De apocalyps van de Pokémonwereld?
Stukken land hingen in de lucht, in het niets en er brokkelde steeds meer vanaf. Iemand anders (geen idee wie of hoe hij eruit zag) probeerde nog wat te redden, doorzichtige steentjes met tekens of plaatjes erop die belangrijk waren. Hij/zij sprong van het ene stuk grond naar het andere stuk om die steentjes te rapen, het ging steeds net goed omdat de grond wegviel. Maar eigenlijk was het niet nodig want sommige onderdelen van deze wereld konden niet vergaan, ze zouden vanzelf meekomen naar de andere dimensie of op een andere manier blijven bestaan.
Wij moesten ook naar die andere dimensie, via een portaal. Dat portaal was niet groot en zweefde onder ons. Het zag eruit zoals een tijdportaal in sciencefictionfilms: een metalen cirkel met daarin een kleurige, bewegende eh ... substantie. Hij was horizontaal dus we lieten ons er zo in vallen. Anders zouden we in het niets vallen en vergaan.
Alles wat door het portaal kwam landde in een andere wereld op een strand. Er waren veel mensen (waar wij vandaag kwamen waren wij de enigen) maar die hadden niets door. Ook Pokémon waren meegekomen door het portaal, maar niet gelijk met ons dus die hadden zich al verspreid. Op de grens tussen de weg en het strand stond een lange rij recht geplaatste bomen. Daarnaast, langs de weg, stonden heel veel auto's in de lengte geparkeerd.
Er was een enge schreeuw te horen, zoals van de Nazgűl in LOTR. We moesten ons verstoppen. Er kwam een Cubone aangevlogen en die was heel gevaarlijk en slecht
. We hadden een speciaal dekbed waar we ons onder verstopten want dat maakte ons onzichtbaar voor verschillende Pokémon. We gingen tegen een boom aan zitten. Het dekbed was niet groot genoeg om onze voeten niet bedekken maar dat maakte niet uit want we waren toch helemaal onzichtbaar. De Cubone kwam vloog dichterbij en maakte veel lawaai. Hij vloog lager toen hij langs ons kwam, het geschreeuw werd steeds luider en het was best eng want hoewel hij ons niet kon zien, bleef hij best lang rond ons hangen. Ik was bang dat hij ons toch doorhad, kon voelen of ruiken. Hij ging weer weg maar het was nog niet veilig want hij kon nog terugkomen dus we moesten wachten. Het was moeilijk om te bepalen wanneer het veilig was.Ik dacht eraan om onder een auto te gaan liggen en vanaf daar een pokébal te gooien en Pikachu of Blastoise tegen Cubone te laten vechten. Maar dan zouden we verraden waar we zaten. Er was nog iets met de steentjes maar dat weet ik niet meer.
Er gebeurde meer in de droom maar dat ben ik vergeten.