OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Goede! Die ga ik hem morgen eens aanbiedenquote:Op zaterdag 19 september 2015 20:51 schreef Sylver_ het volgende:
Dat is zeker fijn L-E. En wat bijzonder dat Sticker die dingen weet
Knap hoor Loj, en het begin van leren lezenHoe vindt hij de 'Q'?
En? Hoe reageerde hij op de Q 
Vandaag in de auto vloog er een reiger langs. Maar Riley dacht in eerste instantie dat het een vliegtuig was. Dus wij uitleggen dat het een vogel was. Riley: "Dag vliegtuigvogel"
Op de terugweg kon je op sommige momenten de maan al zien. Elke keer als ze hem zag. "Nog een maan"
Vandaag in de auto vloog er een reiger langs. Maar Riley dacht in eerste instantie dat het een vliegtuig was. Dus wij uitleggen dat het een vogel was. Riley: "Dag vliegtuigvogel"
Op de terugweg kon je op sommige momenten de maan al zien. Elke keer als ze hem zag. "Nog een maan"
Nog een maan
Mijn peuter is er niet
Ik vind het zo raar, ik heb ineens zo veel tijd 
Ga zo lekker bij Oudste liggen, we slapen samen in het grote bed
Mijn peuter is er niet
Ik vind het zo raar, ik heb ineens zo veel tijd Ga zo lekker bij Oudste liggen, we slapen samen in het grote bed
Vliegtuigvogel <3
Hier regelmatig discussies op de achterbank of het nu de zon of de maan is. Zijn best flinke discussies, soms tot huilen aan toe
En gezellig met je oudste Maar ook wel heel vreemd denk ik.
Hier regelmatig discussies op de achterbank of het nu de zon of de maan is. Zijn best flinke discussies, soms tot huilen aan toe
En gezellig met je oudste
Maar ook wel heel vreemd denk ik.
Hehe zulke discussies hebben ze hier ook ja. Dat Oudste een heel indrukwekkend verhaal houdt over de kern van de aarde, enzo , en dat Sticker aan het eind van dat betoog reageert met een 'Eg Niet'.. man man man, hel op aarde op de achterbank hoor
, en dat Sticker aan het eind van dat betoog reageert met een 'Eg Niet'.. man man man, hel op aarde op de achterbank hoor
Nou ja dat dus
We lagen vanochtend met zijn vijven in bed (en ja, dat was even echt zo idyllisch als het klinkt ) en M begon er over dat hij ook tepels heeft en dat zijn zusjes wel bij hem mochten drinken. Wij hem vertellen dat dat niet kon, mijn man begint ook over melkklieren en zo. Even later zit M ineens in mijn borst te porren en te prikken. Op mijn vraag wat hij aan het doen was, was zijn antwoord "ik ben de melk aan het klieren".
We lagen vanochtend met zijn vijven in bed (en ja, dat was even echt zo idyllisch als het klinkt
) en M begon er over dat hij ook tepels heeft en dat zijn zusjes wel bij hem mochten drinken. Wij hem vertellen dat dat niet kon, mijn man begint ook over melkklieren en zo. Even later zit M ineens in mijn borst te porren en te prikken. Op mijn vraag wat hij aan het doen was, was zijn antwoord "ik ben de melk aan het klieren".
Ah hilarisch Kyara!
I am the root of all that is evil, but you can call me Kuukske.
[i]All that hurts me makes me stronger[/i] - MR
[i]All that hurts me makes me stronger[/i] - MR
die M! Kleine slimmerik! Heb zelf niet zoveel te melden, het loopt gewoon lekker. Ook wel eens fijn!
Lees wel trouw mee hoor!
Die discussies of het nu de maan of zon is
En wat een geweldige opmerking van M
L-E, Stickef zijn 'Eg nie'. Haha
Caro, fijn dat alles lekker loopt
En wat een geweldige opmerking van M
L-E, Stickef zijn 'Eg nie'. Haha
Caro, fijn dat alles lekker loopt
Lol, melk klieren
Daan gaat vanaf vrijdag naar een nieuwe groep van de PSZ. Dat komt een stuk beter uit met schooltijden. Nu mijn man werkt, zijn deze tijden toch handiger voor iedereen. Eens kijken of hij net zo goed meedraait in die groep, maar ik verwacht 0,0 problemen
We spelen met Daan tegenwoordig "i see, i see what you don't see and the color is yellow". Hij kent de basiskleuren wel in het Engels, grappig, want hij heeft het zichzelf geleerd van youtube
Daan gaat vanaf vrijdag naar een nieuwe groep van de PSZ. Dat komt een stuk beter uit met schooltijden. Nu mijn man werkt, zijn deze tijden toch handiger voor iedereen. Eens kijken of hij net zo goed meedraait in die groep, maar ik verwacht 0,0 problemen
We spelen met Daan tegenwoordig "i see, i see what you don't see and the color is yellow". Hij kent de basiskleuren wel in het Engels, grappig, want hij heeft het zichzelf geleerd van youtube
Ik kom even totaal offtopic spammen omdat you never know 
F&F / Nieuw huis gezocht voor mij allerliefste rode kater van 9 jaar
F&F / Nieuw huis gezocht voor mij allerliefste rode kater van 9 jaar
Sarcasme. Herken het.
Kut voor je.quote:Op maandag 21 september 2015 14:40 schreef Spirit82 het volgende:
Ik kom even totaal offtopic spammen omdat you never know
F&F / Nieuw huis gezocht voor mij allerliefste rode kater van 9 jaar
Ik herken een beetje je dilemma. Hoop dat het goed, tevreden, uitpakt.
Kyara! Zo grappig! En schattig
Spirit, lastig zeg!
Die Daan, i see, i see knap!
Mijn peuter vroeg vandaag: mama, waarom heb jij daar au gedaan? En hij wees naar een litteken. Bizar toch, hoe weten ze dat toch!
Spirit, lastig zeg!
Die Daan, i see, i see knap!
Mijn peuter vroeg vandaag: mama, waarom heb jij daar au gedaan? En hij wees naar een litteken. Bizar toch, hoe weten ze dat toch!
Spirit wat sneu Ik kan je niet helpen, maar wel succes wensen.
Ik kan je niet helpen, maar wel succes wensen.
Unlike those who hide the truth, i tell it like it is......
Loj, Sticker snapt dat niet hoor. Die zegt bij elk sproetje, moedervlekje en littekentje dat ik 'iets vies' op me heb
Haha. Riley geeft elke moedervlek of sproetje een kusje
Riley had een pleister op haar neus. En pleisters zijn geweldig volgens haar. Ik haal ze er nu alleen af, voordat ze gaat slapen. Vorige keer was ik dat vergeten en werd ze overstuur wakker. Ik een halve hartverlamming. Maar er was (terechte) paniek, omdat de pleister weg was
Riley had een pleister op haar neus. En pleisters zijn geweldig volgens haar. Ik haal ze er nu alleen af, voordat ze gaat slapen. Vorige keer was ik dat vergeten en werd ze overstuur wakker. Ik een halve hartverlamming. Maar er was (terechte) paniek, omdat de pleister weg was
Moedervlekjes proberen ze hier ook weg te poetsen Ook bij henzelf...
Femke slaapt sinds gister onder een dekbedje ipv in een slaapzak, en tot nu toe lijkt ze dat helemaal geweldig te vinden. Toen ik haar vanavond naar bed bracht, gebaarde ze ook al dat ik het dekbedje in moest stoppen, en ze lag al bijna te snurken voordat ik de kamer uit was..
Ook bij henzelf...Femke slaapt sinds gister onder een dekbedje ipv in een slaapzak, en tot nu toe lijkt ze dat helemaal geweldig te vinden. Toen ik haar vanavond naar bed bracht, gebaarde ze ook al dat ik het dekbedje in moest stoppen, en ze lag al bijna te snurken voordat ik de kamer uit was..
Mama van Lars & Femke
Oe littekens 
ik ben nogal gehavend zeg maar( een snijplank is er niks bij) en regelmatig moeten mama's auws benoemd en aangewezen worden. Helaas ziet ze me ook regelmatig met een nieuwe wond, ik probeer er maar zo luchtig mogelijk over te doen . Het feit dat mijn gezondheid niet je van het is drukt al vaak genoeg een stempel op ons huishouden. Maar we maken er het beste van, zo is er overal wel wat, toch?
ik ben nogal gehavend zeg maar( een snijplank is er niks bij) en regelmatig moeten mama's auws benoemd en aangewezen worden. Helaas ziet ze me ook regelmatig met een nieuwe wond, ik probeer er maar zo luchtig mogelijk over te doen . Het feit dat mijn gezondheid niet je van het is drukt al vaak genoeg een stempel op ons huishouden. Maar we maken er het beste van, zo is er overal wel wat, toch?
Ik kom weer even binnenvallen ..
De koek is op.. De thuissituatie wordt me een beetje te veel en ik weet niet waar ik er mee heen moet. Spoiler, want lang verhaal..
.. De koek is op.. De thuissituatie wordt me een beetje te veel en ik weet niet waar ik er mee heen moet. Spoiler, want lang verhaal..
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Away Ik herken wel iets, maar Anouk was op dat moment van "wakker worden" niet echt wakker. Niets zeggen, wel auw roepen, maar geen contact kunnen krijgen. Dat begon ook met zachtjes jammeren. Nachtangst noemen ze dat. Dat kan komen door veranderingen, "stress", grote gebeurtenissen. Wellicht in die hoek zoeken (aangezien er best veranderingen zijn geweest bij je?) Wij konden er in ieder geval niets aan veranderen, het ging vanzelf over.
Misschien handig om naar de huisarts te gaan? Die heeft wellicht tips of weet precies wat er aan de hand is.
Ik herken wel iets, maar Anouk was op dat moment van "wakker worden" niet echt wakker. Niets zeggen, wel auw roepen, maar geen contact kunnen krijgen. Dat begon ook met zachtjes jammeren. Nachtangst noemen ze dat. Dat kan komen door veranderingen, "stress", grote gebeurtenissen. Wellicht in die hoek zoeken (aangezien er best veranderingen zijn geweest bij je?) Wij konden er in ieder geval niets aan veranderen, het ging vanzelf over.Misschien handig om naar de huisarts te gaan? Die heeft wellicht tips of weet precies wat er aan de hand is.
Unlike those who hide the truth, i tell it like it is......
Away, goed dat je het zegt, dat is een begin. Klinkt alsof het inderdaad even een pittige periode is.
Die nachtangsten heeft mijn oudste ook gehad. Maar niet in deze mate denk ik. Dus ik hoop dat LE een mooi vervolg op de cliffhanger heeft.
Je zou via de huisarts of consultatiebureau ook advies kunnen vragen naar goede instanties. Vaak wordt opvoedzorg van een pedagoog of iets dergelijks wel vergoed als je een verwijzing hebt.
Probeer het ook niet te krampachtig goed te krijgen. Probeer overdag de ontspanning te zoeken, lekker samen koekjes bakken hielp Chris en mij om uit een negatieve cirkel te komen. Al duurde die bij ons niet zo lang.. Dat krampachtige voelde Chris ook altijd aan en hij ging dan meedoen, hij spiegelde mij heel erg. Door zelf te ontspannen (waar je je eerst schuldig over voelt), ontspande hij ook mee.
Sterkte ermee
Die nachtangsten heeft mijn oudste ook gehad. Maar niet in deze mate denk ik. Dus ik hoop dat LE een mooi vervolg op de cliffhanger heeft.
Je zou via de huisarts of consultatiebureau ook advies kunnen vragen naar goede instanties. Vaak wordt opvoedzorg van een pedagoog of iets dergelijks wel vergoed als je een verwijzing hebt.
Probeer het ook niet te krampachtig goed te krijgen. Probeer overdag de ontspanning te zoeken, lekker samen koekjes bakken hielp Chris en mij om uit een negatieve cirkel te komen. Al duurde die bij ons niet zo lang.. Dat krampachtige voelde Chris ook altijd aan en hij ging dan meedoen, hij spiegelde mij heel erg. Door zelf te ontspannen (waar je je eerst schuldig over voelt), ontspande hij ook mee.
Sterkte ermee
Och lieve AwayTL wat goed dat je het kan benoemen. Je verhaal is ook heel duidelijk.
Het eerste dat in mij opkomt is een kinderpsycholoog. Of dat past bij jullie weet ik niet zeker, maar ik denk van wel. Je kunt daar naartoe verwezen worden door een kinderarts.
Ik ben daar ook geweest (om andere redenen) en wat ik heel prettig vond, is dat er ook heel goed baarde ouders gekeken wordt. Dus niet alleen wat er speelt bij het kindjes, maar ook hoe het met dr ouders gaat, hoe jij je voelt, hoe zich dat reflecteert op het kind en diens gedrag.
Bij mij kwam het erop neer dat ik nog 2 sessies alleen heb gehad. Toen ik vroeg of ik dan wel bij deze psycholoog moest zijn of bij een psycholoog voor volwassenen zei ze: "nee hoor, het gaat toch om jullie? En hoe jij je voelt reflecteert weer naar Eva".
En dat klopt zeker.
Ik zou je verhaal zoals je hierboven hebt gezet, ook aan ze laten lezen. Hij verteld heel duidelijk je probleem
wat goed dat je het kan benoemen. Je verhaal is ook heel duidelijk.Het eerste dat in mij opkomt is een kinderpsycholoog. Of dat past bij jullie weet ik niet zeker, maar ik denk van wel. Je kunt daar naartoe verwezen worden door een kinderarts.
Ik ben daar ook geweest (om andere redenen) en wat ik heel prettig vond, is dat er ook heel goed baarde ouders gekeken wordt. Dus niet alleen wat er speelt bij het kindjes, maar ook hoe het met dr ouders gaat, hoe jij je voelt, hoe zich dat reflecteert op het kind en diens gedrag.
Bij mij kwam het erop neer dat ik nog 2 sessies alleen heb gehad. Toen ik vroeg of ik dan wel bij deze psycholoog moest zijn of bij een psycholoog voor volwassenen zei ze: "nee hoor, het gaat toch om jullie? En hoe jij je voelt reflecteert weer naar Eva".
En dat klopt zeker.
Ik zou je verhaal zoals je hierboven hebt gezet, ook aan ze laten lezen. Hij verteld heel duidelijk je probleem
Wat naar Away Mijn helpt het altijd heel erg om het probleem zo duidelijk te verwoorden als jij nu gedaan hebt. Als je het uitspreekt, is het 'echt' en dat is de eerste stap om iets te veranderen. Hopelijk is dit voor jou ook zo! Als ik je zo lees zijn er eigenlijk twee problemen: 1. jullie slapen heel beroerd en 2. jij en je zoon hebben soms moeite om elkaar te begrijpen. En die problemen versterken elkaar, door de moeheid hebben jullie minder begrip voor elkaar en de kans groot dat V slechter gaat slapen door de spanningen die er zijn.
Om de cirkel te doorbreken, is het denk ik op dit moment het meest makkelijk om iets aan het slapen te doen. Zie je daar mogelijkheden voor? Kinderen uit logeren en zelf wat nachten slaap bijtrekken? Vrije dagen opnemen om te slapen overdag? Als V beter reageert op de aanwezigheid van je vriend, is het dan niet een idee dat hij een tijdje als enige V-dienst heeft?
Het fijner met elkaar omgaan is misschien een wat grotere uitdaging. Er zijn een aantal dingen die mij helpen als er periodes zijn waarin we alleen maar botsen. Al eerste afstand. Ik heb de 'mazzel' dat M geregeld een weekend bij zijn vader is, want in die tijd dat hij er niet is lukt het me veel beter te overzien waar het nou misging. En dan begrijp ik vaak helemaal niet meer zo goed waarom ik zo reageerde zoals ik deed. Het helpt mij erg om situaties nog maar eens na te gaan in gedachten en te bedenken hoe ik het anders zou kunnen aanpakken in het vervolg én dat vervolgens ook te proberen. Verder merkt ik dat bij conflicten steeds terugga naar de basis: verbinding tussen ons. We zijn een gezin, we moeten het met elkaar rooien, ook als het niet altijd makkelijk gaat. Heel basaal zoek ik meer fysiek contact met M als we een rotdag hebben. Even spontaan knuffelen, of stoeien of kietelen en samen gek doen. En juist op stap. Samen nieuwe dingen ontdekken en beleven versterkt je band. Heb je tijd om eens een dag niets te moeten? Niet haasten, nergens heen, niet in een stramien? Gewoon samenzijn en een dagje V volgen, in zijn tempo en op zijn manier en alles is goed.
Verder lees ik dat je hem best rationeel/cognitief benadert. "Wat is er? wat voel je? Wat kan ik doen?" Dat zijn best hele moeilijke vragen, zeker midden in de nacht en al helemaal als je nog zo klein bent. Heb je het nodig dat je precies weet wat er aan de hand is? Of kun je hem ook eerst teruggeven wat je ziet: "je bent verdrietig/in de war/boos. Wat akelig." en hem dan aaien, knuffelen en er gewoon voor hem zijn. Hoe pakt je vriend dat aan, werkt dat beter en zou jij da took kunnen? (Ik vind dat zo moeilijk, ik wil alles oplossen, wat een hang naar harmonie. Dus wil ik alle boosheid wegpoetsen. Desnoods met mijn eigen boosheid, wat natuurlijk helemaal belachelijk is. Ik doe nu echt mijn best om de boosheid maar te laten en het niet te zien als een probleem wat ík moet oplossen en alleen mijn grens aan te geven: ik wil niet dat je in mijn oor gilt/ me slaat/ ik word onrustig van je geschreeuw dus ik ga even ergens anders zitten. Maar het helpt wel!) Er zijn ook fijne boeken voor kleine kinderen over gevoelens (mijn lievelingsboek is helaas in het Duits, maar het is prachtig onbevooroordeeld met het idee dat alles emoties prima zijn) wat kan helpen om wijs te worden uit een wirwar van gevoelens. M komt zelf regelmatig met ons boek aanzetten om even te lezen over boos en verdrietig zijn.
Verder komt onmacht en boosheid vaak voort uit een behoefte die niet vervuld wordt. Niet alleen bij je kind maar ook bij jou. Welke behoeftes heb je (behalve slaap
) die je niet vervuld ziet als je strubbelingen met V hebt? Voorbeeld: ik kan er soms heel slecht tegen als ik M iets vraag en hij ostentatief meldt dat hij dat niet wil. Bijvoorbeeld niet zijn speelgoed opruimen, of wel steeds weglopen als we ergens koffie drinken. Ik ben gaan nadenken en ontdekte dat ik er zo'n moeite mee heb omdat het me het gevoel geeft dat mijn wensen er niet toe doen. Dat ik me uit de naad werk om 1000 ballen hoog te houden maar dat niemand (en dat is dan in de persoon van M) bedenkt wat ík wil. Dat is natuurlijk nogal een grote verantwoordelijkheid om bij een drie-jarige neer te leggen Dus probeer ik ervoor te zorgen ik minder geleefd word door mijn agenda, ik dingen loslaat, ik met mijn partner in gesprek ga over wat ik nodig heb en wat ik wil, dat ik bekijk hoe ik mijn werk meer autonomie krijg etc. Dan wordt mijn behoefte "ik ben er ook nog!" elders vervuld en kan ik het egocentrisme van mijn peuter wel verdragen.
Ok, hele lap tekst Ik sluit me sowieso aan bij Danic: als je denkt dat je hulp kunt gebruiken: doen! Het levert je altijd wat op, een frisse blik van buitenaf.
Mijn helpt het altijd heel erg om het probleem zo duidelijk te verwoorden als jij nu gedaan hebt. Als je het uitspreekt, is het 'echt' en dat is de eerste stap om iets te veranderen. Hopelijk is dit voor jou ook zo! Als ik je zo lees zijn er eigenlijk twee problemen: 1. jullie slapen heel beroerd en 2. jij en je zoon hebben soms moeite om elkaar te begrijpen. En die problemen versterken elkaar, door de moeheid hebben jullie minder begrip voor elkaar en de kans groot dat V slechter gaat slapen door de spanningen die er zijn. Om de cirkel te doorbreken, is het denk ik op dit moment het meest makkelijk om iets aan het slapen te doen. Zie je daar mogelijkheden voor? Kinderen uit logeren en zelf wat nachten slaap bijtrekken? Vrije dagen opnemen om te slapen overdag? Als V beter reageert op de aanwezigheid van je vriend, is het dan niet een idee dat hij een tijdje als enige V-dienst heeft?
Het fijner met elkaar omgaan is misschien een wat grotere uitdaging. Er zijn een aantal dingen die mij helpen als er periodes zijn waarin we alleen maar botsen. Al eerste afstand. Ik heb de 'mazzel' dat M geregeld een weekend bij zijn vader is, want in die tijd dat hij er niet is lukt het me veel beter te overzien waar het nou misging. En dan begrijp ik vaak helemaal niet meer zo goed waarom ik zo reageerde zoals ik deed. Het helpt mij erg om situaties nog maar eens na te gaan in gedachten en te bedenken hoe ik het anders zou kunnen aanpakken in het vervolg én dat vervolgens ook te proberen. Verder merkt ik dat bij conflicten steeds terugga naar de basis: verbinding tussen ons. We zijn een gezin, we moeten het met elkaar rooien, ook als het niet altijd makkelijk gaat. Heel basaal zoek ik meer fysiek contact met M als we een rotdag hebben. Even spontaan knuffelen, of stoeien of kietelen en samen gek doen. En juist op stap. Samen nieuwe dingen ontdekken en beleven versterkt je band. Heb je tijd om eens een dag niets te moeten? Niet haasten, nergens heen, niet in een stramien? Gewoon samenzijn en een dagje V volgen, in zijn tempo en op zijn manier en alles is goed.
Verder lees ik dat je hem best rationeel/cognitief benadert. "Wat is er? wat voel je? Wat kan ik doen?" Dat zijn best hele moeilijke vragen, zeker midden in de nacht en al helemaal als je nog zo klein bent. Heb je het nodig dat je precies weet wat er aan de hand is? Of kun je hem ook eerst teruggeven wat je ziet: "je bent verdrietig/in de war/boos. Wat akelig." en hem dan aaien, knuffelen en er gewoon voor hem zijn. Hoe pakt je vriend dat aan, werkt dat beter en zou jij da took kunnen? (Ik vind dat zo moeilijk, ik wil alles oplossen, wat een hang naar harmonie. Dus wil ik alle boosheid wegpoetsen. Desnoods met mijn eigen boosheid, wat natuurlijk helemaal belachelijk is. Ik doe nu echt mijn best om de boosheid maar te laten en het niet te zien als een probleem wat ík moet oplossen en alleen mijn grens aan te geven: ik wil niet dat je in mijn oor gilt/ me slaat/ ik word onrustig van je geschreeuw dus ik ga even ergens anders zitten. Maar het helpt wel!) Er zijn ook fijne boeken voor kleine kinderen over gevoelens (mijn lievelingsboek is helaas in het Duits, maar het is prachtig onbevooroordeeld met het idee dat alles emoties prima zijn) wat kan helpen om wijs te worden uit een wirwar van gevoelens. M komt zelf regelmatig met ons boek aanzetten om even te lezen over boos en verdrietig zijn.
Verder komt onmacht en boosheid vaak voort uit een behoefte die niet vervuld wordt. Niet alleen bij je kind maar ook bij jou. Welke behoeftes heb je (behalve slaap
) die je niet vervuld ziet als je strubbelingen met V hebt? Voorbeeld: ik kan er soms heel slecht tegen als ik M iets vraag en hij ostentatief meldt dat hij dat niet wil. Bijvoorbeeld niet zijn speelgoed opruimen, of wel steeds weglopen als we ergens koffie drinken. Ik ben gaan nadenken en ontdekte dat ik er zo'n moeite mee heb omdat het me het gevoel geeft dat mijn wensen er niet toe doen. Dat ik me uit de naad werk om 1000 ballen hoog te houden maar dat niemand (en dat is dan in de persoon van M) bedenkt wat ík wil. Dat is natuurlijk nogal een grote verantwoordelijkheid om bij een drie-jarige neer te leggen Dus probeer ik ervoor te zorgen ik minder geleefd word door mijn agenda, ik dingen loslaat, ik met mijn partner in gesprek ga over wat ik nodig heb en wat ik wil, dat ik bekijk hoe ik mijn werk meer autonomie krijg etc. Dan wordt mijn behoefte "ik ben er ook nog!" elders vervuld en kan ik het egocentrisme van mijn peuter wel verdragen. Ok, hele lap tekst
Ik sluit me sowieso aan bij Danic: als je denkt dat je hulp kunt gebruiken: doen! Het levert je altijd wat op, een frisse blik van buitenaf.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Wat is fok toch weer fijn in zo'n situatie. Goede antwoorden dames! Ik hoop dat je er iets mee kunt away!
Oh Away, gewoon ff een
Slaapgebrek is verschrikkelijk.
Als peuter 's nachts wakker wordt stel ik wel vaak gesloten vragen. Heb je pijn? Ben je niet moe meer? Heb je eng gedroomd. Veel meer krijg ik er dan vaak ook niet uit.
Ik ben trouwens ook vaak bewust met alleen Ow/Js op stap gegaan in de begin periode.
Verder geen tips, maar gewoon een , want die kan je gebruiken!
Iemand trouwens een tip voor mij?
Ik loop er tegenaan dat Ow alles wilt waar Js mee aan het spelen is en dit afpakt. Afleiden werkt niet en hij geeft ook heel lief dan ander speelgoed aan Js. Maarja die is het er niet mee eens.
Ook corrigeert Ow Js als iets niet mag. Alleen dat doet hij door Js te duwen.
Ik merk nu dat ik Ow al negatief begin te benaderen als het met Js te maken heeft. (Ow, wat heb je gedaan, Js huilt).
En zo wil ik niet zijn.
Slaapgebrek is verschrikkelijk.
Als peuter 's nachts wakker wordt stel ik wel vaak gesloten vragen. Heb je pijn? Ben je niet moe meer? Heb je eng gedroomd. Veel meer krijg ik er dan vaak ook niet uit.
Ik ben trouwens ook vaak bewust met alleen Ow/Js op stap gegaan in de begin periode.
Verder geen tips, maar gewoon een
, want die kan je gebruiken!Iemand trouwens een tip voor mij?
Ik loop er tegenaan dat Ow alles wilt waar Js mee aan het spelen is en dit afpakt. Afleiden werkt niet en hij geeft ook heel lief dan ander speelgoed aan Js. Maarja die is het er niet mee eens.
Ook corrigeert Ow Js als iets niet mag. Alleen dat doet hij door Js te duwen.
Ik merk nu dat ik Ow al negatief begin te benaderen als het met Js te maken heeft. (Ow, wat heb je gedaan, Js huilt).
En zo wil ik niet zijn.
Away, ik denk dat er nu twee dingen spelen: enerzijds het slechte slapen van V. en anderzijds jouw lontje dat logischerwijs op is. Misschien is het goed om dat los van elkaar te bekijken, en niet te denken: 'Met mij gaat het weer goed als hij weer gaat slapen dus dat moeten we regelen' want dan laat je alles daar vanaf hangen en wordt het ook lastig meeveren als het slapen niet goed gaat.
Dus: zorg voor jezelf. Maak met je man afspraken over die nachten, wij hebben dat hier ook en dat werkt: een van ons neemt de nachtdienst voor Sticker op zich, zodat de ander kan slapen. Degene die nachtdienst heeft gehad zoekt dan overdag een moment om wat slaap te pakken. Niet ideaal, maar het is beter dan allebei telkens helemaal niet slapen. Of vraag oma of iemand anders een dagje op de jongens te passen en sluit jezelf op in de badkamer, of neem een zonnebankje, of ga blowen
, whatever jij nodig hebt om je emmer te legen. Niet 24/7 in de strijd zitten, dat helpt jullie niets. Afstand doet wonderen.
Hoe oud is V? De nacht is voor veel kinderen best een naar en duister iets. Misschien is hij angstig, misschien voelt hij zich alleen, maar kan hij dat niet uiten. In die zin helpt het ook niet om telkens te vragen wat er is, want weet hij dat wel? Misschien kun je benoemen wat je bij hem ziet gebeuren zonder dat er een oorzaak of oplossing voorhanden is. Wat er precies in hem omgaat kunnen wij vanuit hier niet beoordelen, maar ik durf met zekerheid te zeggen dat hij behoefte heeft aan veiligheid (schot voor open doel he, dat heeft ieder kind). Zoals je terecht aangeeft heeft hij een heftig jaar achter de rug, dat maakt indruk, en snachts is de tijd om te verwerken. Zeker als het overdag ook moeizaam gaat tussen jullie (heel begrijpelijk) heeft het invloed op de nacht.
Ik denk dat als jij wat meer tijd en ruimte hebt voor hem en alle dingen aan hem die jij moeilijk vindt om mee om te gaan, hij dat zal voelen en de interactie onderling al heel anders wordt. Hier helpt het heel erg om de focus te verleggen. Geen laptop, geen telefoon, ogen sluiten voor de troep in huis, geen haast hebben en alleen maar kijken naar het kind en zijn beleving op dat moment: dit is mijn kind en mijn kind is nu als een idioot aan het krijsen omdat zijn sok niet lekker zit en hoe gaan we hier samen uitkomen op een manier die ons verbindt ipv ons van elkaar verwijdert? Het in-het-nu-leven helpt mij heel erg om niet te vervallen in stemverheffing en ergernis, om duidelijk te houden dat wij elkaar echt heel erg leuk vinden, dat we vriendjes zijn en dat we allebei hetzelfde willen: een fijn gezin zijn. En alle neuzen dezelfde kant op hebben maakt ook dat we veel meer van elkaar kunnen hebben.
Kijk ook naar wat jij nodig hebt in jouw contact met hem, ik merk zelf dat mijn eigen prikkelbaarheid altijd terug te voeren valt op iets van mij (een onzekerheid, een pijnpunt, zoiets) maar eigenlijk niets te maken heeft met hem en wie hij is. Soms triggert een kind iets bij je, dat is niet erg, maar het is zoveel beter te behappen als je weet hoe dat werkt bij jezelf.
Verder hebben wij veel baat gehad bij speltherapie, daar zou je je eens in kunnen verdiepen
(Ik schreef dit uren geleden al en vergat te posten, dus misschien ben ik heel erg spuitelfduizend nu, sorry!)
Dus: zorg voor jezelf. Maak met je man afspraken over die nachten, wij hebben dat hier ook en dat werkt: een van ons neemt de nachtdienst voor Sticker op zich, zodat de ander kan slapen. Degene die nachtdienst heeft gehad zoekt dan overdag een moment om wat slaap te pakken. Niet ideaal, maar het is beter dan allebei telkens helemaal niet slapen. Of vraag oma of iemand anders een dagje op de jongens te passen en sluit jezelf op in de badkamer, of neem een zonnebankje, of ga blowen
, whatever jij nodig hebt om je emmer te legen. Niet 24/7 in de strijd zitten, dat helpt jullie niets. Afstand doet wonderen.Hoe oud is V? De nacht is voor veel kinderen best een naar en duister iets. Misschien is hij angstig, misschien voelt hij zich alleen, maar kan hij dat niet uiten. In die zin helpt het ook niet om telkens te vragen wat er is, want weet hij dat wel? Misschien kun je benoemen wat je bij hem ziet gebeuren zonder dat er een oorzaak of oplossing voorhanden is. Wat er precies in hem omgaat kunnen wij vanuit hier niet beoordelen, maar ik durf met zekerheid te zeggen dat hij behoefte heeft aan veiligheid (schot voor open doel he, dat heeft ieder kind). Zoals je terecht aangeeft heeft hij een heftig jaar achter de rug, dat maakt indruk, en snachts is de tijd om te verwerken. Zeker als het overdag ook moeizaam gaat tussen jullie (heel begrijpelijk) heeft het invloed op de nacht.
Ik denk dat als jij wat meer tijd en ruimte hebt voor hem en alle dingen aan hem die jij moeilijk vindt om mee om te gaan, hij dat zal voelen en de interactie onderling al heel anders wordt. Hier helpt het heel erg om de focus te verleggen. Geen laptop, geen telefoon, ogen sluiten voor de troep in huis, geen haast hebben en alleen maar kijken naar het kind en zijn beleving op dat moment: dit is mijn kind en mijn kind is nu als een idioot aan het krijsen omdat zijn sok niet lekker zit en hoe gaan we hier samen uitkomen op een manier die ons verbindt ipv ons van elkaar verwijdert? Het in-het-nu-leven helpt mij heel erg om niet te vervallen in stemverheffing en ergernis, om duidelijk te houden dat wij elkaar echt heel erg leuk vinden, dat we vriendjes zijn en dat we allebei hetzelfde willen: een fijn gezin zijn. En alle neuzen dezelfde kant op hebben maakt ook dat we veel meer van elkaar kunnen hebben.
Kijk ook naar wat jij nodig hebt in jouw contact met hem, ik merk zelf dat mijn eigen prikkelbaarheid altijd terug te voeren valt op iets van mij (een onzekerheid, een pijnpunt, zoiets) maar eigenlijk niets te maken heeft met hem en wie hij is. Soms triggert een kind iets bij je, dat is niet erg, maar het is zoveel beter te behappen als je weet hoe dat werkt bij jezelf.
Verder hebben wij veel baat gehad bij speltherapie, daar zou je je eens in kunnen verdiepen
(Ik schreef dit uren geleden al en vergat te posten, dus misschien ben ik heel erg spuitelfduizend nu, sorry!)
Jullie zijn lief . Ben nu aan het werk. Lees alles vanavond goed door en reageer dan wat uitgebreider .
. Ben nu aan het werk. Lees alles vanavond goed door en reageer dan wat uitgebreider .
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Een voor Away!
En een dikke
voor de lappen tekst hierboven. Volgens mij komen ze allemaal op hetzelfde neer, en dan zal t wel een waarheid als een koe zijn! Hopelijk helpt het
voor Away! En een dikke
voor de lappen tekst hierboven. Volgens mij komen ze allemaal op hetzelfde neer, en dan zal t wel een waarheid als een koe zijn! Hopelijk helpt het
Ach, de kracht zit in de herhaling he?quote:
Ik had ook gewoon +1 op CS kunnen doen he
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Ik heb toch slaapgebrek, zo blijft het beter hangen
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Herhaling is de kracht van reclame, maar ik doe wel even +1 op CS en L-E!
Home is where the O+ is...
Zo, thuis. Ik heb al jullie mooie adviezen en tips gelezen. Ik heb er heel veel aan! Ik weet niet meer wie wat precies heeft gezegd, dus ik reageer open. Nachtangst, daar lijkt het wel op ja. Blinde paniek van 0 naar 20 in 2 seconden en dan geen connectie kunnen krijgen. In de nacht verschillen ik en vriend er inderdaad van dat hij tegen V zegt: ' ik ben er, ik kom bij je liggen' en ik het helemaal op wil lossen en hem wil troosten. Los laten en er voor hem zijn. Vanuit de oplossingsdrift van mij heb ik er nooit aan gedacht om alleen maar te benoemen wat ik waarneem. Ga ik proberen.
De nachtdienst verdelen we inderdaad, maar er zijn twee kinderen al dan niet tegelijk wakker, dus qua slaap valt daar niks te behalen (we verdelen ons ook op de kamers dmv het logeermatras bij V ). Heb met vriend afgesproken dat hij de komende week de V dienst doet en dat ik het daarna weer ga proberen. (V is trouwens sinds donderdag 3
)
De communicatie is inderdaad een lastiger verhaal. De punten daarin zijn vooral dat ik snel overprikkeld ben en een rustmomentje voor mezelf nodig heb alvorens zen verder te gaan. Ook zou ik het fijn vinden als hij af en toe zelf gaat spelen, zodat ik een kopje koffie kan drinken (maar hij speelt gewoon liever met mij, wat een compliment is) . Het tweede is mijn ongeduld en zijn vermogen om alles te kunnen rekken en 500 minuten over 1 boterham. Is niet erg, maar ik erger mij daar mateloos aan. Het geduld gaat niet beter worden zonder meer slaap, maar de manier waarop ik daar gevolg aan geef is wel iets wat ik kan veranderen.
Ik ga sowieso een afspraak maken bij de ha om te bespreken wat hij er van denkt en wat er eventueel beschikbaar is aan therapie/psycholoog in de omgeving.
Blowen, zou het voor de grap eens moeten proberen. Nog nooit gedaan (nu lijk ik wel een brave Hendrik he )
Om even af te sluiten met een positieve noot.. Kiek nou, helemaal zelf geholpen! :
De nachtdienst verdelen we inderdaad, maar er zijn twee kinderen al dan niet tegelijk wakker, dus qua slaap valt daar niks te behalen (we verdelen ons ook op de kamers dmv het logeermatras bij V ). Heb met vriend afgesproken dat hij de komende week de V dienst doet en dat ik het daarna weer ga proberen. (V is trouwens sinds donderdag 3
)De communicatie is inderdaad een lastiger verhaal. De punten daarin zijn vooral dat ik snel overprikkeld ben en een rustmomentje voor mezelf nodig heb alvorens zen verder te gaan. Ook zou ik het fijn vinden als hij af en toe zelf gaat spelen, zodat ik een kopje koffie kan drinken (maar hij speelt gewoon liever met mij, wat een compliment is) . Het tweede is mijn ongeduld en zijn vermogen om alles te kunnen rekken en 500 minuten over 1 boterham. Is niet erg, maar ik erger mij daar mateloos aan. Het geduld gaat niet beter worden zonder meer slaap, maar de manier waarop ik daar gevolg aan geef is wel iets wat ik kan veranderen.
Ik ga sowieso een afspraak maken bij de ha om te bespreken wat hij er van denkt en wat er eventueel beschikbaar is aan therapie/psycholoog in de omgeving.
Blowen, zou het voor de grap eens moeten proberen. Nog nooit gedaan (nu lijk ik wel een brave Hendrik he
)Om even af te sluiten met een positieve noot.. Kiek nou, helemaal zelf geholpen! :
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
V doet dit ook sinds kort. Ik geef hem als ik dan weg ga de opdracht dat hij goed op Frans moet passen als grote broer. Als er wel wat gebeurd vraag ik open aan hem 'wat is er gebeurd?' Krijg vaak 'niks' als reactie. Dan ga ik specificeren met de vraag of Frans is gevallen. V geeft dan al vaak antwoord dat hij Frans heeft geduwd. Dat kunnen we dan wel bespreken.quote:
Oh Away, gewoon ff een
Slaapgebrek is verschrikkelijk.
Als peuter 's nachts wakker wordt stel ik wel vaak gesloten vragen. Heb je pijn? Ben je niet moe meer? Heb je eng gedroomd. Veel meer krijg ik er dan vaak ook niet uit.
Ik ben trouwens ook vaak bewust met alleen Ow/Js op stap gegaan in de begin periode.
Verder geen tips, maar gewoon een
Iemand trouwens een tip voor mij?
Ik loop er tegenaan dat Ow alles wilt waar Js mee aan het spelen is en dit afpakt. Afleiden werkt niet en hij geeft ook heel lief dan ander speelgoed aan Js. Maarja die is het er niet mee eens.
Ook corrigeert Ow Js als iets niet mag. Alleen dat doet hij door Js te duwen.
Ik merk nu dat ik Ow al negatief begin te benaderen als het met Js te maken heeft. (Ow, wat heb je gedaan, Js huilt).
En zo wil ik niet zijn.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Ach gos, wat een knulletje en wat een toffe taart En mooi hoe je vriend her oplost. Ik ben er voor je, meer heb je als kind niet nodig
Nog even snel mobiel over het treuzelen. Wat ik merk: druk=tegendruk. Hoe harder ik sleur en probeer tempo te maken, hoe minder er gebeurt. Is ook goed te snappen, mijn haast betekent dat ik zijn wens (lekker spelen) afwijst en dan gaat hij zijn uiterste best doen om gezien te worden in zijn behoefte om te blijven spelen. En ik harder trekken etc. Als je haast hebt en wegmoet zou ik kijken of je het met een omweg kan oplossen. Het helpt enorm als ik M verantwoordelijk maak voor ons vertrek; "we gaan zo weg, wat denk je wat we nog moeten doen voor we de deur uit kunnen?" of "het regent, welke schoenen kunnen we dan ook alweer het beste aandoen?" Zo krijg ik hem toch op mijn spoor zonder zijn behoefte af te wijzen. Als je geen haast heb zou ik hem lekker drie uur over een boterham laten doen en er naast gaan zitten met een kopje koffie. Zenn....
Misschien kun je wel afspraken maken met hem. Kookwekker zetten en afspreken dat hij nu even alleen gaat spelen terwijl mama koffie drinkt. Daarna ben je er weer voor hem. En voor de tv planten op momenten dat je er zo doorheen zit vind ik ook legitiem hoor.
En mooi hoe je vriend her oplost. Ik ben er voor je, meer heb je als kind niet nodig Nog even snel mobiel over het treuzelen. Wat ik merk: druk=tegendruk. Hoe harder ik sleur en probeer tempo te maken, hoe minder er gebeurt. Is ook goed te snappen, mijn haast betekent dat ik zijn wens (lekker spelen) afwijst en dan gaat hij zijn uiterste best doen om gezien te worden in zijn behoefte om te blijven spelen. En ik harder trekken etc. Als je haast hebt en wegmoet zou ik kijken of je het met een omweg kan oplossen. Het helpt enorm als ik M verantwoordelijk maak voor ons vertrek; "we gaan zo weg, wat denk je wat we nog moeten doen voor we de deur uit kunnen?" of "het regent, welke schoenen kunnen we dan ook alweer het beste aandoen?" Zo krijg ik hem toch op mijn spoor zonder zijn behoefte af te wijzen. Als je geen haast heb zou ik hem lekker drie uur over een boterham laten doen en er naast gaan zitten met een kopje koffie. Zenn....
Misschien kun je wel afspraken maken met hem. Kookwekker zetten en afspreken dat hij nu even alleen gaat spelen terwijl mama koffie drinkt. Daarna ben je er weer voor hem. En voor de tv planten op momenten dat je er zo doorheen zit vind ik ook legitiem hoor.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Oeh... Zie nu dat mijn post sarcastisch gelezen kan worden. Maar ik bedoel het echt goed! Zo fijn om al die uitgebreide reacties te lezen. Deed mee zelf ook weer herinneren aan dat mijn humeur gekopieerd en dus versterkt wordt door mijn kindjes.
Mama van Lars & Femke
Goeie.quote:
Ach gos, wat een knulletje en wat een toffe taart
Nog even snel mobiel over het treuzelen. Wat ik merk: druk=tegendruk. Hoe harder ik sleur en probeer tempo te maken, hoe minder er gebeurt. Is ook goed te snappen, mijn haast betekent dat ik zijn wens (lekker spelen) afwijst en dan gaat hij zijn uiterste best doen om gezien te worden in zijn behoefte om te blijven spelen. En ik harder trekken etc. Als je haast hebt en wegmoet zou ik kijken of je het met een omweg kan oplossen. Het helpt enorm als ik M verantwoordelijk maak voor ons vertrek; "we gaan zo weg, wat denk je wat we nog moeten doen voor we de deur uit kunnen?" of "het regent, welke schoenen kunnen we dan ook alweer het beste aandoen?" Zo krijg ik hem toch op mijn spoor zonder zijn behoefte af te wijzen. Als je geen haast heb zou ik hem lekker drie uur over een boterham laten doen en er naast gaan zitten met een kopje koffie. Zenn....
Ik geef Aiden ook kleine taken. Sleutel vasthouden, schoenen pakken, iets zoeken om mee te nemen of welke boodschappentas we meenemen. Dat soort 'ongein'.
En met andere dingen. Als ik de vaatwasser wilt uitladen gaat hij altijd overal naar grijpen en aanzitten.
Nu helpt hij mij wanneer ik uitlaad, iets aangeef en aanwijs waar het exact mag staan. Dat gaat wel iets langzamer maar ik kan het tenminste rustig opruimen zonder 43 keer moeten zeggen dat hij er vanaf moet blijven.
Zulke kleine verantwoordelijkheden zorgen er voor dat hij niet gaat 'lopen rotzooien'.
Oh Away, ik voel zo met je mee. Slaapgebrek is killing Isa heeft ook heel lang slecht geslapen en heeft nog steeds periodes dat het slapen slecht gaat, maar zij heeft gelukkig geen nachtangst. Wat ik mis in jouw verhaal, en wat hier heel goed werkt, is fysiek contact. Ik lees dat je hem aait en dat hij in de cosleeper ligt, maar helpt het als je hem bij je pakt? Of misschien tegen elkaar aan slapen? Hier is het verdriet instant over zodra ze tegen een van ons aan plakt. Ik denk dat het met bescherming, veiligheid te maken heeft. Neem je V wel eens bij je op het logeermatras? Ik doe zelf amper een oog dicht als ze bij me ligt helaas, maar ik kan vaak wel wegsneaken als ze eenmaal in ons bed slaapt en ga dan op de bank liggen
Isa heeft ook heel lang slecht geslapen en heeft nog steeds periodes dat het slapen slecht gaat, maar zij heeft gelukkig geen nachtangst. Wat ik mis in jouw verhaal, en wat hier heel goed werkt, is fysiek contact. Ik lees dat je hem aait en dat hij in de cosleeper ligt, maar helpt het als je hem bij je pakt? Of misschien tegen elkaar aan slapen? Hier is het verdriet instant over zodra ze tegen een van ons aan plakt. Ik denk dat het met bescherming, veiligheid te maken heeft. Neem je V wel eens bij je op het logeermatras? Ik doe zelf amper een oog dicht als ze bij me ligt helaas, maar ik kan vaak wel wegsneaken als ze eenmaal in ons bed slaapt en ga dan op de bank liggen
Sarcasme. Herken het.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |