Het peutertopic (2-4 jaar) deel 173

Even inhakend op de oogtest.

Mijn dochter had na onderzoek bij de oogarts zomaar +6!
Dat was me totaal ontgaan! Ik heb me daar best even schuldig over gevoeld. Wat moet het voor haar een opluchting geweest zijn toen ze haar bril kreeg. Plus dat we 1,5 jaar hebben geplakt. Ik ben blij dat we er toch snel bij waren, want op school had ze er toch problemen mee gekregen anders.

PE wat naar. Sterkte voor jullie.

Kyara, Was dat de laatste afspraak voor M? Ik heb nog niks gehoord. Die prikken gaan vast een strijd worden. Ik heb het hem al eens verteld, maar hij wordt echt laaiend als ik zeg dat hij nog 2 prikken moet. Chris was daar altijd heel gelaten om, maar deze niet vrees ik
Chris heeft prima ogen trouwens. Daar lag het niet aan qua zwakke motoriek, al hebben we het wel gedacht.

PE,

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

PE

Anouk kreeg maar 1 prik bij de laatste afspraak. Scheelt er weer 1 DF

Misschien bedoelt DF deze en de inenting met 9 jaar?

Dit was inderdaad de 3 jaar, 9 maanden afspraak. Ze waren hier ook erg vlot vond ik. Hoewel dat ook niet helemaal eerlijk is want de jaarlijkse afspraken vallen hier in januari en dat sturen ze pas na de feestdagen dus dan wordt het sws al wat later.

Is het maar 1 met (bijna) 4. Dat scheelt wel weer. Dacht dat Chris 2 gehad had, maar toch maar 1. Dat scheelt in ieder geval een kind dwingen nadat hij weet hoeveel het pijn doet

Pe sterkte hopelijk komt er snel rust bij jullie.

Thanks all. Mijn man was bij een inspraakavond met de gemeente, waar iedereen die zich geroepen voelde zijn mening kon ventileren. En als ik zeg iedereen bedoel ik ook iedereen, jongens, wat een bijzondere mensen kwamen er voorbij Maar hij deed het fantastisch hij had een prachtig stuk geschreven en dus voorgedragen, ik was (ben!) heel trots! Ik heb hem wel gevraagd om het nooit meer te doen, de sfeer was zo grimmig en mensen deden zo lelijk, ik was zooo blij toen hij veilig thuis was

Verder gaat hier alles heel goed, Stickertje is vandaag een paar keer op zijn verzoek naar het toilet geweest, een goed teken en morgen mag hij weer naar het kdv, wat echt de bom is en hij is altijd zo dolgelukkig met zijn leven, hij is zo dol op ons en Oudste en zichzelf Ik wil ook Sticker zijn eigenlijk, het leven wordt niet veel leuker dan dat En ik heb al twee opdrachten binnen gehaald terwijl ik over een maand pas start als freelancer, dus ik ben in mijn nopjes!

Oh jee PE, wat heftig! Ik schrik ervan, wat een nare verdrietige situatie. Ik hoop heel erg dat er snel hulp komt en dat de rust terug zal keren. Heel veel sterkte

Kyara, geen moment aan gedacht maar slecht zicht kan natuurlijk veel invloed hebben op de motorische ontwikkeling, ik ben benieuwd naar hoe het verder zal gaan!

Verder heb ik niets onthouden, I kid you not: niets

Wat goed van je man L-E! Ik zou daar niet kunnen zijn denk ik. Grimmige sfeer en ik word nu al verdrietig van wat ik op tv zie over dat onderwerp.

Sticker en wat fijn dat hij het zo leuk vindt op het kdv En voor je opdrachten! Echt supergoed!

En ook even een voor je geheugen. Is dat wel iets beter aan het worden eigenlijk?

quote:

Op woensdag 7 oktober 2015 20:15 schreef LadyBlack het volgende:
Phaidra, denk je dat die buien van I even een hoogtepunt hadden bereikt voor ie dit nieuwe kon? Het zich realiseren en dan excuses maken bedoel ik?

Ik denk dat het een combi is. Hij heeft nog steeds wel wat last van 'sprongen' (of hoe je het wil noemen). Dat hij iets wil/ in zijn hoofd ergens mee bezig is dat nog niet goed lukt of hij niet helemaal snapt. Dus het zou heel goed kunnen dat het nu dit was. Maar daarnaast let ik ook beter op hoe ik reageer op zijn boze buien. Nog meer benoemen dat hij boos mag zijn, en dat ik er ook dan voor hem ben.

[ Bericht 0% gewijzigd door Phaidra op 08-10-2015 21:50:33 ]

quote:

Op donderdag 8 oktober 2015 21:11 schreef Kyara het volgende:
Wat goed van je man L-E! Ik zou daar niet kunnen zijn denk ik. Grimmige sfeer en ik word nu al verdrietig van wat ik op tv zie over dat onderwerp.

Sticker en wat fijn dat hij het zo leuk vindt op het kdv En voor je opdrachten! Echt supergoed!

En ook even een voor je geheugen. Is dat wel iets beter aan het worden eigenlijk?

Ik kan er ook niet tegen inderdaad.

Mijn geheugen gaat eigenlijk heel goed! Dat geloof je nu natuurlijk niet meer

quote:

Op donderdag 8 oktober 2015 21:43 schreef L-E het volgende:

[..]

Ik kan er ook niet tegen inderdaad.

Mijn geheugen gaat eigenlijk heel goed! Dat geloof je nu natuurlijk niet meer

gelukkig dat je geheugen weer goed gaat.
Hier ook een zeef trouwens. Is nooit meer goed gekomen Maar goed, wel ander level dan hoe het bij jou was natuurlijk. Of ben je dat ook vergeten?

Ik heb wel een paar dingetjes overgehouden aan hellp hoor. Twee keer hellp inmiddels. Ik ben nog steeds echt prikkelgevoelig, een paniekaanval ligt op de loer als ik niet goed mijn grenzen in de gaten hou. Zoals het kiind-festival: hartstikke leuk en daar gaat het goed, maar erna plannen wij echt een dag niets in. Geen mensen, geen drukte. En dat zullen meer mensen hebben, maar ik had het nooit, bij mij was het elke dag feest, ik was heel stressbestendig op het werk ook, dat is echt wel weg nu. Gaan freelancen komt daar ook wel uit voort: ik denk echt dat de kans groot is dat ik nooit meer kan functioneren op een werkplek waar veel stress is.

Ik zie nu dat je dat helemaal niet vroeg maar nee dat geheugen is een van de dingen die wel weer compleet naar pre-conceptie-level is terug gegaan. Liefde voor mijn geheugen!

Dat is wel heel heftig inderdaad. Het heeft echt enorm veel impact, beide keren. Je lijf heeft ook heel veel moeten doorstaan (nog even los van de emotionele kant, want dat is natuurlijk helemaal een ander verhaal). En het moet ook best moeilijk zijn, dat besef.

Ik vroeg er niet naar maar ik vind het wel fijn om te lezen. Nou ja, niet fijn. Maar ik was mij er zelf niet zo van bewust dat het nog zo'n nasleep heeft. Dat je nog volop in de rouw bent, dan kan ik nog wel bedenken maar dat die kanten er ook nog aan zitten dat wist ik niet.

Heb jij nu eigenlijk nog/weer hulp in het verwerkingsproces? Want in hoeverre heeft de situatie met Elva gezorgd voor een terugval* in jouw PTSS?

*terugval.....wat een naar woord in combinatie met het overlijden van je kind. Alsof dat je enige zorg is. Ik kom weer hopeloos in de knoei met mijn woorden maar ik hoop dat je tussen de regels kunt lezen.

(en sorry als het te persoonlijk is).

Maar wel even een voor je geheugen

Nee hoor, niet te persoonlijk, ik vertel graag over mezelf

Geen terugval in ptss nu, ik was toen Elva overleed net een week beter gemeld bij het uwv omdat de emdr klaar was - timing I haz it! - maar dat is denk ik wel waarom het nu relatief goed gaat. Ik was wel weer goed opgekrabbeld om een volgende klap op te kunnen vangen. Maar goed, omdat de dood van een kind toch best een aardig trauma is, aldus de deskundigen kom ik nu wel weer bij mijn therapeute die toen ook de emdr deed. En dat is fijn, ik vind het moeilijk om actief te rouwen om Elva omdat het zo veel pijn doet en het logische gevolg is dat ik het heel ver weg stop, maar zij helpt me heel erg om het wel aan te gaan, omdat het je ergens along the way anders toch wel inhaalt.

Mijn lijf heeft inderdaad in twee jaar tijd twee enorme klappen gehad en dat gegeven vind ik wel heel eng. De nasleep bij hellp is niet bij iedereen heel lang of heftig, schijnt, maar bij mij wel. OOk wel logisch gezien de verhalen. Het heeft niet mee gezeten zeg maar. Bij de nacontrole met de gyn in het Erasmus zei ik dat ik het niet zo fijn vond dat ze allemaal deden alsof ik meer dood dan levend was terwijl ik me redelijk goed voelde. Hij kon het goed uitleggen: 'Bij een gezonde volwassene zijn er 450 miljard bloedplaatjes in het lichaam. Dat aantal mag best iets omlaag, maar als we naar de 50 miljard gaan, dan vinden wij als artsen het niet meer tof, dat is wel het minimum'. Ik durfde te vragen hoe veel bloedplaatjes ik had toen ik op de IC lag: 15 miljard
Dat vond ik wel tekenend voor hoe slecht het eigenlijk ging zonder dat ik dat door had, want dat was dus bovenop nieren die het nauwelijks deden en slechte leverwaarden en blabla. Maar goed, de overlevingsmodus is heel sterk blijkbaar, ergens is dat wel mooi vind ik, de menselijke geest kan zo veel hebben En een lichaam ook, want ik zat binnen no-time weer op gezonde waardes en ik ben nu, zes maanden na mijn tweede hellp, in betere conditie dan zes maanden na mijn eerste (complicatieloze) bevalling

Al met al gaat het dus wel goed. Ik denk vaak dat mensen aannemen dat wij voortdurend sippend aan de keukentafel zitten hier, maar wij vinden het leven echt nog Heel Leuk We missen haar wel verschrikkelijk, maar dat kan naast alle mooie dingen bestaan.

Wat ben je toch een mooi mens L-E.

En kudo's voor Kyara want ik had dezelfde vragen maar durfde ze niet te stellen

Het is denk ik ook heel moeilijk voor te stellen hoe dat voor jullie moet zijn. Of je jezelf uit bed moet slepen om de dag aan te gaan of juist de situatie wil ontvluchten. Dat zal ook wel voor iedereen anders zijn denk ik. Ik vind het mooi dat voor jullie het rouwen naast de mooie dingen kunnen bestaan. Dat blijkt ook wel hoe je over sticker schrijft en hoeveel je van hem geniet. En inderdaad, dan betekent niet dat er geen afschuwelijke pijn is van het gemis van Elva.

Het zegt veel over jou. Zowel qua lichaam als geest hoe je hier mee omgaat. Sterk mens.

quote:

Op donderdag 8 oktober 2015 22:28 schreef LadyBlack het volgende:
Wat ben je toch een mooi mens L-E.

En kudo's voor Kyara want ik had dezelfde vragen maar durfde ze niet te stellen

Serieus: waarom niet? Ik ben daar echt benieuwd naar, want ik merk dat er echt maar weinig mensen zijn die nog praten over Elva en alles daaromheen (met als toppunt mijn schoonouders die serieus nog nul keer aan mij hebben gevraagd hoe het gaat, hoe ik me voel nu mijn baby dood is, gewoon echt helemaal niets, nul keer is weinig mensen!) en ik maak er in mijn hoofd van dat mensen het dan 'gewoon niet willen weten' maar wellicht is dat onjuist, dat sluit ik niet uit

Ik denk dat mensen het moeilijk vinden om het onderwerp aan te snijden. Ik vond het zelf al heel moeilijk om mijn woorden te kiezen. Het is een heel precair onderwerp, je wil iemand niet (nog) meer verdriet doen of extra confronteren. Maar dat is waarschijnlijk ook onzin want jij weet heel goed dat Elva dood is en dat wordt niet erger omdat ik nu wel het woord dood opschrijf. Even heel wrang gezegd.


Fijn dat jij er zo over open wil en kan praten/schrijven. Dat zet mi ook wel de deur open om er over te praten.

Moet steeds denken aan dat artikel wat ik ook aan jou heb doorgestuurd. Dat was zo treffend. Heb je dat al aan je schoonouders laten lezen?

Pe, heftig zeg

L-E, fijn dat jullie nog zo kunnen genieten van het leven. Laat zien hoe sterk jullie als gezin zijn.
Wat super dat Sticker zo van zijn leven geniet.

Iedereen gaat anders met rouw om. Mijn oom en tante zijn hun 21 jarige zoon verloren na een ongeluk. (Finn heeft zijn naam als tweede naam, mijn tante was nadat ik het eerst netjes had gevraagd super ontroerd...)

Maar waar mijn tante er juist heel graag en veel over mijn neef praat en de impact van alles op hun leven. Is mijn oom juist helemaal anders. Die praat er liever niet over, hij loopt geregeld nog de kamer uit als mijn tante en ik over mijn neef praten. Hun relatie heeft hier ook flink onder te leiden gehad.

Volgens mij rouwt iedereen op zijn/haar eigen manier. En zijn mensen heel snel bang het "verkeerd" te doen en zeggen daarom helaas maar niks

quote:

Op donderdag 8 oktober 2015 22:50 schreef Kyara het volgende:
Ik denk dat mensen het moeilijk vinden om het onderwerp aan te snijden. Ik vond het zelf al heel moeilijk om mijn woorden te kiezen. Het is een heel precair onderwerp, je wil iemand niet (nog) meer verdriet doen of extra confronteren. Maar dat is waarschijnlijk ook onzin want jij weet heel goed dat Elva dood is en dat wordt niet erger omdat ik nu wel het woord dood opschrijf. Even heel wrang gezegd.

Fijn dat jij er zo over open wil en kan praten/schrijven. Dat zet mi ook wel de deur open om er over te praten.

Moet steeds denken aan dat artikel wat ik ook aan jou heb doorgestuurd. Dat was zo treffend. Heb je dat al aan je schoonouders laten lezen?

Bij mijn schoonouders heb ik het opgegeven, hoe naar dat ook klinkt. Toen mijn man 1,5 jaar geleden vertelde dat er bij mij ptss was vastgesteld en ik emdr volgde zei mijn schoonmoeder: 'Oke. Iemand nog koffie?' Dat was het. Ze zijn superlieve grootouders en dat is ook wat waard

Ik denk dat je goed moet beseffen dat je iemand juist meer pijn doet door het dood te zwijgen. En dat is geen verwijt he, want wij ontvangen serieus heel veel steun uit de hoek van fok maar irl is het niet leuk als men je dode dochter dood zwijgt. Alsof er nooit iets is gebeurd, alsof ze nooit is geboren. Ik wil zo graag over haar praten, haar aan de wereld laten zien.. ook bij een dood kindje spat je uit elkaar van trots namelijk

Lieve LE, ik vroeg het me ook af maar ik durfde het ook niet zo goed te vragen. Stom, want ik weet hoeveel pijn het doet als mensen lijken te vergeten wat voor jou zo belangrijk is. Ik ben bang om woorden verkeerd te kiezen, dat ik in plaats van je een schouder te bieden, je juist extra verdrietig maak.. Ondanks ik 1 van de vele ben die niet vaak genoeg naar jou/je gezin vraag, zitten jullie nog steeds heel vaak in mijn hoofd.
Ik vind het fijn om te lezen dat jullie nog zo ontzettend veel momenten van geluk vinden overal.

PE, wat heftig. Ik schrik er van. Ik wens jullie allemaal het beste toe

Jouw schoonouders
Maar wel goed dat je dat opzij kunt zetten en ze gewoon lieve grootouders laat zijn. Geen verwachtingen meer hebben. Aan de andere kant is Elva ook hun kleindochter.

Dat doodzwijgen was precies de reden waarom ik toch mijn vragen stelde. En dan maar moeilijk verwoord of bang om het verkeerde te zeggen inderdaad. Dat zijn dingen die ik ook irl zal onthouden. Maar wel een beetje aftastend, juist om wat Skoap ook zegt.

LE pffff je schoonouders & ik snap heel goed dat je dat hebt opgegeven. Ongelooflijk.

Ik heb naar Klumsy ook kaartjes gestuurd met daarop letterlijk de tekst dat ik niet wist wat ik moest zeggen omdat alles wat ik opschreef "leeg" voelde. Maar dan stuurde ik wel dat kaartje want het doodzwijgen of negeren vind ik echt afschuwelijk...

[ Bericht 11% gewijzigd door Skoap op 08-10-2015 23:09:42 ]

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Angst om woorden verkeerd te kiezen is onnodig. Ik snap de angst wel, want ik zou ook niet weten wat te zeggen, maar een simpel 'Hoe is het?' valt bij niemand verkeerd. En terwijl ik dit schrijf bedenk ik me dat mijn man ooit tegen iemand wilde schreeuwen 'HOE DENK JIJ DAT HET GAAT?! ' Het is voor de buitenwereld ook lastig, rouwende mensen

Maar jullie zijn lief, en dat is tof