TKKLPT - 19-09-2015.

quote:

Op vrijdag 9 oktober 2015 00:03 schreef k_man het volgende:
Misschien was ik dat.

Bij jou heb ik het beeld dat je iets als ingenieur doet?

LXIV, voor de statistieken, ik ben ook altijd 'redelijk ongelukkig' in mijn werk. Ik doe best leuke dingen (en ook dingen waarvan ik 5 jaar geleden dacht 'als ik dát eenmaal bereik...') maar in de praktijk verveel ik me en komt het me allemaal vrij onnuttig voor. En mijn TMA zei 'je bent geniaal maar zo snel mogelijk weg en eigenlijk artiest worden'.

Maar goed, ik heb een gezin te onderhouden he. En ik heb wel een heel leuk gezin.

Klotewerk is klotewerk, daar helpt geen LXIV aan.

Je kunt gospels gaan zingen tijdens het kolen hakken. De koran reciteren terwijl je dopjes draait aan de lopende band. Elke avond bourbon zuipen voor je hut. Dat maakt het allemaal wat draaglijker. Maar klotewerk blijft klotewerk.

[ Bericht 1% gewijzigd door Ringo op 10-10-2015 04:43:15 ]

Weekend, twee dagen niet hoeven werken en er niet aan hoeven denken, dat is geluk voor veel mensen. Of past dat niet in het neoliberale lulkoekparadigma?

[ Bericht 24% gewijzigd door Ringo op 10-10-2015 04:45:32 ]

Geluk in je werk. Ook jij.

Want zijn wij niet allen hardwerkende Nederlanders?

Overigens heb ik daar allemaal geen last van, ik ben gewoon heel goed in mijn werk en doe het met meer plezier dan obsessie.

- Ik heb geen hekel aan mijn werk, maar ik zou het ook niet erg vinden om dood te gaan.

Kafka

quote:

Op zaterdag 10 oktober 2015 04:33 schreef Ringo het volgende:
Weekend, twee dagen niet hoeven werken en er niet aan hoeven denken, dat is geluk voor veel mensen. Of past dat niet in het neoliberale lulkoekparadigma?

Ik was gister op pad voor m'n werk in deze omgeving:



De zon scheen ook nog eens. Mij hoor je niet klagen.

In het kader van het wetenschappelijk onderzoek dat LXIV aanhaalde: wisten jullie dat mensen over het algemeen weliswaar sterker geraakt worden door het verlies van een geliefde dan het verlies van een baan, maar dat ze van het eerste sneller herstellen?

quote:

Op donderdag 8 oktober 2015 23:10 schreef LXIV het volgende:

Dit is gewoon objectief onderzocht.

Kom eens wat colleges bij me volgen, LXIV, dan weet je wel beter.

quote:

Op donderdag 8 oktober 2015 17:46 schreef Franny_G het volgende:
Ik zou al die banen voor een beperkte duur leuk vinden en ook uitdagend. Ik heb dat soort werk ook gedaan. Als kind en tiener heb ik heel wat dagen in het tuinbouwbedrijf van mijn vader gewerkt, als student in de horeca en verschillende winkels, ik heb een keer een administratieve bijbaan gehad, bij een telecombedrijf gewerkt, langere tijd een kantoorbaan bij de IND. Bij al die banen kreeg ik vroeg of laat een verstikkend gevoel, liep ik tegen dagelijkse sleur aan, het gevoel van zinloosheid van dat alles, het idee dat ik mijn leven aan het verdoen was, dezelfde mensen elke dag, en nog zo wat van die zaken. En laten we niet vergeten: de zeer deprimerende omgeving van zoiets als een kantoortuin of een bedrijfskantine.

Als tiener ging dit soort werk me makkelijker af dan als twintiger. Het is gewoon best kut om in de twintig te zijn. Je zit nog vast aan het idee dat je groots en meeslepend wilt en kunt leven. Tegelijkertijd merk je als je bent afgestudeerd dat je droombaan niet voor je klaarligt. Je wordt niet eens uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek en het miskende genie is geboren. De een gaat aan zichzelf twijfelen en de ander aan de maatschappij.

De meesten komen daar in hun dertiger jaren wel overheen. Je weet beter wat je wil en wat bij je past. Als je niet je droombaan vindt, dan vind je wel een baan waar je tevreden mee kunt zijn. Het wordt gaandeweg gemakkelijker om te berusten in het besef dat er geen grootse toekomst ligt te wachten en dat het leven eenvoudigweg zinloos is. Als je op het juiste moment een kind neemt, weet je een nieuwe existentiële crisis met gemak een jaar of 15-20 voor je uit te schuiven.

quote:

Op zondag 11 oktober 2015 15:46 schreef Claudia_x het volgende:
Ik was gister op pad voor m'n werk in deze omgeving:

[ afbeelding ]

De zon scheen ook nog eens. Mij hoor je niet klagen.

Is dat het Ilperveld?

quote:

Op zondag 11 oktober 2015 15:46 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Ik was gister op pad voor m'n werk in deze omgeving:

[ afbeelding ]

De zon scheen ook nog eens. Mij hoor je niet klagen.

Waar is dat?

Gasselternijveenschemond.

quote:

Op zondag 11 oktober 2015 16:03 schreef Claudia_x het volgende:

Als tiener ging dit soort werk me makkelijker af dan als twintiger. Het is gewoon best kut om in de twintig te zijn. Je zit nog vast aan het idee dat je groots en meeslepend wilt en kunt leven. Tegelijkertijd merk je als je bent afgestudeerd dat je droombaan niet voor je klaarligt. Je wordt niet eens uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek en het miskende genie is geboren. De een gaat aan zichzelf twijfelen en de ander aan de maatschappij.

De meesten komen daar in hun dertiger jaren wel overheen. Je weet beter wat je wil en wat bij je past. Als je niet je droombaan vindt, dan vind je wel een baan waar je tevreden mee kunt zijn. Het wordt gaandeweg gemakkelijker om te berusten in het besef dat er geen grootse toekomst ligt te wachten en dat het leven eenvoudigweg zinloos is. Als je op het juiste moment een kind neemt, weet je een nieuwe existentiële crisis met gemak een jaar of 15-20 voor je uit te schuiven.

Je hebt zoiets al eens eerder geschreven, maar dit herken ik dus helemaal niet. Ik heb nooit een grootse toekomst voor mezelf bedacht, of grote verwachtingen gehad. Ook geen beeld van een groots en meeslepend leven. Ik wilde alleen maar gewoon leven, dat wil zeggen adem kunnen halen, weg uit het benauwende wereldje waarin ik ben opgegroeid, de dingen doen die ik andere mensen zag doen, de wereld ontdekken, en daarmee ook ontdekken wie ik zelf ben. Vanuit mijn calvinistische opvoeding en ook het minderwaardigheidscomplex van mijn eigen ouders heb ik nooit het idee gehad dat de wereld op mij zat te wachten. Ik heb echt moeten leren dat het wel logisch is dat ik uitgenodigd word voor een sollicitatiegesprek bijvoorbeeld, dat ik misschien iets te bieden heb. Dat zijn echt mijlpalen geweest, van die momenten dat bepaalde mensen mij vertelden dat ik in hun ogen bijzonder was. Ik kon dat echt maar moeilijk geloven.

Gevoelens van melancholie, en een bepaalde neiging tot zwaarmoedigheid heb ik mijn hele leven gehad. En ik heb gaandeweg ontdekt dat bepaald soort omgevingen die gevoelens bij me stimuleren waardoor het niet meer 'leuk' is maar depressie op de loer kan komen te liggen.

Ik ben het soort man dat zwarte vrouwen mooier vindt dan Aziaten. Ik kan de gedachte niet onderdrukken dat Westerse mannen op Aziaten zouden vallen omdat ze onderdanig zijn.

Mijn vriendin is kwart-Indische (heet dat zo? eentje uit de koloniën in ieder geval) met lichtblauwe ogen. Voor lichtblauwe ogen moet altijd een uitzondering worden gemaakt.

Zoals de vrouwelijke voorkeur in mannelijke karaktertrekken universeel is (zelfverzekerdheid, humor, intelligentie; althans, draai het eens om, welke vrouw zegt: ik wil graag een onzekere, niet grappige, domme man), zo is de mannelijke voorkeur betreffende het vrouwelijke uiterlijk universeel.

En zeg nou zelf.



of

quote:

Op zondag 11 oktober 2015 18:14 schreef Ringo het volgende:

[..]

Is dat het Ilperveld?

Het is omgeving Wormer (tussen Wormer en Purmerend in).

quote:

Op zondag 11 oktober 2015 18:47 schreef k_man het volgende:
Omgeving Oostknollendam?

Is er een mooiere plaatsnaam denkbaar dan dat?

Daar ongeveer, ja! Dit was het plaatsje Jisp (ook een geweldige naam).

quote:

Op woensdag 14 oktober 2015 15:53 schreef Claudia_x het volgende:

Het is omgeving Wormer (tussen Wormer en Purmerend in).

Dat is wel ergens in die buurt, ja.