[2016] NEDERLAND: Douwe Bob - Slow Down #9

quote:

Op zaterdag 12 maart 2016 22:32 schreef Elfletterig het volgende:

[..]

Succes is inderdaad niet alles. Als je als land massaal achter je inzending staat en trots bent op het nummer dat wordt gestuurd, dan is succes van secundair belang. Maar die vlieger gaat voor Nederland niet op. Ten eerste heeft de bevolking niet of nauwelijks een stem in het verhaal*, ten tweede zijn we niet gefixeerd op muzikale kwaliteit, maar op het boeken van succes.

Ik heb niks tegen een retro-sound, trouwens. Ik ben groot liefhebber van muziek uit de 80s en van bands die toen (en nu) actief waren (en zijn). Maar wat mij opvalt, is de conservatieve, bijna "ambachtelijke" insteek van onze inzendingen. Die van dit jaar is geen uitzondering.

Waarom kunnen wij nooit eens iets sturen dat er écht uitknalt, dat modern is, dat baanbrekend is? Geen land ter wereld heeft zo veel getalenteerde dj's en producers rondlopen. En wat sturen wij naar het Songfestival? Joan Franka, Douwe Bob, Common Linnets, 3JS, dat soort dingen.

* 2010 was het geweldigste voorbeeld. Het volk had al niks te zeggen over het liedje en de stem van het publiek telde maar voor een vijfde deel mee. In de finale eindigden Loekz en Sieneke gelijk. De stem van het publiek zou de doorslag geven. Maar niks daarvan: het publiek koos voor Vinzzent (of hoe die kerel ook heette).

In Nederland is het (Nationaal) Songfestival geen publiek domein, niet iets dat voor iedereen open staat en waarbij iedereen kansen heeft. Het is een speledingetje van een omroep die ermee kan doen wat ze willen. Als ze bij wijze van spreken morgen bedenken dat het een goed idee is om volgend jaar Anita Meyer naar het Songfestival te sturen, dan staat Anita Meyer daar volgend jaar. Niemand die verder nog iets in de melk te brokkelen heeft.

Dus enerzijds wil je een nationaal songfestival, maar anderzijds zeg je dat de Nederlandse stemmers een verrotte smaak hebben en dat we 'niet gefixeerd zijn op muzikale kwaliteit'. Buiten dat ik dit een wel erg sombere benadering vind en het er ook niet mee eens ben, maakt dat een nationaal songfestival wel erg lastig uitvoerbaar. Immers, we kiezen toch niet voor de juiste kandidaat. De macht in handen van een Carlo Boszhard, Ali B of Afrojack leggen lijkt me ook niet echt een aanrader

Je bent enerzijds duidelijk liefhebber van de Zweedse muziek, waar ik zelf werkelijk niets mee heb (ik vind het te bedacht, overgeproduceerd, amorf en voel er niets bij). Een lied geproduceerd door een dj klinkt allesbehalve als een recept dat leidt tot een baanbrekende, gedurfde bijdrage dat eruit knalt, immers een of twee dozijn landen kiezen ieder jaar wel voor een lied in dat genre.

Iets zegt me dat je niet zo tevreden bent met de goede resultaten van The Common Linnets en Anouk, inzendingen met wat je een retro-sound zou kunnen noemen en die weliswaar niet in de categorie hedendaagse pop vielen, maar op het songfestival wel degelijk eruit knalden. De kansen dat Nederland jouw muzieksmaak zal vertegenwoordigen lijken daarmee geslonken. The Common Linnets waren baanbrekend, dat bewijst het vele aantal duo's op het Eurovisie songfestival 2015: geen act heeft zo'n grote stempel op die editie gedrukt als onze bijdrage uit 2014.

Zeker, ik hoop dat Nederland met wat voor opzet dan ook kiest voor hoogwaardige, diverse bijdrages. Niet allemaal mannen en vrouwen met gitaren en "ambachtelijke" bijdrages, maar ook "moderne" pop geproduceerd door een dj, poprock zoals Dotan en Kensington of symphonic metal, waar Nederland ook zo sterk in is. Het Eurovisie Songfestival is immers noch een popfestival, noch een singer-songwriter open podium; het is een liedjesfestijn dat niet divers genoeg kan zijn.