Op dinsdag 23 februari 2016 00:01 schreef zarGon het volgende:[..]
Er zit een geschiedenis achter die naam...
Deuce92 en ik kennen elkaar van het Universiteit van Istanbul. Allebei begin 20, ambitieus, vol met energie, en... het jagersinstinct. Wij waren niet alleen aantrekkelijk voor de dames omdat wij er zo goed uitzagen, maar ook omdat we opvallend hoge scores behaalden. Dat heeft te maken met dat jagersinstinct, met het beste halen uit jezelf. Constant dagen we elkaar uit. Dat bleef zich niet beperken tot het deelnemen aan debatten en zo'n goed mogelijke resultaat boeken bij de tentamens, maar vloeide door naar het inpalmes van de damesmeisjes.
Door onze looks hadden we de aandacht van de prinsesjes, maar konden we ons ook permitteren om de boekwormen te plagen. We hadden een goede en warme band met elke dame, inclusief de professoren van het vrouwelijk geslacht. We tastten natuurlijk even aan hoe ver we konden gaan, maar we gingen nooit zo ver dat we de damesmeisjes pijn deden. We wisten ze op een gepaste afstand te houden; net zoals je niet flikflooit met collega's doe je dat ook niet met een klasgenoot.
We waren hadden elkanders rug, we waren broeders. En we waren rotzakken, met onze kwajongensstreken! Een paard onlosmakelijk vastketenen in de kamer van decaan? Jep, jep. Gniffelen in de gang bij het horen van het gevloek was nog wel leuk, maar we raakten wel even in paniek toen we een wapen hoorden afgeschoten worden. Bleek dat de decaan dat arme beest heeft neergeschoten toen hij een klap met de achtervoet van de paard op z'n bakkes kreeg. Dat was wel minder leuk. Een keer maakten we het nog bonter door in elke collegegaal kippenvoer te strooien bij het gedeelte waar de docent zijn praatje houdt, om vervolgens een aantal kippen in elke collegezaal los te laten. De kippen vechtten onderling, maar het werd pas chaotisch toen men ze wilde vangen; de kippen fladderden wild rond en het kippenvoer werd daarmee overal naartoe gestrooid...
Maar zoals elk verhaal over
brothers from another mother ging het ook dit keer fout door een damesmeisje.
Asuela, beeldschoon was ze. We vonden haar allebei leuk, we spraken af dat we niemand tussen ons in zouden laten komen, maar dan toch nog... De wrijvingen werden erger, de conflicten groeiden en... uiteindelijk koos ze voor Deuce92. Ik was gebroken, maar accepteerde het. En pas toen kwamen we erachter hoe sluw zij was. Alhoewel ze met hem had aangepapt en trouw aan hem beloofte te zijn, bleef ze spelen met andere jongens. Hoeveel ik ook heb aangedrongen bij Deuce92 om daar wat van te zeggen en in te grijpen, was hij zo weg van haar dat hij het door de vingers zag.
En dat mijn Atak, dat was de dag dat ik hem een "deyyus" noemde. Zij liet hem na een maand keihard vallen, en sindsdien gebruik Deuce92 een verbastering van deyyus (
de-uce op z'n Engels) om het verraad van een vrouw nooit meer te vergeten.