Het peutertopic (2-4 jaar) deel 172

Bedankt voor de tips weer . Eva Bronsveld ken ik in ieder geval van het boek, ik ga even zoeken naar haar workshops. Ook Tischa Neve en Buro Bloei ga ik eens inspecteren. Mijn vriend en ik hebben geregeld discussies hoe we dingen aan kunnen/willen pakken en ik reageer van nature meer vanuit de principes van onvoorwaardelijk ouderschap. Ik vind het mooi, maar ben er nog niet zo in thuis en bij veel 'buien' raak ik ook mijn geduld kwijt. Vriend is sowieso al minder geduldig en daarnaast is onvoorwaardelijk ouderschap behoorlijk nieuw voor hem (en hij is nog bezig met accepteren dat opvoeden wat anders uitpakt dan hij van tevoren in zijn hoofd had). Ik probeer hem wel mee te nemen daarin, maar dat is lastig als je zelf ook nog zoekend bent . Vandaar dat het me goed leek om een keer iets gezamenlijk te doen, zodat we allebei de informatie krijgen.

Als I. echt te ver gaat (herhaaldelijk broertje of ons pijn doen bijvoorbeeld, praten is dan een gepasseerd station, dan gaat mijn 'beschermende macht' in, zeg maar), gaat hij ook mee naar de gang om hem uit de situatie te halen (met één van ons). Dat werkt helaas bijna nooit als hij in zo'n bui is. Hij gaat dan gewoon door, inclusief afwisselend lachen/ gillen/ schreeuwen. Dan zeg ik dus dat ik ook wegga, omdat ik me niet pijn laat doen door hem. Pas als hij dan alleen is, lijkt het kwartje te vallen dat hij echt over een grens is gegaan. Maar ik vind het vervelend dat ik hem daarvoor eerst alleen moet laten. Fysiek vasthouden werkt uiteindelijk ook wel, maar dan is hij eerst een minuut of 2 aan het spartelen onder luid geschreeuw "LAAT ME LOS MAMA IK WIL NIET DAT JE ME VASTHOUDT JE DOET ME PIJN". Tot het moment dat hij weer 'bereikbaar' wordt, dan geeft hij meestal aan dat hij een doekje wil om neus te snuiten en tranen te drogen. Maar hem tegen zijn zin stevig vasthouden vind ik ook erg heftig. Ik zou graag leren hoe ik deze driftbuien voor kan zijn, want eenmaal op dat punt kost het ons zoveel negatieve energie...

Heel herkenbaar Phaidra, precies wat je beschrijft. Die boosheid maakt het echt zo moeilijk om door te dringen. We hadden vanochtend nog een onvervalste driftbui omdat ik op verzoek van M op de parkeerplaats parkeerde en niet in de garage, waarna hij van gedachten veranderde en loeiboos op me werd omdat ik de al geparkeerde auto niet ging verplaatsen. Pas nadat ik hem even alleen liet in de auto om af te koelen bedaarde hij. Om vervolgens te zeggen dat hij boos op zichzelf was omdat hij verkeerd gekozen had. En dat vind ik dan zo knap van hem, hoe hij dat voelt en verwoordt en ik kan me zijn onmacht zo goed voorstellen. Ik zou hem dolgraag direct steunen in zijn gevoel daarover, maar ik weet soms niet goed hoe ik eerst door die muur van kwaadheid gericht op mij heen moet breken. Soms lukt dat heel goed maar het valt of staat wel met mijn energie en de lucht in mijn hoofd.

M stond vandaag bij de auto te mompelen, beetje vreemd. Ineens vraagt hij "Mama, hier staat toch Citroen?" "Maar waar is dan de letter s gebleven?"

Vond ik eigenlijk best knap.

Maar is die boosheid iets wat er niet mag zijn? Ik vind het heel gezond om wel eens boos te zijn, anderen pijn doen is een no-go maar wij bieden dan een alternatief (op kussens inslaan oid). Woede zit zo onder je huid, dat moet er echt uit is mijn ervaring. Ik weet niet beter dan de woede er gewoon te laten zijn, en pas erna de schade te herstellen.

Phaidra, wat herkenbaar het zoekende zijn in de oo. Ik vind het idee heel mooi, maar maak echt nog zoveel fouten daarin. Succes met je zoektocht

Cs, dat is echt heel knap dat hij zo kon benoemen dat hij boos op zichzelf was.

Kyara, dat is echt goed

Oh en over driftbuien voorkomen: daar kan ik een boek over schrijven, gelukkig heeft Eva Bronsveld dat al gedaan Het Temperamentvolle kind, echt heel waardevol

quote:

Op woensdag 23 september 2015 15:58 schreef L-E het volgende:
Maar is die boosheid iets wat er niet mag zijn? Ik vind het heel gezond om wel eens boos te zijn, anderen pijn doen is een no-go maar wij bieden dan een alternatief (op kussens inslaan oid). Woede zit zo onder je huid, dat moet er echt uit is mijn ervaring. Ik weet niet beter dan de woede er gewoon te laten zijn, en pas erna de schade te herstellen.

Weer iets om over na te denken.
Want de moeite die ik er mee heb zit inderdaad meer bij mijzelf. Dat ik ergens op tijd wil zijn bijvoorbeeld, of dat ik het te koud vind om een kind op de grond te laten liggen of gewoonweg omdat ik heel slecht tegen het hele boze gehuil kan.

Herkenning hoor. Toen mijn oudste het wat moeilijk had na de geboorte van Sticker kon ik heel slecht tegen zijn 'voortdurende boze bui' zoals ik het noemde. Niets was goed, alles was stom, om alles werd hij boos, OM ALLES. Ik heb meer dan eens mijn geduld verloren toen, omdat ik in mijn hoofd heel erg had: 'Na alles wat ik heb moeten doorstaan ga je ook nog eens boos tegen mij doen? Tegen MIJ?! Terwijl ik alles uit mijn handen laat vallen om voor jullie te zorgen, dit verdien ik niet' etc etc. Maar echt, een kind van vijf heeft weinig te maken met mijn issues, dat moest ik echt bij mezelf gaan zoeken. En dat inzicht hielp wel, ik werd wel een stuk leuker toen ik niet alles wat hij deed (of voelde) zag als een persoonlijke aanslag op mijn moederschap

Volgens mij zien een paar mensen hier trippleP ook echt als iets negatiefs. Zo hard is het voor mij gevoel nou ook weer niet. Het helpt je vooral door de moeilijkste momenten heen. En dan gecontroleerd, ipv uit onmacht. Het helpt bij ouders die echt de grip kwijt zijn toch wel goed.

Ook kon ik het wel aardig vinden met de favo pedagoog van mijn turkse vriendin. Dat is Adem Günes. Vooral gericht op de kinderen tot 7. Ik paste daar met chris ook perfect binnen, Daan weer minder qua karakter. De vriendin vond het principe fijn, maar moest er te hard voor werken om het voor elkaar te krijgen bij haar kinderen. Dat zie je wel vaker. Of het nou deze of trippleP is. Als het te ver van je eigen af ligt, en je een toneelstukje opvoert, is het moeilijk om het vol te houden.
Waarom dan niet je eigen alternatief met stukjes van alles. Ook als ouders kan er wel een verschil in aanpak zijn. Ik ben wat meer consequent, mijn man is beter in dingen al pratend ombuigen. Ieder zijn kwaliteit

Eens hoor DF. Needless to say, ik ben geen fan van Triple P, maar ik denk wel dat het een goede manier is voor mensen die bij nul beginnen, en die in de verste verte niets hebben met natuurlijk opvoeden. Dan is het maar wat fijn als er een leidraad is om je aan vast te klampen, lijkt me.

quote:

Op woensdag 23 september 2015 16:15 schreef L-E het volgende:
En dat inzicht hielp wel, ik werd wel een stuk leuker toen ik niet alles wat hij deed (of voelde) zag als een persoonlijke aanslag op mijn moederschap

Dat laatste is wat bij een leermoment is. Ik zie inderdaad vaak haar gedrag als persoonlijke aanval.
Ik weet in mijn hoofd dat het niet zo is. Maar mijn hart gelooft het dan niet zo

quote:

Op woensdag 23 september 2015 15:58 schreef L-E het volgende:
Maar is die boosheid iets wat er niet mag zijn? Ik vind het heel gezond om wel eens boos te zijn, anderen pijn doen is een no-go maar wij bieden dan een alternatief (op kussens inslaan oid). Woede zit zo onder je huid, dat moet er echt uit is mijn ervaring. Ik weet niet beter dan de woede er gewoon te laten zijn, en pas erna de schade te herstellen.

Dat is wel een struikelblok voor mij idd. Dat het helemaal niet mijn taak is om boosheid weg te poetsen. Maar in de praktijk blijkt het ook dat I. gewoon geen genoegen neemt met het alternatief van slaan op een kussen. Hij wil mama/papa/broertje pijn doen (en zegt dat ook letterlijk), niet het kussen. En daar raakt hij me heel persoonlijk. Dus ja, dát gedrag wil ik voor zijn. Inmiddels weet ik wel dat het veel voorkomt uit overprikkeld raken, honger/dorst hebben of naar de wc moeten (o.a. waarschijnlijk). Het is alleen zo lastig dat hij kan omslaan als een blad aan een boom. Op andere momenten is hij ook wel boos, maar lukt het om het om te buigen (al vraag ik me al schrijvend af of ik dat dus wel moet willen/doen, zou het niet al helpen om die boosheid er meer gewoon te 'laten zijn'?). Eenmaal overprikkeld komt helemaal niets meer bij hem binnen (en vraag ik me wel eens af of het normaal is of dat er toch iets meer aan de hand is dan simpelweg veel temperament).

Wow Kyara, wat knap van M!!!

Phaidra, misschien raak je daar al de kern. Dat hij steeds een klein beetje boos is, dat je (met de beste intenties) dat weet om te buigen waardoor het er niet helemaal uit komt, en uiteindelijk zijn emmer alsnog overloopt en je in 1 keer alle opgekropte boosheid krijgt?

Ohw Kyara, maak 'm maar vast lid van Mensa!

quote:

Op woensdag 23 september 2015 15:58 schreef L-E het volgende:
Maar is die boosheid iets wat er niet mag zijn? Ik vind het heel gezond om wel eens boos te zijn, anderen pijn doen is een no-go maar wij bieden dan een alternatief (op kussens inslaan oid). Woede zit zo onder je huid, dat moet er echt uit is mijn ervaring. Ik weet niet beter dan de woede er gewoon te laten zijn, en pas erna de schade te herstellen.

Je hebt volkomen gelijk hoor. Zoals ik eerder al zei is het mijn hang naar harmonie. Ik word fysiek enorm onrustig van het lawaai en verdraag dat zeker als ik gestresst ben maar slecht. En wat je verder beschrijft (en wat ik gisteren zei) voel ik me inderdaad op zulke momenten ook enorm miskent in het feit dat ik ook alleen maar heel erg mijn best doe. Ik weet dat dat niet bij mijn peuter ligt maar het vóelt vaak zo anders (mijn kind lijkt nogal op mij hé, qua gevoeligheid )

Dus hoewel ik inderdaad mijn eigen aandeel erin inzien (vaak een dag later vooral heel helder ) heb ik er moeite mee dat we alle verbinding en contact kwijtraken op zulke momenten en daarna weer op moeten bouwen. Plus dat ik vind dat er grenzen zitten aan hoe je je gedraagt tegenover anderen, ook als je boos bent. Ik zou het graag meer samen oplossen.

Knappe M inderdaad!

CS, hoe oud is jouwes?

Ik kan je vertellen dat het omgaan met die boosheid ook echt beter gaat naarmate ze ouder worden. Oudste is nu 7 en richt zijn boosheid tegenwoordig alleen nog maar op spullen, niet op mensen (dit klinkt niet perse heel opbeurend he? )

Serieus, hij leert in te schatten wanneer het tijd is zich terug te trekken, hij voelt een boze bui aankomen en kan op tijd ingrijpen, hij geeft aan dat zijn hoofd vol is (wat zo'n bui enorm triggert), ouder worden helpt ook al veel daarin

Ik vind het soms ook moeilijk dat je door dat soort buien bijna op je tenen gaat lopen om niks te triggeren. Want soms is er gewoon weinig voor nodig om zo'n bui te triggeren. Daarin lijken M en J ook best wel op elkaar.

_{en vorig jaar dacht ik dat D de "moeilijkste" van de 3 was}

quote:

Op woensdag 23 september 2015 16:50 schreef L-E het volgende:
Serieus, hij leert in te schatten wanneer het tijd is zich terug te trekken, hij voelt een boze bui aankomen en kan op tijd ingrijpen, hij geeft aan dat zijn hoofd vol is (wat zo'n bui enorm triggert), ouder worden helpt ook al veel daarin

dit merk ik bij mijn M nu ook al inderdaad. Ik kan hem nu ook aanspreken op zijn boosheid door het te benoemen en dan kunnen we er over praten. Soms staat hij dan ook verwoed zijn tranen weg te vegen, wat niet altijd lukt, en ook niet hoeft natuurlijk, maar het praat wel makkelijker zonder gierende halen. En vaak kunnen we nu ook wel een oplossing bedenken samen. Zo fijn.

Communiceren met kinderen is fijn

On that note: afgelopen week hoorde ik Oudste 'homo' zeggen tegen een klasgenootje. Dus ik HOEZO WAT ZEG JE WAAROM DOE JE DAT

Hij: Zich van geen kwaad bewust. Hij kijkt me appelig aan en zegt: Homo sapiens betekent 'mens' mam, weet je dat niet eens

quote:

Op woensdag 23 september 2015 16:50 schreef L-E het volgende:
CS, hoe oud is jouwes?

Ik kan je vertellen dat het omgaan met die boosheid ook echt beter gaat naarmate ze ouder worden. Oudste is nu 7 en richt zijn boosheid tegenwoordig alleen nog maar op spullen, niet op mensen (dit klinkt niet perse heel opbeurend he? )

Serieus, hij leert in te schatten wanneer het tijd is zich terug te trekken, hij voelt een boze bui aankomen en kan op tijd ingrijpen, hij geeft aan dat zijn hoofd vol is (wat zo'n bui enorm triggert), ouder worden helpt ook al veel daarin

Hij wordt over 4 maanden vier. Ik vind het opbeurend hoor ik merk dat het inderdaad langzaamaan makkelijker wordt, we kunnen nu na de boze bui weer praten.

Ik ga bij gelegenheid eens proberen om hem echt helemaal te laten in zijn boze bui en te kijken wat er gebeurt. Wat ik nu merk is, dat als ik rustig blijf en het niet probeer op te lossen, maar me wel met hem blijf bemoeien (aankleden om de simpele reden dat we ergens heen moeten), dat het alleen maar escaleert en hij kwader en kwader wordt. Dat stopt pas als ik heel duidelijk een grens trek. Maar misschien moet ik maar eens gaan kijken wat er gebeurt als ik mijn klep houd en er niets moet.

Phaidra, dat lijkt me een moeilijke gedachte

HAHAHA LE, die gedachtenkronkels he, geniaal

Ennehm, ik weet niet of het heel erg is, maar Kyara, ik snap de citroen-grap niet. Waar moet er in vredesnaam een s in dan?? Volgens mij is jouw zoon gewoon slimmer dan ik ben

En en en... mijn man komt dus net naar me toe en zegt gewoon, out of the blue, dat hij de laatste tijd heel erg over een tweede kindje na heeft gedacht en dat hem dat eigenlijk wel leuk lijkt. Nou, ik viel dus van mijn stoel, met open mond, klapperende oren, de hele reutemeteut. En nu ben ik een klein beetje verliefd op het idee Dus wie weet jongens, wie weet...

Ik dacht dat je al bezig was Spirit

Hoe kom je daar nu bij?! Nee joh, we zijn net aan het genieten van af en toe doorslapen. Slapen

Ik dacht de hele tijd dat jij Savvy was, en ik sluit het ook nu nog niet uit. Maar ik pak toch even mijn kloon-excelletje erbij

Maar jeej, een tweede! Ooit!

Oh hahahaha, dat vroeg Lot me laatst ook al via facebook Maar nee, helaas pindakaas. Het mystery duurt voort

En daarbij, met Isa hoefde manlief alleen naar me te kijken en ik was al zwanger, dus ik kan dat hele topic geloof ik wel skippen

Mijn vriendin raakte bij haar eerste onbedoeld door de spiraal heen zwanger.

Bij de tweede was ze, zonder anticonceptie uiteraard, bijna een jaar bezig. Met dezelfde man.

Je weet het niet!

Ik heb al een andere kandidaat voor de Savvy-positie

Nee je weet het ook niet, maar het is binnen onze familie een soort van grap dat we veel te makkelijk zwanger worden. Mijn zusje is nog geen jaar na mij geboren, ongepland, en haar eerste was ook een grote verrassing door de pil heen. Het is een zegen, ik weet het.

Nu ben ik ook nieuwsgierig naar wie die Savvy is! Stuur even een pb

Ik ken het Bij mezelf dan, bij zus is het nooit gelukt. Hier dus geen familieding.

L-E, die oudste van je

Spirit, wat leuk. Ik dacht ook dat hè Savvy was. Ik ben nu benieuwd wie het wel is.

Bij Riley merk ik nu dat ze achteraf haar emoties kan benoemen. Ze vertelt dan terug wat er gebeurd was en dat ze boos was. Of moest huilen.

quote:

Op woensdag 23 september 2015 17:10 schreef Spirit82 het volgende:
Ennehm, ik weet niet of het heel erg is, maar Kyara, ik snap de citroen-grap niet. Waar moet er in vredesnaam een s in dan?? Volgens mij is jouw zoon gewoon slimmer dan ik ben

Ook niet als je het hardop uitspreekt?

Het zou toch wel een enorme mop zijn als ik stiekem toch Savvy ben en dit alleen zeg om jullie om de tuin te leiden

Trouwens Omen, hoe gaat het met je zus?

WHAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAT Spirit is niet savvy

Ja of toch wel dus he

En wb die s, Ohja..... Ik wijt het aan zwangerschapsdementie

Ik blijf erbij dat Spirit Savvy is. Je probeert je er nu een beetje onderuit te lullen, maar ik geloof dr niks van.
Zo, mijn ongezouten mening

Ja zeg, ik lees veel te weinig in topics als WOHTS om een beetje fijn te kunnen kloon-speculeren

Ik denk dat het gewoon Danic is die de aandacht af probeert te leiden!!

zie, ik ben niet de enige!

Spirit, met mijn zus gaat het goed. Morgen weer terugplaatsing. Dus weer twee spannende weken. Lief dat je het vraagt

quote:

Op woensdag 23 september 2015 16:50 schreef Kyara het volgende:
Ik vind het soms ook moeilijk dat je door dat soort buien bijna op je tenen gaat lopen om niks te triggeren. Want soms is er gewoon weinig voor nodig om zo'n bui te triggeren. Daarin lijken M en J ook best wel op elkaar.

_{en vorig jaar dacht ik dat D de "moeilijkste" van de 3 was}

hoe herkenbaar dit... Blijft moeilijk....

quote:

Op woensdag 23 september 2015 19:15 schreef Omentielvo het volgende:
Spirit, met mijn zus gaat het goed. Morgen weer terugplaatsing. Dus weer twee spannende weken. Lief dat je het vraagt

Wat spannend! Alvast veel succes gewenst en ik zal duimen

quote:

Op woensdag 23 september 2015 18:48 schreef Spirit82 het volgende:
Ik denk dat het gewoon Danic is die de aandacht af probeert te leiden!!

Ik mag niet meer zwanger worden dusch

Ik wou dat ik savvy was

Maar vertel LE, wie is t
Kyara? Omen?

Spannend hoor Omen!

die adviezen van jullie! Zo'n andere kijk op opvoeden dan dat ik ken van hier. En wat ik ken dat was niet mijn ding. Ik ben blij met jullie .

Ik heb ook al een savvy verdachte, ondanks dat ik nog niet heel veel buiten mijn lichting heb gepost

quote:

Op woensdag 23 september 2015 17:14 schreef Spirit82 het volgende:
Oh hahahaha, dat vroeg Lot me laatst ook al via facebook Maar nee, helaas pindakaas. Het mystery duurt voort

En daarbij, met Isa hoefde manlief alleen naar me te kijken en ik was al zwanger, dus ik kan dat hele topic geloof ik wel skippen

Haha. Ik werd met Aiden zwanger omdat ik mijn man's tandenborstel had gebruikt. Ik bedoel maar.