OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
inderdaad, als jij nu al geen vertrouwen hebt in de tabletjesoplossing, is een curretage misschien gewoon de beste optie 
disclaimer
oei, 1 liter bloedverlies is flink malteser. Helaas weet ik hoe je je dan voelt. Heb 1,5l en 1l bloedverlies gehad bij mijn bevallingen. Hoop het nu toch wel een keer te beperken 
Oei, wat een rottige ervaringen zo op een rijtje 
voor jullie!
voor jullie!
Everything will be fine in the end. If it's not fine, it's not the end
He wat naar zegquote:Op vrijdag 29 januari 2016 10:50 schreef Theeleuter het volgende:
En helaas, echo gehad vandaag, maar het zit er nog. Door naar het ziekenhuis dus. Ik heb zelf sterke twijfels of mijn lijf dit met tabletten wel kan.
Iemand ervaring met curretage en herstel ervan?
. Ik heb zelf twee keer een curettage gehad en twee keer een redelijk vergelijkbare ervaring gehad qua ingreep; snel achter de rug en weinig pijn. Na de eerste keer heeft het heel lang geduurd voor ik weer ongesteld werd, na de tweede keer pakte mijn lichaam het weer snel zelf op.Bij mijn eerste mk heb ik eerst die pillen geprobeerd, maar dat hielp niets. Ik heb ook het idee dat mijn lichaam dat soort dingen niet gemakkelijk los laat (ben bij mijn zoon met 42 weken dmv een inleiding bevallen en had toen ook nog een manuele placenta verwijdering nodig), daarom koos ik de tweede keer meteen voor curettage.
Er zitten wel nadelen aan, maar laat je vooral goed voorlichten. En vragen kan je ook hier altijd stellen.
.
Theeleuter bij mij hielpen de tabletten wel, zat al een paar weken met dat overleden vruchtje in mijn buik, lukte echt niet natuurlijk. 's avonds tabletten ingebracht, volgende dag voor curretage naar het ziekenhuis maar moest daar niesen terwijl ik zat te wachten tot ik aan de beurt was, toen kwam het vruchtje compleet met vruchtzak en gevuld met vruchtwater eruit. Geen curretage meer nodig gehad dus.
Ik heb wel verschrikkelijke krampen (weeën) en behoorlijk bloedverlies gehad.
bij mij hielpen de tabletten wel, zat al een paar weken met dat overleden vruchtje in mijn buik, lukte echt niet natuurlijk. 's avonds tabletten ingebracht, volgende dag voor curretage naar het ziekenhuis maar moest daar niesen terwijl ik zat te wachten tot ik aan de beurt was, toen kwam het vruchtje compleet met vruchtzak en gevuld met vruchtwater eruit. Geen curretage meer nodig gehad dus.Ik heb wel verschrikkelijke krampen (weeën) en behoorlijk bloedverlies gehad.
Ik mocht gewoon kiezen, volgens hem was beide een goede optie. Puur wat ik zelf wilde. Dus ik mag vrijdag terug voor curretage. Vind het wel spannend. Nog nooit een ingreep gehad.
Fijn dat je mocht kiezenquote:
Ik mocht gewoon kiezen, volgens hem was beide een goede optie. Puur wat ik zelf wilde. Dus ik mag vrijdag terug voor curretage. Vind het wel spannend. Nog nooit een ingreep gehad.
. Zie je er tegenop?
Ik zie er niet tegenop. Vind het fijn dat er een "einddatum" is. Denk wel dat ik met klamme handjes vrijdag zit, maar dat is puur lichte spanning. Ben nog nooit onder narcose geweest. Dus vin het wel spannend.
Spannend Theeleuter! Ik wens je alvast heel veel sterkte voor vrijdag!
Hier gaat het heel wisselend. Vorige week zou mijn UD zijn en een dag ervoor werd ik ook nog, totaal niet gewenst, ongesteld. Dat zorgde voor een totaal labiele dag. Ik had gewoon al een baby kunnen hebben en in plaats daarvan sta ik met lege handen Na een prima weekend werd ik vanmorgen in de auto weer ineens overvallen door verdriet. Alle liefdesliedjes kan ik ook betrekken op mijn verdriet. Alle series die ik kijk, lijken iets rond zwangerschappen/baby's er in te hebben en op werk/privé gaat het mij ook iets te vaak over het onderwerp. Ik word er zo verdrietig van en zo moe van mijzelf 
/eindedagboekpost
Hier gaat het heel wisselend. Vorige week zou mijn UD zijn en een dag ervoor werd ik ook nog, totaal niet gewenst, ongesteld. Dat zorgde voor een totaal labiele dag. Ik had gewoon al een baby kunnen hebben en in plaats daarvan sta ik met lege handen
Na een prima weekend werd ik vanmorgen in de auto weer ineens overvallen door verdriet. Alle liefdesliedjes kan ik ook betrekken op mijn verdriet. Alle series die ik kijk, lijken iets rond zwangerschappen/baby's er in te hebben en op werk/privé gaat het mij ook iets te vaak over het onderwerp. Ik word er zo verdrietig van en zo moe van mijzelf /eindedagboekpost
Oh Fuchsia, wat verdrietig... Moeilijke dagen weer zo! Sterkte
Everything will be fine in the end. If it's not fine, it's not the end
knuffel (voor iedereen)quote:
Spannend Theeleuter! Ik wens je alvast heel veel sterkte voor vrijdag!
Hier gaat het heel wisselend. Vorige week zou mijn UD zijn en een dag ervoor werd ik ook nog, totaal niet gewenst, ongesteld. Dat zorgde voor een totaal labiele dag. Ik had gewoon al een baby kunnen hebben en in plaats daarvan sta ik met lege handen
/eindedagboekpost
Koning, keizer, admiraal, schijten moeten ze allemaal by cafca.
voor jullie, jullie zijn lief. Aventura, dat is ook al bijna, knuf voor jou
Ik praat er misschien te weinig over. Met mijn vriend wel steeds meer, maar met anderen eigenlijk nauwelijks. En als ik er dan over praat, wordt er al snel gezegd "komt wel goed". Ik snap de reactie, maar niemand kan mij dat beloven. Was het maar zo...
De angst dat het niet gaat lukken en ik nooit echt mama zal worden, wordt groter met de dag.
Dat is zo confronterend, verdrietig en maakt mij in mijn hoofd compleet obsessief met het onderwerp, terwijl ik het juist een beetje wil loslaten. Daarbij ga ik steeds meer geloven dat het door mijn eigen zieke lichaam komt dat ons boontje niet mocht leven en het nu niet opnieuw lukt, wat het allemaal nog veel complexer maakt.
Fuchsia . Herkenbaar wel, je hoopt toch na een MK dat je in elk geval op je UD wel weer zwanger bent. Ik vond het ook erg confronterend toen ik op mijn UD met lege handen (en lege buik) stond. Overigens werd ik de maand na mijn UD weer zwanger, ik hoop dat voor jou hetzelfde geldt .
. Herkenbaar wel, je hoopt toch na een MK dat je in elk geval op je UD wel weer zwanger bent. Ik vond het ook erg confronterend toen ik op mijn UD met lege handen (en lege buik) stond. Overigens werd ik de maand na mijn UD weer zwanger, ik hoop dat voor jou hetzelfde geldt .
Fuchsia, wellicht dat je wat meer rust in je hoofd krijgt door het met bijvoorbeeld een verloskundige te bespreken? Van wat ik begrijp van alle documentatie die me toegeworpen is, is dat het domme pech is. Verkeerde celdeling/ samensmelting, etc. Het zegt niets over je lijf.
Helaas koop je daar helemaal niets voor en is het kut dat je ondertussen met lege handen staat. De rest van de wereld gaat vrolijk door, terwijl dat ene aspect in je leven stilstaat.
Ik prijs me ook zeer gelukkig dat ik al 2 kinderen heb en weet dat ik het kan. De leegte die je zal voelen kan ik me dan ook eigenlijk niet voorstellen. Kortom, dikke knuffel en ik hoop dat het snel beter met je gaat!
Helaas koop je daar helemaal niets voor en is het kut dat je ondertussen met lege handen staat. De rest van de wereld gaat vrolijk door, terwijl dat ene aspect in je leven stilstaat.
Ik prijs me ook zeer gelukkig dat ik al 2 kinderen heb en weet dat ik het kan. De leegte die je zal voelen kan ik me dan ook eigenlijk niet voorstellen. Kortom, dikke knuffel en ik hoop dat het snel beter met je gaat!
Theeleuter, helaas is mijn lichaam echt ziek, ook al merk ik daar weinig van. Een ziek lichaam is nu eenmaal niet de beste plek voor een kindje om te groeien. Mijn reumatoloog heeft letterlijk gezegd dat wellicht de reden is dat ik de miskramen heb gekregen.
Ik ga tot nu toe in tegen het advies van mijn dokter om te gaan behandelen, want dat houdt een lange pauze in van minimaal een jaar en mogelijke onvruchtbaarheid. In mijn hoofd zijn dit op dit moment geen opties.
Ik voel mij gelukkig niet altijd zo, maar soms word ik totaal overvallen door het gevoel en vind het dan moeilijk om iemand daarin toe te laten. De zwarte en jaloerse gedachtes in mijn hoofd zijn ook zoiets. Ik had nooit gedacht dat een miskraam zulke diepe sporen na zou laten. Het is zoals Burdie zegt, ik had op zijn minst gehoopt nu weer zwanger te zijn. Doodeng, maar dat had de pijn wel wat verzacht, denk ik.
[ Bericht 13% gewijzigd door Fuchsia_roze op 02-02-2016 16:33:20 ]
Ik ga tot nu toe in tegen het advies van mijn dokter om te gaan behandelen, want dat houdt een lange pauze in van minimaal een jaar en mogelijke onvruchtbaarheid. In mijn hoofd zijn dit op dit moment geen opties.
Ik voel mij gelukkig niet altijd zo, maar soms word ik totaal overvallen door het gevoel en vind het dan moeilijk om iemand daarin toe te laten. De zwarte en jaloerse gedachtes in mijn hoofd zijn ook zoiets. Ik had nooit gedacht dat een miskraam zulke diepe sporen na zou laten. Het is zoals Burdie zegt, ik had op zijn minst gehoopt nu weer zwanger te zijn. Doodeng, maar dat had de pijn wel wat verzacht, denk ik.
[ Bericht 13% gewijzigd door Fuchsia_roze op 02-02-2016 16:33:20 ]
Hier al een keer zwanger geweest tussen miskraam en UD; weer een mk. Ik heb dan wel weer geen aandoening, behalve dat ik aan de verkeerde kant van de 30 ben. Ook heel dwingend en nerveusmakend. Fuchsia, ik zei net tegen je dat onze tijd nog wel komt. Maar natuurlijk weet ik dat helemaal niet. Sorry als ik je daarmee nog verdrietiger heb gemaakt. Er is gewoon niet zoveel te bedenken dat echt geruststelt op dit moment. Kan alleen maar zeggen dat ik met je meeleef
ik herken het zwarte gevoel wel hoor, hier komt het in golven. Gister was ik zo kwaad op alles en iedereen, op kraamvisite moeten bij degene die wél haar kind mocht krijgen, overal buiken ... Ik wilde gewoon iets slopen of heel hard gaan gillen. Ik haal dan diep adem en laat het moment voorbij gaan. Ik bedenk me dan dat ik zo niet (altijd) wil zijn. Het mag wel even, maar ik wil niet bitter worden. Ik plan zo veel mogelijk leuke dingen in - we moeten niet vergeten om te leven en het leuk te hebben!
