Oh ja dat is heel herkenbaar. Vooral de oudste heeft daar een handje van!quote:Op zaterdag 26 december 2015 22:49 schreef hilliebillie het volgende:
Hier ook zo van alles zelf willen doen bij beide kinderen (nou ja bij de oudste iets minder) maar soms willen ze beiden de deur open maken, alleen werkt het hier niet om de deur weer dicht te doen zodat de ander hem alsnog kan open maken. Ze willen dan gewoon allebei dat als eerste doen. Ik vind dat ooit best vermoeiend want dan komt er vaak een driftbui aan.. Of dat er niet meteen een driftbui komt maar dat de gene die eerst was het er bij de ander nog even in wrijft 'ik was lekker eerst..' Dat vind ik dan weer minder geslaagd..
quote:Op zondag 27 december 2015 15:17 schreef L-E het volgende:Hell, ik ben 34 28 en ik vind het nog steeds kut als ik nee zeg en papa doet ja
Ik maak me nog geen zorgen maar het is wel iets wat ik op de psz heb aangekaart. Want ik probeer ze thuis wel wat weerbaarder te maken maar omdat wij het gedrag op de psz niet herkennen van thuis is dat wel lastiger. Dus ik zit er nu bovenop dat ze daar ook op letten. Schijnt ook wel een tweelingdingetje te zijn. Omdat ze elkaar zo door en door kennen maar andere kindjes moeilijker kunnen "lezen". Dat werkt verwarrend. M kennen ze natuurlijk ook door en door en bij ander contact met andere kindjes ben ik er eigenlijk altijd bij.quote:Op zondag 27 december 2015 11:19 schreef Clubsoda het volgende:
Wat sneu voor je meiden Kyara Ze hebben thuis best haar op hun tanden toch? Maak je je er zorgen om of is het een kwestie van wennen?
Oh, dat kan natuurlijk ook nog ja !quote:Op zondag 27 december 2015 20:50 schreef Kyara het volgende:
En LB, afspraken maken lukt bij M heel goed maar mijn meiden houden zich niet aan afspraken
Ik hou zo van jouw wijze bijdragen!quote:Op maandag 28 december 2015 12:56 schreef Clubsoda het volgende:
Om even jouw verhaal als voorbeeld te nemen L-E, ondanks dat ik het verdriet van je kind erin zie en ik de mijne ook het liefst zulk verdriet bespaar, vind ik het ook een mooie les. Omdat het zo knap is hoe zo'n jong kind zo helder en geweldloos kan verwoorden wat hij voelt en ervaart. Er zijn zoveel volwassenen die daar vreselijke moeite mee hebben. En dat hij vervolgens weet dat hij daarin erkend en gehoord wordt. En het leert allerlei belangrijke dingen over hoe zwaar je eigen belangen wegen in verhouding tot die van anderen, dat papa misschien zijn excuses aanbiedt omdat hij de grens overging etc. Dat zijn allemaal dingen die ik mijn kind niet wil onthouden. Niet dat ik denk dat jij dat wel zou willen hoor, maar meer in de algemene discussie over dit soort conflictsituaties
Herkenbaar ook Phaidra Ik ben met M inmiddels zover dat we kunnen bespreken waarom hij soms toch iets doet waarvan hij weet dat ik het goed ging. Hij legt dan meestal uit dat hij het eigenlijk niet wilde doen maar dat zijn lijfje het dan toch doet. Of hij is in tranen omdat hij had beloofd nooit meer boos te doen tegen me (daar komt hij dan spontaan mee hè, niet dat ik mijn kind zoiets laat beloven ) maar dat hij dat vergeten was en toch boos deed. En dat vind ik dan zo verdrietig voor hem, dat dingen hem soms zo overkomen Ik neem hem dan vaak bij me en dan ademen we een paar keer diep in en uit om de boosheid weg te blazen en soms aai ik hem over zijn boze buik. Helpt vaak wel
Kyara, dat klinkt heel aannemelijk. Het lijkt me ook best een moeilijke ontdekking dat er kindjes zijn die je niet zo goed snapt als je zusje of broer. Ik merk aan M ook wel dat hij zich best makkelijk laat overrulen door vreemde kindjes. Laat zich speelgoed afpakken of wegduwen als hij staat te wachten. Met kindjes op het kdv heeft hij dat niet, maar die kent hij ook al een aantal jaar
Helemaal mee eens. Dat onze kinderen zo goed emoties kunnen verwoorden vind ik ook echt een meerwaarde, die voortvloeit uit hoe wij met hen communiceren. Het kdv gaf het ons nog terug dat ze zo blij zijn dat hij communicatief zo sterk is: dat maakt dat ze goed kunnen inspringen op wat hij nodig heeft (dat schijnt bij andere kindjes wel eens erg zoeken te zijn). Geeft mij ook erg veel rust om te weten dat ze zelf hun behoeftes kunnen aangeven als wij niet in de buurt zijn om daar op toe te zien.quote:Op maandag 28 december 2015 12:56 schreef Clubsoda het volgende:
Om even jouw verhaal als voorbeeld te nemen L-E, ondanks dat ik het verdriet van je kind erin zie en ik de mijne ook het liefst zulk verdriet bespaar, vind ik het ook een mooie les. Omdat het zo knap is hoe zo'n jong kind zo helder en geweldloos kan verwoorden wat hij voelt en ervaart. Er zijn zoveel volwassenen die daar vreselijke moeite mee hebben. En dat hij vervolgens weet dat hij daarin erkend en gehoord wordt. En het leert allerlei belangrijke dingen over hoe zwaar je eigen belangen wegen in verhouding tot die van anderen, dat papa misschien zijn excuses aanbiedt omdat hij de grens overging etc. Dat zijn allemaal dingen die ik mijn kind niet wil onthouden. Niet dat ik denk dat jij dat wel zou willen hoor, maar meer in de algemene discussie over dit soort conflictsituaties
Lijkt me ook heel lastig, inderdaad, zo'n beslissing. Ik ben er niet van overtuigd dat het hier echt tot zoiets gaat leiden, hooguit dat ik iets minder zou gaan werken en/of mijn vriend. Het was de twee weken voor de kerstvakantie ook wel even heel hectisch, waarbij ik nog een weekend weg ben geweest met vriendinnen. Het had duidelijk een weerslag op ons allebei. Ik ben in mei, toen I 16 maanden was 10 dagen weggeweest voor mijn werk. Daar leek I toen nauwelijks last van te hebben, maar dat ligt nu dus wel anders, ze heeft veel meer besef van wie er is en wie niet en waarom (als mijn vriend een uurtje gaat hardlopen, zegt ze om de tien minuten: "papa weg! papa hardlopuh!" Maar wat vooral heel belangrijk is om weer te merken is hoe leuk en gezellig we het samen hebben. Het wordt echt met het ouder worden alleen maar leuker, vind ik (ik voel me soms net zo'n man waarvan wordt gezegd dat ie niet zoveel heeft met baby's. Ik heb dat ook, ik vond het eerst half jaar met I helemaal niet zo heel leuk, maar nu . De communicatie die ik nu met haar heb, de interactie. .) Dat maakt dat ik in een soort opwelling denk: ach, ik wil dit gewoon de hele tijd!!quote:Op maandag 28 december 2015 19:42 schreef L-E het volgende:
Franny, dat laatste is heel herkenbaar. Om die reden ben ik toen mijn Oudste drie was een stuk minder gaan werken. Ik had net mijn droombaan binnen gehaald en ik was er dolgelukkig mee, maar mijn kind moest er echt veel voor inleveren, ik herkende hem niet meer terug. Ik vond het een enorm ingewikkeld besluit om te nemen, omdat ik vond dat mijn persoonlijke (en financiële) ontwikkeling ook bijdroegen aan zijn welzijn maar toen de kogel door de kerk was voelde ik echt alleen maar rust, én ik had mijn kind weer terug. Hier pakte dat dus heel goed uit, maar needless to say is mijn kind niet jouw kind etc etc.
Hij is bijna acht en nog steeds reageert hij heel heftig als de verbinding weg valt, en die verbinding is gewoon wat lastiger terug te vinden als er weinig tijd met elkaar is, is mijn ervaring. Het is een van de redenen dat ik vanuit huis werk nu.
Oh dat is wel lastig inderdaad. Maar Ellie is ws HB toch? Dan lijkt het ook wel logisch dat ze meer aansluiting vindt bij oudere kinderen. Ik denk dat jullie voor jezelf heel goed moeten bedenken dat je wil bereiken met de psz en in hoeverre jullie psz dat kan geven.quote:Op dinsdag 29 december 2015 09:27 schreef Cwen het volgende:
Kyara, lastig. Ellie laat ook 'over zich heen lopen' - ze geeft vooral de anderen ruimte. Maar dat is vanaf begin af aan al, dus het is voor ons wel herkenbaar. Inmiddels hebben we het gevoel dat ze andere kinderen niet echt snapt, wat jij ook zegt - ze lijkt niet te kunnen wat ze willen met dat geren en gedoe. Tegelijkertijd kan ze met de juf en volwassenen en oudere kinderen die met haar praten, wel overweg. Vind het heel moeilijk om te bedenken hoe we haar daarin kunnen ondersteunen.
En denk dat dat voor mij nu ook een beetje is wat mij dwars zit bij de meiden op het psz. Maar helemaal mee eens. Ik merk bij M ook dat hij weet dat hij dingen kan aangeven en dat er naar hem geluisterd wordt (bij M betekent dat overigens niet dat we daar altijd rekening mee houden maar dat komt vooral omdat hij net dat zetje in de rug nodig heeft).quote:Op maandag 28 december 2015 20:23 schreef L-E het volgende:
[..]
Helemaal mee eens. Dat onze kinderen zo goed emoties kunnen verwoorden vind ik ook echt een meerwaarde, die voortvloeit uit hoe wij met hen communiceren. Het kdv gaf het ons nog terug dat ze zo blij zijn dat hij communicatief zo sterk is: dat maakt dat ze goed kunnen inspringen op wat hij nodig heeft (dat schijnt bij andere kindjes wel eens erg zoeken te zijn). Geeft mij ook erg veel rust om te weten dat ze zelf hun behoeftes kunnen aangeven als wij niet in de buurt zijn om daar op toe te zien.
Uitgelegd dat we begrijpen dat hij het niet leuk vindt dat we iets tegen zijn zin in doen, dat hij daar boos en verdrietig en teleurgesteld over mag zijn, maar dat we die keus maken omdat ons andere kind op dat moment ergens boos en verdrietig en teleurgesteld in zijn eentje stond te zijn en dat we graag voor iedereen in dit gezin zorgen en dat er daarom heel soms dingen gebeuren die niet leuk zijn. En dat is eigenlijk wat we altijd doen: gevoelens benoemen en erkennen, en uitleggen waarom we doen wat we doen. Soms kunnen dingen inderdaad gewoon niet, maar per situatie bekijken we dan wat de achterliggende wens is en of we daar op kunnen inspringen op een manier zodat hij zich wel gehoord voelt maar we hetgeen onmogelijk is toch kunnen omzeilen. (Hij heeft het er met papa naderhand nog uitgebreid over gehad, en hoewel hij aangaf ons besluit wel te begrijpen vond hij het toch heel onprettig dat er over zijn grens heen was gegaan.)quote:Op dinsdag 29 december 2015 09:27 schreef Cwen het volgende:
L-E, wat sneu voor Sticker! Hopelijk geneest het goed. Wel heel mooi dat hij zich zo kan uiten, wat hebben jullie hem toen uitgelegd?
Ellie geeft ook heel duidelijk aan wat ze wil en nodig heeft, al is dat vaak nog lastig omdat ze een stuk jonger is. Maar soms kunnen dingen echt even niet als zij wil - hoe leg je dat dan uit en blijf je bij haar gevoel?
OMG ik besef me nu dat jouw oudste bijna naar school gaat. Zie je het zitten?quote:Op dinsdag 29 december 2015 09:53 schreef Kyara het volgende:
[..]
En denk dat dat voor mij nu ook een beetje is wat mij dwars zit bij de meiden op het psz. Maar helemaal mee eens. Ik merk bij M ook dat hij weet dat hij dingen kan aangeven en dat er naar hem geluisterd wordt (bij M betekent dat overigens niet dat we daar altijd rekening mee houden maar dat komt vooral omdat hij net dat zetje in de rug nodig heeft).
Ja, na de vakantie nog 2 ochtenden wennen en daarna vanaf dinsdag voor het echie. Op zich zie ik het wel zitten. Denk dat hij daar wel op zijn plek gaat zijn en heb een goed gevoel bij school en de juffen. Maar het geeft wel wat uitdagingen omdat hij nog niet zindelijk is.quote:Op dinsdag 29 december 2015 20:10 schreef L-E het volgende:
[..]
OMG ik besef me nu dat jouw oudste bijna naar school gaat. Zie je het zitten?
Dankje, wat liefquote:Op maandag 28 december 2015 20:16 schreef Phaidra het volgende:
[..]
Ik hou zo van jouw wijze bijdragen!
Ik zit me er juist op te verheugen dat jullie allemaal naar het kleutertopic komenquote:Op woensdag 30 december 2015 12:41 schreef Clubsoda het volgende:
[..]
Dankje, wat lief
Verder stop ik mijn vingers in mijn oren over bijna naar school gaan *lalalala*
+1 en +1quote:Op woensdag 30 december 2015 16:32 schreef Mevr_Mus het volgende:
[..]
Ik zit me er juist op te verheugen dat jullie allemaal naar het kleutertopic komen
En LE, eigenlijk moet je in het kleutertopic komen vertellen over je oudste! Want wat je over hem schrijft is zo herkenbaar , maar ik reageer hier nooit omdat het in dit topic eigenlijk over peuters hoort te gaan
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |