Depressie & Angst #133

quote:

Op vrijdag 26 februari 2016 22:51 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Ja ik snap het.
Dat kan soms ook het beste zijn. Ik bedoelde het niet belerend.

Ik heb alleen zelf ervaren dat die dingen dan toch weer terugkomen. Maar dat is mijn problematiek. Dat is bij iedereen anders. Denk je dat het lukt een beslissing te nemen?

Zo diep ik gegaan ben zal niet zo snel meer gebeuren.
Maar ik twijfel nog, denk dat ik ga voor het veilige nee.
Mocht het ooit een probleem worden kan ik het altijd nog doen

quote:

Op zaterdag 27 februari 2016 13:19 schreef Vlaggenroof het volgende:
Update.

Ik heb vorige vrijdag het meisje waar ik eerder over postte voor het laatst een bericht gestuurd. Hierna is het een week stil geweest. Ik dacht dat dit het beste zou zijn voor beide partijen.

Nu heb ik gister avond een berichtje gehad, van haar. Ze ziet ons niet meer dan vrienden. Ik vond dit raar omdat we toch wel een paar keer hebben gezoend. Maar nog raarder dat ze een anderhalve maand geleden vertelde dat ze zich wilde focussen op genezing en ik haar daarna 2 weken geleden nog heb gezien op haar iniatief.

De reden? Ze vind iemand anders leuker, diegene kent ze een jaar zegt ze. Dit komt erg tegenstrijdig bij mij over.

Hoe dan ook ik ga verder, maar ik had dit noet verwacht...

Als ik dit lees denk ik dat het beter is als je geen contact meer met haar opneemt.

quote:

Op vrijdag 26 februari 2016 23:15 schreef Droopie het volgende:

[..]

Zo diep ik gegaan ben zal niet zo snel meer gebeuren.
Maar ik twijfel nog, denk dat ik ga voor het veilige nee.
Mocht het ooit een probleem worden kan ik het altijd nog doen

Bij vice.com hebben ze deze veel stukken over psychologie waar sommige mensen zich wel in kunnen herkennen

Bijvoorbeeld straatvrees of angst om angst te krijgen

Zo. Aangemeld voor een (zelf)compassietraining, verwant aan mindfulness. Hopen dat ik nog meekan in deze ronde, anders duurt het minimaal nog een maand.

quote:

Op zondag 28 februari 2016 21:01 schreef Andromache het volgende:
Zo. Aangemeld voor een (zelf)compassietraining, verwant aan mindfulness. Hopen dat ik nog meekan in deze ronde, anders duurt het minimaal nog een maand.

Goed plan, hoop wel bij een professionele organisatie en niet een halfbakken commercieel ingesteld persoon

quote:

Op zondag 28 februari 2016 21:46 schreef Droopie het volgende:

[..]

Goed plan, hoop wel bij een professionele organisatie en niet een halfbakken commercieel ingesteld persoon

Aangeraden door de psycholoog, dus zal wel goed zijn

quote:

Op zondag 28 februari 2016 21:49 schreef Andromache het volgende:

[..]

Aangeraden door de psycholoog, dus zal wel goed zijn

Dat lijkt me een goed plan

Hallo ik zag dit topic voorbij komen en er zijn veel dingen die ik herken. Ik heb een aantal jaren een depressie en daardoor moest ik stoppen met mijn opleiding en later mijn bijbaan. Ik zit nu een tijd thuis en heb deze week een gesprek met de psygiater over nog meer medicatie en over eventuele therapie (heb ik eerder gehad maar had niet veel geholpen). Jullie vinden het toch niet erg als ik meeschrijf he?

quote:

Op dinsdag 1 maart 2016 12:47 schreef xSuperboo het volgende:
Hallo ik zag dit topic voorbij komen en er zijn veel dingen die ik herken. Ik heb een aantal jaren een depressie en daardoor moest ik stoppen met mijn opleiding en later mijn bijbaan. Ik zit nu een tijd thuis en heb deze week een gesprek met de psygiater over nog meer medicatie en over eventuele therapie (heb ik eerder gehad maar had niet veel geholpen). Jullie vinden het toch niet erg als ik meeschrijf he?

En als ze dat wel erg vinden, dan krijgen ze maar lekker de tifus

De laatste dagen had ik ook weer even een oorlog in mijn hoofd, betreffende een situatie uit mijn relatie. Het gaat eigenlijk hartstikke goed, dat durf ik te zeggen. Ze is gek op me, ik op haar, ik krijg voortdurend lieve kadootjes van d'r, ik koop leuke dingen voor haar, bloemen, en we doen veel samen. We zijn inmiddels al meer dan een jaar samen, en ondanks botsingen die we hebben gehad, zijn we trouw aan elkaar en blijven we telkens gekker op elkaar worden.

Het enige wat ik nu rot vind is als volgt. Ik betrek mijn vriendin erg veel in mijn sociale leven, niet dat ik alles doe met haar er bij, maar regelmatig neem ik haar mee naar vrienden (en vice versa) en doen we dingen met z'n allen. Nu is ze totaal geen flirt en vertrouw ik haar compleet (en ze heeft bewezen trouw te zijn), ze lijkt soms net iets te dol te zijn op 1 vriend van me. Vaak als we samen zijn wordt ze helemaal enthousiast van hem, zit ze veel aan hem (niet ongepast) en heeft ze gewoon die 'verliefde meisjes energie' om zich heen. Het is net allemaal even tè.

Nu is ze gewoon ook aanrakerig, doet ze bij meer mensen. Ze is een jongensmeisje, speels en enthousiast. Boeit me niet, ze heeft veel mannenvrienden, veel van hen ken ik ook en met een paar heb ik ook contact zonder haar erbij. Gewoon toffe gasten, doe ik niet moeilijk over. Met deze vriend van me (en no homo, maar is een mooie jongen om te zien en heeft een toffe persoonlijkheid), lijkt ze het even niet onder controle te hebben. Ze zegt dat ze nooit zal flirten met anderen, en dat geloof ik ook, maar ze lijkt haar speelsheid en interesse bij hem specifiek moeilijk onder controle te hebben, en daar wordt ik best ongemakkelijk van. Ze heeft eerder al een fase gehad waarin ze hem om de dag op zat te hemelen. Prima dat je m'n vrienden mag, mooi zelfs, alleen dit vond ik wat te veel. Ik ben ook vriendelijk en goed met haar vriendinnen, alleen ga ik niet wekelijks tegen haar zeggen hoe leuk, grappig en schattig die ene specifieke vriendin van haar is. Gewoon niet relaxed voor haar, en andersom niet voor mij. Ik heb dat toen ook laten merken en daar is ze toen mee gestopt.

Nu gaat het voor de rest goed met ons zoals ik zei, en ze is hondstrouw en dat ze met mannen omgaat dat boeit me allemaal niet. Prima. Ik heb echter nu wel voor mezelf een lijn getrokken dat wanneer ze echt te veel om hem heen gaat hangen of te imo flirterig wordt met hem, ik dit wel aan ga kaarten. Speels prima, maar wanneer het te veel wordt laat dit me echt rot en op de tweede plaats gezet voelen, iets wat ik probeer om altijd te voorkomen in mijn gedrag naar haar toe. Oude koeien uit de sloot halen wil ik niet meer doen, dus van die oude situaties ga ik geen punt meer maken, want trouw en lief is ze zeker. Alleen vanaf nu trek ik wel ergens de grens voor mezelf, omdat ik merk dat ergens een punt ligt waarop het niet meer goed voelt voor mezelf. Mannen, prima. Vrolijke en leuke omgang met hen, prima. Contact hebben met elkaar, prima. Maar niet té erg worden om 1 jongen heen en net iets te veel laten blijken dat ze hem wel leuk vindt, onbedoeld als het mag zijn. Iedereen zal hier anders over denken, en ik beschouw mezelf echt niet als het controlerende type, maar hier voel ik gewoon dat voor mij de persoonlijke grens van het comfortabele ligt (en die heb ik heel erg gepushed het laatste jaar, want ik was altijd een enorm oncomfortabel met vriendinnen en andere mannen, nu ben ik zelfs persoonlijk vrienden met haar mannenvrienden).

Sorry voor het lange verhaal, maar ik moest het even kwijt, want het spookte enorm door m'n hoofd. Kut overdenken.

Gesprek met psygiater ging goed. Ik krijg een antidepressiva (Ben naam even kwijt) In het verleden had ik Citalopram genomen maar dat werkte op een gegeve moment niet meer. Na een jaar zonder nu dus weer aan een andere. Ik slik nu ook risperdone voor piekergedachtes/teveel nadenken en dat gaat heel goed. Ook word er gekeken naar welke therapie ik kan volgen.

Ik hoop dat het nu alleen maar de goede kant op kan gaan. Ik zit door mijn klachten 4 jaar thuis zonder werk of opleiding en wil hier echt uit komen.

@duracellkonijntje
Ik weet niet zo wat ik hierop kan zeggen. Misschien dat je in een apart topic meer reacties krijgt? Of misschien heeft iemand anders hier nog tips.

@duracellkonijntje

Waarom bespreek je dit niet met haar?
Voor mijzelf zou ik het ook heel vervelend vinden om te bespreken, want ik zou niet weten of ik te wantrouwig zou zijn naar haar toe of dat ik het in mijn hoofd groter maak dan het is.
Ik kan makkelijk zeggen het ligt hier of daar aan, maar zonder het vragen maak je je voorlopig alleen maar zelf gek.

Ken jouw vriendin ook niet, dus oordeel ik niet.
Je kan of te onzeker zijn, of ze is een trouwe flirter, of er speelt meer..
Vraag en bespreek het en trek een grens.

Ik schrijf ook ff mee.

Na een lang leven van veel ellende, tegenslag en onbegrip gaat het nu eindelijk een stuk beter.
Aantal jaren geleden met antidepressiva begonnen, maar alles gaat nu zo goed dat ik zoiets had van: nu moet het ook wel zonder kunnen.
Mijn therapeut wilde daar niet aan meewerken, want die zei: "Never change a winning team." Het gaat nu lekker, dus waarom ineens 1 van de meewerkende factoren wegnemen?
Ikzelf had zoiets van: waarom doorgaan met dat spul te slikken als het nu gewoon lekker met me gaat?
Zonder begeleiding ben ik dus heel voorzichtig gaan afbouwen met de antidepressiva, maar meteen verviel ik in mijn oude passiviteit en liet ik mijn huis verslonzen terwijl ik er de laatste tijd juist zo goed mee bezig ben ( K&W / Nieuwe woning aan het opknappen ) en ging mijn eetlust helemaal weg. Ook kreeg ik weer met wat problemen te maken, waar ik ineens veel minder goed mee om kon gaan dan toen ik het antidepressivum nog wel volop slikte.

Zonder begeleiding afbouwen is sowieso niet verstandig en je krijgt altijd wel een beetje een dip in die periode heb ik begrepen, maar het verschil is me serieus gewoon echt te heftig om het afbouwen door te zetten.
Ik blijf dit dus gewoon onverminderd verder gebruiken. Het heeft misschien wel wat negatieve invloed op mijn nachtrust en mijn bloeddruk, hoewel dat niet direct te bewijzen is; door mijn ADHD slaap ik sowieso slecht en mijn angststoornissen werken daar ook aan mee. Dat kan de verhoogde bloeddruk ook wel verklaren, natuurlijk.

Daarbij zit ik ook altijd tussen de 4 muren hier thuis, en een gebrek aan beweging heeft ook geen goede invloed op je bloeddruk en dergelijke.

Maar over 5 weken komt mijn vriendin hier naar toe, en dan trekken we er gewoon vaak op uit en gaan we leuke wandelingen maken en fietsen enzo!

Want je kunt niet alleen wandelen en fietsen?

quote:

Op zaterdag 5 maart 2016 17:09 schreef DancingPhoebe het volgende:
Want je kunt niet alleen wandelen en fietsen?

nee

@ToT
Hoe lang heb je het middel gebruikt en hoe lang heb je het de kans gegeven om te stoppen?

Toevallig ben ik donderdag voor de 2e gestopt en heel het weekend blijf ik binnen (hoewel ik net terug kom van boodschappen)

1e keer stopte ik abrupt zonder afbouwen en dat was slecht idee met korte duur

Nu heb ik het afgebouwd en ga ik uit van een week met dipje en daarna weer normaal.
Wel bijzonder dat mijn psycholoog en hoofdbehandelaar alleen even geinformeerd werden door mij, en beide mij aanboden om bij tegenslag een gesprek met de psychiater om evt een ander vervangend middel voor te schrijven.

quote:

Op zaterdag 5 maart 2016 17:22 schreef Droopie het volgende:
@ToT
Hoe lang heb je het middel gebruikt en hoe lang heb je het de kans gegeven om te stoppen?

Toevallig ben ik donderdag voor de 2e gestopt en heel het weekend blijf ik binnen (hoewel ik net terug kom van boodschappen)

1e keer stopte ik abrupt zonder afbouwen en dat was slecht idee met korte duur

Nu heb ik het afgebouwd en ga ik uit van een week met dipje en daarna weer normaal.
Wel bijzonder dat mijn psycholoog en hoofdbehandelaar alleen even geinformeerd werden door mij, en beide mij aanboden om bij tegenslag een gesprek met de psychiater om evt een ander vervangend middel voor te schrijven.

Een jaar of 4 gebruikt en ik heb een maandje geminderd. Nou ja....geminderd en tegen het laatst al gestopt, dus eigenlijk veel te snel en ook een te korte periode om echt te kijken of het zou bijtrekken of niet, maar het verschil was me gewoon echt te groot.

Wat te doen bij gebrek aan concentratie?
Hoe kan ik ervoor zorgen dat het me toch lukt om iets te schrijven of een vraag te beantwoorden in een gesprek?
Ik doe echt mijn best en probeer het op verschillende momenten (het schrijven), maar het lukt me toch niet. Denkblokkades zoals ik die ervaar bij faalangst, maar dan zonder de angst. Heel frustrerend want ik kan niet reageren zoals ik zou willen en daardoor voel ik me vaak ook schuldig en dom.

quote:

Op zaterdag 5 maart 2016 18:55 schreef Elvi het volgende:

Waar zou je heen willen emigreren?

quote:

Op zondag 6 maart 2016 01:26 schreef kuolema het volgende:
Wat te doen bij gebrek aan concentratie?
Hoe kan ik ervoor zorgen dat het me toch lukt om iets te schrijven of een vraag te beantwoorden in een gesprek?
Ik doe echt mijn best en probeer het op verschillende momenten (het schrijven), maar het lukt me toch niet. Denkblokkades zoals ik die ervaar bij faalangst, maar dan zonder de angst. Heel frustrerend want ik kan niet reageren zoals ik zou willen en daardoor voel ik me vaak ook schuldig en dom.

Heeft het te maken met een gebrek aan interesse in wat de ander te zeggen heeft? Komen er andere emoties bij kijken waardoor je blokkeert? Ik weet dat als ik boos word, het bij mij ook blokkeert.