abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_156451532
quote:
0s.gif Op maandag 28 september 2015 15:17 schreef zomie het volgende:
Het gaat de laatste week weer wat minder goed. Het is gewoon te druk en ik ben ook nog grieperig (hatsjoe!)

Maar waar ik vandaag over nadacht: eigenlijk heb ik ook nog steeds depressie klachten: taken die groot en zwaar lijken maar dat niet zijn (kleine klusjes in huis) Moeite om me tot dingen te zetten, ook leuke dingen. Maar ook moeite om al in de ochtend op gang te komen, het lijkt al een dagtaak om gegeten en gedoucht naar t werk te vertrekken. En veel te moe, gebrek aan concentratie enz.

Ik twijfel nu aan de oplossing: meer rust (lastig, sommige dingen kun je niet plannen of vermijden) of meer medicijnen (ze helpen hier wel tegen)

Hoe is jullie ervaring?
Zelf zou ik (als ik me in een vergelijkbare situatie had bevonden) de voorkeur geven aan meer rust, maar dit is iets wat je met je arts zou moeten bespreken. Sterkte in elk geval en houd ons maar op de hoogte als je wilt :)

Wat die laatste week betreft, ik merk wel dat het hier langzaam achteruit aan het gaan is (langzaam dus niet meteen in paniek raken :P ). Ik heb het halen van m'n medicatie weer uitgesteld, dit keer naar woensdag (morgen ga ik nooit redden en vandaag moest ik ook elders zijn waardoor het planmatig al lastig was en door de vermoeidheid schuif ik halverwege het uitvoeren van m'n plannen de 2e helft van de plannen weer vooruit, vooral omdat ik me gewoon te moe voel om door te gaan).
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_156451629
quote:
0s.gif Op maandag 28 september 2015 12:23 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Het is tenminste een heel klein groepje, dus dat zal wel schelen (hopelijk).

Succes! :)
Er waren nog drie anderen. Het maximale aantal dus. Ik was zoals gewoonlijk heel nerveus en dat was heel goed zichtbaar :') (dat zei die vrouw die de PMT geeft). Dat vind ik altijd een beetje stom van mezelf. Maar goed, nu kan ik me iets voorstellen bij wat er daar gebeurt en wie er zijn, dus zal de spanning voor de volgende keer wel iets minder zijn.
quote:
0s.gif Op maandag 28 september 2015 15:17 schreef zomie het volgende:
Het gaat de laatste week weer wat minder goed. Het is gewoon te druk en ik ben ook nog grieperig (hatsjoe!)

Maar waar ik vandaag over nadacht: eigenlijk heb ik ook nog steeds depressie klachten: taken die groot en zwaar lijken maar dat niet zijn (kleine klusjes in huis) Moeite om me tot dingen te zetten, ook leuke dingen. Maar ook moeite om al in de ochtend op gang te komen, het lijkt al een dagtaak om gegeten en gedoucht naar t werk te vertrekken. En veel te moe, gebrek aan concentratie enz.

Ik twijfel nu aan de oplossing: meer rust (lastig, sommige dingen kun je niet plannen of vermijden) of meer medicijnen (ze helpen hier wel tegen)

Hoe is jullie ervaring?
Dat is moeilijk te zeggen. In mijn geval zal vaak rust de beste optie zijn, omdat mijn klachten meestal voortkomen uit overprikkeling, en dat is niet echt met medicijnen op te lossen.
Als het iets is dat je eerder wel zonder moeite kon en nu niet meer, zou ik medicijnen proberen. Is het normaal dat je er moeite mee hebt en wen je er niet aan, dan is het dus gewoon te veel en moet je meer rust nemen.
Why are you wearing that stupid man suit?
  maandag 28 september 2015 @ 17:06:16 #78
446641 Vox_Populi
Stem van het volk.
pi_156451934
Ik lurk een hoop, maar ik denk; Ik ben nu al een aantal sessies bij de psycholoog verder, laat ik me weer eens melden! :P

Het gaat hier een beetje met ups and downs. In de week dat Joost Zwagerman zelfmoord pleegde, was ik erg van slag. En ik raak zelden tot nooit van slag :') Niet dat ik nu zo'n groot fan/liefhebber was, maar ik voelde een soort van verbondenheid omdat ik ook wel eens nadenk over zelfdoding. Schrale troost is dat alle methoden me erg naar en eng lijken, dus ik betwijfel of ik het ooit zou doen.
Het ging na een paar dagen alweer wat beter, maar inmiddels is het algehele miserabele gevoel weer op volle sterkte aanwezig.

Ik merk dat ik het moeilijk vind om écht over mijn problemen te praten, zelfs tegen/met de psycholoog. Ik heb daarom van de week een notitieblokje gekocht waarin ik van me af kan schrijven als mijn gedachten (te) donker en chaotisch worden. In zo'n geval kan ik het boekje meenemen en het aan mijn behandelaar laten lezen als ik vastloop of dichtklap. Nu alleen nog de discipline vinden om ook daadwerkelijk te gaan schrijven op de momenten dat het nodig is :')

Ik verheug me op vanavond, om 20.30 stap ik de mat op en kan ik alle frustratie en opgekropte gevoelens er letterlijk uitslaan :)
pi_156452079
quote:
0s.gif Op maandag 28 september 2015 16:51 schreef kuolema het volgende:

[..]

Er waren nog drie anderen. Het maximale aantal dus. Ik was zoals gewoonlijk heel nerveus en dat was heel goed zichtbaar :') (dat zei die vrouw die de PMT geeft). Dat vind ik altijd een beetje stom van mezelf. Maar goed, nu kan ik me iets voorstellen bij wat er daar gebeurt en wie er zijn, dus zal de spanning voor de volgende keer wel iets minder zijn.
Heb je ondanks je spanning ook wel wat gehad aan de PMT? Of verwacht je dat je de komende keren (als de komende keren je spanning daadwerkelijk gaat afnemen) je je meer kunt gaan concentreren op je PMT/je behandeling en je je minder laat leiden door de gedachte hoe je overkomt op de anderen?
Maakt het uit dat je huidige groep kleiner is dan de groep bij de groepstherapie die je ooit deed en denk je dat het uitmaakt dat de andere 3 ook autistisch zijn? (ik neem aan dat er een reden is dat alle 4 de leden van die PMT-groep autistisch zijn??)

edit:
quote:
0s.gif Op maandag 28 september 2015 17:06 schreef Vox_Populi het volgende:
Ik lurk een hoop, maar ik denk; Ik ben nu al een aantal sessies bij de psycholoog verder, laat ik me weer eens melden! :P

Het gaat hier een beetje met ups and downs. In de week dat Joost Zwagerman zelfmoord pleegde, was ik erg van slag. En ik raak zelden tot nooit van slag :') Niet dat ik nu zo'n groot fan/liefhebber was, maar ik voelde een soort van verbondenheid omdat ik ook wel eens nadenk over zelfdoding. Schrale troost is dat alle methoden me erg naar en eng lijken, dus ik betwijfel of ik het ooit zou doen.
Het ging na een paar dagen alweer wat beter, maar inmiddels is het algehele miserabele gevoel weer op volle sterkte aanwezig.

Ik merk dat ik het moeilijk vind om écht over mijn problemen te praten, zelfs tegen/met de psycholoog. Ik heb daarom van de week een notitieblokje gekocht waarin ik van me af kan schrijven als mijn gedachten (te) donker en chaotisch worden. In zo'n geval kan ik het boekje meenemen en het aan mijn behandelaar laten lezen als ik vastloop of dichtklap. Nu alleen nog de discipline vinden om ook daadwerkelijk te gaan schrijven op de momenten dat het nodig is :')

Ik verheug me op vanavond, om 20.30 stap ik de mat op en kan ik alle frustratie en opgekropte gevoelens er letterlijk uitslaan :)
Vetgedrukte is voor mij zo op het eerste gezicht ook het belangrijkste punt. Goed dat je daar op eigen initiatief aan bent gaan werken :)

Ik was gister een reactie aan het schrijven op fok (toen tijdens die vlammende maan) maar m'n reactie verdween en had dat pas later door en wist ondertussen niet meer waar het over ging.

Door jouw post weet ik het weer, ik had een stukje getikt met hoe ik ermee omging meer te voelen (in die richting in elk geval).
Ik ben er nml meer over gaan praten, gewoon alle gevoelens tegen m'n behandelaars er hersenloos uitgooien en maar zien wat er van terecht kwam (ik was vooral bezig met mezelf pijlen hoe lang ik door kon blijven gaan totdat ik licht in m'n hoofd begon te worden door dat wat ik los liet).
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_156452770
quote:
0s.gif Op maandag 28 september 2015 16:48 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Zelf zou ik (als ik me in een vergelijkbare situatie had bevonden) de voorkeur geven aan meer rust, maar dit is iets wat je met je arts zou moeten bespreken. Sterkte in elk geval en houd ons maar op de hoogte als je wilt :)

Wat die laatste week betreft, ik merk wel dat het hier langzaam achteruit aan het gaan is (langzaam dus niet meteen in paniek raken :P ). Ik heb het halen van m'n medicatie weer uitgesteld, dit keer naar woensdag (morgen ga ik nooit redden en vandaag moest ik ook elders zijn waardoor het planmatig al lastig was en door de vermoeidheid schuif ik halverwege het uitvoeren van m'n plannen de 2e helft van de plannen weer vooruit, vooral omdat ik me gewoon te moe voel om door te gaan).
Toevallig had ik daarnet een gesprek met een psycholoog voor iets anders. En we kwamen op dit onderwerp naar aanleiding ook van die nacht met hyperventilatie en ambulance enzo. En zij zei dat meer rust eerst belangrijk was. Want ik was de volgende dag plichtsgetrouw naar mn werk gegaan. En dat vond ze niet zo slim. Zeker omdat daarna er nog allerlei dingen gebeurden die bij mij op de grote hoop konden... stressssch. Maar fijn dat jullie ook gelijk aan 'rust' denken (ook @kuo) Thanks.
pi_156455690
quote:
0s.gif Op maandag 28 september 2015 17:06 schreef Vox_Populi het volgende:
Ik lurk een hoop, maar ik denk; Ik ben nu al een aantal sessies bij de psycholoog verder, laat ik me weer eens melden! :P

Het gaat hier een beetje met ups and downs. In de week dat Joost Zwagerman zelfmoord pleegde, was ik erg van slag. En ik raak zelden tot nooit van slag :') Niet dat ik nu zo'n groot fan/liefhebber was, maar ik voelde een soort van verbondenheid omdat ik ook wel eens nadenk over zelfdoding. Schrale troost is dat alle methoden me erg naar en eng lijken, dus ik betwijfel of ik het ooit zou doen.
Het ging na een paar dagen alweer wat beter, maar inmiddels is het algehele miserabele gevoel weer op volle sterkte aanwezig.

Ik merk dat ik het moeilijk vind om écht over mijn problemen te praten, zelfs tegen/met de psycholoog. Ik heb daarom van de week een notitieblokje gekocht waarin ik van me af kan schrijven als mijn gedachten (te) donker en chaotisch worden. In zo'n geval kan ik het boekje meenemen en het aan mijn behandelaar laten lezen als ik vastloop of dichtklap. Nu alleen nog de discipline vinden om ook daadwerkelijk te gaan schrijven op de momenten dat het nodig is :')

Ik verheug me op vanavond, om 20.30 stap ik de mat op en kan ik alle frustratie en opgekropte gevoelens er letterlijk uitslaan :)
Schrijven vind ik altijd een heel fijne manier om zelf over dingen na te denken. Dat is ook de belangrijkste reden waarom ik ooit een blog ben begonnen. Door over dingen te schrijven, op een manier dat een willekeurige lezer het begrijpt krijg ik zelf vaal ook beter inzicht in mijn gedachten. Vaak genoeg laat ik het nooit iemand lezen, soms deel ik het wel met goede vrienden. Ik heb echt bergen concepten van gewoon mijn eigen gedachten.

Iets op papier hebben om aan je behandelaar te geven voor als je dichtklapt is een goed hulpmiddel. Ik heb dat ook al eens gedaan. Vooral omdat ik nogal de neiging heb om mooi weer te spelen (en daar ben ik verdraaid goed in).

Joost Zwagerman raakte mij ook heel erg. Ook al heb ik nooit iets van hem gelezen of gezien. Ik wist dat het een Nederlandse schrijver was, daar hield het mee op. Vooral omdat ik regelmatig van die gedachten heb die wat suïcidale trekjes hebben. Een stemmetje dat inhakt op mijn eigen waarde. Moeilijk om over te praten, want ik ben bang dat men gaat denken dat ik ernaar ga handelen, terwijl ik honderdduizend redenen heb en voel om gewoon lekker door te leven. Maar ook al ben ik veel sterker dan die gedachten, dat geprik in mijn eigenwaarde doet toch wel pijn.

Oh enne: Go Kick some ass! o|O
pi_156463154
quote:
0s.gif Op maandag 28 september 2015 17:14 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Heb je ondanks je spanning ook wel wat gehad aan de PMT? Of verwacht je dat je de komende keren (als de komende keren je spanning daadwerkelijk gaat afnemen) je je meer kunt gaan concentreren op je PMT/je behandeling en je je minder laat leiden door de gedachte hoe je overkomt op de anderen?
Maakt het uit dat je huidige groep kleiner is dan de groep bij de groepstherapie die je ooit deed en denk je dat het uitmaakt dat de andere 3 ook autistisch zijn? (ik neem aan dat er een reden is dat alle 4 de leden van die PMT-groep autistisch zijn??)
Dat was niet echt het probleem. Ik vond het gewoon eng, nieuwe mensen, nieuwe situatie en dan word ik verlegen, maar het was in dit geval niet zo dat ik het belangrijk vond of de hele tijd dacht aan hoe ik over zou komen op anderen. Gelukkig, als dat er ook nog eens bij zou komen ...
Bij die auticafé's heb ik het wel.

Het ging nu over veranderingen in je lichaam herkennen bij spanning. Ik denk dat het wel nuttig kan zijn.
Ik vind het denk ik wel prettig dat de anderen ook autistisch zijn. Ze zeiden nu al dingen die ik herkende. Dat is ook vooral de reden dat we bij elkaar zijn gezet. Er stonden meerdere mensen op de wachtlijst en op deze manier hoefden die minder lang te wachten (voor individuele PMT) en konden er ook ervaringen worden uitgewisseld, vertelde de behandelaar.
Why are you wearing that stupid man suit?
pi_156464292
quote:
0s.gif Op maandag 28 september 2015 17:48 schreef zomie het volgende:

[..]

Toevallig had ik daarnet een gesprek met een psycholoog voor iets anders. En we kwamen op dit onderwerp naar aanleiding ook van die nacht met hyperventilatie en ambulance enzo. En zij zei dat meer rust eerst belangrijk was. Want ik was de volgende dag plichtsgetrouw naar mn werk gegaan. En dat vond ze niet zo slim. Zeker omdat daarna er nog allerlei dingen gebeurden die bij mij op de grote hoop konden... stressssch. Maar fijn dat jullie ook gelijk aan 'rust' denken (ook @kuo) Thanks.
Sowieso ben ik er geen fan van een gewoonte te maken middelen te gebruiken als gewoonte zodat ik het langer vol kan houden, omdat dit feitelijk tijdrekken is (uiteindelijk kan je met medicatie een tijdje daarna ook weer uitgeput raken, en dan zit je wellicht nog dieper).
Tegenwoordig neem ik eerder gas terug zodra ik merk dat ik "teveel" bezig ben geweest (dit was jarenlang een valkuil van mij, soms let ik evengoed even niet op).

@Kuo: Je uitleg is helder, dank :)
Vind het zelf wel prettiger in een groep te zitten met allemaal autisten dan met niet-autisten omdat ik dan minder moeite hoef te doen mijn boodschap zo te verpakken dat ie ook letterlijk zo wordt opgevat zoals ik hem bedoel. Het heeft voordelen :P Je ervaring klinkt in elk geval wel vrij goed.

Ik wou nog wat meer tikken hier en daar, maar ik wil persé naar bed nu, anders zit ik hier om 2u nog (ik wou 23u gaan slapen, ik en plannen uitvoeren :') ) dus trusten allen :W

[ Bericht 12% gewijzigd door magnetronkoffie op 29-09-2015 00:32:17 ]
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
  dinsdag 29 september 2015 @ 01:00:29 #84
446641 Vox_Populi
Stem van het volk.
pi_156465077
quote:
0s.gif Op maandag 28 september 2015 17:14 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Vetgedrukte is voor mij zo op het eerste gezicht ook het belangrijkste punt. Goed dat je daar op eigen initiatief aan bent gaan werken :)

Ik was gister een reactie aan het schrijven op fok (toen tijdens die vlammende maan) maar m'n reactie verdween en had dat pas later door en wist ondertussen niet meer waar het over ging.

Door jouw post weet ik het weer, ik had een stukje getikt met hoe ik ermee omging meer te voelen (in die richting in elk geval).
Ik ben er nml meer over gaan praten, gewoon alle gevoelens tegen m'n behandelaars er hersenloos uitgooien en maar zien wat er van terecht kwam (ik was vooral bezig met mezelf pijlen hoe lang ik door kon blijven gaan totdat ik licht in m'n hoofd begon te worden door dat wat ik los liet).
Het scheelt inderdaad dat ik het zelf doorheb, dat is al een begin :P Ik heb ook aangegeven aan mijn behandelaar dat ik hem in het begin wat om de tuin aan het leiden was door de dingen (en mezelf) beter voor te doen dan ze daadwerkelijk waren en nog steeds zijn. Vervelend trekje eigenlijk, maar ik zie het als een aangeleerde zelfverdedigingstechniek.

Goed om te horen dat mijn post ook verder nog iets toevoegt ;)

quote:
0s.gif Op maandag 28 september 2015 19:47 schreef Fixers het volgende:

[..]

Schrijven vind ik altijd een heel fijne manier om zelf over dingen na te denken. Dat is ook de belangrijkste reden waarom ik ooit een blog ben begonnen. Door over dingen te schrijven, op een manier dat een willekeurige lezer het begrijpt krijg ik zelf vaal ook beter inzicht in mijn gedachten. Vaak genoeg laat ik het nooit iemand lezen, soms deel ik het wel met goede vrienden. Ik heb echt bergen concepten van gewoon mijn eigen gedachten.

Iets op papier hebben om aan je behandelaar te geven voor als je dichtklapt is een goed hulpmiddel. Ik heb dat ook al eens gedaan. Vooral omdat ik nogal de neiging heb om mooi weer te spelen (en daar ben ik verdraaid goed in).

Joost Zwagerman raakte mij ook heel erg. Ook al heb ik nooit iets van hem gelezen of gezien. Ik wist dat het een Nederlandse schrijver was, daar hield het mee op. Vooral omdat ik regelmatig van die gedachten heb die wat suïcidale trekjes hebben. Een stemmetje dat inhakt op mijn eigen waarde. Moeilijk om over te praten, want ik ben bang dat men gaat denken dat ik ernaar ga handelen, terwijl ik honderdduizend redenen heb en voel om gewoon lekker door te leven. Maar ook al ben ik veel sterker dan die gedachten, dat geprik in mijn eigenwaarde doet toch wel pijn.

Oh enne: Go Kick some ass! o|O
Dat is het ook! Ik hou ook erg van taal en gewoon ouderwets analoog met pen schrijven :P Gek genoeg hecht ik daar veel waarde aan. Ik heb een leuke journaling app op mijn Mac en iPhone (DayOne), maar daar maak ik toch minder gebruik van dan ik me in eerste instantie heb voorgenomen. M'n schriftje zit nu standaard in mijn tas, waar ook standaard mijn laptop in zit als ik hem niet gebruik, dus die heb ik sowieso altijd en overal bij me eigenlijk.

Het is juist goed om lekker van je af te schrijven, zonder filter en zelfcensuur! :Y Het kan erg interessant zijn om (als buitenstaander) zulke dingen te lezen, maar ik kan me voorstellen dat dat niet prettig voelt. Ik heb vooralsnog ook nog niemand mijn neergepende hersenspinsels laten lezen, en ik weet ook niet of er ooit iemand anders dan ikzelf zal lezen wat er instaat.

Precies wat jij zegt over Zwagerman, zo voel ik dat ook. Ik kende hem eigenlijk niet echt, alleen van naam. Ik zag hem regelmatig bij DWDD en ik raakte erg geïntrigeerd door hem als persoon. Dat zal ongetwijfeld komen door de raakvlakken die ik had op het gebied van gedachten, hersenspinsels etc. Ik heb wel over zelfdoding gepraat met o.a. mijn behandelaar, zus en vriendin. Het verontrust me eigenlijk dat ik er niet eens van schrik en dat ik het in essentie prima zou kunnen. Maar vooralsnog is er blijkbaar nog iets of iemand die me ervan weerhoudt, dus dat is goed!

And so I did! ;) Morgen waarschijnlijk spierpijn en blauwe plekken, maar het was het waard! :D
pi_156466787
quote:
0s.gif Op dinsdag 29 september 2015 00:10 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Sowieso ben ik er geen fan van een gewoonte te maken middelen te gebruiken als gewoonte zodat ik het langer vol kan houden, omdat dit feitelijk tijdrekken is (uiteindelijk kan je met medicatie een tijdje daarna ook weer uitgeput raken, en dan zit je wellicht nog dieper).
Tegenwoordig neem ik eerder gas terug zodra ik merk dat ik "teveel" bezig ben geweest (dit was jarenlang een valkuil van mij, soms let ik evengoed even niet op).

Het probleem zit hem in anderen pleasen. Met als toppunt: je niet ziekmelden op je werk want doorbikkelen is toch normaal? Zeker als je teamleider erg is van de 'wanneer ben je er weer' en dat 'is toch maar een dagje' vragen bij mn ziekmeldingen. Dan voel ik me al weer schuldig voor mn afwezigheid.
pi_156467365
quote:
0s.gif Op dinsdag 29 september 2015 01:00 schreef Vox_Populi het volgende:

[..]

Het scheelt inderdaad dat ik het zelf doorheb, dat is al een begin :P Ik heb ook aangegeven aan mijn behandelaar dat ik hem in het begin wat om de tuin aan het leiden was door de dingen (en mezelf) beter voor te doen dan ze daadwerkelijk waren en nog steeds zijn. Vervelend trekje eigenlijk, maar ik zie het als een aangeleerde zelfverdedigingstechniek.
Je was niet aan het leven, maar aan het overleven? Zo ja, dan ben je niet de enige hier :P

Ik ben zelf (na het aangeleerd te hebben) gaan proberen om altijd eerlijk tegen m'n behandelaars te zijn. Een compleet verschil met het gesloten boek dat ik daarvoor was. Misschien is het voor jou vergelijkbaar?
Mensen om de tuin leiden deed ik dan weer niet, ik zei gewoon niets en hoopte dat niemand doorhad wat mij dwars zat (dat was 1 van mijn "survivalstrategieën").
quote:
Goed om te horen dat mijn post ook verder nog iets toevoegt ;)
Dat is ook een beetje de bedoeling, anders had een topic zoals D&A minder zin gehad :P Dus mooi om te horen :)

edit:
quote:
0s.gif Op dinsdag 29 september 2015 08:46 schreef zomie het volgende:

[..]

Het probleem zit hem in anderen pleasen. Met als toppunt: je niet ziekmelden op je werk want doorbikkelen is toch normaal? Zeker als je teamleider erg is van de 'wanneer ben je er weer' en dat 'is toch maar een dagje' vragen bij mn ziekmeldingen. Dan voel ik me al weer schuldig voor mn afwezigheid.
Waarom doe je vetgedrukte eigenlijk?
Ik herken het wel een beetje (soortvan), maar weet niet zeker.

Voor mij was het zo dat ik "denk ik" de gedachte had dat zolang ik niemand kwaad kon maken, ik ook niet bang hoefde te zijn dat ik door iemand "aangevallen" werd? Of is het bij jou anders?

edit2:
quote:
0s.gif Op dinsdag 29 september 2015 01:00 schreef Vox_Populi het volgende:

[..]

Dat is het ook! Ik hou ook erg van taal en gewoon ouderwets analoog met pen schrijven :P Gek genoeg hecht ik daar veel waarde aan. Ik heb een leuke journaling app op mijn Mac en iPhone (DayOne), maar daar maak ik toch minder gebruik van dan ik me in eerste instantie heb voorgenomen. M'n schriftje zit nu standaard in mijn tas, waar ook standaard mijn laptop in zit als ik hem niet gebruik, dus die heb ik sowieso altijd en overal bij me eigenlijk.

Het is juist goed om lekker van je af te schrijven, zonder filter en zelfcensuur! :Y Het kan erg interessant zijn om (als buitenstaander) zulke dingen te lezen, maar ik kan me voorstellen dat dat niet prettig voelt. Ik heb vooralsnog ook nog niemand mijn neergepende hersenspinsels laten lezen, en ik weet ook niet of er ooit iemand anders dan ikzelf zal lezen wat er instaat.
Dit was niet naar mij gericht, maar ik vind het wel interessant hier op te reageren. Sinds vlak voor m'n opname zo'n 9 jaar terug ben ik begonnen een dagboek te schrijven.

En idd gewoon pen en papier en idd altijd mee (in m'n rugzak als ik op pad ben).

Alleen schrijf ik hem op lege vellen A4 papier en het is nu 9 jaar later (er zit wel een gat van enkele jaren tussen toen ik abilify slikte) een dik pak van ongeveer 6cm geworden.

Gewoon lekker, voor op de dooie momentjes of als gewoonte (bijvoorbeeld als ik een langer stukje in de trein zit ofzo).

Ik heb het volgens mij maar 1 of 2 keer iemand anders laten lezen.

De 1e keer was toen ik nog maar een week of 3 schreef (dus een heel dik pak was het toen nog niet :P ) en misschien wel nog een keer. Heb het in de loop der jaren wel af en toe zo terloops aan iemand voorgesteld (een deel van) m'n dagboek te mogen lezen, maar zolang ik geen duidelijk enthousiasme als antwoord krijg ( maar eerder een soort "ja hoor, als je dat wilt *gaap* " oid :P ) dan doe ik het niet.

Ten slotte is het wel een dagboek en staan er (soms heel) persoonlijke dingen in.

edit3:
quote:
0s.gif Op dinsdag 29 september 2015 00:10 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik wou nog wat meer tikken hier en daar, maar ik wil persé naar bed nu, anders zit ik hier om 2u nog (ik wou 23u gaan slapen, ik en plannen uitvoeren :') ) dus trusten allen :W
En vanochtend werd ik 2x gebeld: 1 afspraak is nu een uur later (heb daardoor nu net wel genoeg tijd om boodschappen te halen etc enz voor die 1e afspraak zodat ik dat niet na die 1e afspraak hoef te doen) en de 2e afspraak gaat niet door (de middelste van de 3, waardoor ik nu een groter gat tussen de overige 2 heb en heb ik net wel genoeg tijd om nog even snel langs de apotheek te gaan, nieuwe zooltjes bij te laten stellen en elders nog wat af te geven en misschien nog even langs de kringloop als dat er nog bijgepropt kan worden)

[ Bericht 18% gewijzigd door magnetronkoffie op 29-09-2015 10:09:04 ]
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_156467756
quote:
0s.gif Op dinsdag 29 september 2015 09:35 schreef magnetronkoffie het volgende:

Waarom doe je vetgedrukte eigenlijk?
Ik herken het wel een beetje (soortvan), maar weet niet zeker.

Voor mij was het zo dat ik "denk ik" de gedachte had dat zolang ik niemand kwaad kon maken, ik ook niet bang hoefde te zijn dat ik door iemand "aangevallen" werd? Of is het bij jou anders?

Nee, dat is wel het aangeleerde patroon, en dat doorbreken lukt me blijkbaar nog niet goed.
pi_156467799
quote:
0s.gif Op dinsdag 29 september 2015 10:05 schreef zomie het volgende:

[..]

Nee, dat is wel het aangeleerde patroon, en dat doorbreken lukt me blijkbaar nog niet goed.
Waarom heb je dat aangeleerd?
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_156473555
quote:
0s.gif Op dinsdag 29 september 2015 10:09 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Waarom heb je dat aangeleerd?
iets met opvoeding, handicap, pesterijen en andere minder fijne ervaringen...
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
pi_156474312
quote:
0s.gif Op dinsdag 29 september 2015 15:12 schreef zomie het volgende:

[..]

iets met opvoeding, handicap, pesterijen en andere minder fijne ervaringen...
-knip-
Dus je pleast anderen o.a. om te voorkomen dat je slachtoffer wordt van o.a. pesterijen en andere minder fijne ervaringen?
Klopt dat?
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_156474539
quote:
0s.gif Op dinsdag 29 september 2015 15:44 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Dus je pleast anderen o.a. om te voorkomen dat je slachtoffer wordt van o.a. pesterijen en andere minder fijne ervaringen?
Klopt dat?
ja, en om ruzie te voorkomen bijvoorbeeld. Je wil t vooral erg goed doen allemaal, ook op t werk.
pi_156474643
quote:
0s.gif Op dinsdag 29 september 2015 15:56 schreef zomie het volgende:

[..]

ja, en om ruzie te voorkomen bijvoorbeeld. Je wil t vooral erg goed doen allemaal, ook op t werk.
Ja...erg herkenbaar idd. Echt helpen deed het niet, want uiteindelijk ging het niet om mij en dat ik niet genoeg anderen pleaste (of is het pleasde? :') halp! _O- ), maar dat die anderen er op uit waren mij de grond in te boren (vaak hadden ze zelf issues die ze zelf niet aan konden....derhalve werd ik hun pispaal. Vandaar ook dat ik zelfs tegenwoordig nog steeds slecht tegen dit soort gedrag kan, ik vind het super-egoïstisch), er op uit waren mij klein te houden zodat ik uiteindelijk m'n eigen cipier werd en dacht dat dat normaal was, dat dat beter voor me was.
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_156474795
quote:
0s.gif Op dinsdag 29 september 2015 16:01 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ja...erg herkenbaar idd. Echt helpen deed het niet, want uiteindelijk ging het niet om mij en dat ik niet genoeg anderen pleaste (of is het pleasde? :') halp! _O- ), maar dat die anderen er op uit waren mij de grond in te boren (vaak hadden ze zelf issues die ze zelf niet aan konden....derhalve werd ik hun pispaal. Vandaar ook dat ik zelfs tegenwoordig nog steeds slecht tegen dit soort gedrag kan, ik vind het super-egoïstisch), er op uit waren mij klein te houden zodat ik uiteindelijk m'n eigen cipier werd en dacht dat dat normaal was, dat dat beter voor me was.
Het waren niet alleen pesterijen, maar er is veel meer gebeurd vroegah.

Ik heb trouwens gelezen dat je fysiek extra stressgevoelig wordt als je onveiligheid in je vroege jeugd hebt ervaren. Je lichaam reageert heftiger op stress dus.
pi_156475070
quote:
0s.gif Op dinsdag 29 september 2015 16:06 schreef zomie het volgende:

[..]

Het waren niet alleen pesterijen, maar er is veel meer gebeurd vroegah.

Ik heb trouwens gelezen dat je fysiek extra stressgevoelig wordt als je onveiligheid in je vroege jeugd hebt ervaren. Je lichaam reageert heftiger op stress dus.
Zou je zomaar gelijk in kunnen hebben en ik kan me dat goed voorstellen. Een onveilige jeugd kan allerlei negatieve gevolgen hebben (grootdeels onbewust, maar toch effect op je hebbend).
De één kan met bepaalde dingen beter omgaan en met andere dingen weer minder goed dan de ander, dat is voor ieder weer anders.

Verder ken ik de technische details allemaal niet zo, ik weet zeker dat mijn eigen verleden een effect heeft gehad op wie ik nu ben.
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
  dinsdag 29 september 2015 @ 19:23:27 #95
446641 Vox_Populi
Stem van het volk.
pi_156478998
quote:
0s.gif Op dinsdag 29 september 2015 09:35 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Je was niet aan het leven, maar aan het overleven? Zo ja, dan ben je niet de enige hier :P

Ik ben zelf (na het aangeleerd te hebben) gaan proberen om altijd eerlijk tegen m'n behandelaars te zijn. Een compleet verschil met het gesloten boek dat ik daarvoor was. Misschien is het voor jou vergelijkbaar?
Mensen om de tuin leiden deed ik dan weer niet, ik zei gewoon niets en hoopte dat niemand doorhad wat mij dwars zat (dat was 1 van mijn "survivalstrategieën").

[..]

Dat is ook een beetje de bedoeling, anders had een topic zoals D&A minder zin gehad :P Dus mooi om te horen :)

[..]

Dit was niet naar mij gericht, maar ik vind het wel interessant hier op te reageren. Sinds vlak voor m'n opname zo'n 9 jaar terug ben ik begonnen een dagboek te schrijven.

En idd gewoon pen en papier en idd altijd mee (in m'n rugzak als ik op pad ben).

Alleen schrijf ik hem op lege vellen A4 papier en het is nu 9 jaar later (er zit wel een gat van enkele jaren tussen toen ik abilify slikte) een dik pak van ongeveer 6cm geworden.

Gewoon lekker, voor op de dooie momentjes of als gewoonte (bijvoorbeeld als ik een langer stukje in de trein zit ofzo).

Ik heb het volgens mij maar 1 of 2 keer iemand anders laten lezen.

De 1e keer was toen ik nog maar een week of 3 schreef (dus een heel dik pak was het toen nog niet :P ) en misschien wel nog een keer. Heb het in de loop der jaren wel af en toe zo terloops aan iemand voorgesteld (een deel van) m'n dagboek te mogen lezen, maar zolang ik geen duidelijk enthousiasme als antwoord krijg ( maar eerder een soort "ja hoor, als je dat wilt *gaap* " oid :P ) dan doe ik het niet.

Ten slotte is het wel een dagboek en staan er (soms heel) persoonlijke dingen in.

Ik was (en ben) nog steeds meer aan het overleven dan daadwerkelijk aan het leven. Welkom bij de club? :P Ik was nooit echt zo'n prater, maar in de loop der jaren heb ik wel geleerd meer open te zijn over bepaalde dingen. Ik ben nog steeds alles behalve een open boek en speel nog geregeld mooi weer.

Alleen beginnen er langzaam maar zeker wat barsten te ontstaan in mijn masker, vandaar dat ik nu ook (weer) onder behandeling ben bij een psycholoog. Om de tuin leiden is ook misschien een (te?) groot woord. Maar ik merkte wel dat ik deed alsof alles beter ging dan het daadwerkelijk ging, en hoewel ik het op dat moment zelf al doorhad, kon ik er niets aan doen om de een of andere reden. Ik klapte dicht of zo. Inmiddels zijn we een paar weken verder en heb ik het ook aangegeven aan mijn behandelaar.

Mijn sport helpt me gelukkig om nog enigszins normaal te functioneren, anders was ik waarschijnlijk al lang ontploft. Met alle gevolgen van dien. Wel een beetje jammer dat ik afgelopen zondag weer voor het eerst sinds tijden een (lichte) paniekaanval kreeg. Totaal onverwacht (en onnodig ook), dus het overviel me nogal :X

Wel bijzonder dat je zó lang je eigen dagboek bij houdt! ^O^ Merk je ook dat het wat voor je doet op de een of andere manier? Krijg je meer rust of kun je je gedachten beter ordenen? Zit er echt een lijn in, of zijn het allemaal losse onsamenhangende hersenspinsels? Ik zou wel iemand zijn die zoiets oprecht interessant vindt om te lezen, maar dat is vast (nog) aan afwijking van mij ;)
pi_156479370
quote:
0s.gif Op dinsdag 29 september 2015 19:23 schreef Vox_Populi het volgende:

[..]

Ik was (en ben) nog steeds meer aan het overleven dan daadwerkelijk aan het leven. Welkom bij de club? :P Ik was nooit echt zo'n prater, maar in de loop der jaren heb ik wel geleerd meer open te zijn over bepaalde dingen. Ik ben nog steeds alles behalve een open boek en speel nog geregeld mooi weer.

Alleen beginnen er langzaam maar zeker wat barsten te ontstaan in mijn masker, vandaar dat ik nu ook (weer) onder behandeling ben bij een psycholoog. Om de tuin leiden is ook misschien een (te?) groot woord. Maar ik merkte wel dat ik deed alsof alles beter ging dan het daadwerkelijk ging, en hoewel ik het op dat moment zelf al doorhad, kon ik er niets aan doen om de een of andere reden. Ik klapte dicht of zo. Inmiddels zijn we een paar weken verder en heb ik het ook aangegeven aan mijn behandelaar.

Mijn sport helpt me gelukkig om nog enigszins normaal te functioneren, anders was ik waarschijnlijk al lang ontploft. Met alle gevolgen van dien. Wel een beetje jammer dat ik afgelopen zondag weer voor het eerst sinds tijden een (lichte) paniekaanval kreeg. Totaal onverwacht (en onnodig ook), dus het overviel me nogal :X

Wel bijzonder dat je zó lang je eigen dagboek bij houdt! ^O^ Merk je ook dat het wat voor je doet op de een of andere manier? Krijg je meer rust of kun je je gedachten beter ordenen? Zit er echt een lijn in, of zijn het allemaal losse onsamenhangende hersenspinsels? Ik zou wel iemand zijn die zoiets oprecht interessant vindt om te lezen, maar dat is vast (nog) aan afwijking van mij ;)
Is dat echt zo bijzonder? Volgens mij ben ik er zelfs best wel laat mee :P
1 van de redenen dat ik er zo laat mee begon is ook omdat ik thuis woonde en als de dood was dat mijn schrijfsels door iemand anders gelezen werden en bijvoorbeeld tegen mij gebruikt zouden worden (ik was zeer gesloten in die tijd). Ik schreef heel af en toe wel wat, maar nooit echt gestructureerd (bijvoorbeeld op de achterkant van een leeggehaalde envelop) en dat wat ik wel gestructureerd schreef, had weer niets met mijn gevoelswereld te maken.

Wat ik schrijf is afwisselend, maar altijd iets wat ik om de 1 of andere reden graag wil opschrijven op die momenten. Het kan ook impulsief zijn (bijvoorbeeld als ik door een onbekend stadje loop en een oud kerkje zie staan en denk "ik wil daar wel even zitten en lekker rustig wat schrijven".

Het ding van een dagboek is ook dat de regels jij zelf bepaalt. Het is jouw wereld en het zijn jouw regels.

Ik kan het je wel aanbevelen :P
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
  dinsdag 29 september 2015 @ 20:13:47 #97
446641 Vox_Populi
Stem van het volk.
pi_156480258
quote:
0s.gif Op dinsdag 29 september 2015 19:37 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Is dat echt zo bijzonder? Volgens mij ben ik er zelfs best wel laat mee :P
1 van de redenen dat ik er zo laat mee begon is ook omdat ik thuis woonde en als de dood was dat mijn schrijfsels door iemand anders gelezen werden en bijvoorbeeld tegen mij gebruikt zouden worden (ik was zeer gesloten in die tijd). Ik schreef heel af en toe wel wat, maar nooit echt gestructureerd (bijvoorbeeld op de achterkant van een leeggehaalde envelop) en dat wat ik wel gestructureerd schreef, had weer niets met mijn gevoelswereld te maken.

Wat ik schrijf is afwisselend, maar altijd iets wat ik om de 1 of andere reden graag wil opschrijven op die momenten. Het kan ook impulsief zijn (bijvoorbeeld als ik door een onbekend stadje loop en een oud kerkje zie staan en denk "ik wil daar wel even zitten en lekker rustig wat schrijven".

Het ding van een dagboek is ook dat de regels jij zelf bepaalt. Het is jouw wereld en het zijn jouw regels.

Ik kan het je wel aanbevelen :P
Ik zeg ook niets over vroeg of laat ;) Maar je zei dat je het echt jaren hebt gedaan en nu nog steeds doet? Pfff... ik zou willen dat ik daar de discipline voor had! :') Maar dat ligt vast meer aan mij, haha. Het lijkt me wel heel interessant om het jaren later eens door te lezen. Misschien ben je heel veel dingen al weer vergeten, schrik je van de dingen die jezelf hebt opgeschreven? Ik merk dat mijn geheugen de laatste jaren echt verschrikkelijke slecht is, daardoor ben ik bepaalde, voor mij belangrijke gebeurtenissen gaan noteren en beschrijven. Dat gaf ook de voorzet voor mijn (ge)dag(ten)boekje, geloof ik :)
pi_156480478
quote:
0s.gif Op dinsdag 29 september 2015 20:13 schreef Vox_Populi het volgende:

[..]

Ik zeg ook niets over vroeg of laat ;) Maar je zei dat je het echt jaren hebt gedaan en nu nog steeds doet? Pfff... ik zou willen dat ik daar de discipline voor had! :') Maar dat ligt vast meer aan mij, haha. Het lijkt me wel heel interessant om het jaren later eens door te lezen. Misschien ben je heel veel dingen al weer vergeten, schrik je van de dingen die jezelf hebt opgeschreven? Ik merk dat mijn geheugen de laatste jaren echt verschrikkelijke slecht is, daardoor ben ik bepaalde, voor mij belangrijke gebeurtenissen gaan noteren en beschrijven. Dat gaf ook de voorzet voor mijn (ge)dag(ten)boekje, geloof ik :)
Ik begon een jaar of 10 geleden, maar er zit wel een jarenlang gat tussen waarin ik vrijwel niks schreef (misschien 3 korte stukjes in een heel jaar ofzo) en discipline heb ik er ook niet echt voor nodig.

Ik schrijf op losse vellen en elke keer dat ik schrijf, start ik met alleen maar witte leegte voor m'n neus, lekker blanco :P
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_156483599
Spanning en pijn in mn schouders, hartkloppingen, uit het niets in huilen uitbarsten, angst om alles..gaat lekker hier :(
  dinsdag 29 september 2015 @ 22:20:20 #100
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_156484685
Weet je hoe het komt?
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')