MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Stop de persen ik ben het met een Pitchfork review eens 
http://pitchfork.com/reviews/albums/21088-paradise-goulash/
Hele vette driedubbel mix cd van Prins Thomas.
Duurt wel heel lang maar lijkt me wel wat voor de mensen in dit topic die ook wel van electronische deuntjes.
Ging gelijk al watertanden toen ik de tracklist zag
Tracklist
http://pitchfork.com/reviews/albums/21088-paradise-goulash/
Hele vette driedubbel mix cd van Prins Thomas.
Duurt wel heel lang maar lijkt me wel wat voor de mensen in dit topic die ook wel van electronische deuntjes.
Ging gelijk al watertanden toen ik de tracklist zag
Tracklist
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Indie kan je dit wel noemen denk ik.
Het is nog beter dan ik dacht, zit bijna geen minder moment in wat mij betreft
Ik ben er inmiddels van overtuigd dat Joanna n brenger is van andere zijde, mensen. Een transparante engel die sneller dan het licht laveert tussen het tijdloze en de tijd, opdat we ons allen kunnen laven aan haar onuitputtelijke bron van liefde. Ze is de hoeder, de moeder en de moedermelk. Het antwoord op alle vragen. De warme schoot waarin we eindelijk mogen rusten.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt."Now which way do we go?" - Dorothy Gale
Dank. Als tegenpresentatie zet ik hier de allereerste Bob Ross-aflevering ooit neer. Die is gisteren op zijn officiële YouTube-kanaal verschenen.quote:Op vrijdag 23 oktober 2015 00:40 schreef Z het volgende:
[..]
Ik ken het probleem. Ik post t stuk morgen.
Haha, wat vetquote:Op vrijdag 23 oktober 2015 09:45 schreef Maxerazzi het volgende:
[..]
Dank. Als tegenpresentatie zet ik hier de allereerste Bob Ross-aflevering ooit neer. Die is gisteren op zijn officiële YouTube-kanaal verschenen.
quote:Op vrijdag 23 oktober 2015 01:11 schreef Lord-Ronddraai het volgende:
Stop de persen ik ben het met een Pitchfork review eens
http://pitchfork.com/reviews/albums/21088-paradise-goulash/
Hele vette driedubbel mix cd van Prins Thomas.
Duurt wel heel lang maar lijkt me wel wat voor de mensen in dit topic die ook wel van electronische deuntjes.
Ging gelijk al watertanden toen ik de tracklist zag
TracklistZiet er tof uit. Heb even wat nummertjes opgezocht en klonken allemaal goed. Ga 'm zo eens in zijn geheel zoeken.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Indie kan je dit wel noemen denk ik.
Het is nog beter dan ik dacht, zit bijna geen minder moment in wat mij betreft
quote:Op vrijdag 23 oktober 2015 01:23 schreef DO2 het volgende:
Ik ben er inmiddels van overtuigd dat Joanna n brenger is van andere zijde, mensen. Een transparante engel die sneller dan het licht laveert tussen het tijdloze en de tijd, opdat we ons allen kunnen laven aan haar onuitputtelijke bron van liefde. Ze is de hoeder, de moeder en de moedermelk. Het antwoord op alle vragen. De warme schoot waarin we eindelijk mogen rusten.42 jaar oud zeker...SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Donder op man, ik pak gewoon mijn klomp
Alien Girls
By Fernanda Eberstadt
Sierra and Bianca Casady, the two sisters who form the freak-folk band CocoRosie, were grabbing lunch in a Williamsburg loft the other day before heading to a concert. The loft used to belong to Bianca, and it is still filled with her art work, including a photograph of a brown dildo encased in purple quartz. (“I’m interested in exploring black-male sexual stereotypes,” she said, laconically.) Now it serves as home to a group of the sisters’ women artist and filmmaker friends, who were dishing out homemade tacos at a long trestle table. The mood was convivial. The other CocoRosie bandmates, a French beatboxer named Tez and the instrumentalist Takuya Nakamura, ate quickly. The sisters sipped maté tea and sorted through fright wigs for that night’s concert.
Costume is a crucial element of the CocoRosie effect. Bianca, who is thirty-three, was wearing flame-patterned basketball shorts, white kneesocks, and a bowler hat; Sierra, who is two years older, looked comparatively demure in a seersucker jacket and red clown makeup. “Our biggest fight over the years has been about Sierra not getting my bad taste,” Bianca said. “It’s about seeing what happens when you push geekiness through to the other side.”
CocoRosie was formed, in 2003, when Bianca, then a New York poet, showed up in Paris, where Sierra was studying classical voice at the Conservatoire. The two sisters were brought up by “alternative” parents—their father a devotee of Native American shamanism, their mother an artist who dragged her children across California, Hawaii, and New Mexico—and they had lost touch with each other. “We were estranged by our childhood,” Sierra explained. “Our work’s a going-through-time-in-reverse journey, recovering memories that come from black areas in the mind.”
“Blackout-childhood syndrome!” Bianca joked.
Their first album, “La Maison de Mon Rêve,” was recorded on a Dictaphone in Sierra’s bathroom. Their music combines Bianca’s surrealistic lyrics and Sierra’s operatic arias with children’s windup toys and broken instruments. Antony, of Antony and the Johnsons, who has sung on many of their records, was an instant fan.
The sisters describe “Heartache City,” their newly released sixth album, as a return to their roots. It was composed on a farm, in the Camargue, that belonged to their mother, and which both sisters refer to as “home.”
“The Camargue’s a landscape with just the right amount of darkness and death,” Bianca said. “Pale-wheat land and gray skies, the migration of storks in December, this Gypsy fête where they take the black Madonna into the sea. But it’s also harsh and ugly, trashed with lying-around junk. I’m in love with West Texas, and this part of France is completely Texan, ancient cowboys with leathery skin and light-blue eyes.” She went on, “We’ve started this thing called white-trash Sundays, where we burn wooden palettes, have our way with tractors. At night, the baby screech owls scream for food—it’s the most demonic sound I’ve ever heard.”
“We record in our courtyard at dusk,” Sierra added. “The birds are leaking into every song.”
Recently, CocoRosie has branched out into film and theatre. The Williamsburg loft’s kitchen wall is scrawled with notes and drawings for a production of “Peter Pan” that the sisters collaborated on with Robert Wilson, two years ago. “Bob did this forty-eight-hour audition, where he asked musicians to write an original song,” Bianca recalled. CocoRosie came up with “Lost Girls,” which became the third track on “Heartache City.”
“We have a definite fascination with orphans and runaways,” Bianca said. “I spent a lot of time on the street as a kid, hustling to have my own money. I was already big time into this myth of the wanderer who’s seeking a home but is never going to find it, feeling like an alien, pretty much. Pippi Longstocking is my hero—this orphan girl so strong she can lift a policeman.”
After working with Wilson, Bianca said, “I’m just discovering what a fairy tale really is. Everything’s symbolic in our work. The bloody twins, the scarecrow; these are dark figures from your own psyche. I don’t want to give people what they want. I’m already thinking CocoRosie is too pop.”
At the kitchen table, an artist named Eve Bradford was planning a potluck dinner for the night before the band’s departure on a Latin-American tour. The theme would be “Feasting the Enemy,” with each guest bringing a dish native to her ancestral foe. It was decided that Nakamura should cook a burger, since, growing up in Japan, he’d surely seen America as the enemy.
“But now I feel American,” he protested. “What are you bringing, Bianca?”
Bianca, who had concluded that the ancestry of her and her sister is part Cherokee, “but more Syrian than anything else,” said that she was going to wing it. “I really like to surprise myself.” ♦
By Fernanda Eberstadt
Sierra and Bianca Casady, the two sisters who form the freak-folk band CocoRosie, were grabbing lunch in a Williamsburg loft the other day before heading to a concert. The loft used to belong to Bianca, and it is still filled with her art work, including a photograph of a brown dildo encased in purple quartz. (“I’m interested in exploring black-male sexual stereotypes,” she said, laconically.) Now it serves as home to a group of the sisters’ women artist and filmmaker friends, who were dishing out homemade tacos at a long trestle table. The mood was convivial. The other CocoRosie bandmates, a French beatboxer named Tez and the instrumentalist Takuya Nakamura, ate quickly. The sisters sipped maté tea and sorted through fright wigs for that night’s concert.
Costume is a crucial element of the CocoRosie effect. Bianca, who is thirty-three, was wearing flame-patterned basketball shorts, white kneesocks, and a bowler hat; Sierra, who is two years older, looked comparatively demure in a seersucker jacket and red clown makeup. “Our biggest fight over the years has been about Sierra not getting my bad taste,” Bianca said. “It’s about seeing what happens when you push geekiness through to the other side.”
CocoRosie was formed, in 2003, when Bianca, then a New York poet, showed up in Paris, where Sierra was studying classical voice at the Conservatoire. The two sisters were brought up by “alternative” parents—their father a devotee of Native American shamanism, their mother an artist who dragged her children across California, Hawaii, and New Mexico—and they had lost touch with each other. “We were estranged by our childhood,” Sierra explained. “Our work’s a going-through-time-in-reverse journey, recovering memories that come from black areas in the mind.”
“Blackout-childhood syndrome!” Bianca joked.
Their first album, “La Maison de Mon Rêve,” was recorded on a Dictaphone in Sierra’s bathroom. Their music combines Bianca’s surrealistic lyrics and Sierra’s operatic arias with children’s windup toys and broken instruments. Antony, of Antony and the Johnsons, who has sung on many of their records, was an instant fan.
The sisters describe “Heartache City,” their newly released sixth album, as a return to their roots. It was composed on a farm, in the Camargue, that belonged to their mother, and which both sisters refer to as “home.”
“The Camargue’s a landscape with just the right amount of darkness and death,” Bianca said. “Pale-wheat land and gray skies, the migration of storks in December, this Gypsy fête where they take the black Madonna into the sea. But it’s also harsh and ugly, trashed with lying-around junk. I’m in love with West Texas, and this part of France is completely Texan, ancient cowboys with leathery skin and light-blue eyes.” She went on, “We’ve started this thing called white-trash Sundays, where we burn wooden palettes, have our way with tractors. At night, the baby screech owls scream for food—it’s the most demonic sound I’ve ever heard.”
“We record in our courtyard at dusk,” Sierra added. “The birds are leaking into every song.”
Recently, CocoRosie has branched out into film and theatre. The Williamsburg loft’s kitchen wall is scrawled with notes and drawings for a production of “Peter Pan” that the sisters collaborated on with Robert Wilson, two years ago. “Bob did this forty-eight-hour audition, where he asked musicians to write an original song,” Bianca recalled. CocoRosie came up with “Lost Girls,” which became the third track on “Heartache City.”
“We have a definite fascination with orphans and runaways,” Bianca said. “I spent a lot of time on the street as a kid, hustling to have my own money. I was already big time into this myth of the wanderer who’s seeking a home but is never going to find it, feeling like an alien, pretty much. Pippi Longstocking is my hero—this orphan girl so strong she can lift a policeman.”
After working with Wilson, Bianca said, “I’m just discovering what a fairy tale really is. Everything’s symbolic in our work. The bloody twins, the scarecrow; these are dark figures from your own psyche. I don’t want to give people what they want. I’m already thinking CocoRosie is too pop.”
At the kitchen table, an artist named Eve Bradford was planning a potluck dinner for the night before the band’s departure on a Latin-American tour. The theme would be “Feasting the Enemy,” with each guest bringing a dish native to her ancestral foe. It was decided that Nakamura should cook a burger, since, growing up in Japan, he’d surely seen America as the enemy.
“But now I feel American,” he protested. “What are you bringing, Bianca?”
Bianca, who had concluded that the ancestry of her and her sister is part Cherokee, “but more Syrian than anything else,” said that she was going to wing it. “I really like to surprise myself.” ♦
Aldus.
Jamie XX concert gister was tamelijk bizar. Ten eerste stond er een rij tot aan het casino waardoor we het eerste haf uur gemist hebben en toen ik er lekker in kwam was het concert afgelopen. Hele concert duurde ook maar anderhalf uur (waarvan ik dus een half uur gemist heb). Blijft toch ook fascinerend dat zo'n hele zaal naar een DJ staat te turen.
Aldus.
Iemand al een mening over het nieuwe album van PAUW? Ga em nu aanslingeren.
[ Bericht 2% gewijzigd door Slobeend op 23-10-2015 13:12:41 ]
[ Bericht 2% gewijzigd door Slobeend op 23-10-2015 13:12:41 ]
Ik heb Joanna gedownload maar blijkt gewoon In an Aeroplane over the Sea te zijn met verkeerde tags 
Goddamnit.
Goddamnit.
quote:Op vrijdag 23 oktober 2015 13:10 schreef Slobeend het volgende:
Verdomme, het eerste nummer (Memories) is net het Koningslied
Zo overduidelijk, dat moet toch haast wel bewust zijn?
Nog niet, EP was erg fijn, dus ik kijk er wel naar uit om 'm binnenkort aan te slingerenquote:
Iemand al een mening over het nieuwe album van PAUW? Ga em nu aanslingeren.
nee, jij dan!
Hij heeft in interview gezegd dat hij het wel wist, maar dat hij de meloedie zo mooi vond en toch gebruiktequote:Op vrijdag 23 oktober 2015 13:50 schreef Heufd het volgende:
[..]
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
Begint het album wel met een valse start wmb.quote:Op vrijdag 23 oktober 2015 13:59 schreef Norrage het volgende:
[..]
Hij heeft in interview gezegd dat hij het wel wist, maar dat hij de meloedie zo mooi vond en toch gebruikte
Ik vind het halve album een valse start/midden/eind....
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
quote:
[..]
Hij heeft in interview gezegd dat hij het wel wist, maar dat hij de meloedie zo mooi vond en toch gebruikte
Ik vind Pauw wel vet hoor maar ze moeten die godvergeten garderobe uit de verkleeddoos van hun opa en oma thuis laten.
En snel ook anders zijn ze de rest van hun leven een gimmickband.quote:
Ik vind Pauw wel vet hoor maar ze moeten die godvergeten garderobe uit de verkleeddoos van hun opa en oma thuis laten.
Net goed! Internetpiraat!quote:
Ik heb Joanna gedownload maar blijkt gewoon In an Aeroplane over the Sea te zijn met verkeerde tags
quote:
Stop de persen ik ben het met een Pitchfork review eens
http://pitchfork.com/reviews/albums/21088-paradise-goulash/
Hele vette driedubbel mix cd van Prins Thomas.
Duurt wel heel lang maar lijkt me wel wat voor de mensen in dit topic die ook wel van electronische deuntjes.
Ging gelijk al watertanden toen ik de tracklist zag
TracklistJan Akkerman en Ricardo VillalobosSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Indie kan je dit wel noemen denk ik.
Het is nog beter dan ik dacht, zit bijna geen minder moment in wat mij betreft
Mag ik vragen waar ik hem kan beluisteren?
Ja man vanquote:
[..]
Jan Akkerman en Ricardo Villalobos
Mag ik vragen waar ik hem kan beluisteren?
tot
Vette band trouwens dit nummer staat niet op het album maar ze maken toch bijna alleen maar goede muziek (thanks Prins)
Waar je het kan beluisteren weet ik niet. Het is pas 3 dagen geleden gereleased en ik denk niet dat het zo populair is dat je dit gelijk op de standaard sites kan vinden (indie!)
Ik zou de continuous mixes ergens kunnen uploaden maar die zijn niet ideaal als je muziek wilt ontdekken. Losse MP3's zijn er te veel 56 en 750MB.
Ik kan je wel echt keihard deze mix aanraden dan.
https://soundcloud.com/di(...)ientific-dreamz-of-u
Scientific Dreamz of U heeft sowieso een van mijn favoriete electronische albums dit jaar uitgebracht, maar deze mix is echt geniaal.
Gaat ook weer van Post-punk dingen naar Queens of the Stone Age naar vage leftfield electronische muziek uiteindelijk word het wel voornamelijk Techno, ik denk wel iets meer dansvloer gericht dan die mixes van Tomas. Maar het is zeker geen standaard mix.
Sowieso juich ik de ontwikkeling keihard toe dat er vage niet electronische platen door mixes heen worden gegooid. Lekker over de grenzen van genres gaan
Zelf heeft hij er dit over te zeggen
Het is misschien een beetje overdreven/blij/gay maar ik ben het er wel mee eens.quote:This recording is an attempt 2 share a certain mindstate with you, the listener.
Music has been described as abstracted emotion, given physical form for the convenience of sharing between persons. An empathic aid, condensed first into the spin-states of nanoscale magnetic domains then conveyed via atmospheric perturbations to its ultimate destination: a time-varying field of undulating electro-chemical impulses, resplendent against the canvas of the listener’s ever-shifting neural network.
If you can find some time to relax, clear your mind and listen to this recording continuously (resisting the ever-present temptation to skip through) then we believe there is a good chance you will successfully receive our empathic transmission and enjoy a series of emotions similar to ours when this mix was recorded.
If you feel that this process has been successful in any way, we invite you to marvel at the ability of music to transmit emotion between total strangers, across vast distances and through great spans of time. This aspect of music is somewhat rarely considered and of one its most fascinating properties.
Many thanks to Oscar for inviting us to participate in the Dimensions series, the other mixes are of a consistently high quality and contributing to it has been a great experience.
Scientific Dreamz of UTabernacleR-Zone1080pDimension Series
Sowieso is het ook een baas die op alle ID requests reageert.
Je moet ook niet naar de DJ kijken maar naar de zaal. Als het een goede DJ is ziet het er toch altijd hetzelfde uit, hij kijkt bijna de hele tijd naar zijn apparatuur.quote:
Blijft toch ook fascinerend dat zo'n hele zaal naar een DJ staat te turen.
Maar ik moet toegeven dat ik zelf ook wel vaak verbaasd ben dat mensen bij elkaar komen om uren lang naar een paar dudes (heel soms een chick) te kijken die dan heel de tijd hetzelfde type muziek over je uitspuwen op oorverdovend volume.
Toch doe ik er zelf vaak aan mee.
Sowieso heeft het ook wel iets spiritueels, die beats doen op de een of andere manier echt wat met je stilstaan is moeilijk dan.
[ Bericht 2% gewijzigd door Lord-Ronddraai op 23-10-2015 16:23:21 ]
Op Pitch vond ik het ook wat vreemd, veel mensen die daar toch staan te wachten tot hij Loud Places of Gosh draait.
Die nieuwe van de JVT is ook niet echt boeiend.
Productie klinkt ook niet helemaal OK ofzo.
[ Bericht 18% gewijzigd door Xrenity op 23-10-2015 17:14:16 ]
Productie klinkt ook niet helemaal OK ofzo.
[ Bericht 18% gewijzigd door Xrenity op 23-10-2015 17:14:16 ]
Is toch wel express gedaan? Ik vind het wel vet eigenlijkquote:
Verdomme, het eerste nummer (Memories) is net het Koningslied
Hoe je zo'n melodietje vet kan maken
'Richolio _O_' - tong80
LAST.FM
LAST.FM
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |