[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #9

quote:

Op dinsdag 20 september 2016 21:23 schreef Sander_Van_Hoorn het volgende:

[..]

Juist. En ik kan met niemand praten wat het management zoekt gewoon contact met alle instellingen waar ik hulp zoek en vertelt een lulverhaal over simulatie. Ondertussen hebben ze nog steeds geen zaak. Zijn al een half jaar bezig, nog steeds geen zaak.

Maar ik ben niet van plan me weg te laten jagen door dat smerige gedoe. Als het moet, liever vechtend ten onder dan me te laten kennen. Het helpt alleen de situatie voor geen ene meter.
En ik word ontzettend moe van alle beschuldigingen.

Hoe weet het management waar jij hulp zoekt? Dat mogen/hoeven ze toch niet te weten (geheimhoudingsplicht van die instellingen)?

Maar zou een instelling echt luisteren naar zo iemand die opbelt, in plaats van naar de persoon zelf die komt voor hulp?

quote:

Op dinsdag 20 september 2016 21:23 schreef Sander_Van_Hoorn het volgende:

[..]

Juist. En ik kan met niemand praten wat het management zoekt gewoon contact met alle instellingen waar ik hulp zoek en vertelt een lulverhaal over simulatie. Ondertussen hebben ze nog steeds geen zaak. Zijn al een half jaar bezig, nog steeds geen zaak.

Maar ik ben niet van plan me weg te laten jagen door dat smerige gedoe. Als het moet, liever vechtend ten onder dan me te laten kennen. Het helpt alleen de situatie voor geen ene meter.
En ik word ontzettend moe van alle beschuldigingen.

Waar beschuldigen ze je dan van?

Ik krijg je verhaal niet helemaal helder. Eerder in het topic vertel je dat je ineens heel hard kunt uitvaren tegen mensen en je je dat zelf pas een paar dagen later realiseert. Ben je vanwege dat gedrag thuis komen te zitten? En proberen ze nu een dossier op te bouwen om je te ontslaan?

quote:

Op donderdag 22 september 2016 09:45 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Zo, nou lekker dan. Denk je dat ze een poot hebben om op te staan?

I don't know. And it's driving me nuts. Ik hoop het niet zeg.

quote:

Op donderdag 22 september 2016 10:41 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Waar beschuldigen ze je dan van?

Ik krijg je verhaal niet helemaal helder. Eerder in het topic vertel je dat je ineens heel hard kunt uitvaren tegen mensen en je je dat zelf pas een paar dagen later realiseert. Ben je vanwege dat gedrag thuis komen te zitten? En proberen ze nu een dossier op te bouwen om je te ontslaan?

Dat dossier is er al lang. Ik heb mezelf ziek gemeld vanwege dat gedrag. Ik wilde ervan af. Management beschuldigt van simulatie, zoals ik al zei. Ik simuleer gvd helemaal niks.

quote:

Op donderdag 22 september 2016 13:48 schreef Sander_Van_Hoorn het volgende:

[..]

Dat dossier is er al lang. Ik heb mezelf ziek gemeld vanwege dat gedrag. Ik wilde ervan af. Management beschuldigt van simulatie, zoals ik al zei. Ik simuleer gvd helemaal niks.

Maar als je het niet simuleert is het nog steeds vrij onwenselijk gedrag op de werkvloer. Dus het is hoe dan ook een probleem.

[ Bericht 100% gewijzigd door Sander_Van_Hoorn op 22-09-2016 22:10:41 (laat maar) ]

quote:

Op vrijdag 28 oktober 2016 19:11 schreef LordofLeaves het volgende:
Leeft iedereen nog?

Ja
Ik heb gisteren mn deeltijdbehandeling afgerond
Best raar, na 7 maanden 3 keer in de week therapie afscheid nemen. Alhoewel het besef nog wel moet komen denk ik. Dit is voor het eerst dat ik een behandeling echt afgemaakt heb en ik echt een band voelde met mijn groepsgenoten en op de "normale" manier afscheid heb genomen.

Ik heb echt heel veel stappen gezet de afgelopen maanden. Wat ik in mijn voorgaande behandelingen allemaal "theoretisch" geleerd heb, ben ik nu ook voor het eerst gaan toepassen.
Ik kom beter voor mezelf op, geef mijn grenzen beter aan, uit mijn emoties en gevoelens meer, vraag meer om steun en pieker een stuk minder
Deze behandeling heeft echt zijn vruchten afgeworpen.

Ik ga nu door naar de reïntegratiegroep, van 1 dag in de week. Ik heb al voor 1-2 uur in de week vrijwilligerswerk gevonden, en ga nog op zoek naar meer. Ik weet helaas niet hoe lang de wachtlijst voor de reïntegratiegroep is. Tot die tijd heb ik elke week een gesprek met ofwel de sociotherapeute of de activiteitentherapeute van de deeltijdgroep. Dus dat is wel fijn

Hoe is het met jou?

quote:

Op woensdag 11 januari 2017 18:42 schreef LordofLeaves het volgende:
Ben sinds twee weken klaar met deel twee van de Vers training. Jammerlijk genoeg had ik er helemaal niets aan. Heb het idee dat ik m'n hele tijd heb verneukt.

Waarom had je er niks aan dan?

Ik ben in november begonnen met de reïntegratiegroep (1 dag per week) en loopbaantrajectbegeleiding (1 gesprek per 2 weken). Een week later ging mn relatie van bijna 10 jaar uit
Dus nu hard op zoek naar wat anders qua woonruimte en als ik dat heb dan kan ik ook concrete stappen gaan zetten. Nu is het vooral ontdekken wat ik wil/kan, beroepskeuzetests etc doen.

Maar het lukt me gelukkig wel om me ondanks alles staande te houden en ik ben niet depressief geworden
Sta nu een stuk sterker in mn schoenen nu ik die deeltijd heb afgerond. Als die breuk een paar jaar eerder was geweest had ik geen toekomst gezien in mn eentje.
Maar nu heb ik er wel vertrouwen in

quote:

Op woensdag 11 januari 2017 18:42 schreef LordofLeaves het volgende:
Ben sinds twee weken klaar met deel twee van de Vers training. Jammerlijk genoeg had ik er helemaal niets aan. Heb het idee dat ik m'n hele tijd heb verneukt.

Wat zijn de problemen waartegen je aanloopt?

quote:

Op donderdag 12 januari 2017 18:57 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Voornamelijk momenteel met relaties en dat chronische lege gevoel van binnen. Er zijn mij in september gouden bergen beloofd en ik had mijn pijlen gezet op een spontane Lourdes genezing.

Ik vind het bij behandeling voor persoonlijkheidsstoornissen zo op emotieregulatie gericht en daaromheen zit een heel strict protocol. Ben je het ergens niet mee eens: het eerste wat de behandelaar denkt is dat je als borderliner in de achterdochtige modus schiet. Daarna pas gaan ze je als persoon serieus nemen.

quote:

Op donderdag 12 januari 2017 19:18 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Ik vind het bij behandeling voor persoonlijkheidsstoornissen zo op emotieregulatie gericht en daaromheen zit een heel strict protocol. Ben je het ergens niet mee eens: het eerste wat de behandelaar denkt is dat je als borderliner in de achterdochtige modus schiet. Daarna pas gaan ze je als persoon serieus nemen.

Ben ik het niet mee eens. Zo gaat mijn behandelaar in ieder geval niet met mij om.

quote:

Op donderdag 12 januari 2017 21:01 schreef appelsap het volgende:

[..]

Ben ik het niet mee eens. Zo gaat mijn behandelaar in ieder geval niet met mij om.

Dan heb ik pech, want zo heb ik het bij meerdere behandelingen meegemaakt.

quote:

Op vrijdag 13 januari 2017 09:32 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Ik heb wel het idee dat ik serieus word genomen. De gehele behandeling heeft niet het gewenste effect.

Ik bedoel meer dat behandeling heel erg op het reguleren van emoties is gericht en dat ze ervan uitgaan dat de rest dan ook beter wordt.

Daar ben ik het ook wel mee eens trouwens.

Het punt is dat iedere borderliner verschillend is en zijn eigen achtergrond heeft waarom de problemen zijn ontstaan. Maar ze krijgen wel allemaal dezelfde behandeling.

In mijn geval heeft ADHD, angststoornissen en homoseksualiteit een enorme rol gespeeld in het ontstaan van persoonlijkheidsstoornissen. Ik heb hierdoor van kleins af aan het idee gekregen dat ik op alle punten afwijk van anderen en minderwaardig ben. Ik werd enorm gepest door iedereen. Dus voor mijn idee zat er niks anders op dan mij voor 1000% aan te passen en mijn stinkende best doen om mijzelf te ontwikkelen zodat ik het beter ga krijgen in de toekomst.

Ik heb heel veel leren verbergen. Maar de pijn en leegte die ik van binnen voel was heel erg groot en ik heb daar nog steeds last van. Ik wil vrijheid. Maar ik weet nog steeds niet goed wie ik ben. En ik ben bang dat ik in de kern van mijn wezen inderdaad iemand ben die er niet bij hoort, door iedereen wordt uitgelachen en geminacht.

Ik wilde wel altijd vol in het leven staan en heb altijd hoop gekoesterd dat ieder mens en ook ik alles kan bereiken als je dat echt wilt. Maar dat ging ook gepaard met frustratie dat het elke keer niet lukt en daarbij ook veel gedachten dat ik er maar beter een eind aan kan maken omdat ik het toch niet waard ben.

Ik ben altijd meegewerkt bij psychische hulpverlening. Ik probeerde zo open mogelijk te zijn en de dingen die ik mijn strot niet uitkrijg toch te zetten. Toch heb ik weet ik hoeveel therapieën achter de rug waar ik geen reet mee verder kwam.

En dan gaan mensen in mijn omgeving zeggen dat ik mijn best waarschijnlijk niet doe. Of er vanuit gaan dat ik de psych mijn problemen wil laten oplossen terwijl ik er zelf geen moeite in wil steken.

En verder van die goedbedoelde doch niks betekenende adviezen. "Je moet jezelf zijn" en "je moet de lat voor jezelf lager leggen". Ik waardeer de betrokkenheid, maar ik heb er niks aan. Ik wil dat iemand mijn patroon begrijpt, begrijpt hoe ik mij voel en mij helpt of steunt.

Persoonlijkheidsstoornissen zijn voor iedereen heel complex. Daarom vind ik het goed als behandelaars ook gedreven zijn om hun client zo goed mogelijk te begrijpen. Maar met heel dogmatische behandelingen gaat dat niet.

Ik heb een behandeling gedaan en ik heb er ook wel wat aan gehad. Maar dat lege gevoel blijft. En dan voel ik mij ook nog s schuldig dat ik weer een negatief en hopeloos gevoel krijg over mezelf.

quote:

Op donderdag 12 januari 2017 21:15 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Dan heb ik pech, want zo heb ik het bij meerdere behandelingen meegemaakt.

Je noemt in een volgende post ook dat 'we' zo verschillend zijn maar allemaal dezelfde behandeling krijgen. Ook dit is niet zo, en als ik het me goed herinner heb ik je hier al eerder eens op gewezen.
Je moet natuurlijk wel zelf aangeven wat je wil. Er zijn standaard behandelingen, maar als jij duidelijk aangeeft dat jij je bijvoorbeeld 1 op 1 op een bepaald punt wil richten, dan is dit echt niet standaard en kun je het invullen zoals jij het wil.

Wat me opvalt is dat jij heel vaak jouw labeltjes benoemt, gaat dat in jouw therapie ook zo? Bij mij vallen mijn labels zelden tot nooit en kijken ze gewoon naar mij als persoon. Ik neem ze zelf ook nooit in de mond. Behalve bij de behandelplanbesprekingen en soms bij evaluatiegesprekken omdat het dan zwart-op-wit staat.

Je voelt je op dit moment duidelijk nog niet comfortabel. Ik denk dat het goed is om af te vragen op welk punt je wil zijn, wat realistisch is en waar je tevreden mee kan zijn.
Met problemen als borderline en ADHD heb je waarschijnlijk levenslang, ondanks alle behandelingen. Het wordt hooguit dragelijk en acceptabel.

Momenteel gaat het met mij goed maar ook ik ervaar nog steeds de dingen die jij benoemt, zoals bijvoorbeeld leegte.
Accepteren is voor mij de sleutel.. tevreden zijn met wat er goed gaat, met wat goed voelt, met wat je voor elkaar krijgt, met de rust of stabiliteit die je op sommige momenten hebt, met hoe je bepaalde situaties oplost. Richten op kleine dingen.
Mijn wereld is dan ook vrij klein. Me, myself and I. Mijn zoon en vriend en m'n werk. Dat zijn de dingen waar ik mij hard voor maak. De rest als het kan, voor mij.

Probeer je vooral ook te focussen op positieve dingen want die geven een goed gevoel.

Frustrerend he, dat het allemaal zo lang duurt voor je echt resultaat ziet en opmerkt. Toch is aan jouw post wel veel verandering te zien ten opzichte van een aantal jaar geleden.
Ik heb zelf wel gemerkt dat een goede behandelaar die jou begrijpt heel belangrijk is.
Wat mij trouwens altijd wel een goed gevoel geeft is om 1x in de zoveel tijd met mijn behandelaar eens terug te kijken naar de progressie die ik heb doorgemaakt. Doe je dat ook wel eens?

quote:

Op zaterdag 14 januari 2017 19:07 schreef appelsap het volgende:
verhaal

Ik weet niet goed wat ik hierop moet antwoorden. Ik vind het vervelend om te lezen dat je denkt dat ik het op een vervormde manier interpreteer, dat ik mijn behoeften niet goed heb aangegeven bij de behandelaars en dat ik daarom onvoldoende profijt heb van mijn vorige behandelaars.

Ik heb echt zo goed mogelijk proberen te verwoorden wat er in mij omgaat. Ik heb ook dingen gezegd die ik normaal gesproken nauwelijks mijn strot uitkrijg. Ik sta open voor feedback van anderen. Ik ben niet iemand die er niet tegen kan als ik het bij het verkeerde eind heb. Maar ik heb altijd het gevoel gehad dat ze er net een beetje naast zitten. Mijn problemen werden te makkelijk afgeschoven op mijn moeite met emotieregulatie.

Dit heb ik niet alleen bij mezelf meegemaakt, maar ook bij andere cliënten gezien. Ik twijfel niet aan de goede bedoelingen van de behandelaars, maar het is voor mij frustrerend dat ze vast blijven houden aan het idee dat de klachten enkel het gevolg zijn van problemen met emotieregulatie. Bij een deel is dat zo. Maar er is ook een deel waarbij meer speelt.

Behandelaars zijn niet alleswetend en dat neem ik hen ook niet kwalijk. Heel veel symptomen van andere stoornissen conformeren met die van persoonlijkheidsproblematiek. Wel vind ik dat behandelaars daar alert op moeten zijn. Probeer het patroon te begrijpen waardoor de client tegen de problemen aanloopt en trek die niet automatisch in het kader.

In mijn geval hadden ze zich meer moeten afvragen waarom ik zo laag ben opgeleid en waarom ik zoveel moeite heb met structuur. Ik had het daarover namelijk elke keer. Ik had het fijn gevonden als ze met mij meedachten hoe ik daar iets tegen kon doen ipv elke keer aanhoren "wat voel je daarbij?".

Ook al heb je 'alleen maar' borderline, dat wil niet zeggen dat je je erbij moet neerleggen dat je je chronisch leeg en verloren voelt.

Je zal wel moeten accepteren dat je je sneller dan anderen afgewezen kan voelen en dat jij daarvoor langer de tijd nodig hebt om te herstellen. Maar dat betekent niet dat je je moet neerleggen dat je je ongelukkig voelt met jezelf. Chronische leegte is een gevoel dat jij iets essentieels mist in je leven en dat je emotioneel uit balans bent. En daar kan je zeker bij geholpen worden!

PBR, het was niet dat ik dacht dat jij jouw behoeften niet goed had aangegeven. Ik vroeg me meer af hoe het er dan bij jou aan toe ging.
Hoe jij het nu omschrijft herken ik het wel van een aantal eerdere behandelaren. Je haalt er dan inderdaad niet zoveel rendement uit als dat je zou kunnen.
Maar, ze zijn een wel. Die behandelaren die jij graag zou willen! Ik heb er namelijk zo een.

Ik herken wel wat je zegt dat er soms teveel gekaderd wordt. Bij mij is ook sprake van verschillende problematiek.
Ik heb dan wel eens het idee dat zij dat kader voor zichzelf nodig hebben om het te begrijpen. Wanneer ik overigens aangeef dat iets in mijn ogen niet klopt of niet in zo'n kader past dan wordt daar wel naar geluisterd.

Heb jij nu nog behandelingen?