KAA Kaaskoppen in het Buitenland
Nee, geen oud-Hollands spel, maar een forum voor Nederlanders die in het buitenland wonen.
quote:Op zondag 24 januari 2016 14:51 schreef static het volgende:
[..]
Niet zo heel veel; zou het op moeten zoeken. Maar voor lokale begrippen is het redelijk.
Huizen en HK gaan niet samen; sommige families leven in een enkel kamertje, het is echt verschrikkelijk duur hier.
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Toen ik in 2010 mijn huisje in Amsterdam kocht (ook niet echt groot) zei mijn assistente dat mijn slaapkamer ongeveer zo groot is als haar hele huis.
! Dan moet je wel een goede familieband hebben ja.
't Is trouwens wel tamelijk efficiënt ingericht. Aan de andere kant, als dat kookstelletje om zou vallen wordt het een ander verhaal
Op zondag 7 oktober 2018 02:15 schreef MTheBassman het volgende:[/b]
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Wat doet het rondrijden met bewapende bodyguards eigenlijk met je? Vooral de eerste keer?
En heb je al een keer echt gebruik van ze moeten maken? Als in: "Phew, blij dat ze er waren?"
En heb je al een keer echt gebruik van ze moeten maken? Als in: "Phew, blij dat ze er waren?"
Op zondag 7 oktober 2018 02:15 schreef MTheBassman het volgende:[/b]
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Ik denk dat ik maar een paar dagen naar een hotel verkas; het is niet te doen die kou.
Yvonne riep ergens: [b]Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Met mijn vraag wat je per maand betaalde, bedoelde ik te zeggen. Wat treurig dat jezoveel geld neer legt voor een appartement maar dat je naar een hotel moet omdat het te koud in.quote:
Ik denk dat ik maar een paar dagen naar een hotel verkas; het is niet te doen die kou.
Laat de verhuurder Was elektrische kachels regelen oid
Don't trust anyone else!
Trust me!
Trust me!
Het is in 69 jaar nog nooit zo koud geweest in Hong Kong. Verwarming is iets wat vrijwel nooit gebruikt wordt, dus even elektrische kachels regelen gaat niet echt lukken.quote:Op maandag 25 januari 2016 17:12 schreef groggy het volgende:
[..]
Met mijn vraag wat je per maand betaalde, bedoelde ik te zeggen. Wat treurig dat jezoveel geld neer legt voor een appartement maar dat je naar een hotel moet omdat het te koud in.
Laat de verhuurder Was elektrische kachels regelen oid
als er hier een roze smurfen rage losbreekt kan die regio in no time grote hoeveelheden producerenquote:
[..]
Het is in 69 jaar nog nooit zo koud geweest in Hong Kong. Verwarming is iets wat vrijwel nooit gebruikt wordt, dus even elektrische kachels regelen gaat niet echt lukken.
Moet even in mijn geheugen graven, want het is al redelijk lang geleden. En als ik dit teruglees is het een bijzonder onconsistent verhaal daardoor.quote:
Wat doet het rondrijden met bewapende bodyguards eigenlijk met je? Vooral de eerste keer?
En heb je al een keer echt gebruik van ze moeten maken? Als in: "Phew, blij dat ze er waren?"
Disclaimer: erg onsamenhangend!
De eerste keer dat ik er mee in aanraking kwam was tijdens de aankomst (uiteraard) op het vliegveld van Port-au-Prince.
Werd al bij de bagage-band opgewacht en daarna subtiel door een zij-uitgang naar een soort kamer met kluisjes geleid waar de bodyguard zijn wapen (in de auto bleek dat hij naast een automatisch pistool ook pepper-spray en een mes waar menig chef-kok jaloers op zou zijn) weer in ontvangst kon nemen. Overigens was mijn bagage niet aangekomen, daarover later.
Door nóg een andere uitgang (dat bleek een soort beschermde VIP in- en uitgang te zijn) door de body-guards (ze stonden te wachten) naar de auto begeleid, we moesten toch door een kleine mensenmassa heen dus ze liepen rondom me. Het was overigens schokkend hoe ze met de locals omgingen, maar goed.
Had dergelijke taferelen al eerder meegemaakt in o.a. Nigeria, maar in Haiti is het ontvoeringsrisico gewoon enorm groot (zoals ik later merkte in het NOC).
De auto was een Toyota Landcruiser die compleet bepantserd was. Later is me uitgelegd dat zo'n ding normaal een ton of twee weegt, na bepantsering meer dan het dubbele. Ramen zo dik als een pakje sigaretten, overal stalen platen, etc.
Anyway, op naar het hotel, waar ik onder geen beding zelfs in de buurt van de gate mocht komen, dus alleen op het hotelterrein, waar ik een redelijk onderkomen had (en het hotel had het enige casino van het land, dus ik kan ooit aan mijn kleinkinderen vertellen dat ik op Haiti
1) blackjack heb leren spelen en
2) met een dronken Hatitiaanse lilliputer op mijn schouder heb rondgelopen
Het hotel heette 'El Rancho' en is gedeeltelijk verwoest tijdens de aardbeving (het hotel waar ik op vrijdag meestal ging eten - ook een verhaal apart want dat moest eerst door de screening van de beveilging die altijd een tafeltje achter ons zat - is compleet verwoest, hotel Montana.
El Rancho waar ik toen verbleef is nu een enorm luxe hotel overigens.
Anyway, terug naar de body-guards (er komen nu zoveel herinneringen boven dat ik zowat een enorme drift down memory lane kan gaan schirjven)
Twee dingen staan mij wel bij.
1) De eerste was toen ik mij wilde gaan melden bij het Nederlands consulaat (doe ik altijd in dit soort landen, je weet maar nooit en er per abuis achter kwam dat de zoon van de consul ook een goedlopend hotel had, niets meer van over trouwens).
Naar het consulaat op weg betekende dat we redelijk dichtbij langs Cité Soleil moesten (zoek het voor de grap maar eens op), maar de chauffeur raakte de weg kwijt.
Wat toen volgde was eigenlijk een scene die in een Louis de Funès film niet had misstaan: stoppen en de weg vragen. Dat in het meest gevaarlijke deel van Haiti.
Wat volgde was het volgende: de body-guard (in de passagiesstoel) trekt zijn wapen, laat hem door, pakt zijn enorm grote mes en gaat bovenop - en ik meen volledig bovenop (ben een grote vent, maar ik wat niet meer te zien) - mij zitten met zijn wapen in aanslag alvorens de autodeuren geopend mochten worden. We zijn er uiteindelijk toch gekomen.
2) Boodschappen doen.
Voordat je de supermarkt ingaat (of mag) moet dat hele gebeuren weer van safety checken opnieuw. Eindelijk kan de ik die toko in, heb mijn boodschappen en loop - samen met de bodyguards naar de auto.
Halverwege wil een local mij een überlelijk petje verkopen, ben ik niet op ingegaan.
Enkele tellen later staat hij voor het auto-raam en maakt een teken van een mes van hals-tot-hals. Toen heb ik wel even zitten piepen en vragen waar mijn moeder was wanneer ik haar echt nodig heb, maar het bleek mee te vallen. Dat teken betekent dat men honger heeft, niet dat je keel op de meest gruwelijke wijze wordt doorgesneden.
Note: heb hier vele foto's van, zal eens kijken om die te posten, nu geen zin in.
Yvonne riep ergens: [b]Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Fun too readquote:
[..]
Moet even in mijn geheugen graven, want het is al redelijk lang geleden. En als ik dit teruglees is het een bijzonder onconsistent verhaal daardoor.
Disclaimer: erg onsamenhangend!
De eerste keer dat ik er mee in aanraking kwam was tijdens de aankomst (uiteraard) op het vliegveld van Port-au-Prince.
Werd al bij de bagage-band opgewacht en daarna subtiel door een zij-uitgang naar een soort kamer met kluisjes geleid waar de bodyguard zijn wapen (in de auto bleek dat hij naast een automatisch pistool ook pepper-spray en een mes waar menig chef-kok jaloers op zou zijn) weer in ontvangst kon nemen. Overigens was mijn bagage niet aangekomen, daarover later.
Door nóg een andere uitgang (dat bleek een soort beschermde VIP in- en uitgang te zijn) door de body-guards (ze stonden te wachten) naar de auto begeleid, we moesten toch door een kleine mensenmassa heen dus ze liepen rondom me. Het was overigens schokkend hoe ze met de locals omgingen, maar goed.
Had dergelijke taferelen al eerder meegemaakt in o.a. Nigeria, maar in Haiti is het ontvoeringsrisico gewoon enorm groot (zoals ik later merkte in het NOC).
De auto was een Toyota Landcruiser die compleet bepantserd was. Later is me uitgelegd dat zo'n ding normaal een ton of twee weegt, na bepantsering meer dan het dubbele. Ramen zo dik als een pakje sigaretten, overal stalen platen, etc.
Anyway, op naar het hotel, waar ik onder geen beding zelfs in de buurt van de gate mocht komen, dus alleen op het hotelterrein, waar ik een redelijk onderkomen had (en het hotel had het enige casino van het land, dus ik kan ooit aan mijn kleinkinderen vertellen dat ik op Haiti
1) blackjack heb leren spelen en
2) met een dronken Hatitiaanse lilliputer op mijn schouder heb rondgelopen
Het hotel heette 'El Rancho' en is gedeeltelijk verwoest tijdens de aardbeving (het hotel waar ik op vrijdag meestal ging eten - ook een verhaal apart want dat moest eerst door de screening van de beveilging die altijd een tafeltje achter ons zat - is compleet verwoest, hotel Montana.
El Rancho waar ik toen verbleef is nu een enorm luxe hotel overigens.
Anyway, terug naar de body-guards (er komen nu zoveel herinneringen boven dat ik zowat een enorme drift down memory lane kan gaan schirjven)
Twee dingen staan mij wel bij.
1) De eerste was toen ik mij wilde gaan melden bij het Nederlands consulaat (doe ik altijd in dit soort landen, je weet maar nooit en er per abuis achter kwam dat de zoon van de consul ook een goedlopend hotel had, niets meer van over trouwens).
Naar het consulaat op weg betekende dat we redelijk dichtbij langs Cité Soleil moesten (zoek het voor de grap maar eens op), maar de chauffeur raakte de weg kwijt.
Wat toen volgde was eigenlijk een scene die in een Louis de Funès film niet had misstaan: stoppen en de weg vragen. Dat in het meest gevaarlijke deel van Haiti.
Wat volgde was het volgende: de body-guard (in de passagiesstoel) trekt zijn wapen, laat hem door, pakt zijn enorm grote mes en gaat bovenop - en ik meen volledig bovenop (ben een grote vent, maar ik wat niet meer te zien) - mij zitten met zijn wapen in aanslag alvorens de autodeuren geopend mochten worden. We zijn er uiteindelijk toch gekomen.
2) Boodschappen doen.
Voordat je de supermarkt ingaat (of mag) moet dat hele gebeuren weer van safety checken opnieuw. Eindelijk kan de ik die toko in, heb mijn boodschappen en loop - samen met de bodyguards naar de auto.
Halverwege wil een local mij een überlelijk petje verkopen, ben ik niet op ingegaan.
Enkele tellen later staat hij voor het auto-raam en maakt een teken van een mes van hals-tot-hals. Toen heb ik wel even zitten piepen en vragen waar mijn moeder was wanneer ik haar echt nodig heb, maar het bleek mee te vallen. Dat teken betekent dat men honger heeft, niet dat je keel op de meest gruwelijke wijze wordt doorgesneden.
Note: heb hier vele foto's van, zal eens kijken om die te posten, nu geen zin in.
Altijd leuk zulke verhalen.
Static heeft gewoon de hoofdrol in zijn eigen "film"!quote:
[..]
Moet even in mijn geheugen graven, want het is al redelijk lang geleden. En als ik dit teruglees is het een bijzonder onconsistent verhaal daardoor.
Disclaimer: erg onsamenhangend!
De eerste keer dat ik er mee in aanraking kwam was tijdens de aankomst (uiteraard) op het vliegveld van Port-au-Prince.
Werd al bij de bagage-band opgewacht en daarna subtiel door een zij-uitgang naar een soort kamer met kluisjes geleid waar de bodyguard zijn wapen (in de auto bleek dat hij naast een automatisch pistool ook pepper-spray en een mes waar menig chef-kok jaloers op zou zijn) weer in ontvangst kon nemen. Overigens was mijn bagage niet aangekomen, daarover later.
Door nóg een andere uitgang (dat bleek een soort beschermde VIP in- en uitgang te zijn) door de body-guards (ze stonden te wachten) naar de auto begeleid, we moesten toch door een kleine mensenmassa heen dus ze liepen rondom me. Het was overigens schokkend hoe ze met de locals omgingen, maar goed.
Had dergelijke taferelen al eerder meegemaakt in o.a. Nigeria, maar in Haiti is het ontvoeringsrisico gewoon enorm groot (zoals ik later merkte in het NOC).
De auto was een Toyota Landcruiser die compleet bepantserd was. Later is me uitgelegd dat zo'n ding normaal een ton of twee weegt, na bepantsering meer dan het dubbele. Ramen zo dik als een pakje sigaretten, overal stalen platen, etc.
Anyway, op naar het hotel, waar ik onder geen beding zelfs in de buurt van de gate mocht komen, dus alleen op het hotelterrein, waar ik een redelijk onderkomen had (en het hotel had het enige casino van het land, dus ik kan ooit aan mijn kleinkinderen vertellen dat ik op Haiti
1) blackjack heb leren spelen en
2) met een dronken Hatitiaanse lilliputer op mijn schouder heb rondgelopen
Het hotel heette 'El Rancho' en is gedeeltelijk verwoest tijdens de aardbeving (het hotel waar ik op vrijdag meestal ging eten - ook een verhaal apart want dat moest eerst door de screening van de beveilging die altijd een tafeltje achter ons zat - is compleet verwoest, hotel Montana.
El Rancho waar ik toen verbleef is nu een enorm luxe hotel overigens.
Anyway, terug naar de body-guards (er komen nu zoveel herinneringen boven dat ik zowat een enorme drift down memory lane kan gaan schirjven)
Twee dingen staan mij wel bij.
1) De eerste was toen ik mij wilde gaan melden bij het Nederlands consulaat (doe ik altijd in dit soort landen, je weet maar nooit en er per abuis achter kwam dat de zoon van de consul ook een goedlopend hotel had, niets meer van over trouwens).
Naar het consulaat op weg betekende dat we redelijk dichtbij langs Cité Soleil moesten (zoek het voor de grap maar eens op), maar de chauffeur raakte de weg kwijt.
Wat toen volgde was eigenlijk een scene die in een Louis de Funès film niet had misstaan: stoppen en de weg vragen. Dat in het meest gevaarlijke deel van Haiti.
Wat volgde was het volgende: de body-guard (in de passagiesstoel) trekt zijn wapen, laat hem door, pakt zijn enorm grote mes en gaat bovenop - en ik meen volledig bovenop (ben een grote vent, maar ik wat niet meer te zien) - mij zitten met zijn wapen in aanslag alvorens de autodeuren geopend mochten worden. We zijn er uiteindelijk toch gekomen.
2) Boodschappen doen.
Voordat je de supermarkt ingaat (of mag) moet dat hele gebeuren weer van safety checken opnieuw. Eindelijk kan de ik die toko in, heb mijn boodschappen en loop - samen met de bodyguards naar de auto.
Halverwege wil een local mij een überlelijk petje verkopen, ben ik niet op ingegaan.
Enkele tellen later staat hij voor het auto-raam en maakt een teken van een mes van hals-tot-hals. Toen heb ik wel even zitten piepen en vragen waar mijn moeder was wanneer ik haar echt nodig heb, maar het bleek mee te vallen. Dat teken betekent dat men honger heeft, niet dat je keel op de meest gruwelijke wijze wordt doorgesneden.
Note: heb hier vele foto's van, zal eens kijken om die te posten, nu geen zin in.
Mooi stuk. thanks
Op zondag 7 oktober 2018 02:15 schreef MTheBassman het volgende:[/b]
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Heb wat eerdere posts kunnen vinden:
quote:
Tsja, daar zit je dan. Even alles weer op me in laten werken, begin weer een beetje bij positieven te komen na die lange reis en de daarbij behorende jet-lag.
In vergelijking met Lagos lijkt het hier iets veiliger te zijn; daar schiet men elkáár overhoop, hier doen ze dat onderling en laten de expats redelijk met rust. Toch mag je hier absoluut niet alleen over straat, zelfs geen meter of tien dus of het allemaal echt zo is merk ik vanzelf wel. Erg veel UN wat hier rondrijdt, weet niet of ik dat nou prettig moet vinden of niet.
De beveiliging is hier een stuk professioneler, de bodyguards zijn bijna allemaal ex-militairen (Brits, Frans en een enkele verwaalde Rus) waar het 'geen gedonder hier bij mij in de buurt' zowat letterlijk vanaf straalt. De guards die bij de ingangen staan hebben geen verroest van tonijnblikjes aan elkaar gerepareerde AK47 of familie-van, hier zijn het shot-guns. *klik-klak* dat gebeuren.
Vanavond kwam mijn bagage aan, dus we moesten naar het vliegveld in het pikkedonker (er is hier geen straatverlichting), een avontuur dat blijkbaar wel hachelijk is gezien de bodyguard (een vent van twee meter in de rondte die fijntjes en niet gehinderd door het aanwezig zijn van een contigent aan locals zijn wapen aan het controleren was) en auto (de ramen waren zo zwaar bepantserd dat de deur bij wijze van spreken alleen door een body-builder geopend kon worden) die ik toegewezen kreeg. Wat een kutzin trouwens.
Overigens is dat ook de reden dat ik geen foto's kon nemen, de zij- en achterramen zijn ook nog eens geblindeerd. Heb wel wat foto's vanuit de rookruimte (een open deur in het trapgat) kunnen maken waarop je de krotten en zee ziet, zal morgen kijken of die gelukt zijn.
Communiceren is trouwens wel redelijk moeilijk, met het Frans dat wij kennen kom je niet echt ver; het is een mix van oud koloniaals Frans/creools en dan met het tempo van drie woorden per elke twee seconden. Met handen en voeten kom je er wel uit, daar niet van. Gelukkig is de voertaal in het bedrijf Engels, dus dat scheelt.
Het is hier nu ook weekend, ik kon er maar niet aan wennen dat tijdens de vorige projecten de weekenden op vrijdag en zaterdag vielen, maar geen idee wat ik ga doen. Bij het zwembad hangen heb ik geen geduld voor, de buurt verkennen kan ook niet, dus we zien wel. Het hotel heeft wel een casino.En een club.
Dus raad eens waar ik nu naartoe ga..
Cheerio. En veel succes met het onderhoud.
Yvonne riep ergens: [b]Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
CNY toch maar ontvluchten. Op naar Amsterdam voor een korte vakantie.
Yvonne riep ergens: [b]Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Veel plezierquote:
CNY toch maar ontvluchten. Op naar Amsterdam voor een korte vakantie.
Begint al aardig leeg te stromen hier. Neem wat zoute drop en stroopwafels mee op de weg terug
In de jaren 90 is het Foster Parents Plan gestopt in Cité Soleil, omdat het zinloos was in de gewelddadigste stad ter wereld. Dat was hun eigen versie. De andere was dat ze verklaarden de situatie te zullen verbeteren, maar dat militante fosters niets van die verbeteringen merkten. Ze procedeerden om geld voor echte verbeteringen te zien o.i.d.quote:
Twee dingen staan mij wel bij.
1) De eerste was toen ik mij wilde gaan melden bij het Nederlands consulaat (doe ik altijd in dit soort landen, je weet maar nooit en er per abuis achter kwam dat de zoon van de consul ook een goedlopend hotel had, niets meer van over trouwens).
Naar het consulaat op weg betekende dat we redelijk dichtbij langs Cité Soleil moesten (zoek het voor de grap maar eens op), maar de chauffeur raakte de weg kwijt.
(...)
Het was eergisteren al een bende/complete chaos geloof ik.quote:
[..]
Veel plezier
Neem wat zoute drop en stroopwafels mee op de weg terug
Anyway, crosspost:
quote:
Vanochtend via Parijs van Hong Kong naar Amsterdam in de first class in een AF A380 (Parijs - Amsterdam uiteraard niet).
Best een beleving, maar ook een beetje een tegenvaller.
Wel leuk dat je in een BMW 7 serie letterlijk van het vliegtuig naar de lounge wordt gebracht, en vandaar weer rechtstreeks naar de volgende vlucht, met persoonlijke begeleiding over het hele traject.
Nu ben ik al platinum, maar bij de security werd ik daar ook voor in de rij gemikt, met heel wat gemok van anderen die stonden te wachten.
Foto's volgen.
Yvonne riep ergens: [b]Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Op wat? Volgens mj heb geen enig idee. En zat zeg ik vriendelijk.
Yvonne riep ergens: [b]Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Op de A380. Qua werk hoef ik verder niet te ruilen met je.quote:
Op wat? Volgens mj heb geen enig idee. En zat zeg ik vriendelijk.
Nou, nee.quote:Op vrijdag 5 februari 2016 20:18 schreef computergirl het volgende:
Ben je wel eens benaderd voor een interview over je werk &bijbehorende avonturen eigenlijk?
Yvonne riep ergens: [b]Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Crosspost:
Yvonne riep ergens: [b]Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
