

Ik moest toevallig aan je denken, fijn om dit te lezen

quote:

Op zondag 20 maart 2016 09:59 schreef ChildoftheStars het volgende:
Dinsdag mag ik na een half jaar opname weer thuis wonen. Er zijn goede therapieën ingezet. Het gaat een stuk beter nu Ik zal dinsdag meer vertellen

Fijn om iets van je te lezen.

Vrijdag is mijn moeder jarig, en ze leek zin te hebben om het rustig te vieren met mij, zusje en vader. Nu krijgen we vandaag een bericht dat het allemaal te veel wordt (de depressie van m'n zusje, die gedeeltelijk gebaseerd is op gedrag van mijn ouders vroeger) met ons, dat ze zich ver weg van ons voelt.

Ik heb al zo vaak met haar besproken dat ik van haar houd en dingen op mijn eigen manier doe. Maar nu is het WEER mis. En ja ik snap haar, ik ken haar, maar dit gaat maar door. Jaar op jaar het gezeur met mijn ouders. Ik houd van ze, maar oh wat word ik hiet moe van. Die continue negativiteit.

Ik weet het echt zeker, ik ga sparen en zo snel mogelijk naar het buitenland. Lang, op een avontuur en daarna lekker ergens werk zoeken. Beetje verdienen. Ik moet het echt een tijdje even allemaal achter me laten, dit kost me te veel energie.

quote:

Op maandag 21 maart 2016 04:19 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Mag ik mee?

Je bent welkom haha Als het maar een warm land is 😂