SEX Seksualiteit
Seks! Vrijwel iedereen doet het of heeft het erover. Maar wat betekent seks nu voor jou (en je partner)? Meningen, ideeën, vragen en discussies zijn welkom. Geen puberaal gedrag aub.
Ja, dat is verwonderlijk. Want een relatie waarin je niet met elkaar kan praten en op gedeelde grond uit kan komen is niet echt een goede relatie te noemen.quote:Op woensdag 27 januari 2016 16:51 schreef JustTalkLove het volgende:
[..]
Als de vrouw (in het voorbeeld) keer op keer aangeeft bij haar man, meer 'dominante' seks te willen. Maar de man kan of wil dit niet geven (wat niet erg is). Maar tegelijk verbied hij haar ook het bij een ander wel te mogen en kunnen ervaren. Als dit keer op keer 'openlijk' op tafel wordt gegooid.
Is het dan ergens verwonderlijk dat die vrouw "achter de rug om" eens vreemd kan gaan ? Waarbij ze het iets later al dan niet ook vertelt (opbiecht). Andere optie, is dat de vrouw gehoorzaamt aan het respect/verlangen van die man. Dat men loslaat en vrede neemt met elkaar (de situatie), zoals die is.
Ik vind het "vreemdgaan" in dergelijke situatie alvast niet verwonderlijk. Heeft die vrouw dan geen recht meer op respect ? Dat vind ik niet. Je kan evengoed argumenteren dat die man teveel op zijn strepen en eisen bleef staan.
Je bent tenslotte altijd met twee in een verhaal.
Die "wederkerigheid", waar hier eerder al werd over gesproken.
Ik zou zelfs zo ver willen gaan dat ik stel dat de liefde die men dan voelt vaker een illusie is, een droombeeld, dan werkelijkheid.
Kan je niet op 1 lijn komen, is er echt iets dat zo zwaar telt voor jou dat je er niet mee kan leven als dat niet mag/niet gebeurd, dan pas je niet goed bij elkaar.
Dan kan je kiezen, nu in respect uit elkaar, of een web van leugens weven en uiteindelijk met een hoop ellende en pijn tot een eind komen. Alleen maar omdat je vast wilde houden aan wat er niet was.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Mijn punt daarin is, dat als vreemdgaan (hoe fout het ook is) de illusie van de liefde daarmee in stand kan houden. Ik dit wel nog een goede oplossing (binnen dat kader) vind. De liefde (als illusie) blijft dan tenminste behouden. En soms ja, is dat toch veel beter dan voor de kille waarheid en de harde breuk te kiezen. Die soms voor meer pijn en ellende veroorzaakt (ook voor derden) dan een beetje illusie in de liefde te steken (of toe te laten).quote:
[..]
Ja, dat is verwonderlijk. Want een relatie waarin je niet met elkaar kan praten en op gedeelde grond uit kan komen is niet echt een goede relatie te noemen.
Ik zou zelfs zo ver willen gaan dat ik stel dat de liefde die men dan voelt vaker een illusie is, een droombeeld, dan werkelijkheid.
Kan je niet op 1 lijn komen, is er echt iets dat zo zwaar telt voor jou dat je er niet mee kan leven als dat niet mag/niet gebeurd, dan pas je niet goed bij elkaar.
Dan kan je kiezen, nu in respect uit elkaar, of een web van leugens weven en uiteindelijk met een hoop ellende en pijn tot een eind komen. Alleen maar omdat je vast wilde houden aan wat er niet was.
Kortom er zijn zeker nuances, vind ik.
Ik vind het echt een kutoplossing. Sorry voor mijn zware bewoording ervan.quote:
[..]
Mijn punt daarin is, dat als vreemdgaan (hoe fout het ook is) die illusie van de liefde ermee wel in stand kan houden. Ik dit op zich genomen niet zo een heel slechte oplossing vindt. De liefde (als illusie) blijft dan tenminste behouden. En soms ja, is dat toch veel beter dan voor de waarheid en de breuk te kiezen.
Kortom er zijn zeker nuances, vind ik.
Het is gewoon niet echt en er spreekt geen greintje liefde uit de ander voor de gek houden, laten geloven dat iets is wat het niet is. Het web van leugens wat daarbij komt kijken wordt met de dag groter, tot er niets meer over is wat echt is.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Dat is hoe jij het ziet. Ik zie dit anders.quote:
Ik vind het echt een kutoplossing. Sorry voor mijn zware bewoording ervan.
Het is gewoon niet echt en er spreekt geen greintje liefde uit de ander voor de gek houden, laten geloven dat iets is wat het niet is. Het web van leugens wat daarbij komt kijken wordt met de dag groter, tot er niets meer over is wat echt is.
Ik snap de verontwaardiging van het "ego" die geraakt is. Maar deze kwetsuur is dubbel en gedeeld. Beide partijen dragen daarin zowel schuld als onschuld. Het is een gedeeld verhaal. Dat niet op zichzelf staat.
En ja, de liefde dergelijke "deuk" geven is niet mooi. Dat klopt. Maar als het huis daarmee overeind blijft staan, vind ik dit een veel beter verdedigbare oplossing, dan het huis helemaal in te laten storten. Het kind met het badwater weg te gooien. Dat is zo hard, liefdeloos en ja ook een zonde. Zeker in geval er derden (bv kinderen) betrokken zijn, die dan mee het slachtoffer worden, van dit verhaal. Dit is dan evengoed niet liefdevol noch respectvol naar hen toe. Elk kind houdt graag zijn ouders samen. Ook al is die liefde (relatie) misschien niet perfect (heeft ze ergens onderweg een barstje opgelopen). De liefde is er nog wel. Misschien sterker dan ooit. De liefde blijft tenminste overeind. En dat heeft ook een stem. Net zoals alles een stem heeft. Ik, jij, anderen...
Dit onderwerp blijft inhoudelijke alvast zeer SUBJECTIEF van aard. Zo zal de ene persoon met een "leugen" totaal niet kunnen (verder) leven. Reacties die ik hier al gelezen heb. Anderen wel (die zijn bereid een oogje dicht te knijpen). Maar niet te ver of te lang. Ieder mens zal anders reageren en het ook anders aanvoelen (benoemen, bepalen).
Het vreemdgaan zelf is ook heel divers. Voor de één is dit bv al een (tong)zoen geven, te lang met een ander staan dansen, voor een ander niet. Ook dat hangt allemaal af, van waar de ander zijn "grens" ligt. Hoe de ander zichzelf en zijn omgeving aanvoelt. Waar weerstand zit, waar pijn zit, waar liefde is, begrip is, etc...
Het is niet anders te zien en is niet subjectief. Wat blauw is, is blauw en niet rood. Ook niet als jij daar hele theorieën op los laat. Dan zegt dat wat over jou en niet over de kleur blauw.
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Ik vind je goedpraterij maar walgelijk. Maar goed, past wel in jouw algehele tendens liever in een aan jouw eigen verlangens/grenzen aangepaste droomwereld te willen leven dan in de realiteit, waar je ook te maken hebt met de verlangens/grenzen van anderen...quote:
[..]
Dat is hoe jij het ziet. Ik zie dit anders.
Ik snap de verontwaardiging van het "ego" die geraakt is. Maar deze kwetsuur is dubbel en gedeeld. Beide partijen dragen daarin zowel schuld als onschuld. Het is een gedeeld verhaal. Dat niet op zichzelf staat.
En ja, de liefde dergelijke "deuk" geven is niet mooi. Dat klopt. Maar als het huis daarmee overeind blijft staan, vind ik dit een veel beter verdedigbare oplossing, dan het huis helemaal in te laten storten. Het kind met het badwater weg te gooien. Dat is zo hard, liefdeloos en ja ook een zonde. Zeker in geval er derden (bv kinderen) betrokken zijn, die dan mee het slachtoffer worden, van dit verhaal. Dit is dan evengoed niet liefdevol noch respectvol naar hen toe. Elk kind houdt graag zijn ouders samen. Ook al is die liefde (relatie) misschien niet perfect (heeft ze ergens onderweg een barstje opgelopen). De liefde is er nog wel. Misschien sterker dan ooit. De liefde blijft tenminste overeind. En dat heeft ook een stem. Net zoals alles een stem heeft. Ik, jij, anderen...
Dit onderwerp blijft inhoudelijke alvast zeer SUBJECTIEF van aard. Zo zal de ene persoon met een "leugen" totaal niet kunnen (verder) leven. Reacties die ik hier al gelezen heb. Anderen wel (die zijn bereid een oogje dicht te knijpen). Maar niet te ver of te lang. Ieder mens zal anders reageren en het ook anders aanvoelen (benoemen, bepalen).
Het vreemdgaan zelf is ook heel divers. Voor de één is dit bv al een (tong)zoen geven, te lang met een ander staan dansen, voor een ander niet. Ook dat hangt allemaal af, van waar de ander zijn "grens" ligt. Hoe de ander zichzelf en zijn omgeving aanvoelt. Waar weerstand zit, waar pijn zit, waar liefde is, begrip is, etc...
Ik vind het wel apart dat juist jij, die zo onwijs prat gaat op zo veel mogelijk "liefde" in de wereld ("just talk love", nietwaar?) wel vaker pleit voor vormen van "liefde" die -in mijn ogen- eerder het tegenovergestelde van liefde zijn.
Tails tell tales
Dus van échte liefde is er dan geen sprake meer. Klaar. Verder niks subjectiefs aan.quote:
[..]
Mijn punt daarin is, dat als vreemdgaan (hoe fout het ook is) de illusie van de liefde daarmee in stand kan houden. Ik dit wel nog een goede oplossing (binnen dat kader) vind. De liefde (als illusie) blijft dan tenminste behouden. En soms ja, is dat toch veel beter dan voor de kille waarheid en de harde breuk te kiezen. Die soms voor meer pijn en ellende veroorzaakt (ook voor derden) dan een beetje illusie in de liefde te steken (of toe te laten).
Kortom er zijn zeker nuances, vind ik.
Tails tell tales
Ik geef invalshoeken mee.
Waarbij ik begrip voor beide zijden wil en tracht te hebben. Iets wat sommige hier ook zou sieren (mijn indruk en oordeel daarover). Maar ook dat begrip kun je bij andere mensen niet gaan afdwingen. Openheid is er of is er niet. Openheid ook om over 'foute' dingen te praten. Ipv dergelijke fout (door allerlei kleuren en emoties erbij te gooien) nog veel erger te maken.
Ieder mens vertelt zijn verhaal.
Dat is mijn invalshoek.
Maar ik besef, dit ligt gevoelig.
Als gespreksonderwerp
Waarbij ik begrip voor beide zijden wil en tracht te hebben. Iets wat sommige hier ook zou sieren (mijn indruk en oordeel daarover). Maar ook dat begrip kun je bij andere mensen niet gaan afdwingen. Openheid is er of is er niet. Openheid ook om over 'foute' dingen te praten. Ipv dergelijke fout (door allerlei kleuren en emoties erbij te gooien) nog veel erger te maken.
Ieder mens vertelt zijn verhaal.
Dat is mijn invalshoek.
Maar ik besef, dit ligt gevoelig.
Als gespreksonderwerp
En weer je geblaat over ego en hoe jouw idee de egoloze manier is...quote:
[..]
Dat is hoe jij het ziet. Ik zie dit anders.
Ik snap de verontwaardiging van het "ego" die geraakt is. Maar deze kwetsuur is dubbel en gedeeld. Beide partijen dragen daarin zowel schuld als onschuld. Het is een gedeeld verhaal. Dat niet op zichzelf staat.
En ja, de liefde dergelijke "deuk" geven is niet mooi. Dat klopt. Maar als het huis daarmee overeind blijft staan, vind ik dit een veel beter verdedigbare oplossing, dan het huis helemaal in te laten storten. Het kind met het badwater weg te gooien. Dat is zo hard, liefdeloos en ja ook een zonde. Zeker in geval er derden (bv kinderen) betrokken zijn, die dan mee het slachtoffer worden, van dit verhaal. Dit is dan evengoed niet liefdevol noch respectvol naar hen toe. Elk kind houdt graag zijn ouders samen. Ook al is die liefde (relatie) misschien niet perfect (heeft ze ergens onderweg een barstje opgelopen). De liefde is er nog wel. Misschien sterker dan ooit. De liefde blijft tenminste overeind. En dat heeft ook een stem. Net zoals alles een stem heeft. Ik, jij, anderen...
Dit onderwerp blijft inhoudelijke alvast zeer SUBJECTIEF van aard. Zo zal de ene persoon met een "leugen" totaal niet kunnen (verder) leven. Reacties die ik hier al gelezen heb. Anderen wel (die zijn bereid een oogje dicht te knijpen). Maar niet te ver of te lang. Ieder mens zal anders reageren en het ook anders aanvoelen (benoemen, bepalen).
Het vreemdgaan zelf is ook heel divers. Voor de één is dit bv al een (tong)zoen geven, te lang met een ander staan dansen, voor een ander niet. Ook dat hangt allemaal af, van waar de ander zijn "grens" ligt. Hoe de ander zichzelf en zijn omgeving aanvoelt. Waar weerstand zit, waar pijn zit, waar liefde is, begrip is, etc...
Je weet dat ik al vele jaren een open relatie heb? Dat ik leef waar jij over schrijft (alleen dan zonder het idee dat mijn leefstijl hierin de 'betere' is)?
Nee, beide partijen hebben geen schuld hierin, vreemdgaan is een keuze die het individu zelf maakt omdat hij/zij de keuze van de ander niet wil accepteren. Of dat nu gaat over daarin meegaan of er consequenties aan te verbinden.
Het gaat wel om meer als een deukje in de liefde, als het alleen een deuk was zou het huis niet omvallen als het naar buiten komt. Het is gewoon een leugen van de liefde maken, een illusie die je jezelf voorhouden, maar die er niet werkelijk is. Zowel vreemdganger het als slachtoffer daarvan verdienen meer dan dat.
Je kan wel naar kinderen wijzen, maar het gaat hier om een keuze van een volwassen persoon. Het is aan jou om te bepalen wat voor jou belangrijker is, die seks met die ander of de liefde voor je partner en het belang van je kinderen.
Verzin geen berg aan rotsmoezen daarvoor, als je vreemd gaat maak jij de bewuste keuze die seks met anderen belangrijker te vinden dan je partner/kinderen. Als dat niet zo was zou je die keuze niet maken namelijk.
Als je die keuze maakt, wees dan ook een vent/vrouw en neem de consequenties die bij die keuze horen.
Doe je dat niet lul dan niet dat het in het belang van die ander is, want dat is niet waar. Het is enkel en alleen in jouw belang.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Ik ben zover ik weet nog nooit bedrogen. Ik heb zelf nog nooit iemand bedrogen of ben ooit serieus in de verleiding gekomen om dat te doen. Heb verder ook geenszins de angst dat ik wel eens bedrogen ben zonder dat ik het weet of dat me dat in de toekomst ooit eens zal overkomen. Ik heb wat dat aangaat een rotsvast vertrouwen in mijn partner én in mijzelf, dus nee, in die zin ligt dit onderwerp voor mij absoluut niet gevoelig.quote:
Ik geef invalshoeken mee.
Waarbij ik begrip voor beide zijden wil en tracht te hebben. Iets wat sommige hier ook zou sieren (mijn indruk en oordeel daarover). Maar ook dat begrip kun je bij andere mensen niet gaan afdwingen. Openheid is er of is er niet. Openheid ook om over 'foute' dingen te praten. Ipv dergelijke fout (door allerlei kleuren en emoties erbij te gooien) nog veel erger te maken.
Ieder mens vertelt zijn verhaal.
Dat is mijn invalshoek.
Maar ik besef, dit ligt gevoelig.
Als gespreksonderwerp
Als het al gevoelig ligt, is dat puur en alleen omdat ik vreemdgaan en het goedpraten daarvan gewoon echt iets walgelijks, iets volledig respectloos en iets volledig liefdeloos vind. Net zoals de meesten het er wel over eens zijn dat moord iets slechts is, zo zie ik vreemdgaan ook.
EDIT: Het enige kleine beetje water wat ik nog wel bij de wijn wil doen, is dat ik het ene vreemdgaan niet per se het andere vind (qua handelingen, qua achterliggende reden, etc.). Het ene zal ik 'fouter' vinden dan het andere en zodoende in meer of mindere mate te vergeven vinden. Dat is echter puur qua gradaties, in alle gevallen blijf ik het een (heel) fout iets vinden waarvoor de uiteindelijke verantwoordelijkheid/schuld geheel bij de partij die vreemdgegaan is ligt.
[ Bericht 6% gewijzigd door Forbry op 27-01-2016 19:46:12 ]
Tails tell tales
Begrip is liefde
Ik lees dat hier niet.
Wat ik begrijp (daar niet van).
Ik stel enkel vast.
En daarom ligt het gevoelig, vind ik.
Blijft het ook gevoelig liggen, in een debat, als dit.
Ik lees dat hier niet.
Wat ik begrijp (daar niet van).
Ik stel enkel vast.
En daarom ligt het gevoelig, vind ik.
Blijft het ook gevoelig liggen, in een debat, als dit.
Eenzijdig begrip is geen liefde.quote:
Begrip is liefde
Ik lees dat hier niet.
Wat ik begrijp (daar niet van).
Ik stel enkel vast.
En daarom ligt het gevoelig, vind ik.
Blijft het ook gevoelig liggen, in een debat, als dit.
Tails tell tales
Wie zegt er dat het eenzijdig is ?
Misschien is jouw liefde (en begrip) eenzijdig. Dat kan. Geen idee.
Dat maak jij er dan van. Maar niet ik.
Begrip is niet eenzijdig.
Begrip is wederkerig.
Ik begrijp bv de pijn van de bedrogene.
Maar evengoed begrijp ik het verlangen, van degene die vreemd ging (of gaat).
Wederzijds begrip.
Beide standpunten.
Ieder mens vertelt zijn verhaal.
Heeft een verhaal te vertellen.
Echter begrijp ik ook dat 'begrip' gevoelig ligt, zeker als het bv pijn doet. Het is moeilijk begrip voor iets of iemand anders op te brengen, als je zelf nog teveel in je eigen pijn zit. Met pijn zit.
Door die pijn in jezelf los te laten, het standpunt van de ander te zien, kan begrip opkomen.
En dat is mooi.
Begrip is liefde
Begrip is mooi
Maar begrip (en elkaar, de ander begrijpen, ook de 'fouten') is niet altijd gemakkelijk.
Een debat zoals dit, zonder ECHT begrip, slaagt niet.
Maar dat begrip is moeilijk.
Nochtans in begrip schuilt verlossing.
Misschien wel verlichting ? (grapje)
Wie als laatste, doet het licht hier uit
Slaapwel...
Misschien is jouw liefde (en begrip) eenzijdig. Dat kan. Geen idee.
Dat maak jij er dan van. Maar niet ik.
Begrip is niet eenzijdig.
Begrip is wederkerig.
Ik begrijp bv de pijn van de bedrogene.
Maar evengoed begrijp ik het verlangen, van degene die vreemd ging (of gaat).
Wederzijds begrip.
Beide standpunten.
Ieder mens vertelt zijn verhaal.
Heeft een verhaal te vertellen.
Echter begrijp ik ook dat 'begrip' gevoelig ligt, zeker als het bv pijn doet. Het is moeilijk begrip voor iets of iemand anders op te brengen, als je zelf nog teveel in je eigen pijn zit. Met pijn zit.
Door die pijn in jezelf los te laten, het standpunt van de ander te zien, kan begrip opkomen.
En dat is mooi.
Begrip is liefde
Begrip is mooi
Maar begrip (en elkaar, de ander begrijpen, ook de 'fouten') is niet altijd gemakkelijk.
Een debat zoals dit, zonder ECHT begrip, slaagt niet.
Maar dat begrip is moeilijk.
Nochtans in begrip schuilt verlossing.
Misschien wel verlichting ? (grapje)
Wie als laatste, doet het licht hier uit
Slaapwel...
Al heb ik dat zelf (nog) niet zo meegemaakt, ik kan mij op zich prima voorstellen dat iemand, zeker binnen een langdurige relatie, wel eens (seksueel) naar een ander kan verlangen. Dat ik er geen begrip voor heb als iemand ook naar dat seksuele verlangen handelt in de vorm van vreemdgaan is gewoon iets heel anders. Ik heb op zich ook geen problemen met open relaties. In dat geval is er ook geen sprake van vreemdgaan. Het probleem zit hem in het bedrog, in het gebrek aan respect voor de verlangens/grenzen van de ander, in het niet nakomen van de voorwaarden op basis waarvan de relatie is aangegaan, in de ander niet de mogelijkheid te geven de relatie wel of niet te laten (voort)bestaan op grond van hoe de relatie écht is, hoe de partner écht is.
Het is jammer dat jij maar niet in kunt/wilt zien (want dat blijkt uit veel van je posts/topics), dat er ook zoiets is als téveel begrip. Dat je juist een hele verrotte maatschappij krijgt als iedereen alles maar zou kunnen doen en laten wat hij/zij wilt zonder enige vorm van bestraffing of afkeuring door anderen. In die zin is begrip lang niet altijd liefde, in die zin is begrip lang niet altijd mooi.
[ Bericht 11% gewijzigd door Forbry op 27-01-2016 23:06:53 ]
Het is jammer dat jij maar niet in kunt/wilt zien (want dat blijkt uit veel van je posts/topics), dat er ook zoiets is als téveel begrip. Dat je juist een hele verrotte maatschappij krijgt als iedereen alles maar zou kunnen doen en laten wat hij/zij wilt zonder enige vorm van bestraffing of afkeuring door anderen. In die zin is begrip lang niet altijd liefde, in die zin is begrip lang niet altijd mooi.
[ Bericht 11% gewijzigd door Forbry op 27-01-2016 23:06:53 ]
Tails tell tales
Je kan toch niet altijd krijgen naar hetgeen je verlangt? Soms zal je keuzes erin moeten maken. Als ik verlang naar een Ferrari maar ik kan deze niet betalen ga ik hem toch ook niet stelen. Dat is moreel gezien niet oke. Misschien rare vergelijking, maar you get the point.
Soms is een beetje verlangen juist ook fijn en als je het gehad hebt is het een stuk minder leuk. Het blijft immers een auto en de maximum snelheid blijft 130quote:Op donderdag 28 januari 2016 10:34 schreef Audreyoot het volgende:
Je kan toch niet altijd krijgen naar hetgeen je verlangt? Soms zal je keuzes erin moeten maken. Als ik verlang naar een Ferrari maar ik kan deze niet betalen ga ik hem toch ook niet stelen. Dat is moreel gezien niet oke. Misschien rare vergelijking, maar you get the point.
Dat geld volgensmij hier ook voor, Niets mis met een beetje verlangen en fantaseren maar houdt het daar.
Een piercing? Nee als ik metaal in mijn lichaam wil, dan ga ik wel in het leger
Dat klopt, en je zou het verlangen ook zeker moeten kunnen bespreken met je partner, desnoods een 'testritje' naar de parenclub als partner ervoor open staat. Maar dingen achter iemands rug doen is in mijn ogen een no-go.quote:
[..]
Soms is een beetje verlangen juist ook fijn en als je het gehad hebt is het een stuk minder leuk. Het blijft immers een auto en de maximum snelheid blijft 130
Ik verbaas me als ik mijn broers of vrienden spreek er sowieso vaak over hoe weinig die eigenlijk bespreken. Juist als je iets deelt en er samen mee om kan gaan, wat dat compromis ook is, kan so veel schelen... Zo vaak maken mensen een problem van iets wat dat niet hoeft te zijn.quote:
[..]
Dat klopt, en je zou het verlangen ook zeker moeten kunnen bespreken met je partner, desnoods een 'testritje' naar de parenclub als partner ervoor open staat. Maar dingen achter iemands rug doen is in mijn ogen een no-go.
En is het dat wel, dan kan je beter open en eerlijk zijn en kijken wat de beste oplossing is.
Een piercing? Nee als ik metaal in mijn lichaam wil, dan ga ik wel in het leger
Volg ik je niet in.quote:
Het is jammer dat jij maar niet in kunt/wilt zien (want dat blijkt uit veel van je posts/topics), dat er ook zoiets is als téveel begrip. Dat je juist een hele verrotte maatschappij krijgt als iedereen alles maar zou kunnen doen en laten wat hij/zij wilt zonder enige vorm van bestraffing of afkeuring door anderen. In die zin is begrip lang niet altijd liefde, in die zin is begrip lang niet altijd mooi.
Begrip is voor mij iets, waar er te weinig (eenzijdig, tekort, etc), maar nooit teveel van kan zijn.
Dat 'wederkerig' begrip is juist liefde. Die liefde. Die JustTalk... Love
(onnozel grapje, op je kritiek eerder)Natuurlijk klopt het, dat wanneer iemand iets 'fout' doet en de ander straft hem daar niet voor, die 'fout' daarmee niet uit de wereld geholpen is. Er volgt geen sanctie. Geen berisping. Dat is wanneer je je aandacht naar die 'fout' brengt. Je kan een 'fout' moeilijk liefdevol gaan belonen. Dat is niet logisch, wanneer het om een 'fout' betreft.
Maar kijk eens in de andere richting, naar de persoon, die deze 'fout' omarmt, er begrip voor heeft, etc. Dat is (ja opnieuw) LIEFDE
Misschien vind jij die vorm van liefde niet mooi, niet ok. Omdat er te weinig EGO inzit. Te weinig ruggengraat. Dat kan zijn. Geen idee. Maar het is ook een vorm van liefde. Een vorm van zijn. Net zoals er vele andere vormen van liefde zijn. Van zijn zijn. Je omarmt liefdevol de 'fout' in de ander. Je verruimt. Je huilt samen. Je (eigen pijn en de pijn van de ander) lost op. Weerstand breekt. Begrip (en ja, terug liefde) komt in de plaats.
Laten we de aandacht even terugdraaien. Terug naar de persoon die iets 'fout' deed. Is die geholpen met een bestraffing ? Met grenzen strikt stellen ? Met harde taal. Soms wel. Maar niet altijd. Ook hier komt zoveel bij kijken.
Bijvoorbeeld: 'wat is fout'. Die persoon doet iets fout. Maar is dat echt zo fout. Stel dat die persoon hetzelfde doet bij een andere persoon, is het misschien juist. Rarara. Wat een rare 'logica', niet ? Iets 'fout' op zichzelf bestaat dus niet. Iedere fout is ergens gedeeld. Is subjectief gekleurd. Een fout heeft niet enkel met een dader te maken, maar ook met een slachtoffer. Niet enkel met degene die iets doet. Maar ook met degene waar iets mee wordt gedaan. Dat ligt complex. Is zeer veranderlijk. Op zichzelf genomen hoeft iets niet fout te zijn. Wel is het fout voor persoon A. Misschien niet voor persoon B. Je hebt daarin met persoon A hier te maken. Het is fout voor hem of haar. Maar hoe 'fout' zoiets in het algemeen ook is. Dat is moeilijker om een oordeel (niet subjectief) over te maken.
Je kan begrip hebben voor het slachtoffer. Maar evengoed ook voor de dader (die heeft ook zijn verhaal). Is daarom geen volledig ONMENS. Een ander persoon zou er misschien om lachen. Hem of haar dat helemaal niet (tot niet zo hard) kwalijk nemen. Maar weer een ander niet.
Terug naar de 'fout'. Helpt het om in geval van een fout, ipv "begrip" (men heeft op je grenzen, je ego ergens getrapt, pijn gedaan) terug met pijn en woede en afstraffing, etc. te werken. Is dat een goede aanpak ? Ja en Nee. Ook deze aanpak heeft zijn voor en nadelen.
Zo kun je bv iemand in een gevangenis opsluiten of in een soort (heropvoedings) gemeenschap. Dat laatste is een plaats waar meer BEGRIP, meer LIEFDE heerst. Men omarmt de fout. En via die weg, verandert een dader veelal gemakkelijker. Wordt zelf ook meer liefde, bloeit open. Dan die te bestraffen, hard en kil (oordelend) aan te pakken (vooral te wijzen op: je bent/was fout). Daarin op je eigen strepen te staan. Maar verder geen warmte, begrip, liefde meer te tonen. Dat is een keuze. Een aanpak. De één berispt liever. De ander zalft. Wat werkt beter ? Ik vind een berisping ok (iets wat fout is, mag als fout aangeduid worden). Maar zonder het begrip (de liefde, zalving, affectiviteit) vind ik deze aanpak maar kil en waardeloos. Tracht liefde (begrip) te hebben voor zowel de dader als het slachtoffer. Voor het geheel. Waar mogelijk. Begrip is misschien niet altijd mogelijk. Maar daarom niet minder wenselijk. Dat er een "teveel" aan zou kunnen zijn.
Zonder de aandacht voor de ander, de aandacht voor de 'fout', bereik je minder. Niet meer. En daarmee maak je een maatschappij ook wat ROTTER. Je maakt ze soms rotter door juist geen BEGRIP te tonen. Begrip is ook nodig. Naast afstraffing.
Kwetsures zijn er in allerlei vormen. Je kan de klemtoon leggen op datgene wat niet gerespecteerd werd (de monogame afspraak, het nakomen van dit of dat). Dan ligt de kwetsuur vooral daar. Maar evengoed (als je ruimer kijkt) kun je vanuit deze kwetsuur de "liefde" wel overeind proberen houden. Ook al treed er een barstje in. Het begrip omarmt de barst.
Je hebt soorten kwetsuren. De "liefde" de rug toekeren, vind ik persoonlijk een veel ergere kwetsuur om te maken. Dan een barstje in de liefde 'liefdevol' toe te laten. Als je breekt met de liefde, is het BEGRIP op. Begrip is liefde. Ik hou niet van breken. Ik hou niet van shoppen in de liefde. Gebruiken in de liefde. Maar dat is persoonlijk. Hoe een ander naar de liefde kijk, heb ik me niet mee te moeien
<de tekst wat ingekort>
- Ik keur 'fouten' niet goed. Een fout is een fout.
- Echter kan er voor mij nooit een tekort aan begrip zijn (teveel begrip, dat bestaat voor me niet)
Begrip is iets wat iemand opbrengt of niet opbrengt.
En dat is (opnieuw) persoonlijk.
Ik kan niet "kwaad" zijn op een ander, als die weinig BEGRIP toont. Dat maakt die persoon minder liefdevol voor me. Dat klopt. Dat hangt voor me samen. Maar kwaad kan ik er niet voor zijn. Nee, ik heb daar ook begrip voor (voor het weinig begrip dat ik van die ander dan krijg of dat de ander me te bieden heeft). Leuk is het wel niet. Onbegripvolle mensen. Mensen die snel harde taal spreken. Weinig nuanceren. Snel oordelen. Ik ken er zo een paar. Maar leer en kan ermee omgaan.
Begrip is het "centrale thema" als je over liefde praat. Al de rest (dat er onder zit, de fout, de pijn, de liefde, de aandacht, de gevoelens, etc) hebben ook hun waarde. Maar zijn en worden meer bijzaak. Eens je begrip als "centraal" uitgangspunt stelt. Probeert te stellen. Dan transcendeer je. Vandaar het grapje over verlichting.
Je laat een stukje uit jezelf los (of dit goed of niet goed is, laat ik even in het midden). Maar je transcendeert je zelf, je ego. Je wordt even die ander. Staat minder sterk op je 'eigen' strepen.Stom voorbeeldje, stel dat ik graag zou hebben dat de kinderen bij me in de buurt blijven wonen. Maar ze beslissen uiteindelijk mijn wens (keuze) niet te respecteren. Ze gaan vreemd
Ze gaan in het buitenland werken en wonen. Dan kan ik veel pijn voelen. Pijn omdat mijn liefde (wens, grens) niet gerespecteerd, en beantwoord werd. Dat klopt. Ik kan dan weinig begrip en sympathie hiervoor opbrengen. Me zo opstellen. SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Of ik kan wel begrip opbrengen voor de keuze van de ander. Wederkerigheid. Of zelfs verder. Transcendentie. Je overstijgt de grens, angst, emotie, etc in jezelf. Je laat los. Het gaat minder om jezelf. Nee, het gaat om de ander. Je bent blij voor de ander. Blij voor hem. Het blikveld komt minder op jezelf te liggen, meer op de ander. Ook al heb je zelf misschien nog wat pijn. Die pijn verdwijnt snel. Eens je beseft en voelt hoe gelukkig die ander is. Je de liefde terug omarmt. De liefde toelaat. Doordat je hem of haar vrij laat zijn. Vrijheid en vrij (kunnen/mogen) zijn is liefde voore me. Liefde is begrip. Liefde is vrijheid. In zekere zin is liefde zelfs 'niets'. Het is gewoon "liefde".
Echter over het 'niets' valt niet veel bijzonders te vertellen.
[ Bericht 1% gewijzigd door JustTalkLove op 28-01-2016 11:21:09 ]
Dat is een klassieke drogreden.quote:
Vreemdgaan is dus zowel fout als niet fout.
Afhankelijk van het perspectief waaruit je het bekijkt.
Afhankelijk van het perspectief waaruit je het bekijkt is [onderwerp x] misschien goed en misschien ook fout. Misschien wel allebei of misschien ook allebei wel niet.
Voor [onderwerp x] kan ik werkelijk alles invullen, van kernenergie tot genocide, van discriminatie tot het in brand zetten van katten, van het oogsten van ijzererts op meteorieten tot het onder water zetten van geheel Korea.
Werkelijk alles is anders vanuit een ander perspectief en goed te praten voor jezelf, zonder inachtneming van eventuele gevolgen of resultaten, want daar moet je dan ook niet om gaan zeuren.
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Vanuit welk perspectief? Als jouw partner de relatie verbreekt nadat jij vreemd bent gegaan zou je daar geen begrip voor hebben? Naar mijn idee is het begrip dan niet tweeledig, je bent gekwetst omdat je partner geen begrip voor je heeft maar tegelijkertijd heb jij dan het begrip niet voor je partner om te begrijpen dat hij/zij hier niet mee kan leven en voor een andere weg kiest. Waar hij/zij natuurlijk alle recht op zou hebben.quote:
[..]
Nee, de kwetsuur die ik erg vind, is de liefde verbreken. Want dan is het BEGRIP op. Begrip is liefde. En daarnaast hou ik niet van breken. Ik hou niet van shoppen in de liefde. Gebruiken in de liefde.
Ik wou nog een wat langere post maken, maar dit zegt het eigenlijk wel!quote:
Al heb ik dat zelf (nog) niet zo meegemaakt, ik kan mij op zich prima voorstellen dat iemand, zeker binnen een langdurige relatie, wel eens (seksueel) naar een ander kan verlangen. Dat ik er geen begrip voor heb als iemand ook naar dat seksuele verlangen handelt in de vorm van vreemdgaan is gewoon iets heel anders. Ik heb op zich ook geen problemen met open relaties. In dat geval is er ook geen sprake van vreemdgaan. Het probleem zit hem in het bedrog, in het gebrek aan respect voor de verlangens/grenzen van de ander, in het niet nakomen van de voorwaarden op basis waarvan de relatie is aangegaan, in de ander niet de mogelijkheid te geven de relatie wel of niet te laten (voort)bestaan op grond van hoe de relatie écht is, hoe de partner écht is.
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
Perspectief en invalshoeken zijn er altijd.quote:
Vanuit welk perspectief? Als jouw partner de relatie verbreekt nadat jij vreemd bent gegaan zou je daar geen begrip voor hebben? Naar mijn idee is het begrip dan niet tweeledig, je bent gekwetst omdat je partner geen begrip voor je heeft maar tegelijkertijd heb jij dan het begrip niet voor je partner om te begrijpen dat hij/zij hier niet mee kan leven en voor een andere weg kiest. Waar hij/zij natuurlijk alle recht op zou hebben.
Zo weten we bv dat kernenergie niet gezond is. We de aarde om zeep helpen. Ja, gewoon om zeep helpen door te leven. We consumeren teveel, we genieten teveel, we plukken met teveel de aarde leeg. Een oplossing zou kunnen zijn, dood zoveel percent van de mensen. Een oorlog. Een plaag (ziekte). Dat is een invalshoek en 'oplossing'. Ethisch niet correct, maar wel werkzaam.
Vanuit welk standpunt bekijk je het ? De dieren, de fauna en flora blijven leven. Maar de mensheid dunt wat in. Is dat erg ? Wel voor de mensheid, niet voor de anderen. Dat is een invalshoek kiezen. Een invalshoek die niet bepaald leuk is voor jezelf. Dat geef ik toe.
Stel dat mijn partner de relatie verbreekt, omdat ze de dominante seks mist (zoals in het voorbeeld). Ik zou dat heel erg vinden. Ik zou liever hebben dat ze één keer in de week een man voor die seks inhuurt, dan mij (en onze liefde) te verlaten. Ja, dat klopt.
Het omgekeerde telt evenzeer. Telkens de liefde 'verbroken' wordt (het maakt niet uit door wie of waarom, eventjes de focus daar niet op). De liefde wordt verbroken. Ja, dat doet me pijn. Maar dat ben ik. Ik heb dit ook bij andere mensen. Als hun liefde verbroken geraakt.
En ja, moest je partner je willen vertalen, omdat zij dat wilt. Reden waarom maakt niet uit (is het omwille van pijn, kan die pijn misschien verzacht worden, is het omwille van uitgekeken zijn op de liefde, kan ze misschien nieuw leven ingeblazen worden). Probleem is dat je daar zelf vrij MACHTELOOS tegenover staat.
Je hebt daar geen controle over. Over de liefde van de ander.
Dus laat ik liever (zelf) die controle los. Ik laat liever vrij.
Mensen zoveel mogelijk zichzelf zijn.
Correct (en begrijp ik ook).quote:
in de ander niet de mogelijkheid te geven de relatie wel of niet te laten (voort)bestaan op grond van hoe de relatie écht is, hoe de partner écht is.
Maar is evengoed een drogreden.
Omdat je dit gewoon niet weet. Niet weten kunt.
Wat is echt ? Wat een illusie (leugen) ?
Net zoals het onzinnig is (binnen de filosofie) je af te vragen of een God nu bestaat of niet bestaat. Is er leven na de dood ? Of gaat gewoon definitief ons kaarsje uit, eens het lichaam zijn laatste adem heeft uitgeblazen. Dood is dood. Het einde is het einde. Geen nieuw begin.
Ook dat weet ik allemaal niet. Weet niemand. Ofwel ?
Net zoals je niet weet, niet ECHT (voor 100%) weet hoe een ander is, wat een ander doet of niet doet. Of ga je dat allemaal zitten controleren ?
Een kind zit soms ook stiekem in de snoepkast. Ook al weet hij dat dit niet mag.
Zolang niemand dit ook ECHT ziet, raakt die schade niet opgemerkt.
En laten we 'eerlijk' zijn, dit gebeurt veel in het leven, dit leven.
En niet enkel wat vreemdgaan betreft. In alles. In heel veel.
Maar we weten het allemaal niet.
We zouden het eens moeten weten...
Het kot is te klein, denk ik...
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |