quote:
Op donderdag 21 maart 2019 22:57 schreef Hi_flyer het volgende:BWV 540, een vd meest majestueuze klassieke stukken die ik ken. Geen beeld, enkel muziek. Ik kan iedereen aanraden deze cd eens te beluisteren op spotify. Het is een wat onorthodoxe benadering van Bach's orgelmuziek, maar zeer de moeite waard door de bijzondere registraties.
Helaas heb ik weinig tot niets met de klank van dit instrument. Geef mij maar een ouwe barokkast. Of een gereconstrueerde nieuwe ouwe barokkast.
Er gaat niets boven de prestanten en fluiten van een Schnitger, of de tongwerken van de Silbermanns of Hildebrandt. Of een heerlijk zuidelijk klassiek kippenvel-orgel als dat van Dom Bédos in Bordeaux. Zoals in dit stuk van Louis Marchand:
quote:
Op donderdag 21 maart 2019 22:57 schreef Hi_flyer het volgende:[...]
Sowieso wel een bijzonder persoon, die Cameron Carpenter. Een glitter en glamourorganist pur sang. Ik heb nog nooit een organist gezien die technisch zo dicht bij perfectie zit als hij. Samen met Jonathan Scott vind ik hem de absolute top van de huidige generatie organisten.
Kijk hier bijvoorbeeld eens naar:
Ik heb Laurens de Man een paar keer live gehoord. Dat was indrukwekkend, zonder al die poespas. Verder heb ik eigenlijk geen idee wie de beste organist van welke generatie is. Er zijn er duizenden, en, hoewel op kleine schaal, velen van hen brengen zo nu en dan een opname uit.
Daarnaast vind ik de show van, met en rondom Carpenter allemaal prima, maar mij raakt het niet zo. Hij zal de jeugd misschien wat meer aanspreken, maar uiteindelijk wist Nigel Kennedy, op de langere termijn, ook niet zoveel meer kids te interesseren voor klassieke muziek.
Of Carpenter echt zo goed is, kan ik dus moeilijk beoordelen. Moderne, vaak semi-elektronische, orgels hebben zoveel hulpstukken, met zulke licht bespeelbare speeltafels en manualen, en gaan bovendien (naar mijn smaak) steeds meer als gelikte synthesizers klinken... het zal mij benieuwen wat hij uit een historisch/gereconstrueerd pijporgel kan halen. De Amerikaan Virgil Fox veroorzaakte in de jaren 50 een vergelijkbare (en zelfs nog grotere) orgelhausse dan Carpenter, maar ik heb weleens gelezen dat hij in Europa op die mooie ouwe instrumenten weinig bleek uit te kunnen richten.
Om lekker vrolijk te eindigen: dit is mijn favoriete filmpie met Carpenter:
En nog een lekker stukkie minimalistische orgelmuziek: Sequens van Jan Welmers.
20e eeuwse orgelmuziek op een barokorgel. Maar het klinkt fenomenaal... vind ik. Ik neem de ruis uit 1989 graag voor lief.
Uiteraard (open deur): dit soort zaken blijft altijd een kwestie van smaak en persoonlijke voorkeur. Iedereen die uit z'n dak gaat van om het even welke muziek, heeft wat mij betreft sowieso gelijk!