Hier even een update.
Nog bedankt voor jullie reacties op mijn post van een paar weken terug. Deed mij goed om een stukje begrip en ook vragen/advies te krijgen om verder te denken. En sowieso dat ik zelf toch de dingen op een rijtje heb kunnen uitdenken.
Inmiddels hebben mijn man en ik eindelijk eens echt gepraat. Niet even tussen neus en lippen door, niet even van: "Tja, als je niet wilt, dan doen we het niet" (man).
Mijn man wilt namelijk heel graag maar schuift gewoon alle eventuele bezwaren opzij. Hij zegt gewoon van: "Dat komt wel goed".
We gingen er eigenlijk nooit eerder écht op het gemak voor zitten om alle do's en don'ts te bespreken.
De financiën zijn inmiddels de zorg niet meer zo. We verdienen wat meer omdat man promotie heeft gemaakt en ik heb al gauw ¤150 meer per maand dan bijv. een jaar geleden.
Verder besef ik ook wel dat angst of onzekerheid mij niet moeten tegenhouden.
Met onze zoon gaat het hartstikke goed en doen we toch iets wat werkt.
Dus een 2e moet ook gewoon lukken.
Verder moeten we niet te bang zijn om hulp te vragen.
We werken beide in ploegen maar we wisselen elkaar zoveel mogelijk af.
Als we oppas nodig hebben os het slechts voor 3 uurtjes ofzo.
Daarnaast wonen onze beide ouders in ons dorp dus men is zo hier of wij daar.
Schoonmoeder heeft geen werk meer en zal zeer waarschijnlijk ook niet meer beginnen.
Ze heeft ook al aangegeven dat ze echt graag wilt oppassen. Ook als we gewoon even vrij willen zijn en dus niet alleen oppas vragen omdat we moeten werken.
En dat laatste deed ik dus nooit: oppas regelen als ik vrij ben.
Ik gun het mezelf niet zo of vind van mezelf dat ik dan van anderen teveel vraag.
Dat idee moet ik dus loslaten.
Dat ik het met de eerste baby moeilijk heb gehad, had ook met allerlei andere factoren te maken die nu niet meer van toepassing zouden zijn.
Dus, samengevat: eigenlijk is er besloten dat we er zo'n beetje vanaf de zomer voor willen gaan.
Met de hoop dat het wel snel lukt want gevoelsmatig dringt de tijd wel qua leeftijdsverschil met Aiden.
Dus, nu we een soort plan van aanpak hebben, voelt het allemaal al veel veiliger en rustiger. Ik laat er nog even wat tijd overheen gaan omdat we ook nog willen sparen en toch nog wel aan het idee wennen.
Ik ben al aardig verliefd op de gedachte dat het weer mag/kan, ook al vind ik het ook wel weer eng en spannend.
Ik probeer in ieder geval niet allerlei doemscenario's te bedenken.
Met onze eerste is toch ook alles goed gekomen en dat was niet eens gepland.
[ Bericht 0% gewijzigd door vencodark op 08-01-2016 21:00:33 ]