SEX Seksualiteit
Seks! Vrijwel iedereen doet het of heeft het erover. Maar wat betekent seks nu voor jou (en je partner)? Meningen, ideeën, vragen en discussies zijn welkom. Geen puberaal gedrag aub.
Ik zou graag dit onderwerp eens openen hier. Is waarschijnlijk zo oud als de straat, maar bon 
Stelling: "Vreemdgaan is fout (of niet)"
Dat vreemdgaan niet hoort, beseft iedereen ergens wel.
1. Echter hoeveel mensen gaan er 'stiekem' niet vreemd. Waarbij zowel de minnaar/minnares of partner van niets weten. Enkel degene die vreemd gaat, weet het van zichzelf. Je zou daarover eerlijk kunnen zijn. Ook naar je minnaar/minnares toe. Maar waarom eerlijk met een ander zijn, als je daarmee in je eigen vel kan snijden. Is het dan niet beter ieder te laten leven, in zijn eigen "leugen" ergens ? Wat niet weet, wat niet deert.
Ja, maar "Eerlijkheid duurt het langst". Ok, maar hoeft een partner alles van je te weten ? Je bent tenslotte twee verschillende individuen. Je matcht niet in alles. Of je zou met een kopie van jezelf getrouwd moeten zijn (wat nu nog niet mogelijk is). But you never know in the future..
2. Ik las vorige week in een boekje (libelle) een verhaal over een man en een vrouw. De vrouw had een seksuele honger. Die haar man niet bevredigen kon. Hij was een uitstekende partner en papa. Heel zorgzaam, luister bereid, etc. Alleen jammer genoeg niet seksueel zo hevig, als haar. Die verlangde dat ook niet. Daar voelde hij zichzelf niet zo goed bij. Hij was tevreden met wie hij was. Hoe hij was en hoe de situatie was. Voor de man moest er niets veranderen. Hij wou zichzelf daarin ook niet veranderen. Het is immers moeilijk jezelf in iets te veranderen, wat je zelf niet bent. Net zoals die vrouw haar zelf niet veranderen (en aanpassen wou). Ze zat daarin al veel te lang op haar honger. Een honger die maar niet verdween. En ze voor haar zelf ook geen uitweg in zag.
Die man en vrouw zijn samen een relatie therapie aangegaan. Waarbij je al aanvoelt, als je ieders eigenheid (en vrijheid) dient te RESPECTEREN, dergelijke therapie geen uitweg voor ELKAAR bied. De vrouw is uiteindelijk een seksuele affaire met een collega op haar werk begonnen en iets later is de relatie ook beëindigd geraakt.
3. Dit voorbeeldje om maar aan te geven hoe ONTWRICHTEND seks kan inwerken op een relatie. Ook een goede relatie. Terwijl dit niet zo hoeft te zijn. Tenminste, als je het idee van MONOGAMIE (en exclusiviteit) kunt afstappen.
Stel nu, dat die vrouw, in het verhaal, haar seksuele verlangens elders kon beleven. Zonder daarbij de liefde voor haar man (alles wat ze samen opgebouwd hebben) daarbij verloren te laten gaan. Zou dat niet veel mooier als oplossing geweest zijn ? Ook al past het niet meteen in het "MONOGAME" plaatje, waar de meesten onder ons, zich zo veilig en thuis in voelen.
"MONOGAMIE" en "VREEMDGAAN" horen samen. Zonder monogame relaties, bestaat ook het concept vreemdgaan niet meer. Gezien seks (eenmalig of periodiek) met een ander dan is toegestaan. De relatie is niet meer (seksueel noch liefdevol) exclusief. Wel verbindend, en nog altijd aan bepaalde voorwaarden verbonden. Maar veel meer open in zijn karakter. In zijn beleving. In het contact met zichzelf, de wereld en de ander.
4. De meeste relaties zijn monogaam. Waardoor vreemdgaan tot één van de opties (of mogelijkheden) behoort. Dit vreemdgaan is fout, doordat je het vertrouwen van je partner ermee ernstig schaadt. Dat maakt vreemdgaan, not done. Het is fout voor de ander. Maar daarom niet fout voor jezelf. Vreemd gaan lijkt, hiermee, ergens op de keuze maken tussen 'jezelf straffen' of 'de ander straffen'. Ieder mens maakt daarin zijn keuze. Waarmee hij of zij, het best kan leven. In dit leven.
Conclusie (voor mezelf, in deze redenering). Is vreemdgaan nu fout of niet ?
- Ja het is fout (als je denkt aan de ander, je schaadt de liefde van de ander. Het is niet lief)
- Nee het is niet fout (als je denkt aan jezelf, uit liefde voor jezelf, jezelf dit gunt)
Vreemdgaan is dus zowel fout als niet fout.
Afhankelijk van het perspectief waaruit je het bekijkt.
Niet ?
Als je denkt aan de 'ander', doe je het niet.
Als je denkt aan jezelf, doe je het wel.
Stelling: "Vreemdgaan is fout (of niet)"
Dat vreemdgaan niet hoort, beseft iedereen ergens wel.
1. Echter hoeveel mensen gaan er 'stiekem' niet vreemd. Waarbij zowel de minnaar/minnares of partner van niets weten. Enkel degene die vreemd gaat, weet het van zichzelf. Je zou daarover eerlijk kunnen zijn. Ook naar je minnaar/minnares toe. Maar waarom eerlijk met een ander zijn, als je daarmee in je eigen vel kan snijden. Is het dan niet beter ieder te laten leven, in zijn eigen "leugen" ergens ? Wat niet weet, wat niet deert.
Ja, maar "Eerlijkheid duurt het langst". Ok, maar hoeft een partner alles van je te weten ? Je bent tenslotte twee verschillende individuen. Je matcht niet in alles. Of je zou met een kopie van jezelf getrouwd moeten zijn (wat nu nog niet mogelijk is). But you never know in the future..
2. Ik las vorige week in een boekje (libelle) een verhaal over een man en een vrouw. De vrouw had een seksuele honger. Die haar man niet bevredigen kon. Hij was een uitstekende partner en papa. Heel zorgzaam, luister bereid, etc. Alleen jammer genoeg niet seksueel zo hevig, als haar. Die verlangde dat ook niet. Daar voelde hij zichzelf niet zo goed bij. Hij was tevreden met wie hij was. Hoe hij was en hoe de situatie was. Voor de man moest er niets veranderen. Hij wou zichzelf daarin ook niet veranderen. Het is immers moeilijk jezelf in iets te veranderen, wat je zelf niet bent. Net zoals die vrouw haar zelf niet veranderen (en aanpassen wou). Ze zat daarin al veel te lang op haar honger. Een honger die maar niet verdween. En ze voor haar zelf ook geen uitweg in zag.
Die man en vrouw zijn samen een relatie therapie aangegaan. Waarbij je al aanvoelt, als je ieders eigenheid (en vrijheid) dient te RESPECTEREN, dergelijke therapie geen uitweg voor ELKAAR bied. De vrouw is uiteindelijk een seksuele affaire met een collega op haar werk begonnen en iets later is de relatie ook beëindigd geraakt.
3. Dit voorbeeldje om maar aan te geven hoe ONTWRICHTEND seks kan inwerken op een relatie. Ook een goede relatie. Terwijl dit niet zo hoeft te zijn. Tenminste, als je het idee van MONOGAMIE (en exclusiviteit) kunt afstappen.
Stel nu, dat die vrouw, in het verhaal, haar seksuele verlangens elders kon beleven. Zonder daarbij de liefde voor haar man (alles wat ze samen opgebouwd hebben) daarbij verloren te laten gaan. Zou dat niet veel mooier als oplossing geweest zijn ? Ook al past het niet meteen in het "MONOGAME" plaatje, waar de meesten onder ons, zich zo veilig en thuis in voelen.
"MONOGAMIE" en "VREEMDGAAN" horen samen. Zonder monogame relaties, bestaat ook het concept vreemdgaan niet meer. Gezien seks (eenmalig of periodiek) met een ander dan is toegestaan. De relatie is niet meer (seksueel noch liefdevol) exclusief. Wel verbindend, en nog altijd aan bepaalde voorwaarden verbonden. Maar veel meer open in zijn karakter. In zijn beleving. In het contact met zichzelf, de wereld en de ander.
4. De meeste relaties zijn monogaam. Waardoor vreemdgaan tot één van de opties (of mogelijkheden) behoort. Dit vreemdgaan is fout, doordat je het vertrouwen van je partner ermee ernstig schaadt. Dat maakt vreemdgaan, not done. Het is fout voor de ander. Maar daarom niet fout voor jezelf. Vreemd gaan lijkt, hiermee, ergens op de keuze maken tussen 'jezelf straffen' of 'de ander straffen'. Ieder mens maakt daarin zijn keuze. Waarmee hij of zij, het best kan leven. In dit leven.
Conclusie (voor mezelf, in deze redenering). Is vreemdgaan nu fout of niet ?
- Ja het is fout (als je denkt aan de ander, je schaadt de liefde van de ander. Het is niet lief)
- Nee het is niet fout (als je denkt aan jezelf, uit liefde voor jezelf, jezelf dit gunt)
Vreemdgaan is dus zowel fout als niet fout.
Afhankelijk van het perspectief waaruit je het bekijkt.
Niet ?
Als je denkt aan de 'ander', doe je het niet.
Als je denkt aan jezelf, doe je het wel.
Wat je dus probeert te zeggen is dat het egoïstisch is, en daar ben ik het wel mee eens.
Speel domme spelletjes, win domme prijzen.
Als je van jezelf weet dat je niet monogaam kunt blijven, moet je een open relatie zoeken en niet in een monogame relatie gaan stappen.
Let's all accept each other's differences and different opinions and live together in harmony :)
Vreemdgaan is vaak het product van slechte communicatie tussen partners. Een situatie waarbij de ene partner zich minder gewaardeerd voelt.
De andere mogelijkheid is gewoon een gebrek aan lichamelijk contact van de ene, die hier wat meer van verwachtte.
In elk geval zou het in een goede relatie bespreekbaar moeten zijn. Als bepaalde onderwerpen niet bespreekbaar zijn, dan is dat als het water dat het cement tussen de stenen weg doet sijpelen.
En ja, er zijn ook nog vele andere opties waarom men in een relatie vreemd gaat (zoals lust).
Maar beter concentreer je je op de eerste twee voorbeelden... want in het geval van dit laatste voorbeeld... kun je er verder niets meer aan doen. Dan is de relatie gedoemd te mislukken.
De andere mogelijkheid is gewoon een gebrek aan lichamelijk contact van de ene, die hier wat meer van verwachtte.
In elk geval zou het in een goede relatie bespreekbaar moeten zijn. Als bepaalde onderwerpen niet bespreekbaar zijn, dan is dat als het water dat het cement tussen de stenen weg doet sijpelen.
En ja, er zijn ook nog vele andere opties waarom men in een relatie vreemd gaat (zoals lust).
Maar beter concentreer je je op de eerste twee voorbeelden... want in het geval van dit laatste voorbeeld... kun je er verder niets meer aan doen. Dan is de relatie gedoemd te mislukken.
De wereld is vol met kleuren, neem geen genoegen met een zwart/ wit visie. De kleuren zitten vaak in de nuance.
Nee, mensen hebben het recht om het bed in te duiken met wie ze willen. Pech voor je partner, maar je weet dat zulke dingen kunnen geburen in een relatie.
[ Bericht 0% gewijzigd door Calcio op 16-01-2016 07:34:40 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door Calcio op 16-01-2016 07:34:40 ]
Vreemdgaan in de zin van nog een tweede relatie erop nahouden vind ik echt niet kunnen. Vaak gaat het dan ook om meer gevoelens dan lust alleen. Ik zou erg gekwetst zijn moest mijn man me dit aandoen.
Een slippertje op een avondje uit is dan weer iets heel anders. Op een huwelijk van 50 jaar kan dit misschien wel eens één of een paar keertjes voorkomen. Ik zou het eigenlijk niet willen weten maar zou er ook geen heel huwelijk voor opblazen moest ik erachter komen.
We blijven tenslotte allemaal mensen, met lustgevoelens die mogelijk wel eens winnen van ons verstand. Zo zit de natuur nu eenmaal in elkaar...
Een slippertje op een avondje uit is dan weer iets heel anders. Op een huwelijk van 50 jaar kan dit misschien wel eens één of een paar keertjes voorkomen. Ik zou het eigenlijk niet willen weten maar zou er ook geen heel huwelijk voor opblazen moest ik erachter komen.
We blijven tenslotte allemaal mensen, met lustgevoelens die mogelijk wel eens winnen van ons verstand. Zo zit de natuur nu eenmaal in elkaar...
De seks is hierbij vaak het probleem niet. Waar het in ieder geval bij mij op stuk zou lopen is het breken van het vertrouwen. Ik moet er bij mijn partner vanuit kunnen gaan dat ze eerlijk is en blijft tegen mij. Mocht ze een keer t bed in duiken met een ander en dat mij eerlijk vertellen dan is dat voor mij nog wel te accepteren. Duikt ze het bed in en begint ze achter mijn rug om een affaire en ik kom daar achter, dan is het vertrouwen definitief weg en maakt de relatie ook geen kans meer.
Zonder OP goed gelezen: Vreemdgaan is fout.
The bearded man: “So many good tunes, I didn't have time to shave!”
Vreemdgaan is altijd fout, omdat je dan kennelijk je belofte naar je partner om monogaam te zijn hebt verbroken en vertrouwen hebt geschaad. Niet eerlijk zijn vind ik enorm fout.
Maar zonder monogamie bestaat er inderdaad geen vreemdgaan
Dus deze discussie is een beetje raar.
Maar zonder monogamie bestaat er inderdaad geen vreemdgaan
Dus deze discussie is een beetje raar.
De pest is dat de waarheid nogal eens de neiging heeft boven water te komen.quote:Op zaterdag 16 januari 2016 00:25 schreef JustTalkLove het volgende:
Is het dan niet beter ieder te laten leven, in zijn eigen "leugen" ergens ? Wat niet weet, wat niet deert.
Even ervan uitgaand dat man en vrouw sinds het huwelijk niet veranderd zijn, want dat vertelt het verhaal niet, vraag ik me toch serieus af waarom ze in hemelsnaam met iemand is getrouwd die kennelijk zo slecht bij haar past.quote:
2. Ik las vorige week in een boekje (libelle) een verhaal over een man en een vrouw. De vrouw had een seksuele honger. Die haar man niet bevredigen kon. Hij was een uitstekende partner en papa. Heel zorgzaam, luister bereid, etc. Alleen jammer genoeg niet seksueel zo hevig, als haar. Die verlangde dat ook niet. Daar voelde hij zichzelf niet zo goed bij. Hij was tevreden met wie hij was. Hoe hij was en hoe de situatie was. Voor de man moest er niets veranderen. Hij wou zichzelf daarin ook niet veranderen. Het is immers moeilijk jezelf in iets te veranderen, wat je zelf niet bent. Net zoals die vrouw haar zelf niet veranderen (en aanpassen wou). Ze zat daarin al veel te lang op haar honger. Een honger die maar niet verdween. En ze voor haar zelf ook geen uitweg in zag.
Ook in een open relatie kan je gemaakte afspraken schenden en derhalve vreemdgaan.quote:
"MONOGAMIE" en "VREEMDGAAN" horen samen. Zonder monogame relaties, bestaat ook het concept vreemdgaan niet meer. Gezien seks (eenmalig of periodiek) met een ander dan is toegestaan.
Als je jezelf een hoop gezeik gunt en evt en vechtscheiding moet je je eigenliefde misschien maar eens onder de loep nemen.quote:
- Ja het is fout (als je denkt aan de ander, je schaadt de liefde van de ander. Het is niet lief)
- Nee het is niet fout (als je denkt aan jezelf, uit liefde voor jezelf, jezelf dit gunt)
It's great to be a blonde. With low expectations it's very easy to surprise people.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
Er is niets mis met niet-monogaam zijn, wel met vreemdgaan.
Met wie jij (of je partner) besluit seks te hebben is een zaak die jullie met z'n tweeën moeten beslissen, maar als je een levenspartner hebt waar je lief en leed mee deelt vind ik het wel degelijk HEEL erg fout als je deze bedriegt/geheimen voor de ander hebt.
Met wie jij (of je partner) besluit seks te hebben is een zaak die jullie met z'n tweeën moeten beslissen, maar als je een levenspartner hebt waar je lief en leed mee deelt vind ik het wel degelijk HEEL erg fout als je deze bedriegt/geheimen voor de ander hebt.
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Dit dus.quote:
Puur evolutionair gezien moet je gewoon bij iedereen je kwakje kwijt.
En vrouwen moeten op het nest zitten.
Leuk om ieder zijn gedachten te lezen...
- Vreemdgaan is inderdaad fout. Die reflex komt vanuit ons limbisch systeem (waar ons empathie, ons gevoel, ons medeleven voor de ander zetelt. Ons geweten zeg maar). Het komt voort uit datgene wat ons MENSEN maakt. En geen ONMENS. Dit breindeel is eigen aan de zoogdieren. Reptielen hebben geen gevoelsbrein, waardoor ze hun eigen jongeren opeten, als ze honger hebben. Ze voelen daar geen 'compassie' bij. Ze hebben gewoon honger.
- Wij mensen hebben dit dierlijk (reptielen) brein ook. In dit brein zetelt lust, instinct, honger (ergens onze 'basis' behoeften zeg maar). Dit seksuele brein kan ons mensen gijzelen. De lust (erotische spanning) laait zo hoog op, dat je even jezelf verliest in het geven van een kus, orale pijp of bef beurt, etc. Je verliest jezelf even in die 'drift' en vergeet tijdelijk de ander (bv je partner). Het moment, dat je jezelf in die drift verliest, voelt vreemdgaan goed. Niet fout. Dergelijke spijt komt pas erna, eens de gijzeling van die drift is uitgewerkt.
- Niet alleen ons dierlijk brein kan ons gijzelen. Ook ons emotioneel brein kan dit. Gelukkig hebben wij mensen nog een derde en laatste brein in onze evolutie. Zijnde de neocortex brein. Dit brein kan afstand nemen van lager gelegen lagen. Van verlangens zeg maar. Zowel verlangens van drift, honger. Als verlangens, voortkomend uit onze emoties (woede, angst, verliefdheid, etc). We kunnen met dit brein, al die zaken waarnemen, analyseren, afwegen en tenslotte beslissen erover.
Deze driehoek verhouding doet me een beetje denken aan Freud zijn theorie: Es (drift) - über-ich (geweten) en Ich (het ik). Of de personages in Star Trek: Spock (logica) - McCoy (emoties) - Kirk (de kapitein die finaal beslist).
Als we even het 'ik' als een rechter beschouwen (die beslist wie gelijk heeft, wie juist/fout is, wie door mag gaan, etc), het 'es' als de advocaat van de duivel en het über-ich als de advocaat van de engel. Wie heeft er dan gelijk ? In dergelijke rechtszaak
Dat hangt af, van de argumentatie. Zowel van het 'es' als het 'über-ich'. Al is het wel finaal het 'ik' die zich door één van beide raadsheren uiteindelijk laat beïnvloeden. Niet ?
Als je stilstaat bij de ander, heeft het "über-ich" (ons geweten) altijd gelijk. Wees geen onmens. Respecteer de ander. Blok hierbij je eigen driften en emoties zoveel mogelijk af.
Sta je meer stil bij het "es" (de drift), dan handel je sterker vanuit jezelf. Je voelt je boos, je uit die boosheid (laat het eruit stromen). Je voelt je opgewonden, je geeft je over aan die opwinding (aan die lust).
Ik heb begrip voor beide standpunten.
Zowel voor het standpunt van de Duivel (vreemdgaan is niet fout)
Als de Engel (vreemdgaan is fout).
Voetnoot: Laten we het vreemdgaan in deze redenering eens vervangen door een ruimer begrip als 'kwetsen'. Je wilt een ander mens niet kwetsen (dat maakt je een onmens), maar soms kun je niet anders (of je kwetst jezelf, komt niet voldoende op voor jezelf).
Bv een kind die zijn moeder graag ziet (die moeder wil dit kind bij haar houden). Maar het kind wil losbreken, zijn nest verlaten. Wat moet dit kind dan doen ? Zijn moeder (die moeder liefde) ergens kwetsen. Zodat hij het nest verlaten kan. Is dit niet ergens tragisch ? Een ander te moeten kwetsen (je eigen moeder), om zo als mens, zelf verder door te kunnen groeien. Op je eigen benen te kunnen staan. Helemaal los te breken.
Vanuit het "über-ich" bezien, is dit kwetsen altijd "fout". Dat doe je gewoon niet. En zeker niet bij je moeder (die zoveel voor je heeft gedaan, je zo liefdevol verzorgd). Of is dit (in die puberteitsfase) plots wel normaal ? In dergelijke omstandigheden is dat kwetsen plots wel toegelaten. In andere omstandigheden niet. Logisch is dat alvast niet. Je kwetst niet. Dat is vanuit het "über-ich" bezien, de meest logische benadering. Punt uit.
Mij lijkt het, dat je dit leven niet echt BELEVEN kan, zonder hierbij ook potten soms te willen/kunnen/moeten breken. Of anders gesteld, als je teveel nadenkt over alles, geraak je er uiteindelijk niet meer uit. Kom je in een soort pat stelling te zitten. In de argumentatie van beide advocaten ("es" en "über-ich") in jezelf.
[ Bericht 7% gewijzigd door JustTalkLove op 18-01-2016 12:02:43 ]
- Vreemdgaan is inderdaad fout. Die reflex komt vanuit ons limbisch systeem (waar ons empathie, ons gevoel, ons medeleven voor de ander zetelt. Ons geweten zeg maar). Het komt voort uit datgene wat ons MENSEN maakt. En geen ONMENS. Dit breindeel is eigen aan de zoogdieren. Reptielen hebben geen gevoelsbrein, waardoor ze hun eigen jongeren opeten, als ze honger hebben. Ze voelen daar geen 'compassie' bij. Ze hebben gewoon honger.
- Wij mensen hebben dit dierlijk (reptielen) brein ook. In dit brein zetelt lust, instinct, honger (ergens onze 'basis' behoeften zeg maar). Dit seksuele brein kan ons mensen gijzelen. De lust (erotische spanning) laait zo hoog op, dat je even jezelf verliest in het geven van een kus, orale pijp of bef beurt, etc. Je verliest jezelf even in die 'drift' en vergeet tijdelijk de ander (bv je partner). Het moment, dat je jezelf in die drift verliest, voelt vreemdgaan goed. Niet fout. Dergelijke spijt komt pas erna, eens de gijzeling van die drift is uitgewerkt.
- Niet alleen ons dierlijk brein kan ons gijzelen. Ook ons emotioneel brein kan dit. Gelukkig hebben wij mensen nog een derde en laatste brein in onze evolutie. Zijnde de neocortex brein. Dit brein kan afstand nemen van lager gelegen lagen. Van verlangens zeg maar. Zowel verlangens van drift, honger. Als verlangens, voortkomend uit onze emoties (woede, angst, verliefdheid, etc). We kunnen met dit brein, al die zaken waarnemen, analyseren, afwegen en tenslotte beslissen erover.
Deze driehoek verhouding doet me een beetje denken aan Freud zijn theorie: Es (drift) - über-ich (geweten) en Ich (het ik). Of de personages in Star Trek: Spock (logica) - McCoy (emoties) - Kirk (de kapitein die finaal beslist).
Als we even het 'ik' als een rechter beschouwen (die beslist wie gelijk heeft, wie juist/fout is, wie door mag gaan, etc), het 'es' als de advocaat van de duivel en het über-ich als de advocaat van de engel. Wie heeft er dan gelijk ? In dergelijke rechtszaak
Dat hangt af, van de argumentatie. Zowel van het 'es' als het 'über-ich'. Al is het wel finaal het 'ik' die zich door één van beide raadsheren uiteindelijk laat beïnvloeden. Niet ?
Als je stilstaat bij de ander, heeft het "über-ich" (ons geweten) altijd gelijk. Wees geen onmens. Respecteer de ander. Blok hierbij je eigen driften en emoties zoveel mogelijk af.
Sta je meer stil bij het "es" (de drift), dan handel je sterker vanuit jezelf. Je voelt je boos, je uit die boosheid (laat het eruit stromen). Je voelt je opgewonden, je geeft je over aan die opwinding (aan die lust).
Ik heb begrip voor beide standpunten.
Zowel voor het standpunt van de Duivel (vreemdgaan is niet fout)
Als de Engel (vreemdgaan is fout).
Voetnoot: Laten we het vreemdgaan in deze redenering eens vervangen door een ruimer begrip als 'kwetsen'. Je wilt een ander mens niet kwetsen (dat maakt je een onmens), maar soms kun je niet anders (of je kwetst jezelf, komt niet voldoende op voor jezelf).
Bv een kind die zijn moeder graag ziet (die moeder wil dit kind bij haar houden). Maar het kind wil losbreken, zijn nest verlaten. Wat moet dit kind dan doen ? Zijn moeder (die moeder liefde) ergens kwetsen. Zodat hij het nest verlaten kan. Is dit niet ergens tragisch ? Een ander te moeten kwetsen (je eigen moeder), om zo als mens, zelf verder door te kunnen groeien. Op je eigen benen te kunnen staan. Helemaal los te breken.
Vanuit het "über-ich" bezien, is dit kwetsen altijd "fout". Dat doe je gewoon niet. En zeker niet bij je moeder (die zoveel voor je heeft gedaan, je zo liefdevol verzorgd). Of is dit (in die puberteitsfase) plots wel normaal ? In dergelijke omstandigheden is dat kwetsen plots wel toegelaten. In andere omstandigheden niet. Logisch is dat alvast niet. Je kwetst niet. Dat is vanuit het "über-ich" bezien, de meest logische benadering. Punt uit.
Mij lijkt het, dat je dit leven niet echt BELEVEN kan, zonder hierbij ook potten soms te willen/kunnen/moeten breken. Of anders gesteld, als je teveel nadenkt over alles, geraak je er uiteindelijk niet meer uit. Kom je in een soort pat stelling te zitten. In de argumentatie van beide advocaten ("es" en "über-ich") in jezelf.
[ Bericht 7% gewijzigd door JustTalkLove op 18-01-2016 12:02:43 ]
Maak je die belofte dan standaard in een nieuwe relatie?quote:
Vreemdgaan is altijd fout, omdat je dan kennelijk je belofte naar je partner om monogaam te zijn hebt verbroken en vertrouwen hebt geschaad. Niet eerlijk zijn vind ik enorm fout.
Maar zonder monogamie bestaat er inderdaad geen vreemdgaan
Dus deze discussie is een beetje raar.
I wonder if the stars sign, the life that is to be mine. - Enya
Is wel een beetje de norm. Zonder afspraken is het monogaam, wil je anders zal je daar je over uit moeten spreken.quote:Op maandag 18 januari 2016 11:44 schreef Tamashii het volgende:
[..]
Maak je die belofte dan standaard in een nieuwe relatie?
Verder, vreemdgaan is gewoon fout, want je doet iets waarvan je weet dat het de ander zou kwetsen. Als dat niet zo was was het geen vreemdgaan.
De behoefte aan seks met anderen is niet fout, het achter de rug omgaan van de ander en geen rekening houden met diens gevoelens is fout.
Je bent niet verplicht een monogame relatie aan te gaan, dus als je behoefte hebt aan seks met anderen doe dat dan ook niet. Zoek dan iemand die ook op dat vlak bij je past.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Ik vind vreemdgaan altijd fout.
Als je 'jezelf pleziertjes wilt doen', 'wisselende seksuele contacten wilt leggen' of 'uit egoïsme', dan heb je imo twee mogelijkheden met een monogame partner:
- Blijf single;
- Zoek iemand die openstaat voor een open relatie.
Er zijn geen excuses voor vreemdgaan en als ik er ooit achter zou komen dat mijn partner mij bedriegt, mag hij zijn spullen op straat bij elkaar rapen...
Als je 'jezelf pleziertjes wilt doen', 'wisselende seksuele contacten wilt leggen' of 'uit egoïsme', dan heb je imo twee mogelijkheden met een monogame partner:
- Blijf single;
- Zoek iemand die openstaat voor een open relatie.
Er zijn geen excuses voor vreemdgaan en als ik er ooit achter zou komen dat mijn partner mij bedriegt, mag hij zijn spullen op straat bij elkaar rapen...
Always <br />Be <br />Happy
Ik vind je aannames erg bijzonder, ik mis de onderbouwing. Ook voor monogamie is genoeg onderbouwing. In essentie wil de meerderheid van de mensen toch één exclusieve partner.
Lusten of driften zullen er zeker zijn, maar een mens is geen dier en kan gevolgen inschatten en zichzelf inhouden. Dat is gewoon een bewuste keuze. Kies je daar niet voor dan is het gewoon zwakte om het af te wentelen op 'het was mijn lust, ik kon niet meer denken', 'ik moest mezelf even 10 minuutjes gelukkig maken'. Waarmee je degene waarvan je beweert te houden doodongelukkig maakt, juist ja, zoveel is dat je dan waard. Dan ben je gewoon heel erg egoïstisch, prima, maar bind je dan gewoon niet als je niets voor een ander over hebt.
Vreemdgaan is verkeerd. Het is de ander bedriegen, en bedriegen is verkeerd.
Lusten of driften zullen er zeker zijn, maar een mens is geen dier en kan gevolgen inschatten en zichzelf inhouden. Dat is gewoon een bewuste keuze. Kies je daar niet voor dan is het gewoon zwakte om het af te wentelen op 'het was mijn lust, ik kon niet meer denken', 'ik moest mezelf even 10 minuutjes gelukkig maken'. Waarmee je degene waarvan je beweert te houden doodongelukkig maakt, juist ja, zoveel is dat je dan waard. Dan ben je gewoon heel erg egoïstisch, prima, maar bind je dan gewoon niet als je niets voor een ander over hebt.
Vreemdgaan is verkeerd. Het is de ander bedriegen, en bedriegen is verkeerd.
know'm sayin?
×
word? word.
×
word? word.
Begrijpelijk. Maar ook hier mis ik onderbouwing.quote:
Ik vind je aannames erg bijzonder, ik mis de onderbouwing. Ook voor monogamie is genoeg onderbouwing. In essentie wil de meerderheid van de mensen toch één exclusieve partner.
Lusten of driften zullen er zeker zijn, maar een mens is geen dier en kan gevolgen inschatten en zichzelf inhouden. Dat is gewoon een bewuste keuze. Kies je daar niet voor dan is het gewoon zwakte om het af te wentelen op 'het was mijn lust, ik kon niet meer denken', 'ik moest mezelf even 10 minuutjes gelukkig maken'. Waarmee je degene waarvan je beweert te houden doodongelukkig maakt, juist ja, zoveel is dat je dan waard. Dan ben je gewoon heel erg egoïstisch, prima, maar bind je dan gewoon niet als je niets voor een ander over hebt.
Vreemdgaan is verkeerd. Het is de ander bedriegen, en bedriegen is verkeerd.
Wat de meerderheid (in essentie) wilt of niet wilt, zegt niet of iets goed (wenselijk) is of niet. Dat zegt op zich niets. Ieder mens heeft recht op zijn visie, zijn overtuiging. Als de meerderheid christelijk is, maar ik ben bv atheïst, zegt dit niets over bv de goedheid van het Christendom.
Een mens die door lust of emotie 'bevangen' geraakt kun je zwak noemen. Dat klopt. Tot het jezelf eens overvalt. Dan ben je blij als iemand daar ook begrip voor heeft. Begrip voor de zwakkere. Begrip voor de ander. Niet iedereen kan even sterk als jij (of een ander) zijn.
Vreemdgaan is inderdaad verkeerd wat het bedrog (bedriegen) betreft. Dat klopt. Dan is het fout.
Maar monogamie is evengoed verkeerd in het teveel de ander aan jezelf willen vastbinden (verbinden). Daarmee maak je zowel van de liefde als seks een OBJECT. Iets om te bezitten. Jij bent van mij. Je mag en kan met je lichaam enkel met mij nog seks hebben. Niet meer met een ander. Je bent mijn bezit, mijn eigendom. Dergelijke "claims" maken de liefde er niet mooier op. Juist meer egoïstisch (het egoïsme waar je zelf ook over spreekt). Wie is er dan de egoïst ? Ik vind dat allemaal niet zo duidelijk in dit hele verhaal. Daarom ook dat ik schrijf dat vreemdgaan (vanuit een bepaalde invalshoek bezien) niet fout is. Maar een gemaakte/overvallen keuze. Vanuit een andere invalshoek bekeken.
Ik heb begrip voor beide standpunten.
Zowel voor de stem van de Duivel
Als de stem van de Engel.
De argumentatie (die sommige mensen geven) dat als je relatie bv niet open is, je maar iemand anders moet zoeken die bij je past, doet afbreuk aan de liefde (in de gesloten relatie) die er op dat moment is. Met dergelijke liefde breken (omdat ze bv niet open is) is opnieuw niet liefdevol te noemen. Dat is terug geen liefde, maar een vorm van egoïsme...
Net zoals dit in het voorbeeld verhaal (zie OT) gold. De vrouw verlangde naar meer dominante seks. De man kon en wou dit niet geven. Ipv het seksuele ergens een plaats (oplossing) buiten hun relatie te geven. Zodat de liefde (en dat is toch uiteindelijk hetgene wat telt niet ? dat betekenis heeft, niet de seks met die ander) BEHOUDEN kan blijven. Dan kies je voor de liefde. Voor de relatie. Voor de ander. Voor elkaar.
Echter, gebeurde dat niet (in het gegeven voorbeeld). De vrouw ging vreemd en verbrak erna haar relatie. Ze begon een andere 'monogame' relatie met haar minnaar. Tot ze daar misschien terug iets mist. Al was het maar de liefde (zorgzaamheid) die ze bij haar vorige man vond (en ook voor viel). Dan kan ze terug willen keren naar hem. Of met nog een ander, 'iets' nieuws beginnen...
Het enige wat ik in dergelijke 'monogame' relatie avonturen zie, is vooral veel KWETSURES die in de naam van de liefde (wat ook een vorm van egoïsme is) worden aangebracht. En dat is niet mooi. Dat is verdomd pijnlijk en tragisch.
In het gegeven voorbeeld heb ik meer te doen met die man, dan met die vrouw. Omdat de vrouw de liefde de rug heeft toegekeerd. Ze verstoot de ander. Ipv de ander te omarmen. Toch een gemiste kans. Niet ?
[ Bericht 2% gewijzigd door JustTalkLove op 20-01-2016 13:45:40 ]
Seks is egoisme. Geen seks zonder egoisme. Als je het zelf niet lekker zou vinden dan doe je het niet. Als je een one night stand hebt is het om jou lust te bevredigen die de ander bij je oproept. Binnen een relatie is het een bevrediging van je lust die je krijgt omdat je partner die bij je opwekt. Dus het gaat altijd om jou lust. Heb je die niet dan heb je ook de seks niet.
Wat Erodome zegt...quote:
[..]
Verder, vreemdgaan is gewoon fout, want je doet iets waarvan je weet dat het de ander zou kwetsen. Als dat niet zo was was het geen vreemdgaan.
De behoefte aan seks met anderen is niet fout, het achter de rug omgaan van de ander en geen rekening houden met diens gevoelens is fout.
Je bent niet verplicht een monogame relatie aan te gaan, dus als je behoefte hebt aan seks met anderen doe dat dan ook niet. Zoek dan iemand die ook op dat vlak bij je past.
I see the Renegade Master's back once again with the ill behaviour...
Als je zo redeneerd is alles egoïsme. Geld geven aan een goed doel geeft je een goed gevoel, dus egoïsme, een ander helpen net zo, werken ditto, etc..quote:
Seks is egoisme. Geen seks zonder egoisme. Als je het zelf niet lekker zou vinden dan doe je het niet. Als je een one night stand hebt is het om jou lust te bevredigen die de ander bij je oproept. Binnen een relatie is het een bevrediging van je lust die je krijgt omdat je partner die bij je opwekt. Dus het gaat altijd om jou lust. Heb je die niet dan heb je ook de seks niet.
Klopt.quote:
Als je zo redeneerd is alles egoïsme. Geld geven aan een goed doel geeft je een goed gevoel, dus egoïsme, een ander helpen net zo, werken ditto, etc..
Dat is ook de insteek die ik zelf maakte (meegaf in dit debat)
- Vreemdgaan is egoïsme (want je doet het voor jezelf, omdat je verlangt naar iets)
- Maar een ander iets verbieden is ook egoïsme (omdat je dit voor jezelf wenst, de ander daarin aan je bindt, tot je bezit maakt, etc.)
Kortom, alles lijkt me ergens gekoppeld te zijn aan ons "zelf" (ons ego en egoïsme).
Wat is de definitie van liefde ?
- Rekening houden met de ander ?
- Rekening houden met jezelf ?
Het is 'liefdevol' om rekening te houden met een ander
Het is minder 'liefdevol' een ander niet vrij te laten (die te willen veranderen, bezitten, van alles verbieden, etc.)
- De gemiste kans in een vreemdgaan debat, lijkt me elkaar niet vrij te kunnen laten. Geen oplossing te kunnen vinden (binnen de liefde en relatie)
- Dat vreemdgaan fout is, omdat het achter de rug is, niet open (en eerlijk) is. Lijkt me vrij logisch. Maar dat is bij alles zo. Ook wanneer je een zakelijke deal sluit of achter de rug om over een vriendin roddelt. Geslotenheid, liegen, etc vind ik altijd fout. Of dit nu bij vreemdgaan of iets anders is. Dat hoort niet, maar toch gebeurt het.
|
|
