Depressie & Angst #133

quote:

Op dinsdag 12 januari 2016 15:07 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Door het eerste. Ik heb letterlijk geen zin om te eten, laat staan om te koken ...

Ja, ik snap het. Maar zo slecht/ weinig eten en ondergewicht houden de boel wel in stand he. Je slaapt slechter, wordt labieler etc. Ik weet dat het een cirkeltje is en dat het moeilijk is om te doorbreken maar misschien toch weer proberen? Kun je niet wat kantenklaargevaldingen halen?

Gary, quoten wil niet lukken, maar ik kan je wel een tip geven:

Ten eerste moet je wel "wat" eten, maar als je geen eetlust hebt (heb ik zelf dagelijks last van, voornamelijk in de ochtend dan) dan zou ik aanraden dingen te eten die vooral gezond zijn en makkelijk wegeten.
Je kunt bijvoorbeeld overwegen om meer te drinken, dan krijg je in elk geval wel vocht binnen.
Laat daarbij de ongezonde maagvullende troep zoveel mogelijk staan.

Lukt dat niet, probeer dan op z'n minst calorieën naar binnen te krijgen en gebruik vitamine bruistabletten (is ook vocht). Dit is een minder goeie oplossing dan gewoon snijden in de ongezonde troep, maar is beter dan helemaal niks eten.

Als je niks eet, dan word je ook weer futlozer en dan heb je een vicieuze cirkel.

Een dag niks of heel weinig/slecht eten vind ikzelf geen ramp, maar dat moet je niet dagen achter elkaar gaan doen.

Ik weet wel dat blowen de eetlust stimuleert, maar dat kan ik je in je huidige toestand niet echt aanbevelen, mocht je zelf al op dit idee gekomen zijn omdat dit je gemoedstoestand weer kan beïnvloeden.

Ik ga Dipiperon/pipamperon (te komische naam ) proberen. Een antipsychoticum. Omdat het slechter gaat sinds ik met de olanzapine ben gestopt maar dat niet meer wil slikken omdat ik erdoor was aangekomen en nu weer ben afgevallen. En ik wil liever iets dat ik niet elke dag hoef te slikken maar alleen wanneer ik het nodig heb. Dat kan hiermee blijkbaar.
Heeft iemand er ervaring mee? Ik weet nog niet welke dosis ik krijg, ga het morgen halen.

OT: M'n gezondheid gaat de goeie kant op, heb sinds gisteren meer energie en het hoesten leek gisteren al af te nemen, maar is nu zelfs grotendeels weg. Eindelijk!
Uiteindelijk gister dan ook geen afspraak gemaakt bij de HA omdat het al af leek te nemen en omdat ik gewoon niet zo dol ben op huisarts-bezoekjes .

Met een beetje geluk kan ik deze week nog m'n standaard buitendeurse activiteiten weer gaan oppakken, zit nu eigenlijk al twee weken constant binnen (m.u.v. boodschappen halen) en ben goed ziek geweest, maar heb me eigenlijk ook wel prima vermaakt .

Krijg ook geregeld complimenten van m'n begeleiding hoe goed ik me heb gehouden gezien de stress, m'n ervaringen en m'n geschiedenis met depressies. De cursus gaat binnenkort ook weer van start (was even een gat vanwege de feestdagen) en m'n tweede cursus gaat binnenkort ook beginnen en daar verheug ik me al op, ben erg gemotiveerd .

Heb alleen wel een ziekmelding gekregen van één van m'n begeleiders die ik heb aangestoken, die zit nu zelf met een longontsteking . M'n spv is ook nog steeds ziek, dus m'n bezoek aan het LKH zal ook moeten worden uitgesteld, met een beetje pech met meerdere maanden. Lijkt echt te heersen hier.

Slapen gaat ook weer wat beter (of in elk geval wat minder slecht), haal de laatste dagen vaak toch de 6u/nacht wel

Dus samenvattend: Fysiek klim ik weer op en mentaal houd ik me goed .

quote:

Op dinsdag 12 januari 2016 15:38 schreef kuolema het volgende:
Ik ga Dipiperon/pipamperon (te komische naam ) proberen. Een antipsychoticum. Omdat het slechter gaat sinds ik met de olanzapine ben gestopt maar dat niet meer wil slikken omdat ik erdoor was aangekomen en nu weer ben afgevallen. En ik wil liever iets dat ik niet elke dag hoef te slikken maar alleen wanneer ik het nodig heb. Dat kan hiermee blijkbaar.
Heeft iemand er ervaring mee? Ik weet nog niet welke dosis ik krijg, ga het morgen halen.

Als een soort noodrem-medicatie zeg maar?
Wat vetgedrukte betreft, ik heb ongeveer een maand geleden met mijn spv overlegd of zij met de psychiater kon overleggen of ik wellicht een AP kon krijgen, maar ook één die ik kan gebruiken 'zo nodig' omdat ik, wanneer ik onder grote stress sta, ik de neiging heb om aan de drank te gaan.

Dit levert voor mij langdurig niet echt problemen op, maar handig vind ik 't niet, dus vandaar dat ik erom gevraagd heb.

Alleen is daar niks van terecht gekomen, omdat de hele zooi ziek geworden lijkt te zijn en ik kon er ook niet zelf achteraan gaan omdat ik urgentere prioriteiten had (gedoe met gemeende en familie vooral).

edit: Ik vind 't ook verstandig dat je met je gewicht rekening hebt gehouden (ik let daar bij medicatie altijd erg op, al jaren), dat is toch wel een onderschat probleem binnen de psychiatrie

Dipiperon/pipamperon

quote:

Onrust
Door psychiatrische aandoeningen en hersenbeschadigingen kunnen kinderen of volwassenen soms zeer onrustig, agressief of angstig zijn.

Behandeling
Als dit niet op een andere manier goed onder controle is te krijgen, schrijven artsen rustgevende medicijnen voor. Meestal is dat een antipsychoticum, zoals risperidon of pipamperon.

Werking
Pipamperon vermindert de verschijnselen. De druppels en tabletten werken na ongeveer 2 uur en hebben een halve tot een hele dag lang effect.

Klinkt niet slecht!

Ik kan me alleen niet meer herinneren welke ik voorgesteld kreeg.

Bij de bijwerkingen staat o.a. volgende:

quote:

Wat zijn mogelijke bijwerkingen?
Behalve het gewenste effect kan dit medicijn bijwerkingen geven.

De belangrijkste bijwerkingen zijn de volgende.

Regelmatig

Seksuele stoornissen, zoals minder zin in vrijen en moeilijker een erectie krijgen.
Soms

k, this sucks

quote:

Afvlakking van het gevoelsleven, verlies van initiatief en activiteit, gevoel opgesloten te zitten en een gevoel van leegte. Ook kan een depressie ontstaan of een bestaande depressie verergeren.
Bewegingsstoornissen, zoals rusteloosheid (akathisie), plotselinge spiertrekkingen in hoofd, mond of gezicht (dystonie) en spierstijfheid (parkinsonisme).
Akathisie kan zich ook uiten in niet stil kunnen zitten, wiebelen met voet of hand, onrustgevoelens. En parkinsonisme in trillen, moeite met bewegen, lopen of spreken.

Afvlakking van het gevoelsleven lijkt me voor mij juist een voordeel eigenlijk .
Gevoel opgesloten te zitten, wat is daar zo erg aan? Heb ik de laatste twee weken min of meer vrijwillig gedaan en ik heb 't niet als een straf ervaren .
Die depressieve gevoelens lijkt me wel een groot nadeel, maar het is niet gegarandeerd dat je hier last van gaat krijgen. Zo wel, dan valt wat mezelf betreft dit middel toch wel weer een beetje af. Ben echt helemaal klaar met depressie en de externe triggers ervan.

Die onrustgevoelens maak ik me niet zo druk over, dan ga ik gewoon bewegen, ik zie dit als gratis energie, maar moet maar kijken hoe dit uitpakt i.c.m. de eventuele andere bijwerkingen.

quote:

Sufheid, slaperigheid en vermindering van het reactie-, concentratie- en coördinatievermogen. Voorkom ongelukken in het verkeer, maar ook bij andere activiteiten thuis en op het werk, bijvoorbeeld wanneer u een ladder beklimt, apparaten bedient en op het werk iets bewaakt of controleert. Ook als u `s nachts uit bed moet om naar het toilet te gaan, kunt u minder controle over uw spieren hebben en daardoor sneller vallen.

Yes!

De rest van de bijwerkingen laat ik maar even zitten.

Staat wel wat over de wisselwerkingen met andere medicatie (waaronder de alprazolam neem ik aan), maar dat ben ik wel gewend.

Over geen eetlust heb ik geen tips, ik eet juist veel te veel als ik me down voel. Ook als ik geen honger heb/op de klok eten.

Magnetronkoffie, je klinkt positief! Fijn lijkt het me als je fysiek beter voelt, dan is het meestal ook makkelijker om met mentale problemen te dealen.

Medicijnen slik ik (nog) niet, wil eerst proberen op andere manieren er doorheen te komen.

Vandaag actievere dag door afspraken die ik niet kon afzeggen, was eigenlijk wel fijn. De afgelopen tijd mijn dag/nachtritme compleet door de war gegooid en ik heb wel weer behoefte aan wat meer routine en vastigheid. Vandaag ook voor het eerst overdag niet geslapen/gerust. Dus lijkt betere kant op te gaan.

quote:

Op dinsdag 12 januari 2016 22:07 schreef Duufje het volgende:
Over geen eetlust heb ik geen tips, ik eet juist veel te veel als ik me down voel. Ook als ik geen honger heb/op de klok eten.

Ja, das een soort van "lekkere trek" ofzo, maak ik me ook wel schuldig aan

Ik ben in de loop van de jaren ook steeds een beetje aangekomen waardoor ik veel te zwaar was, m'n 'toppunt' was wat dat betreft wel januari 2015.
Komt vooral doordat ik gewoon teveel at (medicatie hielp ook niet mee btw), bewegen deed ik op zich wel, maar afgelopen zomer ben ik pas echt goed losgegaan (meer bewegen en ben gezonder gaan eten).

Ben sindsdien ook 17kg afgevallen, dus dat ging tenminste wel goed

quote:

Magnetronkoffie, je klinkt positief! Fijn lijkt het me als je fysiek beter voelt, dan is het meestal ook makkelijker om met mentale problemen te dealen.

Dank

Nou, ik ben nog niet helemaal beter hoor
2016 was voor mij toch wel het ergste begin van het jaar ooit
Met m'n buren gaat het ook zo 'goed', de ene vertelde me een paar dagen terug dat ze depressief aan het worden was en als 'zij' dat zegt dan weet ik dat ze serieus is, de andere heeft een tijdje terug in de woning een val gemaakt en heeft daarbij meerdere botbreuken opgelopen waardoor die moet revalideren (ivm privacy ga ik hier publiekelijk ook niet verder op in ).

M'n leven lijkt soms wel een slechte soap, maar I'm still standing .

quote:

Medicijnen slik ik (nog) niet, wil eerst proberen op andere manieren er doorheen te komen.

Vandaag actievere dag door afspraken die ik niet kon afzeggen, was eigenlijk wel fijn. De afgelopen tijd mijn dag/nachtritme compleet door de war gegooid en ik heb wel weer behoefte aan wat meer routine en vastigheid. Vandaag ook voor het eerst overdag niet geslapen/gerust. Dus lijkt betere kant op te gaan.

Zijn best wel veel mensen die het niet zo op medicatie hebben. Er zit ook veel rommel tussen, maar ik heb nu medicatie die wel prima werkt, heb op 't moment eigenlijk nog de meeste baat bij de alprazolam zodat ik tenminste af en toe nog goed kan doorpitten .

Je moet wel oppassen dat je niet vereenzaamt, maar tegelijk moet je jezelf ook niet overvragen. Beste tip die ik je daarbij kan geven is door te gaan "bezuinigen" op de mensen waar je netto het minste aan hebt (bij voorkeur mensen die jou leegzuigen en verder eigenlijk nauwelijks van toegevoegde waarde voor je zijn).

Hoe lang heb je dit instabiele dag/nachtritme al?

quote:

Op dinsdag 12 januari 2016 22:44 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ja, das een soort van "lekkere trek" ofzo, maak ik me ook wel schuldig aan

Ik ben in de loop van de jaren ook steeds een beetje aangekomen waardoor ik veel te zwaar was, m'n 'toppunt' was wat dat betreft wel januari 2015.
Komt vooral doordat ik gewoon teveel at (medicatie hielp ook niet mee btw), bewegen deed ik op zich wel, maar afgelopen zomer ben ik pas echt goed losgegaan (meer bewegen en ben gezonder gaan eten).

Ben sindsdien ook 17kg afgevallen, dus dat ging tenminste wel goed

[..]

Dank

Nou, ik ben nog niet helemaal beter hoor
2016 was voor mij toch wel het ergste begin van het jaar ooit
Met m'n buren gaat het ook zo 'goed', de ene vertelde me een paar dagen terug dat ze depressief aan het worden was en als 'zij' dat zegt dan weet ik dat ze serieus is, de andere heeft een tijdje terug in de woning een val gemaakt en heeft daarbij meerdere botbreuken opgelopen waardoor die moet revalideren (ivm privacy ga ik hier publiekelijk ook niet verder op in ).

M'n leven lijkt soms wel een slechte soap, maar I'm still standing .

[..]

Zijn best wel veel mensen die het niet zo op medicatie hebben. Er zit ook veel rommel tussen, maar ik heb nu medicatie die wel prima werkt, heb op 't moment eigenlijk nog de meeste baat bij de alprazolam zodat ik tenminste af en toe nog goed kan doorpitten .

Je moet wel oppassen dat je niet vereenzaamt, maar tegelijk moet je jezelf ook niet overvragen. Beste tip die ik je daarbij kan geven is door te gaan "bezuinigen" op de mensen waar je netto het minste aan hebt (bij voorkeur mensen die jou leegzuigen en verder eigenlijk nauwelijks van toegevoegde waarde voor je zijn).

Hoe lang heb je dit instabiele dag/nachtritme al?

Nice van het afvallen! Ik ben ook 1,5j terug 20kg afgevallen, alleen zit daar op het moment weer 7kg van aan.. balen. Het zat de laatste maanden stabiel op 4kg eraan, maar door de laatste tijd + feestdagen is dat rap gestegen weer. Nu weer proberen goed op m'n eten te letten, sporten kan ik me nog niet toe zetten. Komt wel weer hoop ik. Hou je dat goed vol, het sporten en goed eten?

Ik wil op dit moment liever geen medicatie simpel omdat ik al veel medicijnen slik, daar ook bijwerkingen van heb en ook wel hinder van ondervind, dus nog meer.. dat staat me echt tegen zeg maar. Ook omdat ik dus in het verleden heel simpel direct voor medicatie ben gegaan, waar ik achteraf spijt van heb (zie er maar eens vanaf te komen...)

Klopt wat je zegt over vereenzamen! Vind het ook heel 'lastig' in hoeverre ik goede vrienden 'mag/kan' belasten, heb eigenlijk weinig mensen op het moment waar ik me echtecht fijn bij voel en graag mee praat, maar wil die personen ook niet continue met mijn problemen opzadelen want ben dan ook niet altijd de meest vrolijke persoon.

Dit weekend weer stage lopen, vind het wel spannend maar heb er wel super veel zin in. Hoop zo dat het niet mis gaat.. gewoon voor m'n eigen gevoel.

Overprikkeld... #meh

quote:

Op dinsdag 12 januari 2016 00:24 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Nou, dat hoop ik dan maar
Maar het blijft lastig...

[..]

Ik heb eerlijk gezegd het idee dat niks mij gouden bergen gaat opleveren.
En dan kan ik net zo goed de glansloze weg nemen die me tenminste het meeste gevoel van tevredenheid oplevert.

Ik weet wel dat ik dingen kan en zo nu en dan doe ik ook wel dingen, maar er gebeurt verder weinig, het levert voor m'n gevoel gewoon niet zoveel op en soms heb ik het idee dat ik het voor niks doe..maar ik ben tenminste wel weer effe bezig.

[..]

Ik heb niet het idee dat ik veel voor elkaar heb gekregen eerlijk gezegd.
Zoveel gelijkgestemden kom ik trouwens niet tegen.

Ik denk dat het leven soms meer bezig blijven is dan iets doen. Zo lang je maar probeert vooruit te gaan, dan doe je het beste van je kunnen, ook al levert dit niet altijd het resultaat op dat je wil.

Te weinig krijgen voor je gevoel zuigt, maar te veel is helemaal kut. Perfectionisme maakt je kapot.

Ik heb het idee dat al het gedoe rond mijn zusje en mijn ouders de laatste tijd inmiddels wel zijn tol op me eist. Ik neem er wel gezonde afstand van en ga er voor mijn gevoel goed mee om, alleen ik voel toch een soort emotionele moeheid.

Ik denk dat het al met al niet gek is, mijn zusje kapot zijn gaan gecombineerd met ouders die haar ook niet 100% op kunnen vangen is kut. Helemaal als er tussen hen onderling ook nog discussies zijn waar ik me het liefst buiten houd, geen kant voor wil kiezen. Het is nogal vermoeiend, en dat is niet gek.

Afijn, ik probeer niet zo veel er over na te denken, alleen wanneer het moet en als ik het zo op gevoel blijf doen kom ik er wel doorheen. Het is niet het eerste hete vuur waar ik voor sta, en ik heb nu wel het idee dat ik ondanks mijn angstklachten me wel heel goed door moeilijke situaties heen kan worstelen.

quote:

Op dinsdag 12 januari 2016 15:07 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Door het eerste. Ik heb letterlijk geen zin om te eten, laat staan om te koken ...

De enige tip (dat ik je kan geven) is dat je regelmatig moet eten, zoals regelmatig slapen, om zo stabiel mogelijk te zijn. Je stemming gaat van honger alleen maar schommelen.

Je kunt altijd energy bars, crackers, nootjes, pinda's en andere ongein thuis opslaan, mocht je niet willen koken.

quote:

Ik denk dat het leven soms meer bezig blijven is dan iets doen. Zo lang je maar probeert vooruit te gaan, dan doe je het beste van je kunnen, ook al levert dit niet altijd het resultaat op dat je wil.

Te weinig krijgen voor je gevoel zuigt, maar te veel is helemaal kut. Perfectionisme maakt je kapot.

Helemaal eens Duracell. Mijn ervaring is ook dat je in bepaalde fases maar gewoon bezig moet blijven en 1 dag tegelijk moet pakken om na maanden/jaren eindelijk dat euforisch moment te bereiken waarop je die baan hebt, eindelijk die relatie krijgt waar je je goed in voelt, afstudeert..waar je ook naar toe werkt. En dan de dag erna begin je weer opnieuw naar het volgende doel, in ieder geval voor je gevoel, zeker als je perfectionistisch van aanleg bent..En die emotionele moeheid ken ik ook. Ik schermde familie op enig moment ook totaal af maar toen bleek eigenlijk dat alles wat er daarvoor gebeurd was er al aardig had in gehakt. Is dus niet vreemd, luister er naar want het is een signaal.

@ Gary, daarom herken ik jouw gevoel ook. Ik moest studie zelf betalen en halen om weg te komen uit thuissituatie en kwam er in het 2e jaar HBO achter dat ik over wilde stappen van studie. Ik dacht ook dit gaat nooit goed komen, maar uiteindelijk kwam ik wel degelijk verder. En ook wat eten betreft kun je het zo zien, blijf in beweging. Ik had afgelopen zomer ook zo'n moment dat ik op het dieptepunt 3 dagen op thee liep, uiteindelijk kwam de eetlust wel terug.

Inmiddels voel ik me zelf iets beter na terugval vorige week. Waarschijnlijk grotendeels stomweg door pillen,maar op mijn werk loop ik wel weer wat leeg qua energie. Het loopt ook nooit gewoon goed op alle fronten wat dat betreft. Zou ergens zo van baan willen wisselen maar met het ontslag van mijn vriendin is dat waarschijnlijk geen goed idee. Soms zou het verdomd lekker zijn als iemand anders met meer lef of minder nadenken de beslissingen voor je nam..

quote:

Op woensdag 13 januari 2016 21:33 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Helemaal eens Duracell. Mijn ervaring is ook dat je in bepaalde fases maar gewoon bezig moet blijven en 1 dag tegelijk moet pakken om na maanden/jaren eindelijk dat euforisch moment te bereiken waarop je die baan hebt, eindelijk die relatie krijgt waar je je goed in voelt, afstudeert..waar je ook naar toe werkt. En dan de dag erna begin je weer opnieuw naar het volgende doel, in ieder geval voor je gevoel, zeker als je perfectionistisch van aanleg bent..En die emotionele moeheid ken ik ook. Ik schermde familie op enig moment ook totaal af maar toen bleek eigenlijk dat alles wat er daarvoor gebeurd was er al aardig had in gehakt. Is dus niet vreemd, luister er naar want het is een signaal.

Hoe ben jij er mee omgegaan dan? Zelf weet ik denk ik wel hoe ik er mee om kan gaan. Erover praten, rust voor mezelf pakken, niet teveel keren richting drank/middelen, gezonde gewoontes, goed nadenken etc. Ik denk dat misschien een zekere mate van vermoeidheid gewoon normaal is. Meer dan dat ik nu doe zie ik niet echt gebeuren eigenlijk. Ik zou nog wel weer allemaal ingrijpende gesprekken kunnen gaan hebben, maar zelf vond ik het tot deze crisis met m'n zusje wel prima. Niet perfect, maar doable zegmaar.

Ik heb gewoon geen zin meer in dat drama.

Sorry dat ik weer eens niet op de quotes reageer. Maar wil even melden dat ik weer wat heb kunnen eten.

quote:

Hoe ben jij er mee omgegaan dan? Zelf weet ik denk ik wel hoe ik er mee om kan gaan. Erover praten, rust voor mezelf pakken, niet teveel keren richting drank/middelen, gezonde gewoontes, goed nadenken etc. Ik denk dat misschien een zekere mate van vermoeidheid gewoon normaal is. Meer dan dat ik nu doe zie ik niet echt gebeuren eigenlijk. Ik zou nog wel weer allemaal ingrijpende gesprekken kunnen gaan hebben, maar zelf vond ik het tot deze crisis met m'n zusje wel prima. Niet perfect, maar doable zegmaar.

Ik heb gewoon geen zin meer in dat drama.

Ik weet er nog niet altijd mee om te gaan. Ik pak dan wel rust en praat het soms wat van me af tegen m'n vriendin, maar ingrijpende gesprekken met mijn ouders over hoe dingen lopen/gelopen zijn ga ik niet aan. Ik heb bijvoorbeeld een keer in moeten grijpen om te voorkomen dat ze uit huis werden gezet, dat heeft er bij mij in gehakt, maár ik heb ze niet verteld wat dat met me heeft gedaan omdat ze eerder al hebben aangetoond niet van hun fouten te leren. Maar ik weet wel dat ik bij dat soort momenten het even kwijt moet en rust voor mezelf moet pakken. Bovendien wil ik dus niet dat mijn zoontje daar heen gaat en vermijd ik dat ik nog bij mijn ouders thuiskom. Dat bedoelde ik met het reageren op emotionele vermoeidheid, het is een signaal dat je er zelf wellicht acties op moet nemen. Maar als jij die goede manier/acties gevonden hebt is dat natuurlijk prima.

@ Gary, take it easy en ik hoop dat de eetlust weer groeit.

Hoi, ik ben nieuw. Sinds oktober al wel kenmerken van depressief zijn maar rond de feestdagen pas echt achtergekomen. Zit met een fake face op stage maar kan totaal niet goed meer nadenken en ben van binnen echt een zooitje en heb weinig zin meer in iets. Niemand die ik ken weet dit want ik schaam mij hier voor.

[ Bericht 10% gewijzigd door Gtaboy107 op 14-01-2016 21:31:41 ]

quote:

Op donderdag 14 januari 2016 21:12 schreef Gtaboy107 het volgende:
Hoi, ik ben nieuw. Sinds oktober al wel kenmerken van depressief zijn maar rond de feestdagen pas echt achtergekomen. Zit met een fake face op stage maar kan totaal niet goed meer nadenken en ben van binnen echt een zooitje en heb weinig zin meer in iets. Niemand die ik ken weet dit want ik schaam mij hier voor.

Hey Ik begrijp het wel, dat je het niemand wilt vertellen.
Beïnvloedt het ook je prestaties op je stage? Misschien is het dan toch verstandig om het bij een begeleider o.i.d. van je stage aan te geven, voordat je erop afgerekend wordt en het negatieve gevolgen heeft.
Heb je professionele hulp overwogen? Mensen die je niet kent, misschien is dat makkelijker?

quote:

Op vrijdag 15 januari 2016 12:09 schreef kuolema het volgende:

[..]

Hey Ik begrijp het wel, dat je het niemand wilt vertellen.
Beïnvloedt het ook je prestaties op je stage? Misschien is het dan toch verstandig om het bij een begeleider o.i.d. van je stage aan te geven, voordat je erop afgerekend wordt en het negatieve gevolgen heeft.
Heb je professionele hulp overwogen? Mensen die je niet kent, misschien is dat makkelijker?

Ik heb mij toch zo ver gekregen gisteren om het aan iemand te vertellen die ik ken en waar ik mijn gevoelens bij kwijt kan. De laatste tijd is het wel voor mij moeilijker en zwaarder om iets te gaan ondernemen en mijn werk te doen. Ik heb nogal geluk dat ik mijn opdrachten etc van school al voor de feestdagen af had, dus ik hoef opzich niet veel te doen maar het is wel heel slecht dat ik zelfs geen puf meer heb om dat te doen. Daarnaast is mijn stage volgende week vrijdag toch afgelopen(einde van semester en periode) dus het vertellen heeft niet zoveel nut meer(lijkt mij).

Nee, ik heb geen hulp overwogen, ik schaam mij ervoor en ik heb weinig zin om het hele proces door te gaan

quote:

Op vrijdag 15 januari 2016 12:19 schreef Gtaboy107 het volgende:

[..]

Ik heb mij toch zo ver gekregen gisteren om het aan iemand te vertellen die ik ken en waar ik mijn gevoelens bij kwijt kan. De laatste tijd is het wel voor mij moeilijker en zwaarder om iets te gaan ondernemen en mijn werk te doen. Ik heb nogal geluk dat ik mijn opdrachten etc van school al voor de feestdagen af had, dus ik hoef opzich niet veel te doen maar het is wel heel slecht dat ik zelfs geen puf meer heb om dat te doen. Daarnaast is mijn stage volgende week vrijdag toch afgelopen(einde van semester en periode) dus het vertellen heeft niet zoveel nut meer(lijkt mij).

Nee, ik heb geen hulp overwogen, ik schaam mij ervoor en ik heb weinig zin om het hele proces door te gaan

Oké, hoe was het om dat te vertellen? Luchtte dat op?
Hulp hoeft niet per se natuurlijk, als je jezelf nog kunt redden en je in je eigen omgeving mensen hebt die je kunnen steunen.

quote:

Op vrijdag 15 januari 2016 12:24 schreef kuolema het volgende:

[..]

Oké, hoe was het om dat te vertellen? Luchtte dat op?
Hulp hoeft niet per se natuurlijk, als je jezelf nog kunt redden en je in je eigen omgeving mensen hebt die je kunnen steunen.

Nou mijn toestand heeft waarschijnlijk wel een effect gehad op onze communicatie en ik wou het toch vertellen, gezien we eerlijk zouden zijn en we alles tegen elkaar kunnen vertellen, maar door die schaamte durfde ik het niet, tot gister. Het luchtte wel op ja, nu weet tenminste iemand het en hoef ik het niet voor mijzelf te houden. Het is sinds afgelopen weekend wel zwaarder geworden en ben ik wat meer suïcidaal gaan denken, maar ik ben het type die uiteindelijk dat toch niet durft te doen. Ik wil uit mijzelf het zien te redden, kan ik er alleen maar sterker uitkomen(denk ik).

Hoi Gtaboy,

Omdat je nieuw bent haal ik mijn wijze geleerde woorden weer van stal.

90% van de mensen die suicidaal zijn willen niet dood, die willen een ander leven.
Het roer omgooien is niet makkelijk, maar lijkt me een betere optie dan uit het leven stappen.

Schamen voor je problemen hoef niet te doen, zeker hier niet.
Hulp vragen is iets waar je trots op mag zijn, dat betekent dat je de strijd voor een beter leven aan wilt gaan in plaats de handdoek te gooien.

Sterkte en ik heb gemerkt dat achteraf de diepe dalen ook mooie paden hebben, maar dat merk je pas achteraf als je dit achter je gelaten heb.

Zet hem op!!!

Ik heb vandaag ook weer een kleine terugval voor mijn gevoel.
Heb bericht gekregen van re-integratie bureau dat mijn werkgever (ivm 2e spoor) een FML had moeten aanvragen.

Nu gaat het gelijk spoken in mijn hoofd dat die lui mij terugsturen naar mijn huidige werkgever.
Stress, paniek arrgh.

Zal achteraf wel loslopen want ik heb goede advocaat, maar toch

Heeft iemand een verklaring voor het feit dat ik als ik 's middags naar bed ga zo vier uur achter elkaar als een blok slaap, terwijl ik 's nachts niet in slaap kan komen? Slapen gaat ook niet goed als ik overdag niet heb geslapen en ontstond daarvoor al dus de middagdutjes lijken me niet de oorzaak.

Gisteravond kon ik trouwens wel in slaap komen, mogelijk komt dat door de Dipiperon die ik gister voor het eerst heb genomen. Ik nam het drie uur voordat ik naar bed ging in, merkte behalve heel veel trek in eten (terwijl ik heel vol zat) niets. Werd wel te vroeg wakker en kon toen eerst niet meer in slaap komen, dus was alsnog moe.

Ik zou uiterlijk vandaag horen of ik de woontraining kan doen, maar heb nog niets gehoord .

quote:

Op vrijdag 15 januari 2016 14:04 schreef Droopie het volgende:
Ik heb vandaag ook weer een kleine terugval voor mijn gevoel.
Heb bericht gekregen van re-integratie bureau dat mijn werkgever (ivm 2e spoor) een FML had moeten aanvragen.

Nu gaat het gelijk spoken in mijn hoofd dat die lui mij terugsturen naar mijn huidige werkgever.
Stress, paniek arrgh.

Zal achteraf wel loslopen want ik heb goede advocaat, maar toch

Een officieel Fuck-My-Lifecertificaat had je moeten aanvragen?