quote:
Goedkope producten van de supermarkt
Feest-eten Chef-kok Rentinck bereidt kerstdiners met producten van speciaalzaak en Lidl
Budget en luxe menu’s: allebei goed
Het blauwe Lidl-mandje is goed gevuld met goedkope producten. Alle ingrediënten zijn afkomstig uit de budgetsupermarkt die speciale kerstproducten aanbiedt. Met de spullen, die in totaal 48 euro hebben gekost, kun je thuis een driegangendiner voor vier personen op tafel toveren.
Chef-kok Pjotr Rentinck van restaurant De vijfde smaak in Koog aan de Zaan bereidt voor ons het hoofdgerecht: gegrilde ossenhaas met witlof, appel en rosevalkrieltjes. De chef volgt daarbij een recept uit het kerstmenu van Lidl.
De doorgewinterde chef is sceptisch aan de start. De aardappeltjes zijn van tevoren gekruid en zitten met saus en al in een aluminium bak die in de oven gaat. Ook de bouillon is voorgemaakt en komt uit een pot. „Ik ben gewend alles zelf te maken”, zegt Pjotr. ,,Hoe minder ingrediënten in een product zitten hoe beter.” Een blik op de achterkant van de aardappelschotel leert dat het gerecht geen conserveringsmiddelen bevat, wel is er suiker aan toegevoegd. Voor de smaak helemaal niet nodig, volgens de chef.
Ook het vlees bekijkt hij met een kritisch oog. Pjotr wijst op de kleine streepjes wit vet die door het vlees lopen. „Veel mensen zijn bang voor vet, maar dat geeft het vlees juist smaak.” Ook de kleine gaatjes in de ossenhaas vallen hem op. „Die maken het vlees malser, maar zorgen er ook voor dat de sappen er sneller uitlopen.”
De ossenhazen zijn afkomstig van een koe van eigen bodem. „De kwaliteit van het vlees is prima, maar de smaak van een Nederlandse koe is anders dan die van een Schotse zoals in het andere mandje. Het vlees is minder mals omdat hier vooral oudere melkkoeien worden geslacht.”
Om te voorkomen dat de dunne ossenhaasjes eindigen als een rubberen zool braadt Pjotr ze heel kort aan. Eén minuut om en om in een scheut olijfolie en een klontje boter is voldoende. Pjotr: „De olie wordt lekker warm en de boter zorgt voor extra smaak.”
De Zaanse chef knikt goedkeurend bij het zien van de groenten en het fruit in het mandje. „Dat ziet er goed uit.” Hij bereidt de saus voor het vlees en kookt de witlof volgens recept in room.
In amper een kwartier heeft de ervaren chef de spullen uit het boodschappenmandje omgetoverd tot een hoofdgerecht. Een thuiskok doet daar volgens het recept een uur en tien minuten over.
Eenmaal opgemaakt ziet het budgetgerecht er professioneel uit. Pjotr lacht. „Ik zou me zelf nooit wagen aan die voorgemaakte aardappeltjes, maar de smaak is niet slecht.” De kritische chef zegt het verschil tussen dit hoofdgerecht en dat met producten uit de delicatessewinkels wel te proeven, maar is toch tevreden over de smaak. „Vooral in het vlees proef ik verschil. De ossenhaas is zacht en smaakt prima, maar is minder sappig.
Het koken van de witlof zorgt ervoor dat de groente zijn bitterheid verliest en dat is jammer.” Al met al valt het gerecht de kok niet tegen. ,,Dit is een prima kerstmaal. Het is maar net hoeveel geld je aan eten wilt uitgeven.”
bronquote:
Ingrediënten uit de delicatessenwinkels
Hetzelfde hoofdgerecht gaat Pjotr Rentinck nog een keer bereiden, nu met ingrediënten afkomstig uit delicatessenwinkels en speciaalzaken. Om de gasten een bijzonder menu voor te schotelen werken de koks in restaurant De vijfde smaak met bijzondere stukken vlees en met verse producten. Ze maken bouillons en sauzen zelf en serveren de gerechten met een bijpassende wijn.
Wie dat effect thuis wil evenaren moet op pad. Het verzamelen van ingrediënten die niet zijn voorverpakt is omslachtig, omdat niet in ieder winkelcentrum een kaasspecialist, slijterij of bijzondere slager is gevestigd. Het hoofdgerecht dat Pjotr gaat bereiden uit het mandje met luxe-ingrediënten, bestaat uit gegrilde ribeye met witlofstronken, rosevalaardappelen en een saus van rundvleesbouillon en appeltjes.
De spullen in het houten kistje zien er smakelijk uit. Dat komt deels omdat ze in papieren zakjes zitten in plaats van in een plastic verpakking. Maar daar betaal je dan ook een aardige duit voor, ruim 100 euro kost dit diner dat geschikt is voor vier personen.
Het bijzondere vlees, een ribeye van een Schotse koe, komt uit Heemstede.
Daar huist slagerij Chateaubriand. Het is één van de weinige plekken in Europa waar je het exclusieve vlees kunt kopen. Een stuk van de buitenlandse koe kost er 8 euro per portie.
Volgens Pjotr heeft de kaas van de kaasspecialist lang de tijd gehad om te rijpen. „Dat zorgt voor veel smaak, maar omdat het zoveel tijd kost, is de kaas duurder.”
Wijnkenner en slijter Ed van Schie zocht de wijn uit. Hij legt uit dat bij het vlees een stevige wijn hoort, maar dat die de smaak van de witlof niet mag overheersen. Hij kiest uiteindelijk voor een malbec uit Argentinië.
Pjotr is vooral enthousiast over het vlees. „Dit zou ik mijn gasten ook voorschotelen.” De witte vetstrepen zijn in de ribeye duidelijker aanwezig dan in de ossenhaas uit het andere mandje. „Dit is een heel subtiel en smaakvol stukje vlees, heel bijzonder.” Pjotr is blij dat hij de rosevalaardappelen zelf kan snijden en kruiden, want: „Dat is het smaakvolst.” Na het aanbraden van het vlees besluit Pjotr de grote stronken witlof in hun geheel te grillen.
„Dan blijven ze lekker bitter. De hartjes laat ik ook altijd zitten. Die geven een stevige smaak.” De vlam slaat in de pan en in no-time zijn de stronken gaar. Met een soepele zwaai van zijn arm blust Pjotr de pruttelende saus af met port en het gerecht kan worden opgediend.
Als de twee borden naast elkaar staan, ziet zowel het budget- als het luxehoofdgerecht er smakelijk uit. „Het vlees van Chateaubriand is sappiger en malser, het heeft ook net wat meer bite dan de ossenhaas”, zegt Pjotr. Een bijkomend voordeel is volgens hem dat het duurdere gerecht geen onnodige toevoegingen bevat en lastiger om klaar te maken was het ook niet.
Robert Kroon, specialist op het gebied van eten en drinken, is er om de gerechten te proeven. Smakelijk smult hij van de ossenhaas. „Lekker zacht!” meent hij. Pas als de man een hap neemt van de ribeye, proeft hij verschil: „Zo, wat is dit? Lekker zeg!”
bron