Down the Rabbit Hole 2016 #1

Wie vrienden heeft, wint dit jaar! Er zijn speciale groepstickets verkrijgbaar: wanneer je met 12 personen komt, betaal je slechts ¤99,- per persoon (excl. servicekosten).

dus een FOK! groep?

+
Alex Vargas
Drie jaar geleden was Alex Vargas nog een schuchtere krullenbol met een gitaar. Een hippe knipbeurt en de EP Giving Up The Ghost later is de Engelse Deen heter dan chilipeper, met de kakelverse 3FM Megahit Shackled Up in de achterzak en spraakmakende optredens aan zijn zegekar.

Nothing But Thieves
Hoe snel het kan gaan voor een band met bovengemiddeld talent bewijzen deze vijf alt.rockers uit Southend-on-Sea. En het houdt voorlopig niet op, want begin dit jaar won Nothing But Thieves duizenden zieltjes als voorprogramma van Muse, onder meer in de Ziggo Dome.

Fun Lovin' Criminals
Terug van weggeweest: het New Yorkse trio dat zich medio jaren negentig meldde als een laidbackvariant op de Beastie Boys, met een mix van zwoele hiphopbeats, luierende bluesrockgitaar en apestonede zang en raps. Dus nu back in business, uiteraard inclusief de in wietdampen en Tarantino-samples gehulde klassieker Scooby Snacks.

Eefje de Visser
Eefje de Vissers nieuwe album Nachtlicht is een triomf van arrangeerplezier, waarbij elektronica en tokkelgitaar tikkertje spelen en de mediterrane invloed van de Barcelonese opnamestudio doorklinkt. Live komt daar nog de subtiele spierkracht van haar vierkoppige band bij, als kippenvel rond de licht melancholieke zangmelodieën van de Utrechtse.

Kovacs
De kortgeschoren Eindhovense Kovacs maakte in twee jaar tijd naam als zangeres extraordinaire, begiftigd met een donkere, rokerige stem die doet denken aan illustere namen als Marlene Dietrich, Hildegard Knef en Grace Jones – niet voor niets prijkt een cover van de Grace Jones-classic I’ve Seen That Face Before op Sharons repertoire, dat verder vooral jazzy, soulful en ja, rokerig is.

Beyond The Wizards Sleeve
Het neoromantische psych-discoduo Beyond The Wizards Sleeve dook in de afgelopen jaren incidenteel, maar immer indrukwekkend op met warm-synthy remixes en dampende all-nighters in clubs overal ter wereld. Magisch inderdaad, maar met de mix- en mash-upmeesters Errol Alkan en Richard Norris achter de knoppen haal je nu eenmaal geen flauwtjes flansende amateurgoochelaars in huis.

Everything Everything
Inderdaad, er zijn weinig muziekstijlen waar ze niet uit putten, de vier Britten van Everything Everything. Een artrockband pur sang, die goochelt met gitaren en elektronica en daarmee een likkebaardend lekkere muziektaart bakt uit een ingrediëntenarsenaal, dat zo’n beetje de hele popencyclopedie beslaat.

White Denim
Dit Texaanse viertal grossiert in kick-ass monsterjams met een spervuur van solo’s en geniale tempowisselingen, waarbij elk bandlid ruimschoots aan de beurt komt. Bij deze shrink-to-fit instrumentalisten buitelen funk, punk, folk, prog, blues, soul, jazz en psychedelische rock vrolijk over en door elkaar heen. En die sound zit Down The Rabbit Hole als gegoten.

Whitney
Leadzingende drummers: je ziet ze niet heel vaak, maar áls je ziet, is het ook raak. Julien Ehrlich van Whitney bijvoorbeeld, ex-Unknown Mortal Orchestra en samen met Whitney-makker Max Kakacek tevens opgestapt bij Smith Westerns. Ehrlich zingt met geloken ogen en weemoedige falset, die wonderschoon aansluit bij de smachtende countrysoul waarmee de band uit Chicago zijn eigen hypemachine heeft aangeslingerd.

The Love Triangle
Eenkennig zijn ze toch al niet, de Amsterdamse dj-vrienden en voormalig Trouw-residents Job Jobse, Elias Mazian en Luc Mast. Maar verenigd in The Love Triangle vallen pas echt alle grenzen weg. Wat het op Down The Rabbit Hole wordt is gissen, maar reken hoe dan ook op een gloedvol dansfeestje. With love.

Oscar
Brekend nieuws: Down The Rabbit Hole krijgt een Oscar! Dé Oscar. Want hoewel Oscar Scheller nog maar pas op weg is naar de top, scoort de zanger en songschrijver al de ene lauwerkrans na de andere. Dat begon vorige zomer met zijn debuut-EP, waarop de twintiger een voorliefde etaleert voor donkere pop met grote refreinen, stringsamples, struikelbeats en het betere croonwerk.

Reza Athar
Als programmeur en resident-dj van de hippe Amsterdamse clubnights Horizon en het zelf opgezette Mind verkeert Reza Athar vaker in de hoofdstad dan in zijn woonplaats Nijmegen. Belangrijker is, dat hij op die manier precies de juiste voorwaarden en sfeer kan scheppen waaronder zijn eigen sets maximaal psychedelisch effect sorteren, waarbij leftfieldhouse en dark techno subtiel versneden worden met in danceland ongebruikelijke stijlen als postpunk, new wave en spacerock.

[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 14-04-2016 10:02:14 ]

quote:

Op donderdag 14 april 2016 13:18 schreef indiaantje89 het volgende:

[..]

The War On Drugs was imo niet veel groter hoor.

En Tame Impala blijft vreemd dat ze nog geen NL festival hebben dit jaar. Maar dan zouden ze wel erg laat met hun laatste headliner komen wat ik eerlijk gezegd ook niet echt zie zitten.

Aldus AtzeGOD werden ze toch in februari ofzo al aangekondigd voor een 'middelgroot festival'