Een lijst met de verjaardagen van veel OUD-users en hun kindjes vind je op de Fok!wiki: http://wiki.fok.nl/index.php/Ouder%28s%29_Kalender
[ Bericht 21% gewijzigd door Shandaly op 23-09-2015 15:03:15 ]
Bij ons gaat Lars wel eens op de gang zitten, als hij last heeft van z'n zusjequote:Op woensdag 23 september 2015 14:33 schreef Deepfreeze het volgende:
[..]
Klopt, ik heb het ook aangepast naar mijn eigen ideeen. Ik gebruik de gang echt alleen bij uitzondering. Chris heeft er ook niet veel gezeten. Hij liep er soms ook zelf naartoe als hij even wilde kalmeren. Daan zit er ook nauwelijks. Niet eens per maand denk ik. Omdat ik het prima afkan met uitleggen meestal.
Ik zie het ook niet echt als een strafhoekje, meer als 'kalmeerplek', of stiltehoek ("Net als op school, hè mam?")
. Eva Bronsveld ken ik in ieder geval van het boek, ik ga even zoeken naar haar workshops. Ook Tischa Neve en Buro Bloei ga ik eens inspecteren. Mijn vriend en ik hebben geregeld discussies hoe we dingen aan kunnen/willen pakken en ik reageer van nature meer vanuit de principes van onvoorwaardelijk ouderschap. Ik vind het mooi, maar ben er nog niet zo in thuis en bij veel 'buien' raak ik ook mijn geduld kwijt. Vriend is sowieso al minder geduldig en daarnaast is onvoorwaardelijk ouderschap behoorlijk nieuw voor hem (en hij is nog bezig met accepteren dat opvoeden wat anders uitpakt dan hij van tevoren in zijn hoofd had). Ik probeer hem wel mee te nemen daarin, maar dat is lastig als je zelf ook nog zoekend bent . Vandaar dat het me goed leek om een keer iets gezamenlijk te doen, zodat we allebei de informatie krijgen.Als I. echt te ver gaat (herhaaldelijk broertje of ons pijn doen bijvoorbeeld, praten is dan een gepasseerd station, dan gaat mijn 'beschermende macht' in, zeg maar), gaat hij ook mee naar de gang om hem uit de situatie te halen (met één van ons). Dat werkt helaas bijna nooit als hij in zo'n bui is. Hij gaat dan gewoon door, inclusief afwisselend lachen/ gillen/ schreeuwen. Dan zeg ik dus dat ik ook wegga, omdat ik me niet pijn laat doen door hem. Pas als hij dan alleen is, lijkt het kwartje te vallen dat hij echt over een grens is gegaan. Maar ik vind het vervelend dat ik hem daarvoor eerst alleen moet laten. Fysiek vasthouden werkt uiteindelijk ook wel, maar dan is hij eerst een minuut of 2 aan het spartelen onder luid geschreeuw "LAAT ME LOS MAMA IK WIL NIET DAT JE ME VASTHOUDT JE DOET ME PIJN". Tot het moment dat hij weer 'bereikbaar' wordt, dan geeft hij meestal aan dat hij een doekje wil om neus te snuiten en tranen te drogen. Maar hem tegen zijn zin stevig vasthouden vind ik ook erg heftig. Ik zou graag leren hoe ik deze driftbuien voor kan zijn, want eenmaal op dat punt kost het ons zoveel negatieve energie...
Vond ik eigenlijk best knap.
Cs, dat is echt heel knap dat hij zo kon benoemen dat hij boos op zichzelf was.
Kyara, dat is echt goed
Het Temperamentvolle kind, echt heel waardevol Weer iets om over na te denken.quote:
Maar is die boosheid iets wat er niet mag zijn? Ik vind het heel gezond om wel eens boos te zijn, anderen pijn doen is een no-go maar wij bieden dan een alternatief (op kussens inslaan oid). Woede zit zo onder je huid, dat moet er echt uit is mijn ervaring. Ik weet niet beter dan de woede er gewoon te laten zijn, en pas erna de schade te herstellen.
Want de moeite die ik er mee heb zit inderdaad meer bij mijzelf. Dat ik ergens op tijd wil zijn bijvoorbeeld, of dat ik het te koud vind om een kind op de grond te laten liggen of gewoonweg omdat ik heel slecht tegen het hele boze gehuil kan.
Ook kon ik het wel aardig vinden met de favo pedagoog van mijn turkse vriendin. Dat is Adem Günes. Vooral gericht op de kinderen tot 7. Ik paste daar met chris ook perfect binnen, Daan weer minder qua karakter. De vriendin vond het principe fijn, maar moest er te hard voor werken om het voor elkaar te krijgen bij haar kinderen. Dat zie je wel vaker. Of het nou deze of trippleP is. Als het te ver van je eigen af ligt, en je een toneelstukje opvoert, is het moeilijk om het vol te houden.
Waarom dan niet je eigen alternatief met stukjes van alles. Ook als ouders kan er wel een verschil in aanpak zijn. Ik ben wat meer consequent, mijn man is beter in dingen al pratend ombuigen. Ieder zijn kwaliteit
Dat laatste is wat bij een leermoment is. Ik zie inderdaad vaak haar gedrag als persoonlijke aanval.quote:
En dat inzicht hielp wel, ik werd wel een stuk leuker toen ik niet alles wat hij deed (of voelde) zag als een persoonlijke aanslag op mijn moederschap
Ik weet in mijn hoofd dat het niet zo is. Maar mijn hart gelooft het dan niet zo
Dat is wel een struikelblok voor mij idd. Dat het helemaal niet mijn taak is om boosheid weg te poetsen. Maar in de praktijk blijkt het ook dat I. gewoon geen genoegen neemt met het alternatief van slaan op een kussen. Hij wil mama/papa/broertje pijn doen (en zegt dat ook letterlijk), niet het kussen. En daar raakt hij me heel persoonlijk. Dus ja, dát gedrag wil ik voor zijn. Inmiddels weet ik wel dat het veel voorkomt uit overprikkeld raken, honger/dorst hebben of naar de wc moeten (o.a. waarschijnlijk). Het is alleen zo lastig dat hij kan omslaan als een blad aan een boom. Op andere momenten is hij ook wel boos, maar lukt het om het om te buigen (al vraag ik me al schrijvend af of ik dat dus wel moet willen/doen, zou het niet al helpen om die boosheid er meer gewoon te 'laten zijn'?). Eenmaal overprikkeld komt helemaal niets meer bij hem binnen (en vraag ik me wel eens af of het normaal is of dat er toch iets meer aan de hand is dan simpelweg veel temperament).quote:
Maar is die boosheid iets wat er niet mag zijn? Ik vind het heel gezond om wel eens boos te zijn, anderen pijn doen is een no-go maar wij bieden dan een alternatief (op kussens inslaan oid). Woede zit zo onder je huid, dat moet er echt uit is mijn ervaring. Ik weet niet beter dan de woede er gewoon te laten zijn, en pas erna de schade te herstellen.
Wow Kyara, wat knap van M!!!
Ohw Kyara, maak 'm maar vast lid van Mensa!
Je hebt volkomen gelijk hoor. Zoals ik eerder al zei is het mijn hang naar harmonie. Ik word fysiek enorm onrustig van het lawaai en verdraag dat zeker als ik gestresst ben maar slecht. En wat je verder beschrijft (en wat ik gisteren zei) voel ik me inderdaad op zulke momenten ook enorm miskent in het feit dat ik ook alleen maar heel erg mijn best doe. Ik weet dat dat niet bij mijn peuter ligt maar het vóelt vaak zo anders (mijn kind lijkt nogal op mij hé, qua gevoeligheidquote:
Maar is die boosheid iets wat er niet mag zijn? Ik vind het heel gezond om wel eens boos te zijn, anderen pijn doen is een no-go maar wij bieden dan een alternatief (op kussens inslaan oid). Woede zit zo onder je huid, dat moet er echt uit is mijn ervaring. Ik weet niet beter dan de woede er gewoon te laten zijn, en pas erna de schade te herstellen.
) Dus hoewel ik inderdaad mijn eigen aandeel erin inzien (vaak een dag later vooral heel helder
) heb ik er moeite mee dat we alle verbinding en contact kwijtraken op zulke momenten en daarna weer op moeten bouwen. Plus dat ik vind dat er grenzen zitten aan hoe je je gedraagt tegenover anderen, ook als je boos bent. Ik zou het graag meer samen oplossen.
Ik kan je vertellen dat het omgaan met die boosheid ook echt beter gaat naarmate ze ouder worden. Oudste is nu 7 en richt zijn boosheid tegenwoordig alleen nog maar op spullen, niet op mensen (dit klinkt niet perse heel opbeurend he?
)Serieus, hij leert in te schatten wanneer het tijd is zich terug te trekken, hij voelt een boze bui aankomen en kan op tijd ingrijpen, hij geeft aan dat zijn hoofd vol is (wat zo'n bui enorm triggert), ouder worden helpt ook al veel daarin
en vorig jaar dacht ik dat D de "moeilijkste" van de 3 was
quote:
Serieus, hij leert in te schatten wanneer het tijd is zich terug te trekken, hij voelt een boze bui aankomen en kan op tijd ingrijpen, hij geeft aan dat zijn hoofd vol is (wat zo'n bui enorm triggert), ouder worden helpt ook al veel daarin
dit merk ik bij mijn M nu ook al inderdaad. Ik kan hem nu ook aanspreken op zijn boosheid door het te benoemen en dan kunnen we er over praten. Soms staat hij dan ook verwoed zijn tranen weg te vegen, wat niet altijd lukt, en ook niet hoeft natuurlijk, maar het praat wel makkelijker zonder gierende halen. En vaak kunnen we nu ook wel een oplossing bedenken samen. Zo fijn.
On that note: afgelopen week hoorde ik Oudste 'homo' zeggen tegen een klasgenootje. Dus ik HOEZO WAT ZEG JE WAAROM DOE JE DAT
Hij:
Zich van geen kwaad bewust. Hij kijkt me appelig aan en zegt: Homo sapiens betekent 'mens' mam, weet je dat niet eens 
Hij wordt over 4 maanden vier. Ik vind het opbeurend hoorquote:
CS, hoe oud is jouwes?
Ik kan je vertellen dat het omgaan met die boosheid ook echt beter gaat naarmate ze ouder worden. Oudste is nu 7 en richt zijn boosheid tegenwoordig alleen nog maar op spullen, niet op mensen (dit klinkt niet perse heel opbeurend he?
Serieus, hij leert in te schatten wanneer het tijd is zich terug te trekken, hij voelt een boze bui aankomen en kan op tijd ingrijpen, hij geeft aan dat zijn hoofd vol is (wat zo'n bui enorm triggert), ouder worden helpt ook al veel daarin
ik merk dat het inderdaad langzaamaan makkelijker wordt, we kunnen nu na de boze bui weer praten. Ik ga bij gelegenheid eens proberen om hem echt helemaal te laten in zijn boze bui en te kijken wat er gebeurt. Wat ik nu merk is, dat als ik rustig blijf en het niet probeer op te lossen, maar me wel met hem blijf bemoeien (aankleden om de simpele reden dat we ergens heen moeten), dat het alleen maar escaleert en hij kwader en kwader wordt. Dat stopt pas als ik heel duidelijk een grens trek. Maar misschien moet ik maar eens gaan kijken wat er gebeurt als ik mijn klep houd en er niets moet.
Phaidra, dat lijkt me een moeilijke gedachte
Ennehm, ik weet niet of het heel erg is, maar Kyara, ik snap de citroen-grap niet. Waar moet er in vredesnaam een s in dan?? Volgens mij is jouw zoon gewoon slimmer dan ik ben
En en en... mijn man komt dus net naar me toe en zegt gewoon, out of the blue, dat hij de laatste tijd heel erg over een tweede kindje na heeft gedacht en dat hem dat eigenlijk wel leuk lijkt. Nou, ik viel dus van mijn stoel, met open mond, klapperende oren, de hele reutemeteut. En nu ben ik een klein beetje verliefd op het idee
Dus wie weet jongens, wie weet... Hoe kom je daar nu bij?! Nee joh, we zijn net aan het genieten van af en toe doorslapen. Slapen 
Maar jeej, een tweede! Ooit!
Maar nee, helaas pindakaas. Het mystery duurt voort En daarbij, met Isa hoefde manlief alleen naar me te kijken en ik was al zwanger, dus ik kan dat hele topic geloof ik wel skippen
Bij de tweede was ze, zonder anticonceptie uiteraard, bijna een jaar bezig. Met dezelfde man.
Je weet het niet!
Bij mezelf dan, bij zus is het nooit gelukt. Hier dus geen familieding. Spirit, wat leuk. Ik dacht ook dat hè Savvy was. Ik ben nu benieuwd wie het wel is.
Bij Riley merk ik nu dat ze achteraf haar emoties kan benoemen. Ze vertelt dan terug wat er gebeurd was en dat ze boos was. Of moest huilen.
Ook niet als je het hardop uitspreekt?quote:
Ennehm, ik weet niet of het heel erg is, maar Kyara, ik snap de citroen-grap niet. Waar moet er in vredesnaam een s in dan?? Volgens mij is jouw zoon gewoon slimmer dan ik ben
En wb die s, Ohja.....
Ik wijt het aan zwangerschapsdementie 
Zo, mijn ongezouten mening
zie, ik ben niet de enige!hoe herkenbaar dit... Blijft moeilijk....quote:Op woensdag 23 september 2015 16:50 schreef Kyara het volgende:
Ik vind het soms ook moeilijk dat je door dat soort buien bijna op je tenen gaat lopen om niks te triggeren. Want soms is er gewoon weinig voor nodig om zo'n bui te triggeren. Daarin lijken M en J ook best wel op elkaar.
en vorig jaar dacht ik dat D de "moeilijkste" van de 3 was
Wat spannend! Alvast veel succes gewenst en ik zal duimenquote:
Spirit, met mijn zus gaat het goed. Morgen weer terugplaatsing. Dus weer twee spannende weken. Lief dat je het vraagt
quote:
Ik denk dat het gewoon Danic is die de aandacht af probeert te leiden!!
Ik mag niet meer zwanger worden dusch
Maar vertel LE, wie is t
Kyara? Omen?
Spannend hoor Omen!
die adviezen van jullie! Zo'n andere kijk op opvoeden dan dat ik ken van hier. En wat ik ken dat was niet mijn ding. Ik ben blij met jullie .Ik heb ook al een savvy verdachte, ondanks dat ik nog niet heel veel buiten mijn lichting heb gepost
Haha. Ik werd met Aiden zwanger omdat ik mijn man's tandenborstel had gebruikt. Ik bedoel maar.quote:
Oh hahahaha, dat vroeg Lot me laatst ook al via facebook
En daarbij, met Isa hoefde manlief alleen naar me te kijken en ik was al zwanger, dus ik kan dat hele topic geloof ik wel skippen
Electrische?quote:Op woensdag 23 september 2015 20:47 schreef vencodark het volgende:
[..]
Haha. Ik werd met Aiden zwanger omdat ik mijn man's tandenborstel had gebruikt. Ik bedoel maar.
Ja, die zijn nog secuurder.quote:
Ja maar jij bent net als een willekeurige peuter: als iets niet mag, moet je het juist doen!quote:
[..]
Ik mag niet meer zwanger worden dusch
quote:
[..]
Ja maar jij bent net als een willekeurige peuter: als iets niet mag, moet je het juist doen!
Ik vrees dat je je er niet meer onder vandaan kan praten
quote:
Gatsiedarrie!!Visje visje in het water
Visje visje in de kont
te grappig Spirit!!Gaat dit over poepen in bad?quote:
Ohja, om even subtiel van onderwerp te veranderen: Isa heeft een nieuw favoriet liedje en het gaat zo:
Visje visje in het water
Visje visje in de kont
Oren ogen,
Poep in je neus! !!!
Heeft ie van zn grote zus geleerd.
. De poep-fase is hier nog niet begonnen, gelukkig.Maar als Spirit Savvy niet is... Wie dan?
Want ze heeft 1 peuter, een meisje, toch? Sylver dan?
Kyara, ach M, wat zal hij met zichzelf in de knoop zitten. Ik heb een tijdje bij een kinderpsycholoog gelopen, maar of dat nou echt heeft geholpen...
Phaidra, gewoon een
omdat het zo lastig klinkt. Ik heb tot dusver niet zo'n temperamentvolle in huis geloof ik, of komt dat nog?
(en ja, echt let it mo, niet let it go )Ze is het wel!quote:
Maar als Spirit Savvy niet is... Wie dan?
Ik zing het zelf, op verzoek...quote:
Ik hoor hier gelukkig alleen maar "let it moooo, laaaat het gaaaaaaan, laaaaat het loooosssss"
Ellie doet alleen: "Open up the gaaaaates!"
Nou dat vond ze uiteraard fantastisch en dat moest 100x en nog meer en mijn man maar lachen Jij bent het gewoonquote:
Been there, done that
En jullie kindjes maar zingen.
quote:
Ik mag niet meezingenquote:
[..]
Ik zing het zelf, op verzoek...
Ellie doet alleen: "Open up the gaaaaates!"
Vandaag hele discussie over het let it mo 
Ja Spirit, jij moet het wel zijn!
Oh jongens, SS is er niets bij!
quote:
"Olifantje in de poep, dat geeft toch een reuzentroep?"?
Hier ook de poepfase... Dan zingt hij een liedje, stopt even om na te denken en dan volgt altijd een zelfverzonnen vervolg met poep .En je pielemuis uit je broek hangen en dan rondjes rennen is hilarisch. Dat je het even weet
.quote:
[..]
En je pielemuis uit je broek hangen en dan rondjes rennen is hilarisch. Dat je het even weet
Poepfase is hier nog niet.
Phaidra, goed dat je het vertelt
Kyara, vind het echt heel sneu dat M zo angstig is en ik hoop dat jullie goed geholpen worden.
Ik las gisteren nog wat over slechte nachten en dat heb ik met interesse gelezen, de nachten (en dagen eigenlijk ook) gaan niet zo goed hier. Slecht slapen, veel huilen, schreeuwen en driftbuien
zitten te denken om met haar naar een kinderpsycholoog te gaan en ik heb al wat goede tips gehad van Kyara en Danic We lopen wel vaker tegen dingen aan, ze is extreem angstig bij andere mensen, verveelt zich ongelooflijk snel en wil constant nieuwe uitdagingen, alles moet altijd hetzelfde zijn (ze mag bijvoorbeeld een pakje drinken als ze haar laxeer op heeft. Als het pakje een keer anders is dan anders raakt ze in paniek. Of ze mag hagelslag en in een restaurant is de hagelslag wit met bruin ipv alleen bruin, ook paniek) en ze heeft nog steeds moeite met structuren in het eten. En zo zijn er nog meer dingen waar we een beetje onze vraagtekens bij hebben. Mijn man is recent getest op ASS, heeft een heel hoog IQ maar snapt niets van de wereld en we merken veel overeenkomsten tussen hem en Eva. Lijkt ons wel de moeite om te kijken hoe we Eva beter kunnen begeleiden in haar behoeftes.
Ik mag ook echt niet mee zingen.quote:
[..]
Ik mag niet meezingen
"STOP MAMA, NIET ZINGEN. ALLEEN NNUUK ZINGEN. NIET MAMA. SSSSST. STOPPE OP MAMMA (stop hou op)"
.KJ,
Hier heb ik een klein probleempje met het naar bed brengen van Riley. Alleen ik weet niet hoe het te doorbreken. Ze wil altijd nog een paar keer een kusje als ik de deur dichtdoe. Het gaat pas goed als ik de deur dichtdoe en zij om een kusje vraag en ik dan nee zeg. Ze is dan meteen overstuur en ik kom dan binnen voor nog een laatste kusje en vraag haar dan te zitten. Dat doet ze en daarna is ze ook gewoon stil. Alleen dat overstuur zijn vind ik zo jammer. Ze lijkt het bijna nodig te hebben als afsluiting.
Jee, klinkt heftig! Ook voor je man, het lijkt me best ingewikkeld om opeens zo'n diagnose te krijgen op latere leeftijd (nou zeg ik niet dat hij oud is hè, even een disclaimert tussendoorquote:
Ik heb trouwens serieus geen idee wie savvy is hoor
Kyara, vind het echt heel sneu dat M zo angstig is en ik hoop dat jullie goed geholpen worden.
Ik las gisteren nog wat over slechte nachten en dat heb ik met interesse gelezen, de nachten (en dagen eigenlijk ook) gaan niet zo goed hier. Slecht slapen, veel huilen, schreeuwen en driftbuien
We lopen wel vaker tegen dingen aan, ze is extreem angstig bij andere mensen, verveelt zich ongelooflijk snel en wil constant nieuwe uitdagingen, alles moet altijd hetzelfde zijn (ze mag bijvoorbeeld een pakje drinken als ze haar laxeer op heeft. Als het pakje een keer anders is dan anders raakt ze in paniek. Of ze mag hagelslag en in een restaurant is de hagelslag wit met bruin ipv alleen bruin, ook paniek) en ze heeft nog steeds moeite met structuren in het eten. En zo zijn er nog meer dingen waar we een beetje onze vraagtekens bij hebben. Mijn man is recent getest op ASS, heeft een heel hoog IQ maar snapt niets van de wereld en we merken veel overeenkomsten tussen hem en Eva. Lijkt ons wel de moeite om te kijken hoe we Eva beter kunnen begeleiden in haar behoeftes.
)..De test wees uit dat hij niet volledig voldoet maar wel de nodige kenmerken heeft. En die zien we ook terug bij Eva. Mijn schoonouders zeggen altijd dat ze een kopie is van Bas als kind, al vanaf baby.quote:
[..]
Jee, klinkt heftig! Ook voor je man, het lijkt me best ingewikkeld om opeens zo'n diagnose te krijgen op latere leeftijd (nou zeg ik niet dat hij oud is hè, even een disclaimert tussendoor
Niet dat ze er nu erg van overstuur is, maar wel gaan "huilen" en als je dan komt, wegduiken onder de dekens en hard lachen 
bij vijf ook nog hoor.quote:
@Omen; dat gebeurt ook nog als ze bijna vier vijf zijn
Luuk heeft t ook nog wel eens. Dan wil hij dat we steeds nog even terugkomen voor een kus. Om te laten weten dat t echt de laatste keer is moet ie even boos worden en dan is het ook altijd goed. Gaat in periodes. Nu wil hij graag in het donker de kusjes. Hij ligt in bed, licht uit en dan de kusjes doen.
. Dan gaat hij naar boven, beetje nukkig natuurlijk want altijd veels te vroeg naar zijn smaak, en dan de deur open laten staan zodat er natuurlijk wel nog even welterusten gezegd moet worden. En ook nog een knuffel hoor .Het klinkt echt enorm bekend voor mij. Misschien was dat niet wat je wilde horen, maar ik denk dat het allerbelangrijkst is dat jullie er voor haar zijn en haar alles blijven uitleggenquote:
Ik heb trouwens serieus geen idee wie savvy is hoor
Kyara, vind het echt heel sneu dat M zo angstig is en ik hoop dat jullie goed geholpen worden.
Ik las gisteren nog wat over slechte nachten en dat heb ik met interesse gelezen, de nachten (en dagen eigenlijk ook) gaan niet zo goed hier. Slecht slapen, veel huilen, schreeuwen en driftbuien
We lopen wel vaker tegen dingen aan, ze is extreem angstig bij andere mensen, verveelt zich ongelooflijk snel en wil constant nieuwe uitdagingen, alles moet altijd hetzelfde zijn (ze mag bijvoorbeeld een pakje drinken als ze haar laxeer op heeft. Als het pakje een keer anders is dan anders raakt ze in paniek. Of ze mag hagelslag en in een restaurant is de hagelslag wit met bruin ipv alleen bruin, ook paniek) en ze heeft nog steeds moeite met structuren in het eten. En zo zijn er nog meer dingen waar we een beetje onze vraagtekens bij hebben. Mijn man is recent getest op ASS, heeft een heel hoog IQ maar snapt niets van de wereld en we merken veel overeenkomsten tussen hem en Eva. Lijkt ons wel de moeite om te kijken hoe we Eva beter kunnen begeleiden in haar behoeftes.
.Hoe vindt je man het zelf?
Ellie is ook wel een beetje zo, sociaal gezien en cognitief ook, maar die overduidelijke wens om hetzelfde is hier (nog) niet.
"Ja!"
En daar kwam ze aan hoor
"Waar moet je hoofd?"
*plop*
Etc
Op naar ontspannen ochtendspitsen! (kan dat?
)SPOILERBij mijn man in de familie zijn er een aantal die ook trekjes hebben. Zonder officiële diagnose maar ze zouden best passen binnen de doelgroep op mn werk.
Ik hoop hetquote:
yay LB!
Op naar ontspannen ochtendspitsen! (kan dat?
Om deze dingen ben ik zo blij met dit forum.
Maar structuur, ritme en herhaling is ook heel peuter eigen he.quote:
Luuk hangt ook heel erg aan de structuur, veiligheid, voorspelbaarheid. Ik werk zelf met cliënten met ASS en herken veel dingen van mijn cliënten in Luuk. Soms wel lastig hoor. Maar ik zou niet gek op kijken als Luuk ooit een diagnose zal krijgen die richting op.SPOILERBij mijn man in de familie zijn er een aantal die ook trekjes hebben. Zonder officiële diagnose maar ze zouden best passen binnen de doelgroep op mn werk.
Ik kom ook uit de zorg en heb ook periode gedacht dat mijn zoon toch echt wel ass trekjes had itt leeftijdgenootjes. Maar naar mate hij richting de kleuterleeftijd ging kon hij dat veek meer los laten en is het er nu bijna niet meer.
Allen op eet en drink gebied maar hij vind afwijkend ook gewoon echt niet lekker dus dat is het dan eerder nu.
Het gaat hier wel wat verder dan de gewone structuur, ritme en herhaling, als ik vergelijk met andere leeftijdsgenoten. Maar goed, het is sowieso niet aan mij om een sticker erop te plakken, het is wel aan ons om daar de beste weg in te zoeken.quote:
[..]
Maar structuur, ritme en herhaling is ook heel peuter eigen he.
Ik kom ook uit de zorg en heb ook periode gedacht dat mijn zoon toch echt wel ass trekjes had itt leeftijdgenootjes. Maar naar mate hij richting de kleuterleeftijd ging kon hij dat veek meer los laten en is het er nu bijna niet meer.
Allen op eet en drink gebied maar hij vind afwijkend ook gewoon echt niet lekker dus dat is het dan eerder nu.
Luuk is niet mijn eerste kind hè?quote:
[..]
Maar structuur, ritme en herhaling is ook heel peuter eigen he.
Ik kom ook uit de zorg en heb ook periode gedacht dat mijn zoon toch echt wel ass trekjes had itt leeftijdgenootjes. Maar naar mate hij richting de kleuterleeftijd ging kon hij dat veek meer los laten en is het er nu bijna niet meer.
Allen op eet en drink gebied maar hij vind afwijkend ook gewoon echt niet lekker dus dat is het dan eerder nu.
T zijn meer dan deze puntjes. Opvang valt t ook op.
Maar ik zette het meer neer dat het ook gewoon iets is wat er ook bij hoort. Over andere kindjes kan en zal ik verder niet oordelen.
Excuus als het zo is overgekomen.
Ik wil graag meekletsen... Ik heb een zoontje van 2 jaar (en stiekem 1 onderweg). Ik lees al eventjes mee en heb al wat tips opgevangen wat betreft de driftbuien. Daar kan ik wel wat mee.
Vandaag had ik twee driftbuien te pakken; één keer in de supermarkt omdat hij het mandje bij de kassa moest achterlaten en de tweede keer was omdat hij tijdens het koken niet op het aanrecht bij het fornuis mocht zitten klieren.
Nou ja, voor de rest heb ik gelukkig een heel lief mannetje; maar die buien kunnen me wel gestolen worden
En gefeliciteerd met je zwangerschap
Ik moet toch iets beter op mijn taal letten
Ik was me al bewust dat ik vaak 'shit' en 'kut' zeg, maar blijkbaar ook 'crap'. Nora liet gisteren iets vallen, hoor ik haar zeggen 'ah, kwep!'
Sylver, het klinkt superschattig. Maar inderdaad een herinnering dat je erop moet gaan letten
Dus ipv crap zeg je nu gewoon kwepquote:
Welkom Kussentje!
En gefeliciteerd met je zwangerschap
Ik moet toch iets beter op mijn taal letten
Nora liet gisteren iets vallen, hoor ik haar zeggen 'ah, kwep!'
Sac en ik komen ons hier melden. Gisteren is ze 2 geworden en morgen vieren we het.
Onze gezinscoach trok ook haar wenkbrauwen even op bij het gedrag van Bram..quote:
[..]
Luuk is niet mijn eerste kind hè?
T zijn meer dan deze puntjes. Opvang valt t ook op.
En het is natuurlijk ook best lastig lijkt me. Onderscheid maken tussen ass en de gewone peuterbuien, en dan zeker als leek zijnde en met je enige of eerste kind. Poesopstokje, Billy heeft toch ass? Wat maakte voor jullie het verschil?
Hier is alles momenteel rustig... Ik heb met interesse de driftbui en slechte nachten-posts gelezen, en ik hoop vurig dat ik de tips voorlopig niet hoef toe te passen
. Peuter heeft hier als enige 'uitdaging' een gebrek aan geduld. Nu heb ik dat zelf ook, dus dat botst af en toe wel eens (dingen moet vaak NU NU NU gebeuren). Verder is ie lief en vrolijk en een ontzettende knuffel, ook naar z'n kleine broertje
. En waar ik ook ontzettend blij mee ben: sociaal
. Hij was laatst bij oma spelen, en die had m even meegenomen naar haar werk waar ze wat moest ophalen (basisschool met PSZ). J. besloot meteen mee te gaan spelen met de andere kindjes op de PSZ, en oma zat gezellig even te kletsen met leidster 1. Leidster 2 had blijkbaar pas na een half uur door dat er een extra kindje meespeelde wat er niet 'hoorde' Nou, hij ligt er momenteel ein-de-lijk in. Wat een onstuimige dag. Volgens mij hangt er iets in de lucht ofzo, want hij was hartstikke druk vandaag ! Ook nog een huisartsbezoek wegens een gewonde vinger - gelukkig was het enkel pleisterwaardig, maar het was wel even schrikken. Hij was blijven haken aan zijn wijsvinger. Of zoals hij dat dan zo mooi zegt: oh-oh!
Morgen gaan we voor het eerst (met hem erbij dan) naar de Efteling! Ik heb er zin in
En welkom kussentje
Knap hoor MM, dat hij zo lekker mee ging spelen
Misschien zie ik je morgen dan wel zonder dat ik het weet dat ik je zie haha, wij gaan morgen ook een dagje naar de Efteling!quote:
Bedankt voor het warme welkom
Nou, hij ligt er momenteel ein-de-lijk in. Wat een onstuimige dag. Volgens mij hangt er iets in de lucht ofzo, want hij was hartstikke druk vandaag ! Ook nog een huisartsbezoek wegens een gewonde vinger - gelukkig was het enkel pleisterwaardig, maar het was wel even schrikken. Hij was blijven haken aan zijn wijsvinger. Of zoals hij dat dan zo mooi zegt: oh-oh!
Morgen gaan we voor het eerst (met hem erbij dan) naar de Efteling! Ik heb er zin in
Heb er zin in en de kinderen staan ook te springen
vind het echt een mooi park (en zelf nog even in de baron voor opening van het park dus kom ik ook nog even aan m'n achtbaan-rush ben ik ook erg benieuwd naar)Oh wat grappigquote:
[..]
Misschien zie ik je morgen dan wel zonder dat ik het weet dat ik je zie haha, wij gaan morgen ook een dagje naar de Efteling!
Heb er zin in en de kinderen staan ook te springen
Nou wie weet! Ik heb nu de afgelopen week een beetje een onbestemd gevoel en wat buikpijn, dus ik denk niet dat ik in achtbanen ga. Het zal misschien wel mogen zo vroeg in de zwangerschap (ik weet het niet, ik heb het niet gecheckt) maar ik voel me er niet echt prettig bij, dus ik ga lekker door het sprookjesbos zwerven. Dat lijkt me al wild genoeg voor mijn doen. Ik zit in het eerste trimester (+- 4-6 weken zwanger) dus ik ben al kapot moe en futloos nog voordat ik mijn bed uit kom, hahahaha. Heel veel plezier in de Baron in elk geval!
We laten de jongste dan thuis. Hij kent t nog niet en weet ook nog niet wat hij mist.
Hij is nu helemaal los met praten en zingen. Tis niet te merken dat ie een jaar geleden alleen nog maar nee kon zeggen. Hij is ook van de gefrustreerde buien af. Bonken doet ie zelden meer gelukkig. Niet zo fijn op een plavuizen vloer.
V is echt de rust zelve. Grappig, vrolijk, schattig. Vandaag zei hij "mama is een lieve jongen". Nou toch een mooi compliment. Hij gaat naar de peuterspeelzaal en kletst daar hun oren van 't hoofd. En we zagen een vliegtuig overkomen, dus daar keken we samen naar. Vroeg ik aan hem "waar zou dat vliegtuig heen gaan?" V: "die kant" *wijst*
Vanochtend wilde Isa graag naar beneden om televisie te kijken, maar papa en mama waren een beetje traag. Stormt ze ineens boos naar haar kamer. Dus wij vragen: Isa, wat is er aan de hand? Horen we vanuit haar kamer: "Ik ben het een beetje zat!"
Eva kan dat soms ook. Incl beneden met de deur gooien, naar boven rennen en intens verdrietig liggen huilen op bed
Dat is hier gelukkig meestal niet aan de orde. Behalve toen papa zomaar haar 'mond afgepakt' had en zei dat ze niet meer kon praten nu Kussentje en Hillie, veel plezier in de Efteling
KJ, fijn dat hij dat bonken niet meer doet
Spirit, die Isa
Veel plezier in de Efteling dames!
Ohhh echt ik lig dubbel hierquote:
Ooh dat is sneu, dat ze er om moet huilen
Wat zielig!!!
"Ben niet knapperd. Ben Nnuuk!"
quote:
Ooh dat is sneu, dat ze er om moet huilen
Zo'n uitbarsting komt dan meestal niet omdat het wachten te lang duurt hoor. Maar omdat dr emmertje even overloopt. Gebeurt 2x per jaar ofzo.
Momenteel wel iedere avond tussen avondeten en bed een hysterische huilbui waarin ze er alles uitgooit en vooral Rosalie (onterecht) de boosdoener is.
School is een energievreter
Haha, die Isa! En die Luuk!
Echt ik vind peuters zo tof!
. De slingers hangen, de ballonnen zijn opgeblazen en de cadeaus staan klaar. Alles om onze kleine zonnestraal een fijne verjaardag te bezorgen!Wat krijgt ze voor cadeau?
J was met de alfabetpuzzel van M aan het klooien (de letter A bij een plaatje van een appel zoeken). En ineens pakt ze de letter u en de uil (inclusief benoemen).
3 seconden later probeer ze echte de i bij de wolk te leggen. Dat paste natuurlijk niet. Haar conclusie was dat de batterij leeg was en opgeladen moest worden dat ze de U bij de uil kan leggen is trouwens dankzij de Nijntje computer
Vanmiddag komt de visite, mazzel met het mooie weer dus ik heb bbq spul gehaald.
Morgen fotospam☺
quote:
Luuk wordt heel verdrietig en verontwaardigd als ik m een bijnaam geef. Als :meneer koekepeer, vriendje, knapperd, harrie (handige harrie)
"Ben niet knapperd. Ben Nnuuk!"
Anouk had dat altijd met poepescheet Hier een gezellige dan. Met Riley naar de stadsfeesten gegaan. Was ook een kermis. Riley heeft zich prima vermaakt. Werd een keer boos, maar dat was omdat we weg gingen van de kermis. Liep ze zo met haar handjes over elkaar
Klinkt als een leuke dag, Omen! Ik vind het boos de armen kruisen er altijd zo schattig uitzien, zet ze dan ook haar allerbozigste gezicht op?
Hier zijn we net een uurtje ongeveer thuis. De Efteling was zo verschrikkelijk druk dat er geen houden meer aan was. We zijn maar in een paar attracties geweest en hebben ons uiteindelijk zelfs opgesplitst omdat de wachttijden voor zelfs een carnaval festival drie kwartier was. Het park bleef een uurtje langer open en om 19:30 liepen we nog in het park. Uiteindelijk pas rond 20:00/20:30 gegeten en toen nog naar huis rijden...
Nou, ik ben compleet gesloopt! En mijn kereltje natuurlijk ook. Hij had zijn middagslaapje uiteraard overgeslagen, dus ik ben benieuwd wat hij gaat doen straks. Of hij ligt zo diep in slaap dat we tot en met morgenochtend tien uur allemaal liggen te slapen - of hij is te overprikkeld geraakt waardoor ik er vijf keer per nacht uit moet. Ik hoop natuurlijk het eerste; maar het is soms een gevoelig kereltje.
Ik ging meestal doordeweeks naar de Efteling in plaats van het weekend. Dit was de eerste keer in het weekend sinds een jaar of acht. En ik kan jullie vertellen; nooit meer! Daar nemen we wel een dag vrij voor voortaan.
Wij waren inderdaad ook voor her eerst daar in een weekend, en volgende keer kiezen we ook een studiedag van de oudste uit hoor als we gaan
Al hebben we niet zo lang hoeven wachten als jij en hebben we wel alles kunnen doen wat we wilde en was een half uur wachten bij de droomvlucht het langste wat we hebben moeten wachten. (Jeej voor de Efteling app waarin je de wachttijden op voorhand al ziet, zijn we wel kriskras door het park gegaan. Alleen het pannenkoekenrestaurant duurde het heel lang voor we konden bestellen
)De kinderen hebben hier met volle teugen genoten en hebben de ogen uitgekeken. En waren ook bek af.
Al begon de dag minder goed met de oudste die wagenziek werd en moest spugen op drie minuten rijden van de Efteling
maar is gelukkig helemaal opgeknapt. (Oh ja en mama is voor het park voor iedereen open ging lekker drie keer in de baron geweest zonder noemenswaardige wachttijd
hij is echt vet, als je op de eerste rij zit tenminste )Nu lekker werken. Voel m'n benen wel ban de hele dag slenteren haha
) Wat jammer dat het zo druk was in de Efteling. Het was wel prachtig weer natuurlijk! Hoe heeft ie geslapen Kussentje?
ik vind het wel slim van haar.Caro, het klinkt als een geslaagde dag.
Kussentje, wat jammer dat het zo vreselijk druk was. Hoe is de nacht uiteindelijk gegaan?
Hillie, fijn dat jullie een leuke dag hebben gehad.
Eva wordt ook altijd een beetje boos als ik haar een koosnaampje geef. Dan zegt ze altijd heel verontwaardigd: "Eva is geen ....., Eva is een peutermeisje
" Hilliebillie; ik had de app wel gezien, maar niet gedownload. Stom hè? We liepen overal een beetje naartoe en keken ter plekke. Maar het was echt overal druk, haha. Gelukkig vond ons mannetje het allemaal wel leuk.
Ik hoorde hem vannacht 1x huilen, maar ik was zelf te moe om op te staan. Op het moment dat ik eigenlijk uit bed wilde komen, stopte hij en ging hij weer verder slapen. Vanochtend werd hij om acht uur wakker; netjes toch?
Ik merk wel dat hij nog steeds een beetje moe is, dus vandaag gaan we lekker niksen. Thuis zitten; ik vouw de was weg en hij mag met zijn auto's/dinosaurus en Efteling-zwaard spelen (voornamelijk met het lampje, dat was het coolste van het hele zwaard). Hebben jullie plannen vandaag? Het weer is goed hier
Geniet er van in ieder geval
Ik vond het niet te doen; ik vond het zonde van het geld als je maar in 5 of 6 attracties gaat.
Zaterdag is Dex 2 jaar geworden
Ik zal hier eens proberen te gaan meelezen en wellicht posten.
Ik heb nu een heuse peuter... (en ook nog een kleuter).
Welkom kussentje!
Beetje laat, maar dit wil ik nog even kwooten. Het is gewoon lastig inderdaad, zeker als non-professional. Hoort het bij het karakter (veel temperament), leeftijd of is er iets anders aan de hand? Bij heftige buien vraag ik me ook wel eens af of het nog 'normaal' is, maar eigenlijk kan ik dat ook gauw weer weg redeneren. Mijn peuter gedraagt zich bijvoorbeeld bijna alleen thuis zo extreem. Als we van huis zijn, gebeurt het niet of in minder extreme mate. Dat is voor mij toch wel een soort geruststelling. Het lijkt me dat een kindje met (bijvoorbeeld!) ASS juist in vreemde situaties eerder overprikkeld is dan thuis.quote:
Was ook niet specifiek naar jullie bedoeld meer als tegenhanger. Ik werk zelf in de psychiatrie en heb ook geregeld gedacht is dit wel "goed" omdat het wek anders was dan bij leeftijdgenootjes. En ook op de psz viel het toen op.
Maar ik zette het meer neer dat het ook gewoon iets is wat er ook bij hoort. Over andere kindjes kan en zal ik verder niet oordelen.
Excuus als het zo is overgekomen.
Naar aanleiding van de tips hier, ben ik wel wat dingetjes anders gaan doen, al zijn het echt kleine verschillen. Maar de afgelopen dagen is er geen mega-driftbui geweest. Wel momenten van overprikkeld zijn en zichzelf niet meer 'onder controle' hebben, maar het escaleerde niet. Dus voorzichtig yay! En uit de bibliotheek hebben we een fijn boekje gehaald over boos zijn. Daarin legt een konijntje uit wat ze voelt als ze boos is en hoe je daarmee om kan gaan. "Als ik boos ben..." heet het. Kort maar duidelijk, en I. leest het graag.
Hoi! Leuk om weer eens wat van jou en V. te lezen! En heerlijk, zo'n logische reactiequote:
Dat bonken is naar he KJ. A deed dat ook toen ze nog zo klein was. A is alweer 5. Hoe kan dat zo snel?
V is echt de rust zelve. Grappig, vrolijk, schattig. Vandaag zei hij "mama is een lieve jongen". Nou toch een mooi compliment. Hij gaat naar de peuterspeelzaal en kletst daar hun oren van 't hoofd. En we zagen een vliegtuig overkomen, dus daar keken we samen naar. Vroeg ik aan hem "waar zou dat vliegtuig heen gaan?" V: "die kant" *wijst*
. Wij hadden ook een leuke van het weekend. Opa was jarig en we schreven een kaartje. I. schrijft een sliert golfjes, eerst 'opa's verjaardag', dan een hele lange met 'opa's cadeautje'. Hij neemt afstand, bekijkt zijn schrijfsel en zegt heel verbaasd: Dat is een lang woord!!
En toen ik voor opa de vertaling erbij schreef, was hij heel verontwaardigd. Want 'dat staat er toch al mama
'. Uhm. Tja. 
Wij gaan dus met M een hulptraject in waarbij ook al een paar keer ASS is gevallen omdat angst daar ook vandaan kan komen. Maar goed, vandaag hoop ik meer te horen over welke hulp voor ons geschikt is. Wel weer een boel zorgen die daar bij horen trouwens
En mijn meiden hebben vannacht voor het eerst in hun peuterbedjes geslapen. Ging heel erg goed en ze zijn er supertrots op. Blij met dekbed en kussen. Want roze en zacht.
En volgens J kon ze nu ook beter met D praten. Gisteravond hebben ze ook handjes vast gehouden in bed Ja je verwoord precies hoe ik het ook bedoel. Mijn oudste was echt heel "lastig". Drinken alleen uit een fles tot zijn 3de jaar. Toen gezamenlijk de fles weggegooid en nooit meer naar omgekeken.quote:
[..]
Beetje laat, maar dit wil ik nog even kwooten. Het is gewoon lastig inderdaad, zeker als non-professional. Hoort het bij het karakter (veel temperament), leeftijd of is er iets anders aan de hand? Bij heftige buien vraag ik me ook wel eens af of het nog 'normaal' is, maar eigenlijk kan ik dat ook gauw weer weg redeneren. Mijn peuter gedraagt zich bijvoorbeeld bijna alleen thuis zo extreem. Als we van huis zijn, gebeurt het niet of in minder extreme mate. Dat is voor mij toch wel een soort geruststelling. Het lijkt me dat een kindje met (bijvoorbeeld!) ASS juist in vreemde situaties eerder overprikkeld is dan thuis.
Naar aanleiding van de tips hier, ben ik wel wat dingetjes anders gaan doen, al zijn het echt kleine verschillen. Maar de afgelopen dagen is er geen mega-driftbui geweest. Wel momenten van overprikkeld zijn en zichzelf niet meer 'onder controle' hebben, maar het escaleerde niet. Dus voorzichtig yay! En uit de bibliotheek hebben we een fijn boekje gehaald over boos zijn. Daarin legt een konijntje uit wat ze voelt als ze boos is en hoe je daarmee om kan gaan. "Als ik boos ben..." heet het. Kort maar duidelijk, en I. leest het graag.
Drinken alleen uit een pakje met pakjes houder, hij lust alleen siroop van een bepaald merk en bepaalde smaak.
Dat is elders wel heel lastig. Maar aan de andere kant kan hij prima functioneren in andere situaties en onverwachte dingen. En nu (hij is 5) kan ik zeggen dat hij dingen echt wel probeert nu en zichzelf soms verbaasd dat hij het bv wel lust.
Maar met eten/drinken proeft hij ook direct verschil als hij niet gezien heeft dat het anders is. Dus dat is ook wel te verklaren nu.
Maar angst is hier soms ook een rol. Alleen dan meer omdat hij te veel nadenkt. Dat belemmert het soms met slapen, maar vaak op motorisch gebied. Van kasten afspringen, zwemmen in het diepe. Hij moet dan los laten dat hij moet nadenken/beredeneren en het gewoon gaat ervaren.
Kyara wat klinkt dat schattig dat handjes vasthouden.
Kyara,
En je meiden in een peuterbed.
Hier ook een peuterbed besteld. Binnen nu en twee weken wordt die geleverd.
Vanmorgen ook een grappig momentje. Ik loop met Riley langs het huis van de buurjongen die deze week twee wordt. Dus ik vertel haar dat.
Zij: "Dan zijn we samen twee". Ik vond het al knap, maar ze vervolgde: "Mama ook twee"
[ Bericht 0% gewijzigd door Omentielvo op 28-09-2015 11:19:11 ]
Succes vandaagquote:
Ja dat is ook moeilijk Phaidra.
Wij gaan dus met M een hulptraject in waarbij ook al een paar keer ASS is gevallen omdat angst daar ook vandaan kan komen. Maar goed, vandaag hoop ik meer te horen over welke hulp voor ons geschikt is. Wel weer een boel zorgen die daar bij horen trouwens
En mijn meiden hebben vannacht voor het eerst in hun peuterbedjes geslapen. Ging heel erg goed en ze zijn er supertrots op. Blij met dekbed en kussen. Want roze en zacht.
. Niet gek dat dat zorgen geeft.En je meisjes
. I. houdt ook graag mijn hand vast als hij in slaap valt. Zo lief is dat! Wat een heerlijkheid als je daarvoor een zusje hebt! I. wil wel graag een stapelbed over een tijdje. "Ja dan ga ik boven liggen en A. beneden, want die is nog kleiner!" Ja, ja, hij bedenkt het allemaal wel
.Ja, dat is hier dus ook (onder andere) aan de orde.quote:
Maar angst is hier soms ook een rol. Alleen dan meer omdat hij te veel nadenkt. Dat belemmert het soms met slapen, maar vaak op motorisch gebied. Van kasten afspringen, zwemmen in het diepe. Hij moet dan los laten dat hij moet nadenken/beredeneren en het gewoon gaat ervaren.
Gefeliciteerd Ymme!
Succes vandaag.quote:
Ja dat is ook moeilijk Phaidra.
Wij gaan dus met M een hulptraject in waarbij ook al een paar keer ASS is gevallen omdat angst daar ook vandaan kan komen. Maar goed, vandaag hoop ik meer te horen over welke hulp voor ons geschikt is. Wel weer een boel zorgen die daar bij horen trouwens
En mijn meiden hebben vannacht voor het eerst in hun peuterbedjes geslapen. Ging heel erg goed en ze zijn er supertrots op. Blij met dekbed en kussen. Want roze en zacht.
Wat klinkt dat lief van je meisjes! !
Luuk is weer bij de opvang bij zn favoriete juf. Eerst heel verlegen binnen en later kreeg ze toch een dikke knuffel en een kus.
Staan de peuterbedden van J en D tegen elkaar aan dat ze handjes vast kunnen houden?
En voorzichtige mee yay voor Phaidra!
Even een vraagje. Een zindelijk wordende peuter en een kruipende baby, waar laat ik het potje?
V moet het in het zicht hebben, anders gaat hij niet en Frans denkt voer te zien
.Away, die baby lijkt me echt nog te klein om dat te snappen, dus als een havik ze in de gaten blijven houden, zou ik zeggen. Verder kom ik ook niet.
Ik heb een doorslaappeuter mensen! En ik ben er doodmoe van, pfoe he
Hier is rust echt de key, als ze hee rust in haar kont heeft ( ) gebeurt en niks.He wat lastig, al die zorgen
Ik heb daar met Isa gelukkig geen zorgen over. Wat ik wel lastig vindt, is dat ze nog niet echt samen kan spelen. Zo waren er een paar meisjes in de speeltuin vanmiddag, iets ouder, die met haar wilden spelen. Maar Isa ging gewoon haar eigen gang, die wilde iets anders dan de meisjes en weigerde aan hun spel mee te doen. Misschien is ze daar nog te jong voor...Nu l-e nog
Peuter kan wel rustig zitten, maar het potje moet in het zicht staan zodat er bij peuter een lampje gaat branden dat hij moet plassenquote:
Heb je geen box of wipstoel waar de baby in kan zodat je peuter even rustig kan zitten? Of denk ik nu te simpel
He wat lastig, al die zorgen
. Poepen gaat goed. Potje is nog wel een must, hij is echt bang voor de wc.
Doorslaapsticker
, nu jij nog LE voor kyara, en ook voor de meiden van kyara, zo schattig!!Jolie ging eigenlijk direct op de wc always, of anders het potje alleen in de wc ruimte gebruiken(ik noem maar wat).En samen spelen doet ze hier pas sinds een maandje ofzo, en dan eigenlijk alleen met "bekende" kindjes. Vreemde kindjes mogen niet eens wijzen naar haar spullen.
Hier had madame last van de after birthday dip. Hopelijk gaat het morgen weer wat soepeler, we gaan nl met de trein even naar de stad want grote broer heeft studiedag. Lekker wat eten in de markthal, en even winkelen.
[ Bericht 100% gewijzigd door Kyara op 29-09-2015 20:41:04 (tmi) ]
Mijn meiden dan. Maar sinds een half jaartje of zo spelen ze ook echt met z'n drietjes. Spelen ze treintje of verstoppertje (waarbij ze zich dan alledrie gaan verstoppen terwijl M tot 10 telt en de meiden maar lukraak getallen roepen). Of ze zijn koks en koken en laten elkaar eten proeven Gefeliciteerd Ymme!
Sticker slaapt door!
Ik heb morgen de eerste echo voor het broertje/zusje van mijn kleine spruit. Dat hoort hier eigenlijk niet te staan, maar oké. Ik vind het best wel spannend. Ik ben ergens tussen de 5 en de 8 weken zwanger. Ik denk zelf dat ik net 5-6 weken zwanger ben; maar goed, je weet maar nooit bij mij.
Ik kwam er bij mijn kereltje ook pas achter toen ik al 10 weken zwanger was. Hij gaat in ieder geval zoals gewoonlijk lekker naar de opvang. Dan kunnen zijn vader en ik samen naar het ziekenhuis.
Vandaag liep ik in het park met mijn snoetje bij de beestjes - wilde hij een haan oppakken. De haan vond van niet en flipte. Hij pikte hem op zijn jas en riep heel hard kukelekuuuu. Nou, dat gezichtje van mijn kind... WOW. Hij had geen pijn maar hij schrok zich een hoedje. Volgens mij heeft hij één van de eerste jeugdtrauma's opgelopen... Pffff.
.Wbt zindelijk worden is dat heel lastig, ik heb daar als kind zijnde voor bij een kinderpsycholoog gelopen. Ik weet niet of dat geholpen heeft - het was een buikgriep die mij toen over de streep trok, maar of je dat nou wil?
Nou ja, wat ik ook al eerder zei, ik weet of je er blij van wordt dat ik dingen herken, maar ik weet wel dat je hem het allerbeste een luisterend oor kunt bieden, evenals je steun. Hoe moeilijk dat soms ook is
.En ik vind het heel fijn en heel knap dat hij zelf ook actief bezig is om zelf de confrontatie op te zoeken met bepaalde angsten.
Hij si trouwens niet bang voor andere kindjes. Hij vindt ze wel interessant. Maar wel vaak meer observerend dan actief deelnemend aan het spel.
.Heel fijn ook dat jullie hem begeleiden. Hopelijk kan een klein zetje hier en daar helpen en heeft een hulpverlener nog tips. Geef M daarin ook de ruimte, denk ik.
Zijn er op school nog dingen mogelijk? Alle klassen zo groot?
Hij heeft ook veel aan de gymleraar bij peutergym, dat geeft hem nu ook zelfvertrouwen. Mooi om te zien.
Maar hoop dat hulp net even meer handvatten kan geven zodat we ook het zindelijkheidsprobleem kunnen aanpakken.
Gym blijft wel lastig, maar de gymleraar stimuleert hem daar ook in. En bij zwemmen zijn wij overgegaan naar privéles zodat hij de aandacht kreeg om over zijn angsten heen te gaan. Dat was ook een hele goede zet.
In gesprek over handvaten gaan lijkt me heel verstandig. En ook in gesprek gaan met school. Bij ons op school doen ze ouder vertel gesprekken, waarin de ouder aan het woord is over het kind. Ik vond dat wel heel prettig.
En toch is hij in de kleuterklas zo binnengegaan en heeft er nooit een kik om gegeven. Ik heb het ook bij de juf aangegeven, zowel voor een gesprek als het dossier van het KDV. Maar ze wilde eerst zelf hem leren kennen. Natuurlijk wel met de korte aanwijzigingen die wij gegeven hadden bij de wendag. Na 2 weken hebben we het KDV dossier samen bekeken en samen tot de conclusie gekomen dat het niet zo erg was als het leek. Dat hij eigenlijk prima meedraaide. Natuurlijk aan de verlegen kant, sociaal niet sterk en snel overdonderd, maar toch ook wel sociaal genoeg om mee te doen. We waren ook allebei blij dat ze het dossier niet eerder had gezien. Nu was het echt haar eigen visie en aanpak die ze op chris af kon stemmen. Dat werkte ook goed. Ze is ook naar hem blijven kijken. Soms hoefde hij een verplicht werkje niet te doen, omdat de klas druk was en hij dus genoeg energie nodig had om zich sociaal staande te houden. Hij koos zelf op die momenten een simpel werkje uit. Juf zag dat zo'n simpel werkje nodig was en heeft het laten gaan. Hij was toch slim genoeg om met de klas mee te draaien, met of zonder dat werkje..
Die handvaten zou ik wel aangrijpen. Wie weet komen er nog goede tips uit.
Ik weet ook dat Chris en een ander kindje van hier samen optrokken tot ongeveer 3,5/4. Daarna ging bij Chris de knop de goede kant op. Dat andere jochie had inderdaad iets ASS-igs. Chris had last van peuter-verlegenheid/angsten. Ik wil alleen even zeggen dat je niet gelijk moet panieken. Maar bekijk het per situatie en pak hulp aan waar nodig.
Ik heb 3 peuters. Die hebben allemaal een broertje en/of zusje(s)
Maar mijn oudste was net 2 weken 1 toen zijn zusjes geboren werden dus die snapte er sowieso geen bal van.
Maar er zijn wel een aantal peuters hier die net grote broer/zus zijn geworden of dat komend jaar gaat worden.
Misschien vindt je Zwangerschap & geboorte ook leuk om mee te schrijven?
Wat fijn kussentje!
Ik zou het denk ik pas vertellen als je buik echt boller wordt, dan is het voor peuter denk ik iets tastbaarder
No pun intended Mijn oudste was 3,5 toen ik zwanger was. We waren aan het klussen. Op maandag vroeg hij of hij een broertje/zusje kreeg. Op woensdag had ik de positieve test in mijn handen
We zijn het hem wel gaan vertellen toen mensen om ons heen het ook wisten. Vanaf een week of 6. Maar hij was al een oudere peuter. Dat scheelt een hoop denk ik.
Hij ging ook mee naar de VK. We hebben hem niet veel verteld, maar gewoon antwoord gegeven op zijn vragen. En waar nodig een beetje extra informatie gegeven. Dat is eigenlijk heel geleidelijk gegaan. Tegen de tijd dat ik hoogzwanger was zat hij op school. Dus had hij er ook minder "last" van.
Ik vraag me vaak af hoe Ow het straks gaat doen, ook echt superverlegen. Maar zie er vooral een groot voordeel in dat hij zeer waarschijnlijk 2,5 jaar zal kleuteren. Kunnen we het in het begin rustig aandoen.
Gefeliciteerd kussentje! Superleuk!
Ik heb een peuter van 2,5 en nu een bijna dreumes (over 4 nachtjes). Ow snapte het wel dat hij een broertje kreeg (hij was een jaar en negen maanden toen). We hebben de laatste maand iedere dag "wat zit er in je buik mama" voorgelezen. Verder vond hij het reuze interessant. Nu vindt hij het ook nog steeds superleuk, want hij kan met Js spelen.
.Kussentje, gefeliciteerd! Mijn peuter was net 2 geworden toen ik een positieve test had. We hebben hem met ca. 10 weken ingelicht, maar het bleef voor hem erg abstract tot de geboorte. Hij ging ook mee naar de 'babydokter' en papa heeft een knuffeltje met hem gekocht voor als de baby geboren werd. Na de geboorte was hij wel enorm van slag. Baby was lief en interessant, maar papa en mama moesten het ontgelden met veel driftbuien en niks was goed. Dat heeft best een tijd geduurd. En nog wel dat hij gaat muiten als we even met zijn broertje bezig zijn. Maar hij zegt dagelijks dat zijn broertje zo lief is en hij wil steeds met hem spelen en knuffelen, dat is heel
.Ja, bizar he! Over 4 nachtjes alquote:
WTF, Js is toch net geboren??? Hoezo bijna dreumes
Ik snap het ook niet helemaal hoor!Geen echte ervaring mee, maar heb ze wel een paar keer gezien/besproken met ouders.
Er wordt bekeken welke zintuigelijke prikkels er als fijn en "vervelend" worden ervaren. Inzicht daarin kan goede handvatten geven.
Ik hoop dat dat bij jullie ook zo gaat zijn
Mijn oudste was nét 3 toen zijn zusje werd geboren. Had het leeftijdsverschil vroeger graan kleiner gezien, maar het was niet anders, en nu ben ik er eigenlijk wel heel blij mee. Verschil is groot genoeg om niet teveel in elkaars vaarwater te zitten, maar toch ook nog klein genoeg om samen te spelen.
Spannend Kyara
Geen ervaring, maar zo'n hele praktijk klinkt wel goed. Zoveel verschillende mogelijkheden, dan is er vast wel een passende bij jullie en M."Nee! Jij moet niet zingenquote:
[..]
Ik mag niet meezingen
!"Herkenbaar
.En wij hebben het boekje 'bobbi wordt grote broer' veel gelezen.
Kyara
En js al bijna 1
Ellie is vandaag voor het eerst naar de peuterspeelzaal!
Ze had het behoorlijk moeilijk, maar het is een rustige groep met maar 8 kindjes dus ik hoop dat ze zich snel wat fijner gaat voelen. Toen ik er nog was wilde ze wel alles bekijken, dus het basisgevoel is wel goed - en daar ben ik heel blij mee.
Hopelijk kunnen zij jullie en M goed helpen Kyara
Cwen, hoe vond ze het?
Sticker gaat vrijdag voor het eerst (met mij) naar het kdv. Ik heb gezegd dat we eerst samen met hem een miljoen keer willen wennen, dus heel de maand oktober wippen we zo nu en dan even binnen en dan gaat hij per november zonder ons. In principe. Tenzij hij zich nog niet veilig genoeg voelt, dan nog niet.
Spannend, L-E! Wat fijn dat het zo kan, op jullie gemakje rustig gaan wennen
Wij zijn vanochtend weer lekker wezen zwemmen, heerlijk hoe ze daarvan geniet. Ben alleen altijd versleten na zwemmen in het binnenbad
Ik lig nu regelmatig met Draak in de clinch over wat voor dag het vandaag is en wat we gaan doen dan. Zo zeurt ze al dagen over de laatste race van het seizoen, maar dat is pas over 1,5 week
. En wanneer ze met oma boodschappen mag doen, wanneer ze naar de psz moet etc. Ik zat er aan te denken om er een van vouwblaadjes, elke dag van de week een kleur, te maken. Deze te lamineren en dan met pictogrammen en kleine wasknijpers de hele week in te vullen. En dan nog op een of andere manier aan te geven welke dag het vandaag is.
Of heeft iemand een ander idee?
Met mijn kleuter maak ik regelmatig een kalender per periode.quote:
Long shot: maar heeft iemand toevallig ervaring met een weekplanner voor peuters/kleuters?
Ik lig nu regelmatig met Draak in de clinch over wat voor dag het vandaag is en wat we gaan doen dan. Zo zeurt ze al dagen over de laatste race van het seizoen, maar dat is pas over 1,5 week
Ik zat er aan te denken om er een van vouwblaadjes, elke dag van de week een kleur, te maken. Deze te lamineren en dan met pictogrammen en kleine wasknijpers de hele week in te vullen. En dan nog op een of andere manier aan te geven welke dag het vandaag is.
Of heeft iemand een ander idee?
Op de psz werken ze bv met kleuren op een dag. Maandag is de gele dag bv.
Hier hielp het wel om het overzichtelijk te maken. Aan het eind van de dag plakte we dan een sticker.
Echte aanrader om je peuter houvast en inzicht te geven.
Wij zijn fan
En ze zijn niet allemaal even hysterisch
Onze peuter is de jongste van 3 kinderen. Haar oudere zus wordt in december 18, en haar broer in november 13. Ik heb mn baby's uitgesmeerd over 3 deccenia
Bij de oudste op school hebben de dagen van de week een kleur. In de vakantie was hij het steeds een beetje kwijt welke dag het was enzo. Dus hebben we in de vakantie de kalender gemaakt met alleen de kleuren, zodat hij wist welke dag het was.
Aangezien hij nooit wil douchen (of eigenlijk was het steeds een gedoe om hem onder de douche te krijgen) hebben we om die reden weer een kalender gemaakt. Ook weer met de kleuren van school en een beetje de globale weekplanning erop, dus met school, wanneer opa/oma er is, wanneer zwemles en wanneer ze moeten douchen.
Bij de jongste staan deze dingen er dus ook op. Vriend heeft gewoon wat pictogrammen van internet gehaald ervoor. Werkt prima hier.
Ik heb dan wel nu geen peuter meer maar toen ik mijn middelste kreeg was de oudste precies 2,5.quote:
Mijn echo was goed! Ik heb naast een peuter ook een kindje in de maak; 6 weken en 3 dagen zwanger. We zagen al een kloppend hartje. Helemaal geweldig. Heeft jullie peuter al een broertje of zusje? Hoe gaan ze daar mee om? Ik denk niet dat mijn druif dat al begrijpt, dus ik denk dat hij het pas over een maand of 3/4 hoeft te weten dat er een baby in mijn buik zit. Anders duurt het ook gelijk zo heel lang voor hem.
En ze was echt geweldig lief voor hem. Ik liet haar ook veel meehelpen zoals dingen pakken, aangeven of vasthouden zodat ze zich iig ook bij de dingen die ik met hem deed betrokken voelde.
Toen ik mijn jongste kreeg was mijn middelstje 3 jaar en 2 maanden oud en ook dat ging heel erg goed.
Ook weer veel laten helpen en er bij betrokken. Eigenlijk nooit problemen of jaloezie gehad. En ik vind de interactie tussen hun 3en zo geweldig om te zien <3Dat ik daar niet op ben gekomen
fail. Thx!
Ja, hoewel hier vanzelfsprekend wonderkind en al lezend, wil ik die van ons het gemak van kleuren geven. Hij is al zo moe van het schaken de hele dag.quote:
Ohja, lezen is wel handig bij ons krijtbord ja
Ja dat heb je natuurlijk he, dat ze er moe van worden als ze er nog bij moeten nadenken. Die van mij doet het met twee vingers in zijn neus en zijn ogen dicht. Ik denk dat mijn kind wel echt veel intelligenter is dan die van jou.quote:Op woensdag 30 september 2015 21:32 schreef Spees_Eend het volgende:
[..]
Ja, hoewel hier vanzelfsprekend wonderkind en al lezend, wil ik die van ons het gemak van kleuren geven. Hij is al zo moe van het schaken de hele dag.
Bedoel ik verder niet vervelend ofzo hoor.
Hij had best snel door welke kleuren bij welke dag horen en welke juf er dan is enzo. Dus hebben we dat maar overgenomen
V was 2 jaar en 2 maand toen Frans geboren is. Hij vond het in het begin super, hele tijd knuffelen en kusjes geven.
Toen Frans kon tijgeren en staan werd V een beetje jaloers. Slaan, duwen om maar te zorgen dat Frans van zijn speelgoed af bleef en ons vast willen houden waar Frans ons aan het vasthouden was.
Het wordt al beter! Faaasseeee
Dat hij een poging doet een schop te geven maar zichzelf al onderuit haalt nog voor hij iets of iemand heeft geraakt, dussss Vandaag kwamen we in de speeltuin een (nieuw) klasgenootje van Oudste tegen, en ze begon honderduit tegen Sticker te praten en noemde hem bij zijn naam. Ik was verbaasd dat ze wist hoe hij heet, maar ze zei 'Natuurlijk weet ik dat, Oudste praat de heeeeeeeeele dag over zijn broertje!'
!Waarom slaapt Luuk wel door en uit als ie logeren is? Je zult zien dat ie morgen weer vroeg is
Wat lief zeg!quote:
Oudste steekt zijn liefde niet onder stoelen of banken
!!Betere bedden?quote:
Waarom slaapt Luuk wel door en uit als ie logeren is? Je zult zien dat ie morgen weer vroeg is
Hij vond haar eigenlijk niet zo interessant. Ik heb hem nooit geforceerd betrokken bij haar, gewoon als ie wilde mocht het en zo niet dan niet.
Ik weet nog wel dat toen ze echt net geboren was dat ie 's ochtends naar beneden kwam, naar onze slaapkamer, en gelijk naar de wieg liep. Hij negeerde mij zelfs (ontzettend moederskindje is het
). Dus het zat wel goed Ik kan me niet herinneren dat ie echt ooit heel dwars werd ervan. Op zich zijn ze heel leuk samen.
Vandaag bij zwemles hoorde ik de jongste zeggen: Dat is mijn broer en hij maakt altijd ruzie met mij
Ze kunnen niet met en niet zonder elkaar
LE, wat lief!
Ik ga zeker naar dat boekje van Bobbi op zoek.
Ik denk ook wel dat het hier goed gaat komen want mijn kereltje is al een aantal kinderen gewend van de opvang (waar ze ook 3 baby's hebben - en 3 oudere kinderen). Ze zijn allemaal vanaf 0 tot 4 jaar; hij zit precies in het midden en speelt soms ook heel lief met de baby's. Als er een kind huilt (of eigenlijk; als iemand, wie dan ook, huilt) aait hij over het hoofdje om te troosten. Dit doet hij ook bij ons, we hebben het eens een keertje uitgetest met nephuilen en toen kregen we nog een aai over de bol. Het is gewoon een lieverd!
Hopelijk blijft dat nog driehonderd jaar zo
).Als je het vraagt was het niet leuk maar ook niet heel stom en ze wist wel nog wat er gedaan was. Helemaal lamgeslagen was ze dus ook niet.
Maar ze hebben haar niet laten ophalen omdat ze anders helemaal niet wil, en dat vind IK moeilijk. Ik snap het wel, want het 'hoort erbij' maar tegelijkertijd zegt mijn gevoel dat als ze liever thuis is, ik haar lekker thuis moet houden.
Alleen denk ik vervolgens dat dat niet haalbaar is, want ik kan haar niet weghouden van de 'maatschappij' omdat ze dat moeilijk vindt. Ze zal toch mee moeten draaien, de wereld verandert niet ineens voor haar (of mij). Dus dan denk ik weer dat ze erdoorheen moet, maar dat voelt heel rot. Dus...
Lang verhaal, maar herkent iemand dat?
E heeft ook een periode gehad dat ze hele dagen huilde of sipte op het kdv. Dat wou ik ook écht niet. Dus toch laagdrempelig laten bellen en het werd vanzelf beter. Mijns inziens wordt Ellies ervaring er zo ook niet positiever op toch?
Al was E natuurlijk al wel gewoon gewend aan een kdv.
Zit er ook werk in de pijpleiding L-E?
Sommige kinderen zijn met een paar keer doorzetten wel op hun gemak. Anderen zijn na maanden nog niet helemaal thuis. Sommigen piepen bij 2 jaar alles bij elkaar en gaan met 2,5 wel fluitend naar binnen. Andere blijven het houden tot ver in de basisschooltijd
Ik vind het wel een goed teken dat ze dingen meegekregen heeft. Misschien voor volgende keer afspreken dat ze op een bepaalde tijd naar huis gaat? Bijv na het fruitrondje? Dat ze niet zo lang hoeft?
Per 1 november ben ik freelance tekstschrijverquote:
Oh Sticker ook naar kdv?
Zit er ook werk in de pijpleiding L-E?
De eerste dag belde ze me op omdat ze hem niet gekalmeerd kregen. Wij hebben toen besloten dat ik bleef tot het eind. Kyan kreeg het gevoel dat ik er was en hij kreeg toch het ritme van die dag mee.
De keren erna was weggaan wel heel moeilijk. Maar werd hij vrij snel rustig met af en toe een moeilijk moment maar wel af te leiden. Ik ben steeds 10 min eerder gegaan met ophalen om te luisteren. En alle keren huilde hij niet. Tot hij mij zag inderdaad.
Vorige week vrijdag was hij niet lekker en was het echt drama met wegbrengen. Met een grote steen in mijn maag ging ik weg. Binnen 5 mjn belde ze dat hij heerlijk aan het spelen was.
Afgelopen maandag ging het ineens prima. Ik zei dat ik zo weg ging en of hij dan ging zwaaien. Er kwam heel even een pruillip maar toen wees ik hem op een ander kindje dat enthausiast aan het zwaaien was. Toen gaf ik aan dat hij aan de juf kon vragen om samen te zwaaien en dat deed hij gelijk met de mededeling dat hij daarna ging lego-en. En zo geschiede dat we weggingen zonder huilend kind.
En gister zei hij als ik morgen naar school ga ben ik blij
Oke nu mag hij pas vrijdag en niet vandaag maar hier ging het wel echt beter.
L-E, die Sticker van jou met zijn schoo, waarbij hij zelf omvalt
En die oudste van jou
Cwen, zielig dat ze het zo moeilijk had. En zo lastig bepalen wat nu wijsheid is. Ik vind Deep haar tips wel heel mooi.
De wereld verandert niet voor haar, maar is het absoluut noodzakelijk dat een kind dat leert als het pas twee is?quote:
De peuterspeelzaak was... moeilijk. Ze heeft lang gehuild, de rest van de dag aan de juf gehangen en toen ze mij zag, was het weer brullen (en deed ik bijna mee. Dat dappere snoetje in die kring
Als je het vraagt was het niet leuk maar ook niet heel stom en ze wist wel nog wat er gedaan was. Helemaal lamgeslagen was ze dus ook niet.
Maar ze hebben haar niet laten ophalen omdat ze anders helemaal niet wil, en dat vind IK moeilijk. Ik snap het wel, want het 'hoort erbij' maar tegelijkertijd zegt mijn gevoel dat als ze liever thuis is, ik haar lekker thuis moet houden.
Alleen denk ik vervolgens dat dat niet haalbaar is, want ik kan haar niet weghouden van de 'maatschappij' omdat ze dat moeilijk vindt. Ze zal toch mee moeten draaien, de wereld verandert niet ineens voor haar (of mij). Dus dan denk ik weer dat ze erdoorheen moet, maar dat voelt heel rot. Dus...
Lang verhaal, maar herkent iemand dat?
Ik denk dat je voor jezelf helder moet hebben wat jouw motieven zijn haar naar een psz te brengen. Heeft het voor jou en haar meerwaarde? Als het om een kdv gaat zijn mensen sneller geneigd om 'door te zetten' omdat doorgaans een kind naar een kdv gaat vanwege werkende ouders en dan ontkom je er niet echt aan, dan moeten ze wel doorbijten en wennen, maar als er geen druk achter zit zou ik haar heel veel ruimte gunnen om te wennen. Is het een idee dat je er bij blijft, een paar keer?
Zoals ik gisteren al zei is dat hoe we het met Sticker gaan doen, ik voel er weinig voor om hem ergens achter te laten waar hij zich nog niet veilig voelt. Maar als hij zich eenmaal ergens wel veilig voelt, kan hij het enorm leuk hebben, dus wie weet komt het met Ellie ook goed?
Verder is het kdv voor ons een soort van luxe: we vonden de psz hier niet aansluiten en omdat ik weer ga werken krijgen we kot en is het kdv financieel haalbaar. Maar we doen het voornamelijk omdat we denken dat hij het ontzettend leuk vindt om met andere kindjes te spelen, als het een groot drama wordt dan halen we hem er tzt vanaf (en werk ik als papa thuis is).
Tof!!quote:
[..]
Per 1 november ben ik freelance tekstschrijver
Ik hoop dat Sticker het naar zijn zin gaat hebben op het kdv
Ik zit met iets. Riley heeft een eigenschap dat mij meteen triggert. Ze kan je echt compleet negeren. En ik kan daar heel slecht tegen. En al helemaal niet als ik nog niet eens mijn eerste koffie opheb. Maar hebben jullie tips hoe hiermee om te gaan. Terug negeren voelt niet fijn voor mij. Ik heb het idee dat ik haar daar niet iets mee ga leren.
Ik merk bij E heel sterk dat zij controle / regie / zeggenschap wil houden, en dit zal daar wel bij horen. Dus ik deel soms gewoon iets mee, en vertel wat voor vervolgacties daar bij horen. En dan hoop ik maar dat ze t wel opslaat. Boos worden is heul verleidelijk, maar werkt meestal averechts en dan worden we allebei verdrietig....
Het kan eigenlijk met mijn slechtbetaalde kutbaantje met heel wisselende uren, echt niet meer uit om E op een kinderdagverblijf te hebben, zeker niet als het straks om de opvangkosten voor 2 kinderen gaat
Ik heb ooit bewust gekozen voor een kinderdagverblijf, en ik vind t zo rot dat we nu om financiële en organisatorische redenen toch zouden moeten switchen...... Vanavond gaan vriend en ik om tafel zitten met de rekenmachine, en kijken of het met een gastouder dan wel uitkan.
Stiekem hoop ik op een situatie die sowieso niet te betalen is, en dan zou ik E het liefst nu nog op t kdv laten, en dan vanaf mijn verlof thuisblijven. Helaas is mijn vriend het nog steeds niet met me eens geloof ik...
Dat laatste zouden we doen als opvangkosten en salaris netto quitte gaan spelen (en dat is echt geen ondenkbaar scenario met mijn 1100 bruto per maand).quote:
Zou dat laatste financieel haalbaar zijn? Heb jij talenten die je vanuit huis kan aanboren?
Ik heb wel een plan voor later, ik zou graag kraamhulp willen worden. En voor de tussentijd denk ik dat ik dan probeer mijn hobbies weer eens fatsoenlijk op te pakken. Daar zit misschien wel wat geld in, maar niet meer dan een (arbeidsintensief) zakcentje.
Het is heel begrijpelijk dat ze het moeilijk vindt. Het is nieuw, ze is het niet gewend, krijgt veel nieuwe indrukken, weet nog niet precies hoe zij in die situatie moet reageren, wat de bedoeling van dit alles is, ze zit nog niet in een soort stramien/vastigheid, kent de leidsters en de kinderen nog niet goed.. Kortom, het is gewoon heel veel, en enorme verandering in haar leventje. Dus 'doorzetten' zal het in dat opzicht sowieso denk ik worden. Er zijn misschien kinderen die dan meteen in hun element zijn, maar voor veel kinderen geldt denk ik dat ze echt moeten wennen. Het is aan jou om te bepalen waar naar jouw idee hierin de grens ligt. Na hoe lang huilen/verdrietig zijn, zou jij gebeld moeten worden, denk jij? Wanneer vindt jij het niet meer verantwoord? Hoe lang is naar jouw idee 'redelijk' als het gaat om de 'wenfase'?quote:
De peuterspeelzaak was... moeilijk. Ze heeft lang gehuild, de rest van de dag aan de juf gehangen en toen ze mij zag, was het weer brullen (en deed ik bijna mee. Dat dappere snoetje in die kring
Als je het vraagt was het niet leuk maar ook niet heel stom en ze wist wel nog wat er gedaan was. Helemaal lamgeslagen was ze dus ook niet.
Maar ze hebben haar niet laten ophalen omdat ze anders helemaal niet wil, en dat vind IK moeilijk. Ik snap het wel, want het 'hoort erbij' maar tegelijkertijd zegt mijn gevoel dat als ze liever thuis is, ik haar lekker thuis moet houden.
Alleen denk ik vervolgens dat dat niet haalbaar is, want ik kan haar niet weghouden van de 'maatschappij' omdat ze dat moeilijk vindt. Ze zal toch mee moeten draaien, de wereld verandert niet ineens voor haar (of mij). Dus dan denk ik weer dat ze erdoorheen moet, maar dat voelt heel rot. Dus...
Lang verhaal, maar herkent iemand dat?
Maar eigenlijk proef ik uit je post dat je niet voor 100% achter de keuze staat, in ieder geval twijfelt aan eea. En ik denk dat een kind dat voelt. Juist bij het bijten door de zure appel heen is het volgens mij van belang dat je als ouder overtuigd en echt heel daadkrachtig bent, dat je kind ook voelt dat er in feite niet veel keuze is. Als jij twijfelt, voelt Ellie dat denk ik. Ik merk ook dat als ik het afscheid nemen lastig vind, dat het ook inderdaad lastig wordt. Als ik heel duidelijk ben naar I toe, dan kan het ook wel heel vervelend zijn, maar dan is het als een pleister die je heel snel afrukt in plaats van langzaam. Zo heb ik bijvoorbeeld als regel voor mijzelf dat als I eenmaal in het kdv is bij het wegbrengen, ik haar niet meer oppak en knuffel (tenminste: zolang er verder niets aan de hand is uiteraard). Want als ik dat doe, dan wordt het voor ons allebei een hartverscheurend tafereel. Als ze bij mijn been staat met haar armpjes omhoog, komt er steevast een leidster die haar dan oppakt en haar knuffelt. Daar heb ik ook om gevraagd, of zij dat dan willen doen. En dan kan ik weglopen zonder dat I gaat huilen, dan vindt ze dat OK. En dat is voor haar ook duidelijk: mama gaat weg en iemand anders zorgt nu voor jou.
. Even als voorbeeldje he. Hoe sta je hierin en hoe ga je ermee om? Voor je kind het volgens mij het belangrijkste dat je dat helder hebt.Oef.quote:
De peuterspeelzaak was... moeilijk. Ze heeft lang gehuild, de rest van de dag aan de juf gehangen en toen ze mij zag, was het weer brullen (en deed ik bijna mee. Dat dappere snoetje in die kring
Als je het vraagt was het niet leuk maar ook niet heel stom en ze wist wel nog wat er gedaan was. Helemaal lamgeslagen was ze dus ook niet.
Maar ze hebben haar niet laten ophalen omdat ze anders helemaal niet wil, en dat vind IK moeilijk. Ik snap het wel, want het 'hoort erbij' maar tegelijkertijd zegt mijn gevoel dat als ze liever thuis is, ik haar lekker thuis moet houden.
Alleen denk ik vervolgens dat dat niet haalbaar is, want ik kan haar niet weghouden van de 'maatschappij' omdat ze dat moeilijk vindt. Ze zal toch mee moeten draaien, de wereld verandert niet ineens voor haar (of mij). Dus dan denk ik weer dat ze erdoorheen moet, maar dat voelt heel rot. Dus...
Lang verhaal, maar herkent iemand dat?
Ik sluit me aan bij de woorden van de wijze dames voor mij. Probeer er achter te komen of je zelf achter de keus staat. Als je het zelf erg moeilijk vindt, maar toch wil dat ze naar de psz gaat, probeer jouw aarzeling dan zoveel mogelijk te verbergen. Een kind zal ws jouw aarzeling zien als bevestiging van dat het ergens niet fijn is of niet veilig is.
Ik herken het erg, als leidster. De helft van ons werk is het vertrouwen winnen van de ouders. Het wennen is zowel voor ouders als voor kinderen.
Ga in overleg met de leidsters. Vertel wat jij wilt dat ze doen, als ze zoveel huilt. Wil je dat ze bellen? Vraag daar naar.
Vraag of je zo de eerste dagen bij Ellie kan zijn. Trek veel tijd uit voor de wendagen. Sommige kinderen kan je bij wijze van zo achter laten, en sommige kinderen hebben veel tijd nodig. Wat niet wil zeggen dat ze het er niet fijn zal hebben. Maar duidelijke afspraken met haar. Mamma gaat nu even weg, maar komt jou zo (na het eten/spelen/slapen) weer ophalen. Verlaat de psz op een hoogtepunt, niet met tranen. Probeer het afscheid kort en bondig te houden. Weglopen en 10x omdraaien en zwaaien, handkusjes en nog eens omdraaien is erg verwarrend voor die kleintjes. Zeg kort dat mamma weg gaat, haar weer op komt halen, kus, knuffel, zwaaien en weg. Spreek dit ritueel ook door met de leidsters, zodat jullie kunnen samenwerken.
Misschien is dit totaal neit een antwoord waar je op zat te wachten, tips enzo. Maar ik merk bij mijn werk dat veel ouders onzeker zijn. En dat is logisch! Maar 9 vd 10 keer als kinderen huilen bij afscheid, is het al over voor je goed en wel de deur uit bent. Maar dat merken de ouders niet
Schroom sowieso niet om te bellen en te vragen hoe het gaat. Succes!
Ik aarzel omdat ik het moeilijk vind haar ergens anders achter te laten - dat er iemand anders is die voor haar zorgt. De ruimte voelt goed, de juf voelt goed, ik vertrouw ze echt wel.
Maar ik heb 2 jaar voor Ellie gezorgd, ik ken haar door en door, we kunnen met elkaar lezen en schrijven, 2 handen op 1 buik, etc, etc. Ze is ook echt een mama's kindje. En het is gewoon moeilijk om dat te doorbreken
. Ik vind mezelf best een muts omdat ik het zo voel, maar ja, dat verander je niet zomaar.
Toch ben ik wel degelijk overtuigd van het nut van de peuterspeelzaal. Ellie is bang voor andere kindjes, op het bizarre af. Volwassenen zijn ok, maar kinderen? Tot 1,5 jaar ging het goed, sindsdien is het een probleem. Ze laat zich door een baby wegjagen, om over oudere kinderen nog maar te zwijgen.
Ik ben van mening dat daar iets aan gedaan moet worden, en dat is het enige dat ik niet thuis voor haar kan verzorgen. Die omgang met andere kinderen zal ze op een andere plek moeten leren.
En waarom nu? Omdat ze straks met 3 al naar de Montessori gaat en ik liever niet heb dat ze daar met een achterstand begint. Veel kinderen komen van het kdv en zijn al gewend in sociale groepen te bewegen, of hebben broertjes en zusjes. Ik wil voorkomen dat Ellie, juist doordat ze de enige is die daar nog niet veel ervaring mee heeft, nóg teruggetrokkener wordt in haar 'eigen' klas straks. Dat ze erbuiten begint en erbuiten blijft, zeg maar.
Daarom hoop ik ook dat ze het nu oppakt (ze is 2 jaar en 1 maand) - als ze pas met 2,5 gaat, is het maar 4 maanden deze psz. Dan is ze net gewend en moet ze weer weg en dat klinkt ook niet helemaal handig.
Het afscheid nemen ging verder best goed, ik heb inderdaad kort en bondig afscheid genomen, dat wist ik al. Ik had het haar ook uitgelegd en zij wist het ook. Ze is op maandag ook altijd bij mijn moeder, dus dat ik wegga en weer terugkom weet ze.
Wat het bellen betreft ben ik er nog niet uit. Erbij blijven doen ze niet tenzij het echt niet gaat, om geen gedoe te krijgen met de andere kindjes. Ik zou zelf een half uur huilen genoeg vinden (en dat gaat me al serieus aan het hart). Maar hoe leg ik dat uit?
Eerder naar huis zou misschien wel kunnen, dat ga ik vrijdag overleggen als ze het nog steeds zo moeilijk heeft. Hopelijk sta ik zelf dan ook niet op het punt in tranen uit te barsten, dat helpt met het voeren van een gesprek
. Ik ben echt een weekdier jongens, ik weet het.In pricipe is het inderdaad luxe, aangezien ik niet moet werken in die uren maar het wel goed kan gebruiken. Maar ik denk ook wel dat het echt goed is voor haar.
Maar misschien went het wel. Misschien is het gewoon omdat het allemaal nieuw is en moeten we er allebei in groeien. Ze kalmeerde wel, wilde wel bij de juf zijn. Dat zijn goede tekenen (mijn moeder is járenlang psz-juf geweest). Wellicht voelt ze zich niet zozeer onveilig maar onwennig.
De tijd zal het leren. Ik geef het een maand, heb ik met ML afgesproken. Is er dan nog geen verbetering, dan laten we het voor nu. Heeft ze het dan naar haar zin, dan was het alleen wennen.
Maar het is wel belangrijk denk ik dat zowel Ellie als jij het stapje voor stapje doen. Het lijkt mij heel acceptabel als je met de leidsters afspraken maakt. Voor mij was dat: als ze nog af te leiden is met één-op-één contact (gezellig met de leidster een boekje lezen of liedje zingen) dan keken ze het aan. Als ze niet te troosten was (en dan liet ik dat dus aan hun deskundig oordeel over), moesten ze mij bellen. Niet mochten, maar móesten.
Jammer dat je er niet bij mag blijven. Ik snap het vanuit de psz wel, maar als moeder en kind het er nou zo moeilijk mee hebben..... dan kan het zoveel gedoe schelen!
Mijn kind had trouwens vooral belang bij één 'Moeder Gans'. Als haar favoriete leidster er niet was, moest de rest echt hun best doen om t nog leuk te houden. Maar was zij er, dan was er niks aan de hand. Dus vraag vooral of die ene juf dan zoveel mogelijk bij haar wil blijven zolang het nodig is.
Maar ik ga het de volgende keer wel benoemen inderdaad.
Cwen, ik vind je geen muts. Je kindje ergens achterlaten is moeilijk. Dat moet gewoon ook bij jou groeien. Inderdaad wat LB zegt. Voor jullie allebei is het beste om het stapje voor stapje te doen.
Ik zie zelf ook voordelen van psz/kdv en merk dat zij Riley dingen kunnen geven die ik niet kan bieden (ik heb helaas geen 10 kindjes rondlopen hier bijvoorbeeld
) Succes voor Ellie en jou met het wennen
Geweldig, wat onwijs tof voor je!quote:
[..]
Per 1 november ben ik freelance tekstschrijver
Cwen, wat lastig voor jullie. Ik hoop dat ze snel went, op zich vind ik dit nog geen rare reactie na 2 jaar fulltime bij mama (maar wat weet ik ervan)
.I heeft het ook een tijd gedaan. Ik reageerde dan met iets als "Nou, zullen we dan maar kiezen voor <optie a>?" en dan reageerde hij wel met NEEEEE!! Want mijn keuze was per definitie niet okquote:
Lb en L-E, Thanks voor jullie input. Hier is eigen regie ook een dingetje. Maar de laatste tijd negeert ze me dus bij de keuzes die ze heeft. Al kan het best zo zijn, omdat ze beide keuzes niet echt wil.
Maar ik ga het de volgende keer wel benoemen inderdaad.
. Of hem aanspreken met iets geks. "Meneertje Olifant, hoor je mij?!" En dan moest hij vaak lachen en zei hij "ik ben niet meneertje olifant mama!" Oh dus je hoorde wel wat ik zei? Daarna benoemde ik wel dat ik het vervelend vind als hij helemaal niet reageert. Dat hij best even mocht zeggen dat hij het niet wist, niet wilde antwoorden of eerst nog wilde spelen.
Na jouw posts realiseerde ik me dat I het nu eigenlijk niet/ nauwelijks meer doet, dus er is hoop!
Dat zijn ook twee goeie manieren, én een hoopgevend bericht. I like Chris is met 4 naar het Montessori gegaan. Daar keek de juf echt naar het persoontje. Verder dan alleen het kennis vergaren. Sociale ontwikkeling en een veilig gevoel op school geven is daar erg belangrijk. Dat is de basis van het kunnen opbloeien. Chris is regulier bij 4 begonnen, en ik denk dat hij wel dankzij 2,5 jaar kdv al wat stappen heeft gezet. Toch was er tussen de kdv groep en groep 1/2 een groot verschil voor hem qua veilig gevoel. Dat had hij op school veel sneller.
Dat geeft hoop! De Montessori hier is daar ook op gericht. Voor nu ben ik benieuwd hoe het morgen gaat.quote:
Cwen, het valt ook niet mee als je kindje het wennen zo moeilijk vind. Chris had ook echt opstartproblemen op het KDV. (qua leeftijd jonger en ooronstekings periode). Maar dan baal je ook echt soms. Gelukkig met kortere dagen en doorzetten toch gelukt. Hoop bij jullie ook.
Chris is met 4 naar het Montessori gegaan. Daar keek de juf echt naar het persoontje. Verder dan alleen het kennis vergaren. Sociale ontwikkeling en een veilig gevoel op school geven is daar erg belangrijk. Dat is de basis van het kunnen opbloeien. Chris is regulier bij 4 begonnen, en ik denk dat hij wel dankzij 2,5 jaar kdv al wat stappen heeft gezet. Toch was er tussen de kdv groep en groep 1/2 een groot verschil voor hem qua veilig gevoel. Dat had hij op school veel sneller.
L-E
voor je baan! Spannend en leuk Nora gaat al heel lang naar het kdv, maar die had onlangs een hele tijd dat ze 's ochtends al zei dat ze niet heen wilde en het afscheid was ook ineens (weer) moeilijk. Ik was ook echt in staat om per direct onbetaald verlof op te nemen (of zelfs ontslag
) en haar niet meer naar het kdv te sturen. Wij hebben wat gesprekjes gehad daar en beide leidsters gaven aan dat ze niks aan haar merkten gedurende de dag, gewoon vrolijk de hele dag. Maar dat geeft toch wel een rot gevoel. Ik kan me wel voorstellen dat het voor Ellie (en voor jou) ineens een hele verandering is, zeker als ze nog niet zo op haar gemak is bij andere kindjes.
Wel jammer dat je er niet een paar keer bij mag blijven.
Ik zou idd wel goed aangeven bij de leiding wat voor jou acceptabel is en wanneer ze moeten bellen.
Veel succes vandaag! Hopelijk gaat het vandaag al een stuk beter
. Nu het bericht afwachten wanneer er een plekje voor haar is Ze wordt al 3 aan het einde van deze maand
Volgend jaar gaat ze al naar school
En LE
Gister naar de Efteling geweest. Supermooi weer! De meiden vonden alles eng
Carnaval festival met 3 huilende kinderen Sprookjesbos vonden ze ook eng, behalve de paddenstoelen dan. M vond het wel heel leuk, vooral de sprookjesboom. M is ook 3x in de Polka Marina geweest. Hij noemt dat een achtbaan Begin dit jaar was er een wat moeiljkere periode. Maar toen was ze vaak ziek, dus een paar keer afwezig geweest. Ik ben toen ook een keer gebeld omdat ze echt niet in dr hum was, dus toen heb ik haar opgehaald. Maar toen bleek ze dus ook koorts te hebben.
Mijn dame is gister 2! geworden en is dus nu ook een echte peuter!
op de een of andere manier zijn alle "new born baby's" ineens heel veel ouder
en welkom Hier geen PSZ maar kdv, maar hier hebben we sinds een week of twee problemen bij het wegbrengen 's ochtends. Ze wijst ook telkens heel stellig de andere kant op "Nee! Die kant op!!", Gilt en stribbelt tegen in mijn armen als we naar binnen lopen. Klampt zich aan mij vast als ik weg wil gaan en huilt dikke tranen.
Vervolgens schijnt ze het overdag hartstikke gezellig te hebben, speelt met iedereen, eet alles etc, en bij het ophalen aan het eind van de middag wil ze niet mee naar huis
Het zal een fase zijn, maar leuk is anders.
+1 dat met die haast merk ik hier ook.quote:
Luuk heeft dat soms ook shandaly. Ik vind dat ook zo naar. Hij heeft t vooral als we haast hebben. Hij voelt t aan.
Dus mijn nieuwe stelregel is: ik blijf plakken zo lang het nodig is, en voilà, ik kan dus veel sneller (en geruster) vertrekken
NTS, twee weken duren lang zeg met dit soort dingen. Ik ben benieuwd
NTS, hopelijk hebben ze genoeg aan die observatie over 2 weken om een richting te geven. 2 weken is wel lang, maar vaak genoeg dat ze meerdere maanden op een observatie moeten wachten ivm wachtlijsten. Nu heb je voor school in ieder geval een goede zet gedaan..
Ik heb voor over 2 weken een dag vrij gevraagd. Nu kreeg ik een nee met de reden: ik heb vanaf aankomende donderdag een hele papadag ipv een ochtend en je collega heeft sinds vorige week een vaste klant op de donderdagochtend.
Ik heb aangeboden om een andere dag te werken als hij het vervelend vind dat ik er dan bijna een week niet ben. Toen kreeg ik weer: Nee, ik heb een hele dag papadag en je collega een vaste klant op donderdag. Dus ik heb aangegeven dat ik het kolder vind aangezien dit zou betekenen dat mijn collega of ik dan nooit meer vrij kan nemen op donderdag. Toen kreeg ik terug dat hij klaar was met de discussie en dat nee ook een antwoord is en uit bedrijfsoverwegingen dus nog steeds geen vrij kan krijgen. Ik heb hem gemaild dat we maandag die discussie wel aangaan als ik op kantoor ben.
Ben ik nu zo koppig? Kan hij dit echt zo maar doen? Ik krijg geen vrij uit bedrijfsoverwegingen maar dat slaat nergens op. De afgelopen weken ben ik thuis geweest ivm nieuw huis en toen is hij ook niet gaan werken op zijn papa ochtend. Is hij ook thuis gebleven en heeft mijn collega alles in zn uppie moeten doen. Wanneer er niemand op kantoor zit word de telefoon doorgeschakeld naar een callcenter. Dus de telefoon word ALTIJD opgenomen.
Toen hij op vakantie was heb ik 5 dagen gewerkt ipv de 2 gebruikelijke dagen zodat mijn collega vrij kon nemen of naar een klant kon. Hij verwacht van mij/ons flexibel te zijn maar is dit zelf niet. Natuurlijk is dit niet het eerste vooral en krijg ik nu echt het idee dat hij het doet om te sarren. Ik nam ontslag. Hij heeft me gesmeekt te blijven en dan voor de tijden die ik kon (de dagen die ik kon - maandag en donderdag) en nu dit :s
Maar het is niet netjes vind ik. Ik zou bijvoorbeeld ook minder flexibel worden in zulke gevallen als ik het zo'n tijd van tevoren vraag
Nou ja flexibel ben ik nu niet meer. Gemotiveerd ook niet trouwens. En die gewichtige reden geldt hier dus niet aangezien er geen extreme drukte is (eerder veel te rustig), geen spoedjes want dat weet je nu niet, geen ziekte of ontslag van een ander. Daarbij hebben we ook nog steeds dat callcenter.quote:
Volgens mij mag een vakantiedag geweigerd worden bij een gewichtige reden (extreme drukte, spoedorders, onmisbaar door ziekte/ontslag andere medewerkers).
Maar het is niet netjes vind ik. Ik zou bijvoorbeeld ook minder flexibel worden in zulke gevallen als ik het zo'n tijd van tevoren vraag
Hmm ik doe ook wat LB doet
Plakken zo lang het moet en zodra ik in de gaten krijg dat het wel goed zit sluip ik weg
Haasten heeft geen zin want dat voelt ze aan.
Tally daar zou mijn broek ook vanaf zakken zeg
Eenrichtingsverkeer .. zal niet werken en hopelijk komt je baas daar ook op tijd achter
En net voor zijn vakantie hebben we een functioneringsgesprek gehad waarin ik ongemotiveerd was en te veel ouwehoert. In de week voor het gesprek heb ik op zondag na 8 dagen achter elkaar gewerkt. En begint hij een half uur na het gesprek over de dingen die hij met zijn zoontje heeft gedaan op zn vrije papaochtend
Dan moet je zorgen dat op die dag ook geen vaste klanten ingepland worden vond ik.
Bij mij op mijn werk wordt vrij wel eens geweigerd, maar dan wel als er al anderen vrij zijn waardoor een afdeling niet bemand is.
Maar dit zou betekenen dat je nooit meer vrij mag zijn, en dat lijkt me wel apart
Dat is het dus. Die Papadag is een structureel iets. En als hij het nu zou weigeren om bedrijfsoverweging zou hij dat dus altijd doen/kunnen doen/moeten doen.quote:
Het is natuurlijk raar dat als iemand structureel vrij is een ander nooit meer vrij kan krijgen.
Dan moet je zorgen dat op die dag ook geen vaste klanten ingepland worden vond ik.
Bij mij op mijn werk wordt vrij wel eens geweigerd, maar dan wel als er al anderen vrij zijn waardoor een afdeling niet bemand is.
Maar dit zou betekenen dat je nooit meer vrij mag zijn, en dat lijkt me wel apart
Hij neemt die Papadag op donderdag en hij heeft vorige week afgesproken met die klant dat het tegenwoordig vast staat op donderdagochtend (wat eerst donderdagmiddag was). Dus waarom zou ik (of mijn collega) dan nooit vrij kunnen nemen.
Shandaly, 2 weken is inderdaad lang, maar eigenlijk had ik de hoop ook al een beetje opgegeven dat ze eerder naar school zou kunnen.
We zitten nu in ieder geval in het traject en ik vind het belangrijk dat ze nu gewoon goed kijken wat er aan de hand is en hoe we dit gaan sturen/oplossen.
S. kan ongeveer 20-25 woorden zeggen, maar gebruikt ze sporadisch. Hij kan praten, maar hij doet het bijna niet of alleen als hij een goed humeur heeft. Zijn woordbegrip is razend goed. Wanneer je bijvoorbeeld zegt: pak je schoenen en je jas - pakt hij zijn schoenen en zijn jas; er mankeert hem echt niets aan zijn oortjes. Maar hij vind het praten gewoon niet boeiend omdat we hem toch wel begrijpen. Ook is hij non-verbaal met gebaren, blikken en gezichtsuitdrukkingen een ware koning.
De dame van het CB begon er gisteren over dat hij nu toch wel zo langzamerhand aan 2-woord-zinnetjes moet beginnen; ze heeft gevraagd wat wij doen om het praten te stimuleren (bijna alles wat we kunnen doen) en heeft ons wat oefeningen gegeven om hem uit de tent te lokken qua woordjes. Ik vind het alleen vreemd van de twee-woord-zinnetjes. Konden jullie kindjes dat al met 25 maanden? S. zijn lievelingswoordje is 'ja', waarbij we hem overdag eigenlijk nog maar alleen ja/nee-vragen hoeven te stellen omdat het antwoord vrijwel altijd of een schrille "EEEE" (nee) of een lieve "ja" is. Dat makkelijke patroon gaan we nu met die oefeningen ook verbreken.
Ik zit in ieder geval met smart te wachten totdat hij meer gaat kletsen. Het lijkt wel alsof elke peuter in mijn omgeving al meer kletst dan hij. Ik heb maar prentenboeken gekocht om nóg meer met hem te gaan oefenen. Hartstikke leuk in de uitvoering; super gezellig, maar ik merk dat ik regelmatig denk: duuuurt laaaaanggggg!!!!
GA NOU PRATEN, LIEVERD! Als zijn spraak over 3 maanden nog niet verbeterd is, moeten we terug voor een doorverwijzing logopedie.
Als dit over elke donderdag gaat dan mag dit inderdaad niet. Als het een eenmalig iets is en 2 weken te kort dag zou zijn in dit specifieke geval dan is er nog wat voor te zeggen. Maar bij structureel moet er wel aangetoont worden dat het vanuit het bedrijfsbelang echt niet kan. Daarbij moet hij zn eigen positie ook mee wegen.quote:
Ik moet het even kwijt en zien of ik wat over het hoofd zie
Ik heb voor over 2 weken een dag vrij gevraagd. Nu kreeg ik een nee met de reden: ik heb vanaf aankomende donderdag een hele papadag ipv een ochtend en je collega heeft sinds vorige week een vaste klant op de donderdagochtend.
Ik heb aangeboden om een andere dag te werken als hij het vervelend vind dat ik er dan bijna een week niet ben. Toen kreeg ik weer: Nee, ik heb een hele dag papadag en je collega een vaste klant op donderdag. Dus ik heb aangegeven dat ik het kolder vind aangezien dit zou betekenen dat mijn collega of ik dan nooit meer vrij kan nemen op donderdag. Toen kreeg ik terug dat hij klaar was met de discussie en dat nee ook een antwoord is en uit bedrijfsoverwegingen dus nog steeds geen vrij kan krijgen. Ik heb hem gemaild dat we maandag die discussie wel aangaan als ik op kantoor ben.
Ben ik nu zo koppig? Kan hij dit echt zo maar doen? Ik krijg geen vrij uit bedrijfsoverwegingen maar dat slaat nergens op. De afgelopen weken ben ik thuis geweest ivm nieuw huis en toen is hij ook niet gaan werken op zijn papa ochtend. Is hij ook thuis gebleven en heeft mijn collega alles in zn uppie moeten doen. Wanneer er niemand op kantoor zit word de telefoon doorgeschakeld naar een callcenter. Dus de telefoon word ALTIJD opgenomen.
Toen hij op vakantie was heb ik 5 dagen gewerkt ipv de 2 gebruikelijke dagen zodat mijn collega vrij kon nemen of naar een klant kon. Hij verwacht van mij/ons flexibel te zijn maar is dit zelf niet. Natuurlijk is dit niet het eerste vooral en krijg ik nu echt het idee dat hij het doet om te sarren. Ik nam ontslag. Hij heeft me gesmeekt te blijven en dan voor de tijden die ik kon (de dagen die ik kon - maandag en donderdag) en nu dit :s
), toen hij 25 maanden was waren dat wel zinnen van 3 a 4 woorden. Daarentegen was hij motorisch echt wel laat, als je het afzet tegen het gemiddelde (dat zeg ik er altijd bij omdat ik niet vind dat hij 'te laat' was, hij doet alles op het juiste moment voor hem ) en daarin hebben we hem nooit gestimuleerd, maar vertrouwd op het feit dat hij dingen gaat doen als hij daar aan toe is. Nu praten wij echt ontzettend veel met onze kinderen, en het resultaat mag er zijn: ze houden beide geen moment hun klep
Wij zijn met Luuk met 18 maanden begonnen met logopedie. Hij kon toen 3 woorden en was enorm gefrustreerd. Bonken op de grond als hij zich niet verstaanbaar kon maken en als we m niet snapten.
Hij kon rond zn verjaardag 10 woorden ongeveer. Nu gaat hij redelijk op met z'n leeftijd genoten. Niet iedereen snapt m, maar wij wel.
Logopediste kwam bij ons thuis.
De meiden doen daar niet voor onder. Maar net als bij LE, hier heeft de grove motoriek weer minder prioriteit voor hen.We zijn er 1,5 uur geweest, met hem, en hij vond het echt de bom
Ze waren zo lief, zo fijn meeverend en zachtaardig, 10 peuters in dezelfde ruimte en er was geen hysterie, ik vind het knap! Hij heeft zo gezellig gekletst tijdens het eetmoment, heel goed gegeten, wilde niet weg enzo, enfin, ik denk dat het goed komt daar, jeej! Klinkt goed!quote:
Oh mensen! MIJN KIND WAS VANDAAG NAAR HET KDV OMG WTF!
We zijn er 1,5 uur geweest, met hem, en hij vond het echt de bom
Oh dat klinkt heel fijn!quote:
Oh mensen! MIJN KIND WAS VANDAAG NAAR HET KDV OMG WTF!
We zijn er 1,5 uur geweest, met hem, en hij vond het echt de bom
Ik maak me geen zorgen; of althans, ik heb er het volste vertrouwen in dat het goed komt. Maar ik ben gewoon zelf een ongeduldige kwebbelkous die met haar kind wil kletsen.