Het peutertopic (2-4 jaar) deel 172

quote:

Op donderdag 1 oktober 2015 07:59 schreef Cwen het volgende:
De peuterspeelzaak was... moeilijk. Ze heeft lang gehuild, de rest van de dag aan de juf gehangen en toen ze mij zag, was het weer brullen (en deed ik bijna mee. Dat dappere snoetje in die kring ).
Als je het vraagt was het niet leuk maar ook niet heel stom en ze wist wel nog wat er gedaan was. Helemaal lamgeslagen was ze dus ook niet.

Maar ze hebben haar niet laten ophalen omdat ze anders helemaal niet wil, en dat vind IK moeilijk. Ik snap het wel, want het 'hoort erbij' maar tegelijkertijd zegt mijn gevoel dat als ze liever thuis is, ik haar lekker thuis moet houden.
Alleen denk ik vervolgens dat dat niet haalbaar is, want ik kan haar niet weghouden van de 'maatschappij' omdat ze dat moeilijk vindt. Ze zal toch mee moeten draaien, de wereld verandert niet ineens voor haar (of mij). Dus dan denk ik weer dat ze erdoorheen moet, maar dat voelt heel rot. Dus...
Lang verhaal, maar herkent iemand dat?

Het is heel begrijpelijk dat ze het moeilijk vindt. Het is nieuw, ze is het niet gewend, krijgt veel nieuwe indrukken, weet nog niet precies hoe zij in die situatie moet reageren, wat de bedoeling van dit alles is, ze zit nog niet in een soort stramien/vastigheid, kent de leidsters en de kinderen nog niet goed.. Kortom, het is gewoon heel veel, en enorme verandering in haar leventje. Dus 'doorzetten' zal het in dat opzicht sowieso denk ik worden. Er zijn misschien kinderen die dan meteen in hun element zijn, maar voor veel kinderen geldt denk ik dat ze echt moeten wennen. Het is aan jou om te bepalen waar naar jouw idee hierin de grens ligt. Na hoe lang huilen/verdrietig zijn, zou jij gebeld moeten worden, denk jij? Wanneer vindt jij het niet meer verantwoord? Hoe lang is naar jouw idee 'redelijk' als het gaat om de 'wenfase'?

Maar eigenlijk proef ik uit je post dat je niet voor 100% achter de keuze staat, in ieder geval twijfelt aan eea. En ik denk dat een kind dat voelt. Juist bij het bijten door de zure appel heen is het volgens mij van belang dat je als ouder overtuigd en echt heel daadkrachtig bent, dat je kind ook voelt dat er in feite niet veel keuze is. Als jij twijfelt, voelt Ellie dat denk ik. Ik merk ook dat als ik het afscheid nemen lastig vind, dat het ook inderdaad lastig wordt. Als ik heel duidelijk ben naar I toe, dan kan het ook wel heel vervelend zijn, maar dan is het als een pleister die je heel snel afrukt in plaats van langzaam. Zo heb ik bijvoorbeeld als regel voor mijzelf dat als I eenmaal in het kdv is bij het wegbrengen, ik haar niet meer oppak en knuffel (tenminste: zolang er verder niets aan de hand is uiteraard). Want als ik dat doe, dan wordt het voor ons allebei een hartverscheurend tafereel. Als ze bij mijn been staat met haar armpjes omhoog, komt er steevast een leidster die haar dan oppakt en haar knuffelt. Daar heb ik ook om gevraagd, of zij dat dan willen doen. En dan kan ik weglopen zonder dat I gaat huilen, dan vindt ze dat OK. En dat is voor haar ook duidelijk: mama gaat weg en iemand anders zorgt nu voor jou. . Even als voorbeeldje he. Hoe sta je hierin en hoe ga je ermee om? Voor je kind het volgens mij het belangrijkste dat je dat helder hebt.

quote:

Op donderdag 1 oktober 2015 07:59 schreef Cwen het volgende:
De peuterspeelzaak was... moeilijk. Ze heeft lang gehuild, de rest van de dag aan de juf gehangen en toen ze mij zag, was het weer brullen (en deed ik bijna mee. Dat dappere snoetje in die kring ).
Als je het vraagt was het niet leuk maar ook niet heel stom en ze wist wel nog wat er gedaan was. Helemaal lamgeslagen was ze dus ook niet.

Maar ze hebben haar niet laten ophalen omdat ze anders helemaal niet wil, en dat vind IK moeilijk. Ik snap het wel, want het 'hoort erbij' maar tegelijkertijd zegt mijn gevoel dat als ze liever thuis is, ik haar lekker thuis moet houden.
Alleen denk ik vervolgens dat dat niet haalbaar is, want ik kan haar niet weghouden van de 'maatschappij' omdat ze dat moeilijk vindt. Ze zal toch mee moeten draaien, de wereld verandert niet ineens voor haar (of mij). Dus dan denk ik weer dat ze erdoorheen moet, maar dat voelt heel rot. Dus...
Lang verhaal, maar herkent iemand dat?

Oef.
Ik sluit me aan bij de woorden van de wijze dames voor mij. Probeer er achter te komen of je zelf achter de keus staat. Als je het zelf erg moeilijk vindt, maar toch wil dat ze naar de psz gaat, probeer jouw aarzeling dan zoveel mogelijk te verbergen. Een kind zal ws jouw aarzeling zien als bevestiging van dat het ergens niet fijn is of niet veilig is.

Ik herken het erg, als leidster. De helft van ons werk is het vertrouwen winnen van de ouders. Het wennen is zowel voor ouders als voor kinderen.
Ga in overleg met de leidsters. Vertel wat jij wilt dat ze doen, als ze zoveel huilt. Wil je dat ze bellen? Vraag daar naar.
Vraag of je zo de eerste dagen bij Ellie kan zijn. Trek veel tijd uit voor de wendagen. Sommige kinderen kan je bij wijze van zo achter laten, en sommige kinderen hebben veel tijd nodig. Wat niet wil zeggen dat ze het er niet fijn zal hebben. Maar duidelijke afspraken met haar. Mamma gaat nu even weg, maar komt jou zo (na het eten/spelen/slapen) weer ophalen. Verlaat de psz op een hoogtepunt, niet met tranen. Probeer het afscheid kort en bondig te houden. Weglopen en 10x omdraaien en zwaaien, handkusjes en nog eens omdraaien is erg verwarrend voor die kleintjes. Zeg kort dat mamma weg gaat, haar weer op komt halen, kus, knuffel, zwaaien en weg. Spreek dit ritueel ook door met de leidsters, zodat jullie kunnen samenwerken.

Misschien is dit totaal neit een antwoord waar je op zat te wachten, tips enzo. Maar ik merk bij mijn werk dat veel ouders onzeker zijn. En dat is logisch! Maar 9 vd 10 keer als kinderen huilen bij afscheid, is het al over voor je goed en wel de deur uit bent. Maar dat merken de ouders niet Schroom sowieso niet om te bellen en te vragen hoe het gaat.

Succes!

Omen, dat negeren is ook echt een allergie van mij. Hier gebeurt het vooral als we een onderwerp aansnijden waar hij het niet over wil hebben, ergens heel logisch. Benoemen wat er gebeurt helpt wel ('Je geeft geen antwoord als ik vraag of je ook iets wil eten, is dat omdat je verder wil spelen/de kat martelen/breakdancen met een sok op je hoofd?'), daarna staat hij wel open voor contact. Hem in zijn spel storen is sowieso niet een goed idee, heeft hij echt geen tijd voor en geen zin in.

Dank jullie wel voor de lieve reacties

Ik aarzel omdat ik het moeilijk vind haar ergens anders achter te laten - dat er iemand anders is die voor haar zorgt. De ruimte voelt goed, de juf voelt goed, ik vertrouw ze echt wel.
Maar ik heb 2 jaar voor Ellie gezorgd, ik ken haar door en door, we kunnen met elkaar lezen en schrijven, 2 handen op 1 buik, etc, etc. Ze is ook echt een mama's kindje. En het is gewoon moeilijk om dat te doorbreken .
Ik vind mezelf best een muts omdat ik het zo voel, maar ja, dat verander je niet zomaar.

Toch ben ik wel degelijk overtuigd van het nut van de peuterspeelzaal. Ellie is bang voor andere kindjes, op het bizarre af. Volwassenen zijn ok, maar kinderen? Tot 1,5 jaar ging het goed, sindsdien is het een probleem. Ze laat zich door een baby wegjagen, om over oudere kinderen nog maar te zwijgen.
Ik ben van mening dat daar iets aan gedaan moet worden, en dat is het enige dat ik niet thuis voor haar kan verzorgen. Die omgang met andere kinderen zal ze op een andere plek moeten leren.
En waarom nu? Omdat ze straks met 3 al naar de Montessori gaat en ik liever niet heb dat ze daar met een achterstand begint. Veel kinderen komen van het kdv en zijn al gewend in sociale groepen te bewegen, of hebben broertjes en zusjes. Ik wil voorkomen dat Ellie, juist doordat ze de enige is die daar nog niet veel ervaring mee heeft, nóg teruggetrokkener wordt in haar 'eigen' klas straks. Dat ze erbuiten begint en erbuiten blijft, zeg maar.
Daarom hoop ik ook dat ze het nu oppakt (ze is 2 jaar en 1 maand) - als ze pas met 2,5 gaat, is het maar 4 maanden deze psz. Dan is ze net gewend en moet ze weer weg en dat klinkt ook niet helemaal handig.

Het afscheid nemen ging verder best goed, ik heb inderdaad kort en bondig afscheid genomen, dat wist ik al. Ik had het haar ook uitgelegd en zij wist het ook. Ze is op maandag ook altijd bij mijn moeder, dus dat ik wegga en weer terugkom weet ze.
Wat het bellen betreft ben ik er nog niet uit. Erbij blijven doen ze niet tenzij het echt niet gaat, om geen gedoe te krijgen met de andere kindjes. Ik zou zelf een half uur huilen genoeg vinden (en dat gaat me al serieus aan het hart). Maar hoe leg ik dat uit?

Eerder naar huis zou misschien wel kunnen, dat ga ik vrijdag overleggen als ze het nog steeds zo moeilijk heeft. Hopelijk sta ik zelf dan ook niet op het punt in tranen uit te barsten, dat helpt met het voeren van een gesprek . Ik ben echt een weekdier jongens, ik weet het.

In pricipe is het inderdaad luxe, aangezien ik niet moet werken in die uren maar het wel goed kan gebruiken. Maar ik denk ook wel dat het echt goed is voor haar.

Maar misschien went het wel. Misschien is het gewoon omdat het allemaal nieuw is en moeten we er allebei in groeien. Ze kalmeerde wel, wilde wel bij de juf zijn. Dat zijn goede tekenen (mijn moeder is járenlang psz-juf geweest). Wellicht voelt ze zich niet zozeer onveilig maar onwennig.
De tijd zal het leren. Ik geef het een maand, heb ik met ML afgesproken. Is er dan nog geen verbetering, dan laten we het voor nu. Heeft ze het dan naar haar zin, dan was het alleen wennen.

Het zal heus wennen Maar het is wel belangrijk denk ik dat zowel Ellie als jij het stapje voor stapje doen.

Het lijkt mij heel acceptabel als je met de leidsters afspraken maakt. Voor mij was dat: als ze nog af te leiden is met één-op-één contact (gezellig met de leidster een boekje lezen of liedje zingen) dan keken ze het aan. Als ze niet te troosten was (en dan liet ik dat dus aan hun deskundig oordeel over), moesten ze mij bellen. Niet mochten, maar móesten.

Jammer dat je er niet bij mag blijven. Ik snap het vanuit de psz wel, maar als moeder en kind het er nou zo moeilijk mee hebben..... dan kan het zoveel gedoe schelen!

Mijn kind had trouwens vooral belang bij één 'Moeder Gans'. Als haar favoriete leidster er niet was, moest de rest echt hun best doen om t nog leuk te houden. Maar was zij er, dan was er niks aan de hand. Dus vraag vooral of die ene juf dan zoveel mogelijk bij haar wil blijven zolang het nodig is.

Lb en L-E, Thanks voor jullie input. Hier is eigen regie ook een dingetje. Maar de laatste tijd negeert ze me dus bij de keuzes die ze heeft. Al kan het best zo zijn, omdat ze beide keuzes niet echt wil.
Maar ik ga het de volgende keer wel benoemen inderdaad.

Cwen, ik vind je geen muts. Je kindje ergens achterlaten is moeilijk. Dat moet gewoon ook bij jou groeien. Inderdaad wat LB zegt. Voor jullie allebei is het beste om het stapje voor stapje te doen.
Ik zie zelf ook voordelen van psz/kdv en merk dat zij Riley dingen kunnen geven die ik niet kan bieden (ik heb helaas geen 10 kindjes rondlopen hier bijvoorbeeld )
Succes voor Ellie en jou met het wennen

Klinkt allemaal heel goed, Cwen. Zowel hoe jij er zelf in staat als hoe jullie met Ellie omgaan en met de situatie. Hopelijk went het snel en dan is het ook een hele mooie overwinning en een mooie nieuwe stap. En zo niet, dan niet, en dan komt het later wel.

Ik zou het ook zo doen hoor cwen! En wie weet vind ze het straks heel erg leuk op de psz. Doe wat voor jullie beiden goed voelt!!

quote:

Op donderdag 1 oktober 2015 09:52 schreef L-E het volgende:

[..]

Per 1 november ben ik freelance tekstschrijver

Geweldig, wat onwijs tof voor je!

Cwen, wat lastig voor jullie. Ik hoop dat ze snel went, op zich vind ik dit nog geen rare reactie na 2 jaar fulltime bij mama (maar wat weet ik ervan) .

quote:

Op donderdag 1 oktober 2015 14:26 schreef Omentielvo het volgende:
Lb en L-E, Thanks voor jullie input. Hier is eigen regie ook een dingetje. Maar de laatste tijd negeert ze me dus bij de keuzes die ze heeft. Al kan het best zo zijn, omdat ze beide keuzes niet echt wil.
Maar ik ga het de volgende keer wel benoemen inderdaad.

I heeft het ook een tijd gedaan. Ik reageerde dan met iets als "Nou, zullen we dan maar kiezen voor <optie a>?" en dan reageerde hij wel met NEEEEE!! Want mijn keuze was per definitie niet ok . Of hem aanspreken met iets geks. "Meneertje Olifant, hoor je mij?!" En dan moest hij vaak lachen en zei hij "ik ben niet meneertje olifant mama!" Oh dus je hoorde wel wat ik zei?

Daarna benoemde ik wel dat ik het vervelend vind als hij helemaal niet reageert. Dat hij best even mocht zeggen dat hij het niet wist, niet wilde antwoorden of eerst nog wilde spelen.

Na jouw posts realiseerde ik me dat I het nu eigenlijk niet/ nauwelijks meer doet, dus er is hoop!

Oh thx Phaidra! Dat zijn ook twee goeie manieren, én een hoopgevend bericht. I like

Cwen, het valt ook niet mee als je kindje het wennen zo moeilijk vind. Chris had ook echt opstartproblemen op het KDV. (qua leeftijd jonger en ooronstekings periode). Maar dan baal je ook echt soms. Gelukkig met kortere dagen en doorzetten toch gelukt. Hoop bij jullie ook.
Chris is met 4 naar het Montessori gegaan. Daar keek de juf echt naar het persoontje. Verder dan alleen het kennis vergaren. Sociale ontwikkeling en een veilig gevoel op school geven is daar erg belangrijk. Dat is de basis van het kunnen opbloeien. Chris is regulier bij 4 begonnen, en ik denk dat hij wel dankzij 2,5 jaar kdv al wat stappen heeft gezet. Toch was er tussen de kdv groep en groep 1/2 een groot verschil voor hem qua veilig gevoel. Dat had hij op school veel sneller.

quote:

Op donderdag 1 oktober 2015 20:23 schreef Deepfreeze het volgende:
Cwen, het valt ook niet mee als je kindje het wennen zo moeilijk vind. Chris had ook echt opstartproblemen op het KDV. (qua leeftijd jonger en ooronstekings periode). Maar dan baal je ook echt soms. Gelukkig met kortere dagen en doorzetten toch gelukt. Hoop bij jullie ook.
Chris is met 4 naar het Montessori gegaan. Daar keek de juf echt naar het persoontje. Verder dan alleen het kennis vergaren. Sociale ontwikkeling en een veilig gevoel op school geven is daar erg belangrijk. Dat is de basis van het kunnen opbloeien. Chris is regulier bij 4 begonnen, en ik denk dat hij wel dankzij 2,5 jaar kdv al wat stappen heeft gezet. Toch was er tussen de kdv groep en groep 1/2 een groot verschil voor hem qua veilig gevoel. Dat had hij op school veel sneller.

Dat geeft hoop! De Montessori hier is daar ook op gericht. Voor nu ben ik benieuwd hoe het morgen gaat.

Succes voor morgen Cwen. Zo te lezen heb je het voor jezelf wel heel helder, al voelt het misschien (nog) niet zo. Hopelijk gaat het morgen beter en heb je wat aan de tips die hierboven gegeven zijn

L-E voor je baan! Spannend en leuk

Cwen, wat moeilijk. Ik kan me je gevoel heel goed voorstellen, hoor.
Nora gaat al heel lang naar het kdv, maar die had onlangs een hele tijd dat ze 's ochtends al zei dat ze niet heen wilde en het afscheid was ook ineens (weer) moeilijk. Ik was ook echt in staat om per direct onbetaald verlof op te nemen (of zelfs ontslag ) en haar niet meer naar het kdv te sturen. Wij hebben wat gesprekjes gehad daar en beide leidsters gaven aan dat ze niks aan haar merkten gedurende de dag, gewoon vrolijk de hele dag. Maar dat geeft toch wel een rot gevoel.

Ik kan me wel voorstellen dat het voor Ellie (en voor jou) ineens een hele verandering is, zeker als ze nog niet zo op haar gemak is bij andere kindjes.
Wel jammer dat je er niet een paar keer bij mag blijven.
Ik zou idd wel goed aangeven bij de leiding wat voor jou acceptabel is en wanneer ze moeten bellen.
Veel succes vandaag! Hopelijk gaat het vandaag al een stuk beter

Hmm Cwen ik heb nu pas tijd om jouw post te lezen en dat brengt me gelijk aan het twijfelen. Want ik heb vanmorgen juist Djenna opgegeven voor de peuterspeelzaal. Ik heb een beetje het gevoel dat ze wat verloren is bij de gastouder omdat de andere kindjes wat jonger zijn. Ik denk dat het voor haar fijn is als ze wat meer met leeftijdsgenootjes op kan trekken en iets meer spelenderwijs uitgedaagd wordt. Ik zag wat beren op de weg vwb de logistiek. Maar dat zijn maar beren ... . Nu het bericht afwachten wanneer er een plekje voor haar is

Ze wordt al 3 aan het einde van deze maand
Volgend jaar gaat ze al naar school

En LE

Hier dus echt geen problemen gehad met psz bij de meiden. Afscheid nemen geen probleem, meedoen geen probleem (als andere kindjes hun stoel in de kring zetten, doen zij dat ook), ze zitten niet aan elkaar geplakt (hoeven niet per se naast elkaar in de kring, spelen doen ze wel liever bij elkaar) en ze doen gewoon leuk mee. Ik was vooraf ook wel een beetje huiverig omdat ze altijd thuis zijn geweest en andere kinderen soms moeilijk te lezen vinden. Maar zo kan het dus ook.

Gister naar de Efteling geweest. Supermooi weer! De meiden vonden alles eng Carnaval festival met 3 huilende kinderen Sprookjesbos vonden ze ook eng, behalve de paddenstoelen dan. M vond het wel heel leuk, vooral de sprookjesboom. M is ook 3x in de Polka Marina geweest. Hij noemt dat een achtbaan

Secret santa... Nu kan het nog

Hier ook geen problemen bij de psz. Ze heeft het er naar haar zin, gaat zonder problemen er heen, heel fijn.

Begin dit jaar was er een wat moeiljkere periode. Maar toen was ze vaak ziek, dus een paar keer afwezig geweest. Ik ben toen ook een keer gebeld omdat ze echt niet in dr hum was, dus toen heb ik haar opgehaald. Maar toen bleek ze dus ook koorts te hebben.

Mijn dame is gister 2! geworden en is dus nu ook een echte peuter!

Gefeliciteerd Bub

Gefeliciteerd Bubseltje! Knappe dame!

_{op de een of andere manier zijn alle "new born baby's" ineens heel veel ouder}

Luuk heeft dat soms ook shandaly. Ik vind dat ook zo naar. Hij heeft t vooral als we haast hebben. Hij voelt t aan.

Het eerste psz-bezoek van de orthopedagoog zit erop. 2 uur lang geobserveerd en met haar gespeeld. Hij wil nu nog geen conclusies verbinden aan 2 uur observatie, maar dat er punten zijn waar ze niet gelijk loopt met leeftijdsgenoten, dat is wel duidelijk. Over 2 weken weer een observatieochtend gepland en dan zien we wel weer verder.

Gefeliciteerd Bubseltje

(ik heb foto's in het fototopic gezet)

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2015 13:22 schreef kaatjejannie het volgende:
Luuk heeft dat soms ook shandaly. Ik vind dat ook zo naar. Hij heeft t vooral als we haast hebben. Hij voelt t aan.

+1 dat met die haast merk ik hier ook.

Dus mijn nieuwe stelregel is: ik blijf plakken zo lang het nodig is, en voilà, ik kan dus veel sneller (en geruster) vertrekken

Wat spannend NTS

Hier ook drama bij het wegbrengen de laatste tijd. Echt niet leuk.

NTS, twee weken duren lang zeg met dit soort dingen. Ik ben benieuwd

Hoe ging het cwen?

NTS, hopelijk hebben ze genoeg aan die observatie over 2 weken om een richting te geven. 2 weken is wel lang, maar vaak genoeg dat ze meerdere maanden op een observatie moeten wachten ivm wachtlijsten. Nu heb je voor school in ieder geval een goede zet gedaan..

Ik moet het even kwijt en zien of ik wat over het hoofd zie

Ik heb voor over 2 weken een dag vrij gevraagd. Nu kreeg ik een nee met de reden: ik heb vanaf aankomende donderdag een hele papadag ipv een ochtend en je collega heeft sinds vorige week een vaste klant op de donderdagochtend.
Ik heb aangeboden om een andere dag te werken als hij het vervelend vind dat ik er dan bijna een week niet ben. Toen kreeg ik weer: Nee, ik heb een hele dag papadag en je collega een vaste klant op donderdag. Dus ik heb aangegeven dat ik het kolder vind aangezien dit zou betekenen dat mijn collega of ik dan nooit meer vrij kan nemen op donderdag. Toen kreeg ik terug dat hij klaar was met de discussie en dat nee ook een antwoord is en uit bedrijfsoverwegingen dus nog steeds geen vrij kan krijgen. Ik heb hem gemaild dat we maandag die discussie wel aangaan als ik op kantoor ben.

Ben ik nu zo koppig? Kan hij dit echt zo maar doen? Ik krijg geen vrij uit bedrijfsoverwegingen maar dat slaat nergens op. De afgelopen weken ben ik thuis geweest ivm nieuw huis en toen is hij ook niet gaan werken op zijn papa ochtend. Is hij ook thuis gebleven en heeft mijn collega alles in zn uppie moeten doen. Wanneer er niemand op kantoor zit word de telefoon doorgeschakeld naar een callcenter. Dus de telefoon word ALTIJD opgenomen.
Toen hij op vakantie was heb ik 5 dagen gewerkt ipv de 2 gebruikelijke dagen zodat mijn collega vrij kon nemen of naar een klant kon. Hij verwacht van mij/ons flexibel te zijn maar is dit zelf niet. Natuurlijk is dit niet het eerste vooral en krijg ik nu echt het idee dat hij het doet om te sarren. Ik nam ontslag. Hij heeft me gesmeekt te blijven en dan voor de tijden die ik kon (de dagen die ik kon - maandag en donderdag) en nu dit :s

Volgens mij mag een vakantiedag geweigerd worden bij een gewichtige reden (extreme drukte, spoedorders, onmisbaar door ziekte/ontslag andere medewerkers).
Maar het is niet netjes vind ik. Ik zou bijvoorbeeld ook minder flexibel worden in zulke gevallen als ik het zo'n tijd van tevoren vraag

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2015 17:48 schreef Omentielvo het volgende:
Volgens mij mag een vakantiedag geweigerd worden bij een gewichtige reden (extreme drukte, spoedorders, onmisbaar door ziekte/ontslag andere medewerkers).
Maar het is niet netjes vind ik. Ik zou bijvoorbeeld ook minder flexibel worden in zulke gevallen als ik het zo'n tijd van tevoren vraag

Nou ja flexibel ben ik nu niet meer. Gemotiveerd ook niet trouwens. En die gewichtige reden geldt hier dus niet aangezien er geen extreme drukte is (eerder veel te rustig), geen spoedjes want dat weet je nu niet, geen ziekte of ontslag van een ander. Daarbij hebben we ook nog steeds dat callcenter.

Volgens mij mag dit niet zomaar. Ik heb je een pm gestuurd Tally. Ik zoek het even op.

Spannend NTS!

Hmm ik doe ook wat LB doet
Plakken zo lang het moet en zodra ik in de gaten krijg dat het wel goed zit sluip ik weg
Haasten heeft geen zin want dat voelt ze aan.

Tally daar zou mijn broek ook vanaf zakken zeg
Eenrichtingsverkeer .. zal niet werken en hopelijk komt je baas daar ook op tijd achter

Nu moet ik toch iets anders gaan zoeken want voor mijn vakantie was hij ook aardig bezig.

En net voor zijn vakantie hebben we een functioneringsgesprek gehad waarin ik ongemotiveerd was en te veel ouwehoert. In de week voor het gesprek heb ik op zondag na 8 dagen achter elkaar gewerkt. En begint hij een half uur na het gesprek over de dingen die hij met zijn zoontje heeft gedaan op zn vrije papaochtend

Het is natuurlijk raar dat als iemand structureel vrij is een ander nooit meer vrij kan krijgen.
Dan moet je zorgen dat op die dag ook geen vaste klanten ingepland worden vond ik.
Bij mij op mijn werk wordt vrij wel eens geweigerd, maar dan wel als er al anderen vrij zijn waardoor een afdeling niet bemand is.
Maar dit zou betekenen dat je nooit meer vrij mag zijn, en dat lijkt me wel apart

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2015 19:13 schreef Sonnetje85 het volgende:
Het is natuurlijk raar dat als iemand structureel vrij is een ander nooit meer vrij kan krijgen.
Dan moet je zorgen dat op die dag ook geen vaste klanten ingepland worden vond ik.
Bij mij op mijn werk wordt vrij wel eens geweigerd, maar dan wel als er al anderen vrij zijn waardoor een afdeling niet bemand is.
Maar dit zou betekenen dat je nooit meer vrij mag zijn, en dat lijkt me wel apart

Dat is het dus. Die Papadag is een structureel iets. En als hij het nu zou weigeren om bedrijfsoverweging zou hij dat dus altijd doen/kunnen doen/moeten doen.
Hij neemt die Papadag op donderdag en hij heeft vorige week afgesproken met die klant dat het tegenwoordig vast staat op donderdagochtend (wat eerst donderdagmiddag was). Dus waarom zou ik (of mijn collega) dan nooit vrij kunnen nemen.

Jeetje Tally, zo'n vent zou ik dus tot einde diensttijd (want je bent op zoek naar iets anders?) gaan koeioneren. Dat hij een papa-ochtend wil, prima, maar dat is geen zwaarwegend bedrijfsbelang.


Shandaly, 2 weken is inderdaad lang, maar eigenlijk had ik de hoop ook al een beetje opgegeven dat ze eerder naar school zou kunnen.
We zitten nu in ieder geval in het traject en ik vind het belangrijk dat ze nu gewoon goed kijken wat er aan de hand is en hoe we dit gaan sturen/oplossen.

Ik ben gisteren naar het consultatiebureau geweest met mijn kereltje. Hij was helemaal goed gekeurd qua lengte/gewicht/motoriek/ogen etc. maar er bleef 1 dingetje achter. Het praten is matig.

S. kan ongeveer 20-25 woorden zeggen, maar gebruikt ze sporadisch. Hij kan praten, maar hij doet het bijna niet of alleen als hij een goed humeur heeft. Zijn woordbegrip is razend goed. Wanneer je bijvoorbeeld zegt: pak je schoenen en je jas - pakt hij zijn schoenen en zijn jas; er mankeert hem echt niets aan zijn oortjes. Maar hij vind het praten gewoon niet boeiend omdat we hem toch wel begrijpen. Ook is hij non-verbaal met gebaren, blikken en gezichtsuitdrukkingen een ware koning.

De dame van het CB begon er gisteren over dat hij nu toch wel zo langzamerhand aan 2-woord-zinnetjes moet beginnen; ze heeft gevraagd wat wij doen om het praten te stimuleren (bijna alles wat we kunnen doen) en heeft ons wat oefeningen gegeven om hem uit de tent te lokken qua woordjes. Ik vind het alleen vreemd van de twee-woord-zinnetjes. Konden jullie kindjes dat al met 25 maanden? S. zijn lievelingswoordje is 'ja', waarbij we hem overdag eigenlijk nog maar alleen ja/nee-vragen hoeven te stellen omdat het antwoord vrijwel altijd of een schrille "EEEE" (nee) of een lieve "ja" is. Dat makkelijke patroon gaan we nu met die oefeningen ook verbreken.

Ik zit in ieder geval met smart te wachten totdat hij meer gaat kletsen. Het lijkt wel alsof elke peuter in mijn omgeving al meer kletst dan hij. Ik heb maar prentenboeken gekocht om nóg meer met hem te gaan oefenen. Hartstikke leuk in de uitvoering; super gezellig, maar ik merk dat ik regelmatig denk: duuuurt laaaaanggggg!!!! GA NOU PRATEN, LIEVERD!

Als zijn spraak over 3 maanden nog niet verbeterd is, moeten we terug voor een doorverwijzing logopedie.

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2015 17:21 schreef Tally het volgende:
Ik moet het even kwijt en zien of ik wat over het hoofd zie

Ik heb voor over 2 weken een dag vrij gevraagd. Nu kreeg ik een nee met de reden: ik heb vanaf aankomende donderdag een hele papadag ipv een ochtend en je collega heeft sinds vorige week een vaste klant op de donderdagochtend.
Ik heb aangeboden om een andere dag te werken als hij het vervelend vind dat ik er dan bijna een week niet ben. Toen kreeg ik weer: Nee, ik heb een hele dag papadag en je collega een vaste klant op donderdag. Dus ik heb aangegeven dat ik het kolder vind aangezien dit zou betekenen dat mijn collega of ik dan nooit meer vrij kan nemen op donderdag. Toen kreeg ik terug dat hij klaar was met de discussie en dat nee ook een antwoord is en uit bedrijfsoverwegingen dus nog steeds geen vrij kan krijgen. Ik heb hem gemaild dat we maandag die discussie wel aangaan als ik op kantoor ben.

Ben ik nu zo koppig? Kan hij dit echt zo maar doen? Ik krijg geen vrij uit bedrijfsoverwegingen maar dat slaat nergens op. De afgelopen weken ben ik thuis geweest ivm nieuw huis en toen is hij ook niet gaan werken op zijn papa ochtend. Is hij ook thuis gebleven en heeft mijn collega alles in zn uppie moeten doen. Wanneer er niemand op kantoor zit word de telefoon doorgeschakeld naar een callcenter. Dus de telefoon word ALTIJD opgenomen.
Toen hij op vakantie was heb ik 5 dagen gewerkt ipv de 2 gebruikelijke dagen zodat mijn collega vrij kon nemen of naar een klant kon. Hij verwacht van mij/ons flexibel te zijn maar is dit zelf niet. Natuurlijk is dit niet het eerste vooral en krijg ik nu echt het idee dat hij het doet om te sarren. Ik nam ontslag. Hij heeft me gesmeekt te blijven en dan voor de tijden die ik kon (de dagen die ik kon - maandag en donderdag) en nu dit :s

Als dit over elke donderdag gaat dan mag dit inderdaad niet. Als het een eenmalig iets is en 2 weken te kort dag zou zijn in dit specifieke geval dan is er nog wat voor te zeggen. Maar bij structureel moet er wel aangetoont worden dat het vanuit het bedrijfsbelang echt niet kan. Daarbij moet hij zn eigen positie ook mee wegen.

Kussentje, Sticker is 29 maanden en maakt volzinnen op het moment (met Heel Veel Spaties, zo grappig: 'Mama ------ wat ----- ga ---- jij ---------- doen ------ buiten-----?' ), toen hij 25 maanden was waren dat wel zinnen van 3 a 4 woorden. Daarentegen was hij motorisch echt wel laat, als je het afzet tegen het gemiddelde (dat zeg ik er altijd bij omdat ik niet vind dat hij 'te laat' was, hij doet alles op het juiste moment voor hem ) en daarin hebben we hem nooit gestimuleerd, maar vertrouwd op het feit dat hij dingen gaat doen als hij daar aan toe is.

Nu praten wij echt ontzettend veel met onze kinderen, en het resultaat mag er zijn: ze houden beide geen moment hun klep

Je hebt van t cb geen verwijzing nodig hè? Kan ook via de huisarts. Als je niet wil wachten op die 3 maanden maar even wil sparren met een logopedist.

Wij zijn met Luuk met 18 maanden begonnen met logopedie. Hij kon toen 3 woorden en was enorm gefrustreerd. Bonken op de grond als hij zich niet verstaanbaar kon maken en als we m niet snapten.
Hij kon rond zn verjaardag 10 woorden ongeveer. Nu gaat hij redelijk op met z'n leeftijd genoten. Niet iedereen snapt m, maar wij wel.
Logopediste kwam bij ons thuis.

Hier eigenlijk hetzelfde verhaal. M begon met 15 maanden met 2 woord zinnetjes en praat nu ongeveer doorlopend. Tenzij in gezelschap De meiden doen daar niet voor onder. Maar net als bij LE, hier heeft de grove motoriek weer minder prioriteit voor hen.

Kussentje, mijn zoontje is ook een langzame prater. Maar het komt vanzelf heb ik gemerkt. Hij doet alles op zijn tempo dus ik had niet anders verwacht. M'n dochter van vijf heeft een jaar logopedie gehad (om een andere reden) en hij ging altijd mee en zij maakte zich bij m'n zoontje nergens druk om. En nu is hij bijna drie en hij praat gewoon goed. Ik denk dat naast veel oefenen het kind ook gewoon eraan toe moet zijn in z'n ontwikkeling. Dat stukje kan je zelf niet zoveel aan doen, niet meer dan je nu al doet. Als je je zorgen maakt, kan je altijd even een logopedist bellen voor advies.

Oh mensen! MIJN KIND WAS VANDAAG NAAR HET KDV OMG WTF!

We zijn er 1,5 uur geweest, met hem, en hij vond het echt de bom Ze waren zo lief, zo fijn meeverend en zachtaardig, 10 peuters in dezelfde ruimte en er was geen hysterie, ik vind het knap! Hij heeft zo gezellig gekletst tijdens het eetmoment, heel goed gegeten, wilde niet weg enzo, enfin, ik denk dat het goed komt daar, jeej!

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2015 20:45 schreef L-E het volgende:
Oh mensen! MIJN KIND WAS VANDAAG NAAR HET KDV OMG WTF!

We zijn er 1,5 uur geweest, met hem, en hij vond het echt de bom Ze waren zo lief, zo fijn meeverend en zachtaardig, 10 peuters in dezelfde ruimte en er was geen hysterie, ik vind het knap! Hij heeft zo gezellig gekletst tijdens het eetmoment, heel goed gegeten, wilde niet weg enzo, enfin, ik denk dat het goed komt daar, jeej!

Klinkt goed!

quote:

Op vrijdag 2 oktober 2015 20:45 schreef L-E het volgende:
Oh mensen! MIJN KIND WAS VANDAAG NAAR HET KDV OMG WTF!

We zijn er 1,5 uur geweest, met hem, en hij vond het echt de bom Ze waren zo lief, zo fijn meeverend en zachtaardig, 10 peuters in dezelfde ruimte en er was geen hysterie, ik vind het knap! Hij heeft zo gezellig gekletst tijdens het eetmoment, heel goed gegeten, wilde niet weg enzo, enfin, ik denk dat het goed komt daar, jeej!

Oh dat klinkt heel fijn!