Voordat de trip begint ken ik geen enkele van de nummers
Dan begint de reis met
"La dusseldorf - Time"ook wel Zeit! 9:34 met heerlijke krautrock met een dikke zweep psych een erg goed begin van de reis. De reis vervolgt naar Bruntal in tjechië waar de fijne viool en gitaar (?) van
Vladimír Václavek & Iva Bittová me ter oren komen met het nummer
Vzpomínka, Het zet perfect de sfeer van het vorige nummer voor maar nu met een zigeuner randje en mysterieus fluisterende baltische klanken.
Tijd om naar polen te gaan in krakow huist
Ewa Demarczyk zij zingt
Karuzela z madonnami ik krijg hier sterke dresden dolls visioenen wat een goed ding is, ik denk dat dit ook is wat mensen bertolt brecht achtig noemen (al hoor ik die term vaak maar heb ik geen idee wat voor toneel de man gemaakt heeft). We gaan door naar Roemenië waar de sigeuners van
Fanfare Ciocârlia ons leren waar de mannen van de kift de mosterd halen, de
asfalt tango zit vol met fijne blazers en nodigen uit om te dansen.....
Het daadwerkelijke oosten begint te lonken en we verlaten europa voor rusland alwaar
scald ijzing wekkend
in the open sea de metal goden aanroept.
De metal goden zijn verhoord want we gaan door naar turkije waar
Nekropsi hun best doet om te klinken als een secret chiefs 3 die daadwerkelijk uit het middenoosten komen...
met
94 Kor mathcore uit het land van Qāḍī Zāda al-Rūmī.
We reizen door naar pakistan waar
Ustad Nusrat Fateh Ali Khan & Party laat horen dat je allah ook vrolijk kun bezingen met
allah hoo allah hoo ..van allah hoef je geen metal te verwachten
We maken een stap naar de boedistische buren waar ik de bandnaam niet van kan lezen en vinden helaas maar hun
move it klinkt als the shadows.. sterker nog volgensmij is het gewoon
cliff richard & the shadows maar wat die in india doen
We gaan door naar
rusland waar men duidelijk weet wat mongoolse keelzang is (het zijn tenslotte de buren) het nummer
legend van een tuviaanse band is erg dronend en heerlijk
Onze reis vervolgt een eind oostwaards en zuidwaads naar korea waar wederom een band waarvan ik de naam niet kan lezen het nummer
core ten gehoren brengt op een erg fijn snaarinstrument zoals ze in het westen niet gemaakt worden.
En we eindigen in japan op
ground zero die een cover doen van victor jara genaamd
Le derecho de vivir en paz.
Een heerlijke underground versie van een tof 60s (?) deuntje! met john zorniaanse sax trekjes en geweldige drum chaos en truntables
acid mothers temple zouden blij worden van dit nummer.
Kortom een trip die ik nog zeker vaker ga maken
bedankt sinter "gehenna" klaas
Is het gedichtje willem wilmink trouwens?