Stress voor de klas

Zoals de TT al aangeeft
Ik werk bij een onderwijsinstelling, maar niet als docent.
In de loop der jaren is het werk dat ik doe veranderd, en een onderdeel dat erbij is gekomen is lesgeven. Niet dagelijks, maar meer zo'n 3-4 keer per jaar, op vaste tijden (september, november, februari, april).

Het lesgeven en de lessen in elkaar draaien gaat op zich prima. Orde houden ook

Maar de STRESS. Ik had gehoopt dat door het vaker te doen, en te zien dat ik niet met propjes wordt bekogeld, de stress wel zou over gaan. Nee dus. Het enige dat ik wil als ik voor de klas sta is wegwezen

Om het nog wat erger te maken ben ik in mei benaderd door een externe instelling om mee te denken over een cursus. Superleuk!

Alleen was het dan ook de bedoeling om anderhalve dag les te geven
Ik heb toegezegd, want gevleid omdat ik gevraagd werd, en het in elkaar zetten van een les of cursus vind ik echt heel leuk.

However... nu is het november. Volgende week twee lesdagen (7 lessen van 1,5 uur) bij mijn eigen instelling dan een week niks en dan de lessen van de externe instelling. Samen met twee anderen, die me nu bedelven onder hun ellenlange powerpoints en enthousiast vragen waar mijn deel blijft.....

Nou, nergens, want ik ben inmiddels zo gestressed dat ik geen kant op kan van de pijn in mijn schouders en nek.

Het liefst zou ik ze bellen of ze het alsjeblieft zonder me willen doen (mijn bijdrage was sowieso tamelijk minimaal).

En bij mijn teamleider heb ik al aangegeven dat lesgeven me niet ligt, maar dat ik het wel blijf proberen. En dat is dan eerlijk gezegd meer om het salaris (schaal is echt gekoppeld aan het feit of je lesgeeft of niet) dan dat ik werkelijk denk dat het ooit nog beter met me gaat voor de klas.

Ik vind het echt zo zwak van mezelf maar de stress wordt gewoon steeds erger.
Ik overweeg inmiddels antidepressiva, maar vraag me ook af of dat niet wat erg rigoreus is.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op dinsdag 3 november 2015 10:14 schreef -Strawberry- het volgende:
Waarom iets doen waar je overduidelijk ongelukkig van wordt? Na 5 jaar gaat dat ook niet meer veranderen. Antidepressiva zijn niet de oplossing, ander werk wel. Je kan jezelf wel blijven pushen omdat je vindt dat je het moet kunnen, maar bespaar jezelf toch de stress en ga wat anders doen!

Ja hier neig ik ook naar, maar veel 'anders' is er niet. We hebben 1 collega die fysiek geen les kan geven (ik kan niet zeggen waarom wegens te zeer herkenbaar) en die zit dus ijskoud een schaal lager dan de rest terwijl hij even nuttig werk doet.

Ik heb ook al overwogen om een schaal in te leveren om er maar vanaf te zijn. Maar ja, dan dupeer ik dus collega's die het dan in hun eentje moeten doen. En ik vrees dat dan meer collega's gaan zeggen: Goed plan (want er zijn meer mensen die het enorm stresserend vinden).

Maar de meest acute stress heb ik momenteel van die externe opleiding.
En nu zit ik te bedenken hoe ik ze kan afzeggen
Maar dat kan ik echt niet maken

Echt, ik leer het ook nooit, ik had in mei meteen moeten zeggen dat ik het niet deed.

quote:

Op dinsdag 3 november 2015 10:24 schreef 1299 het volgende:
Als je het wel leuk vind zou ik het niet laten om willen van stress (angst). Er zijn legio manieren om van angst af te komen.

Ik vind het verzinnen van een les of workshop echt leuk. Dus zo van: eerst moet dit uitgelegd, dan dat, dan zus dan zo. En verschillende lesvormen gebruiken of technische snufjes (bv. een quiz zodat studenten kunnen stemmen op wat zij denken dat het goede antwoord is etc.). Script voor een weblecture schrijven:

Als ik het maar niet hoef uit te voeren.

quote:

Op dinsdag 3 november 2015 10:37 schreef hardromacore2.0 het volgende:
Kan je meer vertellen over die stress?

Verder dan propjes kom je nog niet.

Het uit zich nu lichamelijk. Mijn nek en schouders zitten totaal vast en ik wil alleen maar huilend in bed gaan liggen tot alles vanzelf weggaat (ongeveer tot de kerstvakantie en dan in februari weer opnieuw).

Wat ik voor de klas denk is alleen maar aftellen. Als dit stukje klaar is nog maar 40 minute zonder dat iemand is weggelopen of me geestelijk heeft mishandeld

Ik heb ooit 1 klas gehad dat waren me toch een stel klootzakjes (let wel: 1 zo'n klas op 5 jaar tijd). Aan het einde van de les hadden we toen altijd 30 minuten "zelf proberen en gelegenheid tot vragen stellen". Ik heb overwogen om dat over te slaan om van ze af te zijn. En toen werd ik pissig en heb ze echt 30 minute lang gegijzeld. "Maar dit kunnen we ook thuis doen zei u net zelf" "Ja maar dan kun je geen vragen aan mij stellen". En toen werd er nog vreselijk onderling gemord en zaten ze allemaal op Facebook en de site van Ikea in plaats van waar ze moesten zijn, maar ze bleven wel zitten.

Dus het is gewoon irreeel wat ik dan denk, en dat weet ik, maar toch. Ik wil weg.

quote:

Op dinsdag 3 november 2015 10:41 schreef 1299 het volgende:

[..]

Vanwege de angst, of omdat je lesgeven ansich ook totaal niet leuk vind. Daar zit een verschil hé. Mensen met vliegangst kunnen nadat ze daarvan af geholpen zijn vliegen best leuk vinden.

Ik denk beide. Ik heb een collega die vindt het werkelijk geweldig. Maar die staat anderhalf uur een monoloog te houden voor de klas. Dat ik echt denk

Ik heb zelfs wel eens applaus gekregen na een les hielp ook niet, vind het nog steeds naar.
Ik word ook erg ongeduldig als ik mensen iets moet uitleggen en ze snappen het niet. Ik kan dan nog met moeite 2 andere manieren verzinnen om het uit te leggen, maar dan ben ik er ook wel klaar mee eigenlijk.

Ik geef ook 1 op 1 instructies, maar die zijn meestal spontaan (docenten mailen een paar dagen vantevoren). En dat gaat prima.

Hm. Dat is wel een idee om daar dan meer op te focussen, dat is wel een lekker functioneringsgesprekpunt

quote:

Op dinsdag 3 november 2015 11:02 schreef Cockwhale het volgende:
Faalangst? Sociale angst? Plankenkoorts?

Sociale angst vrees ik. Behandeling voor gehad (want ik kwam toen het huis alleen uit als het moest en liefst niet alleen), maar ik hou nog steeds niet vol overgave van andere mensen terwijl er zoveel leuke en aardige mensen rondlopen.

quote:

Op dinsdag 3 november 2015 11:06 schreef DuTank het volgende:

[..]

Aanstelleritus?

Dat vind ik zelf ook, maar waarom kan ik me er dan niet overheen zetten en voel ik me alsof er een tractor 8-jes over mijn rug heeft gereden Als mijn andere collega zit te stressen over haar lessen denk ik ook:

My brain. Ik wil een andere.

quote:

Op dinsdag 3 november 2015 11:08 schreef I-care het volgende:
Zo te lezen zijn de kinderen amper geboeid door de lessen. Nu ben ik geen expert, maar is het dan niet eens tijd om te gaan kijken waar dat aan ligt?

Het is gewoon materie die tijd kost om je eigen te maken. Met google vind je hopen info, waarom zou je je op het HBO in godsnaam in zes verschillende databanken moeten verdiepen, die alle zes op een andere manier werken, als je docenten er ook geen klap vanaf weten. Laat staan zoiets kommaneukerigs als een citeerstijl.

We werken eraan. Oa. door de les toe te spitsen op wat ze op dat moment moeten weten om hun opdracht te kunnen maken. Maar eigenlijk moet je door de hele module heen zitten, want nu is het anderhalf uur een berg info, en aaaaaalllleeeee lesgeefliteratuur zegt: herhalen, herhalen, herhalen.

Af en toe heb je een docent die dat snapt, en zelf al wat onderwerpen behandelt

quote:

Op dinsdag 3 november 2015 11:22 schreef hoas het volgende:
Ben je wel bevoegd om les te geven?

Natuurlijk niet.
We hebben allemaal een cursus didactische vaardigheden gehad, van wel twee-en-een halve dag
Een docentencursus is volgens mij 1 of 2 jaar. Een collega van een andere locatie gaat dat doen, omdat de opleiding waar ze voor werkt dat graag wil. Ze geeft ook veel meer lessen dan de rest. En ik neem aan dat ze dan ook deels als echte docent wordt ingeschaald.